Αναρτήσεις
Με το τέλος των εργασιών της ΠΣΕ του Ιούλη, τέλειωσε και η πρώτη φάση των συμφωνιών και των συμμαχιών, ανάμεσα στις αντιμαχόμενες και ταυτόχρονα διαπλεκόμενες δυνάμεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Όσα έπρεπε να ειπωθούν, ειπώθηκαν. Αναλύθηκαν με λεπτομέρειες και επάρκεια, με ιδεολογική θεώρηση και θεωρητική τεκμηρίωση. Όλοι, εκτός από μερικούς αφελείς κι ονειροπόλους, ξέρουν καλά, ποιο είναι το διακύβευμα στην οξύτατη διαμάχη που εκτυλίσσεται μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Το διακύβευμα είναι η ηγεμόνευση του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι ανταγωνίζονται όλους, κάνοντας προσωρινές συμμαχίες που θα τις αρνηθούν την επομένη, ξεχνώντας φίλους κι εχθρούς του χθες, στην προσπάθεια τους να καλυτερεύσουν τις θέσεις τους.
Συνιστώσες, ξεχνούν τους εναγκαλισμούς με τον ΣΥΝ και προσεταιρίζονται άλλες, οι τάσεις του συνασπισμού ξεχνούν την αντιπαλότητα τους και ομογενοποιούνται απέναντι στις συνιστώσες, ανένταχτοι προσεταιρίζονται συνιστώσες κι άλλοι τον ΣΥΝ, ομάδες προσκολλούνται σε ανένταχτους κι ανένταχτοι χωρίζονται…
Ο καθένας περιγράφει το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογα με τα συμφέροντα του και τις επιθυμίες του και το τοπίο που είχε γίνει θολό, ξεκαθάρισε προσώρας με την Πανελλαδική Σύσκεψη.
Αν δεν προκύψει κάποιο βαρυσήμαντο εξωτερικό γεγονός (π.χ. εκλογές ή πολιτική κρίση) ή εσωτερικό (π.χ. ¨επανάσταση¨ από τα κάτω των συριζιτών-σων ή παραίτηση της γραμματείας ή κάποιου ηγετικού στελέχους πρώτης γραμμής), έτσι θα πορευθούμε για την οργανωτική συνδιάσκεψη του Οκτώβρη.
Ας δούμε τα γεγονότα κάπως πιο αναλυτικά:
Ο πρώτος γάμος είχε συναφθεί λίγες μέρες μετά τις ευρωεκλογές. Ήταν ανάμεσα στην ανανεωτική πτέρυγα και την προεδρική ομάδα του ΣΥΝ. Η νύφη που δεν θέλει ούτε ν΄ ακούει για ΣΥΡΙΖΑ, στύλωσε τα πόδια κι ο γαμπρός που τον θέλει, αλλά μόνο για παρακολούθημα του, αναγκάσθηκε να κάνει υποχωρήσεις και να υπογράψει προγαμιαίο σύμφωνο, ανεβάζοντας κατά πολύ την προίκα, για να συμφωνήσει για τον γάμο και ο γηραιός πατριάρχης της φυλής της νύφης: ¨Κοιτάξτε, θα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον χρειαζόμαστε! Όμως δεν θα είναι κόμμα, ούτε θα έχει μέλη και η ισχυροποίηση του θα περνάει μόνο μέσα ( έτσι θα λέμε ), από τον ΙΣΧΥΡΟ κι ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ ΣΥΝ. Εξάλλου θα κρατήσουμε και τη θέση του προέδρου της εταιρείας¨. Η νύφη τελικά συμφώνησε, γιατί ¨τα ψιλά γράμματα¨ του συμφώνου ήταν ιδιαίτερα ελκυστικά.
Παραλειπόμενα : Το τι βαρύγδουπες κουταμάρες ειπώθηκαν και συνεχίζουν να λέγονται, μετά τον γάμο, από πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΝ, για να δικαιολογήσουν τα ακατονόμαστα, στη βάση τους αλλά και στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι για να γελάς αλλά και να κλαις ταυτόχρονα… από την κατάντια όπου έχουν ξεπέσει.
Ο δεύτερος γάμος πραγματοποιήθηκε μόλις στο παραπέντε του κλεισίματος της ΠΣΕ και οι όρκοι πίστης δόθηκαν με την ανάγνωση του ψηφίσματος των 24 συντρόφων όπου έβρισκες όλες τις αποχρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ: τάσεις του ΣΥΝ, συνιστώσες, υποψήφιες συνιστώσες, ακόμη κι ανένταχτους του 2ου κύματος. Είχαν προλειάνει το έδαφος, λίγες μέρες πριν, οι αναγγελίες δύο επίσημων αρραβώνων, με γραπτά κι υπογεγραμμένα προικοσύμφωνα από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπου διαπιστώθηκαν και κάποιες ¨διγαμίες¨ χωρίς να ενοχλούνται οι υπόλοιποι ¨συμβαλλόμενοι¨.
Προφανώς και δεν μας πέφτει λόγος, το που θα βάλει ο καθείς την υπογραφή του. Απλώς καθώς παρατηρούμε τα τεκταινόμενα, μας πιάνει μια θλίψη…
Ο μικροαστικός οπορτουνισμός συχνά αυτοβαπτίζεται πολιτική συμμαχιών και ταχτική ελιγμών, και εν μέσω άκρατου αυτοθαυμασμού για την ευφυή ταχτική του (!!), καταλήγει στα πιο τερατώδη ξεπουλήματα αρχών και πολύχρονων αγώνων. Παραβρίσκεται αυτοφυώς στους κόλπους της ελληνικής αριστεράς και ευθύνεται για πάμπολλα χτυπήματα προς το λαϊκό κίνημα, ιδιαίτερα στις κορυφαίες στιγμές του : από την προδοσία του Δεκέμβρη του ΄44 και της Βάρκιζας …. την αποδοχή της ¨λύσης Μαρκεζίνη¨ επί χούντας, τον χαρακτηρισμό ως προβοκάτσιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το ¨Καραμανλής ή τα τάνκς¨ και την ΕΑΔΕ ….κι αφήνοντας ασχολίαστα τα συμβάντα ολόκληρης της μεταπολίτευσης, ας φτάσουμε στην ουσιαστική άρνηση, αλλά και καθύβριση, εν συγχορδία με το σύστημα, της νεανικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του ΄08.
