Ο «Δεκέμβρης» δεν έδωσε τελικά το χρίσμα του στους «εκλεκτούς» του μέσα από την εκλογική διαδικασία των φοιτητικών συλλόγων. Όμως, αυτό δεν προβλημάτισε φοιτητικές παρατάξεις αλλά ούτε και τους πολιτικούς χώρους που περίμεναν το ...δακτυλίδι του. Μερικοί όμως πήγαν ένα βήμα παραπέρα και δεν αρκέστηκαν στο να κλείσουν τα μάτια τους. Η πιο ακραία περίπτωση προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που είχε τίτλο: ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ – ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και ανάλογο περιεχόμενο. Φαίνεται ότι αυτή η ανακοίνωση δεν πέρασε από το «Γραφείο Τύπου» της, το οποίο μας έχει συνηθίσει να βγάζει πιο μετρημένες ανακοινώσεις. Μάλλον την έγραψε κάποιος …μεθυσμένος που δεν μπορεί να κάνει απλές αριθμητικές συγκρίσεις! Η κάλπη ανέδειξε πρώτη δύναμη την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η οποία συγκέντρωσε ποσοστό πάνω από αυτό που προβλέπουν οι δημοσκοπήσεις για την ΝΔ στις ευρωεκλογές που έρχονται, και δεύτερη την ΠΑΣΠ, η οποία σημείωσε άνοδο πάνω από 3 μονάδες. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και μερικά …πρωτάκια, και έχουν πιο καθαρό μυαλό και πιο ανοικτά μάτια από τους κομματικούς συνδικαλιστές, πράγμα που καταγράφεται στο κείμενο που αναδημοσιεύουμε και έχει γραφτεί από ένα πρωτοετή φοιτητή στο ΕΜΠ: 
Λίγες μόνο ημέρες μετά τις φοιτητικές εκλογές και, βλέποντας τα ποσοστά των παρατάξεων, μένει κανείς προβληματισμένος. Πώς είναι δυνατόν τόσοι νέοι άνθρωποι να προσελκύονται από τη σημερινή, αηδιαστική θα έλεγε κανείς, πολιτική κατάσταση και να στηρίζουν τις άκρες των κομμάτων στα πανεπιστήμια;
Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τα αποτελέσματα των εκλογών και ας επικεντρωθούμε σε κάποιους προβληματισμούς σχετικά με τους νέους που συμμετέχουν στις παρατάξεις. Πώς γίνεται τόσοι νέοι άνθρωποι να δεσμεύουν την πολιτική τους σκέψη ακολουθώντας πιστά τις ιδέες κάποιου άλλου; Πώς γίνεται να ανακυκλώνονται μέσα στα πανεπιστήμια οι πολιτικές γραμμές των κομμάτων; Γιατί τα κόμματα να ελέγχουν τους νέους, γεμάτους ιδέες και όνειρα, φοιτητές και να τους κάνουν να μιζεριάζουν όπως οι «πραγματικοί» πολιτικοί, αντί οι ίδιοι οι φοιτητές να διώχνουν τη μιζέρια των κομμάτων; Το ότι η πολιτική ζωή του τόπου κολυμπάει κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος στη μιζέρια νομίζω πως είναι γεγονός επανειλημμένα αποδεδειγμένο, οπότε δεν θα επεκταθώ σε αυτό.
Ας δούμε όμως για λίγο τα πράγματα σε πιο στενό καρέ…
Σχετικά με τις παρατάξεις των δυο μεγάλων κομμάτων, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και ΠΑΣΠ (ναι, τις βάζω στο ίδιο σακί και όποιος διαφωνεί, ευχαρίστως να το συζητήσουμε)… Φίλοι μου, δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά βαδίζετε στα χνάρια των κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που κυβερνούν τα τελευταία… χμ… πολλά χρόνια και έχουν μια πάρα πολύ μικρή (έως ασήμαντη) ευθύνη για το χάλι της σημερινής πολιτικής σκηνής. Η διαφθορά όσο δεν πάει, τα σκάνδαλα το ένα μετά το άλλο, ρουσφέτια και λογική κατινιασμένου δημοσίου υπαλλήλου. Σας εμπνέει αυτή η κατάσταση; Εμένα προσωπικά όχι… Λέτε ότι θέλετε να βελτιώσετε τη σχολή και το ελληνικό πανεπιστήμιο. Πώς θα το καταφέρετε όταν κυνηγάτε από πίσω αυτούς που έχουν καταφέρει να μιζεριάσουν μια ολόκληρη χώρα; Ανοίξτε τους ορίζοντές σας! Πιστεύετε πως όταν διαφωνείτε σε κάτι θα μπορέσετε να ακουστείτε; Εκεί αυτό που μετράει πάνω από όλα είναι η φωνή του κόμματος. Ή ακόμη χειρότερα, πιστεύετε πως σας αφήνουν να προβληματιστείτε; Σας γλυκαίνουν με τα πάρτι και τις σημειώσεις. Τόσο φτηνά πουλάτε την ελευθερία της σκέψης σας;
Σχετικά με τους φίλους από την Πανσπουδαστική… Έχετε παρατηρήσει ποτέ πώς μιλάτε; Ηχογραφήστε τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής ομιλίας/συζήτησης και ηχογραφήστε και οποιονδήποτε σύντροφό σας, από την ΠΚΣ, την ΚΝΕ ή το ΚΚΕ. Βάλτε τις δυο κασέτες να παίξουν, η μια μετά την άλλη και βρείτε τις διαφορές… Δεν διαφωνώ στο ότι θέλετε να υπερασπιστείτε τους εργαζόμενους. Δεν διαφωνώ στο ότι πολλοί από εσάς προβληματίζεστε. Όμως ένας εξωτερικός παρατηρητής σας βλέπει τόσο «κολλημένους»… Μπαίνετε για ανακοινώσεις στα αμφιθέατρα και κυνηγάτε τον κόσμο να κατέβει, σαν με το ζόρι, στις πορείες. Όταν κάποιος διαφωνεί μαζί σας, οι περισσότεροι από εσάς παίρνετε, χωρίς ίσως να το καταλαβαίνετε, το ίδιο επιθετικό ύφος. Όταν κάποιος κάνει πολιτική συζήτηση μαζί σας, προσπαθείτε όλη την ώρα να φέρετε το θέμα στα νερά σας. Για όλα φταίει η ΕΕ! Εμείς δεν φταίμε πουθενά ρε παιδιά; Χαλαρώστε λίγο και σκεφτείτε πιο ελεύθερα… Νέοι άνθρωποι είστε ακόμα!
Συνάδελφοι από τα ΕΑΑΚ… Δεν ασχολούμαι με παραπολιτική και παρασκήνια, είμαι ένας ανυποψίαστος πρωτοετής και δεν θέλω να ξέρω αν έχετε κάποια σχέση με κόμματα, όπως κάποιοι λένε. Διακρίνω όμως έναν ατέλειωτο και κατά τη γνώμη μου αδικαιολόγητο αντιδραστικό χαρακτήρα. Σε οτιδήποτε θέμα προκύψει, κατευθείαν να αντιδράσετε πηγαίνοντας στο άλλο άκρο! Σε κάθε θέμα, ως λύση προτείνετε την κατάληψη. Μην είστε τόσο απόλυτοι! Η κατάσταση είναι μεσαιωνική. Δεν θα την ανατρέψετε με μεσαιωνικά μέσα!
Για τα παιδιά από το ΔΙΚΤΥΟ δεν μπορώ να έχω άποψη, καθώς στη σχολή που είμαι δεν έχουν εμφανή παρουσία. Αμφιβάλλω όμως αν θα είναι σε καλύτερη κατάσταση…
