ΔΥΟ ΓΑΜΟΙ…. ΜΙΑ ΚΗΔΕΙΑ ….. ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΥΣΑ…..

Με το τέλος των εργασιών της ΠΣΕ του Ιούλη, τέλειωσε και η πρώτη φάση των συμφωνιών και των συμμαχιών, ανάμεσα στις αντιμαχόμενες και ταυτόχρονα διαπλεκόμενες δυνάμεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Όσα έπρεπε να ειπωθούν, ειπώθηκαν. Αναλύθηκαν με λεπτομέρειες και επάρκεια, με ιδεολογική θεώρηση και θεωρητική τεκμηρίωση. Όλοι, εκτός από μερικούς αφελείς κι ονειροπόλους, ξέρουν καλά, ποιο είναι το διακύβευμα στην οξύτατη διαμάχη που εκτυλίσσεται μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Το διακύβευμα είναι η ηγεμόνευση του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι ανταγωνίζονται όλους, κάνοντας προσωρινές συμμαχίες που θα τις αρνηθούν την επομένη, ξεχνώντας φίλους κι εχθρούς του χθες, στην προσπάθεια τους να καλυτερεύσουν τις θέσεις τους.

Συνιστώσες, ξεχνούν τους εναγκαλισμούς με τον ΣΥΝ και προσεταιρίζονται άλλες, οι τάσεις του συνασπισμού ξεχνούν την αντιπαλότητα τους και ομογενοποιούνται απέναντι στις συνιστώσες, ανένταχτοι προσεταιρίζονται συνιστώσες κι άλλοι τον ΣΥΝ, ομάδες προσκολλούνται σε ανένταχτους κι ανένταχτοι χωρίζονται…

Ο καθένας περιγράφει το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, ανάλογα με τα συμφέροντα του και τις επιθυμίες του και το τοπίο που είχε γίνει θολό, ξεκαθάρισε προσώρας με την Πανελλαδική Σύσκεψη.

Αν δεν προκύψει κάποιο βαρυσήμαντο εξωτερικό γεγονός (π.χ. εκλογές ή πολιτική κρίση) ή εσωτερικό (π.χ. ¨επανάσταση¨ από τα κάτω των συριζιτών-σων ή παραίτηση της γραμματείας ή κάποιου ηγετικού στελέχους πρώτης γραμμής), έτσι θα πορευθούμε για την οργανωτική συνδιάσκεψη του Οκτώβρη.

Ας δούμε τα γεγονότα κάπως πιο αναλυτικά:

Ο πρώτος γάμος είχε συναφθεί λίγες μέρες μετά τις ευρωεκλογές. Ήταν ανάμεσα στην ανανεωτική πτέρυγα και την προεδρική ομάδα του ΣΥΝ. Η νύφη που δεν θέλει ούτε ν΄ ακούει για ΣΥΡΙΖΑ, στύλωσε τα πόδια κι ο γαμπρός που τον θέλει, αλλά μόνο για παρακολούθημα του, αναγκάσθηκε να κάνει υποχωρήσεις και να υπογράψει προγαμιαίο σύμφωνο, ανεβάζοντας κατά πολύ την προίκα, για να συμφωνήσει για τον γάμο και ο γηραιός πατριάρχης της φυλής της νύφης: ¨Κοιτάξτε, θα έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον χρειαζόμαστε! Όμως δεν θα είναι κόμμα, ούτε θα έχει μέλη και η ισχυροποίηση του θα περνάει μόνο μέσα ( έτσι θα λέμε ), από τον ΙΣΧΥΡΟ κι ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ ΣΥΝ. Εξάλλου θα κρατήσουμε και τη θέση του προέδρου της εταιρείας¨. Η νύφη τελικά συμφώνησε, γιατί ¨τα ψιλά γράμματα¨ του συμφώνου ήταν ιδιαίτερα ελκυστικά.

Παραλειπόμενα : Το τι βαρύγδουπες κουταμάρες ειπώθηκαν και συνεχίζουν να λέγονται, μετά τον γάμο, από πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΝ, για να δικαιολογήσουν τα ακατονόμαστα, στη βάση τους αλλά και στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι για να γελάς αλλά και να κλαις ταυτόχρονα… από την κατάντια όπου έχουν ξεπέσει.

Ο δεύτερος γάμος πραγματοποιήθηκε μόλις στο παραπέντε του κλεισίματος της ΠΣΕ και οι όρκοι πίστης δόθηκαν με την ανάγνωση του ψηφίσματος των 24 συντρόφων όπου έβρισκες όλες τις αποχρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ: τάσεις του ΣΥΝ, συνιστώσες, υποψήφιες συνιστώσες, ακόμη κι ανένταχτους του 2ου κύματος. Είχαν προλειάνει το έδαφος, λίγες μέρες πριν, οι αναγγελίες δύο επίσημων αρραβώνων, με γραπτά κι υπογεγραμμένα προικοσύμφωνα από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, όπου διαπιστώθηκαν και κάποιες ¨διγαμίες¨ χωρίς να ενοχλούνται οι υπόλοιποι ¨συμβαλλόμενοι¨.

Προφανώς και δεν μας πέφτει λόγος, το που θα βάλει ο καθείς την υπογραφή του. Απλώς καθώς παρατηρούμε τα τεκταινόμενα, μας πιάνει μια θλίψη…

Ο μικροαστικός οπορτουνισμός συχνά αυτοβαπτίζεται πολιτική συμμαχιών και ταχτική ελιγμών, και εν μέσω άκρατου αυτοθαυμασμού για την ευφυή ταχτική του (!!), καταλήγει στα πιο τερατώδη ξεπουλήματα αρχών και πολύχρονων αγώνων. Παραβρίσκεται αυτοφυώς στους κόλπους της ελληνικής αριστεράς και ευθύνεται για πάμπολλα χτυπήματα προς το λαϊκό κίνημα, ιδιαίτερα στις κορυφαίες στιγμές του : από την προδοσία του Δεκέμβρη του ΄44 και της Βάρκιζας …. την αποδοχή της ¨λύσης Μαρκεζίνη¨ επί χούντας, τον χαρακτηρισμό ως προβοκάτσιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το ¨Καραμανλής ή τα τάνκς¨ και την ΕΑΔΕ ….κι αφήνοντας ασχολίαστα τα συμβάντα ολόκληρης της μεταπολίτευσης, ας φτάσουμε στην ουσιαστική άρνηση, αλλά και καθύβριση, εν συγχορδία με το σύστημα, της νεανικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του ΄08.

Το καβούκι του κομματικού πατριωτισμού, αποδεικνύεται πολύ σκληρό και περίκλειστο για να επιτρέψει στους από μέσα να συνειδητοποιήσουν της ανάγκες της αριστεράς. Η τεράστια πλειονότητα των αριστερών ζητά και απαιτεί έναν πολιτικό φορέα που να τον διαφεντεύουν αυτοί που αποτελούν την ψυχή και το σώμα του, δηλ. τα μέλη του κι όχι κάποια αδιαφανή στελεχικά επιτελεία και οι μεταξύ τους «ποσοστώσεις».

….να μπορέσει να συσπειρώσει και να εκφράσει, να δώσει υπόσταση στο δυναμικό της διάσπαρτης κοινωνικής αριστεράς των ¨ανένταχτων¨ …….και των νέων που δίνουν το παρόν σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες».Από την άλλη όμως και πριν περάσουν τρεις σειρές, τα παίρνουν ουσιαστικά πίσω :
« ….¨κάποια¨ δεν μπορούν να συζητηθούν από την αρχή. Είναι τα κοινά συμφωνημένα για το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τι αποτελείται( !!!), ο ρόλος των συνιστωσών……». Και διάφορα άλλα πολιτικά μπλα- μπλα που έχουμε κατακουραστεί να τ΄ ακούμε….. Όπως ακριβώς το έλεγε στην εποχή του ο πολύκλαυτος : « Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω».

Και στο κάτω- κάτω της γραφής, ποια είναι αυτά ¨τα κοινά συμφωνηθέντα¨; Ελπίζω να μην ξαναεισπράξω τη αιδήμονα σιωπή τους ! Είναι καθήκον τους να μας ενημερώσουν και δικαίωμα μας να μάθουμε. Πρέπει όλοι να ξέρουμε, ποια είναι η οικονομική μοιρασιά, το μοίρασμα των θέσεων εξουσίας και οι άλλες γραπτές και προφορικές δεσμεύσεις αλλήλων. Το απαιτούμε! Είναι απαίτηση της κοινωνικής και πολιτικής ριζοσπαστικής αριστεράς, να ξέρουμε το πώς συγκροτηθήκαμε και πως πορευόμαστε! Είναι απαραίτητη προϋπόθεση στην « κουλτούρα και την πολιτική ηθική της αριστεράς», που τόσο εύκολα την θυμούνται κάποιοι, όταν έχουν να κάνουν με άλλων τα τερτίπια κι όχι τα δικά τους..

Και παρακάτω, όταν αναπτύσσουν την κριτική τους προς τον ΣΥΝ, τότε ξανανοίγουν τα μάτια τους και ξαναπιάνουν το νήμα της ορθοφροσύνης :
« Ο επιστρατευμένος ¨κομματικός πατριωτισμός¨ είναι αδιέξοδος αλλά και ανίκανος να ξεπεράσει την κρίση….Ο πατριωτισμός αυτός είναι τέκνο των μηχανισμών και των φιλοδοξιών…». Πως το λέγαμε στα παιδικά μας; ¨Την καμπούρα του μπροστινού την βλέπουμε, τη δικιά μας όχι¨!!

Στην κηδεία, που έγινε το διήμερο της ΠΣΕ και με νεκροθάφτες τα τρία προς ψήφιση κείμενα, ενταφιάστηκε εν χορδαίς και τυμπάνοις το αυτοδύναμο και αυτεξούσιο του ΣΥΡΙΖΑ. Διάφορα μπλα-μπλα…. για ανεξάρτητες τοπικές και άλλες επιτροπές….για μέλη ΣΥΡΙΖΑ… μέλη μόνο οι ανένταχτοι…. όχι, πρέπει να είναι μέλη και οι συνιστώσες. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον το τελευταίο : να έχω έναν ψήφο εγώ και έναν, άντε δύο η ΚΕΔΑ π.χ., κι αν πάρω και δύο φίλους μου, να έχω πλειοψηφία απέναντι της, οπότε μπορώ να διεκδικήσω και τη θέση του συντονιστή του ΣΥΡΙΖΑ!!

Χιλιάδες καλοδιατυπωμένα λογάκια, αλλά ούτε μια λέξη δεν βρέθηκε που να αφήνει να διαφανεί ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξουν τα όργανα τους. Είναι ένα θέμα που δεν μπαίνει ούτε για συζήτηση! Και δεν μιλώ για τον ΣΥΝ που « ούτε καν καταλαβαίνει τι σημαίνει μέλη ΣΥΡΙΖΑ», που να πάμε και σε εκλογή οργάνων. Μιλώ για τους δύο αρραβώνες και τα προγαμιαία συμβόλαια που υπογράφτηκαν και τα διάφορα ευτράπελα που υποστηρίχθηκαν.

