Χακεύοντας τα Κινήματα και την Πολιτική – Για μία Συμμαχία για τα Κοινά & την ΚΑΟ

Αναδημοσίευση από το "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ"

του  Αντώνη Μπρούμα

Η Ανάγκη

Είναι κοινή η παραδοχή ότι στην Ελλάδα της κρίσης τα κινήματα και οι πολιτικές οργανώσεις στάθηκαν αναντίστοιχα του βάθους και της σημασίας της κοινωνικής σύγκρουσης. Εφόσον δοκιμάστηκαν σχεδόν τα πάντα, ποιο ήταν τελικά το στοιχείο που απουσίαζε από τα κινήματα και τις πολιτικές οργανώσεις και οδήγησε σε αυτή την αναντιστοιχία; Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, το πανκοινωνικό κίνημα των πλατειών, την εκλογή της Αριστεράς στην κυβέρνηση, τη σύσσωμη συμμετοχή της κοινωνίας στο προσφυγικό δεν μπορούμε πια να εθελοτυφλούμε.

ΛΑΕ: ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν...

Το φυλλάδιο της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) για το πέρασμα από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος της παράταξης παρουσίασε στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ σε συνέντευξη Τύπου ο Παν. Λαφαζάνης Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑΕ και μέλη της ΠΓ της ΛΑΕ Παν. Μαντάς, Παν. Σωτήρης, Μαρ. Τσίχλη και Γιάννης Τόλιος, αλλά χωρίς την συμμετοχή εκπροσώπου από το "κόκκινο δίκτυο"

Φυλλάδιο της ΛΑΕ για τη μετάβαση από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα. Τα βήματα, τα μέτρα, το πρόγραμμα

Η Η ΛΑΕ επανειλημμένα έχει επισημάνει ότι η συζήτηση για το εθνικό νόμισμα είναι ακόμα απαγορευμένη. Όμως το εκλαϊκευμένο φυλλάδιο που εξέδωσε δεν έρχεται να προβάλει κάτι το καινούργιο, το οποίο δεν έχει ήδη συζητηθεί. Τα «5 Βήματα της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα», είναι απλές κοινοτοπίες, οι οποίες σε όποιο μέρος του κόσμου και αν συνέβαινε μια παρόμοια νομισματική αλλαγή κάπως έτσι θα γίνονταν τα πράγματα, όπως για παράδειγμα αυτό:  «Με νομοθετική διάταξη το ευρώ αποσύρεται και το νέο εθνικό νόμισμα τίθεται σε υποχρεωτική κυκλοφορία. Με βάση το νέο αυτό εθνικό νόμισμα πραγματοποιούνται όλες οι εγχώριες οικονομικές λειτουργίες και συναλλαγές». Αυτές οι διευκρινήσεις είναι εντελώς άχρηστες αφού κανείς δεν πιστεύει πως υπάρχει ο κίνδυνος ότι λαϊκός παράγοντας θα τύπωνε παράνομα “εθνικό νόμισμα” και μετά από μια λαϊκή εξέγερση θα το επέβαλλε δια της λαϊκής (και όχι δια της κρατικής) βίας στις συναλλαγές και στις τράπεζες, ώστε να πάρει μπρος η οικονομία της χώρας και να έρθει η πολυπόθητη “ανάπτυξη”

Ο ΕΝΙΚΟΣ, το Grexit και οι “αριστεροί” μαϊντανοί του...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Ενώ έχει αρχίζει στην πολιτική σκηνή κάπως να σπάει ο πάγος για την ΤΙΝΑ των μνημονίων και φαίνεται να ανοίγει και εκεί η συζήτηση για θέματα που ήταν απαγορευμένα ως «αντεθνικά», κάποια ΜΜΕ επιμένουν να αναπαράγουν τα γνωστά τρομοκρατικά ιδεολογήματα υπέρ της ΤΙΝΑ. Ένα απ' αυτά είναι ο «ΕΝΙΚΟΣ».

Σε πρόσφατο δημοσίευμα του (Ο εφιάλτης του Grexit: Οι επιπτώσεις για οικονομία και κοινωνία) εκτός των άλλων ισχυρίζεται ότι αν η χώρα μπει σε μια πορεία ρήξης με το ΔΝΤ και τα επιτελεία της ΕΕ , τότε η χώρα θα έχει σημαντικά πρόβλημα ακόμα και στην παραγωγή της κομπόστας (!!!): «Τέλος, ακόμα μεγαλύτερο θα είναι το πρόβλημα για τους μεταποιητές. Όπως ισχυρίζονται φορείς της αγοράς στο μεταποιημένο προϊόν, όπως για παράδειγμα είναι οι κομπόστες, το 30% του κόστους αφορά στα υλικά συσκευασίας (κουτί), το υπόλοιπο 30% στην πρώτη ύλη, ένα άλλο 20% αφορά σε άλλα εισαγόμενα υλικά και μόλις το 20% είναι το εργατικό κόστος ...».