Το καβούκι του κομματικού πατριωτισμού, αποδεικνύεται πολύ σκληρό και περίκλειστο για να επιτρέψει στους από μέσα να συνειδητοποιήσουν της ανάγκες της αριστεράς. Η τεράστια πλειονότητα των αριστερών ζητά και απαιτεί έναν πολιτικό φορέα που να τον διαφεντεύουν αυτοί που αποτελούν την ψυχή και το σώμα του, δηλ. τα μέλη του κι όχι κάποια αδιαφανή στελεχικά επιτελεία και οι μεταξύ τους «ποσοστώσεις».
….να μπορέσει να συσπειρώσει και να εκφράσει, να δώσει υπόσταση στο δυναμικό της διάσπαρτης κοινωνικής αριστεράς των ¨ανένταχτων¨ …….και των νέων που δίνουν το παρόν σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες».
Από την άλλη όμως και πριν περάσουν τρεις σειρές, τα παίρνουν ουσιαστικά πίσω :
« ….¨κάποια¨ δεν μπορούν να συζητηθούν από την αρχή. Είναι τα κοινά συμφωνημένα για το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τι αποτελείται( !!!), ο ρόλος των συνιστωσών……». Και διάφορα άλλα πολιτικά μπλα- μπλα που έχουμε κατακουραστεί να τ΄ ακούμε….. Όπως ακριβώς το έλεγε στην εποχή του ο πολύκλαυτος : « Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω».
Και στο κάτω- κάτω της γραφής, ποια είναι αυτά ¨τα κοινά συμφωνηθέντα¨; Ελπίζω να μην ξαναεισπράξω τη αιδήμονα σιωπή τους ! Είναι καθήκον τους να μας ενημερώσουν και δικαίωμα μας να μάθουμε. Πρέπει όλοι να ξέρουμε, ποια είναι η οικονομική μοιρασιά, το μοίρασμα των θέσεων εξουσίας και οι άλλες γραπτές και προφορικές δεσμεύσεις αλλήλων. Το απαιτούμε! Είναι απαίτηση της κοινωνικής και πολιτικής ριζοσπαστικής αριστεράς, να ξέρουμε το πώς συγκροτηθήκαμε και πως πορευόμαστε! Είναι απαραίτητη προϋπόθεση στην « κουλτούρα και την πολιτική ηθική της αριστεράς», που τόσο εύκολα την θυμούνται κάποιοι, όταν έχουν να κάνουν με άλλων τα τερτίπια κι όχι τα δικά τους..
Και παρακάτω, όταν αναπτύσσουν την κριτική τους προς τον ΣΥΝ, τότε ξανανοίγουν τα μάτια τους και ξαναπιάνουν το νήμα της ορθοφροσύνης :
« Ο επιστρατευμένος ¨κομματικός πατριωτισμός¨ είναι αδιέξοδος αλλά και ανίκανος να ξεπεράσει την κρίση….Ο πατριωτισμός αυτός είναι τέκνο των μηχανισμών και των φιλοδοξιών…». Πως το λέγαμε στα παιδικά μας; ¨Την καμπούρα του μπροστινού την βλέπουμε, τη δικιά μας όχι¨!!
Στην κηδεία, που έγινε το διήμερο της ΠΣΕ και με νεκροθάφτες τα τρία προς ψήφιση κείμενα, ενταφιάστηκε εν χορδαίς και τυμπάνοις το αυτοδύναμο και αυτεξούσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Διάφορα μπλα-μπλα…. για ανεξάρτητες τοπικές και άλλες επιτροπές….για μέλη ΣΥΡΙΖΑ… μέλη μόνο οι ανένταχτοι…. όχι, πρέπει να είναι μέλη και οι συνιστώσες. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το τελευταίο : να έχω έναν ψήφο εγώ και έναν, άντε δύο η ΚΕΔΑ π.χ., κι αν πάρω και δύο φίλους μου, να έχω πλειοψηφία απέναντι της, οπότε μπορώ να διεκδικήσω και τη θέση του συντονιστή του ΣΥΡΙΖΑ!!
Χιλιάδες καλοδιατυπωμένα λογάκια, αλλά ούτε μια λέξη δεν βρέθηκε που να αφήνει να διαφανεί ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξουν τα όργανα τους. Είναι ένα θέμα που δεν μπαίνει ούτε για συζήτηση! Και δεν μιλώ για τον ΣΥΝ που « ούτε καν καταλαβαίνει τι σημαίνει μέλη ΣΥΡΙΖΑ», που να πάμε και σε εκλογή οργάνων. Μιλώ για τους δύο αρραβώνες και τα προγαμιαία συμβόλαια που υπογράφτηκαν και τα διάφορα ευτράπελα που υποστηρίχθηκαν.
Πάνω σ΄ αυτό το ζήτημα προχώρησε σε υποχώρηση και το 2ο κύμα. Από τους μεγάλους στόχους για ¨μέλη ΣΥΡΙΖΑ, που θα εκλέγουν τα όργανα τους¨ και μάλιστα με ¨αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες¨, καταλήξαμε να είμαστε ικανοποιημένοι με: «Κεντρική επιδίωξη στη Συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου πρέπει να είναι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε χώρο με δημοκρατική λειτουργία σε όλα τα πεδία του, που σε πρώτη φάση θα επιτευχθεί με το συνδυασμό εκλογής και ποσοστώσεων όλων των οργάνων.»
Ό,τι ακριβώς λέγαμε παραπάνω για τα βαφτίσια σε ¨ταχτικές ελιγμών και πολιτικές συμμαχιών¨. Αυτά όλα που μας έλεγαν διάφοροι σύντροφοι του 2ου κύματος, όταν περιχαρείς μας ανακοίνωναν τη μια μέρα, ότι η ΚΟΕ άλλαξε, την άλλη, ήρθε και η ΔΕΑ μαζί μας, όπου να ΄ναι έρχεται και η ΚΕΔΑ, το ΚΟΚΚΙΝΟΠΡΑΣΙΝΟ, η ΑΚΟΑ και το ΚΟΚΚΙΝΟ είναι σίγουρα μαζί μας!!! Μέχρι που φάγανε τις απανωτές σφαλιάρες από τα προικοσύμφωνα των δύο αρραβώνων και όντας ζαλισμένοι, όταν τους καλέσανε στον γάμο, δεν είπανε το ¨όχι¨. Ας ελπίσουμε, ότι επήλθε η συνειδητοποίηση! Εξάλλου για ν΄ αντέξεις την αφόρητη πίεση και τις ίντριγκες των γραφειοκρατών, ένα μόνο μπορείς να κάνεις : να επιδείξεις αταλάντευτη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις που εκπροσωπείς! Αυτό και μόνο αυτό μπορεί να ονομασθεί αντισυστημική ή ριζοσπαστική ή επαναστατική ή γνήσια ή μαρξιστική ή όπως διάολο θες πέστην, αλλά προπάντων ΤΑΞΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Όλα τα άλλα είναι λογάκια, όμορφα λογάκια, όμορφα βαλμένα στη σειρά!
Η δεύτερη πολύ σοβαρή υποχώρηση, προήλθε από εκεί που ίσως δεν το περιμένανε πολλοί. Από τον σ. Α .Αλαβάνο, που στις 22 Ιούνη έλεγε : «Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας». Και είχε σκορπίσει ενθουσιασμό κι ελπίδες με αυτές τις δηλώσεις του.
Όμως φαίνεται οι πιέσεις των ηγεσιών των συνιστωσών ήταν τόσο μεγάλες που αναγκάσθηκε να συμβιβασθεί : « Στην συνδιάσκεψη του Οκτώβρη να συμμετέχουν εκλεγμένοι εκπρόσωποι, με «κόκκινη κάρτα», με δυνατότητα δηλ να λαμβάνουν αποφάσεις σε συνδυασμό πάντα με λειτουργία των συνιστωσών».
Νομίζω δεν χρειάζονται ούτε διευκρινήσεις, ούτε σχόλια επ΄ αυτών. Τα λόγια είναι πολύ καθαρά!
Η μεγάλη απούσα, επιβεβαίωσε με εκκωφαντική σιωπή την απουσία της, στην διάρκεια της ΠΣΕ, όπως το ίδιο είχε γίνει και στην 2η ΠΣ. Μιλάμε φυσικά για την Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Έχει να εμφανισθεί από πολλούς μήνες πριν και ιδιαίτερα μετά τον φλεγόμενο Δεκέμβρη, όπου οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ αγωνίσθηκαν πλάι- πλάι κι έδειξαν, στις τρεμάμενες ηγεσίες των συνιστωσών, μέχρι που μπορεί να φτάσουν. Είναι χαρακτηριστική η σφοδρή πολεμική της ΚΟΕ, ακόμη μέχρι και στην επίκληση βέτο προχώρησε, απέναντι στην ενωτική δράση, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ενοποιητική πράξη, νεολαίων του ΣΥΡΙΖΑ, στην διάρκεια της κατάληψης της πρυτανείας του ΑΠΘ, αμέσως μετά τον Δεκέμβρη.
Είναι πολύ παράξενο που κανένας από αυτούς που ασχολούνται κι αναλύουν τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κάνει ούτε μια τόση δα μικρή αναφορά για το μεγάλο ζήτημα της συγκρότησης Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Λες κι όλοι αποδέχονται ότι είναι ένα ζήτημα που ζεματάει. Το ζήτημα της Νεολαίας το έχουν αφήσει έξω από κάθε διαδικασία παζαρέματος μεταξύ τους οι κομματικοί μηχανισμοί γιατί ξέρουν ότι ο άλλος σίγουρος δρόμος για την πορεία αποδυνάμωσης τους είναι η πολιτική συνένωση των Νεολαιών τους. Γιατί φυσικά εκτός από τη θέρμη και τη ζωντάνια της Νεολαίας της, καμιά συνιστώσα δεν έχει να επιδείξει δείγματα ζωντανής πολιτικής παρουσίας. Και χωρίς διακριτή πολιτική γραμμή το μόνο που συγκρατεί τους νεολαίους είναι το ιδεολογικό μάντρωμα. Γιατί είναι προφανές ότι κάθε κοινή πολιτική δράση, άρα και σύμπραξη Νεολαιών διαλύει πολύ εύκολα τα ιδεολογικά νεφελώματα που τις συγκροτούν και ανοίγει ο δρόμος για ανεξέλεγκτες καταστάσεις και ¨μη συμφέρουσες¨ συνενώσεις νεολαίων.
