Τι είναι τέλος πάντων αυτή η “ΑΝΑΣΑ”;

(μια απάντηση στο άρθρο του Γιάννη Αλμπάνη: Έξι σκέψεις για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ )

Επείγουσα ανάγκη

...Όσο, όμως, και αν αυξηθεί η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, με τον σημερινό κατακερματισμό του εκλογικού σώματος, είναι αδύνατο να φτάσει το 51% των έγκυρων ψηφοδελτίων, και μάλιστα σε πολύ πιθανές πρόωρες εκλογές. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αναζητηθεί και να υπάρξει συνεργασία με άλλες δυνάμεις. Στο θέμα αυτό υπάρχουν κάποιες γενικές αναφορές στην πολιτική απόφαση του Συνεδρίου για τις πολιτικές συμμαχίες...

Αναδημοσίευση από την "Αυγή"

Του Μανώλη Δρεττάκη

Διάβασα με πολλή προσοχή την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη μέρα του Συνεδρίου για τη μετεξέλιξη του κόμματος συνιστωσών σε ενιαίο κόμμα, μετεξέλιξη που είναι σαφές ότι είναι το προαπαιτούμενο για την από δω και πέρα πορεία του («Αυγή», 11.7.13). Διάβασα, επίσης, προσεκτικά την πολιτική απόφαση του Συνεδρίου για το «πρόγραμμα για τη συγκρότηση λαϊκού ρεύματος ανατροπής» («Αυγή», 15.7.13).

Ο “υπαρκτός καπιταλισμός” του ΚΚΕ είναι εδώ...

Το τελευταίο σκίτσο του Κ. Γρηγοριάδη στον "ριζοσπάστη", την ημέρα που δημοσιοποίησε πως υπάρχουν και άλλοι πιο σίγουροι τρόποι για να βρεθεί κάποιος  στο "στόμα του λύκου"....

Στον σημερινό ριζοσπάστη η Βάσω ΝΙΕΡΡΗ στο άρθρο της “ΣΥΡΙΖΑ: Ταχύτατη η προσαρμογή στο νέο του ρόλο” επαναλαμβάνει για άλλη μια φορά τα γνωστά επιχειρήματα για την διέξοδο από την κρίση υπέρ του κρατικού καπιταλισμού, ο οποίος αποτελεί την στρατηγική επιλογή του ΚΚΕ. Ο στόχος όμως δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια απάντηση στο άρθρο του Κώστα Γρηγοριάδη “ΑΠΟΧΩΡΩ ΑΠΟ ΤΟ “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΟΥ”, το οποίο επαναφέρει στην επικαιρότητα για μια ακόμα φορά την αποτυχία των επιλογών καπιταλιστικής διαχείρισης του επιχειρηματία ...ΚΚΕ. (μερικές ενδεικτικές αναφορές για αυτά τα ζητήματα, εδώ: Το ΚΚΕ πτωχεύει με το άρθρο 99!..., εδώ: Οι ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ του 902 απαντούν για δεύτερη φορά στο "Ριζοσπάστη" και στην Α. Παπαρήγα και εδώ: Το συμβάν της ΕΡΤ μπορεί να ξεπλύνει το ΚΚΕ;)

Η Βάσω ΝΙΕΡΡΗ προσπαθεί να απολογηθεί για τον εργοδότη της, ο οποίος αν και έκανε χρήση όλων προνομιακών παροχών προς το κεφάλαιο που είχαν επιβάλει οι πολιτικές του αστισμού στη χώρα μας, χρεοκόπησε τις επιχειρήσεις του και απέλυσε εργαζόμενους απ' αυτές, όπως θα έκανε κάθε συνεπής με τα ταξικά του συμφέροντα καπιταλιστής.

Ποιό είναι το κοινωνικό υποκείμενο που θα ανατρέψει τις μνημονιακές κυβερνήσεις;

Φαίνεται πως οι μικρομεσαίοι της επαρχίας και οι αγρότες που εντάσσονται ολοένα και περισσότερο στους “αποκλεισμένους”, είναι εκείνοι που θα δώσουν το οριστικό κτύπημα στην τρικομματική κυβέρνηση και όχι η “ανύπαρκτη” εργατική τάξη, στην οποία έχει εναποθέσει τις ελπίδες της η παραδοσιακή Αριστερά...

(μια προσέγγιση του ζητήματος μέσα από αποσπάσματα κειμένων που έχουμε παρουσιάσει πρόσφατα)

Η κοινωνική πόλωση είναι δημιούργημα της κρίσης του καπιταλισμού η οποία διευρύνει την κοινωνική περιθωριοποίηση των δυνάμεων του κόσμου της εργασίας, δυνάμεων τις οποίες δεν μπορεί να ενσωματώσει στον κοινωνικό ιστό μέσω της διανομής των θέσεων εργασίας. Σήμερα η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε όλος ο κόσμος θα μπορούσε να δουλεύει λιγότερο αλλά και  με ένα άλλο σύστημα διαχείρισης να επιλυθούν όλα τα ζητήματα επιβίωσης (διατροφής, κοινωνικής περίθαλψης και εκπαίδευσης κλπ). Όμως ολοένα και μεγαλώνει το τμήμα εκείνο του πληθυσμού το οποίο βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν έχει εργασία, δεν πρόκειται να αποκτήσει και οδηγείται στην φυσική εξόντωση.

Οι τάξεις στους καπιταλιστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς “ετεροκαθορίζονται” μέσα από την ταξική πάλη. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν νοείται αν δεν υπάρχει και “αστική τάξη” και “εργατική τάξη”. Από τα τέλη της δεκαετίας του 70, με την αλλαγές που σημειώθηκαν στην καπιταλιστική παραγωγή (κυρίως με την ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών μέσω της πληροφορικής, της ρομποτικής κλπ) διαφαίνεται πως οι καπιταλιστές χρειάζονται όλο και λιγότερα χέρια στο χώρο της καπιταλιστικής παραγωγής. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις ολοένα και περισσότερο οι θέσεις εργασίας στις παραγωγικές διαδικασίες μειώνονται και αυξάνονται οι θέσεις που αφορούν στην προβολή (διαφήμιση), στην διακίνηση και στο εμπόριο των προϊόντων. Σήμερα οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για περισσότερες τεχνολογικές καινοτομίες και λιγότερα εργατικά χέρια για να ανταποκριθούν στον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ 

1. Το συνέδριο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) αποτελεί συνέχεια και τομή στην πορεία του, η οποία ξεκίνησε ήδη από το 2000, συνεχίστηκε με την ίδρυσή του το 2004 και σφραγίστηκε με την ανάληψη της ιστορικής ευθύνης για την απαλλαγή του ελληνικού λαού από τις καταστροφικές νεοφιλελεύθερες μνημονιακές πολιτικές, που έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε αποικία χρέους και οδηγήσει στην περιθωριοποίηση τις δημιουργικές, κοινωνικές και παραγωγικές της δυνάμεις.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεμελιώνεται ως ενιαίο, μαζικό, δημοκρατικό, πολυτασικό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς για την ενίσχυση ενός ήδη ισχυρού, λαϊκού ρεύματος ανατροπής με στόχο την κατάργηση των μνημονίων, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την εφαρμογή ενός προγράμματος κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Το εναλλακτικό αυτό ριζοσπαστικό κοινωνικό και πολιτικό σχέδιο, που θα εκφράζει και θα στηρίζεται στη συμμαχία της εργατικής τάξης και των λαϊκών τάξεων με τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, που θα διατυπώνεται σύμφωνα με τις ανάγκες και θα δίνει φωνή στα ευρύτατα στρώματα των κοινωνικά, οικονομικά, μορφωτικά αποκλεισμένων, θα οδηγήσει στην Κυβέρνηση της Αριστεράς και θα τη στηρίξει στην εξουσία.

Πώς δένεται τ' ατσάλι;

(από το "βαθύ γαλάζιο" στο ... "βαθύ κόκκινο")

Μια φορά και ένα καιρό βιομήχανοι και Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκαν στα… μαρμαρένια αλώνια του ΣΕΒ και συζήτησαν για Μαρξ και Λένιν:

Με Μαρξ και Λένιν τα «είπαν» βιομήχανοι και Τσίπρας

Μετά από λίγους μήνες, την ίδια ιστορία αναπαράγει ένας καλοθελητής και υποστηρικτής της «υγιούς επιχειρηματικότητας» και του «έθνους», δίνοντας το δικό του ερμηνευτικό σχήμα: 

…Η επιχειρηματικότητα είναι από τα θύματα της πολιτικής που εφαρμόζεται. Και η υγιής επιχειρηματικότητα το μεγάλο ζητούμενο. Την ώρα που κλείνουν χιλιάδες επιχειρήσεις, μερικές άλλες, προνομιακοί καταναλωτές κρατικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων, αναδεικνύουν κάθε μέρα την παλιά κομπραδόρικη επιχειρηματικότητα…

Ρεύματα ιδεών ή ρέμα συντήρησης;

Αναδημοσίευση από το "Άνεμος Αντίστασης"

Του Του Δημήτρη Βάσσιου

Όσα ακολουθούν είναι σκόρπιες σκέψεις που έκανα στη διάρκεια του συνεδριακού διαλόγου του ΣΥΡΙΖΑ… Είχα σκεφτεί να τις καταγράψω και τις μοιράστηκα με κάποιους συντρόφους μου, αλλά δεν πίστευα ότι θα θεωρούσα σκόπιμο να τις δημοσιοποιήσω μετά τη λήξη του συνεδρίου. Την αφορμή μου έδωσε η διοργάνωση από την τάση της «αριστερής πλατφόρμας» μιας ανοιχτής εκδήλωσης δέκα μόλις μέρες μετά τη λήξη του συνεδρίου περνώντας στην κοινωνία το μήνυμα ότι αυτό δεν έλυσε τα επίδικα της Αριστεράς «μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ». Παίζοντας με τα διαφορετικά αλλά αδιάφορα για τις κοινωνικές συνθήκες πρόσημα ταξίδεψα στις πρακτικές της τότε «ανανεωτικής πτέρυγας» του ΣΥΝ. Θυμήθηκα ότι Μιχάλης Παπαγιαννάκης θα ήταν «ο τελευταίος που θα κλείσει την πόρτα». Δεν γνωρίζω τι θα έκανε αν ζούσε. Γνωρίζω όμως ότι αρκετοί συνωστίζονται για να σπρώξουν την πόρτα… προς τα έξω. Είναι από τις φορές που εύχεσαι να διαψευσθείς γνωρίζοντας ότι οι αποχαιρετισμοί στην Αριστερά λειτουργούν αντικειμενικά σε βάρος της κοινωνίας…

Η ομοφυλοφιλία είναι επιλογή ή όχι;

Μια προκύρηξη της "Ομάδα Γυναικών ΑΝΤΑΡΣΥΑ":

Μη βγεις απ’ τη ντουλάπα… Σπάσ’ την!

και μια απάντηση του Στρατή Γατελούζου:

Αλήθεια, εσύ επέλεξες «να γίνεις» ετεροφυλόφιλη;

Σημειώσεις για μια λέξη που δεν λέει να μας αφήσει...

Αναδημοσίευση από το Communisation

...μια προσέγγιση που αντί να βλέπει τη δημοκρατία ως λύση ή φενάκη, την αντιμετωπίζει ως πρόβλημα και ως παράδοξο:

Πρόβλημα, στον βαθμό που η δημοκρατία ως πρόταγμα, επιθυμία και δραστηριότητα θέτει όχι απλά το διακύβευμα της συμμετοχής των «από κάτω» στην εξουσία αλλά την άρθρωση μορφών (παραγωγής) εξουσίας και δικαίου που αμφισβητούν το «πάνω» και το «κάτω» ως δομές, δηλαδή παγιωμένες σχέσεις δύναμης. Μπροστά σε μια συνθήκη όπου ο έλεγχος πάνω στους όρους της ζωής -στο πως, πόσο και για πόσο δουλεύουμε, σε τι περιβάλλον ζούμε, τι αέρα αναπνέουμε, τι τρώμε, τι πίνουμε, τι φοβόμαστε, τι ελπίζουμε, τι μορφές ενέργειας χρησιμοποιούμε, τι υγεία και τι εκπαίδευση έχουμε- χάνεται με κλιμακούμενη ένταση, αυτό αποτελεί ένα πραγματικό πρόβλημα και ως τέτοιο εμφανίζεται μέσα στους αγώνες. Επίσης, εφόσον ο φατριασμός, ο αυταρχισμός, ο δογματισμός ο φανατισμός, μπορούν να εμφανιστούν σε διάφορα περιβάλλοντα και δεν είναι ίδιον των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων, (θα ήταν στρουθοκαμηλισμός άλλωστε να αρνηθούμε την παρουσία τους εντός των επαναστατικών/ριζοσπαστικών κύκλων) εξίσου πραγματικό είναι το πρόβλημα της καλλιέργειας μιας κουλτούρας εξισωτισμού, αμοιβαιότητας, διαλόγου, διαλλακτικότητας κλπ. Και πάλι, όσες κριτικές μπορούν και οφείλουν να τους γίνουν, οι τρέχοντες δημοκρατικοί αγώνες έχουν τουλάχιστον την αρετή να θέτουν το πρόβλημα.

Πέρα από το δίλημμα λιτότητα ή ανάπτυξη

Από το "Ηλιόσποροι"

Με πολύ μεγάλη χαρά σας παρουσιάζουμε την τρίτη εκδοτική προσπάθεια των Ηλιόσπορων.

Μια συλλογή 11 άρθρων για την αποανάπτυξη με ακαδημαϊκό και κινηματικό ενδιαφέρον, για να σας κρατήσει συντροφιά το καλοκαίρι. Καλή ανάγνωση. Το βιβλίο είναι για ελεύθερο κατέβασμα, ελεύθερη μη- εμπορική, μη- κερδοσκοπική αναπαραγωγή και ηλεκτρονική διακίνηση με άδεια χρήσης creative commons.

Κατέβασε το βιβλίο από ΕΔΩ (pdf 1,9 MB, δεξί κλικ, αποθήκευση ως).

Αντί σύνοψης: Η αποανάπτυξη είναι το κάλεσμα για μια οργανωμένη έξοδο από την καπιταλιστική οικονομία της ανάπτυξης. Είναι μια ριζοσπαστική, πολιτική, οικολογική και αριστερή ιδέα ο καιρός της οποίας έχει φτάσει προ πολλού. Προκειμένου να συνεχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία θυσιαζόμαστε όλοι στο βωμό της. Η αποανάπτυξη προσφέρει ένα λεξιλόγιο το οποίο μας βοηθά τόσο να οργανώσουμε και να στοχεύσουμε την κριτική στην καρδιά του προβλήματος, την ανάγκη δηλαδή του καπιταλισμού να αναπτύσσεται συνεχώς ώστε να μην καταρρεύσει, όσο και να αρχίσουμε να συνδέουμε και να νοηματοδοτούμε τα ψήγματα του «άλλου κόσμου» ο οποίος ξεπηδάει μέσα από τις στάχτες της κρίσης, ενός κόσμου αλληλεγγύης, συντροφικότητας, απλότητας και συνεργασίας. Ενός κόσμου «από κοινού».

Δεκτή από το Δικαστήριο της ΕΕ προσφυγή κατά των αιολικών

 από το "περγάδι"

Δεκτή από το Δικαστήριο της ΕΕ προσφυγή κατά των αιολικών. Η Κομισιόν δεν έκανε ανεξάρτητες μελέτες για τα κόστη και τα ωφέλη των αιολικών, και περιορίστηκε στο να παπαγαλίζει τους ισχυρισμούς του αιολικού λόμπυ.

EU renewables programme: unlawful?

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκανε δεκτή προσφυγή της EPAW, (της οργάνωσης κατά των αιολικών), κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που θέσπισε αιολικά σαν "ενεργειακή πολιτική".
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έκανε τεχνικές μελέτες που να δείχνουν πόσα πραγματικά καύσιμα εξοικονομούνται από τις χιλιάδες αιολικά που έχουν επιβληθεί σε κατοίκους αγροτικών περιοχών. Διάφοροι ανεξάρτητοι μηχανολόγοι εκτιμούν ότι δεν υπάρχει καμία πραγματική εξοικονόμηση καυσίμων από αιολικά.Περισσότερα στο :

Δεκτή από το Δικαστήριο της ΕΕ προσφυγή κατά των αιολικών

Ο εκφυλισμός της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

ΟΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ: εικόνα πριν από τις εκλογές του 2000...

Δημοσιεύομε το παρακάτω κείμενο από την “ΑΥΓΗ”, το οποίο με τον πιο ωμό τρόπο καταγράφει δημοσιογραφικά τον εκφυλισμό της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ:

Η εκλογή γραμματέα και Πολιτικής Γραμματείας

Με την εκλογή γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας αναμενόταν να ολοκληρωθεί χθες οι εργασίες αυτής της πρώτης συνεδρίασης της Κ.Ε. του, ενιαίου πλέον, ΣΥΡΙΖΑ. Την ώρα που η "Αυγή" της Κυριακής έπαιρνε τον δρόμο για το τυπογραφείο, είχε διαμορφωθεί ευρεία συμφωνία γύρω από το πρόσωπο του Δημήτρη Βίτσα για τη θέση του γραμματέα.