Θα περιμέναμε από τους παραδοσιακούς και συνεπείς υποστηρικτές της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, όπως το iskra.gr (που είναι το επίσημο όργανο του “Αριστερού Ρεύματος”), ένα ΜΜΕ το οποίο δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του για πολύ πιο δευτερεύοντα ζητήματα, να σχολιάζει και να επικρίνει αυτό ή άλλα παρόμοια δημοσιεύματα, που εκφράζουν το πολιτικό προφίλ του ΕΝΙΚΟΥ.

Το iska.gr δεν το επιλέξαμε τυχαία, αλλά για δύο βασικά λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι αποτελεί έναν από τους πιο συστηματικούς φορείς προβολής της άποψης για τα πλεονεκτήματα της “εθνικής οικονομίας” από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ( η “κομπόστα”). Ο δεύτερος λόγος είναι ο τρόπος που ασκεί δημοσιογραφία για να υπηρετήσει αυτόν τον στόχο. (το “περιτύλιγμα”).

Είναι η δραχμή κομμουνιστική;

Αναδημοσίευση από το "ο Εχθρός του Λαού"

Το καλό παιδί -γνωστό και ως «Αρσακειάδα»- της τηλεόρασης, που επανέκαμψε πρόσφατα, μιας και δεν φτούρησε η συνεργασία του με τον Μεγαλέμπορο της Κοκαΐνης, βιαζόταν πολύ.

Δεν είχε καμιά διάθεση για πολιτικές περικοκλάδες και «γύρω- γύρω όλοι» από το στέλεχος του Συριζοθίασου: «Πείτε μου ευθέως, είστε υπέρ της παραμονής στο ευρώ ή με την επιστροφή στη δραχμή;»

Το ύφος του ήταν τέτοιο, που μου φάνηκε σαν να άκουγα από τα έγκατα της ιστορίας: «Αποκηρύσσετε μετά βδελυγμίας τον Κομμουνιστοσυμμοριτισμό; Ναι ή όχι;»

Τι να απαντήσει ο κακομοίρης, στο σύγχρονο Εθνικό δίλημμα;

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΟΝΗ;

Αναδημοσίευση από το "Γιατί  Όχι;"

του Απόστολου Δεδουσόπουλου

Ο γυμνασιάρχης μας στο 7ο Γυμνάσιο (Λύκειο) στο Παγκράτι ήταν γυμνασιάρχης. Νομίζω αυτό είναι επαρκής περιγραφή. Φιλόλογος, λιγομίλητος με χαμηλή φωνή, αγέλαστος, χωρίς χιούμορ, τυπικός και αυστηρός - ως όφειλε. Πάντα με το ίδιο σκούρο κοστούμι, πολυκαιρισμένο.

Τον θυμάμαι να προβάλει το πάνω μέρος του κορμού και το κεφάλι από το παράθυρο του πρώτου ορόφου. Πάνω από το κεφάλι του το παραδοσιακό κουδούνι, πιο κάτω το κορδόνι αιωριζόταν σχεδόν ακουμπώντας το κεφάλι του. "Νταν" τραβούσε το κορδόνι, το κουδούνι ηχούσε, η μικροφασαρία στο διάλειμμα, η μικρο-παρεκτροπή μας, τελείωνε στον ήχο του. Πάνω από το κεφάλι του γυμνασιάρχη το κορδόνι του κουδουνιού συνέχιζε τις τις μικρές κυμάνσεις του ...

Ρήξη με τις ψευδαισθήσεις

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Γιάνη Βαρουφάκη

Δύο ήταν οι πρωθυπουργικές ψευδαισθήσεις που οδήγησαν την κυβέρνηση στο σημερινό αδιέξοδο.

- Οτι, τη νύχτα του δημοψηφίσματος, το δίλημμα ήταν μεταξύ του Σχεδίου Σόιμπλε (Grexit) και της υποταγής στο 3ο Μνημόνιο.

-  Οτι η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο μπορούσε να καταστεί πολιτικά διαχειρίσιμη μέσω ενός παράλληλου, φιλολαϊκού προγράμματος. Και οι δύο αυτές «υποθέσεις εργασίας» μόνο στην αυθυποβολή μπορούσαν να βασιστούν.

