Κι όμως δεν “διαλύθηκε” ο ΣΥΡΙΖΑ!

Απογοητεύτηκαν όλοι όσοι περίμεναν την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ με την υπόθεση ΚΟΡΟΒΕΣΗ. Μερικοί απ' αυτούς που δεν μπορούν να συγκρατήσουν την απογοήτευσή τους τώρα στρέφονται εναντίον του βουλευτή και τον καταγγέλλουν ότι συμβιβάστηκε και υπέγραψε "δηλώσεις μετάνοιας" και άλλα παρόμοια...

Μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι όλοι ικανοποιημένοι με τον τρόπο που έληξε το ζήτημα. Από το περιβάλλον του προέδρου του ΣΥΝ σ. Αλ. Τσίπρα , ο οποίος δεν είχε γλιτώσει από τα πυρά του βουλευτή, σχολιαζόταν ότι «όση ζημιά ήταν να γίνει έγινε» με τις επίμαχες δηλώσεις. Γι΄ αυτό άλλωστε δεν παρέστη στη χθεσινή συζήτηση ο σ. Τσίπρας.

Η ηθική υπόσταση του ΣΥΝ: “Διπλοθεσίτες” και “οικοπεδοφάγοι”!

Ένα παλιό γλυπτό που απεικονίζει την σύγχρονη δομή του ΣΥΝασπισμού

Σε δηλώσεις που έκανε αμέσως μετά τη τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε προβληματική την εικόνα που παρουσιάζει η Αριστερά, από την επομένη των ευρωεκλογών και σημείωσε ότι το κατώτερο των προσδοκιών αποτέλεσμα έδωσε την αφορμή να τεθούν όλα υπό αμφισβήτηση: "Η πολιτική μας γραμμή, η ηγεσία, και εσχάτως ο,τι πολυτιμότερο έχει απομείνει στους χιλιάδες αριστερούς αγωνιστές και αγωνίστριες, η ηθική υπόσταση της αριστεράς".

Νάτος ο …ένοχος!

Τον Απρίλη, στο κείμενο μας με τίτλο: Ο Λεωνίδας Κύρκος και το …φάντασμά του γράφαμε:

Η αντιπαλότητα που εκδηλώνεται σήμερα ενάντια την «ανανεωτική πτέρυγα» του ΣΥΝ είναι στην πραγματικότητα η αντιπαλότητα με το ίδιο το παρελθόν και την ιστορία του ΣΥΝ. Από αυτή την θέση μπορεί να αναδειχτεί ο πραγματικός χαρακτήρας των αντιθέσεων και να σηματοδοτηθεί δημιουργικά η εμπειρία του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα που είναι ακόμα μετέωρη και ανολοκλήρωτη η τομή που έγινε στο χώρο της Αριστεράς με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι επιτακτική η θεώρηση των αντιθέσεων που χαρακτηρίζουν τον χώρο του ΣΥΝ από αυτή την οπτική γωνία: Μόνον έτσι μπορεί να δημιουργηθούν οι αναγκαίες παρακαταθήκες για να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με στέρεο βήμα προς τα μπρος. Αλλιώς, ο δρόμος προς την εύκολη και την συνήθη αντιμετώπιση παρόμοιων καταστάσεων είναι αυτός που εξοστρακίζει τις ευθύνες στους άλλους και οδηγεί σε μια αδιέξοδη και διευρυμένη αναπαραγωγή αντιθέσεων.

Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ' αλεύρι....

Φωτογραφία του Josef Koudelka Πράγα, Αύγουστος 68

Δεν σκοπεύουμε να κάνουμε τους «Πόντιους» Πιλάτους της Αριστεράς για να γνωμοδοτήσουμε αν ήταν τεκμηριωμένοι οι ισχυρισμοί του Π. Κοροβέση στα πλαίσια που εξετάζει η αστική δικαιοσύνη τους υπόδικούς της. Αυτό το έκαναν άλλοι, και ξέρουν να το κάνουν καλύτερα από μας. Η υπόθεση από αυτή την σκοπιά έχει κλείσει τον κύκλο της, τόσο με κακούς ανακριτές (Πολύ φοβάμαι ένα βαθύτερο ΣΥΝ... ), όσο και με καλούς δικαστές (Περικλέους Σφάλμα ).

Ιδού ο ένοχος

Αναδημοσιεύουμε
1)μια απάντηση του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ που δημοσιεύτηκε στην σημερινή "Ελευθεροτυπία" και
2) δηλώσεις του Α. Αλαβάνου για αυτό το ζήτημα:

Ιδού ο ένοχος

Η πολιτική ηγεσία του ΣΥΝ φαίνεται να ταυτίζεται πλήρως με τα έργα και τις ημέρες του πάλαι ποτέ Ενιαίου Συνασπισμού που συγκροτήθηκε από το ΚΚΕ και την ΕΑΡ υπό την ηγεσία των Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου.

Ο τελευταίος μάλιστα με άρθρο του στα «Νέα» (20.8.09) επαναφέρει στο προσκήνιο την πολιτική της ΕΑΡ προτείνοντας στον ΣΥΝ να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Εδώ και χρόνια από τις στήλες αυτής της εφημερίδας ο καλός συνάδελφος Γ. Βότσης θέτει πιεστικά ερωτήματα για τον χρηματισμό των κομμάτων της Αριστεράς και απάντηση δεν έχει πάρει. Με δραματικό τρόπο επανέφερε το ερώτημα και ο καθηγητής Κώστας Μπέης. Εγώ απλώς ανακύκλωσα τις ήδη δημοσιευμένες πληροφορίες με την ελπίδα πως θα ασκούσα μια πίεση για να δοθεί μια απάντηση. Η ελπίδα μου βγήκε αληθινή και τα κόμματα της Αριστεράς αντέδρασαν. Αλλά δεν απάντησαν στα ερωτήματα που έθεσε η «Ε» και στοχοποίησαν τον ανακυκλωτή.

Αυτή είναι μια παλιά και δοκιμασμένη σταλινική τακτική που είναι προσφιλής τόσο στην κλασική της μορφή όσο και στην ανανεωτική της. Οταν δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να απαντήσουμε σε κάποιο ερώτημα ενοχοποιούμε το ίδιο το ερώτημα και το δαιμονοποιούμε για να αποφύγουμε την ουσία του πολιτικού προβλήματος. Και αυτό δεν βγαίνει ποτέ στην επιφάνεια. Και η κρίση που περνάει αυτή τη στιγμή ο ΣΥΝ με τη σύγκρουση των δύο ηγεσιών του είναι καθαρή. Ή θα δημιουργήσουμε μια ΕΑΡ που θα αφομοιωθεί στο ΠΑΣΟΚ ή ανασυγκροτούμε μια Αριστερά του 21ου αιώνα με διακριτό πρόσωπο και κρυστάλλινες θέσεις. Και αυτές οι δυο πολιτικές απόψεις δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια νέα σύνθεση γιατί είναι αποκλίνουσες.

Και όταν ένα κόμμα βρίσκεται σε μια βαθιά κρίση, ένα τυχαίο γεγονός, όπως ήταν η συνέντευξή μου στο Κανάλι 1 του Πειραιά, μπορεί να αναδείξει τη σοβαρότητα των πολιτικών προβλημάτων, που αν δεν αντιμετωπιστούν πολιτικά, τότε οι συνέπειες μπορεί να είναι απρόβλεπτες. Και πολύ φοβάμαι πως οι ηγεσίες του ΣΥΝ έχουν χάσει το παιχνίδι και οι διάφοροι έμμισθοι γραφειοκράτες θα συνεχίσουν να αυτογελοιοποιούνται. Από τον Τύπο έμαθα πως επιθυμούν την τιμωρία μου ή την παραίτησή μου. Σε μένα δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα. Και αυτό δείχνει πως η ηγεσία του ΣΥΝ έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Τιμωρείς ή διαγράφεις κάποιον που είναι μέλος σου. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ μέλος του ΣΥΝ. Και μπορεί να εκπροσωπώ κατά το ένα δέκατο τέταρτο τον ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο, αλλά δεν είμαι μέλος του, γιατί ακόμα δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει εγγραφές μελών. Αρα, ποιος θα διαγράψει ποιον. Ο μόνος που μπορεί να με διαγράψει είναι ο εαυτός μου. Αλλά μέχρι στιγμής δεν μου έχει υποβληθεί καμιά παραίτηση.

Σύντροφός μου από τα φοιτητικά χρόνια μού έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση και την επαναλαμβάνω: «Εμείς δεν χρωστάμε τίποτα στην Αριστερά. Αυτή μας χρωστάει. Ούτε με υποτροφίες μας έστειλε να σπουδάσουμε, ούτε επαγγελματικά στελέχη γίναμε ποτέ, ούτε μπήκαμε σε κάποια επετηρίδα και να πάρουμε αξιώματα. Και σκέψου πως εσύ δίνεις το 20% της βουλευτικής σου αποζημίωσης για να συντηρείς και τους γραφειοκράτες του ΣΥΝ. Είναι σαν να χρηματοδοτείς τη δίωξή σου». Στο τελευταίο είχα κάποιες ενστάσεις. Υπάρχει πρόθεση δίωξης για τις απόψεις που έχω εκφράσει κατά καιρούς. Αλλά ευτυχώς ούτε το ΚΚΕ ούτε οι γραφειοκράτες του ΣΥΝ είναι σήμερα σε θέση να στήνουν «γκούλακ» για τους αντιφρονούντες. Η ζωή συνεχίζεται, όπως και τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα. Και για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει τι είπα, υπάρχει και γραπτή μου δήλωση, που δημοσιεύτηκε στη χθεσινή «Ε». Αν η πολιτική γραμματεία του ΣΥΝ επιθυμεί να τη λογοκρίνει, ας το κάνει. Προσωπικά, με τη λογοκρισία δεν τα πάω καλά.

Οι δηλώσεις του Α. Αλαβάνου

όπως αναμεταδόθηκαν από ΕRΤ3.GR 02:36

Για σοβαρό πολιτικό λάθος, που προκάλεσε πλήγμα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον προοδευτικό κόσμο, έκανε λόγο ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του Περικλή Κοροβέση. Παράλληλα, όμως, τόνισε ότι όσα γράφονται περί διαγραφής "δεν μπορούν να έχουν καμία βάση" σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι "ένας άνθρωπος ο οποίος έχει εκφράσει με τη ζωή και το έργο του, τον βαθύ πόνο και τις αξίες της Αριστεράς δεν μπορεί να διαγραφεί από κανένα μας".

Συγκεκριμένα, στο περιθώριο της σημερινής επίσκεψής του στον Δήμο Σούδας και το Φρούριο Ιντζεδίν στα Χανιά, ο κ. Αλαβάνος σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι "παρά τα σοβαρά προβλήματά του από τα πάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ χάρη στη στήριξη που έχει και την αναμονή και τις προσδοκίες για μια ελπίδα κι ένα λιμάνι από μεγάλο μέρος της κοινωνίας μπορεί να παίξει ένα μεγάλο ρόλο" και πρόσθεσε: "Στο θέμα που έχει δημιουργηθεί πρόσφατα θέλω να αναφέρω ότι από την πλευρά του Περικλή Κοροβέση η τοποθέτηση που έγινε ήταν ένα σοβαρό λάθος πολιτικό κι ένα σημαντικό πλήγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, την κοινοβουλευτική του ομάδα, τον κόσμο μας, για τον ευρύτερο δημοκρατικό κόσμο, αλλά και για θεσμούς και πρόσωπα, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, τα οποία δέχθηκαν μια αστήρικτη κριτική".

Συνεχίζοντας τόνισε: "Είναι ίσως συμβολικό για να δούμε τους δεσμούς που υπάρχουν στην Αριστερά ότι μιλώντας για το Ιντζεδίν έχουμε μια φυλακή από την οποία έχει περάσει ο Κύρκος, ο Γλέζος, ο Θεοδωράκης και για την οποία έχει κινητοποιηθεί για να διασωθεί ο Περικλής Κοροβέσης. Με αυτή την έννοια αυτά που διαβάζω περί διαγραφών του Περικλή Κοροβέση δεν μπορούν να έχουν καμία βάση. Θέλω να πω ότι ένας άνθρωπος με το μαρτύριο και τη μαρτυρία του συνέβαλε στη μεγαλύτερη ήττα ίσως της χούντας σε διεθνές επίπεδο, στην αποπομπή της από το Συμβούλιο της Ευρώπης, ένας άνθρωπος ο οποίος έχει εκφράσει με τη ζωή και το έργο του, τον βαθύ πόνο και τις αξίες της Αριστεράς δεν μπορεί να διαγραφεί από κανένα μας. Με μεγαλύτερη ευκολία θα μπορούσα να τεκμηριώσω ένα αίτημα δικής μου διαγραφής παρά του Περικλή Κοροβέση".

