Οι συμβολισμοί, οι ιεραρχίες και τα πολιτικά μηνύματα από την εκλογή της ΚΕ του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

Ο λόγος είναι ότι δεν έκανα τίποτα σαν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Για την ακρίβεια, δεν μου ζητήθηκε να κάνω τίποτα. Δεν με κάλεσε κανείς από τη γραμματεία, τη μικρή και τη μεγάλη, ούτε μου ανατέθηκε κάποιο καθήκον, κάποια αποστολή, κάποια δουλειά, τέλος πάντων. Ούτε καν ζητήθηκε η γνώμη μου για οτιδήποτε. Μάλιστα, δεν είχα ούτε την ευκαιρία να μιλήσω στις λίγες συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής, σε αντίθεση με άλλους που μίλησαν σε όλες και μάλιστα, μερικοί, κληρώνονταν πάντοτε να μιλήσουν στην αρχή ή στο τέλος που η αίθουσα των συνεδριάσεων ήταν γεμάτη, ενώ στις πάμπολλες ενδιάμεσες ώρες μιλούσαν –κατά κανόνα- οι σύνεδροι από την επαρχία, όταν οι καρέκλες ήταν άδειες.

Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να ψηφίζω στο τέλος του διημέρου μια πολυσέλιδη διακήρυξη θέσεων γενικού περιεχομένου. Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι η εκλογή στην Κεντρική Επιτροπή ενός αριστερού κόμματος σήμαινε μεγαλύτερη συμμετοχή και περισσότερα καθήκοντα. Δεν ισχύει.

Από το κείμενο του Σ. Ελληνιάδη «ΣΥΡΙΖΑ: Των πολιτών ή των μηχανισμών;»

Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να είχε ενσωματωθεί στον απολογισμό - ο οποίος δεν υπήρξε - της απερχόμενης ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Όμως το ιδρυτικό συνέδριο του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ δεν ασχολήθηκε με παρόμοιες «λεπτομέρειες» γιατί αλλού απέβλεπε: Στην επικύρωση της εξουσίας της ηγετικής ομάδα, ώστε να έχει τον πλήρη έλεγχο των πραγμάτων χωρίς  εσωτερικές αμφισβητήσεις και τριβές το επόμενο χρονικό διάστημα, στο οποίο θα κριθεί το μέλλον του εγχειρήματος. Είναι  φανερό ότι οι αποφάσεις και η γραμμή στον «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» θα διαμορφώνονται όπως ακριβώς και στον «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ της Αριστεράς των κινημάτων και της Οικολογίας», δηλαδή εκτός των οργάνων, στα παράκεντρα της κομματικής εξουσίας. Το ζήτημα αυτό είναι μείζον και υπερβαίνει την συζήτηση που έγινε στον προσυνεδριακό διάλογο για το καταστατικό, τις λίστες και άλλα παρόμοια «συνασπισμιακά»...

Η συγκρότηση της ΚΕ έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα, αφού δεν ήταν και ούτε πρόκειται να γίνει ένα συλλογικό όργανο παραγωγής πολιτικής. Στέλνει μηνύματα - τόσο προς το εσωτερικό του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ όσο και προς την ελληνική κοινωνία - για τις ιεραρχίες και την κατανομή αρμοδιοτήτων οι οποίες σχετίζονται με την εκφώνηση του δημόσιου λόγου του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. 

Οι τρεις πρώτοι στην σειρά εκλογής είναι  το «οικονομικό επιτελείο» του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Αυτή η βούληση του σώματος των συνέδρων αποτυπώνει την παραίτηση από την Πολιτική και την ανάθεσή της στους «ειδικούς» της Οικονομίας. Καταγράφει την λαθεμένη αντίληψη ότι η οικονομία είναι πάνω από την πολιτική και ότι η κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί με προτάσεις που αφορούν πρώτιστα τον χώρο της οικονομίας. 

