ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Μια ΤΡΥΠΑ ...ανοικτή σε όλους




...Οι επεμβάσεις σιλικόνης στο στήθος μεταφέρθησαν σε πλησίστιες Βαλκανικές χώρες όπου το βάμμα ιωδίου και τα υγρά φρένων ήσαν φτηνά. Σχολεία συγχωνεύτηκαν και νέα βιβλία μαγειρικής βγήκαν στην αγορά. Ο οργανισμός Λαμπράκη μετά από πρόταση του Γιώργου Βέλτσου αποφάσισε να κάνει περιτομή στο προσωπικό του για να κλείσει πιο εύκολα δουλειές με το Ισραήλ. Η Νάντια Μπουλέ επήγε ως εθελόντρια στη Νετ προλογίζοντας το Αντρέι Ρουμπλιόφ και η Βάνα Μπάρμπα ξαναγύρισε το Mediteraneo σε μια πιο πολιτική εκδοχή με γριές. Αυτή την μακρινή εποχή έγινε η ανασυγκρότησις της χώρας. Νέες λέξεις κατεχωρήθησαν στο λεξικό Μπαρμπινιώτη και επιτέλους έπεσε δραματικά το εργασιακό κόστος...
(Απόσπασμα από "2046 μ.χ" του Αντώνη Αντωνάκου)



Περισσότερα εδώ: Ο Ζαν Λικ Γκοντάρ και τα Αεροπλάνα του Jefferson


...Πάνε πια 4 χρόνια που ο «Μητσάρας» βρέθηκε νεκρός σ’ ένα εγκαταλειμένο δωμάτιο στα Εξάρχεια. Ο θάνατός του οφειλόταν σε «υπερβολική κατανάλωση αλκοόλης». Πολλοί είναι οι «επώνυμοι» που γνώρισαν τον ΜΗΤΣΟ ΚΥΡΓΙΟ στην ΕΣΑ, στον Κορυδαλλό, στις μεταχουντικές διαδηλώσεις… Όλοι τον αγνόησαν.

Στις 29 Αυγούστου 1989 η συγκυβέρνηση της Ν.Δ. και του Συνασπισμού έκαψε ό,τι είχε απομείνει από την ήδη θαμμένη ιστορία του.

Τα λιγοστά αντίτυπα της ποιητικής συλλογής που είχε εκδώσει με την οικονομική βοήθεια κάποιων φίλων έχουν εξαφανιστεί, θαμμένα κι αυτά στις βιβλιοθήκες κάποιων που δεν τα έχουν καν διαβάσει.

Μόνιμος λοχίας ο «Μητσάρας», υπηρέτησε στο στρατό στην Ελλάδα και στην Κύπρο, εφτά ολόκληρα χρόνια. Καταλαβαίνοντας το πραγματικό νόημα του στρατού τα παράτησε και, μην έχοντας άλλους πόρους, τόριξε στις μπούκες.

Στη χούντα εξεγέρθηκε, πράγμα που του κόστισε μόνιμη αναπηρία απ’ τα βασανιστήρια, δυόμισυ χρόνια φυλακή και διαζύγιο απ’ τη γυναίκα του. Λίγους μόλις μήνες μετά την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» ο μοναδικός γιος του πεθαίνει στα δεκαπέντε του από εγκεφαλικό.

Ο Μήτσος αρνείται κατηγορηματικά να χρησιμοποιηθεί από τους πρώην συγκρατούμενούς του- τώρα πια βουλευτές και υπουργούς. Συμμετέχει σ’ όλες τις διαδηλώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ιδιαίτερα των Αναρχικών.

Στην απεργία των οικοδόμων το 1976, στο Πολυτεχνείο το 1980, οι μπάτσοι τον ξυλοκοπούν με λύσσα. Το 1982, με τον σοσιαλισμό, κάποιο βράδυ οι ασφαλίτες τον απαγάγουν μ’ ένα αυτοκίνητο και τον παρατάνε αιμόφυρτο, μισοπεθαμένο στην Πλατεία Κάνιγγος απ’ όπου τον μάζεψαν κάτι περαστικοί.

Ο «Μητσάρας» ήταν ένας από τους τέσσερις που σήκωσαν στους ώμους τους το φέρετρο του αδικοσκοτωμένου γιατρού Βασίλη Τσιρώνη και κυνήγησαν τους παπάδες που πήγαν να βεβηλώσουν τον τάφο...



Ακόμα περισσότερα στα:
ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΤΡΥΠΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου


ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