Αναρτήσεις
ένα σχόλιο με αφορμή το κείμενο του Αντώνη Νταβανέλου:
Ο Αντώνης Νταβανέλος προσπαθεί να στηρίξει την επιχειρηματολογία του σε μια πολιτική κριτική από αριστερή σκοπιά απέναντι σε μια σειρά ερωτημάτων που προβλήθηκαν πρόσφατα από ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να καταλήξει στην τελευταία παράγραφο:
«Η ηγετική ομάδα γύρω από τον Τσίπρα πράγματι επιδίωξε πάση θυσία να ανέβει στις κυβερνητικές καρέκλες, όμως το πρόβλημα σε αυτή την επιλογή δεν ήταν η «βιασύνη» στις κινήσεις της, αλλά ότι μέσα σε αυτές τις κινήσεις ξεπέταξε κάθε δέσμευση προς την κοινωνική της βάση και κάθε αριστερή πτυχή της πολιτικής του κόμματος που την ανέδειξε.»
Πράγματι, «η ηγετική ομάδα γύρω από τον Τσίπρα πράγματι επιδίωξε πάση θυσία να ανέβει στις κυβερνητικές καρέκλες». Όμως δεν σταμάτησε σ’ αυτό, στην συνέχεια επιδίωξε πάση θυσία να παραμείνει στις κυβερνητικές καρέκλες.
Γιαυτό,
- Ανέτρεψε το δημοψήφισμα του ΟΧΙ και παραδόθηκε, όταν οι διαπραγματεύσεις οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, και συνέχισε να “κυβερνά” σαν τοποτηρητής της μαφίας των ελίτ της ΕΕ και του ΔΝΤ.
- Δεν άλλαξε τον εκλογικό νόμο και δεν ψήφισε την “απλή αναλογική”, στρώνοντας το χαλί για την “αυτοδυναμία” κυβέρνηση της ΝΔ…
Επίσης, πράγματι, «επέταξε κάθε δέσμευση προς την κοινωνική της βάση και κάθε αριστερή πτυχή της πολιτικής του κόμματος που την ανέδειξε».
Όχι όμως, όπως ισχυρίζεται ο Αντώνης Νταβανέλος, μόνον μέσα απ’ αυτές τις κινήσεις ( για την πάση θυσία άνοδο στις κυβερνητικές καρέκλες)...
- Αυτό όμως δεν ήταν γνωστό από παλιά;
Δεν είχε προηγηθεί ολόκληρος πόλεμος εντός του ΣΥΡΙΖΑ τα προηγούμενα χρόνια - από την ίδρυσή του μέχρι το 15 - για τις “κομματικές καρέκλες” και πως θα μοιράζονται ανάμεσα στις διάφορες “συνιστώσες”; Αυτός ο πόλεμος εντάθηκε όσο ανέβαιναν τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις. Δεν ήταν προφανές ότι ο ίδιος πόλεμος θα συνεχιζόταν και για τις βουλευτικές και τις κυβερνητικές “καρέκλες”;
Οι μοιρασιά και για τις κομματικές και τις κυβερνητικές καρέκλες - στην οποία συμμετέχει και η “αριστερή πλατφόρμα” - δεν έγινε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο;
Ο Αντώνης Νταβανέλος ξεκινάει τους συλλογισμούς του σχολιάζοντας πρόσφατες δηλώσεις ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που θέτουν, αν και με καθυστέρηση πολλών ετών, μερικά βάσιμα ερωτήματα για την “ωριμότητα” πολιτικών πρωτοβουλιών της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως:
- Μήπως “βιάστηκε” ο ΣΥΡΙΖΑ ν’ ανατρέψει τον Σαμαρά;
- Μήπως “βιάστηκε” να αναλάβει την εξουσία τον Γενάρη του 15;
Για να αποδειχθεί ο υποκριτικός χαρακτήρας αυτών των ερωτημάτων, όπως δεν χρειάζεται καμία απολύτως πολιτική ανάλυση. Αρκεί η “απλή λογική”.
Ας δεχτούμε λοιπόν πως η σωστή απάντηση είναι αυτή που υπονοούν, δηλαδή ότι τότε:
- πράγματι “βιάστηκε” ο ΣΥΡΙΖΑ...
Αν πράγματι ήταν βιαστικός σ’ αυτά, τότε τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα δεν θα πρέπει αντιστοιχούν και σε άλλες ανάλογες πολιτικές αποφάσεις; Για παράδειγμα, το πολιτικό βάρος της ανατροπής του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο από αυτό που αναλογεί στην ανατροπή του Σαμαρά. Εξάλλου οι κυβερνήσεις έρχονται για φύγουν, αντίθετα με τα δημοψηφίσματα που έρχονται για να ...μείνουν.
Οι ίδιοι συριζέοι που θέτουν τα προηγούμενα ερωτήματα , αν λοιπόν ήταν συνεπείς με την λογική τους, δεν θα έπρεπε να αναρωτιόνται πρώτα απ’ όλα, γιατί, αντί να ανατρέψουμε το ΟΧΙ «δεν αφήνουμε σε μια αντίστοιχη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να εφαρμόσει ως το τέλος τα σκληρά μνημονικά μέτρα..”»; Δεν θα έπρεπε λοιπόν να είναι εύλογο στο ερώτημα:
- Μήπως “βιάστηκε” ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανατρέψει το δημοψήφισμα και να υπογράψει το 4ο μνημόνιο;
Το γεγονός και μόνον ότι δεν θέτουν ούτε καν προς συζήτηση αυτό το ερώτημα, δεν είναι απόδειξη της υποκρισίας τους;Ο Αντώνης Νταβανέλος όπως δεν αρκείται σ’ αυτό που φτάνει η “απλή λογική”. Θέλει να το “πολιτικοποιήσει” και να προβάλει την θέση ότι στον ΣΥΡΙΖΑ όλα κρίθηκαν στο 1ο εξάμηνο, μετά την μεταπήδηση από τις κομματικές στις κυβερνητικές καρέκλες.
Γιαυτό, προβάλλει την άποψη πως τα ζητήματα που εκθέτει συγκροτούν τον “πρόλογο της συντηρητικής μετατόπισης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο εξάμηνο του 2015”. Μέχρι τότε, οι “αποφάσεις των συνεδρίων”, το “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” μπορεί να είχαν κάποια προβληματάκια, αλλά γενικά ήταν σε σωστό δρόμο. Όσο για την δημοκρατική λειτουργία του κόμματος, αυτή φαίνεται πως πήγαινε καλύτερα, αφού η “αριστερή πλατφόρμα” μετά την υπογραφή της συμφωνίας το καλοκαίρι του 15, δήλωσε συμμετοχή στην οργανωτική και πολιτική επιτροπή εκείνου του έκτακτου συνεδρίου, που δεν έγινε ποτέ γιατί στην θέση του ήρθαν ...οι εκλογές του Σεπτέμβρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου