Συνεχίζονται οι αποχωρήσεις από τα όργανα και τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ...

( τρία ενδεικτικά κείμενα παραιτήσεων - αποχωρήσεων)


Την απόφαση μου για εκλογές την είχα πάρει στις 12 Ιουλίου»

Αλέξης Τρίπρας - 26.08.15

Η παραπάνω δήλωση του Α. Τσίπρα με 10 μόνον λέξεις ανατρέπει όλο το σκεπτικό που αναπτύσσουν οι Χαράλαμπος Γεωργούλας και Παύλος Κλαυδιανός στο κείμενό τους “Εκλογές χωρίς συνέδριο, κυβέρνηση χωρίς κόμμα” που δημοσιεύτηκε πριν μερικές μέρες στην “εποχή”και επαληθεύει πλήρως τις εκτιμήσεις που είχαμε διατυπώσει (26 Ιουλιου) για την πολιτική της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ:

Ως μαθητευόμενη μύστης της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας, με την πορεία προς ο συνέδριο αποσκοπεί στον εγκλωβισμό της εσωτερικής αντιπολίτευσης εντός των διαδικασιών εσωκομματικής διαπάλης, ώστε όταν θα βρεθεί “ξαφνικά” μπροστά στο προκατασκευασμένο συμβάν της προκήρυξης των εκλογών και να μην έχει τον χρόνο και το τρόπο μιας διακριτής και ανταγωνιστικής απεύθυνσης προς την κοινωνία, με όρους που ίδια επιλέγει και όχι με αυτούς που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ και οι άλλοι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί...

Όμως το πρόβλημα με το κείμενο του Χαράλαμπου Γεωργούλα και του Παύλου Κλαυδιανού δεν εντοπίζεται σε λαθεμένες εκτιμήσεις για πράγματα και καταστάσεις που είναι οφθαλμοφανείς στον καθένα, αλλά κυρίως στην διαστρέβλωση γεγονότων: Αποδίδουν στα ηγετικά πρόσωπα της “λαϊκής ενότητας” (δηλαδή στην “αριστερή πλατφόρμα” την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για ένα συνειδητό ψέμα, αφού η αποσάθρωση και η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει με την υπογραφή της συμφωνίας και ενώ η “αριστερή πλατφόρμα” όριζε στελέχη της στις πολιτικές και οργανωτικές επιτροπές του “έκτακτου συνεδρίου”...

 Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι γεγονός με τις αθρόες αποδεσμεύσεις και αποχωρίσεις ενός πολύ ευρύτερου δυναμικού μελών και στελεχών που είχαν στρατευτεί στις γραμμές του. Αν είχε αποχωρήσει μόνον η “αριστερή πλατφόρμα” (όπως υπολόγιζε η ηγετική ομάδα ότι θα συνέβαινε), τότε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ ως “διάσπαση”. Αφιερώνουμε στους αρθρογράφους της “εποχής” τρία σημερινά κείμενα, ως ένα δείγματα αυτής της κατάστασης που ονομάζουν “διάσπαση” και τους προτρέπουμε να αναζητήσουν τους “πρωτεργάτες” της:

1. ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Το επόμενο Σαββατοκύριακο συγκαλείται μια σύσκεψη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για να επεξεργαστεί τον προεκλογικό αγώνα. 

Καθώς μια τέτοια συνάντηση δεν αποτελεί όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, που να προβλέπεται από το καταστατικό του, πρόκειται για άλλη μία αυθαίρετη απόφαση της κυβερνητικής ηγεσίας, που έχει μετατρέψει το κόμμα σε άβουλο ιμάντα μεταβίβασης μιας ολιγομελούς ομάδας. Μετατροπή η οποία δεν συνίσταται απλώς στην αντικαταστατική επίσπευση κάποιων διαδικασιών, αλλά στην καθολική ανατροπή της πολιτικής ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα, και που ξεκινάει από τη μετατροπή του ΟΧΙ στο σχέδιο Γιούνκερ με 61,3%, σε ΝΑΙ σε μια επαχθέστερη συμφωνία-μνημόνιο.

