H Κωνσταντοπούλου, το νέο κόμμα και η γυναικοπαρέα

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Πιτσιρίκο γεια σου,
Άκου τι μου καρφώθηκε νυχτιάτικα:
Διάβασα ότι πληροφορίες θέλουν την παραιτηθείσα υπουργό Εργασίας, Νάντια Βαλαβάνη να προσχωρεί στον νέο πολιτικό σχηματισμό του οποίου θα ηγηθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Το νέο κόμμα αναμένεται να ανακοινωθεί τη Δευτέρα, παράλληλα και με την ήδη ειλημμένη απόφαση να συνεργαστεί με τη Λαϊκή Ενότητα και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Στο ίδιο κόμμα αναμένεται να γίνουν μέλη η Ραχήλ Μακρή και η Αγλαΐα Κυρίτση.

Φαντάσου τώρα σενάριο:

Συνεχίζονται οι αποχωρήσεις από τα όργανα και τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ...

( τρία ενδεικτικά κείμενα παραιτήσεων - αποχωρήσεων)


Την απόφαση μου για εκλογές την είχα πάρει στις 12 Ιουλίου»

Αλέξης Τρίπρας - 26.08.15

Η παραπάνω δήλωση του Α. Τσίπρα με 10 μόνον λέξεις ανατρέπει όλο το σκεπτικό που αναπτύσσουν οι Χαράλαμπος Γεωργούλας και Παύλος Κλαυδιανός στο κείμενό τους “Εκλογές χωρίς συνέδριο, κυβέρνηση χωρίς κόμμα” που δημοσιεύτηκε πριν μερικές μέρες στην “εποχή”και επαληθεύει πλήρως τις εκτιμήσεις που είχαμε διατυπώσει (26 Ιουλιου) για την πολιτική της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ:

Ως μαθητευόμενη μύστης της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας, με την πορεία προς ο συνέδριο αποσκοπεί στον εγκλωβισμό της εσωτερικής αντιπολίτευσης εντός των διαδικασιών εσωκομματικής διαπάλης, ώστε όταν θα βρεθεί “ξαφνικά” μπροστά στο προκατασκευασμένο συμβάν της προκήρυξης των εκλογών και να μην έχει τον χρόνο και το τρόπο μιας διακριτής και ανταγωνιστικής απεύθυνσης προς την κοινωνία, με όρους που ίδια επιλέγει και όχι με αυτούς που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ και οι άλλοι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί...

Η συγκυρία και τα διακυβεύματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Αναδημοσίευση από το "antarsya.gr"

του Δημήτρη Σαραφιανού

To περήφανο ταξικό όχι του δημοψηφίσματος και το ξεπούλημά του από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανεβάσει κατά πολύ την ταξική συνειδητοποίηση των πλατιών λαίκών μαζών. Εχει καταστεί απολύτως προφανές ότι χωρίς ρήξη με την ΟΝΕ και τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς της (τρόϊκές, ΕSM, Eurogroup) ο μόνος δρόμος περνάει μέσα από τα καταστροφικά, όσο και αδιέξοδα μνημόνια, οτι η σχέση που έχουν οι μηχανισμοί της ΕΕ με τη δημοκρατία είναι οι ίδιες που έχει και ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Αυτοί που θα σκίζαν τα μνημόνια, που θα κινδύνευαν να πέσουν από την επίθεση των δανειστών, έχουν γίνει τα καλύτερα κατοικίδια της τερατρόϊκας, όχι μόνο υποκύπτωντας σε κάθε απαίτησή της, αλλά και παίρνοντας τις ευλογίες τους για κάθε τους κίνηση (ακόμα και για τις εκλογές-εξπρες).

Πολιτική εκδήλωση: Επιμένουμε ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΑ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Ανοικτή συνάντηση, Σάββατο 29 Αυγούστου 10πμ στην ΑΣΟΕΕ

Σύντροφοι και συντρόφισσες από αυτούς που υπογράψαμε το κείμενο “κριτική αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ”, ανένταχτοι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ, που συμμεριζόμαστε ιδέες όπως αυτές του ανανεωτικού κομμουνισμού/της δημοκρατίας/της οικολογίας/των κινημάτων, παίρνουμε την πρωτοβουλία συνάντησης το Σάββατο 29 Αυγούστου 10πμ στην ΑΣΟΕΕ.Θα συζητήσουμε την δυνατότητα και τα χαρακτηριστικά εκλογικής συνεργασίας με την “Λαϊκή ενότητα”, μέσα και από την δημιουργία ενός πόλου συγγενών δυνάμεων. Η συνάντηση είναι ανοικτή σε κάθε ενδιαφερόμενο/η. Στις 6 το απόγευμα μπορούμε να παρακολουθήσουμε την ανοικτή εκδήλωση του Rproject και να πάρουμε μέρος στην συζήτηση που οργανώνει.

Για το θέμα της εκλογικής συνεργασίας καταθέσαμε ένα κείμενο αρχών το οποίο και επισυνάπτουμε:

Περί ιδεολογικής «καθαρότητας» και συνεπούς στάσης

 Ένα πρώτο βήμα έγινε με το δημοψήφισμα, παρά το γεγονός ότι η ερμηνεία του αποτελέσματος από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε καθαρή μεταστροφή του και μάλλον το κατέστησε αναξιόπιστο στα μάτια των πολιτών. Πάρα αυτή την μεγάλη αντίφαση το δημοψήφισμα άφησε το ίχνος του βαθιά στην πολιτική ιστορία του τόπου. Μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη για τους νέους ταξικούς και αντιμνημονιακούς αγώνες που θα αναπτυχθούν, στον βαθμό που η εκπροσώπηση τους μπορεί να στεριώσει μέσα από νέα συλλογικά υποκείμενα γειωμένα στην Ελληνική κοινωνία.

Αναδημοσίευση από το "tvxs.gr"

του Βαγγέλη Διαμαντόπουλου, βουλευτή Καστορίας

Τις τελευταίες εβδομάδες, έπειτα από την κατάθεση του τρίτου μνημονίου προς ψήφιση στη Βουλή και την καταψήφιση του από μερίδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε, εκ του πονηρού, μια αφήγηση που ερμήνευε την συγκεκριμένη στάση ως μια κίνηση προσωπικής διάσωσης, επιμονής στην καθαρότητα των ιδεών, ανατροφοδότησης και συντήρησης αυταπατών.

Μιγκέλ Ουρμπάν, ευρωβουλευτής του Podemos: Ο Τσίπρας εγκαταλείπει τον ΣΥΡΙΖΑ

Από το publico.es. Αναδημοσίευση μετάφρασης  της  Κατερίνας Σεργίδου

Στην Ελλάδα συνεχίζεται να γράφεται η ιστορία της Ευρώπης. Οι εξελίξεις επιταχύνονται μπροστά στην υπογραφή του τρίτου πακέτου στήριξης, που πρόκειται όχι μόνο για ένα μνημόνιο αλλά για μια εξευτελιστική ανακωχή σε έναν οικονομικό πόλεμο του οποίου βασικό θύμα συνεχίζει να είναι ο λαός.

Ο πρω­θυ­πουρ­γός της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρας, απο­φά­σι­σε να προ­κη­ρύ­ξει εκλο­γές πριν από τη σύ­γκλη­ση συ­νε­δρί­ου, επι­βάλ­λο­ντας τη συμ­φω­νία με την τρόι­κα, χωρίς καμιά συ­ζή­τη­ση στις γραμ­μές του ίδιου του του κόμ­μα­τος, όπως απο­δει­κνύ­ε­ται και από τη πα­ραί­τη­ση του γε­νι­κού γραμ­μα­τέα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Τάσου Κο­ρω­νά­κη. Με αυτό τον τρόπο ο Τσί­πρας εν­θαρ­ρύ­νει εμ­μέ­σως μια από τις με­γα­λύ­τε­ρες νίκες της Τρόι­κα: την διά­λυ­ση του σχε­δί­ου Συ­ρι­ζα, της κύ­ριας δη­λα­δή δύ­να­μης στην Ευ­ρώ­πη, ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα.

Θεσσαλονίκη: Αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ μέλη της ομάδας των «53»

Αναδημοσίευση από το "tvxs.gt"

Να αποχωρήσουν από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν μέλη της ομάδας των «53» στη Θεσσαλονίκη, στον απόηχο της παραίτησης του Τάσου Κορωνάκη από τη θέση του γενικού γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.

Ο Αλέξης Τσίπρας χάνει και την “εμπιστοσύνη” των συντηρητικών ψηφοφόρων του...

