Iskra: Τι πίνουν και δεν μας δίνουν!

Χωρίς κανένα σχόλιο, αναδημοσιεύουμε το παρακάτω απόσπασμα από την iskra (οργάνο της Αριστερής Πλατφόρμας/Αριστερό Ρεύμα). Προσοχή! Δεν κάνουμε πλάκα...  Το απόσπασμα είναι πραγματατικό και  μπορείτε να το δείτε με τα ίδια σας τα μάτια, εδώ:  ΕΝΑΣ 98 - ΧΡΟΝΟΣ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΚΚΕ!

Ο διάλογος αυτός για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ έχει πάρει στην κυριολεξία φωτιά και αξίζουν έπαινοι στο ΚΚΕ για την διεξαγωγή του, η οποία μοιάζει να δίνει τη δυνατότητα στα μέλη, τα στελέχη και τους φίλους του ΚΚΕ να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, ακόμα και αν είναι σε πλήρη διάσταση με τις επίσημες θέσεις.

Αυτό που παρατηρούμε με μια πρώτη ματιά είναι ότι στο διάλογο του 19ου Συνεδρίου εμφανίζεται ένα κύμα αρκετά επιχειρηματολογημένων απόψεων οι οποίες αντιπαραθέτουν στο άμεσο αντικαπιταλιστικό μέτωπο για το σοσιαλισμό , που προτείνουν οι «θέσεις» του 19ου Συνεδρίου, ως άμεσο στόχο το αντιμπεριαλιστικό-αντιμονοπωλιακό-δημοκρατικό μέτωπο ( ΑΑΔΜ), που κατ΄αρχήν είχε εισαγάγει το 15ο συνέδριο του ΚΚΕ.

Είναι πολλοί στο διάλογο που θεωρούν ότι η πρόταξη και η περαιτέρω επεξεργασία στη στρατηγική του ΚΚΕ του ΑΑΔΜ συνιστά την πιο ρεαλιστική και αποτελεσματική στρατηγική μετάβασης στο σοσιαλισμό, αντί της πρόταξης της αντικαπιταλιστικής-σοσιαλιστικής επιλογής, η οποία ενδεχομένως περιορίζει την εμβέλεια και την επιρροή του ΚΚΕ και δυσχεραίνει το άνοιγμα των δρόμων για επαναστατικούς μετασχηματισμούς στην ελληνική κοινωνία.

Η Μάρτα Χάρνεκερ για τις προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα

Παρουσιάζουμε μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από την ομιλία της Μάρτα Χάρνεκερ  με θέμα: «Οι προκλήσεις της Αριστεράς τον 21ο αιώνα: Η περίπτωση της Λατινικής Αμερικής» που έγινε την Πέμπτη, 9 Δεκεμβρίου 2010, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τα αποσπάσματα αυτά αφορούν τις θεματικές ενότητες:

(1ο) - Εισήγηση για την Μάρτα Χάρνεκερ από το Πάντειο

(2ο) - Για τα λάθη της Αριστεράς στις περασμένες δεκαετίες και για το επαναστατικό υποκείμενο

(3ο) - Πώς διορθώνουμε τα λάθη μας

(4ο) - Για τον μπολσεβικισμό

(5ο) - Για το αστικό δίκαιο και την αμοιβή της εργασίας

(6ο) - Για τον σοσιαλισμό από τα κάτω και το ρόλο της επαναστατικής οργάνωσης

(7ο) - Για τον σεβασμό της αυτονομίας των μαζικών κινημάτων

(8ο) - Τρεις τύποι μετάβασης στον σοσιαλισμό στην Λατινική Αμερική

 (9ο)  -  Κυβερνητικές πολιτικές στην Λατινική Αμερική (Τσάβες, κλπ)

(10ο) - Διαβάζοντας τον επίλογο από το νέο βιβλίο της

(11ο) - Απαντήσεις σε ερωτήσεις (για την βία στην σοσιαλιστική οικοδόμηση)

 (12ο) - Απαντήσεις σε ερωτήσεις (για την ιδιοκτησία στην σοσιαλιστική οικοδόμηση)

Τέσσερα ερωτήματα προς τον Μπούτα

Αναδημοσίευση από το "ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών"

Για άλλη μια φορά, το ΚΚΕ, δια στόματος Βαγγέλη Μπούτα από το μπλόκο της Νίκαιας στη Λάρισα, έδειξε πόσο "τρώγεται" με την εκτροπή του Αχελώου. Τόσο που θα ζήλευε και ο Σουφλιάς, θα λεγε κανείς.

Σε σημερινή πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, ο Μπούτας ζήτησε από τον Ήσυχο, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ το αίτημα της εκτροπής του Αχελώου. Εδώ ας πούμε ότι ο Ήσυχος, λαλίστατος για τα λοιπά αγροτικά θέματα, έκανε "την πάπια" για το θέμα του Αχελώου, αφού ως γνωστόν το κόμμα του έχει βάλει στην άκρη αυτό το θέμα προς άγραν ψήφων στο θεσσαλικό κάμπο.
Όμως, ας μας απαντήσει ο Μπούτας: Πώς θα επωφεληθεί ο μικρός και μεσαίος αγρότης από την εκτροπή του Αχελώου; Γιατί δε ζητά τα χρήματα -και πολύ λιγότερα μάλιστα- από τα έργα καταστροφής του Αχελώου να πέσουν στην ενίσχυση και βελτίωση πολλών και μικρότερων εγγειοβελτιωτικών έργων στις ημιορεινές και πεδινές περιοχές της δυτικής Θεσσαλίας; Η απάντηση είναι απλή: γιατί το ΚΚΕ έχει την ίδια αναπτυξιακή αντίληψη που έχει και η δεξιά και ακροδεξιά στην Ελλάδα. Ποτέ δε νοιάστηκε και ποτέ δεν προασπίστηκε σοβαρά μία περιοχή απέναντι στη λεηλασία τους από τις μπουλντόζες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ο πιο καλός, ο μαθητής…

Aναδημοσίευση από το "περγάδι"

Από το Social Europe, άρθρο του John Weeks ο οποίος αναλύοντας τα στοιχεία καταρρίπτει το μύθο μιας Ιρλανδίας που κατάφερε να ανακάμψει οικονομικά με τη λιτότητα.

Τα μέσα ενημέρωσης αναφέρονται συχνά στην Ιρλανδία ως τον "καλύτερο μαθητή στην τάξη" των χωρών που αγωνίζονται να βγουν από την καταστροφική ευρωπαϊκή κρίση.

Αλλά μια ανάλυση της "επιτυχίας" των Ιρλανδών θα μας δώσει μια καλή ιδέα για το τι πραγματικά είναι αυτή η οικονομία του 1% που κηρύττει το ευαγγέλιο της λιτότητας στην Ευρώπη. ...

Αν ένα πλεόνασμα εισαγωγών μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα αν διαρκέσει πολύ, [...] όταν μια χώρα εμφανίζει εμπορικό πλεόνασμα, η κατανάλωση και οι επενδύσεις των κατοίκων της θα πρέπει να είναι κάτω από την παραγωγή και το εθνικό εισόδημα. Το πλεόνασμα αυτό μπορεί να χρηματοδοτήσει τις ροές κεφαλαίων, γεγονός που εξηγεί γιατί οι ξένες επενδύσεις Γερμανίας, Ιαπωνίας και Κίνας έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η διατήρηση εμπορικού πλεονάσματος ως κυβερνητική πολιτική, ορίζεται ως "μερκαντιλισμός".

Σε πρόσφατο δημοσίευμα της, βρετανική εφημερίδα The Guardian αναφέρει μια κλασική περίπτωση μερκαντιλίστικης στρατηγικής. Στην αρχή του άρθρου, ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι τους τελευταίους τρεις μήνες του 2012, η γερμανική οικονομία εμφάνισε το δεύτερο μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα των τελευταίων 60 χρόνων περίπου, εν μέρει λόγω "μιας μη αναμενόμενης πτώσης των εισαγωγών κατά το μήνα Δεκέμβριο." Λίγο πιο κάτω , ο αναγνώστης του άρθρου διαβάζει ότι σ’ αυτούς τους τρεις μήνες, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 0,5 τοις εκατό. Το άρθρο επικαλείται ένα γερμανό οικονομολόγο του ιδιωτικού τομέα, που χαρακτηρίζει το συνδυασμό, αύξησης του εμπορικού πλεονάσματος και μείωσης του εθνικού εισοδήματος, ως μια αντανάκλαση της "ισχυρής οικονομικής βάσης της Γερμανίας." Όταν κάποιος υποστηρίζει ότι η μείωση των εισοδημάτων του πληθυσμού συνολικά, δείχνει μια οικονομία με "ισχυρά οικονομικά μεγέθη", επειδή αυξάνονται τα εμπορικά πλεονάσματα, τότε βρισκόμαστε στην Mercantilia.

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Ακριβοί στα πίτουρα και φθηνοί στ΄ αλεύρι…

Ο πανικός που επικρατεί στα «ιερατεία» του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για το δημοσκοπικό βάλτωμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν είναι καλός σύμβουλος.Η ανικανότητα να διαχειριστούν τις ακροδεξιές επικοινωνιακές επιθέσεις της τρόικας εσωτερικού έχει οδηγήσει σε άτακτη υποχώρηση. Σαν τους σκύλους με την ουρά στα σκέλια, απολογούνται για ζητήματα στα οποία θα έπρεπε να έχουν επιθετική στάση.

Ένα παράδειγμα αυτής της στάσης των ιερατείων είναι «υπόθεση Θεοδωρίδη». Στις 08/02/2013 δημοσιεύτηκε στην «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» το κείμενο του Δ. Ψαρρά «Η Τουρκία, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Σαμαράς». Το κείμενο είναι υποδειγματικό ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογες επικοινωνιακές επιθέσεις απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Πράγματι, την ίδια μέρα αναδημοσιεύτηκε στο «left.gr» εδώ: http://www.left.gr/article.php?id=23715  Όμως αν θα κάνετε κλικ στο link θα διαπιστώσετε ότι έχει αφαιρεθεί από τους διαχειριστές της ιστοσελίδας!...

Ο Στρατής Μπουρνάζος στο κείμενό του “Με αφορμή την «υπόθεση Θεοδωρίδη»” αναδεικνύει  αυτό ακριβώς το ζήτημα των χειρισμών από τα ιερατεία του ΣΥΡΙΖΑ και καταλήγει: Τελειώνοντας, έχω τον φόβο ότι η απόφαση της αποπομπής δεν πάρθηκε μόνο για λόγους πειθαρχίας, συμμόρφωσης στη συλλογικότητα κλπ., αλλά υπό την πίεση της Νέας Δημοκρατίας και του φόβου του «πολιτικού κόστους». Αν ισχύει αυτό, καθώς οι «πιέσεις» από τις ποικίλες, κατ’ ευφημισμόν, «Ομάδες Αλήθειας» θα ενταθούν, η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο δύσκολη.

Χρήσιμα τα ταξιδάκια του Α. Τσίπρα στην Λατινική και την Βόρεια Αμερική όπως και στην Ευρώπη.  Όμως πιο χρήσιμο και πιο ουσιαστικό θα ήταν αν πήγαινε και κανένα ταξιδάκι στην Τουρκία και στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων…

ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Μπρος στον δρόμο που χάραξε ο Πάπας!

Στιγμιότυπα από τη χορευτική παράσταση «Rayahzone»,

στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η μουσική Σούφι

Σοκ έχει προκαλέσει στους Ρωμαιοκαθολικούς η ξαφνική απόφαση του Πάπα Βενέδικτου 16ου να εγκαταλείψει τα καθήκοντά του. Η απρόσμενη αυτή εξέλιξη -πρόκειται για την πρώτη παραίτηση Πάπα έπειτα από 600 χρόνια– εξέπληξε κυβερνήσεις, πιστούς, ακόμα και στενούς συνεργάτες του. Την ίδια ώρα, ήδη έχουν ξεκινήσει να κάνουν την εμφάνισή τους τα ονόματα των πιθανών διαδόχων του. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και λίστες που κυκλοφόρησαν στο Βατικανό, το φαβορί είναι ένας Καρδινάλιος από την Γκάνα.

Ανάλογο σοκ χρειάζεται σήμερα και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αν τα κομματικά ιερατεία που κατέχουν το «αλάθητο» της πολιτικής γραμμής, είχαν την αυτοσυνειδησία του Πάπα, ο οποίος αναγνώρισε «την αδυναμία του να εκπληρώσει τα καθήκοντα που του έχουν ανατεθεί», εδώ και καιρό θα είχαν αποσυρθεί. Τα «ευαγγέλιά» τους έχουν φάει τα ψωμιά τους, ήδη από τον προηγούμενο αιώνα. Το «νέο» που καταγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί ούτε να εκφραστεί αλλά ούτε να διαχειριστεί από τους τυφλοπόντικές των κομματικών γραφείων, τις πριμαντόνες των ΜΜΕ και τους παράγοντες πολιτευτάδες της Αριστεράς.

Όμως, οι Πάπες των «ιερατείων» μας, αντί να επιλέξουν την «εθελουσία» έξοδο, επιχειρούν να θέσουν σε αναγκαστική «διαθεσιμότητα» το νέο αίμα με το οποίο τροφοδοτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από το μαζικό κίνημα και την ταξική πόλωση και να επιβάλουν την «τάξη» και την «ασφάλεια» στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ακόμα και με διαγραφές!

Η "φιλοξενία" στον Derrida

Μια ενδιαφέρουσα  συζήτηση γύρω από την έννοια της φιλοξενίας στον Ντερριντά από το συνέδριο που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο Αθηνών, με πρωτοβουλία του Γεράσιμου Κακολύρη : "Η πολιτική και ηθική σκέψη του Ζακ Ντερριντά" (24-26/1/2013).
Συντονίζει: Θανάσης Λάγιος, Δρ. Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μιλούν:
- Ιορδάνης Κουμασίδης, Υποψήφιος διδάκτορας Φιλοσοφίας Α.Π.Θ. – Συγγραφέας Jacques Derrida Δικαιοσύνη και Φιλοξενία ως συνθήκη του σύγχρονου πολιτικού.
- Κωνσταντίνος Ηροδότου, Υποψήφιος διδάκτορας Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Paris 8 Η φιλοξενία στον Derrida
- Γεράσιμος Κακολύρης, Λέκτορας Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών, υπεύθυνος διοργάνωσης συνεδρίου Μερικά προβλήματα με την ντερριντιανή έννοια της φιλοξενίας.

Η ΒΙΟ.ΜΕ επαναλειτουργεί στα χέρια των εργατών

Αναδημοσίευση από το alterthess

Ρεπορτάζ: Σταυρούλα Πουλημένη

Επιμέλεια βίντεο: Σταυρούλα Πουλημένη-Αιμιλία Κουγιουμτζόγλου

Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ανοίγει και οι εργαζόμενοι όντας 19 μήνες απλήρωτοι και ουσιαστικά άνεργοι θα ξαναεργαστούν. Όχι, δεν ήρθε κανένας εμίρης από το Κατάρ στην Θεσσαλονίκη να επενδύσει, ούτε φυσικά η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ερήμωσης της βιομηχανικής ζώνης στην πόλη μας. Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής εγκαταλελειμμένο από την εργοδοσία του από τον Μάιο του 2011 ανοίγει με πρωτοβουλία των εργαζομένων και υπό τον πλήρη έλεγχό τους. Να σημειωθεί ότι η Βιομηχανική Μεταλλευτική (ΒΙΟ.ΜΕ.) θυγατρική της ΦΙΛΚΕΡΑΜ παράγει χημικά προϊόντα –οικοδομικά υλικά για τον κατασκευαστικό κλάδο και σύμφωνα με τους εργαζόμενους αλλά και με στοιχεία οικονομικών περιοδικών μέχρι να εγκαταλειφθεί ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση. Η εργοδοσία οδήγησε σε πτώχευση την μητρική εταιρεία απολύοντας τους εργαζόμενους της ενώ στην θυγατρική εταιρεία Βιομηχανική Μεταλλευτική κήρυξε σταδιακά στάση πληρωμών αφήνοντάς το εργοστάσιο και τους εργαζόμενους στην τύχη τους.

Η «Ζούγκλα» εισβάλει στο Μαξίμου – Εκλεισε η συμφωνία για την τηλεόραση του «902»

Κατά μια απροσδόκητη τροπή των πολιτικών πραγμάτων, ένας τηλεοπτικός σταθμός που παραχωρήθηκε για τις ανάγκες ενός κομμουνιστικού κόμματος μπορεί να αποτελέσει τον σταθμό της πιο άγριας νεοφιλελεύθερης επίθεσης. 

Λεπτομέριες για αυτό το ζήτημα στο "νευροσπάστης"

Πολιτικό “πρόβλημα” του Αλέξη Τσίπρα ή Γιώργου Δελαστίκ;

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στα “επίκαιρα” το άρθρο του τακτικού αρθρογράφου της “iskra” Γ. Δελαστίκ “Το πολιτικό πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα”.  Όταν διαβάσαμε το άρθρο το πρώτο πράγμα για το οποίο αναρωτηθήκαμε είναι αν αυτά που γράφει ο αρθρογράφος συγκροτούν πράγματι “πολιτικό πρόβλημα” για τον Αλέξη Τσίπρα ή για τον ίδιο τον αρθρογράφο.

Κάτω από τον τίτλο “Χάθηκε η ευκαιρία της Αριστεράς” ο αρθρογράφος γράφει για τις διπλές εκλογές του Μάη – Ιούνη: “Η Αριστερά στο σύνολο της αποδείχτηκε ανίκανη να εκμεταλλευτεί αυτή τη μοναδική ευκαιρία. Αυτό επισφραγίστηκε με τα εκλογικά αποτελέσματα του Ιουνίου.” Θα συμφωνήσουμε μαζί του. Τότε στο κείμενό μας “Καλούμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μην κατέβη στις επόμενες εκλογές” γράφαμε:

Θα ήταν μια τίμια στάση και αξιοπρεπής, τόσο απέναντι στην "Αριστερά" που ανακάλυψε τώρα τελευταία πως υπάρχει, αλλά και προς τον ίδιο της τον εαυτό. Ας κρατήσει ως αφετηρία το ποσοστό που συγκέντρωσε στις τελευταίες εκλογές και ας περιμένει μετά τις εκλογές να κάνει όση κριτική θέλει στις θέσεις και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε θα είναι χρήσιμη και αναγκαία η συγκροτημένη εξ αριστερών κριτική σε ένα κόμμα της Αριστεράς που θα είναι στην κυβέρνηση ή στην θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Όμως ο Γ. Δελαστίκ ήταν από τους υποψήφιους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κατέβηκε στις εκλογές και εκείνη την περίοδο συνετέλεσε με την πολιτική πρακτική του να χαθεί αυτή η ευκαιρία, την οποία ανακάλυψε εκ των υστέρων. Τότε άλλα έλεγε. Ας δεχτούμε ότι αυτό αποτελεί έμμεση αυτοκριτική η οποία υποδηλώνει πολιτικό πρόβλημα του χώρου στον οποίο ανήκει...

Το επόμενο θέμα με το οποίο ασχολείται ο Γ. Δελαστίκ επιγράφεται “Ήττα των αντιμνημονιακών” και ξεκινάει με την διαπίστωση: "Η άρνηση του ΚΚΕ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης κάποιου τύπου, εντός ή εκτός εισαγωγικών, κατάφερε σοβαρό πλήγμα και στη δυνατότητα σχηματισμού μιας κρατικής κυβέρνησης με σαφή έστω μόνο αντιμνημονιακό χαρακτήρα."

Αν δεν μας απατάει η μνήμη μας, ο πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκει ο Γ. Δελαστίκ ήταν και παραμένει ενάντια στην δημιουργία “αντιμνημονιακού μετώπου”. Ας δεχτούμε ότι και αυτό  αποτελεί αυτοκριτική  αλλά και κριτική προς τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει. Πράγματι  η αυτοκριτική του Γ. Δελαστίκ εκφράζεται προς θετική κατεύθυνση και έμπρακτα από μια μερίδα του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει, με νέες πρωτοβουλίες που έχουν εκδηλωθεί τον τελευταίο καιρό για “αντιφασιστικά μέτωπα” και “προάσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών”,  υπερσκελίζοντας μάλιστα πρωτοβουλίες για την συγκρότηση του “κόμματος της δραχμής”, όπως η “πρωτοβουλία ενάντια στο ευρώ και την ΕΕ”...

Τυχαία σύλληψη γνωστών Χρυσαυγιτών με όπλα...

Μετά από τυχαίο έλεγχο σε αυτοκίνητο στο κέντρο της Αθήνας, η αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη του 26χρονου Π.Δ. και του 18χρονου Λ.Χ., στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν ένα πιστόλι τύπου zastava με τέσσερα φυσίγγια, πτυσσόμενα γκλομπ, σουγιάδες, κουκούλες και κράνη. Στο όχημα επέβαιναν τρία άτομα -δύο άνδρες και μία γυναίκα.

Οι νεαροί συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο Τμήμα, προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχουν συμμετάσχει σε ποινικά αδικήματα. Τελικά, προέκυψε ότι πρόκειται για γνωστά μέλη της Χρυσής Αυγής στην περιοχή της Κορίνθου που πρωτοστατούν σε ουκ ολίγες εκδηλώσεις της ακροδεξιάς οργάνωσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι δύο νεαροί είναι γνωστά μέλη της Χρυσής Αυγής στην Κόρινθο και έχουν πρωταγωνιστήσει σε συγκρούσεις στην Κόρινθο. Από την έρευνα προέκυψε πως ο 18χρονος στην προσωπική του ιστοσελίδα στο Facebook έχει βάλει «πρωτοσέλιδο» τις συγκρούσεις χρυσαυγιτών – αστυνομίας έξω από το στρατόπεδο της Κορίνθου, όπου κρατούνται μετανάστες.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η αστυνομία δεν προχώρησε στη γνωστή διαδικασία έκδοσης των φωτογραφιών των συλληφθέντων, ενώ δεν πραγματοποιήθηκαν μέχρι αυτή τη στιγμή έλεγχοι σε οικίες και γραφεία με α οποία σχετίζονται οι δύο νεαροί.

Εθνική σωτηρία ή μετάβαση προς τον σοσιαλισμό;

Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ η άποψη ότι ο σημερινός στόχος του κόμμματός μας δεν είναι η μετάβαση στον σοσιαλισμό, αλλά η Εθνική και Κοινωνική Σωτηρία. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, αφού τα ποσοστά μας έχουν καθηλωθεί περί το 30% και το ΚΚΕ αρνείται μέχρι τέλους κάθε συνεργασία ή στήριξη κυβέρνησης της Αριστεράς, θα πρέπει να γίνει μια στροφή στον πολιτικό ρεαλισμό. Που σημαίνει ότι ο σοσιαλισμός δεν βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη των ταξικών αγώνων. Που σημαίνει ότι πρέπει τώρα να σχηματίσουμε μια κυβέρνηση πλατιάς κοινωνικής ενότητας για την ανακοπή της καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής και να αφήσουμε για κάποιο μεταγενέστερο στάδιο τον στρατηγικό μας στόχο που είναι ο σοσιαλισμός.

Πρόκειται για μία άποψη που διατείνεται ότι ορισμένες κοινωνικές τάξεις ή μερίδες τάξεων απευθύνουν στην Ιστορία το αίτημα για την ανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα και για την αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν οι εργαζόμενες τάξεις από την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, όχι όμως ως στοιχεία μιας διαδικασίας μετάβασης στον σοσιαλισμό, αλλά ως στοιχεία μιας διαδικασίας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και απονομής κοινωνικής δικαιοσύνης. Είναι ένα κοινωνικό αίτημα που λέει: Είμαστε στη μάχη του μερικού, όχι του όλου, ας βάλουμε τώρα σε αναστολή το όραμα, ας ασχοληθούμε με την αποκατάσταση των ζημιών που έχουν υποστεί οι μη προνομιούχοι και το κοινωνικό κράτος. Αυτό το αίτημα, βεβαίως, δεν αντανακλά τις προθέσεις και τις επιθυμίες του λαού της Αριστεράς, της κοινωνικής Αριστεράς που μέχρι σήμερα στήριξε και συγκρότησε τον Σύριζα, αλλά ενός άλλου λαού, πιθανότατα μικροαστικής πασοκικής προέλευσης, που θέλει να ξαναδεί τη ζωή του να επανέρχεται στις ράγες μιας κανονικής ζωής χωρίς στερήσεις και χωρίς υποβάθμιση, αλλά και χωρίς μεγάλες ανατροπές. Αυτός ο ιδιόρρυθμος λαός του Κέντρου, εάν υπάρχει ακόμη, θέλει να ανατρέψουμε την μνημονιακή πολιτική αλλά να αφήσουμε άθικτο το κεφαλαιοκρατικό σύστημα. Η μετριοπαθής άποψη που κερδίζει έδαφος στο εσωτερικό του κόμματός μας ισχυρίζεται ότι επειδή μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να στηριχθεί αποκλειστικά στις δυνάμεις της Αριστεράς χρειαζόμαστε συμμαχίες στο Κέντρο και για αυτόν τον λόγο θα πρέπει να αναζητήσουμε τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή με αυτόν τον λαό του Κέντρου που θέλει να ανατρέψουμε την μνημονιακή πολιτική αλλά να αφήσουμε ήσυχο το κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

Η ελληνική έκδοση του περιοδικού Tidal, έντυπο του κινήματος Occupy Wall Street

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Το Tidal προσφέρει θεωρία και στρατηγική σαν μέσα για την ενίσχυση των καταληψιών, πραγματική ή δυνητική, για να οραματιστούν δράσεις που τροποποιούν οριστικά τις υπάρχουσες δομές εξουσίας.

Για το Tidal, θεωρία σημαίνει μία υπόθεση που στηρίζεται σε περιορισμένη πληροφορία ή γνώση. Στρατηγική σημαίνει την τέχνη να εφευρίσκεις ή να ενεργοποιείς σχέδια και στρατηγήματα προς έναν στόχο. Δράση σημαίνει αυτό. Αυτή την στιγμή. Αυτόν τον αγώνα. Πολλές φωνές στην ιστορία. Και διαδικασία. Συλλογικά, να οραματίζεσαι.

Είμαστε ένας διαρκής οριζόντιος διάλογος ανάμεσα σε αυτούς που έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σκεπτόμενοι αυτή την στιγμή και στον κόσμο του Κινήματος των Καταλήψεων που αποφασίζουν κάθε μέρα για το μέλλον της. Γνωρίζοντας ότι η δυνατότητα είναι προνόμιο, το Tidal επιχειρεί να προσφέρει τολμηρές ιδέες σε μία γλώσσα προσβάσιμη στο μέσο άνθρωπο. Ελπίζουμε αυτά τα κείμενα να επηρρεάσουν θετικά το Κίνημα των Καταλήψεων, να το ωθήσουν μπροστά και να διευκρινίσουν τους στόχους του.

ΣΥΡΙΖΑ: Καταστατικό συνέδριο ΑΜΕΣΑ

 Σύνταγμα στις 17 Ιούνη 2011

Ανοίγουμε την συζήτηση για το ΣΥΝΕΔΡΙΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με την δημοσίευση του κειμένου του  Μιχάλη Καστρινάκη, μέλους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ  

Ο τρόπος με τον οποίο εκλέχτηκε το μη διορισμένο τμήμα της νέας ΠΣΕ είναι απαράδεκτος. Πρόκειται για απολύτως τυπική δημοκρατία φτιαγμένη έτσι ώστε να επικυρώνει την κυριαρχία της ηγετικής κάστας του κόμματος μέσα από την δημιουργία ενός θεάματος (με την καταστασιακή σημασία του όρου) συμμετοχής. Από κάποιες πλευρές βρίσκεται πίσω από αυτά που ισχύουν στις καθολικού χαραχτήρα εκλογικές διαδικασίες.

1. Η υπέρμετρη δύναμη των μηχανισμών είναι το πρώτο στοιχείο που την διαφοροποιεί από τον γενικό κανόνα. Η, παράλληλη με την δράση των μηχανισμών, υπεροχή των πάσης φύσεως επωνύμων είναι μια από τις βασικότερες ομοιότητες αυτής της τελετουργίας με τα κλασσικά εικονογραφημένα των αυτοδιοικητικών και κοινοβουλευτικών εκλογών.

2. Η δεύτερη προς το χειρότερο διαφορά είναι αυτή που προσφέρει στους μηχανισμούς το απόλυτο πεδίο για την συντριπτική επικράτηση τους.Η αναφορά είναι για την εξοργιστικά αντιδημοκρατική εφεύρεση της κατάργησης των εκλογικών περιφερειών και την αντικατάσταση τους από πανελλαδική λίστα επιλογής που έχει ως συνέπεια άγνωστοι να ψηφίζουν άγνωστους. Με τα γνωστά σε όλους χαρτάκια, τις προσωπικές ψηφοθηρικές βόλτες και άλλα ευτράπελα.Αυτού του είδους οι εικόνες είναι θλιβερές.

Στον Συνασπισμό τέτοιες σκηνές ήταν συνηθισμένες καθώς αποτελούσαν τμήμα των ιδρυτικών εθίμων του κόμματος το οποίο όμως ιδρύθηκε σε μία άλλη εποχή και εξυπηρετώντας άλλες ανάγκες.Οι συνθήκες όμως άλλαξαν και φαίνεται κάποιοι να παραμένουν πιστοί σε μοντέλα παλιά. Στον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν,που είναι το νέο μας κόμμα,σε μία εποχή που μεγάλο τμήμα του κόσμου των πλατειών απαίτησε και επέβαλε αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες (μέσα σε αυτούς παλιά και νέα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ), σε περιόδους που ο κόσμος αδυνατεί να βρει τις δομές εκείνες για να εκφραστεί και να αλληλεπιδράσει, είναι δυνατόν να αναπαράγονται τόσο συντηρητικές νοοτροπίες ;

Να αναδείξουμε το κοινωνικό ζήτημα με όρους κινηματικούς

Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"

Του Δημήτρη Γκιβίση

Πάμε σύντροφοι

Παρόλο που δεν είμαι οπαδός του κυβερνητικού εκπροσώπου και της νεοδημοκρατικής «truth team», θα παραδεχτώ ότι μέχρι σήμερα από αυτό το γαϊτανάκι των ανακοινώσεων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, και πέρα από τα λάθη και τις προβοκάτσιες της, η ΝΔ έχει καταφέρει σε σημαντικό βαθμό τον στόχο της: να σύρει τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ένα συστημικό παιχνίδι. Σε ένα παιχνίδι, που αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να συμμετέχει, αυτό μπορεί να είναι και η αρχή του τέλους του.

Το αυτοκτονικό παιχνίδι

Είναι προφανές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το παιχνίδι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να το παίζει και να το αναπαράγει, αλλά ούτε και θέλουμε να εμπλέκεται σε αυτό, επειδή οδηγεί σε μια ψευδαίσθηση συμμετοχής μέσα από όρους θεάματος, ενισχύει την αδράνεια, και αναπαράγει τους μηχανισμούς. Ωστόσο, ακόμα και αν κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν το αντίθετο, πιθανόν γιατί έτσι ενισχύεται ένα φαντασιακό δίπολο, θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ούτε και να το διαχειριστεί, όχι γιατί τού είναι καινούριο, -απεναντίας το καινούριο έχει πάντα την γοητεία του νέου που γεννιέται και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένως δείξει ότι γουστάρει να μπαίνει με πάθος σε τέτοιες καταστάσεις. Ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να το διαχειριστεί, είναι γιατί πρόκειται για ένα παιχνίδι ρόλων που παίζεται με όρους καθεστωτικούς. Επίσης, γιατί αποπνέει μούχλα, γιατί είναι μια επιστροφή στο παρελθόν, και αφήνει απέξω την κοινωνία και τις ανάγκες της, αφού η αναζήτηση της πιο εύστοχης ατάκας/ανακοίνωσης έχει ως στόχο τους απαθείς τηλεθεατές, και όχι τους πολίτες που συμμετέχουν ενεργά, που κάνουν οι ίδιοι πολιτική χωρίς να περιμένουν την σωτηρία τους αναθέτοντας. Το συστημικό παιχνίδι είναι πάντα ένα κλείσιμο στα παλιά σχήματα, που για τον ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί αυτοκτονικά, αφού τα όριά του τού προκαλούν ασφυξία και τον καθηλώνουν. Και κυρίως, είναι ένα παιχνίδι που αποκλείει το άνοιγμα του στην κοινωνία που πλήττεται, στους εργαζόμενους που ενοχοποιούνται, στην νεολαία που καταστέλλεται, στερώντας του το αναγκαίο κοινωνικό οξυγόνο του και αφυδατώνοντάς τον από τον ριζοσπαστισμό και την εξεγερσιακή δυναμική του.

Η πιο ύπουλη από τις ταυτότητες, που έρχεται στη μόδα κάθε φορά που το κράτος είναι σε κρίση, είναι η «ιδιότητα του πολίτη»...

Η «Έκτη» συνιστά ένα ζαπατιστικό κάλεσμα. Καλώ δεν σημαίνει ενώνω. Δεν επιχειρούμε να ενώσουμε υπό μια διεύθυνση, ζαπατιστική ή άλλη. Δεν ψάχνουμε να μαζέψουμε μέλη, να στρατολογήσουμε, να υποσκελίσουμε, να προσποιηθούμε, να μοιάσουμε, να ξεγελάσουμε, να διευθύνουμε, να υποτάξουμε, να χρησιμοποιήσουμε. Ο προορισμός είναι ο ίδιος, αλλά η διαφορετικότητα, η ετερογένεια, η αυτονομία στους τρόπους που προχωράμε είναι ο πλούτος της «Έκτης», η δύναμή της. Δίνουμε και θα δίνουμε σεβασμό, και απαιτούμε και θα απαιτούμε σεβασμό. Στην «Έκτη» μπαίνει κάποιος χωρίς περισσότερα προσόντα από αυτό το «όχι» που μας καλεί, καθώς και τη δέσμευση να οικοδομήσει τα απαραίτητα «ναι».

Ο τίτλος, η προηγούμενη η παράγραφος, όπως και το κείμενο που ακολουθεί είναι απασπάστασμα από το κείμενο “Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός” που δόθηκε στην δημοσιότητα στις 26 Γενάρη στο enlace zapatista και αποτελεί το πέμπτο αυτοτελές κείμενο της ενότητας “αυτοί και εμεις” με την υπογραφή του Μάρκος του EZLN (Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατιστικός Στρατός). Ολόκληρο το κείμενο στα ελληνικά εδώ: “αυτοί και εμείς” (μέρος Ε΄) του εξεγερμένου υποδιοικητή Μάρκος

Όπως γνωρίζετε όλοι, η σκέψεις μας δεν είναι να δημιουργήσουμε μια μεγάλη οργάνωση με έναν κεντρικό επικεφαλής, μια συγκεντρωτική διοίκηση, έναν αρχηγό, άτομο ή συλλογικότητα.

Η ανάλυσή μας στο κυρίαρχο σύστημα, του τρόπου λειτουργίας του, των δυνάμεων και των αδυναμιών του, μας έχουν οδηγήσει στο να υποστηρίζουμε ότι η ενότητα δράσης μπορεί να δίνεται με το σεβασμό αυτού που εμείς ονομάζουμε «οι τρόποι» του καθενός.

Και αυτοί οι «τρόποι» δεν είναι άλλο από τις γνώσεις που καθένας από μας, άτομο ή συλλογικότητα, έχει για τον τόπο και το χρόνο του. Με άλλα λόγια, για τις στεναχώριες και τους αγώνες του.

Εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι κάθε απόπειρα ομογενοποίησης δεν είναι κάτι παραπάνω από μια φασιστική απόπειρα κυριαρχίας, που κρύβεται σε μια επαναστατική, εσωτεριστική, θρησκευτική ή άλλη γλώσσα.

Όταν ακούγεται να μιλάνε για «ενότητα», παραλείπεται η υπόδειξη ότι αυτή η «ενότητα» είναι υπό την αρχηγεία κάποιου, ατόμου ή συλλογικότητας.

Στον απατηλό βωμό της «ενότητας» δεν θυσιάζονται μόνο οι διαφορές, αλλά και η επιβίωση όλων των μικρών κόσμων που υποφέρουμε μέσα στην τυραννία και την αδικία.

Στην ιστορία μας αυτό το μάθημα έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Και σε κάθε μεταστροφή του κόσμου, πάντα η θέση μας είναι του καταπιεσμένου, του υποτιμημένου, του εκμεταλλευόμενου, του λεηλατημένου.

H Συνέντευξη Τύπου για το Κοινωνικό Κέντρο Βοξ

Συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσαν το Στέκι Μεταναστών, το Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου, το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων, το Νosotros, η Επιτροπή Αλληλεγγύης Κατοίκων Εξαρχείων, το Αυτοδιαχεριζόμενο Κυλικείο της Νομικής Σχολής, η Βαβυλωνία, τα ΕΑΑΚ Αρχιτεκτονικής, Παιδαγωγικής και Νηπιαγωγών, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, η Αντιεξουσιαστική Κίνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Εξαρχείων και η Κατάληψη Τσαμαδού 15. Στη συνέντευξη συμμετείχε επίσης η Ελένη Πορτάλιου, επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης.

Υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην βία και την ιδεολογία;

Το κράτος σήμερα επιχειρεί να διαμορφώνει τα νέα κοινωνικά συμβόλαια της μεταμνηνονιακής περιόδου, νομιμοποιώντας μέσω αυτών των συμβολαίων τις αλλαγές που έχουν ήδη συντελεστεί στο εσωτερικό του, διευρύνοντας την εξουσία και την κυριαρχία του στην κοινωνία. Σε μια περίοδο όπου οξύνεται η ταξική πόλωση και το πολιτικό σύστημα (κομμάτι του οποίου είναι και η Αριστερά) αδυνατεί να διαχειριστεί αυτή την πόλωση εντός των πλαισίων της αστικής νομιμότητας, αναδιαρθρώνεται το κράτος και επιβάλλεται  ως ο “αρμόδιος” εγγυητής για την επιβολή της “τάξης” και της “ασφάλειας” στην κοινωνία. Ο Max Weber όρισε το κράτος ως το μονοπώλιο της βίας. Η διεύρυνση αυτού του μονοπωλίου απαιτεί επαναπροσδιορισμό του δικαίου, το οποίο νομιμοποιεί αυτή την βία. Πρακτικές και στάσεις οι οποίες στο μεταπολιτευτικό καθεστώς ήταν νόμιμες, σήμερα γίνονται παράνομες. Και αυτή η νομιμοποίηση εμπαιδώνεται κυρίως από την δράση των των ιδεολογικών  μηχανισμών. Οι δημοσιογράφοι σήμερα είναι περισσότερο επικίνδυνοι από τους μπάτσους για το λαϊκό κίνημα.


Δυστυχώς η Αριστερά σήμερα - όλη η Αριστερά – αλλά και το μαζικό κίνημα φαίνεται ότι δεν μπορούν να ανατρέψουν αυτή την κρατική πολιτική, κυρίως γιατί δεν μπορούν να ανατρέψουν μια ευρύτερη συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία μετατοπίζει τα πεδία της κοινωνικής σύγκρουσης στο γήπεδο του αντιπάλου. Ο επαναπροσδιορισμός της αστικής νομιμότητας γίνεται σήμερα με την ανοχή άλλά και την αδυναμία της Αριστεράς να παρέμβει όχι στο κράτος, αλλά στην κοινωνία, εκεί όπου τελικά θα κριθούν αυτές οι πολιτικές.


Σε μια σειρά κειμένων που θα ακολουθήσουν θα ασχοληθούμε με αυτό το θέμα. Σήμερα αναδημοσιεύουμε το κείμενο “Περί βίας και αντιβίας. Η συμβολή του Ζορζ Λαμπικά” του Τάσου Μπέτζελου, το οποίο είχε δημοσιευθεί στο “Εκτός Γραμμής”. Η θέση ότι: «Η βία δεν συνιστά έννοια. Είναι μια πρακτική έμφυτη στις κοινωνικές σχέσεις των οποίων και εκφράζει διάφορες μορφές» είναι ορθη ως αφετηρία για το θέμα μας: “Υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην βία και την ιδεολογία;”. Όμως παράλληλα δείχνει μέχρι που φτάνουν τα θεωρητικά όρια των αντιλήψεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά και την αδυναμία τους να μεταφραστούν σε εναλλακτική πολιτική πρακτική στην σημερινή συγκυρία.

“ELLOS Y NOSOTROS” του εξεγερμένου υποδιοικητή Μάρκος

  “Born Free” από τη Μ.Ι.Α. (Mathangi “Maya” Arulpragasam). Βίντεο. Σκηνοθέτης: Romain Gavras (γιος του Κώστα Γαβρά). Φωτογραφία: André Chemetoff. Παραγωγή: Mourad Belkeddar. Εκτελεστική παραγωγή: Gaetan Rousseau/Paradoxal. Το βίντεο λογοκρίθηκε από το YouTube λόγω του περιεχομένου του.

Το video συνοδεύει το Δ' Μέρος (Οι στεναχώριες των από κάτω) του κειμένου “Αυτοί και εμείς” του εξεγερμένου υποδιοικητή Μάρκος που τελειώνει ως εξής: 

 

 ....Τώρα φανταστείτε ότι δεν φοβάστε, ή αν φοβάστε το ελέγχετε. 
   

Σκεφτείτε ότι πηγαίνετε μπροστά στον καθρέφτη και όχι μόνο δεν κρύβετε ή βάφετε τη διαφορετικότητά σας αλλά την τονίζετε.   
 

Φανταστείτε ότι κάνετε τη διαφορετικότητά σας ασπίδα και όπλο, υπερασπίζεστε τον εαυτό σας, βρίσκετε κι άλλους σαν εσάς, οργανώνεστε, αντιστέκεστε, αγωνίζεστε και, χωρίς να το καταλάβετε, περνάτε από το «είμαι διαφορετικός» στο «είμαστε διαφορετικοί».   
 

Φανταστείτε ότι δεν κρύβεστε πίσω από την αναμονή να «ωριμάσουν» τα πράγματα και πίσω από τη «λογική», πίσω από το «δεν είναι ώρα ακόμη», «δεν υπάρχουν οι συνθήκες», «πρέπει να περιμένουμε», «είναι ανώφελο», «δεν υπάρχει γιατρειά». 

Η μιζέρια της Αριστεράς στο εργατικό κίνημα: Η περίπτωση της σημερινής απεργίας στα λεωφορεία

Στην τελευταία Γενική Συνέλευση των οδηγών των λεωφορείων τέθηκαν σε μυστική ψηφοφορία τρεις προτάσεις για τις απεργιακές κινητοποιήσεις. 

- Η πρώτη πρόταση για μονοήμερη απεργία την Πέμπτη (31/1) συγκέντρωσε 730 ψήφους και Γενική Συνέλευση στις 14/2 
- Η δεύτερη πρόταση για διήμερη απεργία την Πέμπτη και την Παρασκευή και Γενική Συνέλευση την Παρασκευή συγκέντρωσε 586 ψήφους.
- Η τρίτη πρόταση για τριήμερη απεργιακή κινητοποίηση Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή και γενική Συνέλευση την Παρασκευή συγκέντρωσε 420 ψήφους.

Σημειώνουμε ότι 1006 ψήφους που συγκέντρωσαν η 2η και η 3η πρόταση, υποστήριξαν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της Αριστεράς και ανεξάρτητοι (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ενώ την πρόταση για μονοήμερη απεργία και στη συνέχεια Γενική Συνέλευση στις καλένδες, υποστήριξαν από κοινού ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, οι οποίες πριν λίγο καιρό στηρίζονταν από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.

Είναι φανερή η αδυναμία των δυνάμεων της αριστεράς που έχουν την πλειοψηφία να μην συνεργαστούν απέναντι στις δυνάμεις του κρατικού συνδικαλισμού. Όμως δεν πρόκειται για αδυναμία αλλά για πρόθεση με στόχο την διακριτή πολιτική καταγραφή. Αυτό αποδεικνύεται και από τους συνδικαλιστικούς χειρισμούς: Θα μπορούσε να είναι άλλη η ψηφοφορία για την ημερομηνία της Γενικής Συνέλευσης και άλλη για τις ημέρες της Απεργίας, αφού είναι διαφορετικά ζητήματα. Εξάλλου η μυστική ψηφοφορία θα μπορούσε να γίνει για τις ημέρες της απεργίας, ενώ για το θέμα της διεξαγωγής της γενικής συνέλευσης, για το οποίο υπήρχαν δύο προτάσεις, θα μπορούσε να αποφασιστεί και με φανερή ψηφοφορία. Αυτά είναι στοιχειώδη ζητήματα συνδικαλιστικής πρακτικής που δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος συνδικαλιστής για να τα αντιληφθεί. Ο λόγος όμως ότι δεν έγιναν δύο διακριτές ψηφοφορίες δεν οφείλεται σε συνδικαλιστικά λάθη, αλλά σε πολιτικές προθέσεις και σε πολιτικές πρακτικές που θέτουν πάνω από τις ανάγκες του εργατικού κινήματος τους μικροπολιτικούς ηγεμονισμούς. 

ΣΚΑΪ – Ευαγγελάτος – Στρατευμένη “Δημοσιογραφία”;

(Από το "κανάλι")

Η Αριστερά και το κίνημα απέναντι στην κρατική καταστολή

(Η περίπτωση των καταλήψεων)

...Οι καταλήψεις, λοιπόν, δεν είναι ούτε νόμιμες, ούτε παράνομες, είναι δίκαιες. Όταν, επομένως,καταστέλλονται από το κράτος, η Αριστερά (και αναφερόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί για το ΚΚΕ η αστική νομιμότητα μέχρι να αντικατασταθεί, ως εκ θαύματος, από τη «λαϊκή εξουσία» είναι ιερή) οφείλει να σταθεί αποφασιστικά και άνευ όρων στο πλευρό τους. Γιατί αποτελούν οργανικό τμήμα του κινήματος και όχι «αναρχική ιδιορρυθμία» ή «ήπια παραβατικότητα». Με αυτή την έννοια, ανώτατα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάκιστα πήραν αποστάσεις από την απόπειρα ανακατάληψης της Villa Amalia (δηλαδή, οι καταληψίες δικαιούνται την αλληλεγγύη της Αριστεράς όταν καταστέλλονται και όχι όταν αγωνίζονται ενάντια στην καταστολή;), καταδίκασαν τη συμβολική κατάληψη των γραφείων της ΔΗΜΑΡ (δηλαδή, η ΔΗΜΑΡ έχει το άβατο ενώ συμμετέχει στην κυβέρνηση και τη δημοτική πλειοψηφία Καμίνη;) και συνέδεσαν τις καταλήψεις με το ενδεχόμενο της «ανομίας», ενός όρου που εκτός του ότι έλκει την καταγωγή του από τις σκοτεινότερες πλευρές του μετεμφυλιοπολεμικού κράτους, επικυρώνει την (καταστροφική για την Αριστερά) αποδοχή της αυθεντίας της νομιμότητας σε βάρος του δίκιου...

Ολόκληρο το κείμενο:

Του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Ορισμένα νέα χαρακτηριστικά της κρατικής καταστολής

Σε γενικές γραμμές ισχύει ότι όσο οι ρυθμοί επιβολής μιας αντικοινωνικής πολιτικής εντείνονται –άρα και οι δείκτες της κοινωνικής συναίνεσης  απέναντι σε όσους ασκούν αυτή την πολιτική μειώνονται– τόσο αυξάνεται η ανάγκη της βίαιης επιβολής της αντικοινωνικής πολιτικής, είτε μέσω θεσμικών ρυθμίσεων είτε με την ιδεολογική τρομοκρατία / χειραγώγηση είτε με την άμεση κρατική καταστολή. Επίσης, ισχύει ότι σε καιρούς κρίσης, επίθεσης και ταξικής πόλωσης, το κράτος και οι εκάστοτε κυβερνώντες επιδιώκουν μέσω του οχήματος της «ασφάλειας» και της κατασταλτικής ισχύος να συσπειρώσουν τα πλέον απογοητευμένα και κατακερματισμένα τμήματα της κοινωνίας, αφενός τρομοκρατώντας τα για το άμεσο μέλλον τους και, αφετέρου, στρέφοντάς τα εναντίον όσων (νομίζουν ότι) απειλούν τη σταθερότητα της καθημερινότητάς τους – σε αυτή την προσπάθεια του κράτους και των κυβερνώντων, συστηματικότεροι σύμμαχοι είναι τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και η φασιστική Ακροδεξιά.

Η δημοκρατία ως παραγωγικό και κοινωνικά αποδοτικό σύστημα

Αναδημοσίευση από τα "ενθέματα"

της Χίλαρι Γουεϊνράιτ

μετάφραση: Παναγιώτης Πάντος

Το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς οργανώνει την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου, στις 7 μ.μ., στο Art Garage (Σολωμού 13, 3ος όροφος) εκδήλωση με θέμα: «Η απειλή των ιδιωτικοποιήσεων. Στρατηγικές για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών». Ομιλήτριες είναι η Χίλαρι Γουεϊνράιτ (κοινωνική επιστήμων, αρχισυντάκτρια του ριζοσπαστικού περιοδικού «Red Pepper») και τη Νάντια Βαλαβάνη (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ), με συντονιστή τον Χάρη Γολέμη (διευθυντής του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς). Στόχος είναι να διερευνηθούν οι προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και το πώς ο λόγος της Αριστεράς υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα μιας σειράς αγαθών μπορεί να πείσει ευρύτερα ακροατήρια. Παράλληλα, θα παρουσιαστούν παραδείγματα αντίστοιχων αγώνων από διάφορα μέρη του κόσμου, όπου αναπτύχθηκαν ισχυρές συμμαχίες ανάμεσα στα συνδικάτα των εργαζομένων στις δημόσιες εταιρείες, στα κοινωνικά κινήματα και στις τοπικές κοινωνίες. Δημοσιεύουμε σήμερα ένα άρθρο της Χ. Γουεϊνράιτ για την ανάγκη η δημοκρατία να μη νοηματοδοτείται μόνο με ηθικούς όρους, αλλά και με βάση την «κοινωνική αποδοτικότητα».

Εδώ και περίπου μια δεκαετία, όλο και περισσότεροι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αγώνες για τη δημοκρατία και την ισότητα παίρνουν σαφείς αποστάσεις από την αντίληψη ότι όλες οι αλλαγές μπορούν να γίνουν μέσω του κράτους και εστιάζονται στη σημασία που έχει για την επίτευξη του μετασχηματισμού η ικανότητα των πολιτών να δημιουργούν τη δική τους δημοκρατική εξουσία, δουλεύοντας με γείτονες, συναδέλφους και ομοϊδεάτες τους.

Αν ρώταγε κανείς σήμερα ανθρώπους που αγωνίζονται για τη σοσιαλιστική αλλαγή σε όλη την Ευρώπη, οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν ότι «κατά 80%» η αλλαγή πρέπει να έρθει από την κοινωνία — τους τόπους δουλειάς, τις γειτονιές, τους πολιτιστικούς χώρους. Ο ρόλος των κυβερνήσεων και της τοπικής αυτοδιοίκησης παραμένει βέβαια σημαντικός, για ένα καθοριστικό 20%, όχι όμως για να αποτελέσουν την κινητήρια δύναμη της αλλαγής, τον βασικό δημιουργικό παράγοντα, αλλά, για παράδειγμα, για να χρησιμοποιήσουν τις εξουσίες φορολόγησης και αναδιανομής που διαθέτουν, καθώς και για να προσφέρουν υπηρεσίες και υποδομές που θα στηρίξουν τη δημοκρατική αυτοοργάνωση των πολιτών.

Γουί αρ Αnonymous!

Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

Της Γιάμαλη Αναστασία

Δύο εβδομάδες πριν, μία από τις κόκκινες γραμμές ξεπεράστηκε. Δύο εβδομάδες πριν σκοτώθηκε ο Άαρον Σουάρτζ. Σκοτώθηκε γιατί ήταν αντιμέτωπος με μια αδύνατη επιλογή. Σκοτώθηκε γιατί υποχρεώθηκε να παίξει ένα παιχνίδι που δεν μπορούσε να κερδίσει, μια στρεβλή ερμηνεία της δικαιοσύνης, ένα παιχνίδι που η μόνη κίνηση που κερδίζει είναι να μην το παίξεις». Αυτές τις λέξεις και άλλες τέτοιες βεβαρημένες θα διάβαζε κανείς αν έμπαινε στην ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ το Σάββατο. Όχι, η αμερικανική κυβέρνηση δεν απότισε φόρο τιμής στον "γκουρού του ίντερνετ", ακτιβιστή, ιδιοφυή 26χρονο Άαρον Σουάρτζ που αυτοκτόνησε στις 12 Ιανουαρίου. Ήταν οι Anonymous που πήραν ξανά την κατάσταση στα.. πληκτρολόγιά τους...

Οι Anonymous χτύπησαν την ιστοσελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης τόσο που την άφησαν... λιπόθυμη για ώρες και στη συνέχεια ανέβασαν κείμενο με το οποίο κατηγόρησαν για τον θάνατο του Σουάρτζ την αμερικανική δικαιοσύνη και τις διώξεις εναντίον του. Μεταξύ άλλων, ζήτησαν την αναμόρφωση του δικαστικού συστήματος των ΗΠΑ, την ελεύθερη πρόσβαση στην ενημέρωση, ενώ παράλληλα εξήγγειλαν την έναρξη της «Επιχείρησης Τελευταίο Καταφύγιο».

Η Εθνική Βιβλιοθήκη τίμησε έναν υμνητή του Χίτλερ

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Του Τάσσου Κωστόπουλου

Ο αμφιλεγόμενος Σκυριανός λογοτέχνης και λαογράφος Κωνσταντίνος Φαλτάιτς (1891-1944)

Το πνευματικό ίδρυμα αφιέρωσε έκθεση στη δημοσιογραφική καταγραφή της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής από τον Κ. Φαλτάιτς. Εναν άνθρωπο που λίγο αργότερα υπήρξε επίσημος συνεργάτης της ναζιστικής προπαγάνδας στη διάρκεια της Κατοχής, εκφωνώντας φιλοχιτλερικές ψευδοϊστορικές ομιλίες στον κατοχικό ραδιοσταθμό και εκδίδοντας το περιεχόμενό τους σε βιβλίο

Κορυφαίο πνευματικό ίδρυμα της σύγχρονης Ελλάδας, η Εθνική Βιβλιοθήκη έχει αυξημένο συμβολικό βάρος, ως ο κεντρικός θεματοφύλακας της πνευματικής δημιουργίας του τόπου. Ως εκ τούτου, είναι πολλαπλά σοκαριστικό να διαπιστώνουμε ότι, εν έτει 2013, οι επικεφαλής της επέλεξαν να τιμήσουν ως κατεξοχήν εθνική μορφή έναν υμνητή του Χίτλερ και συνεργάτη του κατοχικού προπαγανδιστικού μηχανισμού.

η συνεχεια [εδώ]

Πρετεντέρης: Παραπληροφόρηση με άνωθεν εντολές;

Αναδημοσίευση από το "INFOWAR"

Αίσθηση προκαλεί η αποκάλυψη του σχολιαστή του MEGA Γ.Πρετεντέρη ότι το 2010 μαζί με συναδέλφους του απέκρυψαν από τους τηλεθεατές και τους αναγνώστες τους τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους – γεγονός που επέτρεψε την επέλαση της Τρόϊκας στην Ελλάδα. Μιλώντας στην iefimerida ο κ. Πρετεντέρης αφήνει να εννοηθεί ότι δέχθηκε συγκεκριμένες εντολές να το κάνει από πρόσωπα τα οποία δεν κατονομάζει.

Λέει χαρακτηριστικά στη συνέντευξή του: «Όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο, αλλά μας έλεγαν μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό. Το αποτέλεσμα είναι ότι μέχρι το 2010 έλεγαν όλοι ότι το χρέος είναι βιώσιμο και εμείς δεν τους απαντούσαμε «όχι, δεν είναι!».
 
Η αποκάλυψη έγινε, συμπτωματικά, λίγα 24ωρα  πριν από την προγραμματισμένη για την Τρίτη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το κτίριο του MEGA. Οι διοργανωτές της συγκέντρωσης εξέδωσαν την παρακάτω ανακοίνωση:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Πρωτοβουλίας εργαζομένων στα ΜΜΕ

Τα ΜΜΕ στην πλειονότητα τους αποτέλεσαν τους ιδεολογικούς στυλοβάτες της μνημονιακής πολιτικής. Με τρομολαγνικά και ψευδή ρεπορτάζ παρουσιάζουν την πολιτική του σοκ ως μονόδρομο και συκοφαντούν όσους αντιστέκονται στην κοινωνική βαρβαρότητα. Λειτουργούν ως φερέφωνα της κυβέρνησης και κάνουν ρεπορτάζ στη βάση non paper γκεμπελικής έμπνευσης. Κατασκευάζουν στερεότυπα για τους μετανάστες, τους δημόσιους υπάλληλους, τους εργαζόμενους, τους συνδικαλιστές, τους ακτιβιστές και υποκινούν τον κοινωνικό αυτοματισμό.

Ο Γιάννης Στουρνάρας μέλος χαοτικής συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ!

Δημοσιεύμε την ανακοίνωση της ΝΔ για αυτό το video:

«Οι χαοτικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, χτύπησαν ξανά. Οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα για την φορολόγηση όσων δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, προκαλούν έκπληξη, προβληματισμό και δικαιολογημένο αναβρασμό! Γιατί:

Πρώτον ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πιο δύσκολη συγκυρία για τον Ελληνικό λαό, ζητά την επιβολή νέου ειδικού φόρου, προφανώς για το σύνολο του πληθυσμού, μια που οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι στη χώρα μας ξεπερνούν το 90%. Περιμένουμε με ενδιαφέρον από τον ΣΥΡΙΖΑ να διευκρινίσει το ύψος του ειδικού φόρου και τον τρόπο καταβολής του.

Μανιφέστο υπέρ της αποχώρησης των ισχυρών κρατών από το ευρώ

Αναδημοσίευση από το "ΚΕΡΔΟΣ ON LINE"

Μανιφέστο υπέρ της αποχώρησης των οικονομικά ισχυρότερων κρατών της Ευρώπης από τη ζώνη του ευρώ παρουσίασαν, σε εκδήλωση της δεξαμενής σκέψης «Notre Europe» στις Βρυξέλλες, πέντε Ευρωπαίοι οικονομολόγοι. Σκοπός του Μανιφέστου είναι να δώσει στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση μία ευκαιρία να βγουν από την ύφεση και να επιστρέψουν στην ανάπτυξη.

Οι πέντε οικονομολόγοι, συγκεκριμένα, υποστήριξαν ότι η εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος ήταν ένα λάθος και πρότειναν την «ευθανασία» για το ευρώ, ως τρόπο διεξόδου από τη σημερινή κρίση.

Η πρόταση των πέντε οικονομολόγων - οι οποίοι δηλώνουν ότι δεν είναι ευρωσκεπτικιστές - δεν περιλαμβάνει την αποχώρηση των πιο αδύναμων κρίκων, αλλά αντίθετα των πιο εύρωστων οικονομικά χώρων, καθώς αυτό θα προκαλούσε μία de facto υποτίμηση του ευρώ. Οι πιο ισχυρές χώρες θα επέστρεφαν είτε στο παλιό τους νόμισμα ή θα υιοθετούσαν ένα κοινό νόμισμα, που θα ανταποκρινόταν καλύτερα στις ομοιογενείς οικονομίες τους.

Μια διαφορετική αντίληψη για την τεχνολογία: Το ψηφιακό μαστόρεμα στα « Fab Lab »

Αναδημοσίευση από την Le Monde diplomatique

Της Blanc Sabine (Μετάφραση Παπακριβόπουλος Βασίλης)

Οι κλασικοί μάστορες που επισκεύαζαν άλλοτε διάφορα είδη έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από την αγορά. Εάν χαλάσει κάποιο μηχάνημα, η μόνη λύση που προτείνεται από το τμήμα εξυπηρέτησης της εταιρείας είναι η αντικατάστασή του με ένα καινούργιο. Είναι, άραγε, αυτό δείγμα προόδου ; Το κίνημα των « fab lab » –όπως και το κίνημα για το « ελεύθερο λογισμικό »- έχει στόχο να ελευθερώσει τους χρήστες της τεχνολογίας από το μοντέλο του παθητικού καταναλωτή βιομηχανοποιημένων gadgets.

Να ιδιοποιηθούμε τα μέσα παραγωγής : Ο Κάρολος Μαρξ το ονειρευόταν, ένας ερευνητής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) το πραγματοποίησε. Το 1998, ο Αμερικανός φυσικός Νιλ Γκέρσενφελντ εγκαινίασε μια σειρά πανεπιστημιακών διαλέξεων με τίτλο « Πώς να κατασκευάσετε (σχεδόν) τα πάντα », το οποίο περιλάμβανε μαθήματα σχεδιασμού πρωτοτύπων, έτσι ώστε οι φοιτητές να είναι σε θέση να υλοποιήσουν επιστημονικά πρότζεκτ. Για να το κατορθώσουν, διαθέτουν ολόκληρη την πανοπλία των ψηφιακών μέσων παραγωγής, κυρίως εργαλειομηχανές υποβοηθούμενες από υπολογιστή : τρισδιάστατο εκτυπωτή (δηλαδή μια ψηφιακή μηχανή η οποία, με αλληλοεπικαλυπτόμενα στρώματα πλαστικού υλικού, μετατρέπει ένα άυλο ψηφιακό αρχείο σε απτό αντικείμενο), μηχανή κοπής λέιζερ ικανή να κόβει ξύλο ή σίδηρο, ψηφιακή φρέζα κ.λπ.. Οι φοιτητές είναι τόσο ενθουσιασμένοι με αυτό το μάθημα, ώστε στον ελεύθερο χρόνο τους επιστρέφουν στο εργαστήριο για να δώσουν υπόσταση σε ό,τι επιθυμεί η φαντασία τους.

Αριστερή διακυβέρνηση και συνεργατική και αλληλέγγυα οικονομία

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

Του Γιώργου Λιερού

Είναι ώριμες οι συνθήκες στη χώρα μας για την αριστερή διακυβέρνηση; Μια άλλη κοινωνική προοπτική και όχι απλά η διαχείριση της κρίσης, αν και είναι εν μέρει υπόθεση και της πολιτικής των κομμάτων, δεν μπορεί να προκύψει κυρίως μέσα από τα πολιτικά προγράμματα ή τις ορθές κεντρικές πολιτικές αποφάσεις (π.χ. ακύρωση ή επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, αποκατάσταση των μισθών και του κράτους πρόνοιας, νέα φορολογική πολιτική, έξοδος από το Ευρώ κ.τ.λ.).

Παίρνουν μπρος οι μηχανές της αυτοδιαχείρισης!

ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ 
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, μέλη και μη του Σωματείου Εργαζομένων της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, υπογράφουμε και συμφωνούμε τα παρακάτω:

1. Αναλαμβάνουμε τη λειτουργία του εργοστασίου με όρους πλήρους αυτοδιεύθυνσης και εργατικού ελέγχου τόσο των παραγωγικών όσο των διοικητικών δομών του. Βασική και κεντρική αρχή λειτουργίας του εργοστασίου, της διεξαγωγής του αγώνα μας και κεντρικός όρος των μελλοντικών μας σχεδίων είναι η ισοτιμία στη συμμετοχή και στη λήψη των αποφάσεων, η οριζοντιότητα και η άμεση δημοκρατία. Κάθε είδους διάκριση, δυσμενής μεταχείριση, αποκλεισμοί και ετεροκαθορισμοί είναι εκτός του πλαισίου λειτουργίας μας και γίνεται κάθε προσπάθεια για την αποφυγή τέτοιων συμπεριφορών και πρακτικών που θέτουν εμπόδια στο χειραφετητικό μας πρόταγμα.

2. Ανώτατο όργανο αποτελεί η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων. Αυτή συγκροτείται ως όργανο και αποφασίζει τόσο σε γενικό- προγραμματικό επίπεδο, όσο και για ειδικότερα θέματα, μπορεί δε να εξουσιοδοτεί συγκεκριμένα μέλη της για την εκπροσώπηση του Σωματείου σε συγκεκριμένες διαδικασίες, και για τη διεκπεραίωση συγκεκριμένων ειδικά καθορισμένων υποθέσεων. Όλοι όσοι αναλαμβάνουν να εκπροσωπούν τη Συνέλευση ή να προβαίνουν σε συγκεκριμένες ενέργειες, υποχρεούνται σε λεπτομερή λογοδοσία.

Ο Στάθης Κουβελάκης ξανακτύπησε...

Όπως λέει και η λαϊκή παροιμία : “με μια φορά δεν γίνεσαι...”. Φαίνεται ότι ο Σ. Κουβελάκης επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη και αγνοεί επιδεικτικά το τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία. Στο κείμενό μας “Τρία ψεύδη και ένας κομπασμός από τον Στάθη Κουβελάκη” είχαμε δείξει ότι το ενδιαφέρον του κ. Καθηγητή επικεντρώνεται στην “αδυναμία συγκρότησης «ηγετικής ομάδας» στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ” και υποτιμά το τι συμβαίνει στην κοινωνία και το κίνημα. Με το κείμενο του “H ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ” στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (24 /1/ 2013) επιβεβαιώνει έμπρακτα αυτή την στάση του. Δεν αναφερόμαστε στο περιεχόμενό του άρθρου, το οποίο άλλωστε δεν έχει να προσθέσει τίποτα το καινούργιο, αφού επαναλαμβάνει γνωστές κοινοτοπίες της αριστεράς του προηγούμενου αιώνα. Αναφερόμαστε στην στάση του να δημοσιεύσει κείμενο στην “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ”.

Σκοταδισμός: από το Χυτήριο ως τη Ρώσικη Δούμα

Αναδημοσίευση από "ομάδα ελευθεριακών κομμουνιστών"

φωτογραφία από πρόσφατη διαδήλωση ενάντια
στην ψήφιση του νέου νόμου κατά της ομοφυλοφιλίας στη Μόσχα

Σκοταδισμός. Αυτό αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα της ανθρωπότητας. Φανατικοί θρησκευόμενοι και θρασύδειλοι ρατσιστές και φασίστες επιδιώκουν να οδηγήσουν τον κόσμο σε έναν μεσαίωνα πολύ χειρότερο από εκείνον που πέρασε. Με τους σταυρούς στο χέρι, οι νέοι σταυροφόροι και οι νέες ιερές εξετάσεις, συνεπικουρούμενοι από τους φασίστες σε μία ανίερη συμμαχία, απαγορεύουν θεατρικές παραστάσεις στην Αθήνα και οποιαδήποτε μορφή "εκδήλωσης ομοφυλοφιλίας" στη Μόσχα.

Τα νέα αποκαλυπτικά στοιχεία για τα ανατρεπτικά σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ που παρουσίασε η κυβέρνηση της τρόικας εσωτερικού...

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου παρουσίασε σήμερα νέα αντράνταχτα στοιχεία για την  αναρχοκομμουνιστική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ετοιμάζεται να καταλύσει την δημόσια τάξη και ασφάλεια και να οδηγήσει την χώρα στο χάος.

(του Ηλία Μακρή)

Ακολούθως, με την οδύνη και το σοκ ζωγραφισμένα στο πρόσωπό του, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Δένδιας, παρουσίασε στη βουλή τη μακάβρια απόδειξη, ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Διαμαντόπουλος κατείχε αποθέματα από το αγαπημένο όπλο των κομμουνιστών, το κονσερβοκούτι, και ετοίμαζε έναν νέο συμμοριτοπόλεμο!

(από το ΜούφαNet)

Η παρεκτροπή της φασίζουσας κυβέρνησης

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Toυ Περικλή Κοροβέση

Στη ναζιστική Κατοχή, παρά τα μαζικά εγκλήματα των κατακτητών, τα βασανιστήρια, την πείνα, το μαρτύριο της παγωνιάς και τις αμέτρητες κακουχίες, οι Έλληνες είχαν μια αισιοδοξία και την ελπίδα πως μια μέρα όλα αυτά θα τελείωναν. Στη σημερινή Ελλάδα κυριαρχεί ένα κλίμα εθνικής κατάθλιψης. Η συμφορά που έχει πέσει στα κεφάλια του 99% εκλαμβάνεται σαν θεϊκή κατάρα ή σαν μοίρα. Και οι περισσότεροι αισθάνονται ανήμποροι να αντιδράσουν. Και κάποιοι περιμένουν να βρεθεί Μεσσίας - Σωτήρας που θα τους σώσει. Συχνά αναπολούν έναν Μεταξά ή Παπαδόπουλο, που θα πιάσει όλους τους πολιτικούς, θα τους βάλει σ' ένα καράβι και θα τους βουλιάξει. Όσους συναντάς, είναι θυμωμένοι και αγανακτισμένοι, βρίζουν θεούς και δαίμονες, αλλά ούτε τους περνάει από το μυαλό να κάνουν κάτι. Αυτό είναι δουλειά κάποιου αλλουνού. Είναι βαθιά πεπεισμένοι πως ότι και να κάνουν δεν γίνεται τίποτα.

Για την εξουσία ο παθητικός πολίτης είναι ο ιδανικός πολίτης. Αν οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης κατορθώσουν να φυλακίσουν τους ανθρώπους στο τομάρι τους, τότε η εξουσία διαιωνίζεται. Η δύναμη των ανθρώπων βρίσκεται στην αλληλεγγύη και τη συλλογική δράση. Ο τομαρισμός είναι η ιδεολογία του ανταγωνισμού και του κέρδους. Το κέρδος βέβαια δεν είναι σίγουρο, αλλά οπωσδήποτε ο άλλος είναι ο εχθρός σου. Αν η ανεργία συνεχίσει να καλπάζει με τους ίδιους ρυθμούς, υπολογίζεται επισήμως ότι στο τέλος του έτους θα φτάσουμε στο 38,4%. Και κάθε μήνα θα προστίθεται ένα 2,6%. Αυτή είναι μια σχεδιασμένη πολιτική για την ερημοποίηση τη χώρας. Και όμως, αν γίνονταν σήμερα εκλογές θα είχαμε την ίδια κυβέρνηση, μια που στην πρόσφατη δημοσκόπηση της Ρublic Issue, τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης συγκεντρώνουν 44% και μαζί με τη ρεζέρβα του παρακράτους της Χρυσής Αυγής φτάνουν στο 54%. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιάζει να κερδίζει από αυτή την κρίση, παραμένει στάσιμος και βρίσκεται πίσω από τη ΝΔ .

Η βία και το αντίδοτο της ελπίδας

Αναδημοσίευση από "Για την υπεράσπιση της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"

Του Αντώνη Λιάκου

Μεγάλοι στοχαστές του δυτικού πολιτισμού, φιλόσοφοι όπως ο Καντ και ο Χέγκελ, θεμελιωτές της κοινωνικής επιστήμης όπως ο Μαξ Βέμπερ και ο Νόρμπερτ Ελίας, είχαν διατυπώσει την άποψη ότι καθώς ο πολιτισμός προοδεύει και ο κόσμος εκπολιτίζεται θα λιγοστεύει η βία. Βία και νεωτερικότητα θεωρούνταν αποκλίνουσες διαδικασίες. Η βία δεν θα εξαφανιζόταν, αλλά θα την απορροφούσε κατ” αποκλειστικότητα το κράτος· θα την ασκούσε με κανόνες. Οι κανόνες θα όριζαν συμπεριφορές που οι πολίτες θα τις εσωτερίκευαν για να μην προσκρούσουν στα όριά τους. Στον βαθμό που ατομικές επιδιώξεις και γενική βούληση, το ατομικό και το γενικό καλό θα συνέκλιναν και θα συντονίζονταν, οι πολιτείες θα ταξίδευαν στη μέση οδό ανάμεσα στην αυταρχική βία και στην άναρχη οχλοκρατία.

Γνωρίζουμε τώρα ότι τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Η νεωτερικότητα όχι μόνο δεν περιόρισε τη βία, αλλά ανέπτυξε μορφές βίας πρωτοφανείς σε έκταση και οδυνηρές συνέπειες. Η επέκταση του πολιτισμού από τους πολιτισμένους στους απολίτιστους έγινε με την αποικιοκρατική βία, τον ρατσισμό, με μεθόδους που αργότερα εφαρμόστηκαν στην ίδια την Ευρώπη με τη ναζιστική βία. Οι πρώτες συστηματικές εξοντώσεις πληθυσμών και πειράματα πάνω σε ανθρώπινους οργανισμούς έγιναν στην Αφρική. Οπως έχει γράψει ειρωνικά ο Ζίζεκ, ο κανίβαλος εκπληρώνει την πολιτισμική του αποστολή κατασπαράσσοντας τον τελευταίο κανίβαλο.

MARICHIWEU!

Τι;… Δεν είναι προφητεία;… 
Α, είναι υπόσχεση…
 (…) (ήχος τιτουτατα-τατατατά, του σμάρτφον)
Ναι; αστυνομία; Ναι, μια καταγγελία για κάποιον που ήρθε να μας δει. Ναι, μάλλον ήταν δημοσιογράφος ή κάτι τέτοιο. Φαινόταν τόσο… τόσο… τόσο άλλος, ναι. Όχι όχι, δεν μας έκανε τίποτα. Όχι, ούτε πήρε κάτι. Απλά, τώρα που φεύγαμε στο κλαμπ για να βρούμε τους φίλους μας, βλέπουμε ότι έχουν σχεδιάσει κάτι στην πόρτα της εισόδου του κήπου. Όχι, οι φύλακες δεν αντιλήφθηκαν από ποιον. Φυσικά και όχι! δεν υπάρχουν φαντάσματα. Είναι ζωγραφισμένο με πολλά χρώματα… Όχι, δεν είδαμε κάποιο κουβά με χρώμα απ’ έξω… Λοιπόν, αυτό που λέγαμε είναι ότι είναι βαμμένο με πολλά χρώματα, έτσι, πολύ χρωματιστό, πολύ άξεστο (naco), πολύ άλλο, καμία σχέση με τις γκαλερί όπου … τι; Όχι, δεν θέλουμε να στείλετε περιπολικό. Ναι, το ξέρουμε. Σας πήραμε να ρωτήσουμε μήπως θα μπορούσατε να διερευνήσετε τι θέλει να πει το σύνθημα. Δεν ξέρουμε αν είναι κάποιο πάσγορντ, ή κάποια γλώσσα απ’ αυτές που μιλάνε οι  πρόλε. Ναι, είναι μόνο μια λέξη, αλλά δεν ξέρουμε γιατί μας κάνει ν’ ανατριχιάζουμε. Λέει:
MARICHIWEU! (*)

SupMarcos
Πλανήτης Γη
Γενάρης 2013

(*) «Θα νικήσουμε!», στη γλώσσα των Μαπούτσε, φυλή στη νότια Χιλή που δέχεται ένα κύμα κρατικής καταστολής το τελευταίο διάστημα.

Απόσπασμα από το “αυτοί και εμείς”: Εξεγερμένος υποδιοικητής Μάρκος

μέρος Α’

μέρος Β’