Πρόκειται για την κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας στο εσωτερικό του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, της οποίας η βασική πλευρά αφορά στο πως αντιλαμβάνονται τα μέλη του την «ενεργό συμμετοχή» τους σε αυτόν: Ως απλοί «στρατιώτες», οι οποίοι εκτελούν εντολές που έρχονται από τους «στρατηγούς». Η πρώτη δοκιμή έγινε και πέρασαν τις εξετάσεις με άριστα, με την μαζική αποδοχή των «άνωθεν» εντολών για σταυροδοσία των εκλεκτών που στελεχώνουν την νέα ΚΕ. Πράγματι απέδειξαν έμπρακτα πόσο πιστοί «στρατιώτες» είναι σε αυτή οικοδόμηση του «ΣΥΡΙΖΑ των μελών». Όταν παίρνεις το χαρτάκι με τα ονόματα που πρέπει να σταυρώσεις και δεν αντιδράς, τότε συμπεριφέρεσαι ως να απολαμβάνεις  - όπως έλεγαν και οι παλιοί κομμουνιστές - «τον καφέ που προσφέρουν στην Ασφάλεια», όταν σε καλούσαν να περάσεις απ’ εκεί για «για υπόθεσή σου»…

Μέσα σε αυτό το κλίμα, το συνέδριο προβάλλεται ως «στιγμιαίο δημοκρατικό έγκλημα»:  Μια έκτακτη «δημοκρατική διαδικασία» η οποία έγινε την «κατάλληλη στιγμή», έκλεισε τα πολιτικά ζητήματα και ξεκαθάρισε την γραμμή μπροστά τις μάχες που έχουμε να δώσουμε. Η καλλιέργεια του κλίματος ότι «τώρα έχουμε πόλεμο» από όλους ανεξαιρέτως τους μηχανισμούς του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ενισχύει ακριβώς αυτή την πρακτική της παραίτησης των μελών του νέου ΣΥΡΙΖΑ από την Πολιτική. Στο όνομα λοιπόν της «αποτελεσματικότητας» στα πεδία των μαχών - πραγματικών ή φανταστικών στα τηλεοπτικά παράθυρα δεν έχει μεγάλη σημασία - που πρόκειται να δοθούν, επιχειρείται μια διαπαιδαγώγηση των μελών, ώστε να μετράνε τα λόγια τους, να σέβονται την ηγεσία, να μην εκφράζουν ελεύθερα την γνώμη τους ακόμα και στο συνέδριο αλλά να εξετάζουν πρώτα απ’ όλα αν οι πρωτοβουλίες που παίρνουν «δεν βλάπτουν το κόμμα» με την επίκληση του πραγματικού κινδύνου ότι  «ο εχθρός παραμονεύει» και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το παραμικρό λάθος. Η «αριστερή Πλατφόρμα» είναι πλήρως ενσωματωμένη σε αυτή την κυρίαρχη λογική και μάλιστα σε ορισμένα σημεία υπερθεματίζει και ξεπερνάει την προεδρική ηγετική ομάδα στην εμπέδωσή της στο εσωτερικό του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Ο κίνδυνος για τον εχθρό που παραμονεύει είναι πραγματικός, όμως ο «κομματικός πατριωτισμός» και η χειραγώγηση των μελών από τους μηχανισμούς, αποτελεί την χειρότερη δυνατή απάντηση για την αντιμετώπισή του...

Οι πρακτικές της χειραγώγησης των μελών του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ έχουν ως απαραίτητο συμπλήρωμα την προώθηση ανάλογων πρακτικών χειραγώγησης και του μαζικού κινήματος. Ήδη έχουν κάνει την εμφάνισή τους αντιλήψεις - οι οποίες μάλιστα στον προσυνεδριακό διάλογο αποτυπώθηκαν και ως προτάσεις για καταστατικές ρυθμίσεις - οι οποίες ανοίγουν τις πόρτες για τον οργανωτικό και τον πολιτικό έλεγχο συνδικαλιστικών και δημοτικών σχημάτων από τον νέο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, κατά τα πρότυπα της παραδοσιακής κουκουέδικης Αριστεράς. Και σε αυτές τις λογικές χειραγώγησης του μαζικού κινήματος υπάρχει σύμπνοια της «αριστερής πλατφόρμας» με την προεδρική ομάδα. Όμως, επειδή κρίνουμε ότι αυτό είναι ζήτημα το οποίο την επόμενη περίοδο θα αναδειχθεί σε πεδίο σύγκρουσης εντός του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ (ήδη έχει αναδειχθεί την προηγούμενη περίοδο στην απεργία των καθηγητών), θα ασχοληθούμε αναλυτικά σε άλλο αυτοτελές κείμενό μας. 

Εδώ θα περιοριστούμε στην επισήμανση ότι αυτές οι πρακτικές θα ενταθούν με την μάχη των δημοτικών εκλογών με το σε ποιους θα δοθεί το κομματικό χρίσμα, γιατί η ηγετική ομάδα ήδη επιδιώκει να την μετατρέψει σε κεντρική πολιτική μάχη και να καταγράψει τις κομματικές της δυνάμεις. Είναι βέβαιο ότι θα φάει τα μούτρα της αν δεν αλλάξει γραμμή, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα την δούμε να εξελίσεται μετά τον Σεπτέμβρη. Όμως τα πρώτα μηνύματα στάλθηκαν ήδη από τις διαδικασίες ανάδειξης της ΚΕ: Η «ατίθαση» Ελένη Πορτάλιου, η οποία είχε εκλεγεί στην 7η θέση πριν λίγους μήνες, τώρα κατέλαβε την 33η. Το κείμενο του Σ. Ελληνιάδη -από το οποίο δημοσιεύουμε απόσπασμά του ως εισαγωγή στο κείμενό μας - αντί να επιβραβευθεί, είχε ως αποτέλεσμα να πάρει 100 σταυρούς λιγότερους, παρ' όλο ότι αυξήθηκε κατά 1/3 περίπου ο αριθμός των αντιπροσώπων, και έτσι από την 15η θέση βρέθηκε στην 69η. Και αρκετοί άλλοι «ατίθασοι» είχαν ανάλογη μεταχείριση από τους μηχανισμούς...

Επίσης, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον μερικές παρατηρήσεις για το πώς αποτυπώνεται η νέα ιεραρχία στην εκλογή της ΚΕ. Μετά τους τρεις κορυφαίους «οικονομολόγους», την τέταρτη θέση καταλαμβάνει ο Κορωνάκης Τάσος. Όπως και το ΚΚΕ, το οποίο τοποθετεί στην ΚΕ και κάποιους «εργάτες» για να καταδείξει την «ταξική εκπροσώπηση» στο εσωτερικό του κόμματος, έτσι και ο νέος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ με το «πρόσωπο» του Κορωνάκη προσπαθεί να καταγράψει ότι τιμά το «καλό παιδί», τον «άνθρωπο των κινημάτων» που βάζει την ενότητα του κόμματος πάνω από τα στενά συμφέροντα των μηχανισμών και άλλα παρόμοια, αλλά και να «ξεπλύνει» αυτούς που ακολουθούν: Τον Δημήτρη Βίτσα, τον πρώην γραμματέα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που μόλις «αυτοδιαλύθηκε», για να υπενθυμίσει - σε όσους υποτιμούν - την συνέχεια ανάμεσα στον ένα ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ με τον άλλο. Μετά τον «γραμματέα», ακολουθούν τα δύο κομματόσκυλα της προεδρικής ομάδας που έχουν αναλάβει την δημόσια εκφώνηση του λόγου της: Ο Νίκος Παπάς και ο Πάνος Σκουρλέτης. Στην προηγούμενη ΚΕ ο Πάνος Σκουρλέτης δεν είχε εκθέσει την υποψηφιότητά του στην κρίση της 1ης πανελλαδικής Συνδιάσκεψης. Ο  Νίκος Παπάς είχε τότε καταλάβει την 21η θέση, ενώ τώρα αναβαθμίστηκε στην 6η. 

Σταματάμε εδώ τις παρατηρήσεις γιατί νομίζουμε ότι είναι αρκετές ως στοιχεία που αποκαλύπτουν τον συμβολισμό της ιεραρχίας και τα μηνύματα που στέλνει εντός και εκτός του νέου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Δεν χρειάζεται να γίνει κανένας «σοβιετολόγος» για να αποκωδικοποιήσει αυτά τα μηνύματα. Μια απλή σύγκριση των ονομάτων και των ψήφων ανάμεσα στις δύο εκλογές για την ανάδειξη της ΚΕ που έγιναν μέσα σε διάστημα λίγων μηνών είναι αρκετά αποκαλυπτική στον καθένα για να «παραλάβει» τα μηνύματα του συνεδρίου…