Εκείνοι που αισθάνονται πραγματικά “προδομένοι” από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι οι συντηρητικοί ψηφοφόροι της. Οι σχέσεις εμπιστοσύνης που οικοδόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτά τα στρώματα δεν στηρίχτηκαν στις “προγραμματικές του διακηρύξεις” όπως έχουμε αναφέρει αρκετές φορές, αλλά στην προσδοκία τους για μια ήπια νεοφιλελεύθερη διαχείριση. Όμως αυτή η διαχείριση αποδείχθηκε όνειρο θερινής νυκτός μετά την επιβολή των capital controls και την υπογραφή του νέου μνημονίου.

Η κυριαρχία της ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) είναι αποτέλεσμα αυτής της“κρίσης εμπιστοσύνης”, δηλαδή της αποδόμησης του μύθου ότι μπορεί να υπάρχει μια ήπια νεοφιλελεύθερη διαχείριση με τους υπάρχοντες συσχετισμούς εντός ΕΕ και όχι η έλλειψη ανταγωνιστικού σχεδίου σύγκρουσης, όπως ισχυρίζονται διάφοροι υποστηρικτές της κυβέρνησης.

Σήμερα αποφασίζουν οι «53» - εν αναμονή η συμπόρευση Κωνσταντοπούλου με τη Λαϊκή Ενότητα

- Τα επόμενα βήματα των στελεχών που διαφώνησαν με τις εκλογές
- Πότε η Κωνσταντοπούλου θα ανακοινώσει συμπόρευση με τη Λαϊκή Ενότητα
- Τα 4 «στρατόπεδα» και οι απόψεις εντός των «53»
- Και ευρωβουλευτής στη ΛΑΕ: Εν αναμονή ένταξης του Νίκου Χουντή

Αναδημοσίευση από το "The Huffington Post"

Σήμερα Tρίτη θα αποφασίσουν τα επόμενα (εντός ή εκτός ΣΥΡΙΖΑ) βήματά τους τα στελέχη των «53» που διαφώνησαν με την επιλογή των εκλογών. Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να υπάρξει ένα κύμα «αποστράτευσης» στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, που εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Με την ολοκλήρωση των ψηφοδελτίων θα έχει αποσαφηνιστεί πλήρως η πολιτική εικόνα του κόμματος.

Το Σάββατο, σύμφωνα με πηγές, η Ζ. Κωνσταντοπούλου φέρεται ότι θα ανακοινώσει την πολιτική της συμπόρευση ως συνεργαζόμενη με την Λαϊκή Ενότητα, ενώ τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν και άλλοι βουλευτές.

Παράλληλα η ΛΑΕ σύντομα θα αποκτήσει και ευρωβουλευτή καθώς ο Νίκος Χουντής θα ενταχθεί και επίσημα.

Οι «53», που ανήκαν έως τώρα στην πλειοψηφία ουσιαστικά έχουν μοιραστεί σε 4 απόψεις

Στάθης Δρογώσης: Ένα μικρό κείμενο απολογισμού

του Στάθη Δρογώση  (από [εδώ])

Και τώρα ένα μικρό κείμενο απολογισμού.

Αποχώρησα από τον Σύριζα. Ήμουν μέλος 3 περίπου χρόνια. Εκλέχτηκα δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη Ανοιχτή Πόλη και ήμουν μέλος διαδοχικά των οργανώσεων Νέας Σμύρνης , Εξαρχείων και τελευταία της Κυψέλης. Επίσης ήμουν εκλεγμένο μέλος της γραμματείας του τμήματος πολιτισμού.

Συμμετείχα ενεργά στη ζωή του κόμματος. Για το πρόγραμμα του πολιτισμού μαζί με άλλου συντρόφους σε μια μικρή ομάδα προσπαθήσαμε να φτιάξουμε από την αρχή και να εμπλουτίσουμε κάποιες παλιές προτάσεις για τη μουσική στη χώρα. Προτάσεις για τα επαγγελματικά δικαιώματα των μουσικών , για τη μουσική εκπαίδευση , για τα μουσικά σχολεία . Για τις ορχήστρες και για τα ιδιωτικά ωδεία.Για το καθεστώς των πνευματικών δικαιωμάτων. Κάποιες προτάσεις πέρασαν στο προεκλογικό πρόγραμμα του Σύριζα. Θέλω δημοσίως να πω ότι γνώρισα εξαιρετικούς συντρόφους και φίλους εκεί.Και ότι είμαι περήφανος για τη δουλειά που έγινε.

Δήλωση Ηρώς Διώτη για τη μη κάθοδο στις επικείμενες εκλογές

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (24.8.2015)

Από την 25η Γενάρη, οπότε και τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση προχώρησε επί έξι μήνες σε μια σκληρή διαπραγμάτευση με τις κυρίαρχες ελίτ στην Ε.Ε. Το αποτέλεσμα αυτής της διαπραγμάτευσης, αναντίρρητα προϊόν εκβιασμού εξαιτίας και της αδιαλλαξίας των εταίρων, αλλά και της μη προετοιμασίας από την ελληνική πλευρά ενός εναλλακτικού σχεδίου στην περίπτωση μη συμφωνίας, ήταν η υπογραφή του τρίτου Μνημονίου.

Το μέλλον διαρκεί πολύ, ας του δώσουμε χώρο

Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ έχει συντελεστεί. Οι αποχωρήσεις μελών και στελεχών συνεχίζονται. Η αντιδημοκρατική διολίσθηση του κόμματος και η υποκατάστασή του από ένα άτυπο προεδρικό κέντρο, η έλλειψη οργανικών δεσμών με την πληττόμενη κοινωνία και ο κυβερνητισμός, οδήγησαν στην απουσία σχεδίου σύγκρουσης με τους « θεσμούς» των κυρίαρχων τάξεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απαλλαγή της χώρας από τη λιτότητα και τα μνημόνια και τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Οι εξελίξεις αυτές δεν ήταν αναπότρεπτες, όπως ισχυρίζεται τώρα ο πρωθυπουργός. Η εξαθλίωση/υποβάθμιση της κοινωνικής πλειοψηφίας και ο περιορισμός της κυριαρχίας της χώρας από τους δανειστές πρέπει να ανατραπούν. Ο αντιμνημονιακός αγώνας θα συνεχιστεί, αντλώντας από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των πρώτων μνημονιακών χρόνων και το ηρωικό ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου, που έφερε εκ νέου τις λαϊκές τάξεις στο προσκήνιο.

10 ΘΕΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ»

87 ενεργοί στα κοινωνικά κινήματα πολίτες, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι από την αρχή της δημιουργίας του, κατέθεσαν και δημοσιοποιούν ένα κείμενο με τίτλο: Κριτική αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ/Για ένα πολιτικό και κοινωνικό κίνημα «ΟΧΙ μέχρι τέλους».

1. Στις 14 Αυγούστου 2015 η Ελληνική Βουλή ολοκλήρωσε με μεγάλη πλειοψηφία την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, που εισηγήθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και στηρίχθηκε από τις πρόθυμες μνημονιακές δυνάμεις : Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ. Το αντιμνημονιακό σχέδιο ανατροπής της λιτότητας, ανάκτησης των δικαιωμάτων της εργασίας, διάσωσης της δημόσιας περιουσίας και ανασύστασης της δημοκρατίας, στο όνομα του οποίου οι εργαζόμενες τάξεις έδωσαν μαζικούς αγώνες και το υπερασπίστηκαν με το συντριπτικό «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου 2015, ηττήθηκε κοινοβουλευτικά.

Είναι προς τιμήν των βουλευτών/τριών του ΣΥΡΙΖΑ που με το «όχι» και το «παρών» στις κρίσιμες ψηφοφορίες δεν επέτρεψαν η υπόθεση της απελευθέρωσης της χώρας και του ελληνικού λαού από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις να θεωρηθεί ένα επεισόδιο με ημερομηνία λήξης και να επιβληθεί ο ολοκληρωτισμός του «there is no alternative» στη σύγχρονη ιστορία της ριζοσπαστικής αριστεράς.

2. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η νίκη των αποκαλούμενων «θεσμών» θα αποδειχθεί πύρρεια. Στο νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης η λιτότητα και η ύφεση αποτελούν στρατηγική επιλογή για την υπέρβαση της κρίσης σε βάρος της εργασίας, μηχανισμό καταστροφής μη ανταγωνιστικών κεφαλαίων και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, ενώ ο σκληρός πυρήνας των χωρών του κέντρου εκμεταλλεύεται τον πλούτο και την εργασία των περιφερειακών χωρών ως οιονεί προτεκτοράτων. Όμως, η ευστάθεια του οικοδομήματος αυτού δεν είναι δεδομένη. Όχι μόνο λόγω εγγενών αντιφάσεων αλλά κυρίως γιατί κανείς ποτέ στην ιστορία δεν μπόρεσε να βάλει τέλος στην ταξική πάλη. Γιατί οι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να αγωνίζονται για το ψωμί και να διψούν δικαιοσύνη.

Πολιτική της επικοινωνίας και επικοινωνία της πολιτικής

Αναδημοσίευση από το "REDNotebook"

του Γιώργου Νικολαϊδη

Με τις πρόσφατες εξελίξεις, και ιδίως την επιλογή του πρωθυπουργού να βιαστεί να πάει σε εκλογές όπως-όπως (ενδεχομένως υπολογίζοντας ότι όσο υλοποιείται το Μνημόνιο Τσίπρα, τόσο η εκλογική του δύναμη θα απομειώνεται), ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει απίστευτα. Και κάνει επιτακτικές τις πρωτοβουλίες συγκρότησης όσων επιμένουν να θέλουν να εκφραστεί το αριστερό λαϊκό αντιμνημονιακό μέτωπο ενάντια στη συνθηκολόγηση και την υποταγή, αλλά και σε αντιπαράθεση με την ακροδεξιά κίβδηλη αντιμνημονιακή ρητορεία. Το ζητούμενο είναι, λοιπόν, ένα μέτωπο. Ένα μέτωπο, όμως, που δεν θα είναι ούτε ο «καλός ΣΥΡΙΖΑ» ούτε «ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ» (αφού άλλωστε η στρατηγική του ενιαίου μέχρι πριν από λίγο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε τα όριά της με τραγικό τρόπο). Αλλά ούτε και μια «καλή ΑΝΤΑΡΣΥΑ» ή ένα «καλό ΚΚΕ» (αφού και αυτών των εγχειρημάτων τα όρια έχουν φανεί).

Βαρουφάκης στη «Le Monde»: Το τρίτο πρόγραμμα βοήθειας θα οδηγήσει σε Grexit

Αναδημοσίευση από "το ποντίκι"

Στην άβυσσο θα οδηγήσει την Ελλάδα το τρίτο πρόγραμμα βοήθειας ισχυρίστηκε ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, σε συνέντευξή του στην γαλλική «Le Monde».

«Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα διαπραγματευόταν με τους εταίρους της ευρωζώνης τους τελευταίους μήνες. Αλλά, δεν είναι έτσι» δήλωσε ο Γ. Βαρουφάκης και πρόσθεσε «η ευρωζώνη είναι η πιο ισχυρή οικονομική δύναμη, αλλά κανένας δεν την κατευθύνει. Δημιούργησε ένα τέρας, το Eurogroup, κατά το οποίο οι υπουργοί Οικονομικών δεν διαπραγματεύονται πραγματικά μεταξύ τους».

10+1 σημεία για την εκλογική συνεργασία των δυνάμεων του ΌΧΙ μέχρι τέλους

Συλλογικό κείμενο 24 μελών του ΝΑΡ και της νΚΑ

1) Η αναγγελία των εκλογών για τις 20 του Σεπτέμβρη μας φέρνει μπροστά σε κρίσιμες εξελίξεις και αποφάσεις. Η εκλογική τακτική του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να λάβει υπόψη την εμπειρία του δημοψηφίσματος, το τρίτο μνημόνιο και το νέο τοπίο στην αριστερά. Το δημοψήφισμα συμπύκνωσε μια συγκλονιστική μάχη που έφερε το χνάρι των πιο σκληρών ταξικών και κοινωνικών αναμετρήσεων των τελευταίων χρόνων, του μίσους για το σάπιο πολιτικό σύστημα, του ταξικού ενστίκτου απέναντι στην τρομοκρατία που εξαπολύθηκε στους χώρους δουλειάς, των δομών αλληλεγγύης, της λαϊκής αυτοπεποίθησης που ξεπέρασε πρωτόγνωρους εκβιασμούς. Είναι σίγουρο ότι με όσα μεσολάβησαν τον Ιούλη ανοίγονται σήμερα νέες δυνατότητες και νέες δυσκολίες, αν και η έκφραση αυτή καταντάει κοινοτυπία αν αυτές δεν προσδιοριστούν συγκεκριμένα.

Συνάντηση της προέδρου της βουλής Ζ.Κωνσταντοπούλου με τον Π.Λαφαζάνη

Αναδημοσίευση από το "Κίνηση Ενεργοί Πολίτες"

Συνάντηση με τον επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτη Λαφαζάνη έχει το πρωί του Σαββάτου στη Βουλή η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Βουλής των Ελλήνων, η συνάντηση προγραμματίστηκε κατόπιν αιτήματος του κ. Λαφαζάνη, ύστερα από τις δρομολογηθείσες εξελίξεις.

Προσερχόμενος στην Βουλή ο κ. Λαφαζάνης δήλωσε ότι έχει θεσμική υποχρέωση να ενημερώσει την πρόεδρο της Βουλής «για τη δημιουργία του νέου κόμματος, για τις προοπτικές και τις απόψεις του, στην κατεύθυνση της συγκρότησης αντιμνημονιακού μετώπου».

Προέβλεψε ότι η συνεργασία θα είναι εποικοδομητική και σημείωσε ότι «είναι σημαντικό να τηρούνται οι θεσμικές διαδικασίες, καθώς η κυβέρνηση και οι μνημονιακές δυνάμεις έχουν κάνει το Σύνταγμα και τον κανονισμό της Βουλής κουρελόχαρτο».

Σε ερώτηση για το αν ως επικεφαλής του τρίτου κόμματος εξαντλήσει την διερευνητική εντολή που θα πάρει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο κ. Λαφαζάνης απάντησε: «Βεβαίως θα την εξαντλήσω».

Η αξιοπρέπεια δεν κερδίζεται στις κοινοβουλευτικές κάλπες

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,

Ήθελα να τα γράψω στο χθεσινό κείμενο αλλά ήταν ήδη πολύ μεγάλο.
Δεν πειράζει, με έχεις συνηθίσει τώρα πια, ή έτσι πιστεύω.

Καταρχάς εννοείται πως η αποχή θα είναι η πρώτη δύναμη των εκλογών.

Εξάλλου και όσοι πάνε να ψηφίσουν, δεν έχουν ιδέα τι να ψηφίσουν.

Πάντως, όλα όσα ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία έχουν υπεραναλυθεί αυτά τα πέντε χρόνια με το παραπάνω.

Δεν σου φταίνε οι πολιτικοί, αν τρέφεις ακόμα αυταπάτες για το ευρώ.

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται κολλημένη στο στάδιο της κατάθλιψης, αν και μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι βρίσκεται στο στάδιο της μη αποδοχής (καλά μικρή ουσία έχει τώρα αυτό).

Αλλά όχι για πολύ.

Όταν εκτιμούσα πως το δημοψήφισμα θα φέρει ραγδαίες εξελίξεις, αυτό εννοούσα.

Το δημοψήφισμα σπρώχνει την ελληνική κοινωνία με το ζόρι στο τελευταίο στάδιο του πένθους, την αποδοχή.

Ο ρεαλισμός και η ωριμότητα του Αλέξη Τσίπρα

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Μετά την υπογραφή του Μνημονίου Τσίπρα, ακούγεται και γράφεται πολύ πως ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ρεαλιστής και ωρίμασε. Αφού υπενθυμίσω πως ό,τι ωριμάζει σαπίζει μετά, θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις:

Δεν είναι ρεαλισμός να προσκυνάς.

Αν το να προσκυνάς ήταν ρεαλισμός, οι αγωνιστές του 1821 δεν ήταν καθόλου ρεαλιστές. Δηλαδή, ήταν κάτι βλαμμένοι που έκαναν επανάσταση απέναντι σε μια αυτοκρατορία.

Αν το να προσκυνάς ήταν ρεαλισμός, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης δεν ήταν καθόλου ρεαλιστές. Ήταν κάτι ηλίθιοι που τα έβαλαν με μια υπερδύναμη της εποχής.

Αν οι άνθρωποι ήταν ρεαλιστές -όπως εννοούν τον ρεαλισμό αυτοί που θεωρούν ρεαλιστή τον Τσίπρα -, θα ζούσαν ακόμα στις σπηλιές. Ένας «ρεαλιστής» δεν θα έβγαινε ποτέ από την σπηλιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τους πρώτους σε σταυρούς από 16 εκλογικές περιφέρειες!

Αναδημοσίευση από το "το ποντίκι"

Στον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν αποφασισμένοι να αφήσουν εκτός ψηφοδελτίων όσους βουλευτές δεν ψήφισαν το 3ο Μνημόνιο στην Βουλή, ενώ συνυπολογίζοντας και την ίδρυση της Λαϊκής Ενότητας του Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει 16 στελέχη του που «πρώτευσαν» σε σταυρούς στις εκλογικές τους περιφέρειες να μένουν εκτός, ενώ πολλοί είναι ακόμα που η συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια δεν θα πρέπει να θεωρείται σίγουρη.

Ο Σύριζα μεταλλάσσεται και αποσαρθρώνεται

Αυτό όμως δεν μπορεί να περιγραφεί και να βιωθεί σαν διάσπαση

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

του Ρούντι Ρινάλντι

Γίνεται λόγος για πιθανή διάσπαση ή για συντελεσθείσα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Η λέξη διάσπαση στο πολιτικό λεξιλόγιο και δη της αριστεράς δημιουργεί αρνητικούς συνειρμούς. Ο διασπαστής και η διάσπαση προξενούν κακό και η πράξη γίνεται μέσα από σκληρές αντιπαραθέσεις, που συνήθως δεν αφορούν πραγματικά ζητήματα της κοινωνίας αλλά διαμάχες κλειστές, ιδεολογικές, δογματικές ανάμεσα σε μηχανισμούς σχηματισμένους και σε ομάδες σχηματοποιημένες και αλληλομαχόμενες μετά μανίας. Ενίοτε οι διασπάσεις αφορούν ή εμφανίζονται σαν αντιπαράθεση δύο – τριών προσώπων για την εξουσία του κόμματος.

25 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ανεξαρτητοποιήθηκαν και έπονται και άλλοι...

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αποχωρούν από την Κοινοβουλευτική του Ομάδα (αριστερή πλατφόρμα, Διαμαντόπουλος Βαγγέλης και Μακρή Ραχήλ) και συγκροτούν τον σχηματισμό «Λαϊκή Ενότητα» είναι:

Ο μόνος αρμόδιος ο ΛΑΟΣ - Δήλωση του Μανώλη Γλέζου

Δήλωση Μανώλη Γλέζου:

Η κυβέρνηση Μαξίμου αποφάσισε να οδηγήσει σε εσπευσμένες εκλογές; στις 20/9 αγνοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και δεν συγκάλεσε πλατιά σύσκεψη.

Ο στόχος είναι φανερός: Η υποταγή στους δανειστές και την ολιγαρχία.

Ύστερα από αυτό καλούνται όλοι οι ιδρυτές του ΣΥΡΙΖΑ και όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν θέλουν την επανάληψη ενός νέου Λιβάνου σε ένα μέτωπο Αντίστασης, σε μια ενιαία λαϊκή αντιστασιακή συνεργασία για να αποτραπεί η αφαίμαξη του λαού μας και η καταστροφή της χώρας, για να κρίνει ο ΛΑΟΣ ο μόνος αρμόδιος, το μέλλον του.

20 Αυγούστου 2015

"Μέτωπό" της Αριστεράς ως πολιτικό έκφραστή του ΟΧΙ, προτείνουν στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και διαφωνούντες του ΣΥΡΙΖΑ

των

Πάνος Δαμέλος- Μέλος ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κορινθίας

Γεωργία Καλαρά- Πρώην μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Κορινθίας

Δέσποινα Κουτσούμπα- Περιφερειακή Σϋμβουλος Αττικής- ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σπύρος Μαρκέτος- Πανεπιστημιακός- ΠΣΟ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δημήτρης Μπελαντής- Δικηγόρος, Μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ

Φλώρα Νικολιδάκη- Περιφερειακή Σϋμβουλος Άττικής-Μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ

Μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου από την κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αριστερά και το κίνημα που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στα Μνημόνια, πιστεύουμε ότι επείγει η συγκρότηση ενός νέου μετώπου δυνάμεων της αριστεράς, που θα μπορέσει να οργανώσει την πάλη του λαού για να καταργηθούν τα Μνημόνια και να φτάσει το «ΟΧΙ» μέχρι το τέλος. Στη βάση αυτής της ανάγκης, και της συζήτησης που έχει ήδη ανοίξει, θα θέλαμε να καταθέσουμε τις παρακάτω σκέψεις.

H AΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΣΙΠΡΑ

«Ο Αλέξης Τσίπρας με το διάγγελμα του εμφάνισε ένα άλλο μνημονιακό πρόσωπο σε πλήρη και ριζική αντίθεση με τις μέχρι τώρα δεσμεύσεις και τους αγώνες του ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρώτη και κύρια υπόσχεση του Αλέξη Τσίπρα ήταν η τήρηση , μαζί με τα παλιά μνημόνια και του νέου τρίτου μνημονίου της σκληρής λιτότητας και της σκληρής υποτέλειας της χώρας, το οποίο ο ίδιος συμφώνησε ερήμην του λαού και ερήμην του ΣΥΡΙΖΑ, των μελών και των στελεχών του.

Οι εκλογές εξπρές που αποφάσισε ο Αλέξης Τσίπρας γίνονται για να βάλει ταφόπετρα στο περήφανο «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος. Για να βάλει ταφόπετρα στους αντιμνημονιακούς αγώνες και τις αντιμνημονιακές προσδοκίες του λαού. Οι εκλογές εξπρές γίνονται Αυγουστιάτικα όχι μόνο για να πεταχτούν στα σκουπίδια οι αντιμνημονιακές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για να ζητηθεί από τον ελληνικό λαό να βάλει θηλιά στο λαιμό του και να εγκρίνει ένα νέο μνημόνιο, ψηφίζοντας τις εξαγγελίες Τσίπρα ή τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ ή το ΠΟΤΑΜΙ που συνιστούν τα κόμματα της νέας μνημονιακής συναίνεσης.

Στρατούλης: Το όχι θα εκφραστεί μέσα από μεγάλο αντιμνημονιακό μέτωπο

Με εκλογές επέλεξε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να επιλύσει την πολιτική μετεξέλιξη του κόμματος σε ένα καθαρά αρχηγικό αστικό πολιτικό μόρφωμα και όχι με έκτακτο “συνέδριο”. Όπως είχαμε γράψει ( Το συνέδριο - παγίδα του Τ. Κορωνάκη...) , η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ,“ως μαθητευόμενη μύστης της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας, με την πορεία προς ο συνέδριο αποσκοπεί στον εγκλωβισμό της εσωτερικής αντιπολίτευσης εντός των διαδικασιών εσωκομματικής διαπάλης, ώστε όταν θα βρεθεί “ξαφνικά” μπροστά στο προκατασκευασμένο συμβάν της προκήρυξης των εκλογών και να μην έχει τον χρόνο και το τρόπο μιας διακριτής και ανταγωνιστικής απεύθυνσης προς την κοινωνία, με όρους που ίδια επιλέγει και όχι με αυτούς που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ και οι άλλοι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί...”

Τα κόμματα της Αριστεράς δεν είναι κόμματα περιορισμένης ευθύνης

Αναδημοσίευση από το "RedNoteBook"

του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Με τη στρατηγική της υπερχρέωσης να προδιαγράφει τα όρια της κρατικής πολιτικής και των όποιων ελιγμών εντός μνημονίου, με τη Βουλή να μετατρέπεται σε θυγατρική του Εurogroup υπό τον εκβιασμό του τέλους της ρευστότητας, και με κάθε έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας –από τις εκλογές ως το πρόσφατο δημοψήφισμα– να εξουδετερώνεται στο όνομα της εθνικής «έκτακτης ανάγκης», οι δημοκρατικές διαδικασίες σε ένα κόμμα της Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, φαντάζουν απολύτως τριτεύουσας σημασίας. Πολύ περισσότερο που, ανεξαρτήτως προθέσεων, το ίδιο το κόμμα έχει προσχωρήσει de facto, από τα χρόνια κιόλας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο δόγμα «οι κυβερνήσεις είναι το παν, τα κόμματα δεν είναι (σχεδόν) τίποτα».

OΧΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ!

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ Η ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΕ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

της Σύλλας Παπαγιαννοπούλου

Δεν θα ξοδέψω μία λέξη για να υπερασπιστώ την ανάγκη ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που αποφάσισαν να υπερβούν τις αποφάσεις του ιδρυτικού Συνεδρίου του, που και εγώ ψήφισα, αναλαμβάνουν το κόστος των αποχωρήσεων και της διάσπασης.

Δεν θα συγκρουστώ με συντρόφους μου παλαιότερους και νεότερους. Δεν θα επιχειρηματολογήσω για τα αυτονόητα για την αριστερά. Δεν θα επιτρέψω με την παραμονή μου στο ΣΥΡΙΖΑ τη διαστρέβλωση της αλήθειας, την υιοθέτηση πρακτικών και επιχειρημάτων από την φαρέτρα του νεοφιλελευθερισμού, αλλά ούτε και την τρομολαγνεία που τώρα προέρχεται από την ηγεσία του. Δεν θα ανεχτώ τον κανιβαλισμό συντρόφων που αποφάσισαν να υπερασπιστούν όσα πρεσβεύαμε ως την λυτρωτική νίκη του ΟΧΙ και την ανακόλουθη πλήρη παράδοσή μας στις απαιτήσεις των δανειστών. Δεν αναλογεί σε όλα τα χρόνια της στράτευσής μου ούτε ένα δάκρυ απόγνωσης, ούτε ένας άνεργος, ούτε ένα λουκέτο, ούτε ένας φυγάς από τον τόπο του, ούτε μία αυτοκτονία. Δεν θα συνεργήσω στην προσβολή των αξιών, των ιδεών και της τιμής της αριστεράς και των αγώνων της που πότισαν με αίμα τούτο τον τόπο με όλα τα παραπάνω, παραμένοντας στο ΣΥΡΙΖΑ ή στο όνομα της ενότητάς του. Γιατί σίγουρα όσα ακολουθούν την υπογραφή του μνημονίου δεν θα βαραίνουν πια τις αδιέξοδες και καταστροφικές εμμονές της νεοφιλελεύθερης Ευρωζώνης, αλλά την Κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ. Η προσωπική και συλλογική προσπάθεια επικεντρωνόταν πάντα και στο διηνεκές στην υπεράσπιση των ιδεών και των οραμάτων της Αριστεράς.

για την έκδοση και ανανέωση των βιβλιαρίων Πρόνοιας και όχι μόνο...

Από το "Κοινωνικό Φαρμακείο Βύρωνα"

ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΡΟΙ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ ΖΗΤΑΝΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΑΣ!

ΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ!

Ζητάμε όσοι είναι κάτοχοι βιβλιαρίων Πρόνοιας, είτε είναι σε ισχύ ή έχει υποβληθεί αίτηση ανανέωσης του ή έγινε αίτηση για έκδοση βιβλιαρίου για πρώτη φορά, να υπογράψετε αυτή την διαμαρτυρία - καταγγελία. Η κατάσταση έχει καταστεί ανυπόφορη.

Το έγγραφο θα απευθυνθεί στα αρμόδια υπουργεία.

Αν δεν ενωθεί η φωνή όλων όσων έχουν δικαιώματα στην Πρόνοια και αν δεν υπάρξει αγώνας ενωμένος ΜΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΣΩΤΗΡΑ! H κατάσταση θα χειροτερεύει. Πάρτε τα δικαιώματά σας στα χέρια σας!

Ζητάμε την αλληλεγγύη όλων. Θα θέλαμε να υπογράψουν την Διαμαρτυρία- Καταγγελία και όσοι πολίτες στέκονται αλληλέγγυοι, δίπλα στον αγώνα των άνεργων και άπορων ανασφάλιστων, οι οποίοι διεκδικούν τα στοιχειώδη δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα τους στο τομέα της Πρόνοιας. «Ένας για όλους και όλοι για έναν»

Καλούμε όλα τα ΚΙΦ να δώσουν το παρόν στην μάχη αυτή. Να καταγγείλουν την πολιτική στον τομέα της Πρόνοιας και τους δημάρχους Αθήνας και Καλλιθέας, ως όργανα των αντιλαϊκών πολιτικών και των μνημονίων.

Η ζωή μας κύκλους κάνει: τέλος εποχής και αρχή μιας νέας

Είναι σαφές ότι η ευρύτερη δυνατή ενότητα αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων είναι ανάγκη για μια αριστερά που θα πρέπει να διεκδικήσει εκ νέου την εξουσία για να αποτελέσει την επιζητούμενη διέξοδο από την ομίχλη των μνημονίων. Ωστόσο ένας τέτοιος στόχος δεν μπορεί να υπηρετηθεί με τις χθεσινές μεθόδους.

Αναδημοσίευση από το “Press Publica”

της Δέσποινας Σπανούδη

Το 3ο μνημόνιο είναι εδώ. Και σιγά αλλά σταθερά ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και υποστηρικτές της κυβέρνησης, επιχειρούν να βρουν θετικά σημεία αναπαράγοντας τα κυβερνητικά non paper που πέφτουν βροχή. Ωστόσο η βασική επιχειρηματολογία είναι ίδια από την αρχή: «εφόσον το μνημόνιο διαπιστώσαμε και εμείς ότι είναι μονόδρομος, καλύτερα να το διαχειριστούμε εμείς, παρά οι άλλοι». Και προκειμένου να υπάρχει μια ρωγμή εξόδου, πετάμε την μπάλα και κατά την Ευρώπη ότι και αν σημαίνει αυτό. Δεν είναι σαφές βέβαια, αν η περιβόητη αλλαγή των συνθηκών, αναμένουμε να προέλθει από κινητοποιήσεις των λαών κατά της λιτότητας – συνεπώς ενάντια στην ωμή νεοφιλελεύθερη πολιτική που θα εφαρμόζει η κυβέρνηση- ή αν θα προέλθει από τα αδιέξοδα των τραπεζιτών και των αγορών που – ελπίζουν ότι- θα αναγκαστούν να χαλαρώσουν τα λουριά και να αναζητήσουν εναλλακτικούς πολιτικούς εκφραστές με πιο μετριοπαθές προφίλ.

Η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης και ο εξευτελισμός της δημοκρατίας

Η δραματική απομείωση της εθνικής κυριαρχίας συμβαδίζει πλήρως με τον εξευτελισμό της δημοκρατίας που επέφερε η νέα συμφωνία. Είναι αδιανόητο ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς πρωτοστάτησε σε αυτήν την εξέλιξη, πόσο μάλλον ο ισχυρισμός ότι η κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί τη νέα αυτή κατάσταση προς όφελος του λαού. Μετά τις εξελίξεις αυτές αναδύεται με επιτακτικό τρόπο η εθνική και κοινωνική ανάγκη, το «Όχι» στο δημοψήφισμα και στο Κοινοβούλιο να βρουν πολιτική έκφραση.

του Kώστα Λαπαβίτσα

Η νέα δανειακή σύμβαση που υπερψήφισε η Βουλή στις 14 Αυγούστου 2015 μπορεί να χαρακτηριστεί αποικιοκρατική για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω. Αντίστοιχο είναι και το μνημόνιο που τη συνοδεύει, το οποίο και θα αναλύσω σε επόμενο άρθρο.

Το νομοσχέδιο της 14ης Αυγούστου συνολικά απαρτίζεται από τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας, τη νέα δανειακή σύμβαση και το συνοδευτικό μνημόνιο. Πρόκειται για ένα κείμενο 354 πυκνογραμμένων σελίδων, οι πρώτες 270 σελίδες του οποίου – τα προαπαιτούμενα – αποτελούν μια σειρά λεπτομερών νομοθετικών παρεμβάσεων που αφορούν ένα τεράστιο φάσμα επαγγελματικών κλάδων και οικονομικών δραστηριοτήτων και στρατηγικής σημασίας όπως: φυσικό αέριο, ηλεκτρισμός, αρτοποιοί, φαρμακοποιοί, οδηγοί φορτηγών αυτοκινήτων, συμβολαιογράφοι, κ.α. Η δανειακή σύμβαση καταλαμβάνει τις επόμενες 28 σελίδες και εμπεριέχει - όπως και οι προηγούμενες - καίρια νομικά και άλλα εθνικής κυριαρχίας θέματα. Τέλος, το νέο μνημόνιο που συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση θέτει το πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της χώρας για τα επόμενα χρόνια σε 56 σελίδες.

Το χρήμα στον καπιταλισμό ή το καπιταλιστικό χρήμα;

Πίσω από το δίλημμα "δραχμή ή ευρώ" με τους όρους που τίθεται στην πολιτική σκηνή, αποκρύπτεται στην πραγματικότητα ένα άλλο ερώτημα που αγγίζει όλο και περισσότερο ευρύτερες λαϊκές μάζες και αφορά την ίδια την λειτουργία του χρήματος. Η βίαιη επέκταση της κεφαλαιακής σχέσης την εποχή των μνημονίων δεν αφορά μόνον στις εργασιακές σχέσεις, αλλά αγγίζει και τον συσσωρευμένο πλούτο των μικρομεσαίων στρωμάτων αλλά και του κράτους. Αυτός ο πλούτος θα πρέπει να ενταχθεί στην κεφαλαιακή σχέση (στην κυκλοφορία του χρήματος). Μια πρώτη γεύση αυτής της κεφαλαιακής επέκτασης έλαβε η ελληνική κοινωνία με χρηματιστηριακή φούσκα την πρώτη εποχή της επιβολής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα μας.

