Ο νεοφιλελευθερισμός να ταφεί στη χώρα που γεννήθηκε

του Φράνκο Μπεράρντι (Μπίφο) και της Vitrina Distópica Santiago

πηγή: Bifo & Vitrina Distópica Santiago: “Put An End to Nazi-Liberalism Now”

Αναδημοσίευση μετάφρασης από "—Nomadic universality"

Ο μακρός καταστροφικός κύκλος του νεοφιλελευθερισμού πλησιάζει στο τέλος του, ένα τέλος τόσο βίαιο όσο και η αρχή του.

Ο νεοφιλελευθερισμός κατέστρεψε συστηματικά το περιβάλλον, φτώχυνε την καθημερινή ζωή, μείωσε τους μισθούς, έκανε όλο και πιο επισφαλή την εργασία, ιδιωτικοποίησε τις δημόσιες υπηρεσίες και οδήγησε σε πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Ο κύκλος αυτός άρχισε το 1973, όταν οι βορειοαμερικανοί οικονομολόγοι χρησιμοποίησαν έναν δολοφόνο ονόματι Πινοτσέτ για να καταστρέψουν το δημοκρατικό πείραμα του Σαλβαδόρ Αγιέντε, ο οποίος είχε εκλεγεί από την πλειοψηφία του λαού της Χιλής αλλά σκοτώθηκε από τους φασίστες που ήθελαν να υπερασπιστούν την κερδοσκοπική οικονομία.

Στα χρόνια της Θάτσερ και του Ρέιγκαν, η αντεπανάσταση που δοκιμάστηκε ως πείραμα στη Χιλή και την Αργεντινή εξάχθηκε παντού.

Με την ευκαιρία, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η φιλοσοφία του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού βασίζεται στις ίδιες αρχές με τον χιτλερικό ναζισμό: φυσική επιλογή, επιβολή του νόμου του ισχυρότερου στην κοινωνική σφαίρα, ταύτιση ανάμεσα στην κοινωνική ζωή και τη ζούγκλα.

Ο ναζι-φιλελευθερισμός αναδύθηκε στον κόσμο χάρη στην εξάλειψη της οργάνωσης των εργατών, στην τεχνική αναδιάρθρωση της παραγωγής, στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, του συστήματος υγείας, των μέσων μαζικής μεταφοράς και, τέλος, χάρη στην κατάληψη του συστήματος των μέσων ενημέρωσης από τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Σαράντα χρόνια ναζι-φιλελεύθερης βίας έχουν οδηγήσει στη διάλυση της δημοκρατίας, στην εξάντληση των φυσικών πόρων του πλανήτη, στην αλλαγή του κλίματος, στη μαζική διάχυση μιας επιθετικής και αυτοκτονικής ψυχοπαθολογίας.

Ελληνικά παραμύθια για τις Γερμανικές εκλογές...

Κοινές είναι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των εκλογών Θουριγγία της Γερμανίας ( επαρχία από πρώην Ανατολική Γερμανία) που προβάλουν τα ελληνικά ΜΜΕ και δεν βλέπουν ποίος πραγματικά είναι ο κερδισμένος απ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση:

εφημερίδα συντακτών:

Ιστορική νίκη για την Αριστερά, προβληματισμός για την άνοδο του AfD

Καθημερινή:

Γερμανία: Αριστερά και AfD οι νικητές στη Θουριγγία - Πιθανή κυβέρνηση μειοψηφίας

ΤΟ ΒΗΜΑ:

Εκλογές στη Θουριγγία: Εκλογική νίκη για την Αριστερά, δεύτερο το AfD

Τα νούμερα όμως άλλα δείχνουν, όπως φαίνεται στον παρακάνω πίνακα με τα συγκριτικά αποτελέσματα των εκλογών από το 2004 – 2019:

Η «απλή λογική» απέναντι στην ...«πολιτική ανάλυση»

ένα σχόλιο με αφορμή το κείμενο του Αντώνη Νταβανέλου:

«Βιάστηκε» ο ΣΥΡΙΖΑ να ανατρέψει τον Σαμαρά;

Ο Αντώνης Νταβανέλος προσπαθεί να στηρίξει την επιχειρηματολογία του σε μια πολιτική κριτική από αριστερή σκοπιά απέναντι σε μια σειρά ερωτημάτων που προβλήθηκαν πρόσφατα από ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να καταλήξει στην τελευταία παράγραφο:
«Η ηγετική ομάδα γύρω από τον Τσίπρα πράγματι επιδίωξε πάση θυσία να ανέβει στις κυβερνητικές καρέκλες, όμως το πρόβλημα σε αυτή την επιλογή δεν ήταν η «βιασύνη» στις κινήσεις της, αλλά ότι μέσα σε αυτές τις κινήσεις ξεπέταξε κάθε δέσμευση προς την κοινωνική της βάση και κάθε αριστερή πτυχή της πολιτικής του κόμματος που την ανέδειξε.»

Πράγματι, «η ηγετική ομάδα γύρω από τον Τσίπρα πράγματι επιδίωξε πάση θυσία να ανέβει στις κυβερνητικές καρέκλες». Όμως δεν σταμάτησε σ’ αυτό, στην συνέχεια επιδίωξε πάση θυσία να παραμείνει στις κυβερνητικές καρέκλες.

Γιαυτό,
- Ανέτρεψε το δημοψήφισμα του ΟΧΙ και παραδόθηκε, όταν οι διαπραγματεύσεις οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, και συνέχισε να “κυβερνά” σαν τοποτηρητής της μαφίας των ελίτ της ΕΕ και του ΔΝΤ.
- Δεν άλλαξε τον εκλογικό νόμο και δεν ψήφισε την “απλή αναλογική”, στρώνοντας το χαλί για την “αυτοδυναμία” κυβέρνηση της ΝΔ…

Πως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Κυριάκο πρωθυπουργό (με αυτοδυναμία μάλιστα)...

Όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει μέσα ο ίδιος!

Την αυτοδυναμία η ΝΔ δεν την κέρδισε με το σπαθί της, ούτε της την χάρισε ο “λαός”.  Δεν είναι προϊόν κανενός κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού. Ήταν απλά ένα δωράκι που ο Αλέξης είχε σκοπό να το χαρίσει στον εαυτό του. Όμως ο ταχυδρόμος αλλού το παρέδωσε...

Το κείμενο του Μανόλη Δρεττάκη με θέμα «Μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αντικαταστάτη του ΠΑΣΟΚ στον νέο δικομματισμό»,δίνει μια εύστοχη απάντηση στο  παρακάτω ερώτημα ( αν και είναι  «εκτός του θέματος» του διαπραγματεύεται το κείμενο) :

-  Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ χάρισε την αυτοδυναμία στην ΝΔ;

Η απάντηση δεν αφορά ούτε στις πιέσεις που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ από την τρόικα, ούτε στο αν ήταν έτοιμος το 15 να κυβερνήσει και άλλα παρόμοια ζητήματα. ('Όπως αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αριστερός, δεξιός, έγινε ή δεν έγινε ΠΑΣΟΚ κλπ).. Σχετίζεται  απλά και μόνο με τον πόθο των Συριζέων να παραμείνουν “πάση θυσία” στην εξουσία...

Η απάντηση του κ. Μ. Δρεττάκη:

«Παλαιοκομματική και καιροσκοπική ήταν και η μη ψήφιση της απλής αναλογικής αμέσως μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η οποία θα συγκέντρωνε τις 200 ψήφους για να εφαρμοστεί στις επόμενες εκλογές. Η αναβολή αυτή στόχο είχε να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τρίτη φορά τις εκλογές με το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα της Ν.Δ. με το μπόνους των 50 εδρών. Τα αποτελέσματα αυτού του καιροσκοπισμού ήταν η παλινόρθωση της Δεξιάς, με αυτοδυναμία της Ν.Δ., και η εφαρμογή από τους πρώτους μήνες μέτρων που ξηλώνουν τα όποια θετικά είχαν ψηφιστεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.»

Δυο σημαντικές “αποκαλύψεις” για το καυτό καλοκαίρι του ‘15 από την “εφημερίδα των συντακτών”…

η οικογένεια του eurogroup

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Η εφημερίδα των συντακτών  στο “ΘΕΜΑ” (13.10.2019)  έκανε  "πακέτο" το βιβλίο του Βαρουφάκη και την ταινία του Γαβρά, με ένα άλλο βιβλίο (της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτωρίας Δενδρινού) γιατί όπως ισχυρίζεται στην εισαγωγή: “και τα δύο στοχοποιούν τον Αλέξη Τσίπρα για τη στάση του τον καυτό Ιούλιο του ’15.”

Μερικές γραμμές παρακάτω επεξηγεί αυτό τον ισχυρισμό: “Στόχος είναι, αν και από διαφορετική αφετηρία, να υποδείξουν τον Αλέξη Τσίπρα ως τον υπεύθυνο για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης του 2015 και την τελική αναδίπλωση της ελληνικής κυβέρνησης μπροστά στην πίεση των «θεσμών».”

Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο ψέμα:

Το Βιβλίο του Βαρουφάκη δεν υποδεικνύει τον Αλέξη Τσίπρα ως τον υπεύθυνο για την αποτυχία της διαπραγμάτευσης του 2015, αλλά το eurogroup και τα επιτελεία της ΕΕ. Από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία, όπως και στην ταινία του Γαβρά - με υπόβαθρο την “άνοιξη 15” στη χώρα μας - απευθύνεται σε όλους στους Ευρωπαίους για να καταδείξει πως ένα άτυπο όργανο, που δεν έχει καν κάποιες καταστατικές λειτουργίας διατυπωμένες σε ένα χαρτί, αλλά λειτουργεί με τις εθιμικές αρχές της μαφίας, έχει αυτοανακηρυχθεί ως “θεσμός” που επιβάλλει τις αποφάσεις του αγνοώντας οποιοδήποτε θεσμικό πλαίσιο ενάντια στις πιο στοιχειώδεις λειτουργίες των κυρίαρχων κρατών.

Γιαυτό και το βιβλίο γράφτηκε πρώτα στα Αγγλικά και έγινε και ταινία…

Οι μνημονιακοί είναι αυτοί που  κατηγορούν τον Τσίπρα για το ότι δεν ήταν “καλός διαπραγματευτής”. Είναι οι ίδιοι που κατηγορούν, ακόμα περισσότερο, τον Βαρουφάκη ότι τίναξε την διαπραγμάτευση στο αέρα. Το δεύτερο βιβλίο  (της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτωρίας Δενδρινού),  πράγματι είναι αποκαλυπτικό αυτής της αντιμετώπισης…

Όμως, ο Τσίπρας κατηγορείται για κάτι άλλο απ’ τον ελληνικό λαό. Όταν έγινε το δημοψήφισμα του ΟΧΙ, η αδιαλλαξία των “θεσμών” ήταν γνωστή και δεδομένη. Μέχρι και τις τράπεζες είχαν κλείσει. Δεν χρειάζεται να διαβάσει κάποιος κανένα βιβλίο για να δει τις ευθύνες του Αλέξη τον Ιούλιο του ’15. Κατηγορείται γιατί έβαλε την “υπογραφή” στην συμφωνία, δηλαδή γιατί υποχώρησε και παραδόθηκε, όχι γιατί δεν διαπραγματεύτηκε σωστά...

Οι σύγχρονοι χαφιέδες και παραδοσιακοί ρουφιάνοι...

Χονγκ Κονγκ: πάμε στοίχημα πως στο κινητό παρακολουθεί το HKmap.live;
(η συνέχεια  4  φωτογραφίες παρακάτω... )

Πρόσφατα πάλι έγινε θέμα ο Μπογδάνος. Αυτή την φορά καταγγέλθηκε ως χαφιές.

Χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα:
1. Το ΚΚΕ καταγγέλλει το χαφιεδισμό του βουλευτή Μπογδάνου
2. «Οι ρουφιάνοι-κουκουλοφόροι της ΝΔ έπιασαν δουλειά»

Όμως ο Μπογδάνος έκανε κάτι χειρότερο…

Πρόκειται για μια ιστορία που ούτε ο καταδότης, ούτε εκείνος τον οποίο καταδίδει, έκρυψαν τα προσώπά τους. Επίσης οι χαφιέδες φροντίζουν να διατηρούν την ανωνυμία τους για να συνεχίζουν απρόσκοπτα το έργο τους και σε άλλες περιστάσεις...

Το συμβάν έγινε σε δημόσιο χώρο. Εκεί ήταν παρόντες πολλοί άλλοι.Ήταν γνωστό ότι κυκλοφορούν και κάμερες. Αν οι αρμόδιες αρχές ήθελαν να ταυτοποιήσουν το συγκεκριμένο πρόσωπο, δεν είχαν ανάγκη την βοήθεια που τους προσέφερε ο κ. Μπογδάνος. Εξάλλου, κ’ αυτός απ’ αλλού έλαβε την πληροφορία…

Το θράσος του Μπογδάνου εντοπίζεται στο γεγονός ότι υποδύθηκε τον χαφιέ για να γίνει αρεστός στο κοινό στο οποίο απευθύνεται. Έδειξε ότι είναι ο μάγκας, το καλό παιδί, που καρφώνει στο γκουβέρνο αυτούς που διασαλεύουν την τάξη και δεν δείχνουν σεβασμό στις δυνάμεις καταστολής . Πρόκειται για πράξη που αποβλέπει στην καταξίωση της ρουφιανιάς. Με αυτόν τον τρόπο οικοδομεί το προφίλ του και λειτουργεί ως “παράδειγμα” στο κοινό στο οποίο απευθύνεται.

Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος να κυβερνήσει το 2015;

Πρόσφατα, με αφορμή κάποιες δηλώσεις του Ν. Βούτση στην παρουσίαση του βιβλίου του Αρ. Μπαλτά «(Εντός Παρενθέσεως;)», άνοιξε δημόσια μια συζήτηση με το ερώτημα: ήταν έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει το 2015;

Ένα λαθεμένο ερώτημα, μόνον λαθεμένες απαντήσεις μπορεί να έχει. Από το Γενάρη του 15 μέχρι τις τελευταίες εκλογές τί έκανε; Δεν κυβέρνησε;

Στην εποχή των μνημονίων ο Αλέξης αναδείχτηκε  μέχρι σήμερα ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της χώρας.  Στην διάρκεια αυτής της θητείας, κατάφερε να επιλύσει και μια μακροχρόνια εκκρεμότητα που υπήρχε πριν απ’ τα μνημόνια, την οποία οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να την διευθετήσουν. Με την συμφωνία των Πρεσπών προσέφερε μια “εθνική λύση”, η οποία είναι πλέον αποδεκτή και από την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών του αντιπάλων…

Με αυτά τα δεδομένα, σε σχέση με τους πολιτικούς του αντιπάλους, “καλά κυβέρνησε”. Αυτό το αναγνωρίζουν και αξιωματούχοι των επιτελείων της ΕΕ…

Γιατί λοιπόν τίθεται  σήμερα αυτό το ερώτημα;

Το ζητούμενο γι αυτούς που το θέτουν είναι άλλο: Αν κυβέρνησε καλά, γιατί έχασε τις εκλογές;

η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σιδερώνει το παλιό της κοστούμι...

Την ίδια περίοδο που ο Αλέξης Τσίπρας αλλάζει πουκάμισο, γιατί το παλιό λερώθηκε, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σιδερώνει το παλιό της κοστούμι, που τσαλακώθηκε στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις...

Ποιό είναι αυτό το κοστούμι; Περιγράφεται παραστατικά – για μια ακόμα φορά - στο παρακάτω απόσπασμα (Από την ΑΠΟΦΑΣΗ του Π.Σ.Ο. ΑΝΤΑΡΣΥΑ 29/9/2019 ), όπου σε πρώτο ενικό πρόσωπο μιλάει η ιδία, η “αντικαπιταλιστική αριστερά”:

«Το ζήτημα επομένως που τίθεται σήμερα μπροστά σε όλο τον κόσμο του κινήματος και της αριστεράς είναι η σαφής απάντηση στο ερώτημα αν η αντικαπιταλιστική αριστερά θα παλεύει να οικοδομήσει ένα αυτοτελές κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα, το οποίο φυσικά θα επικοινωνεί και θα επιδιώκει συμμαχίες με κάθε ριζοσπαστική τάση του κινήματος, ή αν θα ακολουθεί, θα «διαλύεται» και τελικά θα «συγχωνεύεται» με τα ρεφορμιστικά ρεύματα στο όνομα της επίδρασης σε αυτά!

Η αντικαπιταλιστική αριστερά απευθύνεται με όρους αυτοτέλειας στα πολυποίκιλα ρεφορμιστικά ρεύματα και τα καλεί σε κοινή δράση, σε λογική ταξικής αγωνιστικής ενότητας για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και την ανατροπή της επίθεσης. Δεν επιδιώκει πολιτικο - προγραμματικές και εκλογικές συνεργασίες μαζί τους αναζητώντας ένα μέσο όρο ανάμεσα στο αντικαπιταλιστικό και το ρεφορμιστικό πρόγραμμα.»

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ιδρύθηκε στην προοπτική μιας αυτοτελούς μετωπικής συγκρότησης της αντικαπιταλιστικής αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς, διακριτής από τους πολιτικούς εκφραστές του αστισμού και την ρεφορμιστική αριστερά. Από τότε, αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, την προοπτική αυτή προχώρησε με «βήμα σημειωτόν», και  ως υπαρκτή κοινωνική και πολιτική δύναμη έκανε μερικά βήματα πίσω.