Πάντως απορίας άξιο είναι ότι ούτε το 2ο Κύμα, αλλά ούτε και η Πρωτοβουλία για την Αντισυστημική Αριστερά….. κάνουν λόγο για την ανάγκη οικοδόμησης ενιαίας Νεολαίας.
Σύντροφοι και συντρόφισσες:
μέλη και στελέχη των συνιστωσών, ανένταχτοι του 2ου κύματος, ανένταχτοι από μόνοι τους, ανένταχτοι αυτοανακηρυγμένοι ως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι της Πρωτοβουλίας για την Αντισυστημική Αριστερά, ανένταχτοι του ΕΟΣ, φίλοι και φίλες του ΣΥΡΙΖΑ, Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, όχι μόνο για την ελληνική αριστερά, αλλά για την ελληνική κοινωνία που δεν έχει που να ακουμπήσει. Έγινε, χωρίς ίσως να το έχουμε συνειδητοποιήσει επαρκώς, τόσο μεγάλη υπόθεση που δεν μπορούμε πια να τον αφήσουμε στα χέρια των επαγγελματιών της εξουσίας. Σ΄ αυτούς όλους που τυφλοί αλλά και τυφλωμένοι από τα μικροσυμφέροντα τους, κατάντησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ημιθανή και ετοιμάζονται τον Οκτώβρη να υπογράψουν όλοι μαζί το πιστοποιητικό μόνιμης αναπηρίας του και να αναλάβουν συνδιαχειριστές των υποθέσεων του για το υπόλοιπο του βίου του.
Είναι αγωνιστικό μας καθήκον, είναι χρέος μας απέναντι στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας, απέναντι στους μικρούς ή μεγάλους αγώνες που έχει δώσει ο καθένας μας, να πάρουμε την υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια μας και να πάμε όλοι στην συνδιάσκεψη του Οκτώβρη, με στόχο να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να αναστήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από αύριο ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ στην μεγάλη υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών του που θα εκλέγουν τα όργανα τους και θα διαφεντεύουν τα του οίκου τους.
Από αύριο να ξεκινήσουμε την προσπάθεια, να υπογράψουμε ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ μας, ως ΜΕΛΗ του ΣΥΡΙΖΑ, με το παραπάνω περιεχόμενο ή κάτι παραπλήσιο. Να υπογράψουν όλοι όσοι μπορούν να πεισθούν και το πιστεύω ακράδαντα, ότι θα είναι πολλοί αυτοί. Από την αποφασιστικότητα μας και μόνο εξαρτιέται, το πόσοι θα είμαστε.
Η άλλη στάση είναι να παραμείνουμε «άβουλοι, δειλοί, μοιραίοι», περιμένοντας τη λύση από τους επίδοξους ¨σωτήρες¨.
Μέλος ΣΥΡΙΖΑ Θες/νίκης
ΥΓ.
1.Για όσους θα μεμψιμοιρήσουν, ότι από το κείμενο μου λείπει η αναφορά στα πολιτικά καθήκοντα μας της συγκυρίας, θα τους υπενθυμίσω ότι χωρίς πολιτικό υποκείμενο που να παράγει πολιτική γραμμή, καταντάς να γίνεις ¨επετειολόγος¨.
2. Για λόγους οικονομίας χώρου, δεν καταπιάστηκα καθόλου με την περίφημη ¨αρχή της ομοφωνίας¨, άλλη απούσα στις διαδικασίες της ΠΣΕ.
3. Όπως επίσης δεν καταπιάστηκα, με την ταξική διαστρωμάτωση των οργανωμένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς την επήρεια τους πάνω στα τεκταινόμενα.
4. Τέλος, η ευθύνη για την ανάλυση του ¨μικροαστικού οπορτουνισμού¨ και τις τερατωδίες του απέναντι στο λαϊκό κίνημα είναι αποκλειστικά δική μου. Ενώ για το ¨κομματικό πατριωτισμό¨ έχουν γραφεί πάμπολλα και πλειστάκις στα κείμενα του
Δεν θάλεγα ότι χρειάζεται καμμία επισήμανση ή "παρατήρηση" το παραπάνω άρθορ του σύντροφου Σμυρνή. Κατά την γνώμη μου, βεβαίως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσε να πει κάποιος ορισμένα θέματα ή απόψεις, Αλλά θα το θεωρήσω δευτερεύον ζήτημα.
Οι απόψεις μου είναι γνωστές, άλλωστε.
Το πρώτιστο, όμως στο παραπάνω ποστ είναι οι σοβαρές πολιτικές επισημάνσεις και η κατάθεση ενός λόγου "από ψυχής"
Άποψη με παρρησία, καθαρή, έντιμη και ειλικρινή διάθεση, χωρίς προσχήματα ή σκοπιμότητες.
Ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης (τάσης..), εκτιμώ πρώτιστα τους συντρόφους που δεν οχυρώνπονται και δεν μασάνε τα λόγια τους.
Εξαιρετικό κείμενο από κάθε άποψη και πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψή μας παρόμοιες σκέψεις και πολιτικές τοποθετήσεις.
Να μην μένουμε στα λόγια. Να διαβάζουμε και με τα μάτια της ψυχής.
Την καλημέρα μου, σύντροφε Σμυρνή.
Και σε όλους σας ψυσικά.
Μια παρατήρηση μόνο, εντάξει το αίτημα για δημοκρατική συγκρότηση του Συριζά, έχει μια βάση. Ακόμα και όσοι έχουν ενστάσεις δεν μπορούν παρά να δεχτούν, ότι κάθε προσπάθεια για περισσότερη δημοκρατία δεν μπορεί παρά να είναι θεμιτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήθεωρώ όμως, ότι πριν αποφασίσουμε να ιδρύσουμε ένα ενιαίο κόμμα ή ένα ομοσπονδιακό κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ), θα πρέπει να αποφασίσουμε το ιδεολογικό και πολιτικό προφίλ του. Δεν είναι νοητό πρώτα να φτιάξουμε κόμμα και μετά να συζητήσουμε για την ιδεολογία του. Προς το παρόν το μοναδικό ιδεολογικό πλαίσιο του συριζά είναι εξαιρετικά φτωχό, δηλαδή αντιδικομματισμός, αντινεοφιλελευθερισμός και ενότητα αριστεράς. Το πλαίσιο αυτό όμως είναι ανεκτό ίσως για εκλογική συμμαχία, αλλά όχι για πολιτικό κόμμα, ούτε για ομοσπονδιακό κόμμα.
Τίθεται λοιπόν το ζήτημα τι κόμμα θέλουμε να φτιάξουμε. Επί της ουσίας καλούμαστε να συνδυάσουμε ιδεολογικά ρεύματα ρεφορμιστικά, όπως σοσιαλδημοκράτες (ανανεωτική πτέρυγα Συν)και κομμουνιστές του δημοκρατικού δρόμου (αριστερό ρεύμα Συν, ΑΚΟΑ, ενεργοί πολίτες κτλ), μαζί με οργανώσεις τις επαναστατικής αριστεράς με αντιτιθέμενες ιδεολογικές καταβολές, όπως Μαρξιστές - Λενινιστές (ΚΟΕ -ΚΕΔΑ) και τροτσκιστές (ΔΕΑ, ΚΟΚΚΙΝΟ κτλ), αλλά και οικολόγους.
Ουσιαστικά δηλαδή ο Σύριζα περιλαμβάνει σχεδόν το σύνολο των ιδεολογικών ρεμάτων της αριστεράς, οι οποίες έχουν τελείως αντιτιθέμενες απόψεις τόσο ως προς τον τρόπο μετάβασης στον σοσιαλισμό (δημοκρατικός δρόμος ή επανάσταση), όσο και ως προς το είδος του σοσιαλισμού που θέλουμε (δικτατορία του προλεταριάτου ή δημοκρατία, κρατική οικονομία, αυτοδιαχείρηση ή μεικτή οικονομία κτλ)
Οι ανωτέρω διαφορές προφανώς δεν μπορούν να λυθούν ούτε με ψηφοφορίες (διότι οι όποιες μειοψηφίες δεν θα παραμείνουν σε ένα κόμμα του τελικά δεν τους εκφράζει), ούτε με διαρκείς συμβιβασμούς διότι τότε θα αναπαραγάγουμε τον δυισμό του Συν στην νιοστή, με αποτέλεσμα νέους φραξιονισμούς και ασαφείς πολιτικές.
Θέτω λοιπόν το ερώτημα μήπως θα ήταν προτιμότερο να παραμείνει ο Σύριζα, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, ως εκλογική συμμαχία των δυνάμεων της αριστεράς, ενθαρρύνοντας ταυτόχρονά τις ιδεολογικές και πολιτικές συγκλίσεις, αλλά και την ένταξη των ανεντάκτων είτε στις υπάρχουσες συνιστώσες είτε στην δημιουργία νέων συνιστωσών.
Έτσι ώστε ενδεχομένως στο κοντινό μέλλον να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε, αυτό που σήμερα και μάλιστα υπό την επιρροή της ήττας στις ευρωεκλογές, είναι κατά την άποψη μου ουτοπικό και αν επιχειρηθεί θα οδηγήσει δυστυχώς σε νέες διασπάσεις.
Δημοσιεύουμε σχόλιο που μας έστειλε ο σ. Τάσος Αναστόπουλος με e-mail:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυντροφοι, επιτρέψτε μου μια σύντομη παρέμβαση στους προβληματισμούς που δημοσιεύονται στο ιστολόγιό σας.
Καταγράφω από την επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΝ, στην επιλογή "τελευταίες ανακοινώσεις ΣΥΝ" μόνο για το διάστημα 1-6 Αυγούστου 2009:
1) 27 καταχωρήσεις για παρεμβάσεις βουλευτών, στελεχών και συλλογικοτήτων του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρας, Λαφαζάνης, Καρίτζης, Ανδριοπούλου, Ν.ΣΥΝ, Χουντής, Δρίτσας, Βίτσας, Φιλίνη) για πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα.
2) 3 καταχωρήσεις για συνεντεύξεις μη-βουλευτών στελεχών της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ (Χατζησωκράτης, Παπαδημούλης, Μαργαρίτης) για τα εσωτερικά του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως για την πρακτική διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την επαναδιαπραγμάτευση των αποφάσεων συνεδρίων και οργάνων του ΣΥΝ μακρυά όμως από δημοκρατικές διαδικασίες και διαμορφωμένους συσχετισμούς.
Ερώτηση:Που οδήγησε η "συνεννόηση" μεταξύ των δύο μεγαλυτερων τάσεων του ΣΥΝ;
Απάντηση: Στο τίποτε, γιατί συνεννόηση δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ πλήρως αντιτιθέμενων απόψεων και ιδιαίτερα όταν αυτή αποβλέπει στην παραβίαση των συνεδριακών αποφάσεων και στην ακύρωση των αποφάσεων της πλειοψηφίας.
Συμπέρασμα: Πόσο θα κρατήσει ακόμη αυτή η κατάσταση; Μήπως πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε με βάση το στερεότυπο "κανείς δεν περισσεύει";
Μήπως πρέπει επιτέλους να δώσουμε σε εαυτούς και αλλήλους τη δυνατότητα να υπάρξουμε και να λειτουργήσουμε με βάση την ιδεολογία μας και την πραγματική μας πολιτική ταυτότητα σε ρήξη με το πολιτικό πλαίσιο του ΣΥΝ που η χρεωκοπία του είναι ολοφάνερη;
Τάσος Αναστόπουλος
ΤΕ ΣΥΡΙΖΑ Μίκρας, ΠΚ ΣΥΝ Μίκρας
Σωστός και ο σύντροφος Αναστασόπουλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θα πει "κανείς δεν περισσεύει" . Ο ένας διώχνει τον άλλο ..και όλοι μαζί, τους εαυτούς μας!
Από σαράντα κύματα περνάμε ό ένας τον άλλο. Πλάκα κάνουμε;
Άλλο διαφορετική άποψη και άλλο 12 διαφορετικές ιδεολογικές κοσμοθεωρίες..
Κάθε πράγμα στον καιρό του και το …κόμμα τον Αύγουστο! Το παρακάτω ερώτημα δεν είναι επίκαιρο, γιατί ανήκει στο παρελθόν. Αφορά τα προηγούμενα χρόνια. Αφορά το ιδρυτικό του ΣΥΡΙΖΑ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέτω λοιπόν το ερώτημα μήπως θα ήταν προτιμότερο να παραμείνει ο Σύριζα, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, ως εκλογική συμμαχία των δυνάμεων της αριστεράς, ενθαρρύνοντας ταυτόχρονά τις ιδεολογικές και πολιτικές συγκλίσεις, αλλά και την ένταξη των ανεντάκτων είτε στις υπάρχουσες συνιστώσες είτε στην δημιουργία νέων συνιστωσών.
Το κόμμα το χρειαζόμαστε για να αναλύει σωστά την πολιτική συγκυρία και να μας βοηθάει να παρεμβαίνουμε σωστά σε αυτή. Προς αυτή την κατεύθυνση τα 15 σημεία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μια πολλή καλή βάση για να υπάρχει μια πολιτική πυξίδα στην πολιτική μας παρέμβαση. Και αυτή η πυξίδα είναι πολύ καλύτερη για παράδειγμα την πολιτική γραμμή που παράγει το ΚΚΕ, το οποίο έχει όλα αυτά τα στοιχεία του κόμματος, όπως το φαντάζονται μερικοί, όπως ο προηγούμενος «ανώνυμος». Εκτός από το ΚΚΕ, και αρκετοί άλλοι φαντασιώνονται ότι έχουν κόμμα, αλλά τελικά παρεμβαίνουν με χειρότερο τρόπο και στην κοινωνία και στο κίνημα από άλλους που δεν έχουν τέτοιες φαντασιώσεις. Το ζήτημα της διπλής ένταξης αποτελεί μια καλή λύση, ώστε αυτές οι φαντασιώσεις να μην γίνονται εμπόδιο στην οικοδόμηση νέων πολιτικών σχέσεων και πολιτικών πρακτικών στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν νομίζουν όμως κάποιοι ότι έχουν κόμμα με κάτι ..δια να, όπως το ΚΚΕ ή το ΚΚΕ μ-λ ας μας αφήσουν ήσυχους και να μην μας γλύφουν για να υφαρπάξουν την ψήφο μας στις εκλογές και μετά να μας θυμούνται στις επόμενες εκλογές! Τουλάχιστον το ΚΚΕ και το ΚΚΕ μ-λ σε αυτά τα ζητήματα, κάνουν πολύ πιο έντιμη πολιτική.
Εδώ δεν μπορούμε να τα βρούμε στα κινήματα και στους εργασιακούς χώρους και να συνυπάρχουμε μέσα σε κοινά συνδικαλιστικά σχήματα, και αυτό το ζήτημα δεν το θεωρούμε σημαντικό πρόβλημα και μιλάμε μόνο για συγκλίσεις στο …κοινοβούλιο για να σώσουμε εκλογικά τον ΣΥΝ. Αυτά κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνουν. Αν δεν έχουμε για σημείο αναφοράς μας την οικοδόμηση μιας άλλης αριστεράς και του πολιτικού της φορέα τότε, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών του, όπως αυτά εκφράζονται σήμερα με τον τρόπο που λειτουργεί και παράγει(;) πολιτική αυτός ο χώρος.
Σύντροφοι αντιθέτως νομίζω ότι το ερώτημα είναι απολύτως επίκαιρο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν επιμένω ότι προϋπόθεση για την ίδρυση ενιαίου κόμματος είναι το ζήτημα του ιδεολογικού προτάγματος του. Ένα κόμμα της αριστεράς, προκειμένου να εμπνεύσει την κοινωνία και ιδίως τον εργαζόμενο κόσμο για την ανατροπή του συστήματος, θα πρέπει να μπορεί να εμπνεύσει μια εναλλακτική κοσμοθεωρία. Δεν αρκεί δηλαδή απλά μια αντικαπιταλιστική ρητορεία. Ένα αριστερό κόμμα θα πρέπει να μιλήσει στον κόσμο ευθέως το κοινωνικό - οικονομικό σύστημα που οραματίζεται. Αλλιώς θα μετατραπεί απλά σε κόμμα διαμαρτυρίας. Υπό την έννοια αυτή το ΚΚΕ πράγματι διαθέτει ένα όραμα για την κοινωνική αλλαγή που επαγγέλλεται (αυτό του Σοβιετικού μοντέλου), έστω αν αυτό δεν ικανοποιεί τους περισσότερους από εμάς. Αντίθετα ο Συριζα, ακριβώς επειδή δεν είναι κόμμα, διαθέτει αντίστοιχο ιδεολογικό όραμα. Βέβαια οι επιμέρους συνιστώσες διαθέτουν κάθε μια τη δική της κοσμοθεωρία, αλλά ο όλος σύριζα σαφώς όχι.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, Ποια λοιπόν θα είναι η ιδεολογία του νέου κόμματος? Μήπως η ενότητα της αριστεράς ή μήπως τα 15 σημεία πάλης που επικαλείστε? Τα παραπάνω αρκούν πράγματι για εκλογική διακήρυξη συμμαχίας όχι όμως για ιδεολογικό μανιφέστο, αυτά δεν συγκροτούν ιδεολογία σύντροφοί. Ας το δούμε και πρακτικά. Τι θα πούμε για την ευρωπαϊκή ένωση? Αρκεί η θέση του σύριζα για αντίθεση στις πολιτικές τις ευρωπαικής ένωσης? Για μια συμμαχία ναι. Για ένα πολιτικό κόμμα σαφώς όχι. Ένα κόμμα θα πρέπει να πει ξεκάθαρά αν είναι υπέρ ή κατά της συμμετοχής της Ελλάδας την ευρωπαική ένωση. Στο ερώτημα αυτό ο σύριζα δεν μπορεί να απαντήσει, διότι σε αυτόν συνυπάρχουν ευρωπαϊστές και αντιευρωπαϊστές.