Σήμερα έχει αρχίζει να αναπτύσσεται ένας ευρύτερος προβληματισμός αν είναι δυνατόν να υπάρξει ένα άλλο παράλληλο σύστημα χρηματικών συναλλαγών έξω από το τραπεζικό, ένα άλλο τραπεζικό σύστημα αποδεσμευμένο από το παγκόσμια χρηματοπιστωτικό σύστημα και πολλά παρόμοια που αφορούν στην λειτουργία του χρήματος, θέματα που ήταν και παραμένουν περιθωριακά στον προβληματισμό αλλά και στις πρακτικές της παραδοσιακής Αριστεράς.Ξεκινώντας την δημοσίευση μιας σειρά κειμένων για αυτά τα θέματα, δημοσιεύουμε ως πρώτο κείμενο το παρακάτω:

Το χρήμα στον καπιταλισμό ή το καπιταλιστικό χρήμα;

Αναδημοσίευση από τις "Θέσεις", Τεύχος 97, περίοδος: Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2006

των Dick Bryan και Michael Rafferty

μετάφραση Χρήστος Βαλλιάνος

«Ο πλούτος των κοινωνιών στις οποίες κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής εμφανίζεται ως ένας τεράστιος σωρός εμπορευμάτων…»1

Από την πρώτη μόλις πρόταση του Κεφαλαίου του Μαρξ γνωρίζουμε ότι ο καπιταλισμός χαρακτηρίζεται από δύο ουσιώδη γνωρίσματα: το εμπόρευμα και το ανταγωνιστικό κίνητρο για συσσώρευση. Όπως έδειξε η ανάλυση και των δύο, πολύ συχνά το χρήμα περιγράφεται ως η απλή θεραπαινίδα τους: ως το λάδι που λιπαίνει την ανταλλαγή εμπορευμάτων και διευκολύνει τη συσσώρευση, χωρίς να έχει κάποιο κεντρικό ρόλο. Όταν λοιπόν το χρήμα τραβιέται τόσο γρήγορα στο παρασκήνιο, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του μαρξισμού διολίσθησε στην περιγραφή μιας «πραγματικής» οικονομίας αγαθών και υπηρεσιών, ταξικών σχέσεων και αξίας, σε αντιπαράθεση με έναν νομισματικό κόσμο αναπαράστασης (και στρεβλής παράστασης).

Η πρόσφατη αναβίωση του ενδιαφέροντος για το χρήμα και τις χρηματοπιστωτικές σχέσεις είναι απόλυτα ευπρόσδεκτη, καθώς η νέα εξέχουσα θέση της χρηματοοικονομικής σφαίρας σε παγκόσμια κλίμακα υποχρέωσε τους μαρξιστές να επανέλθουν σε μερικά βασικά ερωτήματα σχετικά με τη φύση του χρήματος στον καπιταλισμό. Το έργο του Κώστα Λαπαβίτσα αποτέλεσε μια σημαντική συμβολή, τόσο για την πρόσφατη αποσαφήνιση της μαρξικής θεωρίας σχετικά με το εμπορευματικό χρήμα και την πίστη,2 όσο και για τις παρεμβάσεις σχετικά με τη σημερινή ισχύ των μαρξιστικών αναλύσεων του χρήματος.3

Λίγοι είναι οι μαρξιστές, και ασφαλώς ανάμεσά τους δεν είναι ο Λαπαβίτσας, που θα ήθελαν να υιοθετήσουν την προαναφερθείσα θέση, όπως διατυπώθηκε προηγουμένως: το χρήμα δεν έχει σημασία στην καπιταλιστική οικονομία. Ωστόσο, το παρόν άρθρο θέτει και ένα περαιτέρω ερώτημα: ποιο είναι το χαρακτηριστικά καπιταλιστικό στοιχείο στο χρήμα στον καπιταλισμό – κατά ποιο τρόπο διαφέρει το καπιταλιστικό χρήμα από το μη καπιταλιστικό χρήμα και πώς το ίδιο το χρήμα στον καπιταλισμό αντανακλά τη διπλή διάσταση του εμπορεύματος και της συσσώρευσης; Το ερώτημα αυτό ως επί το πλείστον, και στις περισσότερες αναλύσεις, δεν τίθεται. Το χρήμα μπορεί να παίζει διάφορους ρόλους στο πλαίσιο του καπιταλισμού, όμως το ίδιο δεν είναι ειδικά καπιταλιστικό.

Δήλωση M. Γλέζου : "Να μην αποτελέσει η Αριστερά μια εφταμηνίτικη παρένθεση"

Δήλωση M. Γλέζου:

Η αλλοπρόσαλλη και παραπαίουσα στρατηγική της Κυβέρνησης Μαξίμου, έχει δημιουργήσει τραγικές καταστάσεις στην ιδεολογική και πολιτική συνείδηση των αγωνιστών.

Ενώ κανένας δεν συμφωνεί με το τρίτο μνημόνιο που δένει και υποδουλώνει χειροπόδαρα το Λαό μας για δεκαετίες ολόκληρες, με τα ψευτοδιλήμματα απελπισίας και τρομολαγνείας που δημιουργεί, βασανίζει τους αγωνιστές, που δεν θέλουν να αποτελέσει η Αριστερά μια εφταμηνίτικη παρένθεση.

Συνέλθετε επιτέλους συναγωνιστές κι σύντροφοι της ηγεσίας του Ενιαίου Κόμματος.

Αλέξη Τσίπρα, σε πήραν χαμπάρι όλοι

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Αίσθηση έχει προκαλέσει η κίνηση του επικεφαλής των Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, να αφαιρέσει από τον λογαριασμό του στο Twitter την κοινή του φωτογραφία με τον Αλέξη Τσίπρα και το σύνθημα «Η Ελπίδα Έρχεται», ενώ υπάρχουν πληροφορίες πως τις επόμενες ημέρες θα τον κάνει unfollow.

Είναι προφανές πως, ενόψει των ισπανικών εκλογών, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τον απατεώνα Αλέξη Τσίπρα, γιατί οι Ισπανοί ψηφοφόροι θα σκεφτούν πως είναι κι αυτός απατεώνας και θα του γυρίσουν την πλάτη.

Βέβαια, ο Νίκος Παππάς δήλωσε πως ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν άντεξε τη μεγάλη επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα να υπογράψει νέο Μνημόνιο, και ζηλεύει τον πρωθυπουργό μας, αφού αυτός δεν θα καταφέρει να φέρει Μνημόνιο στην Ισπανία, αν εκλεγεί πρωθυπουργός.

Η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη δήλωσε πως ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν αντέχει τη σύγκριση με τον Αλέξη Τσίπρα, γιατί ο Αλέξης είναι γκόμενος και ο Πάμπλο αναρχοάπλυτος.

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο

Αναδημοσίευση από "RedNotebook.gr"

του Γιώργου Νικολαΐδη

Έχει γίνει πλέον φανερό πως η παρούσα κυβέρνηση, παρά τις όποιες εμμονές της να αυτοπροσδιορίζεται επικοινωνιακά ως «κυβέρνηση της Aριστεράς», έχει δώσει γη και ύδωρ στο διευθυντήριο των Βρυξελλών υιοθετώντας την πλέον νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή πολιτική ολομέτωπης επίθεσης στο λαό και στην κοινωνία. Το θηριώδες Μνημόνιο Τσίπρα που ψηφίστηκε παραμονές Δεκαπενταύγουστου με διαδικασίες εξπρές από τη βουλή (και με τις τροπολογίες-κερασάκι που προστέθηκαν στο «και πέντε») αποτελεί το επιστέγασμα μιας διαδικασίας σταδιακής προσχώρησης του κυβερνητικού επιτελείου στο «άλλο στρατόπεδο» των «εχθρών του λαού», μιας διαδικασίας της οποίας η αφετηρία και τα σημαντικά ορόσημα μπορεί να προσδιορίζονται σε διαφορετικά χρονικά σημεία από τον καθένα, αλλά το τέλος της σίγουρα έλαβε χώρα τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου του 2015.

