Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ' αλεύρι....

Φωτογραφία του Josef Koudelka Πράγα, Αύγουστος 68

Δεν σκοπεύουμε να κάνουμε τους «Πόντιους» Πιλάτους της Αριστεράς για να γνωμοδοτήσουμε αν ήταν τεκμηριωμένοι οι ισχυρισμοί του Π. Κοροβέση στα πλαίσια που εξετάζει η αστική δικαιοσύνη τους υπόδικούς της. Αυτό το έκαναν άλλοι, και ξέρουν να το κάνουν καλύτερα από μας. Η υπόθεση από αυτή την σκοπιά έχει κλείσει τον κύκλο της, τόσο με κακούς ανακριτές (Πολύ φοβάμαι ένα βαθύτερο ΣΥΝ... ), όσο και με καλούς δικαστές (Περικλέους Σφάλμα ).

Ο Γ. Δελαστίκ στο άρθρο του με τίτλο ΣΥΡΙΖΙΑΝΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚΟΛΑΤΡΕΙΕΣ... δίνει μια άλλη προσέγγιση: Ο Π. Κοροβέσης έξυσε την αγιάτρευτη πληγή της Αριστεράς για το 1989 και αυτόματα απελευθερώθηκαν όλες εκείνες οι δυνάμεις που μαζί οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός Bουλής και το ΠΑΣΟΚ στην αυτοδυναμία.

Εμείς νομίζουμε ότι τα πράγματα έχουν πιο παλιά τις ρίζες τους από το «βρώμικο» 1989. Ανάγονται σε συμπλέγματα που προέρχονται από προπατορικά αμαρτήματα της κομμουνιστικής αριστεράς. Αφορούν τις αντικομουνιστικές «συκοφαντίες» ότι οι κομμουνιστές παίρνουν ρούβλια από την Μόσχα και είναι ξένοι πράκτορες. Δυστυχώς οι ισχυρισμοί ότι το κόμμα λάμβανε οικονομική βοήθεια στα πλαίσια της «διεθνιστικής αλληλεγγύης» δεν επαρκούσαν να ανατρέψουν αυτές τις κατηγορίες, τόσο στο εσωτερικό του κομμουνιστικού κινήματος, όσο και προς τα έξω. Και όσο περνούσαν τα χρόνια, η πλήρης ευθυγράμμιση σε όλα τα ζητήματα του ΚΚΕ με το ΚΚΣΕ, ενίσχυε την πειστικότητα αυτών των κατηγοριών για οικονομική και πολιτική εξάρτηση από την Μόσχα. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι άλλο από πού ονομάζουμε σήμερα «διαπλοκή». Με την διάσπαση του 68, αυτό το ζήτημα προσπάθησε να το αναδείξει το ΚΚΕ εσωτερικού με διαφορετικούς όρους από αυτούς που το πρόβαλαν μέχρι τότε οι αντικομουνιστές. Η επέμβαση των στρατευμάτων του συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία ήταν μια καλή αφετηρία. Όμως πολιτική ανεξαρτησία από την Μόσχα σήμανε και τερματισμό της «διεθνιστικής αλληλεγγύης». Γι αυτό εκείνη την εποχή το ΚΚΕ εσωτερικού στράφηκε για «βοήθεια» προς άλλες κατευθύνσεις. Βρήκε ανταπόκριση κυρίως από τον Ν. Τσαουσέσκου. Όμως επειδή αυτή η βοήθεια δεν επαρκούσε στράφηκε και προς άλλες πηγές. Λοιπόν, αμέσως μετά την μεταπολίτευση το ΚΚΕ εσωτερικού, ως νόμιμο πλέον κόμμα αποκατάστησε καλές σχέσεις με το καθεστώς της Βόρειας Κορέας. Στα πλαίσια αυτών των «διεθνιστικών» σχέσεων δόθηκε και η ανάλογη «διεθνιστική μίζα» από τους Κορεάτες συντρόφους. Ένα από τα πολιτικά ανταλλάγματα για αυτή την «διεθνιστική μίζα» ήταν να μεταφραστούν και να εκδοθούν στα ελληνικά τα έργα του μεγάλου ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ. Πράγματι αυτό έγινε και παραδόθηκαν μάλιστα και δερματόδετοι οι τόμοι στην πρεσβεία, ως απόδειξη ότι η συμφωνία εξετελέσθη. Επίσης εκτέθηκαν σειρές τόμων σε προθήκες κομματικών γραφείων για τον ίδιο λόγο, μήπως και περάσει …απρόσκλητος κανένας Κορεάτης.