Η δική μου λοιπόν πρόταση είναι να παραμείνει ο σύριζα συμμαχία. Θεωρώ μάλιστα μόνο έτσι θα συνεχίσει να αποτελεί ένα πραγματικά πρωτόγνωρο εγχείρημα. Μόνο ως συμμαχία θα μπορέσει να προσελκύσει και άλλες κινήσεις, οργανώσεις αλλά και ανέντακτους πολίτες της αριστεράς. Αν γίνει εναιαίο κόμμα η όποια περαιτέρω ενοποιητική διαδικασία τελειώνει εδώ, καθώς οι προσχωρήσεις σε ενιαίο κόμμα δεν συνηθίζονται. Μόνο ως συμμαχία ο Σύριζα θα μπορεί να λειτουργεί ως χώρος σύνθεσης (ναι με τους απαραίτητους κάθε φορά συμβιβασμούς, δεν γίνεται αλλιώς) που δεν θα ακυρώνει τις επιμέρους ιδεολογικές θέσεις των συνιστωσών του, αλλά θα συμβάλει στην κοινή δράση.
Τέλος και ως προς την άποψη που υποστηρίζετε περί διπλής ένταξής, δεν νομίζω ότι πράγματι θα βοηθήσει. Άλλωστε η διπλή ένταξή που πολλοί προτείνουν δεν είναι ακριβώς διπλή, καθώς οι ανέντακτοι θα διαθέτουν μόνο μια κάρτα μέλους (αυτή του συριζα), γεγονός που θα αλλοιώνει τον συμμαχικό χαρακτήρα του σχήματος, αφού θα διαθέτει μέλη που δεν θα ανήκουν σε κανένα συμμαχικό σχήμα. Δηλαδή το συμμαχικό σχήμα, θα είναι ταυτόχρονα και κόμμα!!! Εξάλλου ας μην υποτιμούμε και το γεγονός ότι τα οργανωτικά ζητήματα είναι και βαθιά ιδεολογικά και πολιτικά δυσεπίλυτα όταν θα πρέπει να συνυπάρξουν οργανώσεις με χαώδεις οργανωτικές διαφορές. Για παράδειγμα κάποιος που είναι μέλος της ΚΟΕ (δηλ. οργάνωσης που εφαρμόζει τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό), δεν θα δικαιούται να διαφωνεί δημοσίως με την γραμμή της οργάνωσης του, πράγμα που όμως θα μπορεί (το πιθανότερο) να το πράξει ως μέλος του Σύριζα! Αντίστοιχα κάποιος ως μέλος της μειοψηφίας του Σύν, θα μπορεί δημοσίως να διαφωνεί πλήρως με όλες τις θέσεις του κόμματος του, πράγμα που (πιθανών) να μην μπορεί να πράξει, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό ως μειοψηφών στον Σύριζα! Δηλαδή, η διπλή ένταξη, σε οργανώσεις που εφαρμόζουν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους μοντέλα οργάνωσης, θα επιφέρει περαιτέρω κρίση τόσο μέσα στις συνιστώσες όσο και στο συνολικό σχήμα (Συριζα)
Κλείνοντας θα ήθελα να θυμίσω, σε όσους επιμένουν ότι θα πρέπει ο συριζα να γίνει κόμμα, ένα παλιό ανέκδοτο: Ερωτάται λοιπόν κάποιος πόσα κόμματα προκύπτουν όταν ενώνονται δύο αριστερά κόμματα. Και η σωστή απάντηση είναι τρια (3) Ένα το καινούριο κόμμα, μια αριστερή διάσπαση του ενός και μια δεξιά διάσπαση του άλλου!
Ας προσέξουμε όλοι, ώστε να μην αποκτήσει το ανέκδοτο ονοματεπώνυμο!
Ο παραπάνω ανώνυμος.
Αυτοί που έχουν τα κόμματά τους, ας τα χαίρονται! Δεν τους είπε κανείς ότι θα πρέπει να τα διαλύσουν για να συμμετέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των εκλεγμένων και ανακλητών οργάνων. Όσοι νομίζουν ότι λειτουργούν με τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό», ας μάθουν κάποια στιγμή ότι πως αν συμμετέχουν και σε άλλο πολιτικό σχήμα, αρκεί να σέβονται τις δημοκρατικές διαδικασίες του. Όπως για παράδειγμα σέβονται τις αποφάσεις και την δημοκρατική λειτουργία ενός συνδικάτου, στο οποίο κανείς δεν τους απαγορεύει να λένε ότι θέλουν, αλλά αποφασίζει η γενική συνέλευση και οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές για όλους. Και αν κάποιος είναι απεργοσπάστης ή κάνει κάτι άλλο ενάντια στα συμφέροντα του συνδικάτου, υπάρχει και η διαγραφή… Πως λοιπόν αποδέχονται την συμμετοχή τους στα συνδικάτα τα οποία λειτουργούν με σαφώς πιο δημοκρατικό τρόπο απ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν αποδέχονται αντίστοιχες δημοκρατικές λειτουργίες και στον ΣΥΡΙΖΑ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα αν σχεδόν όλοι θέλουν να παίζουν με τις λέξεις αν αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα ή όχι, δεν θα τους ακολουθήσουμε σε αυτό το παιχνίδι. Αν είναι ένας σχηματισμός που πρωτίστως ασχολείται με την πολιτική και έχει μέλη και μια δημοκρατική λειτουργία για μας - όπως και για κάθε μέσο άνθρωπο που διαθέτει μια στοιχειώδη λογική – αυτό είναι κόμμα. Αν θέλουν κάποιοι να κρύβονται πίσω από το δακτυλάκι τους και να μην το βλέπουν, δεν θα τους ακολουθήοουμε…
Όμως, ας μας επιτρέψετε τουλάχιστον να γελάμε – μαζί με όποιον άλλο ανθρωπάκο που δεν έχει εντρυφήσει στους νεολογισμούς που προσπαθούν να ανακαλύψουν διάφοροι στον ΣΥΡΙΖΑ – όταν βλέπουμε διάφορους να κάνουν τον καραγκιόζη, όταν δηλώνουν ότι διεκδικούν ένα ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των δημοκρατικά εκλεγμένων οργάνων, ο οποίος δεν θα είναι κόμμα!....
Σύντροφοι, κόμμα χωρίς ιδεολογία δεν είναι αριστερό κόμμα. Θα είναι απλά κόμμα διαμαρτυρίας, από αυτά που κατά καιρούς έχει ανάγκη το σύστημα, για να απορροφά τους κραδασμούς από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Ερωτάσθε λοιπόν ευθέως ποιος είναι ο σοσιαλισμός που θα πρεσβεύει το κόμμα συριζα?
ΑπάντησηΔιαγραφή1. O σοσιαλισμός που θα πρεσβεύει ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σίγουρα καλύτερος από αυτόν που πρεσβεύει το ΚΚΕ!
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Όλα τα κόμματα έχουν ιδεολογία, και τα αστικά και τα επαναστατικά. Μόνον που ιδεολογία τους δεν κρίνεται από αυτό που διακηρύσσουν αλλά κυρίως από αυτό που πράττουν. Και πάλι το ΚΚΕ είναι ένα καλό παράδειγμα που δείχνει πως ένα κόμμα που επαγγέλλεται τον κομουνισμό, τελικά λειτουργεί ως κρατικός ιδεολογικός μηχανισμός.
3. Εξάλλου, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και ότι η ταξική πάλη διαπερνάει ακόμα και τους κομματικούς μηχανισμούς που αυτοπροσδιορίζονται ως επαναστατικοί, κομμουνιστικοί και άλλα παρόμοια, και ως εκ τούτου κανένα χαρακτηριστικό τους δεν είναι δεδομένο εκ των προτέρων...
Ωραία, λοιπον να κάνουμε το Σύριζα κόμμα και στο ιδεολογικό μανιφέστο να γράψουμε ότι" ο δικός μας σοσιαλισμός είναι σίγουρα καλύτερος από αυτόν που πρεσβεύει το ΚΚΕ"!!! Τέλικα όλα τα προβλήματα λύνονται τόσο εύκολα τον αυγούστο!
ΑπάντησηΔιαγραφήπεραστικά μας σύντροφοι.....
Το τι θα γράψουμε στο μανιφέστο του ΣΥΡΙΖΑ, θα το αποφασίσει το ιδρυτικό του συνέδριο. Όμως, εκ των προτέρων είμαστε σίγουροι ότι o δικός μας σοσιαλισμός είναι σίγουρα καλύτερος από αυτόν που πρεσβεύει το ΚΚΕ, γιατί τουλάχιστον μπορούμε να διδαχτούμε από τα δικά μας λάθη αλλά και τα λάθη των άλλων. Το ΚΚΕ τώρα προσπαθεί να καταλάβει τι έγινε το 56 στην ΕΣΣΔ, και αυτό που κατάλαβε ήταν ότι ο πατερούλης οικοδόμησε τον ...σοσιαλισμό! Τώρα αν κάποιοι θέλουν να έχουν ευαγγέλια για να τα προσκυνούν ας αναζητήσουν αυτό που ψάχνουν στην εκκλησία και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι το τι θα γράψουμε στο μανιφέστο, θα το αποφασίσει το ιδρυτικό συνέδριο. ....και φυσικά όσοι διαφωνήσουν με την πλειοψηφία θα φύγουν! πχ αν επικρατήσουν οι ευρωπαιστές θα φύγουν οι αντιευρωπαιστές, αν επικρατήσουν οι υποστρικτές της αντικαπιταλιστικής - επαναστατικής αριστεράς, θα φύγουν οι μεταρρυθμιστές κτλ. Και αντίστροφά.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπουδαία ενότητα της αριστεράς θα έχουμε....
Σύντροφοί το τι κόμμα θέλουμε να φτιάξουμε θα πρέπει να το έχουμε συναποφασίσει από πριν. Εμείς πάμε ανάποδα, είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να φτιάξουμε κόμμα, αλλά δεν ξέρουμε τι κόμμα θέλουμε να φτιάξουμε!!! Τουλάχιστον θα μπούμε στο Γκίνες, δεν είναι και μικρό πράγμα αν το καλοσκεφτείς....