Αναρτήσεις
Αποκαλυπτική η δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Μανώλη Γλέζου: Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ήθος της Αριστεράς για το κλίμα που επικρατεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την συγκρότηση των ψηφοδελτίων:
“Όραμα των αγωνιστών της Αριστεράς δεν υπήρξε ποτέ το επάγγελμα του πολιτικού· οι αγωνιστές πρόσφεραν και θυσίαζαν και την ίδια τους τη ζωή υπέρ του συνόλου.
Συνεπώς, είναι αδιανόητο ο ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά του των προσεχών εκλογών βουλευτές της σημερινής Βουλής, οι οποίοι επιδιώκουν ως καριέρα το βουλευτιλίκι και, για να το επιτύχουν, μετέρχονται μέσα άγνωστα στο ήθος της Αριστεράς. Αν πρόθεση όλων αυτών είναι όντως να υπερψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να φέρει το λαό στην εξουσία, μπορούν να βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού του στόχου, χωρίς να είναι υποψήφιοι στις εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με θέσεις καθαρές, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αποκαθάρει την ατμόσφαιρα του πολιτικού σκηνικού, η οποία μολύνεται από τις αναθυμιάσεις του βόρβορου που δημιουργείται από τους επαγγελματίες πολιτικούς.”
Ο Μανώλης Γλέζος πριν από μια εβδομάδα «Δρόμος της Αριστεράς» είχε δηλώσει:
Εξάλλου, οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα προκύψουν από τις συνελεύσεις των μελών του κόμματος σε κάθε εκλογική περιφέρεια και όχι από τα όργανα. Τα μέλη και μόνο τα μέλη θα κρίνουν ποιοι πρέπει να έχουν θέση στους συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ανάλογη κατεύθυνση ήταν και παρέμβαση της Σόφης Παπαδογιάννη στη τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας την περασμένη εβδομάδα, στην οποία κατέθεσε τροπολογία για εκλογές στις κατά τόπους εκλογικές περιφέρειες από μέλη των νομαρχιακών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ για το ποιοι θα συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια. Ολόκληρη η πρόταση δημοσιεύεται στο iskra.gr, εδώ:
Η πρόταση της Σ. Παπαδογιάννη καταψηφίστηκε στην Πολιτική Γραμματεία. Όμως αρμόδιο όργανο για αυτές τις αποφάσεις δεν είναι η Πολιτική Γραμματεία αλλά η Κεντρική Επιτροπή. Για να δούμε λοιπόν αν επαναφέρει την πρόταση στην συνεδρίαση της ΚΕ που θα γίνει τις πρώτες μέρες του Γενάρη, ή απλώς ήταν μια ντουφεκιά στον αέρα, στα πλαίσια των εσωκομματικών συσχετισμών;
Αν κρίνουμε από το πως συγκροτήθηκαν τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν υπεύθυνη για αυτή την δουλειά. Το ζήτημα ξεπερνάει τον χαρακτήρα της πολιτικής διαφωνίας γιατί πρόκειται για μια ανικανότητα που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας σε ορισμένες περιπτώσεις και αδυνατεί να υπηρετήσει ακόμα και τις πολιτικές προθέσεις που υπηρετεί. Δεν θα υπενθυμίσουμε γνωστά παραδείγματα που όλοι γνωρίζουν, αλλά ένα συμπληρωματικό που δεν είδε την δημοσιότητα στα κομματικά μέσα ενημέρωσης: Την υποψηφιότητα του Ιφικράτη Αμυρά στις εκλογές του 2012, που την τελευταία στιγμή ακυρώθηκε. Για όσους δεν θυμούνται αυτή την υπόθεση, μια ματιά εδώ:
Με αυτά τα δεδομένα, είναι προφανές ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχούν από τα δημοσιεύματα του αστικού τύπου που αναφέρονται σε πιθανές υποψηφιότητες για τις ερχόμενες εκλογές και αναρωτιούνται αν πράγματι είναι αληθινά, όπως για παράδειγμα αυτό:
Όμως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ασχολείται με παρόμοια ζητήματα που ενισχύουν την εσωστρέφεια του κόμματος. Μέσα από την καθημερινή πάλη δίνει την μάχη της εξωστρέφειας και της πλατιάς απεύθυνσης στην κοινωνία. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, ο Αλέξης Τσίπρας, ακολουθώντας τα βήματα του γιου του δισεκατομμυριούχου Γουόρεν Μπάφετ (αναλυτικά εδώ: Ο κληρονόμος που θέλει να μας σώσει από τη φτώχεια) συναντά σήμερα (22/12/14) τον Ιερώνυμο:
Mε Θεοδώρα, Ραχήλ, Οδυσσέα και τ’ άλλα παιδιά…
ΑπάντησηΔιαγραφήδείτε και αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜητσοτάκης σε Γλέζο: «Έσωσες την τιμή του πολιτικού κόσμου»
Αν βάζει πλάτη η Αυριανή να αρχίζεις να φοβάσαι
ΑπάντησηΔιαγραφή(Δημοτικό)
Ο κ. Λαφαζάνης στο περιθώριο εκδήλωσης στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο με θέμα "Το Πρόγραμμα της Κυβέρνησης της Αριστεράς", ανέπτυξε εν συντομία τις βασικές γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ για την πορεία ανασυγκρότησης της χώρας, αναφέροντας μεταξύ άλλων:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) την διαγραφή μέρους του χρέους,
2) την εθνικοποίηση τραπεζών για να τους δοθεί ένας νέος αναπτυξιακός ρόλος
3) την ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση,
4) την δημιουργία ενός γενναίου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων,
5) την αποκατάσταση του βασικού μισθού στα 750 ευρώ και την καθιέρωση του 13ου μισθού.
Πραγματικά οι διεκδικήσεις αυτές αποτελούν ένα «μίνιμουμ» πάνω στο οποίο μπορεί να επιτευχθεί μια συσπείρωση των δυνάμεων της εργατικής τάξης. Απομένει να δούμε τα εξής:
α) Ποιο μέρος του χρέους πρέπει να διαγραφεί και αν αυτό συνεπάγεται ή όχι ρήξη με την ευρωζώνη και την ΕΕ.
β) Είναι η εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση; Ποιος αναπτυξιακός ρόλος μπορεί να τους δοθεί; Αυτό είναι κενό σύνθημα χωρίς το (4), δηλ. την δημιουργία ενός γενναίου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που προφανώς δεν υπάρχει σήμερα. Η κατάστρωσή του πρέπει να γίνει με τη συμμετοχή του λαού και την δημιουργία συμβουλίων.
γ) Πρέπει να γίνει σαφές ότι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουν τα παραπάνω είναι ο εργατικός και λαϊκός έλεγχος στον σχεδιασμό του τραπεζικού συστήματος και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων μαζί με τον σχεδιασμό της οικονομίας πάνω σε νέες βάσεις.
δ) Τα συμβούλια να αποτελέσουν τον πυρήνα του κράτους ώστε ο δημοκρατικός σχεδιασμός και η ανάπτυξη ν’ αποτελέσουν την απαρχή μιας δυναμικής που καταργεί τις σημερινές σχέσεις εξουσίας και δίνει στην εργατική τάξη τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Κανένας απ’ αυτούς τους στόχους και τις διακηρύξεις δεν μπορεί να γίνει στα πλαίσια του παρόντος συστήματος. Ακόμα και ο κατώτατος μισθός στα 750 ευρώ ή ο 13ος μισθός είναι εντελώς έξω από τα πλαίσια της αστικής διαχείρισης. Το ίδιο το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν καλύπτει όλες τις παραπάνω διεκδικήσεις αλλά έχει ασάφειες, πολυγλωσσία και μια σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση στα προβλήματα που προέκυψαν από την κρίση του 2008 και είχαν τις ρίζες τους στον ίδιο τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Τα αιτήματα αυτά αποτελούν, ωστόσο, μεταβατικά αιτήματα με σκοπό την οικοδόμηση ενός ενιαίου μετώπου των εργαζομένων σε μια πορεία στην οποία η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να θέσει σε κίνηση διαδικασίες που ξεπερνούν το ίδιο το πρόγραμμα του κάτω από την πίεση των μαζών. Απαραίτητος όρος είναι η οργάνωση των μαζών και η έξοδός τους στο προσκήνιο με βάση αυτά και άλλα πιο προωθημένα μεταβατικά αιτήματα, όπως ο εργατικός έλεγχος. Με τον εργατικό έλεγχο διασφαλίζεται μια ταξική θέση και ο αποκλεισμός των σοσιαλδημοκρατικών λύσεων που προωθούν μερίδες του ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια μιας κεϋνσιανής διαχείρισης.
Μαζί με τα αιτήματα αυτά πρέπει να προωθηθούν αιτήματα όπως η εθνικοποίηση και ανασυγκρότηση της μεγάλης βιομηχανίας, η ανασυγκρότηση της γεωργικής παραγωγής σε μεγάλη κλίμακα, η επαναλειτουργία επιχειρήσεων σε τομείς-κλειδιά της οικονομίας με βάση τον δημοκρατικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο. Πάνω απ’ όλα η ανασυγκρότηση πρέπει να μειώσει την ανεργία άμεσα. Η επιτυχία αυτού του προγράμματος δεν μπορεί να γίνει στα στενά εθνικά πλαίσια. Απαιτεί ν’ απευθυνθούμε στην εργατική τάξη της Ευρώπης και να την καλέσουμε να σταθεί με τους αγώνες της στο πλευρό της Ελλάδας. Αυτή θα είναι και ο μοναδικός πραγματικός σύμμαχος μας στη δύσκολη πορεία που ανοίγεται μπροστά μας. Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο είτε θα οδηγηθεί σε σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που θα ανατρέψει όχι το σύστημα αλλά τον ίδιο.
22/12/2014
deltio.weebly.com