Αναπάντητο παραμένει το εύλογο και προφανές ερώτημα: γιατί η “ανάταση” της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς, που δεν πραγματώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί να πραγματοποιηθεί την νέα περίοδο;

Ο Αλέξης αλλάζει πουκάμισο, το παλιό λερώθηκε...

Ο Αλέξης, όταν ήταν πρόσκοπος και φύτευε δεντράκια... 

Ο Αλέξης Τσίπρας κάνει σχέδια για το πως θα πολιτεύεται τώρα, που είναι στην αντιπολίτευση.

Προσπαθεί να αποποιηθεί τον ΣΥΡΙΖΑ και κατασκευάζει άλλο κόμμα που θα είναι σαφώς διακριτό από τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός ότι κανένας δεν διεκδικεί την κληρονομία του ΣΥΡΙΖΑ, διευκολύνει τα σχέδιά του...

Η μετάβαση στο νέο κόμμα όμως δεν θα γίνει με την επανάληψη του σχεδίου που ο Αλέξης (χέρι - χέρι με τον Παναγιώτη και τ’ άλλα τα παλληκάρια του ΣΥΝ) κατάκτησαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα δεν υπάρχει κάτι που πρέπει να κατακτηθεί. Ο Αλέξης δεν χρειάζεται να γίνει διπλοθεσίτης Αρχηγός και στον ΣΥΡΙΖΑ και στην “προοδευτική συμμαχία”, όπως τότε που έγινε “πρόεδρος” και στον ΣΥΝ και τον  ΣΥΡΙΖΑ.

Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πρόεδρο τον Αλαβάνο και ήταν διακριτός από τον ΣΥΝασπισμό… Τώρα η “προοδευτική συμμαχία” είναι το προκάτ διάδοχο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αμφισβητείται η ιδιοκτησία. Ο ιδιοκτήτης αλλάζει πουκάμισο...

Η μετάβαση αυτή όμως συναντά δυσκολίες, αφού το κυβερνητικό παρελθόν είναι πρόσφατο και οι ευθύνες αποδίδονται στον αρχηγό και όχι στο κόμμα, το οποίο όλοι οι συριζαίοι - ο καθένας με τον τρόπο του - θέλουν να απεμπολήσουν.

Όσο η ΝΔ φέρνει νομοσχέδια στην βουλή που υλοποιούν κατευθύνσεις και αποφάσεις που είχαν δρομολογηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για το Τσιπρέικο είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Να πει μπράβο και να υπερψηφίσει ή να αναζητήσει τρόπους για να διαχωριστεί; Αυτό συνέβη πρόσφατα με τις συμβάσεις για τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. Θα συμβεί ξανά και ξανά...

Ποίος θα φανταζόταν την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε την χώρα ότι θα έρθει η στιγμή που ο Νίκος Φίλης θα ψήφιζε μαζί με κάποιους των ΑΝΕΛ κόντρα στην επίσημη γραμμή του κόμματος;

Το σύστημα “αξιολόγησης” της Ακαδημίας Αθηνών και ποιοί το τιμούν...

Στην τιμητική εκδήλωση παρευρέθησαν, μεταξύ άλλων, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, ο υπουργός Ανάπτυξης, 'Αδωνις Γεωργιάδης, η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, ο πρώην υπουργός Οικονομίας, Γιάννης Δραγασάκης και ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Χουλιαράκης.

Με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του 21, το λήμμα «ραγιαδισμός» θα πρέπει να εμπλουτιστεί με το παράδειγμα της σεμνής τελετής που οργάνωσε η Ακαδημία Αθηνών, με την την ευγενική συμμετοχή εκπροσώπων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για να τιμήσει τον «σούπερ Μάριο».

Η “Ακαδημία Αθηνών” έχει πολύ μεγάλο κύρος ως πνευματικό ίδρυμα των “αρίστων”. Αν ένα μέλος της είχε διοριστεί ως αρχηγός της ΕΥΠ, κανένας δεν θα έψαχνε να έχει δει τα πτυχία του και αν είναι κατάλληλος γι’ αυτή την δουλεία. Μέλη της γίνονται πρόσωπα «αναγνωρισμένης αξίας» που έχουν καταξιωθεί στον τομέα που δραστηριοποιούνται, όπως για παράδειγμα ο Λουκάς Παπαδήμος ο οποίος αφού «καταξιώθηκε ως πρωθυπουργός» έγινε το 2017 και «πρόεδρος» της Ακαδημίας Αθηνών.