Πάνω σ΄ αυτό το ζήτημα προχώρησε σε υποχώρηση και το 2ο κύμα. Από τους μεγάλους στόχους για ¨μέλη ΣΥΡΙΖΑ, που θα εκλέγουν τα όργανα τους¨ και μάλιστα με ¨αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες¨, καταλήξαμε να είμαστε ικανοποιημένοι με: «Κεντρική επιδίωξη στη Συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου πρέπει να είναι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε χώρο με δημοκρατική λειτουργία σε όλα τα πεδία του, που σε πρώτη φάση θα επιτευχθεί με το συνδυασμό εκλογής και ποσοστώσεων όλων των οργάνων.»

Ό,τι ακριβώς λέγαμε παραπάνω για τα βαφτίσια σε ¨ταχτικές ελιγμών και πολιτικές συμμαχιών¨. Αυτά όλα που μας έλεγαν διάφοροι σύντροφοι του 2ου κύματος, όταν περιχαρείς μας ανακοίνωναν τη μια μέρα, ότι η ΚΟΕ άλλαξε, την άλλη, ήρθε και η ΔΕΑ μαζί μας, όπου να ΄ναι έρχεται και η ΚΕΔΑ, το ΚΟΚΚΙΝΟΠΡΑΣΙΝΟ, η ΑΚΟΑ και το ΚΟΚΚΙΝΟ είναι σίγουρα μαζί μας!!! Μέχρι που φάγανε τις απανωτές σφαλιάρες από τα προικοσύμφωνα των δύο αρραβώνων και όντας ζαλισμένοι, όταν τους καλέσανε στον γάμο, δεν είπανε το ¨όχι¨. Ας ελπίσουμε, ότι επήλθε η συνειδητοποίηση! Εξάλλου για ν΄ αντέξεις την αφόρητη πίεση και τις ίντριγκες των γραφειοκρατών, ένα μόνο μπορείς να κάνεις : να επιδείξεις αταλάντευτη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις που εκπροσωπείς! Αυτό και μόνο αυτό μπορεί να ονομασθεί αντισυστημική ή ριζοσπαστική ή επαναστατική ή γνήσια ή μαρξιστική ή όπως διάολο θες πέστην, αλλά προπάντων ΤΑΞΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Όλα τα άλλα είναι λογάκια, όμορφα λογάκια, όμορφα βαλμένα στη σειρά!

Η δεύτερη πολύ σοβαρή υποχώρηση, προήλθε από εκεί που ίσως δεν το περιμένανε πολλοί. Από τον σ. Α .Αλαβάνο, που στις 22 Ιούνη έλεγε : «Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πια το δικαίωμα να έχουν ρόλο και λόγο, να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους, να βάζουν αυτοί τη σφραγίδα τους στις πολιτικές κατευθύνσεις και την εκλογή όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας». Και είχε σκορπίσει ενθουσιασμό κι ελπίδες με αυτές τις δηλώσεις του.

Όμως φαίνεται οι πιέσεις των ηγεσιών των συνιστωσών ήταν τόσο μεγάλες που αναγκάσθηκε να συμβιβασθεί : « Στην συνδιάσκεψη του Οκτώβρη να συμμετέχουν εκλεγμένοι εκπρόσωποι, με «κόκκινη κάρτα», με δυνατότητα δηλ να λαμβάνουν αποφάσεις σε συνδυασμό πάντα με λειτουργία των συνιστωσών».
Νομίζω δεν χρειάζονται ούτε διευκρινήσεις, ούτε σχόλια επ΄ αυτών. Τα λόγια είναι πολύ καθαρά!

Η μεγάλη απούσα, επιβεβαίωσε με εκκωφαντική σιωπή την απουσία της, στην διάρκεια της ΠΣΕ, όπως το ίδιο είχε γίνει και στην 2η ΠΣ. Μιλάμε φυσικά για την Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ. Έχει να εμφανισθεί από πολλούς μήνες πριν και ιδιαίτερα μετά τον φλεγόμενο Δεκέμβρη, όπου οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ αγωνίσθηκαν πλάι- πλάι κι έδειξαν, στις τρεμάμενες ηγεσίες των συνιστωσών, μέχρι που μπορεί να φτάσουν. Είναι χαρακτηριστική η σφοδρή πολεμική της ΚΟΕ, ακόμη μέχρι και στην επίκληση βέτο προχώρησε, απέναντι στην ενωτική δράση, αλλά ταυτόχρονα και τόσο ενοποιητική πράξη, νεολαίων του ΣΥΡΙΖΑ, στην διάρκεια της κατάληψης της πρυτανείας του ΑΠΘ, αμέσως μετά τον Δεκέμβρη.

Είναι πολύ παράξενο που κανένας από αυτούς που ασχολούνται κι αναλύουν τα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κάνει ούτε μια τόση δα μικρή αναφορά για το μεγάλο ζήτημα της συγκρότησης Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Λες κι όλοι αποδέχονται ότι είναι ένα ζήτημα που ζεματάει. Το ζήτημα της Νεολαίας το έχουν αφήσει έξω από κάθε διαδικασία παζαρέματος μεταξύ τους οι κομματικοί μηχανισμοί γιατί ξέρουν ότι ο άλλος σίγουρος δρόμος για την πορεία αποδυνάμωσης τους είναι η πολιτική συνένωση των Νεολαιών τους. Γιατί φυσικά εκτός από τη θέρμη και τη ζωντάνια της Νεολαίας της, καμιά συνιστώσα δεν έχει να επιδείξει δείγματα ζωντανής πολιτικής παρουσίας. Και χωρίς διακριτή πολιτική γραμμή το μόνο που συγκρατεί τους νεολαίους είναι το ιδεολογικό μάντρωμα. Γιατί είναι προφανές ότι κάθε κοινή πολιτική δράση, άρα και σύμπραξη Νεολαιών διαλύει πολύ εύκολα τα ιδεολογικά νεφελώματα που τις συγκροτούν και ανοίγει ο δρόμος για ανεξέλεγκτες καταστάσεις και ¨μη συμφέρουσες¨ συνενώσεις νεολαίων.

Πάντως απορίας άξιο είναι ότι ούτε το 2ο Κύμα, αλλά ούτε και η Πρωτοβουλία για την Αντισυστημική Αριστερά….. κάνουν λόγο για την ανάγκη οικοδόμησης ενιαίας Νεολαίας.

Σύντροφοι και συντρόφισσες:
μέλη και στελέχη των συνιστωσών, ανένταχτοι του 2ου κύματος, ανένταχτοι από μόνοι τους, ανένταχτοι αυτοανακηρυγμένοι ως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι της Πρωτοβουλίας για την Αντισυστημική Αριστερά, ανένταχτοι του ΕΟΣ, φίλοι και φίλες του ΣΥΡΙΖΑ, Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μεγάλη υπόθεση, όχι μόνο για την ελληνική αριστερά, αλλά για την ελληνική κοινωνία που δεν έχει που να ακουμπήσει. Έγινε, χωρίς ίσως να το έχουμε συνειδητοποιήσει επαρκώς, τόσο μεγάλη υπόθεση που δεν μπορούμε πια να τον αφήσουμε στα χέρια των επαγγελματιών της εξουσίας. Σ΄ αυτούς όλους που τυφλοί αλλά και τυφλωμένοι από τα μικροσυμφέροντα τους, κατάντησαν τον ΣΥΡΙΖΑ ημιθανή και ετοιμάζονται τον Οκτώβρη να υπογράψουν όλοι μαζί το πιστοποιητικό μόνιμης αναπηρίας του και να αναλάβουν συνδιαχειριστές των υποθέσεων του για το υπόλοιπο του βίου του.

Είναι αγωνιστικό μας καθήκον, είναι χρέος μας απέναντι στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας, απέναντι στους μικρούς ή μεγάλους αγώνες που έχει δώσει ο καθένας μας, να πάρουμε την υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια μας και να πάμε όλοι στην συνδιάσκεψη του Οκτώβρη, με στόχο να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να αναστήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Από αύριο ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ στην μεγάλη υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών του που θα εκλέγουν τα όργανα τους και θα διαφεντεύουν τα του οίκου τους.

Από αύριο να ξεκινήσουμε την προσπάθεια, να υπογράψουμε ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ μας, ως ΜΕΛΗ του ΣΥΡΙΖΑ, με το παραπάνω περιεχόμενο ή κάτι παραπλήσιο. Να υπογράψουν όλοι όσοι μπορούν να πεισθούν και το πιστεύω ακράδαντα, ότι θα είναι πολλοί αυτοί. Από την αποφασιστικότητα μας και μόνο εξαρτιέται, το πόσοι θα είμαστε.

Η άλλη στάση είναι να παραμείνουμε «άβουλοι, δειλοί, μοιραίοι», περιμένοντας τη λύση από τους επίδοξους ¨σωτήρες¨.

Θεσσαλονίκη 30. 7. 09

Γιώργος Σμυρνής
Μέλος ΣΥΡΙΖΑ Θες/νίκης

ΥΓ.
1.Για όσους θα μεμψιμοιρήσουν, ότι από το κείμενο μου λείπει η αναφορά στα πολιτικά καθήκοντα μας της συγκυρίας, θα τους υπενθυμίσω ότι χωρίς πολιτικό υποκείμενο που να παράγει πολιτική γραμμή, καταντάς να γίνεις ¨επετειολόγος¨.

2. Για λόγους οικονομίας χώρου, δεν καταπιάστηκα καθόλου με την περίφημη ¨αρχή της ομοφωνίας¨, άλλη απούσα στις διαδικασίες της ΠΣΕ.

3. Όπως επίσης δεν καταπιάστηκα, με την ταξική διαστρωμάτωση των οργανωμένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς την επήρεια τους πάνω στα τεκταινόμενα.

4. Τέλος, η ευθύνη για την ανάλυση του ¨μικροαστικού οπορτουνισμού¨ και τις τερατωδίες του απέναντι στο λαϊκό κίνημα είναι αποκλειστικά δική μου. Ενώ για το ¨κομματικό πατριωτισμό¨ έχουν γραφεί πάμπολλα και πλειστάκις στα κείμενα του

Συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ η μόνη λύση

Ο αναγνώστης της εφημερίδας ΑΥΓΗ συναντά πλέον σε αρκετά κείμενα την συντομογραφία ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ο δημιουργός αυτής συντομογραφίας, ο οποίος και καθιέρωσε την χρήση της, είναι ο «ριζοσπάστης». Την χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια για να καταδείξει το «ενιαίο καθοδηγητικό κέντρο» του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ή σε απλή καθομιλουμένη γλώσσα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μαγαζάκι του ΣΥΝ. Όπως ακριβώς είναι και τα συμμαχικά ή τα παραταξιακά σχήματα του ΚΚΕ. Με αυτόν τον τρόπο πληρώνει με το ίδιο νόμισμα τους κατήγορους του, προβάλλοντας ότι κάνουν ακριβώς αυτά που το κατηγορούν.

Οι αρθρογράφοι της ΑΥΓΗΣ δεν έχουν δώσει καμία άλλη ερμηνεία στη χρήση αυτής της συντομογραφίας. Απ’ ότι φανταζόμαστε αυτό συμβαίνει γιατί απλώς την χρησιμοποιούν με την ίδια σημασία που την χρησιμοποιεί και ο ριζοσπάστης. Όπως και ο ανανεωτής Φ. Κουβέλης που επανειλημμένα την έχει χρησιμοποιήσει στον κομματικό και αστικό τύπο για να υπογραμμίσει το άκρως «ανανεωτικό» περιεχόμενο του καθοδηγητικού «καπέλου» του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς υπάρχει θεωρητικό κενό για την σημασία αυτής της συντομογραφίας και θα πρέπει να καλυφθεί όσον τον δυνατόν συντομότερα για να μην δημιουργούνται συγχύσεις στις γραμμές μας. Όπως ακριβώς συνέβη και με τον τρόπο λειτουργίας της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ που όλοι είχαμε μπερδευτεί και απορούσαμε για τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Το κενό αυτό καλύφθηκε ευτυχώς από τον Α. Μπαλτά, που συμπύκνωσε την περιγραφή της λειτουργίας της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ στην νεα θεωρητική έννοια της «λειτουργικής ομοφωνίας».

Αν δεν αντιμετωπιστεί με ανάλογο τρόπο το περιεχόμενο της έννοιας ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τότε η κατάσταση θα χειροτερεύσει, αφού η σύγχυση ανάμεσα στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ που δημιουργείται έτσι, εντείνεται από το γεγονός ότι το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ περιέχει επίσης την λέξη «ΣΥΝασπισμός». Επειδή σήμερα πολλοί τρομοκρατούνται με την ιδέα να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα σαν τον ΣΥΝ, μέχρι που να λυθούν τα θεωρητικά αυτά ζητήματα και για να ηρεμήσουν τα πράγματα, προτείνουμε άμεσα ο ΣΥΡΙΖΑ να μην λέγεται πλέον ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς αλλά ΣΥσπείρωση ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς. Πάλι ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αλλά δεν θα έχει τον ΣΥΝ μπροστά – μπροστά. Θα μειωθούν οι συγχύσεις.

Η σύγχυση που δημιουργείται από την συντομογραφία ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει και τα θετικά της στοιχεία αφού μπορεί να φέρει πιο κοντά απόψεις και θέσεις που φαίνονται εκ πρώτης όψεως ανταγωνιστικές και ασύμβατες. Στα πλαίσια αυτής της …σύγχυσης, ένα καλό κείμενο μπορεί να γίνει εξαίρετο με ελάχιστες παρεμβάσεις. Το κείμενο που ακολουθεί δεν το γράψαμε εμείς, αλλά ο Γιώργος Χαρίσης που είναι Οργανωτικός Γραμματέας της Αυτόνομης Παρέμβασης και Αντιπρόεδρος της ΠΟΕ-ΟΤΑ. Όμως το προσυπογράφουμε γιατί εκφράζει πλήρως τις απόψεις μας. Δεν κάναμε καμία νοηματική ή λεκτική παρέμβαση στο πρωτότυπο. Απλώς αντικαταστήσαμε στον τίτλο και σε ένα μόνον άλλο σημείο την λέξη ΣΥΝ με την λέξη ΣΥΡΙΖΑ:

Συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ η μόνη λύση

Το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν ήταν καλό, ούτε αναμενόμενο, που πολλούς απογοήτευσε και περισσότερους θύμωσε, θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία μιας γόνιμης συζήτησης σχετικά με την ταυτότητά μας, τις κοινωνικές μας αναφορές και τις πολιτικοϊδεολογικές μας επιδιώξεις. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται.

Ήρθαν όμως στην επιφάνεια τα δομικά προβλήματα αυτού του χώρου. Σχετικά με το τι κόμμα είμαστε και πώς πρέπει να λειτουργεί, ποια η σχέση μας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς θα καταφέρουμε να μην είναι ένας πολιτικός σχηματισμός μηχανισμών, χωρίς δημοκρατική λειτουργία και με παροπλισμένους τους χιλιάδες αριστερούς, που δεν έχουν λόγο και αντιμετωπίζονται σαν ψηφοφόροι.

Φάνηκε ότι το "οικοδόμημα" δεν άντεξε στον πρώτο "σεισμό". Την εξήγηση δεν θα τη βρούμε στον χώρο της μεταφυσικής. Ούτε ο Αλαβάνος έγινε παιδοκτόνος ούτε ο Τσίπρας έγινε πατροκτόνος. Ούτε ο Αλαβάνος αγωνίζεται για την καρέκλα του, ούτε ο Τσίπρας πιστεύω ότι βιάζεται.

Η κρίση που ξέσπασε οφείλεται στο γεγονός ότι ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην ουσία τους αντιδημοκρατικοί μηχανισμοί. Δημοκρατία δεν είναι να λες την άποψή σου και να μην κάνεις τίποτα ή, το χειρότερο, να δρας υπονομευτικά σ' αυτό που αποφασίστηκε πλειοψηφικά. Αυτό δεν γίνεται πουθενά, ακόμη και στα συνδικάτα, που δρούμε ως ξεχωριστές παρατάξεις.

Μπορεί ένας σοβαρός άνθρωπος να δικαιολογεί αυτό που έγινε στην ΠΟΣΔΕΠ και να θεωρεί ότι είναι στο πλαίσιο της "κομματικής νομιμότητας", ότι δεν "τρέχει τίποτα" ή ακόμη μπορεί μέλη μας να μην ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν τους άρεσε ο πρώτος ή η δεύτερη στο ευρωψηφοδέλτιο και να συνεχίζουν να είναι μέλη;

Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι υπήρχαν διαφορετικές προσεγγίσεις σε βασικές πλευρές της προεκλογικής τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ από τον σ. Αλαβάνο, τότε εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί αυτά δεν συζητήθηκαν στα συλλογικά όργανα του ΣΥΝ; Εγώ όμως ρωτάω: Μπορούν να συζητιούνται τόσο σοβαρά θέματα σ' αυτά τα όργανα, που κάποιοι λένε ότι είναι "παιδικές χαρές";

Μπορεί ένας προβληματισμός των ηγετικών στελεχών, π.χ. των Τσίπρα και Αλαβάνου, να συζητηθεί, όταν γνωρίζουμε όλοι και πρωτίστως οι ίδιοι, ότι την άλλη μέρα αυτοί οι προβληματισμοί θα αποτελούν ρεπορτάζ και μάλιστα παραποιημένο στα δελτία των οχτώ;

Έτσι έχουμε καταντήσει ένα κόμμα όπου μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει, να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά οι αποφάσεις να παίρνονται από ένα στενό κύκλο ανθρώπων έξω από τα όργανα. Τι σχέση έχει αυτό με την παράδοση και την κουλτούρα της αριστεράς και, κυρίως, πώς συνάδει με την κοινωνία την οποία ευαγγελιζόμαστε και τα κοινωνικά στρώματα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούμε; Εύλογα αναρωτιέται κανείς σε τι διαφέρουν οι δικοί μας ηγέτες από τους ηγέτες των αστικών κομμάτων, που έχουν τις "αυλές" τους, που νοιάζονται μη χάσουν την καρέκλα τους αν, π.χ., εφαρμοστεί το καταστατικό για τις θητείες των βουλευτών κ.λπ.

Τα προβλήματα, λοιπόν, είναι δομικά και δεν λύνονται με εκκλήσεις να τα "βρουν" μεταξύ τους οι τάσεις ή να παραμείνει ο Αλαβάνος και ο Τσίπρας κ.λπ. Φτιάξαμε ένα κόμμα-βαβέλ που προ πολλού έχει κλείσει τον κύκλο του. Δεν μπορούμε να έχουμε πολλά κόμματα στη συσκευασία του ενός, που να δρα με παραλυτικές ισορροπίες και να αναπαραγάγει τον παραγοντισμό και να θολώνει έτσι η ταυτότητά του. Ούτε ένα κόμμα που να σκιαμαχεί με το παρελθόν και την ανανέωση, όταν σήμερα άλλο είναι το ζητούμενο στο οποίο πρέπει να απαντήσει η αριστερά.

Η λύση σήμερα πιστεύω ότι βρίσκεται σε ένα συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ και στη μετατροπή του σε ένα σύγχρονο Αριστερό-Ριζοσπαστικό και Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, με σαφείς κοινωνικές αναφορές στα καταπιεσμένα και αδύνατα στρώματα της κοινωνίας, που να αντιπροσωπεύει τις αγωνίες και τους καημούς των εργαζομένων και της νεολαίας, με σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές και με όραμα μια Ελλάδα, μια Ευρώπη, έναν Κόσμο της ειρήνης, της αλληλεγγύης και του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία.

Ένα κόμμα που θα υπάρχει η ελεύθερη αντιπαράθεση των ιδεών και των απόψεων, στο πλαίσιο των πολιτικοϊδεολογικών του αναφορών και αναζητήσεων, χωρίς τους μηχανισμούς των τάσεων που ο λόγος ύπαρξής τους εξαντλείται στη νομή της κομματικής και δημόσιας εξουσίας και μόνο. Που θα λειτουργεί με συντροφικότητα και αλληλεγγύη, χωρίς παραγοντισμούς. Που για την εκλογή και αποτίμηση του έργου των κομματικών οργάνων και των στελεχών του θα έχουν λόγο τα μέλη του κόμματος και των σωμάτων τα οποία τα εκλέγουν και όχι μόνο ένας στενός πυρήνας των τάσεων. Που τα μέλη του θα έχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.

Σ' ένα τέτοιο κόμμα που μπορεί να ενταχθεί η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΣΥΝ, μέλη από άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων ομάδων της αριστεράς και χιλιάδες αριστεροί που με τη σημερινή λειτουργία μας τους απογοητεύουμε.

Αυτό όμως πρέπει να γίνει εδώ και τώρα. Τα προβλήματα της κοινωνίας"τρέχουν" και εμείς πρέπει να είμαστε συνεπείς στο ραντεβού μας.

Το πρωτότυπο κείμενο του Γιώργου Χαρίση είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα της ΑΥΓΗΣ. Όποιος θέλει μπορεί να κάνει να το βρει και να κάνει τις συγκρίσεις κάνοντας κλικ εδώ: Συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΝ η μόνη λύση

Μερικές σκέψεις για τον ΣΥΝ, που πολλοί τις κάνουν αλλά λίγοι τις λένε…

Βαρεθήκαμε να ακούμε εκκλήσεις για διάλογο με ήπιους και χαμηλούς τόνους, να λύσουμε τις διαφορές μας χωρίς πολιτικούς εκβιασμούς και άλλα παρόμοια,, από εκείνους που είναι πρωτομάστορες της ίντριγκας και των αδιαφανών συναλλαγών, από εκείνους τους δίγλωσσους που άλλα λένε δημόσια και άλλα πιστεύουν στην πραγματικότητα.

Βαρεθήκαμε να παίρνουμε μαθήματα δημοκρατίας από αυτούς που τρομοκρατούνται όταν ακούσουν ότι θα πρέπει να …ψηφίσουν για κάποιο θέμα, αφού έχουν μάθει να λειτουργούν με «λειτουργικές ομοφωνίες», δηλαδή να εξασφαλίζουν εκ των προτέρων τις συναινέσεις μέσω αδιαφανών συναλλαγών σε παρασυναγωγές.

Για να προχωρήσει το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα αποτελεί την πιο σημαντική διαδικασία ανασυγκρότησης της αριστεράς στην χώρα μας, πρέπει να έχουμε πραγματική εικόνα για το ποιοί είναι αυτοί που το στηρίζουν. Δεν θα πρέπει να στηριζόμαστε μόνον στην δημόσια εικόνα που πολλές φορές είναι παραπλανητική. Ποίο είναι πράγματι το «Αριστερό Ρεύμα» του ΣΥΝ; Η ερώτηση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία επειδή αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια πράγματα για το «Αριστερό Ρεύμα», από αυτά που ελάχιστοι τολμούν να τα πουν δημόσια, όμως πολλοί σε ιδιωτικές συζητήσεις τα αποδέχονται, περιλαμβάνονται στο παρακάτω κείμενο που έχει δημοσιευτεί στο blog «αριστερή στρουθοκάμηλος»:

Το Αριστερό Ρεύμα είναι γνωστό για την μυστικοπάθειά του, τη σκιώδη λειτουργία του χωρίς επίσημους εκφραστές ή επίσημες θέσεις και την μέθοδο της διολίσθησης στην αντιμετώπιση κάθε ορατού ζητήματος πολιτικής (πχ ψηφίζουμε μεν θέσεις αριστερού μεταρρυθμισμού στο πρόγραμμα του ΣΥΝ την άνοιξη αλλά τις εξαφανίζουμε στην δημόσια έκφραση του κόμματος σε όλο το υπόλοιπο διάστημα και τις αποτασσόμεθα μάλιστα στις εκλογές)

To AΡ είναι ικανό να ψηφίσει οτιδήποτε θα του εξασφαλίζει ησυχία στο κόμμα αλλά κυρίως θα του εξασφαλίζει την πλειοψηφία ή έστω τον επαρκή έλεγχο του ΣΥΝ

Όμως το ΑΡ δεν έχει πολιτική παρά μόνο την φαντασιωτική ιδέα ότι αποτελεί de facto την αριστερή συνείδηση του κόμματος

Κι από που προκύπτει αυτή η ιδέα; Δυστυχώς από την προέλευση των μελών του, δηλαδή το ΚΚΕ.

Οι άνθρωποι αυτοί προσχώρησαν στην ανανεωτική αριστερά διατηρώντας όμως την καχυποψία για τους ανθρώπους της ανανεωτικής αριστεράς!

Δέχτηκαν και συνομολόγησαν τις θέσεις της αλλά ποτέ δεν τις δέχτηκαν κατά βάθος. Αυτό που τους κρατούσε στον Συνασπισμό δεν ήταν η κατανόηση της ανάγκης για αριστερή μεταρρυθμιστική πολιτική αλλά το αντίπαλον δέος, το ΚΚΕ.

Ήθελαν πάντα , λόγω και των τραυματικών τους εμπειριών σε αυτό το κόμμα, να φτιάξουν ένα «σωστό» ΚΚΕ και να ξανακερδίσουν την μάχη που έχασαν για λίγες και αμφισβητούμενες ψήφους το ΄92

Στη θέση λοιπόν της «ιδεολογίας» έβαλαν τον τακτικισμό.

Αν σας ενδιαφέρει το θέμα, η συνέχεια είναι εδώ: Αριστερό Ρεύμα: το (πολιτικό) ποντίκι που βρυχάται

Σαν τον ΣΟΕ του Τροχανά κάνετε τον ΣΥΡΙΖΑ!

Η ηγεσία του ΣΥΝ είναι ανίκανη να χειριστεί πολιτικά την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την στάση της απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά αφού δεν υπάρχει και από πουθενά αλλού φως. Την ίδια ανικανότητα επιδεικνύουν όλες ανεξαιρέτως οι πολιτικές ομαδοποιήσεις στο χώρο του ΣΥΝ. Επιπλέον η συντριπτική πλειοψηφία τους κινείται μέσα στο γνωστό και μη ανατρέψιμο πλαίσιο της κομματικής συσπείρωσης ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη όλων των ρευμάτων δηλώνουν ότι πρώτο και αδιαπραγμάτευτο είναι το ζήτημα της προεδρίας και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ: Είναι καταστατική αρχή ότι ο πρόεδρος του ΣΥΝ είναι και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, και δεν μπορούν να παραβούν το …καταστατικό τους! Η προσφυγή σε τόσο γελοία επιχειρήματα είναι δηλωτική των πολιτικών αδιεξόδων που βρίσκεται ο ΣΥΝ.

Καμία θετική λύση δεν πρόκειται να προκύψει με αυτά τα δεδομένα: Είτε τα βρουν μεταξύ τους στον ΣΥΝ, είτε όχι, το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να ακυρωθεί. Μόνο αν μεταφερθεί το κέντρο βάρους στον ΣΥΡΙΖΑ και συγκροτηθεί ως πολιτικός σχηματισμός με δημοκρατικές διαδικασίες (μέλη, εκλεγμένα και ανακλητά όργανα), μπορούν να ξεπεραστούν και τα πραγματικά πολιτικά προβλήματα που έχει ο ΣΥΝ. Όλα τα άλλα - με τα οποία ασχολείται καλοκαιριάτικα η ηγεσία του ΣΥΝ - αφορούν μικροσυσχετισμούς και μεγαλοπολιτικές στα πλαίσια της νομής και της αναδιανομής της εξουσίας του κομματικού μηχανισμού. Δεν ενδιαφέρουν κανένα άλλο εκτός από τους άμεσα εμπλεκόμενους.

Ο ΣΥΝ έχει εξαντλήσει την πολιτική του δυναμική εδώ και χρόνια. Μια νέα ώθηση πήρε από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι στον ΣΥΝ αυτή την ώθηση την είδαν ως «αεροπλανάκι» για να απογειωθεί ο ΣΥΝ. Τις ελπίδες και τα όνειρα του κόσμου που συσπειρώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ για ένα καινούργιο σπίτι της αριστεράς που θα χωράει όλους μέσα, κάποιοι τα διαχειρίστηκαν με ανάλογο τρόπου που διαχειρίστηκε και κ. Τροχανάς και η παρέα του τις οικονομικές επενδύσεις των μελών του ΣΟΕ! Το περίεργο όμως είναι ότι αυτή ακριβώς την αντίληψη διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ προωθούν και μεγαλοστελέχη του ΣΥΝ, που φαίνεται ότι δεν διδάχτηκαν τίποτα από την εμπειρία τους και κυρίως από την οικονομική χασούρα τους από τον ΣΟΕ του κ. Τροχανά…

Με αυτά τα δεδομένα είναι αποκαλυπτικός ο «λόγος» που εκφέρει η ηγεσία του ΣΥΝ: αλαζονικός και αυθάδης. Όλα κρίνονται στο ύφος, γιατί από περιεχόμενο μηδέν. Και θυμίζουν τον Τροχανά, όταν έσκασε η φούσκα του. Χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα από δισέλιδο καθοδηγητικό κείμενο του Α. Καρίτζη στην ΑΥΓΗ της Κυριακής, 2 Αυγούστου. Οι εκπρόσωποι τύπου ακόμα και του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ αν απαντούσαν στις ίδιες ερωτήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον θα μας διαφώτιζαν περισσότερο για αυτά τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το εκλογικό αποτέλεσμα και την δημοκρατική λειτουργία του. Ενημερωθείτε λοιπόν από επίσημες και αρμόδιες πηγές του ΣΥΝ, δια στόματος Α. Καρίτζη:

Τελικά, τι ήταν πιο καταστροφικό, το εκλογικό αποτέλεσμα ή η διαχείρισή του;

Η ζημιά από αυτά που ακολούθησαν του εκλογικού αποτελέσματος είναι ανυπολόγιστη. Η εικόνα αφερεγγυότητας, η έλλειψη σοβαρότητας αλλά και οι διενέξεις σχετικά με τη νομή της όποιας μικρο-εξουσίας έπληξε το προφίλ του χώρου στους πολίτες που μας παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον και πλήγωσε τους χιλιάδες αριστερούς και αριστερές που με ανιδιοτέλεια αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές μας. Η ηγεσία του ΣΥΝ συνειδητά δεν πήρε μέρος σε αυτήν την υποτιμητική για όλους μας εκτόξευση κατηγοριών και εμπρηστικών ανακοινώσεων που επέλεξαν πολλοί αυτήν την περίοδο. Η στάση αυτή δεν ήταν προϊόν αδυναμίας, αλλά στάση ευθύνης με γνώμονα το καλό του χώρου στο σύνολό του. Ακούστηκαν πολλά για την πλειοψηφία στον ΣΥΝ τα οποία θα πάρουν την απάντησή τους όταν έρθει η ώρα. Σήμερα όμως, κεντρικό μέλημά μας δεν είναι η συμμετοχή σε ένα γαϊτανάκι αντιπαράθεσης που βυθίζει τον χώρο στην ανυποληψία, αλλά η ριζική αλλαγή αυτής της κατάστασης.

Δεν πρέπει να λυθεί και το θέμα της δημοκρατικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ;

Προφανώς και πρέπει να λυθούν υπαρκτά προβλήματα δημοκρατικής λειτουργίας στον ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη πρέπει να απαλλαγούμε από επιμέρους και ιδιοτελείς επιδιώξεις στο εσωτερικό του που απειλούν την ενότητα του χώρου. Ενώ πρέπει να επιδιωχθεί η μεγαλύτερη δυνατή συνεννόηση στο εσωτερικό του ΣΥΝ, από την άλλη πρέπει να απαλλαγούμε από τη δημόσια υπονόμευση των επιλογών του κόμματος. Και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ενισχύσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ μας, ώστε να αποτελούν πεδία υπέρβασης των διαφορών προς όφελος της αριστεράς και του κινήματος και όχι χώροι επιβεβαίωσης των επιμέρους απόψεων.

Ο άνθρωπος έχει πράγματι προσόντα! Θα μπορούσε άνετα να σταθεί ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, αφού έχει τέτοιες ικανότητες στην προβολή της γραμμής, ιδιαίτερα όταν αυτή βρίσκεται σε προφανείς αντιφάσεις με την πραγματικότητα…

Άλλα τα αυτιά του λαγού και άλλα της …κουκουβάγιας!

Οι αναγνώστες της ΑΥΓΗΣ, όπως φαίνεται από την στατιστική ανάλυση που δημοσιεύει καθημερινά η εφημερίδα στην ηλεκτρονική της σελίδα ενδιαφέρονται πάνω απ’ όλα για τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ λιγότερο για τον ΣΥΝ και ακόμα λιγότερο για την …υγεία τους.

Ίσως γι αυτό να μην έδωσαν προσοχή στην είδηση που δημοσιεύει η εφημερίδα την Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009 για το τι είπε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στο κανάλι 11. Τελικά ο τέως , απ’ ότι φαίνεται, έχει αναδειχθεί στον κρίσιμο παράγοντα για τις εξελίξεις στον ΣΥΝ.

