Αναρτήσεις
Πρόσφατα, με αφορμή κάποιες δηλώσεις του Ν. Βούτση στην παρουσίαση του βιβλίου του Αρ. Μπαλτά «(Εντός Παρενθέσεως;)», άνοιξε δημόσια μια συζήτηση με το ερώτημα: ήταν έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει το 2015;
Ένα λαθεμένο ερώτημα, μόνον λαθεμένες απαντήσεις μπορεί να έχει. Από το Γενάρη του 15 μέχρι τις τελευταίες εκλογές τί έκανε; Δεν κυβέρνησε;
Στην εποχή των μνημονίων ο Αλέξης αναδείχτηκε μέχρι σήμερα ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της χώρας. Στην διάρκεια αυτής της θητείας, κατάφερε να επιλύσει και μια μακροχρόνια εκκρεμότητα που υπήρχε πριν απ’ τα μνημόνια, την οποία οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν τολμούσαν να την διευθετήσουν. Με την συμφωνία των Πρεσπών προσέφερε μια “εθνική λύση”, η οποία είναι πλέον αποδεκτή και από την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών του αντιπάλων…
Με αυτά τα δεδομένα, σε σχέση με τους πολιτικούς του αντιπάλους, “καλά κυβέρνησε”. Αυτό το αναγνωρίζουν και αξιωματούχοι των επιτελείων της ΕΕ…
Γιατί λοιπόν τίθεται σήμερα αυτό το ερώτημα;
Το ζητούμενο γι αυτούς που το θέτουν είναι άλλο: Αν κυβέρνησε καλά, γιατί έχασε τις εκλογές;
Αυτά συμβαίνουν στην πολιτική. Και ο Ουίλσον Τσόρτσιλ κέρδισε ένα πόλεμο, αλλά έχασε τις εκλογές που έγιναν μόλις τελείωσε… Στην πολιτική σκηνή κρίνονται μερικές φορές “στοιχήματα” που συμπυκνώνουν την ταξική πάλη με όρους που υπερβαίνουν τα πλαίσια της κρατικής διαχείρισης.
Η εκλογική ήττα του Αλέξη Τσίπρα στις τελευταίες εκλογές δεν μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο εντός του πλαισίου ανάλυσης της κυβερνητικού έργου του. Καθοριστικοί είναι και πολλοί άλλοι παράγοντες που διαμορφώνουν τους όρους εμπιστοσύνης και συναίνεσης προς τα πολιτικά κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε σαν αριστερό κόμμα. Οι μπολσεβίκοι το 18, δεν αναρωτήθηκαν αν είναι “έτοιμοι να κυβερνήσουν” ένα αστικό κράτος. Ήθελαν την κατάληψη της εξουσίας και μέσω αυτής να οικοδομήσουν ένα “εργατικό κράτος”. Ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια δεν είχε τέτοια όνειρα…
Όμως δεν είχε απεμπολήσει το αίτημα της “κοινωνικής αλλαγής”. Είχε στις αποσκευές του και την “στρατηγική” του δημοκρατικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό…
Στις εκλογές του Γενάρη του 15 κατέβηκε με το “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης”. Όμως ο κόσμος δεν τον εμπιστεύτηκε, ούτε τον στήριξε για αυτό. Οι μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ούτε καν το είχε διαβάσει. Η έντονη ταξική πόλωση τον ανέδειξε στην κυβέρνηση, γιατί είχε καταφέρει να εκφράζει πολιτικά σε εκείνες τις συνθήκες το αίτημα της “κοινωνικής αλλαγής”. Αυτή η σχέση με τις λαϊκές μάζες έχει διαρραγεί και δεν μπορεί ν’ αποκατασταθεί σήμερα στον μεταλλαγμένο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.
Το ερώτημα, από αριστερή σκοπιά, αν “Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος να κυβερνήσει το 2015;” προϋποθέτει την απάντηση σε ένα άλλο: Είχε ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτήσει κάποιες θέσεις και πρακτικές που να συγκροτούν μια “αριστερή κυβερνητικότητα”;
Η απάντηση είναι αρνητική.
Ο Αριστείδης Μπαλτάς στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον γενάρη του 15 είχε θέση ένα ζήτημα για την σχέση κράτος – κόμμα – κίνημα, και πως αυτή διαμορφώνεται μπροστά την προοπτική ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών. Έλεγε τότε μεταξύ άλλων, μπροστά στο μικρόφωνο:
...Πρέπει να σκεφτούμε τις δεσμεύσεις και πως θα τις φέρουμε σε πέρας από την επομένη των εκλογών. Το πως θα τις φέρουμε σε πέρας έχει πια δυο διαστάσεις. Έχει μια διάσταση κυβερνητικής ευθύνης πρωτόγνωρης, και τι σημαίνει αυτό, έχει και μια διάσταση κομματική της ανασύνταξης, και τι σημαίνει αυτό, διότι από την επομένη των εκλογών χωριζόμαστε στα δυο ως δραστηριότητες, όχι ως πρόσωπα.
Χωριζόμαστε σε ένα κομμάτι που έχει ευθύνη μιας χώρας σε επίπεδο συνταγματικού πλαισίου, δηλαδή ένα πλαίσιο διακυβέρνησης, και έχουμε ευθύνη ως κόμμα, όπως είπε και ο Γιάννης Δραγασάκης προηγουμένως, το κόμμα πρέπει να ανσυγκροτηθεί, να ξαναδέσει με την κοινωνία να στηρίζει την κυβέρνηση και να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση. Να φέρνει τα αιτήματα της κοινωνίας στη κυβέρνηση και να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση στο βαθμό που αυτά ώριμα αιτήματα δεν υλοποιούνται με τον τρόπο που πρέπει. Στον αγώνα αυτό είμαστε κομμάτι του ελληνικού λαού, δεν είμαστε εμείς και ο λαός, δεν είμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο λαός. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κομμάτι του λαού στο οποίο ο λαός εναποθέτει μια ευθύνη και καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ υπόλογο...”
(περισσότερα εδώ: Άντε με το καλό! Την 25η Γενάρη “χωριζόμαστε”… )
Απ’ αυτά βέβαια, τίποτα δεν πραγματοποιήθηκε. Είναι προφανές το συμπέρασμα και δεν χρειάζεται να γράψουμε κάποιο βιβλίο για να το αποδείξουμε...
Όταν το διαβάσουμε, θα σας πούμε την γνώμη μας.
Δείτε και αυτό σχετικό με το θέμα, είναι κείμενο του 2014:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου