Αναρτήσεις
Θα προσπαθήσω να συμμετάσχω στο διάλογο που γίνεται από φίλους εντός κι εκτός συριζα, μετά το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που ενδιαφέρονται για μια ριζοσπαστική – κινηματική και ταυτόχρονα σύγχρονη αριστερά. Μερικά κρίσιμα στοιχεία κατά τη γνώμη μου είναι :
1. Το εκλογικό αποτέλεσμα του συριζα δείχνει ότι από την παρούσα φυσιογνωμία του, όπως αυτή προβλήθηκε προς τα έξω, διαμεσολαβημένη από τα μμε, δεν μπορεί να εκφραστεί πολιτικά η ανανεωτική πτέρυγα και ο χώρος γύρω από αυτήν. Η εντύπωση για απώλεια των ευρωαριστερών και οικολογικών χαρακτηριστικών του χώρου, που επικράτησε στον πλατύ κόσμο, και η ανάδειξη ως «νέου» των Ο-Π συνέβαλε σε αυτό. Σ’ αυτό συναινεί η πτώση κατά 2% στην Αθήνα, όπου βρίσκεται και το σημαντικότερο ποσοστό του όλου συριζα. Ο χώρος αυτός φαίνεται να προτίμησε τους Ο-Π, ή και το πασοκ και την αποχή, από το να συμβάλει στην εκλογή ευρωβουλευτή από άλλη συνιστώσα του συριζα.
2. Ταυτόχρονα με το παραπάνω, φαίνεται ότι από την παρούσα φυσιογνωμία του συριζα, δεν εκφράστηκε ούτε ο κινηματικός χώρος, που ήταν και ο κύριος στόχος της ηγεσίας και της πολιτικής της καμπάνιας. Σε αυτό συνέβαλε η θολούρα και η αμφισημία της πολιτικής γραμμής, προκειμένου να μπορέσει να καλύψει αντικρουόμενες - σύμφωνα με κάποιους - πολιτικές αναφορές και προσδοκίες, αλλά και τη συστημική επίθεση που δέχτηκε ο χώρος μετά το Δεκέμβρη. Η επί εξάμηνο πολυγλωσσία και γκρίνια εντός του συν (και όχι του συριζα), την ώρα που το σύνολο των μμε ταύτιζαν το συριζα με τους κουκουλοφόρους, δεν ήταν δυνατό να αφήσει ανεπηρέαστο το τελικό αποτέλεσμα.
3. Η εντύπωση που επικράτησε ότι ο χώρος κινείται εκλογικά προς ένα ανεπανάληπτο ποσοστό, ενθαρρυμένη από τους δημοσκόπους που για δικούς τους λόγους έπαιζαν με τα ποσοστά, και η συνακόλουθη τοποθέτηση του πήχη ψηλά, δημιουργεί πλέον μια παγωμάρα στον κόσμο του συριζα, αλλά ενέτεινε και την έλλειψη συσπείρωσης. Φυσικά, όταν εμπιστεύεσαι τα δημοσκοπικά παιχνίδια και δεν βλέπεις τις πραγματικές τάσεις της κοινωνίας, αυτά παθαίνεις. Ποιες ήταν οι τάσεις? Τα πραγματικά εκλογικά αποτελέσματα στο χώρο των πανεπιστημίων (δασκάλων και φοιτητών), η αναιμική συμμετοχή του κόσμου της εργασίας στις απεργίες, ο καθορισμός της πολιτικής ατζέντας από τα μμε προς το άκρο δεξιά του πολιτικού φάσματος, η συντηρητική αναδίπλωση της κοινωνίας των νοικοκυραίων μετά το δεκέμβρη, ο αφοπλισμός των διεκδικήσεων εν μέσω «κρίσης» (σε αυτό συνέβαλε και η αριστερά με την παρατεταμένη κρισιολογία της) κ.α.
Τι πρέπει να γίνει ?
Μάλλον αυτό που δεν έγινε μετά το αποτέλεσμα του 2007.