Οπως πάσχισα να εξηγήσω στον πρωθυπουργό το βράδυ του δημοψηφίσματος, την ώρα που κυβερνητικά στελέχη με λοιδορούσαν ως σύμμαχο του κ. Σόιμπλε, η υποταγή στο 3ο Μνημόνιο ήταν το Σχέδιο Σόιμπλε.

H Ζωή και τα Πάθη του Άγιου Πρεκάριου

Ο Άγιος Πρεκάριος αναδειχθεί ως ένα εικονογραφικό σχήμα στην Ιταλία το 2004 

Αναδημοσίευση από το "REBEL"

Από τον Φεβρουάριο του 2004 ο άγιος Πρεκάριος, προστάτης άγιος των πρεκάριων, των προσωρινών, των ευέλικτων, των ημιαπασχολούμενων, των περιστασιακά εργαζόμενων έχει εμφανιστεί σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας. Ο άγιος Πρεκάριος εμφανίζεται σε δημόσιους χώρους σε εκδηλώσεις , πορείες, διαδηλώσεις, σε φεστιβάλ ταινιών, σε παρελάσεις μόδας, και, αφού είναι ένας άγιος, σε τελετές. Συχνά πραγματοποιεί και θαύματα. Αν και οι πρώτες εμφανίσεις του αγίου καταγράφονται μόλις στις 29 Φεβρουαρίου του 2004, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι μορφές του έχουν πολλαπλασιαστεί και παρουσιάζεται σε διάφορες μεταμφιέσεις. Δίκαιος στις επιλογές του, ο άγιος Πρεκάριος δεν παίρνει το μέρος μιας κατηγορίας επισφαλώς εργαζόμενων εις βάρος μιας άλλης και μπορεί να εμφανιστεί σε supermarket των αστικών περιφερειών, στα βιβλιοπωλεία ή, πιο γκλαμουραρισμένος, στο φεστιβάλ ταινιών της Βενετίας. Ο άγιος Πρεκάριος είναι επίσης διαφυλετικός (transgender), και έχει εμφανιστεί και ως θηλυκός άγιος. H “λατρεία” έχει εξαπλωθεί ταχύτατα και έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας ευδιάκριτης και πολύχρωμης εικονογραφίας, αγιογραφίας και τελετουργικών. Ακολουθώντας την ιταλική καθολική παράδοση να περιφέρονται τελετουργικά αγάλματα αγίων σε δημόσιους χώρους, η λατρεία του άγιου Πρεκάριου λειτουργεί την ίδια στιγμή ως μια παρεκτροπή, ως μια Προσωρινή Αυτόνομη Ζώνη (ΤΑΖ), ως καρναβάλι. Αυτή είναι, επίσης, μια τακτική που στοχεύει να γίνουν ορατά τα ζητήματα που εμφανίζονται εξαιτίας της αυξανόμενης επισφάλειας του εργατικού δυναμικού. Σε ένα άλλο επίπεδο μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος μυθοπλασίας. Η ιστορία του άγιου Πρεκάριου, οι απαρχές της, οι μεταμορφώσεις και η διάδοσή της, έχουν εισαχθεί εδώ στο παιχνίδι προκειμένου να ερευνηθεί η τρέχουσα πολιτική της επισφάλειας στην Ιταλία.

Μια νέα παραγωγική δραστηριότητα αναπτύσσεται στην χώρα...

Θέρισαν την πρώτη φυτεία κάνναβης

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Υπάρχει μια “πανεθνική” καραμέλα που όλοι οι πολιτικοί χώροι την έχουν στο στόμα τους: Είναι η “παραγωγική ανάπτυξη” της χώρας, η οποία στηρίζεται στον αστικό μύθο ότι αν αυξηθούν οι ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας, αργά ή γρήγορα, τότε τα οφέλη διαχέονται σε όλο το φάσμα του πληθυσμού και άρα αφορούν όλες τις εισοδηματικές κατηγορίες.

Όλοι συμφωνούν ότι πρώτα θα πρέπει να έρθει η πολυπόθητη “ανάπτυξη”. Οι διαφορές εντοπίζονται κυρίως στα μέτρα που θα εφαρμοστούν μέσω μιας κρατικής διαχείρισης, ώστε αυτή η “διάχυση” να είναι συντεταγμένη και κατευθυνόμενη. Ένα κομμάτι της Αριστεράς που συστρατεύεται σε αυτόν τον στόχο, περιμένει να επιτευχθεί η “ανάπτυξη” αν θα σπάσουμε τα “δεσμά” του ευρώ και της ΕΕ και έρθει η πραγματική Αριστερά στα πράγματα. Μέχρι ν' έρθει, οι λαϊκές τάξεις θα πρέπει και πάλι να σφίξουν το ζωνάρι, όπως το έσφιξαν και τότε που ο Σημίτης τους υποσχέθηκε το ίδιο πράγμα μέσω ακριβώς της αντίθετης πορείας.