Ενώ σε ό,τι αφορά την Π.Γ., τα μέχρι το βράδυ της Παρασκευής δεδομένα είχαν ως εξής: βάσει της συνθετικής πρότασης της πλειοψηφίας, από τα 23 μέλη, πέραν του προέδρου και του γραμματέα, θα συμμετείχαν επτά από την Αριστερή Ενότητα και άλλα τόσα από την Αριστερή Πλατφόρμα, καθώς και από δύο από ΑΝΑΣΑ, την ΚΟΕ, την Πλατφόρμα 2010, αλλά και ένα μέλος από τη σοσιαλιστική συνιστώσα.

oι καταφατικές δυνάμεις του όχι

Ο μαθητής του Μισέλ Φουκώ Alain Brossat

υπoστηρίζει έναν νέο ρόλο για τη φιλοσοφία,

υπερασπίζεται εναλλακτικούς τρόπους ριζοσπαστικοποίησης

και κατεδαφίζει τους φιλοσόφους-σταρ

..Η μηχανή εξημέρωσης της φιλοσοφίας απέκτησε στις μέρες μια αδυσώπητη αποτελεσματικότητα. Ενώ σκανδάλιζε μέχρι προσφάτως ακόμα τους δημοσιογράφους του ακραίου κέντρου με τους ύμνους του στην Πολιτιστική Επανάσταση και με την αναζωογόνηση της κομμουνιστικής υπόθεσης, ο Αλαίν Μπαντιού συμβάλλει στην επιτυχία του Forum της εφημερίδας Le Monde, όπου μεγαληγορεί για τις ομορφιές του έρωτα. Παραμένει, ακόμα, κάποιου είδους ανάθεμα εναντίον του Τζόρτζιο Αγκάμπεν, ο οποίος όμως περνιέται για Μανώλης Γλέζος, παροτρύνοντας τους Ευρωπαίους του Νότου να φυσήξουν τις κρύες στάχτες της Λατινικής Αυτοκρατορίας, μια ιστορία άγριας αντίστασης στη γερμανική επιρροή στην ήπειρο. Ο Ζίζεκ, αυτός ο αδάμαστος μαρξιστής, κάνει παγκόσμια τουρνέ μέσω καθημερινών εφημερίδων στην αγγλική γλώσσα και περιοδικών τύπου People Magazine, που τυπώνουν τις ετυμηγορίες του για την κατάσταση του κόσμου, υπόψη των προλετάριων του κόσμου ολόκληρου..

(Από την Συνέντευξη του Alain Brossat στον Κωνσταντίνο Ηροδότου)

Ολόκληρο το κείμενο εδώ:

 oι καταφατικές δυνάμεις του όχι

ΑΝΕNTAXΤΟΙ ΕΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ

Δημοσιεύουμε το κείμενο που μοιράστηκε στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της ριζοσπαστικής Αριστεράς) την ημέρα της εκλογής της ΚΕ από τους σ. του ψηφοδελτίου “ΑΝΕNTAXΤΟΙ ΕΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ”

ΑΝΕNTAXΤΟΙ ΕΝΤΟΣ ΣΥΡΙΖΑ

Με την υποψηφιότητά μας για την ΚΕ με χωριστό ψηφοδέλτιο, ανοίγουμε μέτωπο δημοκρατίας στο ΣΥΡΙΖΑ.

1.Καταρχήν ενάντια στην επιβολή σταυροδοσίας, σε ύψος 30% επί των εκλεγομένων στην ΚΕ, σύμφωνα με την εισήγηση της επιτροπής καταστατικού, όπως αναπτύχθηκε από τον σ. Κορωνάκη. Η πρότασή μας, για περιορισμό του ποσοστού σταυροδοσίας στο 10% (20 σταυροί), με στόχο το αναλογικότερο αποτέλεσμα, αναπτύχθηκε με σαφήνεια από τον σ. Αγγελόπουλο, αλλά και από συντρόφους που δεν μετέχουν στο ψηφοδέλτιό μας (όπως ο σ. Γλέζος και ο σ. Μανιός) και ως γνωστόν απορρίφθηκε. Πρόκειται για επιβολή σκληρού πλειοψηφικού συστήματος στην ανάδειξη των μελών της Κεντρικής Επιτροπής. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αμφισβητούν ή ότι δεν αντιλαμβάνονται το πώς συμβαίνει αυτό.

Δεν είναι ώρα ούτε και ο ρόλος του παρόντος κειμένου για ανάπτυξη ενός απλού ζητήματος εκλογικής λογιστικής. Παραπέμπουμε όσους αμφιβάλλουν στην ανάδειξη των μελών της Κεντρικής Επιτροπής στην Συνδιάσκεψη του περασμένου Δεκέμβρη: κατώφλι για την εκλογή των συντρόφων του Ενιαίου Ψηφοδελτίου (στο οποίο μετείχαμε αρκετοί από μας) ήταν ένας αριθμός περί τους 200, δεκαπενταπλάσιος του αναλογικού εκλογικού μέτρου (των 13 περίπου σταυρών)! Ποιοι, εκτός όσων συμμετέχουν σε εκλογικούς μηχανισμούς, έχουν δυνατότητα να συγκεντρώνουν τέτοιους αριθμούς σταυρών;

Οι συμβολισμοί, οι ιεραρχίες και τα πολιτικά μηνύματα από την εκλογή της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Ο λόγος είναι ότι δεν έκανα τίποτα σαν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Για την ακρίβεια, δεν μου ζητήθηκε να κάνω τίποτα. Δεν με κάλεσε κανείς από τη γραμματεία, τη μικρή και τη μεγάλη, ούτε μου ανατέθηκε κάποιο καθήκον, κάποια αποστολή, κάποια δουλειά, τέλος πάντων. Ούτε καν ζητήθηκε η γνώμη μου για οτιδήποτε. Μάλιστα, δεν είχα ούτε την ευκαιρία να μιλήσω στις λίγες συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής, σε αντίθεση με άλλους που μίλησαν σε όλες και μάλιστα, μερικοί, κληρώνονταν πάντοτε να μιλήσουν στην αρχή ή στο τέλος που η αίθουσα των συνεδριάσεων ήταν γεμάτη, ενώ στις πάμπολλες ενδιάμεσες ώρες μιλούσαν –κατά κανόνα- οι σύνεδροι από την επαρχία, όταν οι καρέκλες ήταν άδειες.

Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ψηφίζω στο τέλος του διημέρου μια πολυσέλιδη διακήρυξη θέσεων γενικού περιεχομένου. Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι η εκλογή στην Κεντρική Επιτροπή ενός αριστερού κόμματος σήμαινε μεγαλύτερη συμμετοχή και περισσότερα καθήκοντα. Δεν ισχύει.

Από το κείμενο του Σ. Ελληνιάδη «ΣΥΡΙΖΑ: Των πολιτών ή των μηχανισμών;»

Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να είχε ενσωματωθεί στον απολογισμό - ο οποίος δεν υπήρξε - της απερχόμενης ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Όμως το ιδρυτικό συνέδριο του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ δεν ασχολήθηκε με παρόμοιες «λεπτομέρειες» γιατί αλλού απέβλεπε: Στην επικύρωση της εξουσίας της ηγετικής ομάδα, ώστε να έχει τον πλήρη έλεγχο των πραγμάτων χωρίς  εσωτερικές αμφισβητήσεις και τριβές το επόμενο χρονικό διάστημα, στο οποίο θα κριθεί το μέλλον του εγχειρήματος. Είναι  φανερό ότι οι αποφάσεις και η γραμμή στον «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» θα διαμορφώνονται όπως ακριβώς και στον «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της Αριστεράς των κινημάτων και της Οικολογίας», δηλαδή εκτός των οργάνων, στα παράκεντρα της κομματικής εξουσίας. Το ζήτημα αυτό είναι μείζον και υπερβαίνει την συζήτηση που έγινε στον προσυνεδριακό διάλογο για το καταστατικό, τις λίστες και άλλα παρόμοια «συνασπισμιακά»...

Η συγκρότηση της ΚΕ έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα, αφού δεν ήταν και ούτε πρόκειται να γίνει ένα συλλογικό όργανο παραγωγής πολιτικής. Στέλνει μηνύματα - τόσο προς το εσωτερικό του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ όσο και προς την ελληνική κοινωνία - για τις ιεραρχίες και την κατανομή αρμοδιοτήτων οι οποίες σχετίζονται με την εκφώνηση του δημόσιου λόγου του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. 

Οι τρεις πρώτοι στην σειρά εκλογής είναι  το «οικονομικό επιτελείο» του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Αυτή η βούληση του σώματος των συνέδρων αποτυπώνει την παραίτηση από την Πολιτική και την ανάθεσή της στους «ειδικούς» της Οικονομίας. Καταγράφει την λαθεμένη αντίληψη ότι η οικονομία είναι πάνω από την πολιτική και ότι η κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί με προτάσεις που αφορούν πρώτιστα τον χώρο της οικονομίας. 