Να διαμορφωθεί ο συριζα «από τα κάτω» :
Να γειωθεί στις γειτονιές, να πατήσει στις ανάγκες του κόσμου της εργασίας, να προωθήσει την κοινωνική διεκδίκηση, να συμβάλλει στην συλλογικότητα και την αυτό-οργάνωση, να αναδείξει τον πολιτισμό της αριστεράς, πέρα από τη μονολιθικότητα και σε σύγκρουση με τη συντηρητική αναδίπλωση της ηγεσίας του κκε.
Οι χιλιάδες «χύμα» κόσμου της αριστεράς, που συγκεντρώθηκαν στο Φάληρο στην πρώτη συνδιάσκεψη του συριζα, μετά τις εκλογές του 2007, για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια, απαιτούσαν να συμβάλουν στη συνδιαμόρφωση του πόλου της σύγχρονης – κινηματικής – ριζοσπαστικής αριστεράς και όχι να αποτελέσουν χειροκροτητές των επιλογών της ηγεσίας, ή των διαπραγματεύσεων μεταξύ των συνιστωσών του συριζα.
Αυτό το νόημα είχε πάντα η στράτευση σε αυτή την αριστερά : πολιτική από εμάς για εμάς, και για όσους έχουν τις ίδιες ανάγκες με εμάς.
Αυτό πρέπει να γίνει έστω και τώρα, έστω και με πολύ χειρότερες συνθήκες απ’ ότι τότε. Αν χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για το συριζα ήταν αυτή, και όχι η δημοσκοπική φούσκα του 17% και της συνεργασίας με το πασοκ που απαιτούσε το σύστημα.
Παραδέχθηκε η γερμανική κυβέρνηση ότι δεν υπήρξε πανδημία;
-
Πρόσφατα κυκλοφόρησε σε ιστοσελίδες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο
ισχυρισμός ότι η γερμανική κυβέρνηση παραδέχθηκε πως δεν υπήρξε ποτέ
πανδημία […]
Th...
Πριν από 3 ώρες
Λέγομαι Στέλλα Μαρκαντωνάτου, δεν ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ. Τα τελευταία 6 χρόνια συμμετέχω στα κινήματα πόλης (Ομάδα Φιλοπάππου και Παναττικό Δίκτυο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον ΣΥΡΙΖΑ είδα μια ελπίδα γιατί στήριξε έντιμα τα κινήματα πόλης, απηύθυνε ενωτικό μήνυμα στην κατακερματισμένη Αριστερά και φάνηκε να επιτρέπει τον διάλογο.
Καταθέτω τη γνώμη μου για χάρη αυτής της ελπίδας.
Η δουλειά στη βάση (αχ κομματικό μου παρελθόν, όλα τα λόγια σε θυμίζουν...) είναι αναγκαία, δεν είναι όμως αρκετή αν θέλει κανείς να κάνει πολιτικές κλίμακας. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε δουλειά στη βάση αρκετή(και για αυτό δεν εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη) αλλά δεν έκανε πολιτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γέννησε την ελπίδα για έντιμη πολιτική αλλά τελικά την διέψευσε και φάνηκε αιθεροβάμων, κολλημένος στα βιβλία και σε ιδεολογήματα. Σημειώνω τρεις περιπτώσεις:
(ι) Δεκέμβρης: η αποθέωση της αλόγιστης καταστροφής. Η έκρηξη θυμού της μικρο-/μεσο-αστικής νεολαίας που λατρεύτηκε ως εξέγερση από τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησε αίσθημα αδιεξόδου σε όποιον θέλει λύση των κοινωνικών προβλημάτων μέσα στα πλαίσια της ζωής του και όχι σε ένα επέκεινα που θα διαχειρίζονται κάποιοι έξαλλοι (εξάλλου τέτοια επέκεινα, και καλά μάλιστα, πουλάει το ΚΚΕ και η Ορθόδοξη Εκκλησία και έχουν αποκλείσει για τα καλά την αγορά όπως έδειξαν και οι εκλογές).