Καταλήγοντας, ο κ. Αλαβάνος δήλωσε: "Θέλω να πιστεύω ότι την Τρίτη, η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα κάνει τη δική της υπεύθυνη τοποθέτηση σε όλα τα ζητήματα που θίχθηκαν και θέλω να πιστεύω ότι ο Περικλής Κοροβέσης, με την εντιμότητα που τον διακρίνει, θα αποκαταστήσει όλα τα πρόσωπα τα οποία έχουν θιγεί. Επίσης, θέλω να πιστεύω ότι από την Τρίτη η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα συνεχίσει τη γνωστή συλλογική, συντροφική, μαχητική και προωθημένη παρουσία της".

Κατω τα χερια απο τον Κοροβεση!

Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από την ιστοσελίδα: Black cat * Red cat


Διαβαζω στο tvxs: “είναι εκτεθειμένος στον κόσμο της Αριστεράς και πρέπει να αναλάβει τις πολιτικές του ευθύνες απέναντι στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ”. Και μου γυρνανε τα αντερα. Διαολε, τωρα τα θυμηθηκαμε τα οργανα του ΣΥΡΙΖΑ? Πού ηταν τα οργανα του ΣΥΡΙΖΑ οταν αλλοι βουλευτες μας δεν καταψηφιζαν …το ευρωσυνταγμα? Ή μηπως το τωρινο ευρωσυνταγμα ειναι λιγοτερο σημαντικο πολιτικα απο το τι εκανε ο Κυρκος και ο Φλωρακης πριν 20 χρονια? Ή μηπως τα οργανα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ακουμπανε την δεξια πτερυγα? Ή μηπως η περιφημη “ανανεωτικη κουλτουρα” υπαρχει μονο για να μπορουν να βγαινουν να μιλανε για διαλυση του ΣΥΡΙΖΑ, συνεργασια με το ΠΑΣΟΚ και παει λεγοντας? Στους ανανεωτικους, “ανανεωτικη κουλτουρα”, στον Κοροβεση οργανα και πολιτικες ευθυνες??

Σύνδρομο κυβερνητισμού

Ο Δημήτρης Βίτσας επαναπροσδιορίζει τα πλαίσια του διαλόγου στις γραμμές του ΣΥΝασπισμού για τον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ που αναζωπυρώνεται, μετά την θερινή ραστώνη του δεκαπενταύγουστου. Σε άρθρο του με τον ενδιαφέροντα τίτλο: Με τόλμη, χωρίς αμηχανία τοποθετεί τους παρακάτω 4 στόχους:

1. Να αντιστρέψουμε την εικόνα, να ξαναπιάσουμε το προωθητικό νήμα, να πάμε μπροστά. 2. Να μην διασπαστεί ο ΣΥΝ. 3. Να μην κινδυνέψει η ενωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. 4. Να βρεθεί λύση στο «ζήτημα της ηγεσίας»

Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί ο αναγνώστης είναι ότι διευρύνει τα πλαίσια αυτού του διαλόγου, απ’ όπως είχαν προσδιοριστεί πριν λίγο καιρό από τον Α. Τσίπρα και την Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ. Αυτό δεν διαπιστώνεται τόσο από ανατροπές της γνωστής γραμμής της ηγεσίας του ΣΥΝασπισμού την οποία εκφράζει και ως γραμματέας του ΣΥΝ, όσο από αλλαγές στο ύφος, που είναι λιγότερο αλαζονικό και περισσότερο διαλλακτικό. Αναφέρεται με έμφαση στην επιδίωξη «συνεννόησης και συναίνεσης» όπως επίσης και στην διεύρυνση των δικαιωμάτων των «μελών» του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα:

ΣΥΡΙΖΙΚΟΣ …δεκαπενταύγουστος!

Αν ακόμα τέτοια εποχή επιμένετε να ασχολείστε με προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, σας προτείνουμε να διαβάσετε δύο κείμενα, που νομίζουμε ότι θα σας ανταμείψουν για αυτή την αντοχή σας.

Το πρώτο κείμενο των Κώστα Ανδριανόπουλου και, Γιάννη Τσούτσια έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

ΣΥΡΙΖΑ: Αναζητώντας διέξοδο

Το δεύτερο κείμενο είναι του Πάνου Τότσικα, το οποίο δημοσιεύουμε παρακάτω.

Έφοδος στον ουρανό ή αποσύνθεση;
Ας επανα-στοχαστούμε για τους στρατηγικούς στόχους,
την πολιτική παρέμβαση, την τακτική, τις συμμαχίες, την οργάνωσή του ΣΥΡΙΖΑ.

Του Πάνου Τότσικα

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σημαντικό πολιτικό εγχείρημα, μια «σύνθεση» αριστερών πολιτικών οργανώσεων και ανένταχτων της αριστεράς. Κάποιοι το είδαν απλώς ως εκλογική σύμπραξη, προκειμένου να πετύχουν την κοινοβουλευτική τους επιβίωση και να διατηρήσουν τον γραφειοκρατικό μηχανισμό τους. Ήταν κυρίως αυτοί που επέμεναν να προηγείται η λέξη «Συνασπισμός» στη σύνθετη ονομασία αυτού του εκλογικού σχήματος.

Έτσι, μας προέκυψε ο «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – ΣΥΡΙΖΑ», με αποτέλεσμα να «μπερδεύεται» το νέο πολιτικό σχήμα με τον υφιστάμενο «ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ», δηλαδή με την κύρια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Oυσιαστικά, κατέληξε το νέο πολιτικό σχήμα να ονομάζεται από κάποιους «ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ» και ο περισσότερος κόσμος να μην ξέρει ποιος είναι ο επικεφαλής - εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, ποια είναι η σχέση του προέδρου του «Συνασπισμού» με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα από μια περίοδο σύγχυσης ( και απαράδεκτης ανοχής από τις περισσότερες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και αρκετούς ανένταχτους), φτάσαμε στις πρόσφατες ευρωεκλογές, όπου ο πρόεδρος και ελάχιστα, συγκεκριμένα, «εκλεκτά» στελέχη του «Συνασπισμού», ανέλαβαν εργολαβικά την εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ, με δεκάδες Συνεντεύξεις Τύπου, εμφανίσεις στα ΜΜΕ κλπ. Αμέσως μετά, έσπασε το «απόστημα» (όπως είπε μια καλή συντρόφισσα) που υπήρχε στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν σε αυτό συνέβαλλε η προαναγγελθείσα «παραίτηση» και η μετέπειτα υπαναχώρηση Αλαβάνου, τότε αυτό θα πρέπει να καταγραφεί ως θετικό γεγονός, στο βαθμό που οτιδήποτε άλλο φαίνεται ότι δεν μπορούσε να ταρακουνήσει τις κατεστημένες αντιλήψεις.

Σήμερα τα ζητήματα που τίθενται επί τάπητος, είναι τα ακόλουθα: - μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει να υπάρχει όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση; - το ζητούμενο στον ΣΥΡΙΖΑ είναι «ούτε ένα βήμα πίσω» ή «δέκα βήματα μπροστά» ή, ακόμη περισσότερο, μία «έφοδος στον ουρανό»;\ Αν ισχύει το τελευταίο, τότε θα πρέπει να περάσουμε από τη σημερινή «αποσύνθεση» του του ΣΥΡΙΖΑ στην «ανασύνθεση», όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συνολικά της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αν δεν επιδιώκουμε απλώς κάποιες μεταρρυθμίσεις, κάποιες επιμέρους βελτιώσεις της σημερινής κατάστασης, τότε οφείλουμε να επανα-στοχαστούμε και να επαναβεβαιώσουμε ότι:

Στρατηγικός μας στόχος, εξακολουθεί να παραμένει η ανατροπή του κυρίαρχου σε παγκόσμιο επίπεδο σήμερα κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που θεμελιώνεται στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης από κάθε είδους κεφαλαιοκράτες, η «κοινωνική απελευθέρωση» και η «κοινωνική δικαιοσύνη». Ο στρατηγικός μας στόχος, παραμένει αντισυστημικός-αντικαπιταλιστικός- διεθνιστικός.

Πολιτικός μας στόχος, όσον αφορά τη χώρα μας, είναι η ανατροπή του κυρίαρχου σήμερα δικομματικού-διπολικού πολιτικού συστήματος και η λειτουργία ενός διαφορετικού, αριστερού μοντέλου διαχείρισης, πέρα από την κερδοσκοπία, την εκμετάλλευση και την ιδιοποίηση του κοινωνικού, φυσικού και πολιτιστικού πλούτου. Αυτό σημαίνει διαμόρφωση και διατύπωση εναλλακτικών προτάσεων για όλα τα σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα, δηλαδή επεξεργασία άλλων πολιτικών για τους επιμέρους θεματικούς τομείς (οικονομία, παιδεία, υγεία, κοινωνική αλληλεγγύη, περιβάλλον, πολιτισμός κ.ά). Αυτό σημαίνει υπέρβαση της σημερινής εύκολης και απλής αντιμετώπισης καίριων προβλημάτων δια της «ιδεολογικοποίησής» τους και της στείρας καταγγελίας των υπευθύνων.

Οσον αφορά την Τακτική και τις Συμμαχίες για να επιτύχουμε τους πολιτικούς μας στόχους, θεωρείται αναγκαία η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση γύρω από συγκεκριμένους άξονες. Αυτό σημαίνει ότι δεν αποκλείεται κατ’ αρχήν και κάτω από κάποιες προϋποθέσεις η συνεργασία «ακόμα και με τον διάβολο» προκειμένου να πετύχουμε τους άμεσους και διάφανους σε κάθε περίπτωση στόχους μας (κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό από το να υιοθετήσουμε την άποψη «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»). Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να υπάρξει κοινή δράση και συνεργασία όχι μόνο με τους Οικολόγους-Πράσινους αλλά και με άλλα αντιπολιτευόμενα κόμματα και σχήματα για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων αντιλαϊκών και αντιπεριβαλλοντικών καταστάσεων και πολιτικών.

“ Ένα διαρκές πάρτι πριν το... διαρκές συνέδριο”!

Σε άρθρο με το τίτλο “Ένα διαρκές πάρτι πριν το... διαρκές συνέδριο” δημοσιευμένο στην Αυγή της Κυριακής (08/08/2009), διαβάζουμε ότι «έγινε το 12ο εναλλακτικό κάμπινγκ της Νεολαίας Συνασπισμού στην Πάρο και φιλοξένησε φέτος περισσότερους από χίλιους νέους και νέες για δέκα μέρες γεμάτες πάρτι, μπάνια αλλά και συζητήσεις για τις εξελίξεις».

Το πρώτο πράγμα που μας ήρθε στο μυαλό, όταν διαβάσαμε αυτή την είδηση ήταν ότι μακάρι αυτοί οι χίλιοι νέοι και νέες να μαζεύονται όλοι μαζί και σε καμιά διαδήλωση και όχι μόνο στην ...Πάρο.

Θυμηθήκαμε επίσης και την πρόταση από τις νέες και τους νέους της ΑΚΟΑ, που πήγε άκλαυτη: “Για ένα φεστιβάλ Νέων του ΣΥΡΙΖΑ”. Όπως και αυτό που είχε γράψει μερικές μέρες πριν, ο σ. Γ. Σμυρνής: «Είναι πολύ παράξενο που κανένας από αυτούς που ασχολούνται κι αναλύουν τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κάνει ούτε μια τόση δα μικρή αναφορά για το μεγάλο ζήτημα της συγκρότησης Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.»

Ας αφήσουμε προς το παρόν αυτές τις ...συριζικές σκέψεις και ας δούμε τι έγινε στην Πάρο. Ως γνωστόν, σε ένα πάρτι δεν μπορεί να γίνονται σοβαρές συζητήσεις. Γι αυτό, η πρώτη μέρα ήταν αφιερωμένη σε κάτι πιο ανάλαφρο και πιο νεολαιίστικο από την “συγκρότηση Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ”, το οποίο είναι ένα ζήτημα που απασχολεί μόνον λίγους βαρεμένους υπερήλικες και κάποιους νεολαίους της ΑΚΟΑ. Την πρώτη μέρα λοιπόν στην Santa Maria της Πάρου «δεκάδες κατασκηνωτές προθυμοποιήθηκαν να ζυμώσουν και να ζυμωθούν για τη σταλινοποίηση του ΚΚΕ», με την βοήθεια του εισηγητή Αρ. Μπαλτά.

Όμως, αυτό τον καιρό στην υπόλοιπη Ελλάδα - εκτός από την Πάρο όπου μαζεύτηκε η νεολαία του ΣΥΝ - έχει αναδειχθεί ως πρώτο θέμα στον ΣΥΡΙΖΑ και στον περίγυρό του, η “σταλινοποίηση του ΣΥΝασπισμού”. Σε αυτό συνέβαλε η αυτοανακήρυξη της ηγεσίας του ΣΥΝ ως καθοδηγητικού κέντρου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η επαναφορά στην επικαιρότητα του “διαρκούς συνεδρίου” του ΣΥΝ. Αυτή η “σταλινοποίηση” φαίνεται ότι θα απασχολήσει την νεολαία του ΣΥΝ την επόμενη δεκαετία. Τόσο χρόνος απαιτείται για να ωριμάσουν τα τρέχοντα ζητήματα σε ένα σταλινικό κόμμα, ώστε να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης. Αν το ΚΚΕ έκανε πάνω από 10 χρόνια να καταλάβει ότι έπεσε ο “υπαρκτός” σοσιαλισμός και τώρα προσπαθεί να καταλάβει τι έγινε το 56 στην ΕΣΣΔ, είναι δικαιολογημένη αυτή η καθυστέρηση των 10 χρόνων, ώστε η νεολαία του ΣΥΝ να αντιληφθεί ποιά είναι τα τρέχοντα ζητήματα...

Το ΚΚΕ είναι ο εύκολος αντίπαλος για όποιον δεν θέλει να δει τα δικά του λάθη και τις δικές του σταλινικές μεθοδεύσεις για την επιβολή των πολιτικών του επιλογών, τόσο στο εσωτερικό του κόμματός του, όσο και στον περίγυρό του. Όλοι στον ΣΥΝασπισμό - από τους ανανεωτές ως το αριστερό ρεύμα - σε περιόδους κρίσης όπως η σημερινή, ενώνονται κάτω από την σταλινική αντίληψη της υπεράσπισης της αυθεντίας της ηγεσίας και της υπεροχής του κομματικού μηχανισμού απέναντι στις διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις που θεωρούνται συλλήβδην λικβινταριστικές. Μόνο σταλινικά κόμματα και εκκλησιαστικά ιερατεία έχουν τις ηγεσίες τους στο απυρόβλητο και ..προαιώνιους συνοδικούς - συνέδρους, οι οποίοι τις λιβανίζουν μέσα από διαρκείς ιερές συνόδους - διαρκή συνέδρια. Είναι προφανές για κάθε αριστερό αλλά και για οποιοδήποτε αστό δημοκράτη, ότι όταν γίνεται ένα συνέδριο, καλό είναι οι σύνεδροι να έχουν εκλεγεί πρόσφατα και όχι από την εποχή του ...Νώε.

Ο σταλινισμός στέρησε από τα σοβιέτ όλη την εξουσία τους και τα μετέτρεψε σε απλά εκτελεστικά όργανα της κομματικής γραμμής με ταυτόσημες πολιτικές αντιλήψεις με αυτές που πρεσβεύει ο πρόεδρος του ΣΥΝ, ο οποίος θέλει να καθοδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να αυτοανακηρυχθεί πρόεδρός του, παραβιάζοντας οποιαδήποτε έννοια αυτονομίας και αυτοτέλειας αυτού του πολιτικού σχηματισμού.

Από αυτό το διαρκές ...αντισταλινικό πάρτι δεν μπορούσαν να λείπουν και τα “καλά παιδιά” του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μόνοι ομιλητές εκτός ΣΥΝασπισμού ήταν, όπως παρουσιάζονται στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων: “η Τ. Χριστοδουλοπούλου, ανένταχτη που συμμετέχει στο 2ο Κύμα και ο Μ. Μπαλαούρας από την ΑΚΟΑ”. Οι σύντροφοι του ΣΥΝ για το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κάποιος είναι ότι είναι δεν τιμούν αυτούς που τους συμπαραστέκονται στις δύσκολες στιγμές. Ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στον ΣΥΝ και ιδιαίτερα στην τελευταία πανελλαδική σύσκεψη, τους ανέθεσαν να διαφωτίσουν την νεολαία του, σε αυτά τα δύσκολα θέματα που αφορούν στο παρόν και στο μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.

Κυριακάτικα λοιπόν, 26 Ιουλίου, όταν οι χριστιανοί πάνε στην εκκλησία, η νεολαία του ΣΥΝ πραγματοποίησε κεντρική εκδήλωση του camp αναφορικά με τις πολιτικές εξελίξεις και την απάντηση της αριστεράς. Εισηγητές οι Γ. Δραγασάκης, Μ. Μπαλαούρας, Τ. Χριστοδουλοπούλου καθώς και ο γραμματέας της νεολαίας Δημ. Τζανακόπουλος. Ελπίζουμε να ασχολήθηκαν να λύσουν με συλλογικό τρόπο τον παρακάτω δύσκολο γρίφο:

Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να έχει μέλη και εκλεγμένα όργανα και ηγεσία με δημοκρατικές διαδικασίες, θα ασχολείται με την πολιτική, θα κατεβαίνει στις εκλογές, θα παρεμβαίνει στα κινήματα, αλλά δεν θα είναι κόμμα;

Όποιος καταφέρει να δώσει πειστική απάντηση σε αυτόν το γρίφο, θα μπει επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές και θα συνεχίζει τις διακοπές του μέχρι την εκλογή του ως βουλευτή. Αν κρίνουμε από τις δημόσιες τοποθετήσεις που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες, ο αγώνας θα είναι σκληρός...

ΔΥΟ ΓΑΜΟΙ…. ΜΙΑ ΚΗΔΕΙΑ ….. ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΥΣΑ…..

Με το τέλος των εργασιών της ΠΣΕ του Ιούλη, τέλειωσε και η πρώτη φάση των συμφωνιών και των συμμαχιών, ανάμεσα στις αντιμαχόμενες και ταυτόχρονα διαπλεκόμενες δυνάμεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Όσα έπρεπε να ειπωθούν, ειπώθηκαν. Αναλύθηκαν με λεπτομέρειες και επάρκεια, με ιδεολογική θεώρηση και θεωρητική τεκμηρίωση. Όλοι, εκτός από μερικούς αφελείς κι ονειροπόλους, ξέρουν καλά, ποιο είναι το διακύβευμα στην οξύτατη διαμάχη που εκτυλίσσεται μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Το διακύβευμα είναι η ηγεμόνευση του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι ανταγωνίζονται όλους, κάνοντας προσωρινές συμμαχίες που θα τις αρνηθούν την επομένη, ξεχνώντας φίλους κι εχθρούς του χθες, στην προσπάθεια τους να καλυτερεύσουν τις θέσεις τους.

Συνιστώσες, ξεχνούν τους εναγκαλισμούς με τον ΣΥΝ και προσεταιρίζονται άλλες, οι τάσεις του συνασπισμού ξεχνούν την αντιπαλότητα τους και ομογενοποιούνται απέναντι στις συνιστώσες, ανένταχτοι προσεταιρίζονται συνιστώσες κι άλλοι τον ΣΥΝ, ομάδες προσκολλούνται σε ανένταχτους κι ανένταχτοι χωρίζονται…

Ο καθένας περιγράφει το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογα με τα συμφέροντα του και τις επιθυμίες του και το τοπίο που είχε γίνει θολό, ξεκαθάρισε προσώρας με την Πανελλαδική Σύσκεψη.

Αν δεν προκύψει κάποιο βαρυσήμαντο εξωτερικό γεγονός (π.χ. εκλογές ή πολιτική κρίση) ή εσωτερικό (π.χ. ¨επανάσταση¨ από τα κάτω των συριζιτών-σων ή παραίτηση της γραμματείας ή κάποιου ηγετικού στελέχους πρώτης γραμμής), έτσι θα πορευθούμε για την οργανωτική συνδιάσκεψη του Οκτώβρη.

Ας δούμε τα γεγονότα κάπως πιο αναλυτικά:

Ο πρώτος γάμος είχε συναφθεί λίγες μέρες μετά τις ευρωεκλογές. Ήταν ανάμεσα στην ανανεωτική πτέρυγα και την προεδρική ομάδα του ΣΥΝ. Η νύφη που δεν θέλει ούτε ν΄ ακούει για ΣΥΡΙΖΑ, στύλωσε τα πόδια κι ο γαμπρός που τον θέλει, αλλά μόνο για παρακολούθημα του, αναγκάσθηκε να κάνει υποχωρήσεις και να υπογράψει προγαμιαίο σύμφωνο, ανεβάζοντας κατά πολύ την προίκα, για να συμφωνήσει για τον γάμο και ο γηραιός πατριάρχης της φυλής της νύφης: ¨Κοιτάξτε, θα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον χρειαζόμαστε! Όμως δεν θα είναι κόμμα, ούτε θα έχει μέλη και η ισχυροποίηση του θα περνάει μόνο μέσα ( έτσι θα λέμε ), από τον ΙΣΧΥΡΟ κι ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ ΣΥΝ. Εξάλλου θα κρατήσουμε και τη θέση του προέδρου της εταιρείας¨. Η νύφη τελικά συμφώνησε, γιατί ¨τα ψιλά γράμματα¨ του συμφώνου ήταν ιδιαίτερα ελκυστικά.

Παραλειπόμενα : Το τι βαρύγδουπες κουταμάρες ειπώθηκαν και συνεχίζουν να λέγονται, μετά τον γάμο, από πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΝ, για να δικαιολογήσουν τα ακατονόμαστα, στη βάση τους αλλά και στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι για να γελάς αλλά και να κλαις ταυτόχρονα… από την κατάντια όπου έχουν ξεπέσει.

Ο δεύτερος γάμος πραγματοποιήθηκε μόλις στο παραπέντε του κλεισίματος της ΠΣΕ και οι όρκοι πίστης δόθηκαν με την ανάγνωση του ψηφίσματος των 24 συντρόφων όπου έβρισκες όλες τις αποχρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ: τάσεις του ΣΥΝ, συνιστώσες, υποψήφιες συνιστώσες, ακόμη κι ανένταχτους του 2ου κύματος. Είχαν προλειάνει το έδαφος, λίγες μέρες πριν, οι αναγγελίες δύο επίσημων αρραβώνων, με γραπτά κι υπογεγραμμένα προικοσύμφωνα από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπου διαπιστώθηκαν και κάποιες ¨διγαμίες¨ χωρίς να ενοχλούνται οι υπόλοιποι ¨συμβαλλόμενοι¨.

Προφανώς και δεν μας πέφτει λόγος, το που θα βάλει ο καθείς την υπογραφή του. Απλώς καθώς παρατηρούμε τα τεκταινόμενα, μας πιάνει μια θλίψη…

Ο μικροαστικός οπορτουνισμός συχνά αυτοβαπτίζεται πολιτική συμμαχιών και ταχτική ελιγμών, και εν μέσω άκρατου αυτοθαυμασμού για την ευφυή ταχτική του (!!), καταλήγει στα πιο τερατώδη ξεπουλήματα αρχών και πολύχρονων αγώνων. Παραβρίσκεται αυτοφυώς στους κόλπους της ελληνικής αριστεράς και ευθύνεται για πάμπολλα χτυπήματα προς το λαϊκό κίνημα, ιδιαίτερα στις κορυφαίες στιγμές του : από την προδοσία του Δεκέμβρη του ΄44 και της Βάρκιζας …. την αποδοχή της ¨λύσης Μαρκεζίνη¨ επί χούντας, τον χαρακτηρισμό ως προβοκάτσιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το ¨Καραμανλής ή τα τάνκς¨ και την ΕΑΔΕ ….κι αφήνοντας ασχολίαστα τα συμβάντα ολόκληρης της μεταπολίτευσης, ας φτάσουμε στην ουσιαστική άρνηση, αλλά και καθύβριση, εν συγχορδία με το σύστημα, της νεανικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του ΄08.

Το καβούκι του κομματικού πατριωτισμού, αποδεικνύεται πολύ σκληρό και περίκλειστο για να επιτρέψει στους από μέσα να συνειδητοποιήσουν της ανάγκες της αριστεράς. Η τεράστια πλειονότητα των αριστερών ζητά και απαιτεί έναν πολιτικό φορέα που να τον διαφεντεύουν αυτοί που αποτελούν την ψυχή και το σώμα του, δηλ. τα μέλη του κι όχι κάποια αδιαφανή στελεχικά επιτελεία και οι μεταξύ τους «ποσοστώσεις».

….να μπορέσει να συσπειρώσει και να εκφράσει, να δώσει υπόσταση στο δυναμικό της διάσπαρτης κοινωνικής αριστεράς των ¨ανένταχτων¨ …….και των νέων που δίνουν το παρόν σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες».Από την άλλη όμως και πριν περάσουν τρεις σειρές, τα παίρνουν ουσιαστικά πίσω :
« ….¨κάποια¨ δεν μπορούν να συζητηθούν από την αρχή. Είναι τα κοινά συμφωνημένα για το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τι αποτελείται( !!!), ο ρόλος των συνιστωσών……». Και διάφορα άλλα πολιτικά μπλα- μπλα που έχουμε κατακουραστεί να τ΄ ακούμε….. Όπως ακριβώς το έλεγε στην εποχή του ο πολύκλαυτος : « Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω».

Και στο κάτω- κάτω της γραφής, ποια είναι αυτά ¨τα κοινά συμφωνηθέντα¨; Ελπίζω να μην ξαναεισπράξω τη αιδήμονα σιωπή τους ! Είναι καθήκον τους να μας ενημερώσουν και δικαίωμα μας να μάθουμε. Πρέπει όλοι να ξέρουμε, ποια είναι η οικονομική μοιρασιά, το μοίρασμα των θέσεων εξουσίας και οι άλλες γραπτές και προφορικές δεσμεύσεις αλλήλων. Το απαιτούμε! Είναι απαίτηση της κοινωνικής και πολιτικής ριζοσπαστικής αριστεράς, να ξέρουμε το πώς συγκροτηθήκαμε και πως πορευόμαστε! Είναι απαραίτητη προϋπόθεση στην « κουλτούρα και την πολιτική ηθική της αριστεράς», που τόσο εύκολα την θυμούνται κάποιοι, όταν έχουν να κάνουν με άλλων τα τερτίπια κι όχι τα δικά τους..

Και παρακάτω, όταν αναπτύσσουν την κριτική τους προς τον ΣΥΝ, τότε ξανανοίγουν τα μάτια τους και ξαναπιάνουν το νήμα της ορθοφροσύνης :
« Ο επιστρατευμένος ¨κομματικός πατριωτισμός¨ είναι αδιέξοδος αλλά και ανίκανος να ξεπεράσει την κρίση….Ο πατριωτισμός αυτός είναι τέκνο των μηχανισμών και των φιλοδοξιών…». Πως το λέγαμε στα παιδικά μας; ¨Την καμπούρα του μπροστινού την βλέπουμε, τη δικιά μας όχι¨!!

Στην κηδεία, που έγινε το διήμερο της ΠΣΕ και με νεκροθάφτες τα τρία προς ψήφιση κείμενα, ενταφιάστηκε εν χορδαίς και τυμπάνοις το αυτοδύναμο και αυτεξούσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Διάφορα μπλα-μπλα…. για ανεξάρτητες τοπικές και άλλες επιτροπές….για μέλη ΣΥΡΙΖΑ… μέλη μόνο οι ανένταχτοι…. όχι, πρέπει να είναι μέλη και οι συνιστώσες. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το τελευταίο : να έχω έναν ψήφο εγώ και έναν, άντε δύο η ΚΕΔΑ π.χ., κι αν πάρω και δύο φίλους μου, να έχω πλειοψηφία απέναντι της, οπότε μπορώ να διεκδικήσω και τη θέση του συντονιστή του ΣΥΡΙΖΑ!!

Χιλιάδες καλοδιατυπωμένα λογάκια, αλλά ούτε μια λέξη δεν βρέθηκε που να αφήνει να διαφανεί ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξουν τα όργανα τους. Είναι ένα θέμα που δεν μπαίνει ούτε για συζήτηση! Και δεν μιλώ για τον ΣΥΝ που « ούτε καν καταλαβαίνει τι σημαίνει μέλη ΣΥΡΙΖΑ», που να πάμε και σε εκλογή οργάνων. Μιλώ για τους δύο αρραβώνες και τα προγαμιαία συμβόλαια που υπογράφτηκαν και τα διάφορα ευτράπελα που υποστηρίχθηκαν.

Πάνω σ΄ αυτό το ζήτημα προχώρησε σε υποχώρηση και το 2ο κύμα. Από τους μεγάλους στόχους για ¨μέλη ΣΥΡΙΖΑ, που θα εκλέγουν τα όργανα τους¨ και μάλιστα με ¨αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες¨, καταλήξαμε να είμαστε ικανοποιημένοι με: «Κεντρική επιδίωξη στη Συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου πρέπει να είναι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε χώρο με δημοκρατική λειτουργία σε όλα τα πεδία του, που σε πρώτη φάση θα επιτευχθεί με το συνδυασμό εκλογής και ποσοστώσεων όλων των οργάνων.»

Ό,τι ακριβώς λέγαμε παραπάνω για τα βαφτίσια σε ¨ταχτικές ελιγμών και πολιτικές συμμαχιών¨. Αυτά όλα που μας έλεγαν διάφοροι σύντροφοι του 2ου κύματος, όταν περιχαρείς μας ανακοίνωναν τη μια μέρα, ότι η ΚΟΕ άλλαξε, την άλλη, ήρθε και η ΔΕΑ μαζί μας, όπου να ΄ναι έρχεται και η ΚΕΔΑ, το ΚΟΚΚΙΝΟΠΡΑΣΙΝΟ, η ΑΚΟΑ και το ΚΟΚΚΙΝΟ είναι σίγουρα μαζί μας!!! Μέχρι που φάγανε τις απανωτές σφαλιάρες από τα προικοσύμφωνα των δύο αρραβώνων και όντας ζαλισμένοι, όταν τους καλέσανε στον γάμο, δεν είπανε το ¨όχι¨. Ας ελπίσουμε, ότι επήλθε η συνειδητοποίηση! Εξάλλου για ν΄ αντέξεις την αφόρητη πίεση και τις ίντριγκες των γραφειοκρατών, ένα μόνο μπορείς να κάνεις : να επιδείξεις αταλάντευτη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις που εκπροσωπείς! Αυτό και μόνο αυτό μπορεί να ονομασθεί αντισυστημική ή ριζοσπαστική ή επαναστατική ή γνήσια ή μαρξιστική ή όπως διάολο θες πέστην, αλλά προπάντων ΤΑΞΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Όλα τα άλλα είναι λογάκια, όμορφα λογάκια, όμορφα βαλμένα στη σειρά!

Η δεύτερη πολύ σοβαρή υποχώρηση, προήλθε από εκεί που ίσως δεν το περιμένανε πολλοί. Από τον σ. Α .Αλαβάνο, που στις 22 Ιούνη έλεγε : «Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας». Και είχε σκορπίσει ενθουσιασμό κι ελπίδες με αυτές τις δηλώσεις του.

Όμως φαίνεται οι πιέσεις των ηγεσιών των συνιστωσών ήταν τόσο μεγάλες που αναγκάσθηκε να συμβιβασθεί : « Στην συνδιάσκεψη του Οκτώβρη να συμμετέχουν εκλεγμένοι εκπρόσωποι, με «κόκκινη κάρτα», με δυνατότητα δηλ να λαμβάνουν αποφάσεις σε συνδυασμό πάντα με λειτουργία των συνιστωσών».
Νομίζω δεν χρειάζονται ούτε διευκρινήσεις, ούτε σχόλια επ΄ αυτών. Τα λόγια είναι πολύ καθαρά!

Η μεγάλη απούσα, επιβεβαίωσε με εκκωφαντική σιωπή την απουσία της, στην διάρκεια της ΠΣΕ, όπως το ίδιο είχε γίνει και στην 2η ΠΣ. Μιλάμε φυσικά για την Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Έχει να εμφανισθεί από πολλούς μήνες πριν και ιδιαίτερα μετά τον φλεγόμενο Δεκέμβρη, όπου οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ αγωνίσθηκαν πλάι- πλάι κι έδειξαν, στις τρεμάμενες ηγεσίες των συνιστωσών, μέχρι που μπορεί να φτάσουν. Είναι χαρακτηριστική η σφοδρή πολεμική της ΚΟΕ, ακόμη μέχρι και στην επίκληση βέτο προχώρησε, απέναντι στην ενωτική δράση, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ενοποιητική πράξη, νεολαίων του ΣΥΡΙΖΑ, στην διάρκεια της κατάληψης της πρυτανείας του ΑΠΘ, αμέσως μετά τον Δεκέμβρη.

Είναι πολύ παράξενο που κανένας από αυτούς που ασχολούνται κι αναλύουν τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κάνει ούτε μια τόση δα μικρή αναφορά για το μεγάλο ζήτημα της συγκρότησης Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Λες κι όλοι αποδέχονται ότι είναι ένα ζήτημα που ζεματάει. Το ζήτημα της Νεολαίας το έχουν αφήσει έξω από κάθε διαδικασία παζαρέματος μεταξύ τους οι κομματικοί μηχανισμοί γιατί ξέρουν ότι ο άλλος σίγουρος δρόμος για την πορεία αποδυνάμωσης τους είναι η πολιτική συνένωση των Νεολαιών τους. Γιατί φυσικά εκτός από τη θέρμη και τη ζωντάνια της Νεολαίας της, καμιά συνιστώσα δεν έχει να επιδείξει δείγματα ζωντανής πολιτικής παρουσίας. Και χωρίς διακριτή πολιτική γραμμή το μόνο που συγκρατεί τους νεολαίους είναι το ιδεολογικό μάντρωμα. Γιατί είναι προφανές ότι κάθε κοινή πολιτική δράση, άρα και σύμπραξη Νεολαιών διαλύει πολύ εύκολα τα ιδεολογικά νεφελώματα που τις συγκροτούν και ανοίγει ο δρόμος για ανεξέλεγκτες καταστάσεις και ¨μη συμφέρουσες¨ συνενώσεις νεολαίων.

Πάντως απορίας άξιο είναι ότι ούτε το 2ο Κύμα, αλλά ούτε και η Πρωτοβουλία για την Αντισυστημική Αριστερά….. κάνουν λόγο για την ανάγκη οικοδόμησης ενιαίας Νεολαίας.

Σύντροφοι και συντρόφισσες:
μέλη και στελέχη των συνιστωσών, ανένταχτοι του 2ου κύματος, ανένταχτοι από μόνοι τους, ανένταχτοι αυτοανακηρυγμένοι ως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι της Πρωτοβουλίας για την Αντισυστημική Αριστερά, ανένταχτοι του ΕΟΣ, φίλοι και φίλες του ΣΥΡΙΖΑ, Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, όχι μόνο για την ελληνική αριστερά, αλλά για την ελληνική κοινωνία που δεν έχει που να ακουμπήσει. Έγινε, χωρίς ίσως να το έχουμε συνειδητοποιήσει επαρκώς, τόσο μεγάλη υπόθεση που δεν μπορούμε πια να τον αφήσουμε στα χέρια των επαγγελματιών της εξουσίας. Σ΄ αυτούς όλους που τυφλοί αλλά και τυφλωμένοι από τα μικροσυμφέροντα τους, κατάντησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ημιθανή και ετοιμάζονται τον Οκτώβρη να υπογράψουν όλοι μαζί το πιστοποιητικό μόνιμης αναπηρίας του και να αναλάβουν συνδιαχειριστές των υποθέσεων του για το υπόλοιπο του βίου του.

Είναι αγωνιστικό μας καθήκον, είναι χρέος μας απέναντι στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας, απέναντι στους μικρούς ή μεγάλους αγώνες που έχει δώσει ο καθένας μας, να πάρουμε την υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια μας και να πάμε όλοι στην συνδιάσκεψη του Οκτώβρη, με στόχο να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να αναστήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Από αύριο ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ στην μεγάλη υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών του που θα εκλέγουν τα όργανα τους και θα διαφεντεύουν τα του οίκου τους.

Από αύριο να ξεκινήσουμε την προσπάθεια, να υπογράψουμε ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ μας, ως ΜΕΛΗ του ΣΥΡΙΖΑ, με το παραπάνω περιεχόμενο ή κάτι παραπλήσιο. Να υπογράψουν όλοι όσοι μπορούν να πεισθούν και το πιστεύω ακράδαντα, ότι θα είναι πολλοί αυτοί. Από την αποφασιστικότητα μας και μόνο εξαρτιέται, το πόσοι θα είμαστε.

Η άλλη στάση είναι να παραμείνουμε «άβουλοι, δειλοί, μοιραίοι», περιμένοντας τη λύση από τους επίδοξους ¨σωτήρες¨.

Θεσσαλονίκη 30. 7. 09

Γιώργος Σμυρνής
Μέλος ΣΥΡΙΖΑ Θες/νίκης

ΥΓ.
1.Για όσους θα μεμψιμοιρήσουν, ότι από το κείμενο μου λείπει η αναφορά στα πολιτικά καθήκοντα μας της συγκυρίας, θα τους υπενθυμίσω ότι χωρίς πολιτικό υποκείμενο που να παράγει πολιτική γραμμή, καταντάς να γίνεις ¨επετειολόγος¨.

2. Για λόγους οικονομίας χώρου, δεν καταπιάστηκα καθόλου με την περίφημη ¨αρχή της ομοφωνίας¨, άλλη απούσα στις διαδικασίες της ΠΣΕ.

3. Όπως επίσης δεν καταπιάστηκα, με την ταξική διαστρωμάτωση των οργανωμένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς την επήρεια τους πάνω στα τεκταινόμενα.

4. Τέλος, η ευθύνη για την ανάλυση του ¨μικροαστικού οπορτουνισμού¨ και τις τερατωδίες του απέναντι στο λαϊκό κίνημα είναι αποκλειστικά δική μου. Ενώ για το ¨κομματικό πατριωτισμό¨ έχουν γραφεί πάμπολλα και πλειστάκις στα κείμενα του