ΣΥΡΙΖΑ: Κραυγές και ψίθυροι

Αναδημοσίευση από το "alterthess"

του Χρήστου Λάσκου

Όντας ένας από τους 19, που στις 13 Αυγούστου υπέγραψα την δήλωση[*] μελών της ΚΕ αναφορικά με τη «Συμφωνία», πρέπει να πω πως αισθάνομαι πραγματικά ανακουφισμένος μετά από το σημερινό ρεπορτάζ της «Αυγής», κατά το οποίο, «σύμφωνα με πληροφορίες ήταν «αυθόρμητη κίνηση» […], [ενώ, κ]υβερνητικές πηγές σχολίαζαν στην «Αυγή», ότι δεν την θεωρούν, βάσει του περιεχομένου της, «αντικομματική ενέργεια»». Μετά από την ευχάριστη αυτή εξέλιξη, λοιπόν, θέλω να βοηθήσω λίγο τη συζήτησή μας διατυπώνοντας μερικά μικρά σχόλια και επικαλούμενος την ανάγκη στοιχειώδους ορθολογικότητας. Θέλω να πω περιμένω λογικές –όχι αριστερές ή δεξιές- απαντήσεις: και παρακαλώ, ας μην μπούμε τώρα σε επιστημολογικές παρατηρήσεις περί «της φύσεως της λογικής», της δεδομένης μεροληπτικότητάς της κτό.

Η υγιής αντίδραση των πολιτών στην ψήφιση του νέου Μνημονίου

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέρασε το τρίτο Μνημόνιο τον Δεκαπενταύγουστο μέσα στα άγρια χαράματα. Δηλαδή, σαν τους κλέφτες.

Τώρα, πάλι σαν τους κλέφτες, σχεδιάζουν εκλογές, ώστε οι πολίτες να ψηφίσουν πριν νιώσουν στο πετσί τους τα νέα μνημονιακά μέτρα.

Αν η κυβέρνηση έχει την εντύπωση πως οι πολίτες είναι ικανοποιημένοι με το νέο Μνημόνιο -και πως στην ικανοποίησή τους οφείλεται το γεγονός πως υπήρχαν ελάχιστοι διαδηλωτές έξω από τη Βουλή- την περιμένει μια πολύ μεγάλη έκπληξη.

Οι πολίτες θεωρούν αυτή την κυβέρνηση τελειωμένη.

Μπορεί ο Τσίπρας με τον Παππά, τον Βούτση, τον Σταθάκη, τον Τσακαλώτο και τον Φίλη να την έχουν δει κυβέρνηση με πυγμή αλλά οι πολίτες τους θεωρούν ήδη παρελθόν.

Όπως θεωρούν παρελθόν τα αντίστοιχα λαμόγια της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Για ένα κοινό μεταβατικό πρόγραμμα των αντιμνημονιακών δυνάμεων

Αναδημοσίευση από το "RProject"

του Ηλία Ιωακείμογλου

Χάρη σε όσα έγιναν στη διάρκεια της εβδομάδας του δημοψηφίσματος, η ταξική συνείδηση των υποτελών κοινωνικών τάξεων έχει ανέβει πολύ υψηλότερα από τα χρόνια των μνημονίων 1 και 2.

Αυτή η συ­νει­δη­το­ποί­η­ση συ­νέ­νω­σε τις υπο­τε­λείς κοι­νω­νι­κές τά­ξεις σε ένα πρό­πλα­σμα κοι­νω­νι­κού μπλοκ εξου­σί­ας της ερ­γα­σί­ας που είναι αδια­νό­η­το ότι θα μπο­ρού­σε να εκ­προ­σω­πη­θεί από την ηγε­τι­κή ομάδα του ΣYΡΙ­ΖA. Επεί­γει τώρα, λοι­πόν, να συ­στή­σου­με τον νέο πο­λι­τι­κό φορέα που θα εκ­προ­σω­πή­σει αυτό το κοι­νω­νι­κό μπλοκ δυ­νά­με­ων, να συ­γκρο­τή­σου­με τώρα πραγ­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις βάσης χτι­σμέ­νες με κρι­τή­ριο τα­ξι­κό, σο­βα­ρό­τη­τα, συ­νέ­πεια και αγω­νι­στι­κό­τη­τα, για να προ­σφέ­ρου­με πο­λι­τι­κή και ορ­γα­νω­τι­κή ισχύ στο αντι­μνη­μο­νια­κό μπλοκ κοι­νω­νι­κών δυ­νά­με­ων που ποτέ δεν ήταν τόσο αξιό­μα­χο όσο σή­με­ρα.[1]

Αυτό όμως απαι­τεί ένα πο­λι­τι­κό σχέ­διο απο­δε­κτό από τις δυ­νά­μεις που είναι κα­ταρ­χάς δια­θέ­σι­μες να συμ­με­τά­σχουν σε ένα τέ­τοιο εγ­χεί­ρη­μα - απαι­τεί ένα κοινό πρό­γραμ­μα.

Το τέλος του ιστορικού ΣΥΡΙΖΑ: πέντε καταρρεύσεις μέσα σε μια νύχτα

Αναδημοσίευση από το "RProject"

Του Δημήτρη Μπελαντή

Η ψηφοφορία στη Βουλή για το Τρίτο Μνημόνιο αποτελεί μεγάλη ιστορική καμπή για την ελληνική και τη διεθνή Αριστερά. Η 14η Αυγούστου 2015 είναι μια ημερομηνία συναφής με ό,τι υπήρξε η 4η Αυγούστου 1914 για το τέλος της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας (η ψήφιση των πολεμικών δαπανών στο Ράιχσταγκ) - το τέλος της ιστορικής της περιόδου.

Πρό­κει­ται για ένα «τέλος επο­χής». Με πολ­λα­πλή έν­νοια, μά­λι­στα, καθώς δια­κρί­νου­με πε­ρί­που πέντε τέλη και κα­ταρ­ρεύ­σεις στο πα­κέ­το της μιας.

Κάτι πιο σημαντικό από τα μνημόνια...

Που πάνε τα παλικάρια;

Ο ομαδάρχης Ν.Βούτσης μαζεύει τα πρωτοπαλίκαρα της προεδρικής φρουράς για να αποχωρήσουν από την αίθουσα της συνεδρίασης της βουλής....

Ζωή Κωνσταντοπούλου στη Βουλή (13-8-2015)

Ο κυβερνητικός φεμινισμός στο πλευρό της Ντέλια...

Μετά την παρακάτω κυβερνητική ανακοίνωση και είμαστε σίγουροι ότι θα εκδοθεί εντός της ημέρας και κάποια ανάλογη και για την πρόεδρο της βουλής που τον τελευταίο καιρό έχει πέσει θύμα πολλαπλών επιθέσεων, όπως για παράδειγμα η σημερινή (κλικ στην διπλανή εικόνα):

Προς: Διευθυντή και συντακτική ομάδα Εφημερίδας Συντακτών

Mε μεγάλη έκπληξη και δυσαρέσκεια διαβάσαμε στην Εφημερίδα των Συντακτών άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 2 Αυγούστου με τίτλο «Ακατονόμαστα όργια στο «Χίλτον» με την Ντέλια», το οποίο επιτίθεται σεξιστικά στην εκπρόσωπο του ΔΝΤ Ντέλια Βελκουλέσκου. Ο σεξισμός, βέβαια, κρύβεται πίσω από την επίφαση του χιούμορ, όπως συμβαίνει πολύ συχνά σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν παύει όμως να μειώνει μια γυναίκα στη βάση της σεξουαλικότητάς της, χωρίς πολιτικά επιχειρήματα. Με φράσεις όπως «Η Ντέλια ήταν κ@υλωμένη για περικοπές και πήγαινε πάνω-κάτω στο σαλόνι του ξενοδοχείου περιμένοντας το ραντεβού πολυτελείας, 400 δισεκατομμυρίων ευρώ» και «Οι φωνές που έβγαιναν από το δωμάτιο προέρχονταν από την ελληνική πλευρά που ούρλιαζε για τα μέτρα της σαδιστικής κυρίας του ΔΝΤ και οι άλλοι τρεις ήταν απλώς ματάκηδες των όσων διαδραματίζονταν», ο συντάκτης παραπέμπει στη σεξουαλική πράξη σαν να είναι το σεξ και όχι η πολιτική αυτό που ωθεί την κα. Βελκουλέσκου κατά τις διαπραγματεύσεις.

μεγαλώνει ο αριθμός των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα ψηφήσει το νέο μνημόνιο...

(απόσπασμα από την χθεσινή συνεδρίαση των Προέδρων της Βουλής)

Η χθεσινή τηλεοπτική αναμετάδοση από το κανάλι της βουλής της συνεδρίασης των προέδρων της βουλής αποκάλυψε και στον πιο δύσπιστο ότι τα μνημόνια πάνε πακέτο με την κατάργηση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. ΟΙ θλιβεροί και άθλιοι οι "φίλοι" του Φίλη, δειλοί και φοβισμένοι, καταφεύγουν στα ψέματα και στον αυριανισμό.

Επιστρατεύουμε και "Μουρούτηδες" τώρα σύντροφοι;

Αναδημοσίευση από το "brigada.gr"

του Σταύρου Βασιλειάδη

Τα μνημόνια περνάνε με καταστολή και παραπληροφόρηση. Αυτή είναι η πραγματικότητα και ήταν γνωστή σε κάθε αριστερό και αριστερή κατά την περίοδο της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπήρξε πορεία ή κινητοποίηση στην οποία δεν φάγαμε ξύλο και δακρυγόνα, και δεν υπήρξε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που να μην στοχοποιήθηκε απο τα συστημικά ΜΜΕ. Ξέραμε πως αυτή η πρακτική ήταν αποτέλεσμα της έλλειψης επιχειρημάτων και σκοπός της ήταν ο αποπροσανατολισμός του κόσμου απο την πραγματικότητα και τα σκληρά μέτρα που περνούσαν "νύχτα" με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Όλοι ενωμένοι τότε, σαν μια γροθιά, καταγγείλαμε συγκεκριμένα πρόσωπα που είχαν αναλάβει αυτή τη δουλειά και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να δείξουμε σε όλο τον κόσμο πως η λάσπη και η στοχοποίηση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τίποτα άλλο απο σκληρή, ανήθικη, και ξεδιάντροπη προπαγάνδα. 

Έτοιμο το Μνημόνιο!

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Ενώ οι Έλληνες κωλοβαράνε στις παραλίες, η κυβέρνηση κατάφερε να φτάσει σε συμφωνία με τους δανειστές. Μια δυο λεπτομέρειες που απομένουν δεν αποτελούν πρόβλημα και δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο στον νέο θρίαμβο της Ελλάδας.

Η συμφωνία αποδεικνύει πως δεν χρειάζεται να δουλεύουμε όλοι οι Έλληνες για να μεγαλουργήσει η χώρα, αφού αρκεί να δουλεύουν ο Τσακαλώτος με τον Σταθάκη και εμείς οι υπόλοιποι να κάνουμε βουτιές, για να επιβεβαιωθεί η εμβληματική φράση του Λένιν «Όλοι σε αγαπάνε όταν είναι έτοιμοι να χύσουν», η οποία αποδίδεται, λανθασμένα, στην Μαντόνα.

Ανοιχτή επιστολή προς τον Γιάνη Βαρουφάκη: Το σχέδιο Β λέγεται δημοκρατία

Αναδημοσίευση από το "Ελληνική επιτροπή ενάντια στο χρέος"

των Thomas Coutrot (οικονομολόγος, επιστημονική επιτροπή Attac Γαλλίας) 
και  Bruno Théret (οικονομολόγος, διευθυντής ερευνών, Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών - CNRS)

Μετάφραση: Θάνος Κονταργύρης

Αγαπητέ Γιάνη Βαρουφάκη,

Επί πέντε μήνες ήσασταν η ζωντανή έκφραση των ελπίδων πολλών ευρωπαίων πολιτών. Προσφέρατε έναν αέρα διανοητικής ειλικρίνειας και αυστηρότητας στον κύκλο των γκρίζων ανθρώπων του Eurogroup. Προσπαθήσατε με πείσμα να τηρήσετε τον λόγο σας απέναντι στους έλληνες ψηφοφόρους: να βάλετε τέλος στην λιτότητα παραμένοντας στο ευρώ. Αλλά τέλη Ιουνίου τα ζόμπι του Eurogroup και του Συμβουλίου, ενισχυμένα από την απομόνωση της Ελλάδας και ασθενή κινήματα αλληλεγγύης στην Ευρώπη, σας έστειλαν ένα τελεσίγραφο: υποκύψτε η εγκαταλείψτε το ευρώ.

Η νίκη του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα της 5 Ιουλίου ενίσχυσε την νομιμοποίηση της άρνησης σας των απαιτήσεων των δανειστών. Στις 13 Ιουλίου γνωστοποιήσατε (1) την πρόταση που κάνατε στον Αλέξη Τσίπρα την νύχτα του δημοψηφίσματος, « ένα τρίπτυχο δράσεων» για την αποφυγή της υποταγής: «έκδοση IOUs» (αναγνωρίσεων οφειλής σε ευρώ ήτοι ένα συμπληρωματικό νόμισμα που θα βασίζεται σε μελλοντικά φορολογικά έσοδα), «ένα κούρεμα των ελληνικών ομολόγων» που κατέχει η ΕΚΤ από το 2012 για την μείωση του χρέους και την «την θέση υπό έλεγχο της Τράπεζα της Ελλάδος που ελέγχεται από την ΕΚΤ.» Αλλά ο Αλέξης Τσίπρας απέρριψε το σχέδιο αυτό και δέχθηκε την παραίτηση σας.

« - Έχω μια απάντηση. - Έχεις μια ερώτηση; »

Αναδημοσίευση από το "alterthess"

Του Χρήστου Λάσκου

Σουρεαλισμός και Αριστερή Διακυβέρνηση.

Μια βδομάδα μετά από την σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ένας πρώτος σχολιασμός, λιγότερο εν θερμώ, είναι πια δυνατόν να γίνει. Αν και οι διαρροές (sic) περί «επισπεύσεως των εκλογών» από τη μια μεριά, μαζί με τις περιοδείες ντε φάκτο κόμματος από μια άλλη μεριά, κάνουν την κατάσταση εξαιρετικά ρευστή και ανισόρροπη θα πρέπει να συντηρηθεί μια οδός προβληματισμού και διαλόγου, νομίζω. Ίσως έτσι κάτι να προκύψει στο τέλος, που να είναι καλύτερο από τα ως εδώ διαμειφθέντα.

Είναι γνωστό, πλέον, και η ΚΕ έδωσε την πιο χρονοβόρα δυνατότητα για να επιβεβαιωθεί αυτή η γνώση, πως η πλευρά της κυβέρνησης θεωρεί πως η συμφωνία της 12ης Ιουλίου ήταν, δεδομένων των συνθηκών, ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να περιμένουμε και, συνεπώς, αυτό που απομένει είναι να βρεθούν οι τρόποι έτσι ώστε να εφαρμοστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, από κοινωνική και οικονομική άποψη. Αν και προϊόν εκβιασμού, αφήνει δυνατότητες θετικών παρεμβάσεων και, σε συνδυασμό με αυτά που μπορεί η κυβέρνηση να κάνει σε περιοχές που δεν εμπίπτουν στη συμφωνία, η άσκηση προοδευτικής πολιτικής όχι μόνο δεν εμποδίζεται, αλλά και δοκιμάζει στην πραγματικότητα τις ικανότητες και τη βούληση «όλων μας».

Έτσι, λοιπόν, το βασικό είναι «να μην πέσει η κυβέρνηση» -όλα τα άλλα είναι ανοιχτά.

Η Δημοκρατία και το δόγμα της ανεξάρτητης Κεντρικής Τράπεζας

Αναδημοσίευση από το "Κάναμε το πρώτο βήμα – πάμε για το δεύτερο".

του Δημήτρη Βουζουναρά

Το όλο οικοδόμημα του ευρώ βασίζεται σε μια κωδικοποιημένη θέση που έχει καταστεί δεσμευτική με την Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία η Κεντρική Τράπεζα, η οποία κατέχει την απόλυτη κυριαρχία στις νομισματικές πολιτικές, δεν δύναται ούτε καν να λάβει συμβουλές από μεμονωμένα κράτη μέλη της ΟΝΕ ή ακόμα και από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Έχει επανειλημμένως λεχθεί ότι μια τέτοια επιλογή είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα της χώρας μας τόσο γιατί αποτελεί μεταβίβαση της κυριαρχίας του κράτους και όχι μόνον περιορισμό της ιδίας αλλά και επειδή το Σύνταγμα ορίζει ότι η Πολιτεία θα πρέπει να παρακολουθεί, να συντονίζει και να ρυθμίζει το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Είναι προφανές ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι ο ελεγχόμενος, αντίθετα, ο ρόλος του είναι αυτός του ανεξάρτητου ελεγκτή, ενώ τα κράτη δεν διαθέτουν ετούτη την εξουσία.

Δεν θα ήθελα να παραμείνω σε θέματα συνταγματικού δικαίου, ούτε να μπω σε θέματα οικονομικής ανάλυσης, των υπέρ και των κατά που μπορεί να αποφέρει η απώλεια της εθνικής νομισματικής κυριαρχίας. Επιθυμώ να εξετάσω εδώ, από πολιτική άποψη τους λόγους για τους οποίους αρκετοί Ευρωπαίοι πολίτες αποδέχονται ή στηρίζουν την επιλογή της ανεξαρτησίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζα.