Αποφασιστικό ή πανηγυρικό χαρακτήρα θα έχουν οι έκτακτες συνεδριακές διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ;

Με μια λιτή ανακοίνωση που εκδόθηκε σήμερα μετατίθεται η ημερομηνία σύγκλισης της ΚΕ που είχε προγραμματιστεί το Σάββατο 3 Ιανουαρίου και συγκαλούνται συνεδριακές διαδικασίες:

- Την Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015 και ώρα 15:00 θα πραγματοποιηθεί συνεδρίαση της Κ.Ε. στο cine Κεραμεικός (Κεραμεικού 61) με θέμα την προετοιμασία του κόμματος για την εκλογική μάχη.

- Το Σάββατο 3 και την Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015 θα πραγματοποιηθεί Διαρκές Συνέδριο στο κλειστό γυμναστήριο του TAE KWON DO

έκτακτη ενημέρωση: Αναβλήθηκε (με e-mail προς τα μέλη της ΚΕ) το βράδυ της πρωτοχρονιάς η συνεδρίαση της Κ.Ε. που έχει προγραμματιστεί για τις 2/1/15 στο cine Kεραμικός. Θα πραγματοποιηθεί τελικά το Σάββατο 3/1/15 στον χώρο του tae kwon do στις 10:00 π.μ.. 

Αυτή η αλλαγή καταγράφει την προσπάθεια επικύρωσης των προεδρικών επιλογών για την εκλογική μάχη και ιδιαίτερα για εκείνο το τμήμα τους που αναφέρεται τις πολιτικές συνεργασίες με συνεδριακές αποφάσεις, δεδομένου ότι σε αυτές τις επιλογές φαίνεται ότι δεν έχει εξασφαλιστεί η συναίνεση στην ΠΓ. Αν και στην συνεδρίαση της ΚΕ δεν διαμορφωθεί αυτή η συναίνεση, τότε θα αποφασίσει το Συνέδριο. Αν όμως επιλυθούν εκεί οι διαφωνίες, τότε το συνέδριο θα έχει απλά πανηγυρικό χαρακτήρα που θα τις επικυρώσει αλλά και θα τους προσδώσει συνεδριακό κύρος, ώστε να μην επιδέχονται πλέον αμφισβητήσεις αν είναι εντός γραμμής του κόμματος.

Γιατί το νέο κόμμα του Γιωργάκη προκαλεί τόση αναστάτωση στο μνημονιακό μπλοκ;

Με χαμόγελο και ειρωνεία στεκόμαστε μπροστά στις αντιφάσεις της αστικής πολιτικής που εκδηλώνονται με αφορμή την ανάδειξη στην πολιτική σκηνή ως κεντρικού ζητήματος της ίδρυσης νέου κόμματος από τον Γ. Παπανδρέου.Ένας κατά γενική ομολογία ανίκανος πολιτικός έχει  σήμερα την ικανότητα να αναστατώσει το σύνολο των μνημονιακών δυνάμεων της χώρας μας.

 Άχρηστοι και ανίκανοι πολιτικοί υπάρχουν πολλοί. Ο Γ. Παπανδρέου ήταν την προηγούμενη περίοδο κάτι χειρότερο απ' αυτό. Ως εύκολος στόχος είχε αναδειχθεί από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας ως ο “αποδιοπομπαίος τράγος” της επιβολής των μνημονιακών πολιτικών. Για την ένταξη της Αριστεράς σε αυτή την εθνική συγχορδία είχαμε εκφράσει στο παρελθόν τις ενστάσεις μας (όπως εδώ:Ο Θ Καρτερός “διυλίσει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο” ) και είχαμε επικρίνει την άτολμη στάση της  (όπως εδώ:Η αστική τάξη φοβάται την δημοκρατία περισσότερο από την ...δραχμή!) να εκμεταλλευτεί τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του αντίπαλου στρατοπέδου παίρνοντας μια καθαρή θέση υπέρ του δημοψηφίσματος, το οποίου η διεξαγωγή όταν προβλήθηκε από τον Γ. Παπανδρέου και μόνον ως σκέψη, οδήγησε στην ακύρωσή του ιδίου από πρωθυπουργού της χώρας από την συγχορδία του ευρωπαϊκού και ντόπιου πολιτικού κατεστημένου.

Σήμερα, ο φόβος που προκαλεί η επανεμφάνιση στην επικαιρότητα του πιο φθαρμένου προσώπου του πολιτικού συστήματος, από πρώτη ματιά φαίνεται αδικαιολόγητη. Γιαυτό, ακόμα και οι σώφρονες υποστηρικτές του, τον εγκαλούν να μην προβεί στην απονενοημένη πράξη της ίδρυσης ενός νέου κόμματος.

Έχει πιθανότητες επιτυχίας αυτό το εγχείρημα;

Α. Τσίπρας: "Οι θέσεις του Απρίλη”

Σήμερα στο ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ ο Α. Τσίπρας στις 7.30 σε ανοικτή εκδήλωση θα βγάλει το πρώτο προεκλογικό του λόγο που θα μεταδοθεί απευθείας από τα κομματικά μέσα ενημέρωσης. Τον Απρίλη του 13 είχε δώσει μια συνέντευξη στον Α. Παπαχελά, την οποία τότε είχαμε χαρακτηρίσει ως την "η 1η τηλεοπτική συνέντευξη του επόμενου ...πρωθυπουργού". Πριν τον ακούσετε σήμερα, ακούστε ξανά τι έλεγε τότε:

Το πρώτο μέτρο του ΣΥΡΙΖΑ για τον λαϊκό παράγοντα: ο καναπές...

Για μια Κυβέρνηση της Αριστεράς, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οσοδήποτε μεγάλη, δεν αρκεί. Δεν μπορεί να προχωρήσει με τη λογική της ανάθεσης. Με αυτά τα δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ επωμίζεται την ευθύνη να συμβάλλει καθοριστικά στη συγκρότηση αυτού του μεγάλου πολιτικού ρεύματος δημοκρατικής ανατροπής, που θα οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα λαϊκή, δημοκρατική και ριζοσπαστική μεταπολίτευση. Επωμίζεται την ευθύνη να δώσει νέα αποφασιστική ώθηση στη δουλειά του και να δημιουργήσει μια νέα δυναμική η οποία θα υπερβαίνει τη διστακτικότητα ή ακόμη και τη δυσπιστία που εξακολουθούν να υπάρχουν.

(η καταληκτική παράγραφος του 1ου συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ)

Τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ, “με λογισμό και μ' όνειρο”, επωμιζόμενα την ευθύνη της εφαρμογής των συνεδριακών αποφάσεων, την ημέρα που σημαδεύει και θεσμικά το τέλος αυτής της κυβέρνησης, λαμβάνουν όλα εκείνα τα μέτρα που θα δώσουν μια νέα δυναμική στον λαϊκό παράγοντα. Τον καλούν να γιορτάσει αυτή την στιγμή από τον καναπέ του. Επειδή διακρίνονται για την επιμέλειά τους στην συστηματική τεκμηρίωση των προτάσεων τους, η αντίστοιχη θεματική επιτροπή έχει ετοιμάσει και τις τεχνικές προδιαγραφές και το συνοδευτικό κείμενο που περιγράφει τα προτερήματα του καναπέ. Σας παρουσιάζουμε τα πιο βασικά:

με ISO εγκεκριμένο από τον ΣΥΡΙΖΑ

Αράζεις και απολαμβάνεις.

Όλος ο κόσμος μπροστά σου.

Χωρίς έγνοιες.Χωρίς συμμετοχές.Χωρίς απώλειες.

Αν πιαστείς, αλλάζεις πλευρό.

Αν δεν βολεύεσαι μπορείς να χρησιμοποιήσεις 
και τις "συνεδριακές αποφάσεις" ως μαξιλαράκι

Για την συγκυρία (μέρος ΙΙ : Οι κοινωνικές συμμαχίες και το κράτος)

Σε χώρους της Αριστεράς (και όχι μόνο) επικρατούν λαθεμένες αντιλήψεις για την σχέση των πολιτικών κομμάτων με κοινωνικές κατηγορίες και κοινωνικές τάξεις. Θεωρείται ως συστατικό στοιχείο της λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων η έκφραση/εκπροσώπηση συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων και υποτιμάται η λειτουργία τους ως τμημάτων του κοινοβουλευτικού συστήματος, η οποία προσδένει τις λαϊκές τάξεις στην «πολιτική τάξη» της καπιταλιστικής εξουσίας. (αναλυτικά γι' αυτό το θέμα στο τέλος του κειμένου, στο παράρτημα Ι). Αυτές οι αντιλήψεις δεν αφορούν μόνον στα αστικά κόμματα, αλλά και στα κόμματα της Αριστεράς, τα οποία μάλιστα αυτοπροσδιορίζονται στη βάση της “ταξικής εκπροσώπησης” της εργατικής τάξης. Αυτή η διαπίστωση δεν σημαίνει ότι οι πολιτικές πρακτικές των κομμάτων δεν έχουν συγκεκριμένο ταξικό πρόσημο. Αυτό όμως δεν είναι εκ των προτέρων δεδομένο, προσδιορίζεται από την θέση που παίρνουν στις συγκυρίες της ταξικής πάλης.

Αυτές οι αντιλήψεις αναπαράγουν σε ένα δεύτερο επίπεδο ένα λαθεμένο πλαίσιο για την προσέγγιση της σχέσης των πολιτικών συμμαχιών με τις κοινωνικές: Εκλαμβάνεται γενικά ότι οι πολιτικές συμμαχίες/συνεργασίες αντιστοιχίζονται με κοινωνικές συμμαχίες. Αν για παράδειγμα ένα κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο θεωρείται ότι εκφράζει την εργατική τάξη κάνει μια “προγραμματική συμφωνία” με ένα αγροτικό κόμμα, το οποίο θεωρείται ότι εκφράζει το κόσμο της αγροτιάς, τότε αυτή η πολιτική συνεργασία βαφτίζεται συμμαχία των εργατών – αγροτών. Η επιτυχία αυτής της μορφής συγκρότησης κοινωνικών συμμαχιών είναι αντίστοιχη με την τύχη της Σεχραζάντ στο παραμύθι της Χαλιμάς “χίλιες και μία νύχτες”: η επιβίωση της είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, δυστυχώς δεν τον καταργεί όπως στο happy end του παραμυθιού...

Για την συγκυρία (μέρος Ι : εισαγωγή)

"Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο."

Albert Einstein

Σε μια σειρά κειμένων θα εξετάσουμε κατά πόσον οι διακηρύξεις και οι πρακτικών των πολιτικών μορφωμάτων της Αριστεράς ανταποκρίνονται στις ανάγκες της συγκυρίας. Ως εισαγωγή στο θέμα παραπέμπουμε σε τρία κείμενα.

Το πρώτο γράφτηκε το 78 ως κριτική του Λ. Αλτουσέρ στο γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα. Το θέμα που επικεντρώνεται διατηρεί και σήμερα το ενδιαφέρον του: είναι οι πρακτικές προσέγγισης της συγκυρίας μέσω της θεωρίας και των προγραμματικών διακηρύξεων, οι οποίες κυριαρχούσαν εκείνη την εποχή στα κομμουνιστικά κόμματα. Είναι δημοσιευμένο εδώ: Για μια άλλη πολιτική

Τα άλλα δύο κείμενα είναι πρόσφατα. Το πρώτο είναι το άρθρο του Α. Μπαλτά “Ο κρίκος της συγκυρίας” που δημοσιεύτηκε την 21-12-2014 στην “αυγή” και το δεύτερο μια κριτική σε αυτό ("αυγή" 31-12-14), την οποία και παραθέτουμε:

Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε εκλογική περιφέρεια να ψηφίσουν για τη διαμόρφωση των ψηφοδελτίων

Αποκαλυπτική η δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλη Γλέζου: Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ήθος της Αριστεράς για το κλίμα που επικρατεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την συγκρότηση των ψηφοδελτίων:

“Όραμα των αγωνιστών της Αριστεράς δεν υπήρξε ποτέ το επάγγελμα του πολιτικού· οι αγωνιστές πρόσφεραν και θυσίαζαν και την ίδια τους τη ζωή υπέρ του συνόλου.

Συνεπώς, είναι αδιανόητο ο ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του των προσεχών εκλογών βουλευτές της σημερινής Βουλής, οι οποίοι επιδιώκουν ως καριέρα το βουλευτιλίκι και, για να το επιτύχουν, μετέρχονται μέσα άγνωστα στο ήθος της Αριστεράς. Αν πρόθεση όλων αυτών είναι όντως να υπερψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να φέρει το λαό στην εξουσία, μπορούν να βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού του στόχου, χωρίς να είναι υποψήφιοι στις εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με θέσεις καθαρές, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αποκαθάρει την ατμόσφαιρα του πολιτικού σκηνικού, η οποία μολύνεται από τις αναθυμιάσεις του βόρβορου που δημιουργείται από τους επαγγελματίες πολιτικούς.”

Ο Μανώλης Γλέζος πριν από μια εβδομάδα «Δρόμος της Αριστεράς» είχε δηλώσει:

Εξάλλου, οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα προκύψουν από τις συνελεύσεις των μελών του κόμματος σε κάθε εκλογική περιφέρεια και όχι από τα όργανα. Τα μέλη και μόνο τα μέλη θα κρίνουν ποιοι πρέπει να έχουν θέση στους συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ανάλογη κατεύθυνση ήταν και παρέμβαση της Σόφης Παπαδογιάννη στη τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας την περασμένη εβδομάδα, στην οποία κατέθεσε τροπολογία για εκλογές στις κατά τόπους εκλογικές περιφέρειες από μέλη των νομαρχιακών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ για το ποιοι θα συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια. Ολόκληρη η πρόταση δημοσιεύεται στο iskra.gr, εδώ:

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ ΤΗΣ

Με γέφυρες στο “ποτάμι” προσπαθεί να σώσει το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα ο Σ. Κούλογλου...

Μια επικοινωνιακή πρόταση που αποβλέπει στην σταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος και στο να οικοδομήσει γέφυρες ανάμεσα στον ΣΥΝασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και το Ποτάμι διατύπωσε ο Σ. Κούλογλου:

Αντίδοτο στην διαφαινόμενη τακτική της "καμένης γης", συνεχίζει να αποτελεί η πρόταση που διατυπώθηκε από τον Σ. Θεοδωράκη την Παρασκευή, για την συμφωνία υπερψήφισης του Σ. Δήμα από την σημερινή Βουλή με ταυτόχρονη προκήρυξη εκλογών για τα τέλη Ιανουαρίου ή την 1η Φεβρουαρίου. Μια τέτοια συμφωνία θα αποφόρτιζε το κλίμα στέλνοντας θετικά μηνύματα στην ΕΕ και την διεθνή κοινή γνώμη, ενώ θα βοηθούσε και τις επιχειρήσεις που επηρεάζονται αρνητικά από το πολιτικό κλίμα εν μέσω εορτών.

(Από το: "Συναίνεση για Δήμα και εκλογές τώρα, Του Σ. Κούλογλου")

Η πρόταση του Σ. Θεοδοράκη που ενστερνίζεται ο Σ. Κούλογλου στην πραγματικότητα είναι μια πρόταση σωτηρίας του διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού που είναι υπεύθυνο για τις μνημονιακές πολιτικές. Όπως δηλώνει, όλοι οι άλλοι, εκτός από τους “από κάτω,” θα βολεύονταν με αυτή την πρόταση, η οποία: “θα αποφόρτιζε το κλίμα στέλνοντας θετικά μηνύματα στην ΕΕ και την διεθνή κοινή γνώμη, ενώ θα βοηθούσε και τις επιχειρήσεις που επηρεάζονται αρνητικά από το πολιτικό κλίμα εν μέσω εορτών”

Ολιβιέ Μπεζανσενό - Μικαέλ Λοουί: Για τη σύγκλιση μαρξιστών και ελευθεριακών, της κόκκινης και της μαύρης σημαίας

Τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας εμφανίζονται συγκλίσεις οργανωμένων δυνάμεων με την μορφή “συμπορεύσεων” και “ενοποιήσεων”. Θα αναφερθούμε όμως σε σε ένα βιβλίο που επικεντρώνεται σε μια άλλη σύγκλιση, του μαρξισμού και του αναρχισμού, της κόκκινης σημαίας και της μαύρης σημαίας. Πριν από μερικούς μήνες, κυκλοφόρησε στη Γαλλία ένα μικρό βιβλίο που μοιάζει «καταδικασμένο» να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της διεθνούς αριστεράς,  και ειδικότερα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το βιβλίο αυτό έχει τον εύγλωττο τίτλο «Επαναστατικές συγγένειες-Τα κόκκινα και μαύρα άστρα μας», και για υπότιτλο «Για μια αλληλεγγύη μεταξύ μαρξιστών και ελευθεριακών». Οι συγγραφείς του δεν είναι καθόλου άγνωστοι, πρόκειται για τον ηγέτη του γαλλικού Νέου Αντικαπιταλιστικού κόμματος (ΝΡΑ) Ολιβιέ Μπεζανσενό και τον Γαλλο-Βραζιλιάνο μαρξιστή φιλόσοφο, κοινωνιολόγο και οικοσοσιαλιστή Μικαέλ Λοουί.

Περισσότερα εδώ:

Για τη σύγκλιση μαρξιστών και ελευθεριακών, της κόκκινης και της μαύρης σημαίας

Η επόμενη μέρα...

Παρουσιάσουμε τις ομιλίες της Ελένης Πορτάλιου, του Δημήτρη Στρατούλη, του Πάνου Λάμπρου και του Πάνου Κοσμά από στην ανοιχτή πολιτική συζήτηση με τίτλο «Κρίση, κινήματα αντίστασης και Αριστερά» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης ενοποίησης ΔΕΑ-«Κόκκινο», την Παρασκευή 19/12, στην ΑΣΟΕΕ, οι οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί επικεντρώνονται στη περιγραφή των προβλημάτων και των δυσκολιών που έχει να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς από την πρώτη μέρα που θα αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες καθώς και σε εκτιμήσεις και προτάσεις για το τι θα πρέπει να κάνει.

Ελένη Πορτάλιου:

Ο Αλέν Κριβίν στην ΑΣΟΕΕ

Απόσπασμα από την ομιλία του Αλέν Κριβίν στην ανοιχτή πολιτική συζήτηση με τίτλο «Κρίση, κινήματα αντίστασης και Αριστερά» και προσκεκλημένους από διεθνείς οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 19-12-2014 στην ΑΣΟΕΕ, στο πλαίσιο της Συνδιάσκεψης ενοποίησης ΔΕΑ-«Κόκκινο». Σε επόμενο δημοσίευμα θα παρουσιάσουμε αποσπάσματα από την εκδήλωση που αναφέρονται στις εξελίξεις στην χώρα μας και στην προοπτική του σχηματισμού κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μια πρώην πρόεδρος του ΣΥΝασπισμού, και ένας πρώην κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην υπηρεσία των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού...

ΚΟΥΙΖ: Αναγνωρίζετε τον κύριο με το μαύρο μαλλί, αριστερά της Μ. Δαμανάκη;

(φώτο 89)

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Le Monde (Η Μαρία Δαμανάκη, ο κρυμμένος ... άσσος στο μανίκι Σαμαρά) εκτιμάται ως πιθανό ο Αντώνης Σαμαράς να έχει «έναν άσσο κρυμμένο στο μανίκι του και να προτείνει για την προεδρία της Δημοκρατίας, μετά τον δεύτερο γύρο, νέο υποψήφιο, που θα ικανοποιεί τουλάχιστον τη ΔΗΜΑΡ. Το πρόσωπο αυτό μάλιστα, που ακούγεται για την τρίτη εκλογή, είναι η πρώην Επίτροπος Μαρία Δαμανάκη».

Το πραγματικό πολιτικό ζήτημα που αναδεικνύεται δεν αφορά στο παρασκήνιο της ίντριγκες και των συναλλαγών για την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας, αλλά στην πολιτική ταυτότητα του ΣΥΝασπισμού (της ριζοσπαστικής Αριστεράς), στον οποίο κυριαρχούν οργανωτικά και ηγεμομεύουν πολιτικά οι δυνάμεις του πρώην ΣΥΝασπισμού (της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας).

Δεν υπάρχει plan B στην ταξική πάλη...

(ένα σύντομο σχόλιο στο κείμενο του Κώστα Λαπαβίτσα: Συνομιλώντας με τον ΣΥΡΙΖΑ)

Ο Κώστας Λαπαβίτσας αναδεικνύει τις ενστάσεις του στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ με κύριο άξονα τις γνωστές θέσεις του για την ΟΝΕ και το ευρώ. Πέρα από τις συγκεκριμένες ενστάσεις, και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Κώστας Λαπαβίτσας καταγγέλλουν τις πολιτικές της λιτότητας που εκπορεύονται από τα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ. Όμως εκτός από τις καταγγελίες, υπάρχει και ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα στο οποίο υπάρχει μια στρατηγικού χαρακτήρα σύγκλιση: είναι ο στόχος της “εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης”.

Η “εθνική παραγωγική ανασυγκρότηση” είναι ένας στόχος που αφορά στην αναδιαμόρφωση της κεφαλαιακής σχέσης στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό στην κατεύθυνση μιας εθνικής αναδίπλωσης του κεφάλαιου και στον επαναπροσδιορισμό της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Επειδή δεν βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας “επανάστασης” αλλά μιας κυβερνητικής αλλαγής, η πραγμάτωση αυτού του στόχου δεν μπορεί να πραγματωθεί σήμερα κάτω από την “ηγεμονία” της εργατικής δύναμης. Πρακτικά λοιπόν σημαίνει την αναδιαμόρφωση των κοινωνικών συμμαχιών κάτω από συγκεκριμένες κρατικές πολιτικές πολιτικές και πρώτα απ' όλα προϋποθέτει την συναίνεση και την συνεργασία μερίδων του κεφάλαιου , ώστε μέσω αυτών των πολιτικών να ικανοποιούνται (ή τουλάχιστον να μην αμφισβητούνται) τα ταξικά τους συμφέροντα.

Εγκατέλειψαν Σαμαρά οι εντός και οι εκτός...

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

- Χωρίς "προθύμους" στη Βουλή, χωρίς πολιτικούς συμμάχους για την "επόμενη ημέρα", του γυρίζουν την πλάτη οι μέχρι πρότινος "φίλοι" του στην Ευρώπη.

- Συνάντηση Τσίπρα με Προβόπουλο για τον "χειρισμό κρίσεων" και διάβημα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε Ντράγκι και Σουλτς για Στουρνάρα - Γιούνκερ.

Σε πολιτική απομόνωση τίθεται ο Αντ. Σαμαράς λίγες ώρες πριν από την πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς εμφανίζονται ελάχιστοι πρόθυμοι να συμπράξουν στα τυχοδιωκτικά σχέδιά του και τα μέχρι χθες "στηρίγματά" του σιγά - σιγά τον εγκαταλείπουν. Μοσκοβισί και Γιούνκερ αναγκάστηκαν χθες να ανακρούσουν πρύμναν και να ευθυγραμμιστούν με το κλίμα "ουδετερότητας" στην Ευρώπη για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ενώ ο διοικητής της ΤτΕ Γ. Στουρνάρας κατάπιε τη γλώσσα του για το προχθεσινό ατόπημα να εμφανιστεί ως κομματάρχης του Αντ. Σαμαρά αδιαφορώντας για τις συνέπειες των δηλώσεών του στο τραπεζικό σύστημα.

ΜΩΡ’ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΤΕ!

Δε γίνεται ρε σύντροφοι τα εμά εμά, και τα εσά πάλι εμά. Δε γίνεται να καταγγέλλεις εξαγορά βουλευτών κι όμως να συμμετέχεις στη διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας μπας και τελικά δεν έχουν εξαγοραστεί αρκετοί οπότε το πάμε σε νίκη. Αν το καταγγείλεις τότε θα πρέπει να φύγεις από τη Βουλή, να βγεις και να πεις «αυτοί δεν παίζονται με τίποτα, είναι σπείρα» και να καλέσεις επίσημα τον κόσμο να βγει στο δρόμο. Αν βγούμε βγήκαμε, αν δε βγούμε ας το βουλώσουμε να μας κόψουν τα κεφάλια. Αλλά θα έχουμε αποδείξει τι θέλουμε τελικά. Από τη στιγμή όμως που δεν το κάνεις και συμμετέχεις στη διαδικασία, τότε το βουλώνεις και αποδέχεσαι το αποτέλεσμα που έχεις νομιμοποιήσει με την παρουσία σου.

Ρε δεν αντέχουμε άλλα λόγια και τακτικισμούς της πλάκας. Κουραστήκαμε πλέον να εκβιαζόμαστε, αλλά και να κοροϊδευόμαστε. Από τους χαφιέδες καμιά απαίτηση δεν έχω. Αυτοί ήταν πάντα. Από την Αριστερά μία απαίτηση για σοβαρότητα και ειλικρίνεια την είχα. Όμως με το ανέκδοτο «η συντρόφισσα Τζάκρη» δε μπορώ να γελάσω. Κι αν ακούσω κανένα «Ο Φώτης ήταν πάντα αριστερός» θα ξεράσω. Οπότε πάρτε προκαταβολικά ένα μωρ’ δε γαμιέστε όλοι μαζί κι αν τύχει να σοβαρευτείτε κάποια στιγμή, θα το πάρω πίσω.

ολόκληρο το κείμενο εδώ: "ΜΩΡ’ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΤΕ!"

Παρουσίαση της Ημερίδας: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην ευροζώνη. (Μέρος IΙ)

Α. ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ

Γιάννης Μηλιός:

Παρουσίαση της Ημερίδας: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην ευροζώνη. (Μέρος Ι)

Με μικρή σχετικά συμμετοχή αλλά μεγάλο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε χθες (Κυριακή, 13/12/2014) στο ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ, η ημερίδα με θέμα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην ευροζώνη. Ενδεικτική η απουσία στελεχών της “προεδρικής φρουράς” αλλά και η παρουσία ορισμένων στελεχών της “αριστερής πλατφόρμας”.

Από τον Σαίξπηρ στον Αλτουσέρ και στην Λούκα Κατσέλη...

Με αυτόν τον τίτλο, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε ως εισαγωγή στην παρουσίαση της πρότασης και της συζήτηση που ακολούθησε, τρία αποσπάσματα (video) από την εκδήλωση:

Το “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” δεν αρκεί για τις ανάγκες της προεκλογικής περιόδου

Η πτώση στο Χρηματιστήριο Αθηνών (-7,35%) το απόγευμα της Πέμπτης, προεξοφλεί μια μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Όμως ο κόσμος που τον στηρίζει και θα τον ψηφίσει στις εκλογές κρατάει τις αποστάσεις του, δεν στρατεύεται και στέκεται κριτικά απέναντί του. Αν και στις δυο τελευταίες μεγάλες κινητοποιήσεις, στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (Εικόνες από την πορεία του Πολυτεχνείου στην Αθήνα) και στην Γενική Απεργία της 27ης Νοέμβρη (Εικόνες από την μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα) οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ισχυρή παρουσία, την ημέρα της ψήφισης του προϋπολογισμού, η κινητοποίηση ήταν αναντίστοιχη με τις πολιτικές στοχοθεσίες για τα τεκτενόμενα εντός του κτιρίου βουλής. Αν δεν υπήρχαν στο απέναντι πεζοδρόμιο οι σκηνές των Σύρων προσφύγων, η άδεια πλατεία συντάγματος θύμιζε μετά τις 9 μ.μ. μια οποιαδήποτε μέρα ...γενικής αργίας.

Οι πρόσφατες ταραχές στις ΗΠΑ αλλά και το εύρος και η δυναμική των κινητοποιήσεων για τον Νίκο Ρωμανό δείχνουν ότι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες ενεργοποιούν τον κόσμο να βγαίνει στο πεζοδρόμιο περισσότερο από ότι η σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, και τα διακυβεύματα εντός των κοινοβουλίων...

Το παρακάτω απόσπασμα ( από άρθρο στην αυγή : “Όλα ή τίποτα”)  περιγράφει γλαφυρά την κατάσταση, που επικρατεί με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου:

Δήλωση του Νίκου Ρωμανού

Μετά από 31 μέρες σκληρού και ανυποχώρητου αγώνα σταματάω την απεργία πείνας έχοντας σημειώσει μια σημαντική νίκη.

Η τροπολογία που ψηφίστηκε στην Βουλή με μοναδικό αποδέκτη εμένα, είχε μεγάλες διαφορές από τις αρχικές εξαγγελίες του Υπουργού Δικαιοσύνης, κάνοντας εν τέλει αποδεκτή την απαίτησή μου ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται το να “φοράω βραχιολάκι”.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η νίκη ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής πίεσης που ασκήσαμε για αυτό και ο κόσμος του αγώνα και η Μαχητική Αναρχία είναι αδιαμφισβήτητα ηθικά, πολιτικά και πρακτικά οι μεγάλοι νικητές.

Ο πολύμορφος επαναστατικός αγώνας και εμείς ως πολιτικοί κρατούμενοι, βγαίνουμε πιο δυνατοί από αυτήν την μάχη.

Υψώνω την γροθιά μου στέλνοντας τους πιο θερμούς χαιρετισμούς και την απεριόριστη αγάπη μου σε όλους εκείνους τους συντρόφους που στάθηκαν δίπλα μου ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΥΓ1: Θα ακολουθήσει αναλυτικό κείμενο τις επόμενες μέρες
ΥΓ2: Θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλους τους γιατρούς του νοσοκομείου που αρνήθηκαν να υποκύψουν στις εισαγγελικές πιέσεις για αναγκαστική σίτιση και με στήριξαν όσο μπορούσαν.

Αλμπέρτο Γκαρθόν: Χωρίς οργάνωση της κοινωνίας δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

 (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΓΚΑΡΘΟΝ}

Στην Ισπανία άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στην προοπτική των πολιτικών εκλογών που προβλέπονται σε ένα χρόνο, στη λήξη της νομοθετικής περιόδου. Την άνοιξη θα υπάρξει η γενική πρόβα: θα ψηφίσουν σε πολλές πόλεις και περιφέρειες, μεταξύ των οποίων και στην Κοινότητα της Μαδρίτης. Η Ενωμένη Αριστερά θα επιλέξει τον υποψήφιό της για την πρωθυπουργία, μέσα από εσωκομματικές εκλογές που θα είναι ανοιχτές και για τους συμπαθούντες: δεν θα λάβει μέρος ο γραμματέας Κάγιο Λάρα, και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο νικητής θα είναι ο Αλμπέρτο Γκαρθόν (μέχρι στιγμής μοναδικός υποψήφιος), οικονομολόγος, βουλευτής ήδη πολύ γνωστός παρά το νεαρό της ηλικίας του. Προέρχεται από το κίνημα των αγανακτισμένων, είναι γονιμότατος συγγραφέας και πάρα πολύ ενεργός στα social media. Του έχει ανατεθεί το καθήκον να βρει μια συνεννόηση με το Pode­mos, το νέο κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας που είναι πρώτο  (27%) σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου η Ενωμένη Αριστερά έφθασε σε ένα καλό 10%, αλλά οι έρευνες της κοινής γνώμης λένε ότι σήμερα έχει μεγάλη πτώση (4,5%): ο πρώτος στόχος του Γκαρθόν είναι να πάρει πάλι τον ανήφορο.

Ο Γκαρθόν επέλεξε την Ιταλία για την πρώτη του «διεθνή αποστολή» από την εποχή που έγινε ο «ισχυρός» υποψήφιος για τις εσωκομματικές εκλογές της Ενωμένης Αριστεράς (Iu) και το «Μανιφέστο» συζητά μαζί του για την απόφασή του να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος, το Ποδέμος και την πιθανότητα συνεργασίας μαζί τους.

Βήματα πίσω ο Αθανασίου, βρέθηκε χρυσή τομή για τον Ρωμανό

Ομόφωνα δεκτή έγινε η τροπολογία για την φοίτηση των κρατούμενων φοιτητών, ύστερα από την μερική υπαναχώρηση που έκανε ο Χ. Αθανασίου, αποδεχόμενος μέρος των προτάσεων από όλες τις πτέρυγες της Βουλής ώστε να δοθεί λύση στην υπόθεση Ρωμανού. Απέσυρε ο ΣΥΡΙΖΑ το αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία.
(από την "αυγή¨)

Η κυβέρνηση θέλει νεκρό τον Νίκο Ρωμανό

(συγκέντρωση σήμερα (Τετάρτη 10/12)  έξω από τη Βουλή κατά την ώρα της ονομαστικής ψηφοφορίας)

Ακούστε τις αποκαλυπτικές δηλώσεις του συνηγόρου του:


Ενώ φουντώνει το κίνημα συμπαράστασης, αυξάνουν οι καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, διευρύνεται το κίνημα συμπαράστασης από το εξωτερικό (Δεκάδες ευρωπαίοι πανεπιστημιακοί υπέρ Ρωμανού ) και αύριο (Πέμπτη 11/12) οργανώνεται πορεία στην Αθήνα, στην βουλή η αντιπολίτευση κατέθεσε χθες και τρίτη τροπολογία προκειμένου να βρεθεί λύση. Περισσότερα γι αυτό το θέμα εδώ:

Σήμερα η ονομαστική ψηφοφορία για τον Ν. Ρωμανό

και εδώ:

Απεργία ( και) δίψας ξεκινά ο Ν. Ρωμανός

ΗΜΕΡΙΔΑ: Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην ευροζώνη"

Το Σάββατο 13 Δεκέμβρη 2014

διοργανώνεται ημερίδα στο ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ, με αντικείμενο τη συζήτηση της Πρότασης των Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, Γιάννη Μηλιού και Σπύρου Λαπατσιώρα:

"Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην ευροζώνη"

Το πρόγραμμα:

:

Εκλογές δεν μπορεί να γίνουν αν δεν παροπλιστούν τα ΜΑΤ...

ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ "ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΕΤΑΙ" ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ!» 

Η επίσπευση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας επιταχύνει την κατάρρευση της μνημονιακής κυβέρνησης Όμως δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια εναλλαγή όπως αυτή που σημειώθηκε όταν “κατέρρευσε” η κυβέρνηση του Γιωργάκη και ήρθε στην θέση της η κυβέρνηση Παπαδήμου. Το πολιτικό προσωπικό είναι “αναλώσιμο” υλικό, μερικές φορές μόνον μιας χρήσης.Όμως την επόμενη μέρα αυτών των εκλογών το πολιτικό σκηνικό θα είναι εντελώς διαφορετικό: Μαζί με την κατάρρευση της μνημονιακής κυβέρνησης θα καταρρεύσουν και τα πολιτικά μορφώματα που την στηρίζουν.

Είναι φανερό ότι οι πρώτοι που εγκαταλείπουν την μνημονιακή κυβέρνηση είναι οι “προστάτες” της, αυτοί που την στήριζαν μέχρι χθες. Τώρα αναζητούν άλλες εναλλακτικές λύσεις στα πλαίσια διατήρησης των στρατηγικών τους επιλογών. Το μήνυμα που στέλνουν με αυτή την κίνηση είναι σαφές: Αν θέλαμε να διαπραγματευτούμε κάποιες μικρές υποχωρήσεις, αυτό θα το κάναμε στους “δικούς μας” ανθρώπους, δίνοντάς τους ένα χέρι βοήθειας για να επιβιώσουν στην δύσκολη θέση που βρίσκονται...

Γιατί δεν δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε έναν τύπο κεϊνσιανής ή σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής

(ο νεοφιλελευθερισμός ως «ιδιωτικοποιημένος κεϊνσιανισμός»)

Η νεοκλασική οικονομική θεωρία επαγγελλόταν ένα μοντέλο αγορών που απέβλεπε στην κυριαρχία του καταναλωτή. Ο νεοφιλελευθερισμός της Σχολής του Σικάγου προτάσσει αντίθετα το συμφέρον των μετόχων της επιχείρησης. Υποτίθεται ότι η μεγιστοποίηση του κέρδους των μετόχων αυξάνει τον γενικό πλούτο της κοινωνίας, διασφαλίζοντας έτσι την ικανοποίηση των συμφερόντων όλων των κοινωνικών ομάδων. Η άνοδος αυτής της χρηματοοικονομικής μορφής του καπιταλισμού και η συνακόλουθη ανάπτυξη των χρηματαγορών με βάση το μοντέλο της μεγιστοποίησης της μετοχικής ωφέλειας μετατόπισαν τις υλικές βάσεις της ευημερίας: από τη σοσιαλδημοκρατική συνταγή του κράτους πρόνοιας, των δημόσιων παρεμβάσεων στην οικονομία και της διαχείρισης της ζήτησης από τις κυβερνήσεις, περάσαμε στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των χρηματοπιστωτικών αγορών.

«Ελευθερία ή θάνατος»

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Ο Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα του να πάρει εκπαιδευτικές άδειες για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και να κερδίσει «ανάσες ελευθερίας», και φέρνει με το κορμί του και τη ζωή του μπροστά στα μάτια όλων των Ελλήνων, το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας: «Ελευθερία ή θάνατος»

Ώστε, αυτό είναι το «Ελευθερία ή θάνατος»;

Ναι, χαζούλη, αυτό είναι.

Το περίμενες με φουστανέλα, φέσι και τσαρούχια;

Ή νομίζεις πως το «Ελευθερία ή θάνατος» τελείωσε με τον Κολοκοτρώνη και την αποχώρηση των Τούρκων;

Το «Ελευθερία ή θάνατος» είναι επίκαιρο σε κάθε τυραννία. Στον αγώνα κάθε ανθρώπου να ελευθερωθεί.

Μα δεν έχουμε τυραννία.

Νομίζεις. «Η δημοκρατία σας είναι, καθώς βλέπετε, μασκαρεμένη τυραννία».

Μα ο Ρωμανός πήρε το Καλάσνικοφ.

Γιατί οι αγωνιστές του 1821 τι έκαναν; Πετούσαν λουλούδια;

Μα ο Ρωμανός πήγε να ληστέψει την τράπεζα.

Τι μου λες, σοβαρά; Οι αγωνιστές του 1821 ήταν κλέφτες. Ήταν ληστές.

Άγγελος Τσέκερης: Άλλος ένας λενινιστής...

Το μείγμα για να την πετύχετε, εδώ: Η τέλεια… φούσκα!

Προφανή και πειστικά τα επιχειρήματα που αναπτύσσει ο Άγγελος Τσέκερης στο άρθρο του στην 'αυγή (εδώ: Με τον Λένιν ή με τον Κοέλιο;)  σχετικά με την κρισιμότητα των προεδρικών εκλογών, όμως μέχρι τις δυο τελευταίες παραγράφους. Εκεί που περιμένει ο αναγνώστης να δει πως όλα τα προηγούμενα μεταφράζονται σε συγκεκριμένες προτάσεις για το περιεχόμενο και την μορφή της συνεργασίας με τους βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν την πρόταση της μνημονιακής κυβέρνησης για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα οδηγηθεί η χώρα στις εκλογές, κάνει το μεγάλο άλμα προς το τίποτα, με ...ευλύγιστο κοντάρι τον Λένιν. Γράφει λοιπόν:

Είναι όμως εντελώς αδιανόητο να διατυπώνεται η άποψη ότι η συνεργασία με 5 ή με 8 ανθρώπους θα αλλοιώσει τη ριζοσπαστική φυσιογνωμία ενός κόμματος του 27%. Ή, ακόμα χειρότερα, να εκφράζονται υπόνοιες ότι αυτά τα ανοίγματα είναι προανάκρουσμα μιας μεγάλης κεντροαριστερής κωλοτούμπας του ΣΥΡΙΖΑ που ήδη μεθοδεύεται. Αν όντως υπάρχει τέτοιος φόβος τώρα, τι πρόκειται να γίνει όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κυβέρνηση; Με ποιο κύρος και με ποια αυτοπεποίθηση θα διαχειριστεί μια τόσο δύσκολη κοινωνική και οικονομική κατάσταση αν για το παραμικρό παθαίνει κρίση πολιτικής ταυτότητας;

η επιστροφή του ασώτου...

Ζηλέψαμε το ρόλο του "γραμμιτζή" Θ. Καρτερού, και είπαμε για μια μόνο μέρα να τον μιμηθούμε. Καταφύγαμε λοιπόν κι' εμείς στην μεγάλη πατρίδα των επαναστατικών παραδόσεων, την Ρωσία, για να αντλήσουμε από τον πνευματικό της πλούτο τα επιχειρήματά μας ώστε να γίνει κατανοητό στο λαό  του ΣΥΡΙΖΑ το δύσκολο έργο που επιτελεί αυτή την περίοδο προεδρική φρουρά:

Από την συνάντηση κορυφής ΔΗΜΑΡ-ΣΥΝασπισμού (ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς)

Παρουσιάζουμε την πρόσφατη σοβιετική κινηματογραφική υπερπαραγωγή:

"Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ"

Πρωταγωνιστούν:
Στο ρόλο του Αλέξη Τρίπρα: ο Πατέρας
Στο ρόλο του Φώτη Κουβέλη: ο Άσωτος υιός
Στο ρόλο του Παναγιώτη Λαφαζάνη: ο Πρεσβύτερος υιός

Φιλικές συμμετοχές:
Στο ρόλο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ: οι Γραμματείς και Φαρισαίοι
Στο ρόλο των Δημήτρη Δασκαλόπουλου, Γιάννας Αγγελοπούλου, Θεοδώρας Τζάκρη κλπ. οι αμαρτωλοί και οι τελώνηδες 
Στο ρόλο του Θεόδωρου Πάγκαλου και Αντώνη Σαμαρά, οι πόρνες.

Παρέμβαση ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για τον Νίκο Ρωμανό

 Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Την παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου ζητεί με επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσος Κουράκης, ενώ διάβημα προς τον κ. Αθανασίου πραγματοποίησαν οι Ζωή Κωνσταντοπούλου και Βασιλική Κατριβάνου.

Οι βουλευτές Ζωή Κωνσταντοπούλου και Βασιλική Κατριβάνου πραγματοποίησαν διάβημα προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Χαράλαμπο Αθανασίου, στο οποίο τονίζουν ότι σε μια ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να τίθεται σε διακύβευση η ανθρώπινη ζωή για το αυτονόητο δικαίωμα στη μόρφωση.

Παράλληλα, υπογραμμίζουν ότι δοκιμάζεται η αξιοπιστία της πολιτείας, η οποία οφείλει στον Νίκο Ρωμανό τη δίκαιη και ανθρώπινη μεταχείριση που κάθε κράτος δικαίου εγγυάται στους πολίτες του.
«Η κρισιμότητα της κατάστασης του Νίκου Ρωμανού σε συνδυασμό με την κρισιμότητα και τους συμβολισμούς των ημερών, με επικείμενη τη συμπλήρωση, στις 6 Δεκέμβρη, 6 ετών από την δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που έπεσε νεκρός από σφαίρα αστυνομικού στα χέρια του φίλου του Νίκου Ρωμανού, ανήμερα της γιορτής του, δεν αφήνουν σε κανέναν περιθώριο να εθελοτυφλεί ή να κωλυσιεργεί», επισημαίνουν.

Η ομιλία του Μισέλ Μπάουενς: Εφαρμοσμένες πολιτικές στον τομέα των "κοινών αγαθών"

O Μισέλ Μπάουενς είναι ιδρυτής του Peer-to-Peer Foundation και συνεργάζεται με ένα παγκόσμιο δίκτυο ερευνητών με αντικείμενο την ομότιμη παραγωγή, τη διοίκηση και το καθεστώς ιδιοκτησίας. Είναι συνιδρυτής του Commons Strategies Group το οποίο συντονίζει τις πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο σχετικά με την ‘οικονομία των κοινών’. Παράλληλα, συνεργάζεται ως ερευνητής με το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ με αντικείμενο την ανθρωπολογία της ψηφιακής εποχής και έχει επιμεληθεί την παραγωγή και έκδοση σχετικών βιβλίων και ντοκιμαντέρ. Έχει εργαστεί ως επιστημονικός σύμβουλος σε πλήθος φορέων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η κυβέρνηση του Εκουαδόρ του ανέθεσε τη θέση του Διευθυντή του ερευνητικού προγράμματος (FLOK project) με αντικείμενο τη μετάβαση στην ‘οικονομία της γνώσης’, το οποίο ολοκληρώθηκε πρόσφατα.

(Από το: "Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς")

Αυτοκριτική κάνει ο Κ. Πουλάκης ή και πάλι προκαλεί;

Όσο για το αποτέλεσμα, νομίζω πως πρέπει να βγάλουμε και εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως οι πολίτες, ένα ευρύτερης αξίας συμπέρασμα : Η απάθεια ευνοεί μόνο τους μηχανισμούς. Αντίθετα, οι μεγάλες ανατροπές γίνονται μόνο με τη μαζική συμμετοχή της κοινωνίας.

Από το κείμενο του Κ. Πουλάκη: “Για την επαναληπτική εκλογή της Καισαριανής”

Ο υπεύθυνος του τμήματος της τοπικής αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι βρίσκεται σε δύσκολη θέση με αυτές τις δηλώσεις του, αφού ο κατεξοχήν άνθρωπος των μηχανισμών, σήμερα ομιλεί απαξιωτικά γι αυτούς. 'Ίσως υπονοεί τους μηχανισμούς των άλλων, όμως επειδή δεν το διευκρινίζει στο κείμενό του, ούτε τους κατονομάζει, ας δεχτούμε ότι αναφέρεται γενικά στους “μηχανισμούς” απ' όπου και αν προέρχονται. Δεν ξεχνάμε βέβαια όσα συνέβησαν την προεκλογική περίοδο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μάη, και ως εκ τούτου, θα εκλάβουμε αυτή την δήλωσή ως αυτοκριτική.

Όμως η φράση που ακολουθεί “οι μεγάλες ανατροπές γίνονται μόνο με τη μαζική συμμετοχή της κοινωνίας” είναι διφορούμενη στην πρώτη ανάγνωσή της. Μαζική συμμετοχή σε τι; Στις εκλογές ως απλοί ψηφοφόροι ή συμμετοχή στο μαζικό κίνημα ως ενεργοί πολίτες; Επειδή όμως αναφέρεται σε μια εκλογική διαδικασία, είναι προφανές ότι θεωρεί ως “μαζική συμμετοχή” την συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες.

Ε, λοιπόν οι μεγάλες ανατροπές, δεν γίνονται με εκλογές.

Κρίση και κοινωνική διαστρωμάτωση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα

1η έκδοση: Νοέμβριος 2014

Ένα νέο βιβλίο του Σπύρου Σακελλαρόπουλου

Ποια είναι τα αίτια της τρέχουσας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα; Σε ποιο βαθμό σχετίζονται με την παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομική κρίση; Θα μπορούσε η εκδήλωση της ελληνικής κρίσης να είχε αποφευχθεί; Τι οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα δημιούργησε η εφαρμογή των μνημονίων; Ποια κοινωνικά στρώματα επωφελούνται από την κρίση; Υπάρχει μια συνεκτική στρατηγική της ελληνικής άρχουσας τάξης για διέξοδο από την κρίση; 

Ποιες αλλαγές επήλθαν στο εσωτερικό του κράτους και στο κομματικό σύστημα; Μπορεί η Ελλάδα σήμερα να θεωρηθεί ένα είδος προτεκτοράτου;