Ο μεν κομματικός τύπος (ΑΥΓΗ: Ανήσυχος για τη φυσιογνωμία του ΣΥΝ) θεωρεί ότι ο πρώην πρόεδρος του κόμματος εξέφρασε, «Την έντονη ανησυχία του για την πορεία του ΣΥΝ αφήνοντας εκ νέου αιχμές για τον Αλέκο Αλαβάνο», αλλά «εξέφρασε επίσης και πάλι τη στήριξή του στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα»

Ο δε αστικός τύπος (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κωνσταντόπουλος κατά «νεοαρχηγισμών» στον ΣΥΝ) θεωρεί ότι ο πρώην εξέφρασε «Βολές εναντίον Αλαβάνου και δευτερευόντως εναντίον Τσίπρα και ταυτόχρονα εξέφρασε την ανησυχία του ότι ο Συνασπισμός κινδυνεύει να χάσει τα χαρακτηριστικά του κόμματος της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς»

Εξ αυτών προκύπτει το ερώτημα: ποιός βρίσκεται πιο κοντά στην …σκέψη Ν. Κωνσταντόπουλου, ο κομματικός ή ο αστικός τύπος;

Mετά απ’ όλα αυτά, αν έχετε μελαγχολήσει ντάλα καλοκαίρι με την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ένα κείμενο για να τονώσει την αισιοδοξία σας. Είναι ένα κείμενο που υποστηρίζει ότι θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από την τελευταία πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από αυτή την ανάλυση, το πρώτο πράγμα που ζητάει είναι: Να σταματήσει τώρα ο παραλογισμός της σύγκρουσης των «δύο προέδρων»!

Μην πάει το μυαλό σας στο αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ, επειδή θεωρεί ότι και από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ικανοποιημένοι θα έπρεπε να είμαστε, αλλά δυστυχώς το ...διαχειριστήκαμε λάθος. Ειδικά δε αν δεν υπήρχαν και αυτές οι παραιτήσεις του Αλαβάνου, τώρα θα κάναμε ευχαριστημένοι τα μπάνια μας και θα κοροϊδεύαμε τους ιταλούς συντρόφους που δεν κατάφεραν να βγάλουν ούτε ένα ευρωβουλευτή…

Συλλογικότητα και αγώνας

H πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ απεικόνισε με ακρίβεια την αντιφατική κατάσταση που βρισκόμαστε: διάχυτη αμηχανία και απογοήτευση, ακραία υπεκφυγή και παντελής έλλειψη αυτοκριτικής από τους «δυο πρόεδρους» και παράλληλα μεγάλη συσπείρωση και επιμονή -της μεγάλης πλειονότητας των συνασπισμιτών συμπεριλαμβανομένης-, αγωνιστική συντροφική κριτική και πολλές προωθητικές προτάσεις, τόσο για την πολιτική αντεπίθεση όσο και για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Είμαστε ικανοποιημένοι από την πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζουμε ότι σε αυτό έπαιξε ρόλο και η -για πρώτη φορά- σχεδιασμένη και συστηματική πίεση πολλών συνιστωσών, τάσεων και ανένταχτων, με χαρακτηριστικότερο σημείο την «πρόταση των 30» για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Επρόκειτο για μια παρέμβαση ουδόλως πολωτική ή αντισυνασπισμιακή, απολύτως οριοθετημένη από όσους θεωρούν ίο ΣΥΡΙΖΑ όχημα πίεσης στο Συνασπισμό ή "λευκή επιταγή» για απροσδιόριστους πολιτικούς συσχετισμούς, αποκλειστικά προσανατολισμένη στην ενθάρρυνση του κόσμου ίου ΣΥΡΙΖΑ, στην απόκτηση της στοιχειώδους πολιτικής αυτοπεποίθησης και οργανωτικής συνοχής.

Επιμένουμε ότι αν και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σοβαρό έλλειμμα έμπνευσης και αυτοπεποίθησης, πολιτικής αξιοπιστίας και «ηθικού προβαδίσματος» έναντι των κυρίαρχων κομμάτων εξουσίας, έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες ανάκτησης της δυναμικής του. Και τούτο για δύο κυρίως λόγους: Αφενός, γιατί η κρίση του οφείλεται σε δικούς του, υποκειμενικούς λόγους, που μάλιστα δεν σχετίζονται με τις, ούτως ή άλλως, μεγάλες και δύσκολα αντιστρέψιμες δομικές αδυναμίες της «υπαρκτή;» ριζοσπαστικής Αριστεράς {ανεπαρκής κοινωνική γείωση, ισχνή λαϊκότητα, κομματικοκεντρικός ναρκισσισμός κ.λπ.), αλλά σε αυτοκαταστροφικού χαρακτήρα λάθη, παραλείψεις και αστοχίες (ηγετικό χάος, πολιτικός αυτισμός, φοβικά σύνδρομα κ.λπ.) και, αφετέρου, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει ένα υπαρκτό πολιτικό κενό, αυτό της ριζοσπαστικής «θεσμικοκινηματικής» αμφισβήτησης και της εκπροσώπησης της «εργασιακής περιπλάνησης» και της "νεανικής επισφάλειας». Νομίζουμε, λοιπόν, ότι για να διεκδικήσουμε (αυτή την ανάταξη, απαιτούνται ορισμένες στοίχε ιώδεις προϋποθέσεις:

1. Να σταματήσει τώρα ο παραλογισμός της σύγκρουσης των «δύο προέδρων». Αν είναι προβληματική -και εν τέλει αντιαριστερή- η λειτουργία αρχηγικών μοντέλων. είναι νοσηρή η καταστροφή της συλλογικότητας από τους «αρχηγούς» της. Μας αξίζει κάτι καλύτερο: πιο συλλογικό, πιο δημοκρατικό, πιο συμμετοχικό, πιο αριστερό.

2. Να συνειδητοποιήσει ο Συνασπισμός ότι, καθώς αποτελεί μακράν τη μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν απειλείται από αυτόν, αλλά από τη δική του αμφιθυμία, διγλωσσία, ατολμία και διαλυτική αναζήτηση συνεχώς και «χαμηλότερων» ισορροπιών. Παράλληλα, όμως, να κατανοήσουν και οι υπόλοιπες συνιστώσες ότι αριστερή ανασύνθεση χωρίς τον Συνασπισμό αποτελεί καρικατούρα ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ.

3. Τέλος, να αντιληφθούμε όλες και όλοι ότι χρειαζόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ όσο μας χρειάζεται και αυτός, επομένως να εγκαταλείψουμε τη ρητορεία, τις εύκολες προτάσεις, τη συνωμοσιολογία και τους κομματικούς πατριωτισμούς, να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για την οργανωτική ανασυγκρότηση και την πολιτική αντεπίθεση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ομάδα ΡΟΖΑ
(από την ΕΠΟΧΗ, 26 Ιούλη 2009)

Μετά τη βροχή (1)

Αναδημοσιεύμουμε το άρθρο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΟΣΑΤΟΥ "Μετά τη βροχή" από την "Ελευθεροτυπία της 28/07/2009

(φωτογραφία: Έλιοτ Έργουιτ, 1962)

«Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μπορεί να γίνει πιο ανοικτός, πιο ευρύχωρος και ανεκτικός σε απόψεις, χώρος κριτικής και διεισδυτικής σκέψης, πεδίο προγραμματικών συνθέσεων και κινηματικών δράσεων, ριζοσπαστικών παρεμβάσεων στα συμπτώματα της καθολικής κρίσης που βιώνουμε»

(Σημείωση αρθρογράφου: Δηλαδή τίποτε)

Οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, ακόμη και οι βασιλιάδες του παλιού παλιού καιρού ήταν ποιμένες, γεωργοί, ναυτικοί, υφαντές, τεχνίτες. Ετσι ο λόγος τους, ακόμη και ο σκληρός αλλά συνθετικός λόγος της πολιτικής εξουσίας, έβγαινε από τα πράγματα, είχε ρυθμό, έλεγε την αλήθεια και εμπεριείχε την κάθαρση.

Αργότερα, όταν οι κοινωνίες μετεξελίχθηκαν, λόγω οικονομικών αλλαγών, οι άνθρωποι πήραν δούλους, σταμάτησαν να δουλεύουν με τα χέρια, να έχουν άμεση επαφή με τα πράγματα και έτσι άρχισε ο λόγος τους να βγαίνει από τα λόγια. Να χάνει τη γήινη φρεσκάδα του, την αλήθεια του, το ήθος και έτσι ήρθε η παρακμή του ζωντανού λόγου.

Λόγος που ακούγεται χωρίς να λέει τίποτε, πλαδαρός, πλατύς, χυμένος, ξέπνοος, θολός, αλαζονικός, μεγαλοπρεπής χωρίς αξιοπρέπεια, εντέλει αστείος σαν τον εισαγωγικό υπότιτλο, εδάφιο από κείμενο γνωστού στελέχους του ΣΥΝ, που κι αυτό προσπαθεί να βάλει ένα λιθαράκι στην ανακατανομή ισχύος των μηχανισμών που επιχειρείται στο υπέδαφος του ΣΥΝ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.

- Μα τι έπαθαν αυτοί οι φίλοι και σύντροφοι της νιότης μου, μια σειρά (κάποτε) θαυμάσιοι άνθρωποι;

- Τόσο βαθιά μπορεί να φτάσει λοιπόν η αίσθηση εξουσίας των συστημικών μηχανισμών;

- Τόσο στα σκατά μπορεί να σε πετάξει η γραφειίλα ώστε με τη σειρά του να σε χέσει ο κόσμος νομίζοντας πως βρίσκεται στον απόπατο;

Ε, ναι!

Η ασύλληπτη προφάνεια των κειμένων, η απουσία ημιτονίων που προσδίδουν νόημα στον λόγο της Αριστεράς, η διαχείριση των ασημαντοτήτων, η βλακεία της ποσότητας (αυτή η νέα θηριώδης μορφή λογοκρισίας), η κατάπνιξη του ενός στο μηδέν του πολτού, η υποκατάσταση της πραγματικότητας από το αρχείο της, το σβήσιμο από τους ορίζοντες των γεμάτων φεγγαριών και των ροδόχροων έως ιωδών ηλιοβασιλεμάτων (αυτών των βαθιά ποιητικών σημάτων της Αριστεράς) συνεπλέξαν τα νήματα της πολιτικής με τα νάματα της γλώσσας, καθώς και τους δεσμούς της αποπολιτικοποιημένης γλώσσας με την καθεστωτική άπνοια.

Φρίκη.

Και όλα οδήγησαν στο ταμείο, αφού η κοινωνία, που ήθελε να ταυτιστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκε εν πλήρει συνειδήσει του γεγονότος πως άνθρωποι με σβησμένα πρόσωπα αγωνιούσαν μόνο και μόνο για την τιτλοποίησή τους ή απλά αναζητούσαν απεγνωσμένα το βαθύ οικογενειακό παρελθόν που θα ερμάτιζε τη ρηχή τους ύπαρξη.

Ολα έχουν την εξήγησή τους. Και όχι τη διαχείρισή της, αγαπημένε μου πρόεδρε, που δεν είναι καθόλου σημαντική. Σε όλη την ευρωπαϊκή Αριστερά εδώ και χρόνια, μόνο διαχείριση ασημαντοτήτων γίνεται. Ασημαντοτήτων που ακυρώνουν την κατάβαση στον απύθμενο δρόμο της τυφλότητας τον οποίο καλείται να κατέλθει η Αριστερά και αυτή αρνείται μονίμως και επίμονα.

