Το κύριο άρθρο της Αυγής
Από χθες το βράδυ η κυβέρνηση Σαμαρά είναι φάντασμα. Κατ' ουσίαν δεν υφίσταται. Η απόφαση του Φ. Κουβέλη να αποσύρει τους υπουργούς που έχει υποδείξει ενεργοποιεί ντόμινο εξελίξεων που είχε προδιαγραφεί εξαιτίας της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς Σαμαρά, αλλά και των αδιεξόδων της μνημονιακής πολιτικής. Λόγοι κομματικής συνοχής και αυτοσυντήρησης, αλλά και λόγοι ιστορικής διαδρομής και αξιακού φορτίου επιβάλλουν στον Κουβέλη να απομακρυνθεί σταθερά από μια επιλογή, την τρικομματική κυβέρνηση, που μόνο δεινά επεσώρευσε στον λαό και τη χώρα. Κι ο Βενιζέλος, αντιμέτωπος με το φάσμα της πολιτικής εξαφανίσεώς του, ως προσώπου και ως ΠΑΣΟΚ, καταφεύγει σε ασκήσεις παλαιοκομματικής ισορροπίας, επικαλούμενος το αδειανό πουκάμισο της "πολιτικής σταθερότητας".
Καθοριστική υπήρξε η λαϊκή παρέμβαση, το "κίνημα ΕΡΤ", για την έκβαση των πολιτικών εξελίξεων που τίποτα δεν τις προμήνυε μόλις προ 15 ημερών, όταν ο Σαμαράς, με το γνωστό ύφος κουτσαβάκη, προκαλούσε για εκλογές.
Το βήμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Να απεγκλωβιστούν δυνάμεις, πολιτικές και λαϊκές, από την ηγεμονία της νεοδεξιάς. Αν θέλει ο Βενιζέλος, ας πάει με τον Λοβέρδο και τους άλλους να γίνει συνιστώσα του Σαμαρά. Η μεγάλη πλειονότητα του δημοκρατικού κόσμου έχει διέξοδο, τη συμπόρευση με τον πόλο της δημοκρατικής ανατροπής, σε σχέση ισοτιμίας και αμοιβαίου σεβασμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πολιτική προδιάθεση, με το ενωτικό και αντιμνημονιακό του δημοκρατικό κάλεσμα, να αναλάβει πειστικές πρωτοβουλίες ώστε να απομονωθεί η νεοδεξιά διακυβέρνηση, να κλείσει ο δρόμος στα φαντάσματα του παρελθόντος και να ανοίξει μια νέα εποχή για τη δημοκρατική αναγέννηση της χώρας.
Η χαμένη τιμή της νομιμότητας στις οθόνες
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τις απαρχές της κρίσης είχαμε τονίσει πως το περιεχόμενο της είναι πρωτίστως η αλλαγή ανάμεσα στις τάξεις και πως μόνο αδαείς ή πολιτικοί απατεώνες δεν καταλάβαιναν πως η επιβολή νέων σχέσεων εκμετάλλευσης, οι πολιτικές βίαιης υποτίμησης της αξίας της εργατικής δύναμης, το τσάκισμα των όποιων κοινωνικών δικαιωμάτων, αφενός αποτελούσαν τη μόνη αστική απάντηση στην κρίση, αφετέρου θα παρήγαγαν αντίστοιχες αλλαγές στο πολιτικό-νομικό εποικοδόμημα, στο ίδιο το κράτος. Σε αυτό το πλαίσιο κάθε παραβίαση από τη μεριά των αφεντάδων της αστικής νομιμότητας δε θα έπρεπε να ιδωθεί ως εκτροπή από κάποια εξιδανικευμένη δημοκρατία, αλλά ως στιγμή μετάβασης στη νέα νομιμότητα.
συνέχεια: http://wp.me/pryYN-1lu