"Εμπρός Λαέ έξω από την Ε.Ε"

Του Κ.Η.
Ορίστε πώς εμποδίζει η Ε.Ε την Εθνική Ανάπτυξη, καταγγέλλει τους Έλληνες εργολάβους και δεν τους επιτρέπει να δουλέψουν ελεύθερα. Γι' αυτό χρειάζεται ένα Σχέδιο Β για την πατριωτική αριστερά στην κυβέρνηση. Πρέπει επιτέλους η αριστερά να συγκρουστεί με τους Ευρωπαίους και να υπερασπίσει τα συμφέροντα της Ελλάδας. Γι' αυτό έχει δίκιο το ΚΚΕ, η Ανταρσύα, το ΕΠΑΜ και οι πατριωτικές συνιστώσες του ΣΥΝριζα που δεν διστάζουν να βροντοφωνάξουν: 

"Εμπρός Λαέ έξω από την Ε.Ε".

Η είδηση:

Η Ε.Ε. καρφώνει τους εθνικούς εργολάβους

1ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Η ολική επαναφορά του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ επετεύχθη!

Το ιδρυτικό συνέδριο δεν ήταν ένα συνέδριο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα συνέδριο των συνιστωσών του, το οποίο επικύρωσε και τυπικά την ενσωμάτωση τους στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και τους μηχανισμούς του. Ο ανένταχτος κόσμος που είχε συσπειρωθεί γύρω του, στην μεγάλη του πλειοψηφία, είτε ενσωματώθηκε στους μηχανισμούς του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και διευρύνθηκαν τα φαινόμενα του παραγοντισμού, είτε αποστασιοποιήθηκε από τις προσυνεδριακές διαδικασίες. Το σκηνικό της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην "αριστερή πλατφόρμα" και την προεδρική πλειοψηφία (το οποίο ανέδειξαν παραπάνω απ' ότι του άξιζε τα ΜΜΕ) ήταν το προκάλυμμα για να μην τεθούν ανοικτά τα πραγματικά προβλήματα που έχουν αναδειχθεί από τις προηγούμενες εκλογές μέχρι σήμερα στην πολιτική του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της ριζοσπαστικής αριστεράς). Γιαυτό και δεν υπήρξε κανένας απολογισμός αυτής της πορείας και δεν έγινε κανένας διάλογος γιαυτά.

Για τις δηλώσεις “πολιτικών φρονημάτων” των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και όχι μόνο...

Με ποσοστά που θα τα ζήλευε και το ΚΚΣΕ, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με 505 ψήφους υπέρ και 8 κατά, ψήφησε την "αυτοδιάλυσή" του...

Αυτές τις μέρες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τοποθετήθηκαν δημόσια για το ζήτημα της “αυτοδιάλυσής” τους. Όλες έχουν ως σημείο αναφοράς τον “ΣΥΡΙΖΑ των μελών” και δηλώνουν πίστη σε αυτόν. Πρόκειται για δηλώσεις “πολιτικών φρονημάτων”, οι οποίες στερούνται οποιασδήποτε κριτικής στάσης απέναντι στα πραγματικά προβλήματα και τις αντιφάσεις που διαπερνούν το ιδρυτικό συνέδριο. Απουσιάζει ο συλλογικός απολογισμός της δράσης τους (κριτική και αυτοκριτική) απέναντι στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν πρόκειται για μια παρθενογένεση, αλλά για μια πορεία τουλάχιστον 10 χρόνων. Η “διαγραφή”αυτού του παρελθόντος είναι μια ανέντιμη και επικίνδυνη πολιτική πράξη, η οποία μεταφέρει όλα τα υπαρκτά ζητήματα και τις αντιθέσεις του παρελθόντος στο εσωτερικό του νέου κόμματος και εξοβελίζει κάθε πολιτική διαδικασία για την επίλυσή τους. Δεν πρόκειται για την “διαγραφή του χρέους” της χώρας, αλλά για την διαγραφή της ιστορίας και της “ταυτότητας” του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο δρόμος προς την εξουσία απαιτεί άλλου τύπου ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ απ' αυτή που είχε μέχρι σήμερα. Ακριβώς αυτή η ανάγκη λειτουργεί σήμερα στο εσωτερικό του ως οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει τις αντιφάσεις του παρελθόντος. Πρόκειται για την εμπέδωση της αστικής πολιτικής στο εσωτερικό του. Η κυριαρχία του αστισμού στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν θα κριθεί από το περιεχόμενο των “θέσεων” και των “προγραμματικών διακηρύξεων” αλλά από την ίδια την αντίληψη για την Πολιτική. Ο λόγος του Α. Τσίπρα την πρώτη μέρα είναι αποκαλυπτικός: Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στα επιμέρους ζητήματα που έθιξε και στις θέσεις που ανέπτυξε αλλά στο συνολικό στυλ και στο ύφος. Ήταν ο λόγος της εξουσίας: “Η κυριαρχία της ενότητας απέναντι στην αντίφαση”.

Η ομιλία του Α. Τσίπρα (video)

Ξεκινάει σήμερα το συνέδριο της επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

η μάχη για τον "ΣΥΡΙΖΑ των μελών" χάθηκε το 2009...

Στο παρελθόν, μια φορά μόνον οι μηχανισμοί του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ μπήκαν στην άκρη από μια απρόσμενη κίνηση του Α. Αλαβάνου να παραιτηθεί από πρόεδρος και να αναδείξει στην θέση του τον Αλέξη Τσίπρα. Η κίνηση αυτή του Α. Αλαβάνου πυροδότησε εξελίξεις στον ΣΥΝ και δημιούργησε νέα δεδομένα για την αριστερά και προώθησε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. (Η «φράξια» του Μαυρίκου δέχεται το οριστικό κτύπημα από τον Αλέξη Τσίπρα!)

Τον Ιούλη του 2009, στην Πανελλαδική Συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε μια ευκαιρία για να γίνει μια νέα τομή στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ένα μεγάλο πλήθος ανένταχτου κόσμου στρατεύεται  στο εγχείρημα και μπαίνει για πρώτη φορά με μαζικούς όρους και από τα κάτω το αίτημα για τον “ΣΥΡΙΖΑ των μελών”. Η ευκαιρία αυτή χάθηκε και αρχίζει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ των μηχανισμών (των “συνιστωσών” ) να παγιώνεται και  να αποκτά μόνιμα λειτουργικά χαρακτηριστικά.(Ο ΣΥΡΙΖΑ …πέθανε. Ζήτω ο ΣΥΡΙΖΑ!)

Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχτεί ως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η κυριαρχία των μηχανισμών είναι πλήρης και ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε ένα συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Ο ανένταχτος σε μηχανισμούς κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ έχει σφαγιαστεί στη μάχη της αναμέτρησης των μηχανισμών ( Ένα άλλο Συνέδριο είναι εφικτό) και είναι πλήρης η επικράτηση των μηχανισμών και των στηριγμάτων τους στο σώμα του συνεδρίου.  Κάποιες δηλώσεις του Α. Τσίπρα στον 105.5 (Εμείς πανηγυρίζουμε!..)  δημιούργησαν αναταραχή στις “συνασπισμένες” δυνάμεις των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ (ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ - ΑΡΕΝ -ΑΝΑΣΑ ) και σε λίγες μέρες, στην επόμενη Κ.Ε. αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί...

Ένα άλλο Συνέδριο είναι εφικτό

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

Του Σωκράτη Μαντζουράνη

Γιατί ρε γαμώτο να είμαι πάλι υποχρεωμένος να σκύψω το κεφάλι ντροπιασμένος και να σωπάσω;

Ο Γιάννης είναι προοδευτικός και έντιμος άνθρωπος, παλιός συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ στις ΔΕΚΟ, που εδώ και κάποια χρόνια τους τα βρόντηξε.

-Τους σιχάθηκα ρε φίλε, μου έλεγε. Στο τέλος, κόντευα να σιχαθώ και τον εαυτό μου.

Άρχισε να γυροφέρνει μια το ΚΚΕ, μια το ΣΥΡΙΖΑ και τελικά καταστάλαξε σε μας.

Τις προάλλες με πήρε έντρομος τηλέφωνο:

-Τι είναι αυτά βρε σύντροφε; Τι χάλια είναι αυτά;

Εγώ τα βρόντηξα για να ξεφύγω από λίστες και «λίσταρχους» και φράξιες και παρασυναγωγές και τώρα μου τα ξαναφέρνετε σα δημοκρατία και πλουραλισμό;

Ξέρεις τι μου είπαν οι.. σύντροφοι της οργάνωσης μου, όταν μου έβαζαν στο χέρι ένα χαρτάκι με τέσσερα ονόματα;

«Εσύ ξέρεις απ’ αυτά . Θα βρεθούμε στις 9 το βράδυ για να δούμε τι θα κάνουμε παραπέρα»

Και ούτε που με άκουσε όταν του είπα πως «αυτά» μ’ έκαναν να τους σιχαθώ και να φύγω.

Εσείς ρε φίλε πάτε να τους ξεπεράσετε.

Είσαι κεντρική επιτροπή μάστορα κι’ έχεις ευθύνη για τούτα τα ρεζιλίκια.

Έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να πει ούτε ένα γεια.

Ντράπηκα και θύμωσα.

Γιατί βρε σύντροφοι;

Γιατί πρέπει να αρχίζουμε να χτίζουμε κάτι καινούργιο, με τα πιο φθαρμένα υλικά;

Γιατί να φτιάχνουν το «κόμμα των μελών» οι μηχανισμοί των στελεχών;

Γιατί η εσωκομματική δημοκρατία να «οικοδομείται» από παρασυγκενρώσεις και λίστες;

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ είναι εδώ, ενωμένος δυνατός!

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ξεκινάει μια νέα σελίδα στην
ιστορία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

(μια απάντηση στο άρθρο του Βασίλη Στόλη με τον τίτλο “Αποχαιρέτα τον ΣΥΝασπισμό που χάνεις”)

Το κείμενο του Β. Στόλη συνιστά μια εμπρακτη διάψευση του τίτλου του γιατί πρώτα απ' όλα αναπαράγει την μικροπολιτική και την διγλωσσία, όπως αυτές συγκροτούν τη κατεστημένη εκφώνηση του πολιτικού λόγου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και των μηχανισμών του. Γράφτηκε για να “εκθέσει” τον Δ. Στρατούλη, τον Π. Λαφαζάνη και την Σ. Παπαδόγιαννη, για κάποιες παλαιότερες δηλώσεις τους με τις οποίες χαρακτήριζαν “πλήγμα για το κόμμα” την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, και οι οποίες είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά όγκο των ζητημάτων που εγείρονται μπροστά στο συνέδριο της επανίδρυσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες μέρες. Ο Βασίλης Στόλης τους καταλογίζει ότι στενοχωρήθηκαν γιατί έφυγε από το κόμμα εκείνη η τάση η οποία “λειτούργησε σαν κόμμα μέσα στο κόμμα, προσπαθώντας διακαώς να αλλοιώσει τα εναλλακτικά χαρακτηριστικά που απέκτησε ο Συνασπισμός με αρχή το 2000, και την στροφή του προς τα κινήματα και την μαζική πολιτική, κι άρα προς την Αριστερά.” Εδώ αρχίζουν τα ερωτηματικά.

-   Μόνον η “Ανανανεωτική πτέρυγα” ήταν αυτή που λειτουργούσε ως “κόμμα μέσα στο κόμμα” στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, ή μήπως όλες οι τάσεις λειτουργούσαν ως κόμματα και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν μια ιδιόμορφη ομοσπονδία/συνασπισμός αυτών των κομμάτων;

-   Ποιά στροφή προς “τα κινήματα και την μαζική πολιτική” έκανε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ μετά το 6ο συνέδριό του; Πριν από το 6ο Συνέδριο η “ανανεωτική πρέρυγα” ήταν η αιτία για το χάσμα ανάμεσα στις διακηρύξεις και την πολιτική πρακτική του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, η οποία εμπόδιζε τα μέλη του ΣΥΝ να δραστηριοποιούνται στα μαζικά κινήματα; Μα από την ίδρυσή του ως “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας”, δεν είχε αυτούς τους προσδιορισμούς – τους οποίους επικαλείται ως νέα ταυτότητα ο Β. Στόλης - ως προμετωπίδα στο όνομά του και στις διακηρύξεις του; Μήπως, μόλις αποχώρησε η “Ανανεωτική πτέρυγα” τα πράγματα άλλαξαν και τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ξεχύθηκαν στους μαζικούς χώρους και τα κινήματα και έκαναν πράξη την “μαζική πολιτική”; 

Τέσσερις ερωτήσεις που ζητούν απάντηση

Αναδημοσίευση απο το "δρόμο"

Tου Ρούντι Ρινάλντι

Εύλογα ζητήματα που τίθενται ενόψει του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-EKM. 

Στις παραμονές του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ας παραθέσουμε ορισμένες σκέψεις με σκοπό να συμβάλουμε στον προβληματισμό που αναπτύσσεται γύρω από τον νέο πολιτικό μας φορέα.

1.Πόσο προαγωγικό και ουσιαστικό θα είναι το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα από τις μέχρι τώρα προσυνεδριακές διαδικασίες;

Ουσιαστική απάντηση μπορεί να δοθεί μονάχα αφού ολοκληρωθεί το ιδρυτικό Συνέδριο. Όπως είναι γνωστό, υπήρχαν αρκετές ενστάσεις για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου, που αφορούσαν δύο θέματα: Πρώτο να είναι συνέδριο ουσίας, δηλαδή να ασχοληθεί με καίρια ζητήματα πολιτικής γραμμής, ανάλυσης και προοπτικής και δεύτερο να μπορούσε να διεξαχθεί μια ουσιαστική συζήτηση σε όλες τις Οργανώσεις Μελών του κόμματος. Δηλαδή, έπρεπε με κάθε τρόπο να αποφευχθεί μια διαδικασία καταγραφής εσωτερικών συσχετισμών, οργανωτικής εσωστρέφειας, ακόμα και σκληρής σταυροδοσίας ανάμεσα σε μηχανισμούς.

Το 16ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ της ΟΛΜΕ επαλήθευσε τις εκτιμήσεις μας για τον "κρατικό συνδικαλισμό"

Τους τελευταίους 3 μήνες πραγματοποιήθηκαν οι προσυνεδριακές διαδικασίες για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Στις εκλογικές διαδικασίες συμμετείχαν 44.000 περίπου καθηγητές και εξέλεξαν 437 σύνεδροι που εκπροσώπησαν 87 ΕΛΜΕ. Την Τετάρτη το πρωί ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Συνεδρίου της ΟΛΜΕ.

Οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ) συγκεντρώνουν στις εκλογές για το ΔΣ της ΟΛΜΕ 3 έδρες (2 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ) , η ΔΑΚΕ συγκεντρώνει 3 έδρες (3 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ), το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών 2 έδρες (2 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ), οι Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Εκπαιδευτικών (πρόσκειται στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) 2 έδρες (μία έδρα στο προηγούμενο ΔΣ) και η ΠΑΣΚ 1 έδρα (3 έδρες στο προηγούμενο ΔΣ).

Για να μην μας ...δουλεύει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ

(συνέχεια από το κείμενο «Για τις τσόντες στο όνομα και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ...»)

Μερικά στοιχεία από την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία αρκετοί τα έχουν ξεχάσει:Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πήρε σάρκα και οστά για πρώτη φορά το 2003 ως «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ»

Εδώ μερικά από τα σχετικά ντοκουμέντα εκείνης της εποχής:

Συνέντευξη Τύπου της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Η ενότητα δεν έχει κλειστές πόρτες

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 

Δέκα χρόνια μετά, αυτό το ξεκίνημα της «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» μέσα από μια πολυτάραχη πορεία, καταλήγει στο ιδρυτικό συνέδριο ενός νέου κόμματος. Σε αυτή την πορεία ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ προσπάθησε να επιβάλει τον οργανωτικό και πολιτικό έλεγχο του εγχειρήματος με κάθε μέσο. Πρώτα απ’ όλα επέβαλε το όνομά του στο εγχείρημα και μετέτρεψε την «ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ»  σε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ». 

Έτσι, η «πρωτοβουλία για την συσπείρωση της Αριστεράς» έγινε «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της ριζοσπαστικής Αριστεράς». Μετά, για να μην δημιουργούνται συγχύσεις ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν είναι απλά διακοσμητικό στοιχείο στο ΟΝΟΜΑ του εγχειρήματος, επέβαλε και τον «διπλοθεσίτη» πρόεδρο, ώστε να ταυτίζεται ο πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της Αριστεράς των κινημάτων και της οικολογίας) με τον πρόεδρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (της ριζοσπαστικής Αριστεράς). 

Η διπλή γλώσσα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (και του ένα και του άλλου) είναι πλέον στοιχείο της ταυτότητά του: Άλλα λέει στα λόγια, όπως η αποδοχή της έννοιας της «ηγεμονίας» του Γκράμσι, για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για την προβολή της, τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης κλπ, κλπ, και άλλα κάνει στην πράξη και εφαρμόζει τις γνωστές κουκουέδικες πρακτικές του οργανωτικού ελέγχου των πολιτικών συμμαχικών σχημάτων στα οποία συμμετέχει. Άλλα γράφει στις διακηρύξεις του και άλλα κάνει στα κανάλια, κλπ, κλπ. Αυτή η διγλωσσία συνεχίζεται και σήμερα και εντείνεται ακόμα περισσότερο μπροστά στην προοπτική ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων και επεκτείνεται με ανάλογες πρακτικές και στο μαζικό κίνημα.

Μια αντιπρόταση στα κείμενα για τις “θέσεις” του 1ου Συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ

To νέο τεύχος του blaumachen
κυκλοφορεί πλέον σε όλα
τα μεγάλα βιβλιοπωλεία

...Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ζωντανή απόδειξη της παρακµής της εργατικής ταυτότητας στην περίοδο του αναδιαρθρωµένου καπιταλισµού. Από τη µία πλευρά δεν νοείται εργατική τάξη «δι’ εαυτήν» χωρίς κάποιου τύπου κόµµα, και ο ΣΥΡΙΖΑ σήµερα είναι το κόµµα που σύµφωνα µε τα στατιστικά στοιχεία ψήφισε κατά κόρον η εργατική τάξη. Από την άλλη πλευρά αυτό το κόµµα δεν έχει σε καµία περίπτωση ως ορίζοντά του την «κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη», όπως τα κλασικά λενινιστικά κόµµατα. Πρόκειται για ένα συνονθύλευµα διαφορετικών ρευµάτων και τάσεων, ουσιαστικά για µια µετεξέλιξη σε κόµµα του πολύχρωµου social forum, την πολιτική έκφραση αλά ελληνικά της κυρίαρχης τάσης του κινήµατος αντι-παγκοσµιοποίησης. Ο τρόπος διατήρησης της συνοχής ενός τέτοιου σχηµατισµού είναι η προοπτική κατάληψης της εξουσίας...

Στο κείμενό μας “Ο προσυνεδριακός διάλογος δεν είναι «πανελλαδικές εξετάσεις» των συνιστωσών!” είχαμε επισημάνει ότι η πλημμύρα από κείμενα για το 1ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τα 100 λουλούδια που άφησαν οι μηχανισμοί να ανθίσουν, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Είναι για μια καλά οργανωμένη επικοινωνιακή επίθεση των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποβλέπει να συσκοτίσει τα επίδικα ζητήματα του συνεδρίου και όχι να ρίξει περισσότερο φως.

Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο, σήμερα προτείνουμε στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους αναγνώστες μας, ένα άλλο κείμενο που δεν εντάσσεται σε αυτά τα πλαίσια “διαλόγου” γιατί εκφράζει καθαρές θέσεις και απόψεις, οι οποίες οριοθετούν με πραγματικά πολιτικό λόγο τα επίδικα ζητήματα για την φυσιογνωμία και την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο), μπροστά στο 1ο συνέδριό του. Είναι το κείμενο “Για την τρέχουσα κρίση, την Ευρωζώνη και τους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα”, το οποίο δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του “Blaumachen”:

Η ουτοπία στους δρόμους της Βραζιλίας

Αναδημοσίευση από τα "ενθέματα"

Του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

«Ζούμε μακριά ο ένας απ’ τον άλλον
Στην κόλασή του ο καθένας
Πρέπει να πληρώνουμε εισιτήρια
Για να συναντηθούμε
Ειδάλλως ας κατέβουμε στους δρόμους
ν’ αγωνιστούμε
Δωρεάν να έχουμε λεωφορεία
Είναι δικαίωμά μας στην πόλη
Δωρεάν να κινούμαστε όλοι».

Η κατράκα, το περιστρεφόμενο
κιγκλίδωμα στις πόρτες των λεωφορείων,
εμπόδιο στον έρωτα.

Σκίτσο από το tarifazero.org

Την αποκάλεσαν και «εξέγερση των βουτυρόπαιδων», έγιναν συγκρίσεις με άλλες εξεγέρσεις, βγήκαν συμπεράσματα για την οικονομία και την πολιτική. Μάλιστα ορισμένα συμπεράσματα βγαίνουν τόσο εύκολα, που μάλλον είναι έτοιμα από πριν και απλώς επιβεβαιώνονται ανεξαρτήτως εάν η πραγματικότητα συμφωνεί. Καθώς η Βραζιλία επί μία δεκαετία έχει ανάπτυξη αντί για οικονομική κρίση, «κλασικές» κοινωνιολογικές προγνώσεις που συνδέουν αυτόματα τις κρίσεις του καπιταλισμού με τις εξεγέρσεις των καταπιεσμένων θα προέβλεπαν το ξέσπασμα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, κατά τα ειωθότα.

Με αφορμή τις μετακινήσεις. 

Το κίνημα των εκατομμυρίων που ξεχείλισε στους τεράστιους δρόμους της Βραζιλίας έλειπε εδώ και χρόνια και φαινόταν αδιανόητο ακόμα και δέκα μέρες προτού ξεσπάσει. Οι Βραζιλιάνοι θεωρούνταν «απολίτικοι», παρά τις συχνές δυναμικές κινητοποιήσεις και τις εξεγέρσεις μικρής κλίμακας, διότι πράγματι η μεσαία τάξη ήταν «απολίτικη». Επίσης, με την ίδια αφορμή, δηλαδή το εισιτήριο των λεωφορείων, γίνονταν συνέχεια κινητοποιήσεις, η μεγαλύτερη το 2005. Από τότε το εισιτήριο έχει διπλασιαστεί. Στις αχανείς πόλεις η συγκοινωνία είναι ιδιωτική, οι εταιρείες άκρως κερδοφόρες και ληστρικά κερδοσκοπικές. Οι ιδιώτες εισπράττουν ακέραιο το αντίτιμο του εισιτηρίου που διαμορφώνεται με κριτήριο το μέγιστο κέρδος και επιπλέον επιδοτούνται από το δημόσιο. Επειδή το κόστος μετακίνησης των εργαζομένων φτάνει περίπου στο 20% του μηνιαίου μισθού, το καταβάλει ο εργοδότης και αποτελεί αντικείμενο συνδικαλιστικής (ή ατομικής) διαπραγμάτευσης. Οι αποστάσεις είναι τεράστιες και καθημερινά χάνεις 3-4 ώρες σε μετακινήσεις που δεν είναι διόλου άνετες. Οι φτωχογειτονιές είναι αποκλεισμένες. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο Σάο Πάουλο, εκτός από πολλούς άστεγους, βλέπεις εκατοντάδες να κοιμούνται στο δρόμο επειδή απλώς δεν μπορούν να γυρίσουν σπίτι από τη δουλειά και να ξανάρθουν την επόμενη μέρα.

Μια ΤΡΥΠΑ ...ανοικτή σε όλους

...Οι επεμβάσεις σιλικόνης στο στήθος μεταφέρθησαν σε πλησίστιες Βαλκανικές χώρες όπου το βάμμα ιωδίου και τα υγρά φρένων ήσαν φτηνά. Σχολεία συγχωνεύτηκαν και νέα βιβλία μαγειρικής βγήκαν στην αγορά. Ο οργανισμός Λαμπράκη μετά από πρόταση του Γιώργου Βέλτσου αποφάσισε να κάνει περιτομή στο προσωπικό του για να κλείσει πιο εύκολα δουλειές με το Ισραήλ. Η Νάντια Μπουλέ επήγε ως εθελόντρια στη Νετ προλογίζοντας το Αντρέι Ρουμπλιόφ και η Βάνα Μπάρμπα ξαναγύρισε το Mediteraneo σε μια πιο πολιτική εκδοχή με γριές. Αυτή την μακρινή εποχή έγινε η ανασυγκρότησις της χώρας. Νέες λέξεις κατεχωρήθησαν στο λεξικό Μπαρμπινιώτη και επιτέλους έπεσε δραματικά το εργασιακό κόστος...

(Απόσπασμα από "2046 μ.χ" του Αντώνη Αντωνάκου)

Ο “Παπουλάκος” της Αριστεράς και η “χρυσή αυγή”

Το κείμενο του Ν. Μπογιόπουλου “ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ: ΟΙ ΝΕΟ-ΧΙΤΕΣ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ”στο Unfollow είναι ένα καλό παράδειγμα καταγραφής των θεωρητικών και πολιτικών αδιεξόδων του ΚΚΕ, αφού καταφέρνει να συμπυκνώνει μέσα σε λίγες παραγράφους τις βασικές αντιφάσεις και τα όρια της πολιτικής του.