Όμως ο λαϊκός παράγοντας αλλιώς σκέπτεται και αλλιώς πράττει... Και τα δικά του «σχέδια» τα βάζει σε άμεση εφαρμογή, γιατί είναι σχέδια που αφορούν πρώτα απ' όλα στις δικές του πρακτικές, αφορούν ζητήματα που ο ίδιος τα κάνει πράξη. Δεν είναι σχέδια μιας μελλοντικής κρατικής διαχείρισης που για να πραγματοποιηθούν προϋποθέτουν την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού και όχι μόνο...

Η πλαστική σακούλα στην ΕΕ και στην ...Ινδία

Τη χρήση της πλαστικής σακούλας μιας χρήσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση σκοπεύει να περιορίσει κατά το ήμισυ μέχρι το 2019 ο νόμος που υπερψήφισε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 28 Απριλίου 2015.

Στη χώρα μας η πλαστική σακούλα μιας χρήσης για τη μεταφορά προϊόντων, η οποία τώρα δίνεται δωρεάν, θα πωλείται με αντίτιμο από τα καταστήματα ίσως και από το β΄ εξάμηνο του 2017 καθώς η χώρα μας θα μπει -αν και με καθυστέρηση- στο πρόγραμμα για τη σταδιακή εξαφάνισή της, ενσωματώνοντας τη σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία. Αυτό το ...ριζοσπαστικό μέτρο το μόνο που πραγματικά θα κάνει είναι να αυξήσει τα έσοδα των supermarket και των άλλων καταστημάτων πώλησης που θα χρεώνουν επιπλέον τους πελάτες τους με 5 ή 10 λεπτά του ευρώ για κάθε πλαστική σακούλα που παρέχουν, αφού δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο στο εάν και πως θα εισπράττεται αυτό το “πρόστιμο” από το κράτος. Βέβαια ακόμα και αν εισπραχθεί είναι σίγουρο πως οι πόροι του θα πάνε στην αποπλήρωση του χρέους, όπως συνέβη και με το “πράσινο ταμείο” του οποίου το 97.5% των πόρων του διατίθεται για την αποπλήρωση του χρέους...

Εργασιακή επισφάλεια και «πρεκαριάτο». Από τις βιομηχανικές κοινωνίες στον παγκόσμιο ταξικό κατακερματισμό

Αναδημοσίευση από το "Μετά την κρίση"

του Guy Standing

Guy Standing: Defining the precariat - A class in the making - © Fronesis/Σουηδία,

(αναδημοσίευση στην αγγλική γλώσσα © Eurozine - και σε μορφή pdf

Οι κοινωνικές τάξεις δεν εξαφανίστηκαν. Αντί να εξαφανιστούν, έχει προκύψει μια πιο κατακερματισμένη, παγκόσμια ταξική διάρθρωση και μια πιο ελαστική αγορά εργασίας.
Ο Guy Standing επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο λεξιλόγιο για να περιγράψει τις νέες ταξικές σχέσεις στο σύστημα της παγκόσμιας αγοράς του 21ου αιώνα.

Υπάρχουν δύο τρόποι για να ορίσουμε τι εννοούμε με τη λέξη πρεκαριάτο. Ο ένας είναι να πούμε πως είναι μια διακριτή κοινωνικο-οικονομική ομάδα, δηλαδή να προσδιορίσουμε ποια άτομα ανήκουν σ' αυτήν και ποια όχι. Αυτός ο τρόπος είναι χρήσιμος προκειμένου να έχουμε μια γενική εικόνα και για να κάνουμε αναλύσεις. Μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε το εργαλείο που ο Μαξ Βέμπερ αποκαλούσε «ιδεότυπο» [ή «ιδεατό τύπο»]. Υπ' αυτό το πρίσμα, το πρεκαριάτο μπορεί να περιγραφεί ως νεολογισμός που συνδυάζει το επίθετο «επισφαλής» και ένα ουσιαστικό σχετικό με αυτό, το «προλεταριάτο». Ίσως μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το πρεκαριάτο είναι class-in-the-making, κοινωνική τάξη υπό δημιουργία, αν και όχι ακόμη class-for-itself, τάξη δι' εαυτήν [τάξη για τον εαυτό της, τάξη που διαθέτει αυτοσυνειδησία] με τη μαρξική έννοια αυτού του όρου.