Γενικότερα τώρα, για όλες τις παρατάξεις: Διαφωνείτε σε όλα! Έχετε κάτσει ποτέ να κάνετε διάλογο μεταξύ σας; Να συζητήσετε τις απόψεις σας μέσα στο φοιτητικό σύλλογο; Ασχέτως αν ο φοιτητικός σύλλογος έχει καταντήσει να αποτελείται στις ΓΕΝΙΚΕΣ συνελεύσεις μόνο από συνδικαλιστές… Έχετε παρατηρήσει τι μορφή έχει μια γενική συνέλευση; Κατεβαίνετε μια-μια οι παρατάξεις, λέτε τα δικά σας, δεν σας ακούει κανείς από κάτω και στο τέλος μαζεύετε και μερικούς ακόμα και ψηφίζετε πλαίσιο. Υπάρχει βέβαια μια πολύ περίεργη αντιστοιχία (που τείνει να γίνει ισότητα) ανάμεσα στα ποσοστά που παίρνει κάθε πλαίσιο παράταξης και στα ποσοστά συνδικαλιστών κάθε παράταξης στο αμφιθέατρο… Παρατάξεις ψηφίζουμε στις εκλογές. Γιατί δεν κατεβάζετε ανεξάρτητες μεταξύ τους και, γιατί όχι, διαπαραταξιακές προτάσεις και να ψηφίζετε προτάσεις αντί για παρατάξεις; Ίσως αυτή να είναι η βάση στην οποία θα μπορούσαν να ανοιχτούν διάλογοι στα θέματα που χρήζουν συνδικαλισμού, τα οποία είναι πολύ πιο σοβαρά από ότι τα αντιμετωπίζετε… Αν βέβαια αυτό που σας τρώει είναι η δόξα του «στην τελευταία ΓΣ κέρδισε η παράταξή μας», τότε μιλάμε σε διαφορετικό μήκος κύματος και δεν έχει νόημα να το συζητάμε…
Συνειδητοποιείστε κάτι: έχουμε πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία (και συμφέροντα) ως ΦΟΙΤΗΤΕΣ, παρά ως ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ. Ο άνθρωπος που σκέφτηκε να χωρίσει το φοιτητικό κίνημα σε κομματικές παρατάξεις, πρέπει να ήταν σίγουρα άνθρωπος κάποιας κυβέρνησης που κινδύνευε από αυτό… Γιατί τρωγόμαστε μεταξύ μας; Έχετε συμφέροντα από τα κόμματα; Αν ναι, τότε καλύτερα παρατήστε το πανεπιστήμιο, ασχοληθείτε με τις λαμογιές σας που έχουν σίγουρα λεφτά και αφήστε μας να χτίσουμε το δικό μας μέλλον, το μέλλον των φοιτητών, ελεύθερα σκεπτόμενοι. Αν δεν έχετε συμφέροντα, τότε διώξτε τα κόμματα από τα πανεπιστήμια! Δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης εκεί μέσα… (θέλω πραγματικά να ακούσω επιχειρήματα ως προς το τι σχέση έχει ένα πολιτικό κόμμα με το ελεύθερο πανεπιστήμιο)
Αυτά που διαβάσατε παραπάνω, δεν ήταν παρά κατάθεση ψυχής ενός πρωτοετή φοιτητή στη σχολή χημικών μηχανικών του ΕΜΠ. Αφελείς απόψεις, ενός αφελούς ανθρώπου που δεν πέρασε επιτυχώς το στάδιο της «βασικής εκπαίδευσης» (βλ. την ταινία «Το νησί»), ο οποίος όμως, μέσα στους πρώτους του 7 μήνες σε ελληνικό πανεπιστήμιο, ζώντας το ΚΑΘΕ μέρα ΜΕΣΑ από το αμφιθέατρο και όχι στα κομματικά τραπεζάκια, έχει απογοητευτεί… Όταν πρωτομπήκα θαύμασα τις (ακαδημαϊκές) δυνατότητες που μου ανοίγονταν. Θαύμασα το πανεπιστήμιο ως ένα χώρο με όλες τις προϋποθέσεις για παιδεία και εκπαίδευση κάθε είδους (τεχνική, πολιτιστική κτλ) και παντού ανθρώπους να σε βοηθήσουν να τις εκμεταλλευτείς. Απογοητεύτηκα όμως με τον καιρό, βλέποντας τις κομματικές παρατάξεις (μαζί και τα ΕΑΑΚ) να μου δημιουργούν μια τέτοια αίσθηση αηδίας με το φανατισμό τους…
Θέλετε να πάμε όλοι μαζί τα πανεπιστήμια μπροστά; Τραβήξτε ελεύθερα σκεπτόμενο κόσμο στις συνελεύσεις, έχοντας όρεξη για διάλογο. Δεν θέλετε; Συνεχίστε όπως είστε, πάτε ίσια για το γκρεμό…
ΥΓ: Επειδή πολλοί θα πουν ότι μόνος του κανείς δεν πετυχαίνει τίποτα και επειδή ίσως έτσι φάνηκε από αυτά που είπα παραπάνω, να σπεύσω να πω ότι σαφέστατα και είμαι υπέρ του μαζικού αγώνα. Η διαφωνία μου είναι στην παρέμβαση των κομμάτων και τη διάσπαση του φοιτητικού κινήματος. Πιστεύω ότι πρέπει οι όποιες παρατάξεις στα πανεπιστήμια να είναι ανεξάρτητες από κόμματα και να έχουν διάθεση για διάλογο και επίλυση προβλημάτων.
Αναρτήσεις