Η μεταστροφή αυτή, που όχι μόνο δεν είχε καμία κομματική επικύρωση, αλλά βρήκε αντίθετη την πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, επιβλήθηκε αυθαίρετα στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που για άλλα είχαν αγωνιστεί, και παρουσιάστηκε στον ελληνικό λαό ως αναγκαστική επιλογή, όπως είχε γίνει και στα προηγούμενα μνημόνια από τις τότε κυβερνήσεις. 

Θεωρώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει την πολιτική του αξιοπιστία, τόσο απέναντι στον κόσμο που τον εμπιστεύτηκε, όσο και απέναντι στα μέλη του, που, είτε παραμένουν είτε αποχωρούν, είναι βαθύτατα τραυματισμένα, παραιτούμαστε από μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και επιφυλασσόμαστε για την παραπέρα στάση μας με την τοποθέτησή μας στις οργανώσεις μελών στις οποίες ανήκουμε.
Ο αγώνας εναντίον των μνημονίων και της λιτότητας συνεχίζεται, και σήμερα και μετά τις εκλογές.

Βένιος Αγγελόπουλος
Έρση Χατζηαργυρού
(εκλεγμένα μέλη της ΚΕ με το ψηφοδέλτιο των Ανένταχτων εντός ΣΥΡΙΖΑ)

2. Δήλωση 5 μελών της Ν.Ε.Β.Α.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα αν θέλουμε να την κατανοήσουμε σωστά, θα πρέπει να την προσεγγίσουμε από τη θέση αυτών που εξεγείρονται, από την πλευρά της αντίστασης και της ανατροπής. Με αυτή την παραδοχή και με επιτακτική την ανάγκη να ανακαθοριστούμε, μετά την εξαιρετικά δυσάρεστη τροπή που έχουν πάρει τα πολιτικά πράγματα και το συνεχώς επί το αρνητικότερο μεταβαλλόμενο κομματικό τοπίο, κάνουμε τις ακόλουθες διαπιστώσεις: 

1. Η πολιτική μετατόπιση της κυβέρνησής μας, της κυβέρνησης με κορμό το Σύριζα, στο μνημονιακό πλαίσιο και η χειροπόδαρη, βαθειά, οργανική ενσωμάτωσή της σε αυτό, μετά την ψήφισή του στη Βουλή, γίνεται πλέον οριστική, χωρίς διάθεση ουσιώδους αμφισβήτησης της νεοφιλελεύθερης τροϊκανής επικυριαρχίας.

2. Η αφήγηση για το ποιόν του πολιτικοοικονομικού περιβάλλοντος που είναι διαμορφωμένο στα πλαίσια της Ευρωζώνης, στην οποία επιδίδεται η ηγετική ομάδα που καθορίζει τις εξελίξεις στο κόμμα και στην κυβέρνηση, διέπεται από την ίδια πολιτική αφασία και ασυναισθησία που την χαρακτήριζε και την προηγούμενη “διαπραγματευτική” περίοδο, δηλαδή βρίθει ψευδαισθήσεων, αυταπατών και φαντασιώσεων περί εκμετάλλευσης ρωγμών και ρηγμάτων στους κόλπους της, με μόνο πάλι όπλο τον ….ορθό λόγο. 

3. Βιώνεται ήδη η τραυματική εμπειρία της θεσμικής υλοποίησης του νέου “αριστερού” μεταμοντέρνου μνημονίου, που θεμελιώνεται όχι μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις και την εκχώρηση όλων σχεδόν των δημόσιων αγαθών στα ιδιωτικά συμφέροντα, αλλά και στην συνέχιση της απορρύθμισης της ζωντανής εργασίας, στην οριστική φτωχοποίηση των συνταξιούχων, στο φορολογικό χαρακίρι των εξαθλιωμένων και στη μόνιμη απειλή διακινδύνευσης των μικροκαταθέσεων των εργαζόμενων, αν επιχειρηθεί η παρέκκλιση από την απαιτούμενη διαχρονικά μνημονιακή υποταγή. 

4. Καθ’ όλη την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, από το Φεβρουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 2015, η καθημερινότητα των κυβερνητικών οργάνων εξαντλήθηκε στο να περιμένει τα «θετικά» αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης για να συνεχίσει, δήθεν, την υλοποίηση του αριστερού προγράμματος, έχοντας στα χέρια της απτές αποδείξεις της σωστής στρατηγικής. Αυτή η αναμονή όμως ήταν πλήρως διαλυτική των όποιων τακτικών και στρατηγικών μεθόδων αλλά και της ίδιας της κυβερνητικής – διοικητικής καθημερινότητας. Καμία μονομερής ενέργεια δεν έγινε, καμία ριζοσπαστική ή έστω μεταρρυθμιστική προσπάθεια δεν ξεκίνησε, εκτός κάποιων καλών ατομικών προθέσεων που κι αυτές όμως έμειναν λειψές. Αν προσθέσουμε δε στα παραπάνω και το πλήθος των “λάθος” επιλογών και τοποθετήσεων (Σαγιάς, Σπίρτζης, Πανούσης, Μάρδας κ.α., με τελευταίο παράδειγμα τον ανεκδιήγητο Χαϊκάλη) σε κρίσιμες θέσεις, θα δούμε ότι όχι μόνο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αναιρέθηκε, αλλά και ο πυρήνας των δημοκρατικών και δικαιωματικών μεταρρυθμίσεων που υποσχεθήκαμε και που δεν είχαν κανένα δημοσιονομικό κόστος βάλτωσε μέσα σε έναν απίστευτο συντηρητισμό και κονφορμισμό, που σε ορισμένες περιπτώσεις γινόταν καθαρός αυταρχισμός και εθνικολαϊκισμός. 

5. Ο απεγκλωβισμός, η απαγκίστρωση και εν τέλει η έξοδος από το σημερινό πολιτικό τέλμα στο οποίο έχουμε περιπέσει με ευθύνη της ηγεσίας μας, ΔΕΝ συγκεντρώνει καμιά πιθανότητα να καταστεί ρεαλιστικό ενδεχόμενο στο νέο τοπίο που διαμορφώθηκε, αφού έχουν ενδυναμωθεί πλήρως όλες οι τάσεις απροσχημάτιστης προσαρμογής στις απαιτήσεις των δανειστών, που νοείται ως μονόδρομος, χωρίς να διαφαίνεται, ούτε καν η διάθεση για την εκπόνηση ενός τέτοιου σχεδίου. 

6. Η οξύμωρη κατάσταση που διαμορφώθηκε με την μετάλλαξη από την κυβέρνηση σε μια νύχτα, του περήφανου ΟΧΙ του Ελληνικού λαού σε ΝΑΙ εθνικής συναίνεσης, σπιλώνει τον κόσμο της αριστεράς, γελοιοποιεί στην κοινωνία τα στοιχεία της ταυτότητάς της και γεννά μείζονα θέματα κρίσης στην πολιτική αντιπροσώπευση σε συνθήκες γενικευμένης αναξιοπιστίας. 

7. Ταυτόχρονα θεωρούμε, ότι επί της ουσίας δεν υφίσταται πλέον το κόμμα. Ο ευτελισμός της εσωκομματικής ζωής του, η ακραία πολιτική απαξίωσή του, ιδιαίτερα από την περιβόητη κλειστή Κ.Ε. στις αρχές Ιανουαρίου και το στιγμιαίο - διαρκές συνέδριο-οπερέτα, σηματοδότησαν κομματικά το όριο του πριν και του μετά. Ο ίδιος ο πρόεδρος λειτούργησε ως ο εξολοθρευτής της κανονικότητας των εσωκομματικών διαδικασιών και με αυθάδη τρόπο υποτίμησε το συλλογικό πρόσωπο του κόμματος και τη συμμετοχική εμπειρία. Αποκορύφωση ήταν η προκήρυξη εκλογών πριν το συνέδριο του κόμματος, ενάντια στην απόφαση της κεντρικής επιτροπής, που ρευστοποίησε και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας. Η προάσπιση του πολιτικού, ιδεολογικού και αξιακού πυρήνα του κομματικού εγχειρήματος στερείται πλέον νοήματος, λόγω της μετάλλαξης του και της σχετικοποίησης της αναφοράς του στα θεμελιακά προτάγματα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το κόμμα παρήκμασε σε ένα εκφυλισμένο μόρφωμα, που διασχίζοντας επιπλέον το μνημονιακό κατώφλι, μπήκε σε μια γκρίζα ζώνη εξαιρετικά περίπλοκη, με παντελή αδυναμία από μεριάς μας διαχείρισης της κατάστασης. Φτάσαμε πλέον στο κρίσιμο σημείο όπου η δημόσια κομματική μας θέση συγκρούεται αδυσώπητα με την ατομική μας πολιτική έκφραση. 

Με βαθειά λύπη και πόνο ψυχής, δηλώνουμε την παραίτησή μας από τα όργανα του Σύριζα, την δε θέση μας για την αποχώρησή μας από το κόμμα θα την θέσουμε στις Γενικές Συνελεύσεις των 
οργανώσεων που ανήκει ο καθένας μας.

27/08/2015 
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΖΗΚΑΣ 
ΝΤΙΑ ΚΟΥΔΟΥΝΗ 
 ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ 
ΔΩΡΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ 
 ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

3. ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ

 ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ!

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Δυστυχώς στο σημείο αυτό οι δρόμοι μας πολιτικά χωρίζουν.

Με την παρούσα δήλωση παραιτούμαστε από μέλη της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ
Παγκρατίου.

Παλέψαμε μαζί δίνοντας μάχη απέναντι στα μνημόνια, ενάντια στη συντριβή του λαού μας και το μέλλον της νεολαίας, για μία κυβέρνηση της Αριστεράς. Όμως οι αγώνες μας, όπως κι η ελπίδα του λαού συνετρίβη από τη μετάλλαξη της πολιτικής της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Υπεγράφη νέο μνημόνιο! Νέα μέτρα! Νέα επίθεση στην κοινωνία! Για όλα αυτά, δεν μπορούμε να γίνουμε συνεργοί ...

Καταδικάσαμε την ξεκάθαρη παραβίαση των κόκκινων γραμμών που είχαν ως αποτέλεσμα την υποχώρηση από τις θέσεις του 1 ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις

Ακόμη το θράσος της ηγεσίας να μετατρέψει, μέσα σε μία νύκτα, το ΟΧΙ του λαού σε ΝΑΙ

Η μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, η παραβίαση της απόφασης της Κ.Ε. για σύγκλιση έκτακτου συνεδρίου το Σεπτέμβρη και μία σειρά από άλλες παραβιάσεις των συλλογικών αποφάσεων από την ηγετική ομάδα, μετέτρεψαν το κόμμα των μελών σε ένα αρχηγοκεντρικό σύστημα διαχείρισης τσακίζοντας κάθε έννοια συλλογικότητας.

Κανένας «κομματικός πατριωτισμός», καμία έκκληση για «ενότητα», κανένα «δεν υπάρχει εναλλακτική» δεν δικαιολογεί την απαξίωση των συλλογικών λειτουργιών και της εσωκομματικής δημοκρατίας. Αντίθετα, ακυρώνουν κάθε δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης της βάσης και μετατρέπουν τα μέλη σε άβουλη μάζα χειροκροτητών της εξουσίας.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για κόμμα της Αριστεράς, ούτε για συλλογικές διαδικασίες.

Θα συναντηθούμε στους αγώνες. Ό,τι και όσα λέγαμε εξακολουθούν να ισχύουν.

*Επίσης όσοι σύντροφοι /-ισες θέλουν να αποχωρήσουν, μπορούν να συνυπογράψουν το κείμενο.

ακολουθούν 43 υπογραφές