Μετά από λίγο καιρό βέβαια αποσύρθηκαν, γιατί κανένας δεν ήταν πραγματικός «οπαδός» του μεγάλου ηγέτη Κιμ Ιλ Σουνγκ. Η τότε ηγεσία του ΚΚΕ εσωτερικού άναβε τα καντήλια στα εικονίσματα αυτών των ηγετών με βαριά καρδιά, το έκανε "για το κακόμοιρο το κόμμα" που δεν είχε στον ήλιο μοίρα.. Τουλάχιστον είχε την επίγνωση ότι το έκανε μόνον για το χρήμα. Αντίθετα, η ηγεσία του ΚΚΕ μάλλον πίστευε ότι το έκανε για το καλό του σοσιαλισμού! Πρακτικά όμως το αποτέλεσμα ήταν ίδιο: Το ΚΚΕ δεν έκανε καμία κριτική στο ΚΚΣΕ, όπως και το ΚΚΕ εσωτερικού δεν έλεγε δημόσια καμία κακιά κουβέντα για τα καθεστώτα της Ρουμανίας και της Βόρειας Κορέας. Όμως, όπως και να το κάνουμε, η «σχέση εξάρτησης» του ΚΚΕ από το ΚΚΣΕ ήταν σαφώς μια σχέση ζωής! Ακόμα και την εποχή που κατέρρεε αυτό το μοντέλο του «υπαρκτού» σοσιαλισμού αυτό το κόμμα δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα…

Η Α. Παπαρήγα, όταν το 1991 επισκέφθηκε τον Μ. Γκορμπατσόφ προσφέροντάς του ως δώρο την προτομή του Ηρακλή με αφιέρωση για το «ηράκλειο έργο» που επιτελούσε, εξυμνούσε την «Περεστρόικα» παρουσιάζοντάς την ως σοσιαλισμό: «Οι ιδέες της Περεστρόικα απαντούν στις απαιτήσεις της αναδιοργάνωσης του σοσιαλισμού και συμβάλλουν σημαντικά στην ανάπτυξη της σύγχρονης θεωρίας του σοσιαλισμού, έκαναν το σοσιαλισμό πιο ελκυστικό» ( «Πράβδα» 25/6/1991). Σήμερα – αφού πέρασαν τόσα χρόνια - το ΚΚΕ έχει πλέον βάσιμες υποψίες ότι ο Γκορμπατσόφ ολοκλήρωσε την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ, επειδή δεν ακολούθησε πιστά τον δρόμο που χάραξε ο …Στάλιν!

Βέβαια, με την κατάρρευση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού και την δημιουργία του ενιαίου ΣΥΝασπισμού αυτά τα ζητήματα διαπλοκής παραμερίστηκαν και ξεχάστηκαν γιατί δεν είχαν πια υλική βάση. Όμως έχουν μείνει ως «συλλογικό απωθημένο» στην ιστορική μνήμη όλης της κομουνιστικής αριστεράς. Με αυτά τα δεδομένα, είναι προφανές γιατί οι θέσεις του Π. Κοροβέση αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από το ΚΚΕ μέχρι την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ.

Όμως πέρα από τους ιστορικές ηγεσίες της Αριστεράς και τις υστερικές αντιδράσεις τους επειδή κάποιος ακούμπησε τον κάλο τους, υπάρχουν και σ. που διατηρούν την νηφαλιότητά τους και την καθαρότητα της σκέψης τους. Δεν ταυτίζονται οι απόψεις μας σε αρκετά σημεία με αυτά που γράφει ο Τάσος Τρίκκας στο άρθρο του: Οι βολές κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΣΥΝ , Όμως δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι αυτά που γράφει αποτελούν ένα πλαίσιο θέσεων πάνω στις οποίο μπορεί να γίνει ένας γόνιμος και παραγωγικός διάλογος. Καλή ανάγνωση!