Δύσκολη η κατάβαση, μα μοναδικά αναγκαία.

Συνελόντι ειπείν για όσους δεν κατάλαβαν:

Ο Αλέκος Αλαβάνος, μετά την έξοχη αποχώρησή του στο προηγούμενο συνέδριο και αφού δεν κατάφερε τότε να πάρει μαζί του στον Αδη τους επετηριδιστές (τι λέξη κι αυτή) του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσ. ώστε να λειτουργήσει η γενεαλογία της ρωγμής στον ΣΥΝ, δραματοποίησε τώρα την κατάσταση για να δημιουργηθούν συνθήκες, ρωγμές, ορύγματα, ποτάμια, χείμαρροι και να μπει ορμητικά η κοινωνία της Αριστεράς στο παιχνίδι. Και στον ΣΥΝ στήσανε χαρακώματα και αμύνονται όλοι εφευρίσκοντας απίθανα επιχειρήματα, γράφοντας απίθανα κείμενα και αναφέροντας απίθανες αιτιάσεις.

Rosebud! (2)

Ή αλλιώς;

Στο ταμείο. (3)

(1). Από την ταινία του Μίλκο Μαντσέφσκι
(2). Από την ταινία «Πολίτης Κέιν»
(3). Από ατάκα επιθεώρησης.

ΣΥΝ: Με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε…

Διαβάζουμε στην κυριακάτικη Αυγή στο άρθρο με τίτλο: Αποφασιστικότητα και απαντήσεις από την ηγεσία του ΣΥΝ

Την εβδομάδα που πέρασε, έγιναν τουλάχιστον δύο σημαντικές συσκέψεις του Αριστερού Ρεύματος, όπου τέθηκαν επί τάπητος τα ανοιχτά ζητήματα και φάνηκε ότι, μετά από ένα διάστημα εσωτερικών τριβών, υπάρχει ομοιογενοποίηση της μεγαλύτερης τάσης του κόμματος. Η άποψη που κυριαρχεί είναι ότι η “ώριμη στάση ευθύνης” της ηγεσίας του ΣΥΝ να μην απαντά σε όλα όσα ειπώθηκαν μετά το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, ερμηνεύτηκε από πολλές πλευρές ως αδυναμία. “Η συνειδητή αυτή επιλογή δεν θα συνεχιστεί”, διαμηνύουν, χωρίς να κρύβουν την ενόχλησή τους για πολλές από τις παρεμβάσεις που έγιναν στο Πανελλαδικό Σώμα του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ΣΥΝ, ακόμα και από τον ίδιο τον Αλ. Αλαβάνο.

Στην Κουμουνδούρου τονίζουν ότι από εδώ και πέρα “θα είμαστε αποφασιστικοί απέναντι σε συμπεριφορές που οδηγούν σε κακή εξέλιξη τον ΣΥΝ και κατ' επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ”, υπογραμμίζοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ. Σε όσους, μάλιστα, επικαλούνται το παράδειγμα της ΕΔΑ, θυμίζουν ότι δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς τον κεντρικό κορμό που ήταν το παράνομο ΚΚΕ. Επιπλέον -όπως δήλωσε και ο νέος γραμματέας του ΣΥΝ, Δημήτρης Βίτσας- θεωρούν ότι δεν βοηθούν οι ξεχωριστές ανακοινώσεις που βγάζει κάθε φορά η Ανανεωτική Πτέρυγα.

Οι συσκέψεις του Ρεύματος κατέληξαν σε μερικές κομβικές αποφάσεις για την περαιτέρω πορεία του σχήματος σε σχέση με το θέμα της ηγεσίας του συμμαχικού σχήματος, με τις συνιστώσες και με την Ανανεωτική Πτέρυγα:

α) Στο ηγετικό επίπεδο, θα επιδιωχθεί να λυθεί άμεσα το θέμα Αλαβάνου-Τσίπρα, με ομαλή διαδοχή που θα προσδιορίζεται ακόμα και ο ακριβής χρόνος της.

β) Σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τεθούν όρια στις συνιστώσες μέσα από καθαρή πολιτική συμφωνία και θα ξεκαθαριστεί ότι “δεν πάμε ούτε σε κόμμα ούτε σε μέλη”.

γ) Σε ό,τι αφορά στην Πτέρυγα, με διάθεση συνεννόησης θα επιδιωχθεί να γίνουν συναντήσεις με ηγετικά στελέχη της, να δοθούν σαφείς απαντήσεις σε σχέση με τις επιλογές της, αλλά και στα δημοσιεύματα που μιλούν ακόμα και για διάσπαση του ΣΥΝ.

Είναι πλέον φανερό, ακόμα και στους πιο δύσπιστους, ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα από τον ΣΥΝ: Όσο προφανές είναι ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ» άλλο τόσο προφανές είναι ότι «χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ ο ΣΥΝ θα γίνει εξωκοινοβουλευτικό κόμμα».

Το πρόβλημα - με δεδομένη αυτή την στάση του ΣΥΝ - βρίσκεται στις συνιστώσες εκείνες που δεν θέλουν να ακολουθήσουν αυτή την πορεία που χαράζει ο ΣΥΝ, αλλά και στον Α. Αλαβάνο, που με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη η ενότητα αυτή έχει τραυματιστεί και αυτό καταγράφεται στην πορεία αποστασιοποίησης του ανένταχτου κόσμου που στήριζε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από την 1η Πανελλαδική Σύσκεψη.

Το φαινόμενο εντάθηκε μετά την πρόσφατη πανελλαδική σύσκεψη - στην οποία συνιστώσες και «ανένταχτοι» παράγοντες έδωσαν γη και ύδωρ στον ΣΥΝ. Είναι σήμερα προφανές γιατί αναθάρρησε το αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ και επιστρέφει – χωρίς καμιά αναστολή - στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου, δέκα χρόνια πριν: Δεν ξεχνάει βεβαίως ότι και τότε στήριξαν την εκλογική συνεργασία σωτηρίας του ΣΥΝ αρκετές από τις σημερινές συνιστώσες και τους «ανένταχτους» παράγοντες που περιφέρονται – και θα συνεχίσουν να περιφέρονται – γύρω του.

Τότε βουλευτής επικρατείας ήταν ο Μ. Γλέζος, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα είναι πιθανότατα ο Γ. Μπανιάς, όπως ήδη φημολογείται πριν από τις ευρωεκλογές. Τότε, το εκλογικό σχήμα το έλεγαν «Συνασπισμό» και συνεργαζόμενες δυνάμεις, τώρα θα συνεχίζουν να το λένε «Συνασπισμό» της ριζοσπαστικής αριστεράς. Στην πραγματικότητα λοιπόν ο ΣΥΝ - επειδή θεωρεί ότι ορισμένες συνιστώσες και κάποιοι ανένταχτοι παράγοντες ήταν από ανέκαθεν σύμμαχοι του και θα παραμείνουν τέτοιοι, όταν λέει ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ», υπονοεί: «Αν φύγει η ΚΟΕ και ορισμένοι άλλοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει να υπάρχει». Επίσης, αυτό πιστεύουν και μερικές άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ όπως και κάποιοι παράγοντες...

Δυστυχώς το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα λυθεί αν θα φύγει η ΚΟΕ και άλλοι “αριστεριστές” και παραμείνουν οι ανανεωτές στον ΣΥΝ. Η επιστροφή στο 2000 που επιδιώκει ο ΣΥΝ δεν είναι η λύση αλλά ο θάνατος του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο…

Μια δεκαετία πριν: ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΨΗΦΙΣΕ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ…

Η ηγεσία του ΣΥΝ, αν και έχουν περάσει 10 χρόνια επιστρέφει στο 2000. Απ' ότι φαίνεται,ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλά μια εκλογική συμμαχία για την εκλογική της σωτηρία. Ο 3ος πόλος που παρουσιάστηκε ως μια προεκλογική φούσκα από τον Πρόεδρο του ΣΥΝ και προωθείται να γίνει η πολιτική πρόταση του ΣΥΝ για τις ερχόμενες εκλογές, δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι ουσιαστικά η πολιτική πρόταση με την οποία ο ΣΥΝ κατέβηκε στις εκλογές του 2000. Ας γυρίσουμε πίσω στις 15/03/2000, στην παρουσίαση του των Ψηφοδελτίων Συνεργασίας του ΣΥΝ και των συνεργαζόμενων δυνάμεων:

Καλημέρα σας. Είμαστε εδώ σήμερα για να σας παρουσιάσουμε τα ψηφοδέλτια συνεργασίας του Συνασπισμού και των συνεργαζομένων δυνάμεων της Ανανεωτικής Αριστεράς και της Οικολογίας. Εδώ στο πάνελ βρίσκονται ο Πρόεδρος του Συνασπισμού ο οποίος θα κάνει και την παρουσίαση, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο Γραμματέας της ΑΚΟΑ Γιάννης Μπανιάς, εκπρόσωπος των Οικολόγων Γιάννης Σχίζας και ο γνωστός Μανόλης Γλέζος, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού έχει τον λόγο.

Ν.ΚΩΣΝΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ:
Η σημερινή μας συνάντηση γίνεται για την παρουσίαση των ψηφοδελτίων μας. Τα ψηφοδέλτιά μας είναι ψηφοδέλτια συσπείρωσης, ψηφοδέλτια αισιοδοξίας, ψηφοδέλτια νίκης.Θέλω όμως πριν από την παρουσίαση των ψηφοδελτίων εισαγωγικά να κάνω ένα σχόλιο για το μείζον θέμα της ημέρας, το θέμα του Χρηματιστηρίου. Πίσω από την περιπέτεια του Χρηματιστηρίου, ο ελληνικός λαός πρέπει ν' αναγνωρίσει το αφερέγγυο πρόσωπο του δικομματισμού.

Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία μη έχοντας πού να συγκρουστούν στο πεδίο των ιδεών και της πολιτικής, έχουν μεταφέρει τη σύγκρουσή τους στο χώρο του Χρηματιστηρίου. Το ΠΑΣΟΚ ποντάρει εκλογικά στην άνοδο του δείκτη, η Νέα Δημοκρατία ποντάρει εκλογικά στην πτώση του δείκτη. Το θύμα βεβαίως αυτής της σύγκρουσης είναι το ίδιο το Χρηματιστήριο και οι οικονομίες των πολιτών. Από αυτή την εικόνα όλοι οι νοήμονες πολίτες πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Και το βασικό συμπέρασμα είναι ότι τα δυο Κόμματα έχουν επιδοθεί σε μια ανελέητη σύγκρουση, με μόνο στόχο τη νομή της εξουσίας, χωρίς όραμα και σχέδιο για τη χώρα, χωρίς κοινωνική ευαισθησία, χωρίς ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους, στον ίδιο αναγκαστικό μονόδρομο όπως διατείνονται. Αυτή η σύγκρουση δεν αφορά κανέναν άλλον, παρά μονάχα όσους προσδοκούν άμεσα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας, ή από την πρόσβαση στους μηχανισμούς εξουσίας.

Για τον Συνασπισμό, για όλους εμάς που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, οι εκλογές έχουν ένα τελείως διαφορετικό νόημα. Οι δυνάμεις της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, η Αριστερά του 2000 ζητάμε από τον ελληνικό λαό τη στήριξη στο όνομα των ιδεών, της προσφοράς, των οραμάτων και της στάσης ζωής όλων και του καθενός ξεχωριστά.

Αυτή η Αριστερά είναι η μόνη δύναμη που μπορεί στη νέα Βουλή και στην κοινωνία να αντιπαρατεθεί ουσιαστικά στις δυνάμεις του δικομματισμού, να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της κοινωνίας, να κρατήσει ανοιχτό το δρόμο για πιο θετικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Η σωστή απόφαση είναι να μειωθεί η παντοδυναμία του δικομματισμού, να ενισχυθεί η δύναμη του Συνασπισμού, να ψηφίσουν όσο γίνεται περισσότεροι γιατί η αποχή, το λευκό και το άκυρο, πριμοδοτούν το δικομματισμό.

Να ψηφίσουν όσο γίνεται λιγότεροι τα δυο μεγάλα Κόμματα, γιατί ο δικομματισμός γίνεται σιγά-σιγά μονοκομματισμός, το ΠΑΣΟΚ γίνεται κατεστημένο, η Νέα Δημοκρατία θέλει να είναι κατεστημένο στη θέση του κατεστημένου. Να ψηφίσουν τελικά όσο γίνεται περισσότεροι τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, γιατί η ριζοσπαστική Αριστερά των κοινωνικών Κινημάτων και της Οικολογίας, μπορεί ν' αγωνιστεί για να βγει η πολιτική ζωή από τον αναγκαστικό κεντροδεξιό μονόδρομο, στους εναλλακτικούς δρόμους των προοδευτικών εξελίξεων. Θέλω να σας παρουσιάσω κατ' αρχήν το ψηφοδέλτιο επικρατείας της συνεργασίας του Συνασπισμού με τις αριστερές, ανανεωτικές και οικολογικές δυνάμεις.

Είναι ο Μανόλης Γλέζος, πρώην Βουλευτής. Είναι ο Αγγελος Ελεφάντης ιστορικός, εκδότης του περιοδικού "Πολίτης". Η Νένα Βενετσάνου καλλιτέχνης, η Μαρίνα Δίζη πρώην Βουλευτής των Οικολόγων, ο Αιμίλιος Ζαχαρέας οικονομολόγος, ο Τάκης Καρέλος έμπορος, στέλεχος της Αριστεράς με θητεία αγώνων και κοινωνικής αφιέρωσης, ο Γιάννης Μηλιός πανεπιστημιακός, εκδότης του περιοδικού "Θέσεις", Καθηγητής στο Πολυτεχνείο, ο Νίκος Μπίστης μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, δικηγόρος, ο Δημήτρης Παφίλης, πρώην Πρόεδρος της ΟΤΟΕ, οικονομολόγος, η Ζωή Σβώλου από το γυναικείο Κίνημα, ο Νίκος Χουντής μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, μηχανικός και ο Βασίλης Παπαζάχος, Καθηγητής της Σεισμολογίας. Γνωρίζετε ότι και στα άλλα ψηφοδέλτια, υπάρχουν υποψηφιότητες όλων των Βουλευτών μας και άλλων στελεχών του Συνασπισμού σύμφωνα με τις δημοκρατικές διαδικασίες που έχουμε. Υπάρχει η υποψηφιότητα του Ευρωβουλευτή του Αλέκου Αλαβάνου το νομό Πιερίας, του Γιάννη Μπανιά υποψηφιότητα στην Α' Αθηνών, του Μανόλη Δρεττάκη υποψηφιότητα στη Β' Αθηνών.

Και επίσης ορισμένα στατιστικά στοιχεία τα οποία θέλω να σας δώσω. Έχουμε 74 γυναίκες στο ψηφοδέλτιο, ποσοστό 23%. Είναι υψηλότερο ποσοστό από τα αντίστοιχα ποσοστά των άλλων Κομμάτων. Εμείς βεβαίως δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Το 1996 είχαμε 17%, φέτος έχουμε 23%. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι και το δηλώνουμε. Το ποσοστό ανανέωσης των ψηφοδελτίων μας εγγίζει τα όρια του 47% σε σχέση με το 1996 και αυτό είναι ένα πολύ καλό και αισιόδοξο μήνυμα. Υπήρξε προσφορά, προσέλευση, διαθεσιμότητα και αυτός είναι και ο λόγος για ορισμένα κενά τα οποία υπάρχουν στα ψηφοδέλτια που σας έχουμε δώσει. Δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη οι διαδικασίες μας. Με τη συμπλήρωση και των υπολοίπων ψηφοδελτίων που λείπουν, των λίγων που έχουν απομείνει ακόμη, θα έχουμε και τα πληρέστερα στατιστικά στοιχεία, μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι διαδικασίες μας.

Θέλω να σας ενημερώσω ότι με απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας υπό την προεδρία του Μπάμπη Πρωτοπαπά, θα συγκροτηθεί η Επιτροπή εκλογικού αγώνα που στόχο θα έχει την ενεργοποίηση των ευρύτερων δυνάμεων στην εκλογική καμπάνια του Συνασπισμού, κοινωνικών, πνευματικών, πολιτικών δυνάμεων. Στην Επιτροπή αυτή είναι ο άλλος Ευρωβουλευτής του Συνασπισμού Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ο Γραμματέας της Νεολαίας του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας, τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού Αλέκος Φλαμπουράρης και Σπύρος Λυκούδης. Αυτός είναι ο πρώτος πυρήνας που έχει αναλάβει ήδη δουλειά για να συγκροτήσει αυτή την ευρύτερη Επιτροπή εκλογικού αγώνα του Συνασπισμού.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας, αναφέρομαι στις κυρίες και στους κυρίους εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Και εσάς συντρόφισσες, σύντροφοι, φίλες, φίλοι που με την παρουσία σας σήμερα εδώ, δίνετε ακόμη ένα αισιόδοξο παρόν για τη δύσκολη εκλογική μάχη που έχουμε μπροστά μας.Είναι κρίσιμες οι εκλογές, το ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα. Τις δίνουμε με άνισους όρους, το ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα. Δύναμή μας είναι οι ιδέες μας, δύναμή μας είναι οι προτάσεις μας, δύναμή μας είναι η συνέπειά μας, δύναμή μας είναι η στάση ζωής -όπως και προηγουμένως- όλων μας μαζί και του καθενός ξεχωριστά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Τα σχόλια για τα πρόσωπα και τις συγκρίσεις με την σημερινή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, τα αφήνουμε στον αναγνώστη. Θα αρκεστούμε να σημειώνουμε επιπλέον και τρεις …επίκαιρες ερωτήσεις που έγιναν τότε προς τον πρόεδρο του ΣΥΝ, Νίκο Κωνσταντόπουλο:

Μ.ΜΙΧΑΗΛ ("ALPHA"): Και τώρα μια πολιτική ερώτηση. Ακούω τελευταία την κα Παπαρήγα από τη μια μεριά να λέει ότι με το ΠΑΣΟΚ μετεκλογικά όποιες και αν είναι οι εξελίξεις δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής. Ακούω τον κ.Τσοβόλα και στελέχη του ΔΗΚΚΙ να λένε ότι η πολιτική αυτή του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ηττηθεί αλλά μετεκλογικά μπορούμε να δούμε αν έρθουν τα πράγματα οριακά, κάποια μορφή συνεργασίας. Δεν θέλω να ξαναθέσω το θέμα της συνεργασίας δια της πλαγίας οδού αλλά θέλω να σας ρωτήσω, για τον Συνασπισμό ο αγώνας εναντίον του δικομματισμού είναι μονόδρομος ή αναζητείτε ευρύτερες ανακατατάξεις που μπορούν να προκύψουν μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ:Γνωρίζετε ποια είναι η θέση του Συνασπισμού. Ο Συνασπισμός ζήτησε αλλαγή του εκλογικού νόμου. Με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο αναδεικνύονται αυτοδυναμίες. Η πολιτική που εφαρμόζεται είναι η πολιτική του αναγκαστικού κεντροδεξιού μονόδρομου. Προς την πολιτική αυτή ασκούμε προγραμματική αντιπολίτευση. Μας ενδιαφέρει η συσπείρωση των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων και της Οικολογίας, η συσπείρωση των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς, με δεδομένο ότι στην επόμενη Βουλή δεν θέλουμε να κυριαρχεί η παντοδυναμία του δικομματισμού και η οποιαδήποτε αυτοδυναμία να είναι ανεξέλεγκτη.Από εκεί και πέρα παραμένει η πρότασή μας για τους εναλλακτικούς δρόμους προοδευτικών εξελίξεων. Παραμένει ο αγώνας μας για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό, για την αλλαγή στις πολιτικές, στις δομές, στις επιλογές, στους συσχετισμούς και στο πολιτικό σκηνικό.

Γ.ΣΙΔΕΡΗΣ ("ΣΚΑΙ"):Να το ρωτήσω αλλιώς. Αν δεν έχουμε αυτοδυναμία, ο Συνασπισμός θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση ή θα έχουμε ακυβερνησία;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ:Στις εκλογές πάμε με σαφή πολιτική θέση και οι όποιες κινδυνολογίες, οι όποιες σεναριολογίες και η όποια επιδιωκόμενη πόλωση δεν μπορεί να συσκοτίσει τον βασικό στόχο με τον οποίο πηγαίνουμε στις εκλογές. Θέλουμε να είμαστε όσο γίνεται πιο ισχυροί, για να μπορούμε να έχουμε αποφασιστικό και δημιουργικό ρόλο στις οποιεσδήποτε εξελίξεις.

Δ.ΤΑΚΗΣ ("MEGA"):Κύριε Πρόεδρε, ο Πρωθυπουργός μιλώντας χθες στο MEGA είπε ότι χάσει-κερδίσει τις εκλογές θα παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2003 που λήγει η θητεία του ως Πρόεδρος του Κινήματος. Η δική σας άποψη ποια είναι; Οι ηγεσίες των κομμάτων όταν κρίνονται από το λαό μέσω του εκλογικού αποτελέσματος θα πρέπει να θέτουν τον εαυτό τους στην κρίση των οργάνων των κομμάτων τους ή όχι; Και αυτό αφορά και εσάς βεβαίως.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εμάς δεν μας αφορά αυτό το ερώτημα, γιατί εμείς έχουμε κατακτημένες δημοκρατικές διαδικασίες. Τιθέμεθα στην κρίση των μελών μας ανά πάσα στιγμή. Με τις δημοκρατικές διαδικασίες αναδεικνύουμε και την γραμμή μας και την ηγεσία μας. Προσωποπαγή κόμματα, κόμματα αρχηγικά, κόμματα εκλογικής πελατείας, κόμματα επαγγελματιών της εξουσίας μπορεί να έχουν αυτά τα προβλήματα δημοκρατικού ελλείμματος. Εμείς δεν τα έχουμε.