Ο Ν. Μπογιόπουλος, ως νέο υβρίδιο του “Παπουλάκου” στην ορθόδοξη Αριστερά, κηρύσσει την μνημονιακή εποχή τον θείο λόγο της. Μόνο που οι ιεροκήρυκες σήμερα δεν έχουν να προσφέρουν πολλά στην Αριστερά, γιατί το βασικό της πρόβλημα δεν είναι ότι υστερεί στην προπαγάνδα...

κουίζ για ελληνορθόδοξους θρησκευόμενους

 

Ποιός είναι ο μητροπολίτης της φωτογραφίας, ο οποίος με  το κουστουμάκι και  την γραβατούλα του, εκτελεί εντεταλμένη υπηρεσία της εκκλησίας της Ελλάδας στην ...Κίνα;

η απάντηση [εδώ]

Το Aντιρατσιστικό Φεστιβάλ δεν στήνεται μόνο του…

Περισσότερα εδώ: Το Aντιρατσιστικό Φεστιβάλ δεν στήνεται μόνο του…

Βραζιλία, μεταφρασμένες ανακοινώσεις του MPL

Του Κ.Η.

Σχετικά με το Κίνημα της Βραζιλίας

Το Κίνημα για Ελεύθερη Μετακίνηση του Σάο Πάουλο (MPL) είναι η οργάνωση που κάλεσε και ηγήθηκε στις τεράστιες διαδηλώσεις που συγκλόνισαν και συγκλονίζουν τη Βραζιλία αυτές τις μέρες. Η πρόεδρος της Βραζιλίας τους κάλεσε σε διάλογο ενώ οι εξελίξεις τρέχουν. Ταυτόχρονα το κίνημα δέχεται μια επίθεση από τις δυνάμεις του κεφαλαίου μέσω των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης για να στραφεί σε συντηρητικές φιλικές προς τον καπιταλισμό θέσεις και να παρακαμφθούν οι αντικαπιταλιστικές δυνάμεις. Το MPL είναι ένα κίνημα αντικαπιταλιστικό δημοσίευσε μία ανοιχτή επιστολή προς την πρόεδρο Ντίλμα που απαντάει σε πολλά ζητήματα της συγκυρίας και παίρνει θέση ότι συνεχίζει τον αγώνα στο δρόμο και με ποια συγκεκριμένα αιτήματα. Επίσης έβγαλε μια ανακοίνωση για ορισμένα επεισόδια σε διαδηλώσεις όπου αντικαπιταλιστές διαδηλωτές δέχτηκαν επίθεση από άλλους διαδηλωτές με φασίζουσα συμπεριφορά.

Μεταφράσαμε τις δύο ανακοινώσεις σε μια προσπάθεια να καλυφθεί λίγο το κενό (και τα σφάλματα) της πληροφόρησης για τις εξελίξεις στη Βραζιλία.

Τα κρυφά όπλα του Αντώνη Σαμαρά

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Τα έντυπα της ακροδεξιάς και η σχέση τους με τον πρωθυπουργό

Γράφει ο Ιός

Η εμφανής στροφή του κ. Σαμαρά προς το ακροδεξιό ακροατήριο δεν έχει μείνει χωρίς ανταπόκριση. Ηδη έχει επισημανθεί το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή και το ΛΑΟΣ ήταν τα μόνα πολιτικά κόμματα που εμφανίστηκαν να επιχαίρουν με την πραξικοπηματική κατάργηση της ΕΡΤ. Είχε προηγηθεί η απόσυρση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου και -ακόμη παλαιότερα- η κατάργηση του νόμου περί ιθαγένειας, πρωτοβουλίες που χειροκροτήθηκαν και πάλι από τους ίδιους.

Ορισμένοι παρασύρονται από την ισοπεδωτική ρητορεία της Χρυσής Αυγής «εναντίον όλων» ή δίνουν μεγάλο βάρος στις αντιναζιστικές κορόνες κυβερνητικών στελεχών. Ετσι παραβλέπουν την ιδεολογική συγγένεια που αισθάνεται εξαρχής η ακροδεξιά με τον πρωθυπουργό και ορισμένους στενούς του συνεργάτες.

O παπαγάλος λέει: "Κάτω η Διαφθορά" (Latuff)

Tου Κ.Η.

Βραζιλία

Το σχόλιο του Λατούφ για την επιχείρηση φασιστικής και ακροδεξιάς στροφής στο Βραζιλιάνικο Κίνημα. Σήμερα η οργάνωση MPL Κίνημα "Ελεύθερης Εισόδου" στις συγκοινωνίες, που κάλεσε τις πρώτες διαδηλώσεις, δηλώνει ότι μάλλον δεν θα καλέσει σε άλλες κινητοποιήσεις ακριβώς γι' αυτό το λόγο...

Το συμβάν της ΕΡΤ μπορεί να ξεπλύνει το ΚΚΕ;

από το λογότυπο του 902...

Το συμβάν της ΕΡΤ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πλυντήριο για ξεπλυθούν οι ...καπιταλιστικές αμαρτίες του ΚΚΕ. Και ενώ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει να διαχειριστεί το σύστημα και όχι να το ανατρέψει, το ίδιο διαχειρίζεται τις επιχειρήσεις του ως τυπικός καπιταλιστής, που τα συμφέροντα της επιχείρησης είναι πάνω από τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ο τρόπος που έχει διαχειριστεί την ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε., με θαλασσοδάνεια από το κράτος και στην συνέχεια με την πτώχευσή της και την εξυγίανσή της, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 99 του ν.3588/2007, ο τρόπος που κερδοσκόπησε με την επένδυση στο κτίριο της Μπουμπουλίνας, είναι μόνο μερικά παραδείγματα της καπιταλιστικής επιχείρηματικής δραστηριότητας του ΚΚΕ Α.Ε. Σε τι διαφέρουν αυτές οι "κομμουνιστικές πρακτικές" από τις πρακτικές διαφόρων λαμογιών που τα προηγούμενα χρόνια έβαλαν χέρι στον δημόσιο κορβανά;  Οι απολύσεις και η εξυγίανση του ριζοσπάστη σε τι διαφέρουν από τις πολιτικές της κυβέρνησης να εξυγιάνει την ΕΡΤ;

Μετωπικό συναίσθημα και απραξία

Αναδημοσίευση από το antapocrisis.gr
Του Νίκου Γαλάνη

Υπήρξαν στιγμές στο προαύλιο της ΕΡΤ που ήταν ανεπτυγμένο ένα λαϊκό συναίσθημα. Ο κόσμος χάρηκε και χειροκρότησε στις αναφορές που αναδείκνυαν ότι στην ΕΡΤ βρίσκεται μαζί και δίπλα το σύνολο της ελληνικής Αριστεράς. Αλλού και σε άλλες εποχές αυτό θα ήταν αυτονόητο αλλά εδώ και αρκετά χρόνια δεν υπάρχουν πλέον ούτε αυτονόητα ούτε ευνόητα. Αυτή η συμπεριφορά των αριστερών δεν ήταν απλά έκφραση ενός συναισθήματος αλλά και έκφραση μιας μεγάλης ανάγκης μιας απλής αλήθειας ότι για να ανατραπούν τα πράγματα χρειάζεται η μέγιστη και αγωνιστική συσπείρωση δυνάμεων. Οι μεγάλες ανατροπές απαιτούν μεγάλες συμμαχίες και μέτωπα. Απαιτούν μεταβατικά προγράμματα και αντισυστημικά κινήματα. Ο λαός, ιδιαίτερα οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία αντιλαμβάνεται ότι η μετωπική συγκρότηση είναι η τεράστια έλλειψη και ταυτόχρονα αναγκαιότητα για να ανατραπεί η τρίχρονη καταστροφική πολιτική της τρόικας. Μετωπικό συναίσθημα και αναγκαιότητα συνυπάρχουν στις καρδιές και τα μυαλά των οργανωμένων μελών των αριστερών οργανώσεων, τα οποία απογοητεύονται διαρκώς από την έμπρακτη στάση των επιτελείων τους, δείχνουν μειωμένη διαθεσιμότητα και φθάνουν έως την αποστρατεία και την ιδιώτευση.

Να ολοκληρωθεί το βήμα

Το κύριο άρθρο της Αυγής

Από χθες το βράδυ η κυβέρνηση Σαμαρά είναι φάντασμα. Κατ' ουσίαν δεν υφίσταται. Η απόφαση του Φ. Κουβέλη να αποσύρει τους υπουργούς που έχει υποδείξει ενεργοποιεί ντόμινο εξελίξεων που είχε προδιαγραφεί εξαιτίας της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς Σαμαρά, αλλά και των αδιεξόδων της μνημονιακής πολιτικής. Λόγοι κομματικής συνοχής και αυτοσυντήρησης, αλλά και λόγοι ιστορικής διαδρομής και αξιακού φορτίου επιβάλλουν στον Κουβέλη να απομακρυνθεί σταθερά από μια επιλογή, την τρικομματική κυβέρνηση, που μόνο δεινά επεσώρευσε στον λαό και τη χώρα. Κι ο Βενιζέλος, αντιμέτωπος με το φάσμα της πολιτικής εξαφανίσεώς του, ως προσώπου και ως ΠΑΣΟΚ, καταφεύγει σε ασκήσεις παλαιοκομματικής ισορροπίας, επικαλούμενος το αδειανό πουκάμισο της "πολιτικής σταθερότητας".

Ο “τσαμπουκάς” του Σαμαρά έσπασε;

Τι σημαίνει αυτό; 
Το είχαμε αναλύσει πριν μερικές μέρες :

Ο «τσαμπουκάς» ως συνεκτικό στοιχείο της πολιτικής του Σαμαρά 

Το Σχέδιο Β' του Σαμαρά!

Το Σχέδιο Α' του Σαμαρά το εκφωνεί ΔΟΛ δια στόματος Ψυχάρη, και όχι μόνο, όπως εδώ: Μικρό το πλήθος, υψηλοί οι τόνοι στην ομιλία του Αλ. Τσίπρα και εδώ: Οι καλαμοκαβαλημένοι του ΣΥΡΙΖΑ

Το Σχέδιο Β' μπρορείτε να το δείτε εδώ: Oμιλία Τσίπρα στην Πλατεία Συντάγματος: Ο απόλυτα κενός λόγος του Σύριζα

Παπαρήγα: Μεταρρυθμιστής ο Κωνσταντίνος Καραμανλής

 Του Κ.Η.

Εγώ θα πρόσθετα ότι ήταν και "σοσιαλμανής" και αγαπούσε τις κρατικοποιήσεις. Εχει δίκιο η Παπαρήγα, όπως και ο Τσίπρας πρωτύτερα που τον καταγγείλαμε για "καραμανλικό"

Εδώ τα ντοκουμέντα: Παπαρήγα: Μεταρρυθμιστής ο Κωνσταντίνος Καραμανλής

εταίροι ή εταίρες οι "συνιστώσες" της ΝΔ;

Μια απάντηση στο ερώτημα, εδώ:

Οι εταίροι και ο Μάγκας

Κλεψίτυπη «Ραδιοτηλεόραση» σήμερα στα περίπτερα

Από το left.gr

Κάποιοι βρήκαν ήδη την ευκαιρία να λεηλατήσουν την περιουσία της ΕΡΤ εκδίδοντας περιοδικό που λέγεται Ραδιοτηλεόραση, κλέβοντας τον τίτλο του «αποτυχημένου» περιοδικού της ΕΡΤ που πουλούσε 11 με 13.000 φύλλα.Με κουτοπόνηρο τρόπο, έχει προστεθεί επάνω από τον τίτλο Ραδιοτηλεόραση, η φράση «Ο κόσμος στην...». Η κυβέρνηση εκτός από πραξικοπηματικές πρακτικές επιδεικνύει και παντελή αδυναμία (;) να προστατεύσει τη δημόσια περιουσία, όπως είναι ο τίτλος της Ραδιοτηλεόρασης.

Αυτό είναι το καλύτερο «μαύρο» της ΕΡΤ!

Tα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και των καναλαρχών βιάστηκαν να μεταδώσουν την είδηση:

Το σήμα μετάδοσης του προγράμματος των εργαζομένων της ΕΡΤ μέσω της EBU κόπηκε σήμερα το πρωί.

Όταν αποκαταστάθηκε κάποια απ’ αυτά έγραψαν ότι συνέβη από τεχνική βλάβη…

Η πραγματικότητα είναι άλλη. Το σήμα έπεσε από την μεγάλη ακροαματικότητα λόγω υπερφόρτωσης, όπως ενημέρωσε η ΕΒU. Περιμένουμε να ανακοινώσει και τα σημερινά νούμερα μοναδικών επισκέψεων. Χθες ξεπέρασαν τους 2.600.000…

Το ΠΡΙΝ έπεσε στα χέρια των καναλαρχών! Η ΕΡΤ βαστάει ακόμη...

Για να καταλάβετε τι εννοούμε στον τίτλο, διαβάστε το κείμενο:

Τα μαύρα κοράκια για τη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ  (στο mao.gr)

Μετά διαβάστε το κείμενο του Γ. Δελαστίκ :

Σιγά μην έπεφταν μόνοι τους! (στο ΠΡΙΝ)

- Άμα συνέχεια πετάς γύρω σου  μπανανόφλουδες, όπως ο Γ. Δελαστίκ, τότε, κάποια στιγμή  θα τις πατήσεις και θα πέσεις ...μόνος σου!

Ο «τσαμπουκάς» ως συνεκτικό στοιχείο της πολιτικής του Σαμαρά

Εικόνες από το μέλλον που έρχεται...

Στο κείμενό μας «Γιατί έγινε το πραξικόπημα στην ΕΡΤ;» είχαμε εκφράσει την θέση ότι « Η κρίση του πολιτικού συστήματος δεν συνοδεύεται και με «κρίση του κράτους». Αντίθετα, το κράτος ισχυροποιείται και μετασχηματίζεται» και είχαμε αναφερθεί σε μερικά χαρακτηριστικά αυτού του ...«εκσυγχρονισμού», που αφορούν στους στρατηγικούς στόχους της κυρίαρχης αστικής πολιτικής στη χώρα μας και σηματοδοτούν «υπερβάσεις» του κοινοβουλευτικού συστήματος προς αντιδραστική κατεύθυνση. 

Στο κείμενό μας «Γιατί έφτασε το τέλος της τρικομματικής κυβέρνησης»  είχαμε αναπτύξει την θέση μας για την «κοινωνική πόλωση» ως προϊόν της τωρινής καπιταλιστικής κρίσης και ασχοληθήκαμε με μερικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, μέσω των οποίων αναδεικνύονται νέα «κοινωνικά υποκείμενα», τα οποία πολιτικά δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν μέσω των παραδοσιακών πολιτικών πρακτικών της Αριστεράς. Όμως η συγκρότησή αυτών των νέων κοινωνικών υποκειμένων ως «κοινωνική δύναμη», θα είναι αυτή που θα σφραγίζει τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας. Επίσης είχαμε αναφερθεί στο πως αυτή η κοινωνική πόλωση «εσωτερικεύεται» με το «συμβάν» της ΕΡΤ στο κράτος και ανατρέπει το πολιτικό σκηνικό.

Σε αυτό το κείμενο θα ασχοληθούμε με ποιες ανατροπές πυροδοτεί το «συμβάν» της ΕΡΤ στην άσκηση της αστικής πολιτικής στην χώρα μας. 

Ο αστισμός την τελευταία περίοδο είχε μια σαφή πολιτική υπεροχή απέναντι στην Αριστερά. Η υπεροχή αυτή δεν οφείλεται στο περιεχόμενο των «προγραμματικών στόχων», αλλά στην ιδεολογική ηγεμονία του αστισμού μέσω των «πρακτικών μορφών» άσκησης της πολιτικής. Όπως επανειλημμένα έχει επισημάνει ο ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο αυτός), οι κυβερνήσεις την εποχή των μνημονίων την επόμενη μέρα των εκλογών καταστρατηγούν τις «προγραμματικές δηλώσεις» τους και πράττουν τα εντελώς αντίθετα. Όμως αυτή η επισήμανση δεν αρκεί για να ανατρέψει την παραβίαση της βασικής αρχή της «λαϊκής εντολής» με την οποία λειτουργεί το κοινοβουλευτικό σύστημα, αφού οι κυβερνήσεις κατορθώνουν να εξασφαλίζουν την συναίνεση ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό συμβαίνει γιατί ο αστισμός διαχειρίζεται τον «φόβο» για να επιβάλει την κυριαρχία του και η Αριστερά αδυνατεί να μετατρέψει αυτόν τον «φόβο» σε «ελπίδα» και να τον κάνει δύναμη κοινωνικής ανατροπής.

Η «μορφή» λοιπόν άσκησης της πολιτικής έχει μεγαλύτερη σημασία από τα «προγράμματα» για την οργάνωση της συναίνεσης των λαϊκών στρωμάτων στις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές του αστισμού. Με αιχμή την προβολή του αιτήματος της ανάγκης για ένα «ισχυρό κράτος», το οποίο θα διαχειριστεί την κρίση, θα εξασφαλίσει την «κοινωνική ειρήνη» και θα επιβάλει την «τάξη» και την «ασφάλεια», ο αστισμός επιχειρεί την ανατροπή των κοινωνικών συμβολαίων της μεταπολιτευτικής περιόδου και την επιβολή ενός αυταρχικού συστήματος κρατικής διοίκησης που κινείται εκτός των πλαισίων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.