(ιι) η άρνηση να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ με το κακό ΠΑΣΟΚ. Παιδιά, πώς θα πέσει ο δικομματισμός? Δικομματισμός σημαίνει "διοικούν δύο κόμματα μόνον". Όταν πάρει κάποια εξουσία και ένα τρίτο κόμμα, τότε θα έχει αρχίσει να ραγίζει ο δικομματισμός. Να το πω αλλοιώς, βαρεθήκαμε να φωνάζουμε στους δεξιούς και στους πασόκους "μάγκες φύγετε δεν τα κάνετε καλά" και μετά να πηγαίνουμε σπίτι μας με την προσδοκία του επέκεινα και την συμπεριφορά του μαλάκα ή του διαπλεκόμενου. Καιρός είναι να πάρουμε και εμέις κάτι στα χέρια μας και να μάθουμε/δείξουμε πώς γίνεται αυτό καλά. Γιατί φοβάται τόσο πολύ η Αριστερά να διαχειριστεί κοινές υποθέσεις (δηλαδή, να κυβερνήσει)? Μήπως γιατί δεν μπορεί? Ε, τότε ο Ελληνικός λαός επέδειξε βαθειά και μεστωμένη σοφία και είπε "σα δε θέτε ρε παιδιά να κυβερνήσετε να μην σας βαραίνω, ας πάω σε αυτούς που θέλουν". Κάποιοι πρέπει να κυβερνήσουν---κοινότοπο μεν αλλά δεν φαίνεται να το έχουμε πιάσει το κόνσεπτ...
Δεν θα κυβερνήσει η Αριστερά κατεβαίνοντας μόνη της και ούτε κάνοντας μικροσυμμαχίες. Είναι προφανές.
Να μιλήσω και με λίγο πιο χυδαία γλώσσα: το κακό ΠΑΣΟΚ δεν κατετρόπωσε την δεξιά σε αυτές τις εκλογές. Στις βουλευτικές θα γίνει τέτοια συσπείρωση των μη δεξιών δυνάμεων ώστε να φύγει η Δεξιά που το 4,7 θα μοιάζει Χρυσούς Αιών και δόξες παλιές. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα βρει δύσκολα αν δεν πείσει τον κόσμο ότι δεν βάζει μπουρλότο στην όποια προσπάθεια να ανατραπεί η Δεξιά ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. Σε αυτό θα έχουν ευθύνες όσοι πάνε να τραβήξουν την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ προς την μεριά τους, είτε λέγονται ανανεωτικοί είτε αριστερή τάση είτε κάτι άλλο νόστιμο. Ευθύνες θα έχουν και όσοι αγαπούν εξαιρετικά την απομόνωση, τα μικρά μεγέθη και επενδύουν την προφανή αδυναμία τους να διαχειριστούν την κοινωνία με πολλή θεωρία για καθαρότητα, τιμιότητα και επέκεινα. Ξαναλέω, για αυτήν την δουλειά υπάρχει το ΚΚΕ και έχει πιάσει την αγορά ήδη.
(ιιι) Ευρωεκλογές: ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε για το Ευρωκοινοβούλιο δύο ανθρώπους οι οποίοι ανοιχτά λένε ότι η ΕΕ είναι πράγμα κακόν και πρέπει να φύγει η Ελλάδα από εκεί. Τότε τί βάζουν τους εαυτούς τους υποψήφιους ρε παιδιά? Το ίδιο θα ήταν και αν έλεγαν ότι λατρεύουν την ΕΕ, απλά θα δημιουργούσε λιγότερη αντίθεση. Υποψήφιοι θα έπρεπε να είναι όσοι με έργα τους είχαν δείξει ότι ξέρουν ή τουλάχιστον προτίθενται να μάθουν πώς να χειρίζονται τα όποια μέσα δίνει το συγκεκριμένο φόρουμ (το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) για το καλό της χώρας μας και της Ευρώπης γενικότερα. Απλά, αυτές οι επιλογές επιβεβαιώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αεροβατεί και αφήνει την αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων στους άλλους. Ποιος είναι πιο κακός, αυτός που στέκεται μακρυά από το μοίρασμα του αχέρου στα γαϊδούρια και γκρινιάζει ή αυτός που το μοιράζει κατά το δοκούν?