(απόσπασμα από το δελτίο τύπου του γραφείου του ΣΥΝ)

Τα αποτελεσμάτων εκείνων των εκλογών (2000) ήταν:

ΠA.ΣO.K 43,79% ψήφοι 3.007.596 έδρες 158
N.Δ. 42,74% ψήφοι 2.935.196 έδρες 125
K.K.E. 5,52% ψήφοι 379.454 έδρες 11
ΣYN 3,20% ψήφοι 219.880 έδρες 6
ΔH.K.KI. 2,69% ψήφοι 194.598 έδρες 0

η δύναμη του τότε …ΣΥΡΙΖΑ: (ΣΥΝ + ΔΗ.Κ.ΚΙ.) είναι: 5.89% ψήφοι 699.334 ....

Καλή Αρχή!...

Οι σύντροφοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισαν επιτέλους να λειτουργήσουν με μια από βασικές αρχές της δημοκρατίας, την αρχή της πλειοψηφίας. Για ένα ζήτημα που υπήρξε διαφωνία, αφού εξαντλήθηκε η συζήτηση, η τελική απόφαση πάρθηκε με ψηφοφορία. Ελπίζουμε αυτή η αρχή να γενικευθεί και στα άλλα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΑΥΓΗ παρουσιάζει αυτό το ζήτημα εδώ:

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ

Υπογραμμίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετέβαλε θέση σε σχέση με την στάση του στην επιτροπή, όπου η Άννα Φιλίνη είχε ταχθεί υπέρ της σύμβασης. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο διαμορφώθηκε σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του την περασμένη εβδομάδα. Σε εκείνη την συνεδρίαση αποφασίσθηκε (με 7-3) να καταψηφίσει. Αυτή τη θέση υποστήριξαν οι Αλέκος Αλαβάνος, Γιάννης Δραγασάκης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιάννης Μπανιάς, Σοφία Ανδρεοπούλου, Γρηγόρης Ψαριανός, Θοδωρής Δρίτσας. Υπέρ της ψήφισης του νομοσχεδίου τάχθηκαν οι Φώτης Κουβέλης, Άννα Φιλίνη, Θανάσης Λεβέντης. Απουσίαζαν οι Νίκος Τσούκαλης, Περικλής Κοροβέσης, Τάσος Κουράκης, Ευαγγελία Αμμανατίδου. Με δεδομένη αυτή την τοποθέτηση της Κ.Ο. ένα ερώτημα που προκύπτει είναι αν η βουλευτής, που είναι υπεύθυνη για θέματα ΥΠΕΧΩΔΕ, είχε ενημερώσει την Κ.Ο. ή τον γραμματέα της Κ.Ο. για τη (θετική) θέση που θα εξέφραζε στην επιτροπή. Αυτό δεν διευκρινίσθηκε ούτε από όσα είπε στην Βουλή ούτε από το δελτίο τύπου που εκδόθηκε. Η Α. Φιλίνη υποστήριξε ότι "η λύση της χωροθέτησης του έργου στην έκταση του πρώην Ιπποδρόμου στην περιοχή του φαληρικού όρμου, με την παράλληλη υλοποίηση ενός υπερτοπικού πολιτιστικού πάρκου, είναι η καλύτερη δυνατή", ότι "οι δήμοι του φαληρικού όρμου και τα κινήματα πολιτών θα καταφέρουν να διώξουν τις ασύμβατες και οχλούσες παραθαλάσσιες ολυμπιακές εγκαταστάσεις" και ότι προσφέρεται "μια λύση στο έλλειμμα υποδομών πολιτισμού στον τόπο μας".

Ό όνος και η …σκιά του

Αν διαβάσει κάποιος τα 2 ξεχωριστά κείμενα ( Ανακοίνωση του προεδρείου του πανελλαδικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ) που κατατέθηκαν στο κλείσιμο των εργασιών της πανελλαδικής σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχει εντρυφήσει στους κώδικες επικοινωνίας των κομματικών επιτελείων του, δεν θα μπορέσει να δει τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις, και δεν θα καταλάβει ποιες είναι πράγματι οι διαφορές! Η μικροπολιτική ήταν αυτή που κυριάρχησε στις εργασίες της σύσκεψης και στο βήμα των ομιλητών, κυρίως όμως στις διαπραγματεύσεις για τις αποφάσεις. Και την ευθύνη δεν την έχει μόνο ο ΣΥΝ, αλλά και οι συνιστώσες και οι παράγοντες που συμμετείχαν σε αυτό, το χωρίς αρχές παζάρι.

Όλοι σχεδόν προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από το δακτυλάκι τους, δήθεν για να μην δουν με τα μάτια τους την κυρίαρχη αντίθεση που διαπερνά το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και προκαλεί ανατριχίλα στο ίδιο τους το κορμί: Τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτά που δίνουν ζωή στο εγχείρημα και το κάνουν θελκτικό στα μάτια των αριστερών που συσπειρώνονται δίπλα του, είναι - άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο - ανταγωνιστικά με την πολιτική πρακτική, την συγκρότηση, το παρελθόν αλλά και το παρόν των συνιστωσών του. Είναι οι σπόροι της υπέρβασης, που φύτρωσαν πάνω στα ενωτικά χαρακτηριστικά που εμπεριέχει αυτό το εγχείρημα. Ακριβώς αυτά συσπείρωσαν όχι μόνο ανένταχτους που έτσι κι αλλιώς δεν είχαν πολιτική στέγη, αλλά και μέλη συνιστωσών που είδαν να διευρύνεται και να αποκτάει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά η πολιτική τους δράση κάτω από την πολιτική ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ. Όλο αυτό το δυναμικό είναι έτοιμο να πειραματιστεί, να δοκιμάσει νέα πράγματα και να προχωρήσει παραπέρα το εγχείρημα. Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα και αποδέσμευση και απόρριψη πολιτικών πρακτικών, οι οποίες είναι συνυφασμένες με υπαρκτούς πολιτικούς μηχανισμούς που τις αναπαράγουν και τις συντηρούν στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, οι κοινοί φόβοι που ενώνουν τον ΣΥΝ με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο δυνατοί απ’ αυτά που τους χωρίζουν! Και δεν είναι αβάσιμοι οι φόβοι τους: Αν μετατοπιστεί το κέντρο βάρους λήψης αποφάσεων στον ΣΥΡΙΖΑ και αποκτήσει, μαζί με την δική του οργανωτική και πολιτική αυτονομία, και κοινωνική γείωση, τότε το μέλλον των συνιστωσών, με την μορφή που υπάρχουν σήμερα, είναι αβέβαιο.

Η τελευταία συνδιάσκεψη ακριβώς αυτή την ισχυρή πλευρά της «ενότητας» του ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε. Οι όροι της επιβίωσης και της αναπαραγωγής των κομματικών μηχανισμών, είναι πιο ισχυροί από τις μεταξύ τους αντιθέσεις, γι αυτό κυριάρχησαν στις πολιτικές πρακτικές των επιτελείων που προσπαθούν να χειραγωγήσουν το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές τις κρυφές επιθυμίες τους προσπαθούν να τις προβάλουν ως πολιτική γραμμή άμυνας, όταν δηλώνουν ότι : Στη συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου θα παρθούν αποφάσεις σχετικά με την ενιαία πανελλαδική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ όχι ως ενιαίου κόμματος, αλλά ως πολιτικού οργανισμού- εγχειρήματος, δηλαδή ενός οργανισμού πολιτικής συνεργασίας με αυτοτελή συγκρότηση, πολιτική λειτουργία, ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του, είτε ανήκουν σε συνιστώσες είτε είναι ανένταχτοι–ες, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς.

Στο κείμενό μας με τίτλο: ΣΥΡΙΖΑ: Το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω... έχουμε εξηγήσει πως αυτό το δίπολο συγκροτεί τα νέα “κατά συνθήκη ψεύδη” που θα προσδιορίσουν την καινούργια συμβατική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, είναι σήμερα ο ΣΥΝ ενιαίο κόμμα; Εμείς υποστηρίζουμε ότι δεν είναι. Πολλές και σημαντικές αποφάσεις - οι οποίες έχουν προκύψει μέσα από τις όποιες δημοκρατικές διαδικασίες έχει (διαδικασίες που απουσιάζουν παντελώς από τον ΣΥΡΙΖΑ) - ούτε τις εκτελούν, ούτε τις προπαγανδίζουν τα μέλη του, αν δεν συμφωνούν μαζί τους. Όλοι πλέον παραδέχονται ότι στις πρόσφατες ευρωεκλογές στελέχη του όχι μόνον δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προπαγάνδιζαν υπέρ άλλου κόμματος. Εξάλλου, κάθε τάση έχει την ιστοσελίδα της και λέει τα δικά της, ανεξάρτητα από ποιες είναι οι θέσεις και οι αποφάσεις των οργάνων…

Αν λοιπόν ο ΣΥΝ είναι ενιαίο κόμμα, τότε και η ΕΟΣ (Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ) είναι από τις πιο κομματικές οργανώσεις του ΣΥΝ, αφού όχι μόνον υλοποιεί την γραμμή του, πολύ περισσότερο απ’ ότι κάνουν διακεκριμένα στελέχη του και πολλά μέλη του, αλλά έχει και καθαρή και σταθερή θέση για την «ανανεωτική πτέρυγα». Επανειλημμένα έχουμε υποστηρίξει ότι δεν θα πρέπει να φύγει από τον ΣΥΝ, αλλά ότι θα πρέπει να αντιπροσωπεύεται και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη από τον Φλεβάρη έχουμε τοποθετηθεί ξεκάθαρα σε αυτά τα ζητήματα, όπως εδώ: «Ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ’ αφήνει!..» και δυστυχώς οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται σήμερα!

Άδικα μας κατηγορεί λοιπόν ο «Αστυάνακτας» όταν γράφει: «Ζητάνε οι σύντροφοι της Ένωσης Οπαδών Σύριζα(γιατί γι αυτούς κυρίως πρόκειται) να γίνουν μέλη σε ένα κόμμα που δεν θέλουν να βλέπουν τη μεγαλύτερη συνιστώσα; Αντιλαμβάνονται την πράξη αυτή ή θεωρούν κι αυτοί όπως ο σ. Γαλάνης ότι μπορούν να προχωρήσουν χωρίς το Συνασπισμό; Μήπως θέλουν να γίνουν μέλη σε άλλο κόμμα. Ή νομίζουν ότι θα ακολουθήσουν τη λογική τους έτσι τα μέλη του ΣΥΝ και θα πειθαρχήσουν.»

Εμείς δεν ζητάμε τίποτε παραπάνω απ’ αυτό που γράφει δυο γραμμές παρακάτω: «Πρόταση: δημοκρατική εκλογή όλων των οργάνων από πάνω έως τα κάτω. Αυτή θα θελα να είναι και η πρόταση του Συνασπισμού. Για να δούμε ποιος θέλει πραγματικά τη δημοκρατική οργανωτική ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.». Αν λοιπόν πιστεύει αυτά που γράφει, τότε τον καλούμε να δώσουμε μαζί την μάχη για να γίνουν πραγματικότητα. Και εθελοτυφλεί, αν δεν αντιλαμβάνεται ότι είμαστε από την ίδια πλευρά σε αυτό τον αγώνα, κόντρα στις επιδιώξεις της ηγεσίας του ΣΥΝ και όχι μόνο…

Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλες από αυτές που καταγράφηκαν στην τελευταία σύσκεψη. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν, όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για τον μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.