Όταν οι πολιτικοί είναι "καραγκιόζιδες", αναλαμβάνουν οι ...τραπεζίτες να τους ξελασπώσουν!

Σιγά μην δεν βρει λύσεις η Ε.Ε. για το πρόβλημα της χώρας μας! Οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες της κ. Μέρκελ που αποβλέπει να κερδίσει ξανά στις εκλογές θα γίνουν σύντομα στην Γερμανία και η πλήρης ανανικανότητα του δικού μας πρωθυπουργού αντί να βοηθήσουν στην εύρεση μιας πολιτικής λύσης που θα ήταν εντός των πλαισίων των πολιτικών που έχει οικοδομιθεί η Ε.Ε. οδήγησαν σε λύσεις που κινδυνεύουν να τινάξουν τα πράγματα στον αέρα. Γι αυτό και η ΕΚΤ που στην πραγματικότητα απότελει το πολιτικό κέντρο της Ε.Ε. για τα ζητήματα της οικονομικής πολιτικής της και έχει ρυθμιστικό ρόλο ανάμεστα στις αντιθέσεις των ευρωπαϊκών κεφαλαίων και κρατών είναι ήδη έτοιμη να αναλάβει πρωτοβουλίες και να δώσει λύσεις. Μια πρώτη καταγραφή αυτής της παρέμβασης της ΕΚΤ είχε γίνει μερικές βδομάδες πριν όταν ο διευθυντής της είχε διαφοροποιηθεί από τις πρώτες δηλώσεις της κ. Μέρκελ για το ελληνικό πρόβλημα. Σήμερα γίνεται άλλο ένα βήμα. Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο από την οικονομική ιστοσελίδα "Σοφοκλέους 10" που είναι αρκετά ενημερωτικό για αυτά τα θέματα:

Ο «αρχιτραπεζίτης» της Ευρώπης λύνει(;) το ελληνικό πρόβλημα

Οριστική λύση στο ελληνικό πρόβλημα με… ατελείωτες ποσότητες ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα της χώρας είναι αποφασισμένοι να δώσουν οι κεντρικοί τραπεζίτες της Φραγκφούρτης, διαπιστώνοντας ότι οι παλινωδίες των ηγετών και σκηνικό απόλυτης σύγχυσης που διαμορφώνεται στο πολιτικό επίπεδο της Ευρωζώνης απειλούν να… βυθίσουν το σκάφος του κοινού νομίσματος.

Ενδεικτική της έντονης απόκλισης τροχιάς μεταξύ τραπεζιτών και πολιτικής ηγεσίας της Ευρωζώνης είναι η χθεσινή δημόσια αποστασιοποίηση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλωντ Τρισέ, από τις θέσεις που εκφράζει στο διπλωματικό παρασκήνιο η Γερμανία. Είναι η πρώτη φορά, σημείωναν παρατηρητές των εξελίξεων από την Αθήνα, που διαφοροποιείται δημόσια πρόεδρος της ΕΚΤ από τις θέσεις της γερμανικής κυβέρνησης και μάλιστα σε ένα ζήτημα καίριας πολιτικής σημασίας.

Κοινό «μνημόσυνο» Πολωνίας - Ρωσίας στο Κατίν για τη σφαγή του 1940, επί Στάλιν

Την άνοιξη του 1940, λίγο μετά τον διαμελισμό της Πολωνίας από τη Γερμανία και τη Ρωσία και κατόπιν διαταγών του Στάλιν, η NKVD εξόντωσε τους αξιωματικούς του πολωνικού στρατού που είχε συλλάβει ως αιχμαλώτους πολέμου. Περίπου 22.000 αξιωματικοί και διανοούμενοι της Πολωνίας εκτελέστηκαν με μια σφαίρα στο κεφάλι. Η Ρωσία επί χρόνια απέδιδε τη σφαγή στη ναζιστική Γερμανία. Μόνον το 1990, ένα χρόνο μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος της Πολωνίας, η Μόσχα παραδέχτηκε την ευθύνη της. Σε μια ιστορική κίνηση για τη βελτίωση των σχέσεων Ρωσίας-Πολωνίας, οι ηγέτες των δύο χωρών απέτισαν φόρο τιμής στο δάσος του Κατίν, όπου έγινε αυτή η ομαδική εκτέλεση. Η Πολωνία θεωρεί το Κατίν σύμβολο των δεινών που υπέστη από την ΕΣΣΔ. 

Όμως το ΚΚΕ έχει άλλη γνώμη για τα πράγματα! Θεωρεί ότι όλα αυτά είναι ψέματα. Το έγκλημα δεν έγινε από τον Στάλιν αλλά από τον Γκαίμπελς. Αν θέλετε να καταλάβετε τι είναι σταλινισμός σήμερα δεν έχετε παρά να διαβάσετε το κείμενο του Αναστάση Γκίκα, συνεργάτη του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, που γράφτηκε με αφορμή την ταινία του Βάιντα για αυτό το θέμα. Το κείμενο αυτό έχει δημοσιευτεί στον ριζοσπάστη εδώ: «Κατίν: Από τον Γκαίμπελς στους κινηματογράφους -Η διαχρονικότητα ενός ψέματος». Μετά, για να δείτε τις αξιόπιστες ιστορικές πηγές του ΚΚΕ, ρίξτε και μια ματιά  εδώ: Ένας Ρώσος Λιακόπουλος πηγή των Σταλινικών για το Κατύν (ΚΚΕ κ.α.) Καλή ανάγνωση!...

Ποιοι αγωνίζονται ενάντια στην πλουτοκρατία;

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα "Πρωτοβουλία για την Αντι-Συστημική Αριστερά":

Όταν η πλουτοκρατία"αγκαλιάζει" τη λαϊκή τάξη.

“Η πλουτοκρατία, η ψεύτικη δημοκρατία, η κοινωνία της ανοχής, τα “ατομικά δικαιώματα”, ο “αντιρατσισμός”… Πόσο βολικές ιδέες για τα μεγάλα αφεντικά του κόσμου; Ακόμη όποιος θέλει να έχει ήσυχη την συνείδησή του μπορεί να δηλώνει εχθρός της “παγκοσμιοποίησης” και να κοιμάται στην συνέχεια ήσυχος και αυτός και η “παγκοσμιοποίηση”. Εάν πάλι θέλει δράση μπορεί να βάψει πράσινα τα μαλλιά του, να φορέσει έναν χαλκά στην μύτη και να διαδηλώσει στην Γένοβα, στην Ρώμη ή την Σεβίλλη. Μόλις το πράξει ο «τρόμος» θα απλωθεί πάνω από το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ουάσιγκτον, της Μόσχας και του Ισραήλ…”

Αυτό το κείμενο δεν το έχει γράψει κανένας βαρεμένος οπαδός του ΚΚΕ που κάνει κριτική στο «κοινωνικό φόρουμ» και τα κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση για την αδυναμία τους να ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Γ. Μιχαλολιάκου «ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΙΣΤΟΙ».

Το «ΠΑΣΧΑ» του ΣΥΝασπισμού: Άλλος ...σταυρώνεται και άλλος …αναστήνεται!

Ο Λεωνίδας Κύρκος δεν στάθηκε τόσο τυχερός όσο ο Ιωσήφ Στάλιν. Εκείνος τουλάχιστον όσο ζούσε ήταν πανίσχυρος. Αποκαθηλώθηκε μετά τον θάνατό του από τους πιο φανατικούς οπαδούς του. Ο Λ. Κύρκος αποκαθηλώνεται σήμερα από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του για μια θέση στάθμευσης στο γκαράζ της Βουλής.

Η εξάρτηση των κοινοβουλευτικών πολιτικών κομμάτων από το κράτος σήμερα είναι τόσο μεγάλη ώστε χωρίς την κρατική βοήθεια είναι δύσκολο να επιβιώσουν. Αυτή η βοήθεια για τον ΣΥΝασπισμό αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα για την επιβίωσή του ως πολιτικού οργανισμού. Η παρουσία του στο κοινοβούλιο είναι αναγκαίος όρος για την ύπαρξή του. Όλοι αντιλαμβάνονται σήμερα πως μια διάσπαση θα τον έστελνε εκτός βουλής, γι αυτό οι σκυλοκαυγάδες θα καταλήξουν σε λυκοφιλίες στο προσεχές συνέδριο. Η αντιπαλότητα με την «Ανανεωτική Πτέρυγα» είναι απλώς ένα πρόσχημα για να εδραιωθεί η ομάδα του Α. Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΝασπισμού.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα χρησιμοποιείται ως το εξιλαστήριο θύμα στο οποίο αποδίδονται πολιτικές επιλογές και ευθύνες για την οποίες είναι συνυπεύθυνες όλες οι τάσεις και τα ρεύματα στον ΣΥΝασπισμό. Η στήριξη της συνθήκης του Μάαστριχ, για παράδειγμα, είναι θέση - και παραμένει - ΟΛΟΥ του ΣΥΝασπισμού και όχι μόνον της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Όλοι αυτοί που σήμερα σηκώνουν αντιευρωπαϊκά μπαϊράκια και βγάζουν λόγους ενάντια στις πολιτικές της Ε.Ε. δεν έχουν ακόμα βγάλει μια απόφαση που να ανατρέπει την στήριξή τους στο Μάαστριχ! Ούτε καν δεν κάνουν δημόσια την αυτοκριτική τους. Συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδάκια που φορτώνουν στους φίλους τους τις αταξίες που σχεδίασαν και τις εκτέλεσαν μαζί τους…Ήδη εδώ και αρκετό καιρό έχουμε επισημάνει αυτό τον υποκριτικό χαρακτήρα της αντιπαράθεσης με την «Ανανεωτική Πτέρυγα» στο δημοσίευμά μας: Ο Λεωνίδας Κύρκος και το …φάντασμά του.

Η ηγετική ομάδα του Α. Τσίπρα στο προσεχές συνέδριο θα προσπαθήσει να εμπεδώσει την ηγεμονία της μέσα από ένα ενωτικό προφίλ, όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις. Όμως οι όροι με τους οποίους διεξάγεται η εσωκομματική πάλη έχουν δημιουργήσει πόλωση και ο λαός του ΣΥΝασπισμού ζητάει αίμα για να ικανοποιηθεί. Είναι προφανές ότι στο συνέδριο θα απομονωθούν πολιτικά οι λίγοι γραφικοί οπαδοί του Λ. Κύρκου που συνεχίζουν ακόμα να τον αναγνωρίζουν ως αρχηγό τους. Αν επιλέξουν να παραμείνουν στον ΣΥΝασπισμό, τότε θα έχουν υποταχθεί πλήρως στην ομάδα του Α. Τσίπρα και θα οδηγηθούν στην πολιτική ανυπαρξία. Αν διαλέξουν να φύγουν - γιατί κανένας δεν είναι τόσο ηλίθιος για να τους διαγράψει - τότε θα γίνουν μια περιθωριακή ομάδα με τα χαρακτηριστικά της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Κανένας βουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τους ακολουθήσει σε αυτή την επιλογή όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Εξάλλου κάποια στελέχη της, έστω και αν προσωρινά έχουν φορέσει τον μανδύα του «αριστερού ρεύματος», ήταν και είναι από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του Α. Τσίπρα.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του αποδεικνύονται άξιοι μαθητές του μεγάλου δασκάλου τους, του Λ. Κύρκου. Μετά την αποκαθήλωση του Λ. Κύρκου, ο επόμενος που έχει σειρά είναι ο Π. Λαφαζάνης. Αυτά όμως είναι ζητήματα που θα μας απασχολήσουν μετά το συνέδριο…

Tα «παιδιά του Δεκέμβρη» είναι εδώ!

(μια απάντηση στο δημοσίευμα της «πεντανόστιμης»: «που είναι τα παιδιά του Δεκέμβρη;», το οποίο αναδημοσιεύτηκε και σε άλλες ιστοσελίδες)

Χθες Μεγάλη Τρίτη, όπως γίνεται τον τελευταίο καιρό κάθε Τρίτη, οργανώθηκε συλλαλητήριο στα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθησε πορεία στην Βουλή. Διοργανωτές ήταν η ΑΔΕΔΥ, η πρωτοβουλία πρωτοβαθμίων σωματείων αλλά και πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς κυρίως από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σχεδόν όσα ΜΜΕ μετέδωσαν την είδηση, αναμετέδωσαν το δελτίο τύπου του ΑΠΕ ΜΠΕ, το οποίο περιέγραφε την κατάσταση κάπως έτσι:

Συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στα Προπύλαια ενάντια στην οικονομική - εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης πραγματοποίησαν το απόγευμα η ΑΔΕΔΥ, και εργαζόμενοι και νεολαίοι μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα καθώς και πολιτικών σχηματισμών ( ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων που προετοιμάζει η ΑΔΕΔΥ, η οποία αναμένεται να προκηρύξει νέα 24ωρη απεργία στο δεύτερο 15νθήμερο του Απριλίου.

Οι διαδηλωτές πραγματοποίησαν πορεία προς τη Βουλή μέσω Ομονοίας και Σταδίου εκφράζοντας την αντίθεσή τους για την "στοχοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων" και τις αναμενόμενες αρνητικές εξελίξεις στο εισοδηματικό. Ειδικότερα ζήτησαν την ακύρωση των δύο προηγούμενων " αντεργατικών - αντιλαϊκών - κυβερνητικών πακέτων μέτρων" και δήλωσαν ότι δεν θα δεχθούν το νέο πακέτο το οποίο όπως είπαν " θα διαλύσει το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις λόγω δεσμεύσεων προς την ΕΕ και το ΔΝΤ".
 
Δήλωσαν ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν ενάντια στα μέτρα περικοπής μισθών και επιδομάτων αλλά και τις συγχωνεύσεις και ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων υπηρεσιών και οργανισμών που δρομολογεί η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα. 

Η πραγματική εικόνα όμως ήταν διαφορετική. Οι διαδηλωτές δεν έφταναν ούτε τις δύο χιλιάδες. Αν και καλούσε η ΑΔΕΔΥ, το σωματείο  των σερβιτόρων είχε σαφώς τον περισσότερο κόσμο! Ελάχιστος κόσμος από τον ΣΥΡΙΖΑ (κυρίως από τις συνιστώσες) και από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η συντριπτική πλειοψηφία ήταν νεαροί από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, οι οποίοι έδωσαν και τον τόνο στην πορεία. Αν κάποιος είχε διαβάσει το κάλεσμα της ΑΔΕΔΥ για το σημερινό συλλαλητήριο και έτυχε να βρεθεί εκεί, θα σχημάτιζε την εντύπωση πως είναι μια αναρχική οργάνωση που συσπειρώνει στις γραμμές της τον "ανθό" της ελληνικής κοινωνίας...

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ...

Αναδημοσίευση από την ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ:

Νομίζατε οτι το εθνικιστικό βαρέλι στο οποίο έχει χωθεί εδώ και χρόνια το ΚΚΕ, είχε πιάσει πάτο μετά τις γνωστές δηλώσεις Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων του Δεκέμβρη και την ταύτιση του με το Λάος του Καρατζαφύρερ;

Νομίζατε οτι αυτό το εθνικιστικό ντελίριο εξαντλείται μόνο στα άρθρα του "Νέμεσης" της αγίας - Λιάνας;

ΛΑΘΟΣ!!!

Ο Α. Αλαβάνος στον ΣΚΑΪ

Ο Αλέκος Αλαβάνος μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ στην εκπομπή "πρώτη γραμμή"κατηγόρησε την κυβέρνηση Παπανδρέου ότι έχει επιβάλλει ένα σκληρό πρόγραμμα στους εργαζόμενους, το σκληρότερο – όπως είπε- σε όλη την ευρωζώνη. Σχολιάζοντας την πρόσφατη απόφαση της ΕΕ για στήριξη στην ελληνική οικονομία, είπε ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να πάρει πίσω τα σκληρά μέτρα που έχει λάβει και να μειώσει την ανεργία ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Ανέφερε επίσης ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να δανειστεί με χαμηλότερα επιτόκια από την αρχή, αλλά η ίδια μπήκε στη φάκα με αποτέλεσμα να δανείζεται με εξοντωτικά επιτόκια. Επεσήμανε επίσης ότι η Κυβέρνηση δεν έκοψε ούτε ένα ευρώ από τις αμυντικές δαπάνες, και δεν προσπάθησε να βρει άλλες πηγές εσόδων εκτός από την αφαίμαξη των εργαζομένων. Θα μπορουσε να βρει χρήματα μειώνοντας ακόμα και την χρηματοδότηση των κομμάτων στο μισό. Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ:

MΠΛΟΚΟ...

Με εξώφυλλο το κόκκινο πανί που ανεμίζει πάνω από την πόλη, ένα κακό αντίγραφο της γνωστής διαφήμισης εταιρείας κινητής τηλεφωνίας και οπισθόφυλλο την φωτογραφία με τον ψεκασμό του Μ. Γλέζου, κυκλοφόρησε το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ. Η έλλειψη φαντασίας συνεχίζεται και στο εσωτερικό του, το οποίο έχει την δομή ενός ντοσιέ με ατάκτως ερριμμένους ασύμβατους μονολόγους. Αν πέσει στα χέρια σας, εκτός των άλλων μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε ως …επετηρίδα του ΣΥΡΙΖΑ: όλα τα στελέχη του και οι παράγοντες κάνουν παρέλαση από τις σελίδες του. Ξεφυλλίζοντάς το, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που βρήκαμε είναι ο τίτλος του.

Ενημέρωση από τις κινητοποιήσεις στα Διόδια

Το μέλλον διαρκεί πολύ…

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δρόμος"

Ενώ καταργούνται οι εργατικές κατακτήσεις ενός αιώνα, η Αριστερά για μια ακόμα φορά κινδυνεύει να βρεθεί στο περιθώριο. Η μαζική συμμετοχή στις πρόσφατες κινητοποιήσεις οφείλεται στην αγανάκτηση και την απελπισία του κόσμου και πολύ λιγότερο στην στράτευσή του να γίνουν πράξη τα οράματα και τα προγράμματα των κομμάτων της Αριστεράς. Οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ καταγράφουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο αυτή την πραγματικότητα. Μια προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ και μια πρόσφατη διαδήλωση του ΠΑΜΕ ενάντια στα μέτρα της Κυβέρνησης μοιάζουν σαν δύο διαφορετικές θεατρικές παραστάσεις με τους ίδιους ηθοποιούς που τις βλέπει το ίδιο ακριβώς κοινό... Η πρωτοφανέρωτη πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών των κομμάτων του δικομματισμού που καταγράφηκε μετά την λήψη των νέων μέτρων δεν συνοδεύεται με αντίστοιχη άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς.

Σε άλλες εποχές, τα οράματα της αριστεράς είχαν την δύναμη να στρατεύουν κόσμο που ήταν έτοιμος να θυσιάσει ακόμα και την ζωή του για μια άλλη κοινωνία ως αντίπαλο δέος του καπιταλισμού. Πολλές επαναστάσεις του προηγούμενου αιώνα κρίθηκαν κυρίως από την δύναμη αυτών των οραμάτων και όχι από την πολιτική και θεωρητική επάρκεια των κομμουνιστικών κομμάτων. Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού όχι μόνον στέρησε από την Αριστερά το όραμά της αλλά ανέδειξε την θεωρητική και πολιτική της ένδεια.

Ο νεοφιλευλευθερισμός απελευθερώνοντας τις αγορές απελευθέρωσε και τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε μια νέα διεθνή αστική τάξη που έχει αυτονομηθεί από κρατικές συγκροτήσεις με αποτέλεσμα οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις να αποκτούν νέα χαρακτηριστικά που δεν είναι δυνατόν να ερμηνευτούν με θεωρητικά εργαλεία από το παρελθόν, όπως η θεωρία του «κρατικομονωπολιακού καπιταλισμού». Η Αριστερά σήμερα αδυνατεί να ερμηνεύσει τις αντιθέσεις που εκδηλώνονται ανάμεσα σε πολιτικούς καπιταλιστικούς μηχανισμούς με κρατική ή διακρατική υπόσταση και στις κυρίαρχες μερίδες του κεφάλαιου (χρηματοπιστωτικό) που θέτουν σε κίνδυνο την αναπαραγωγή των γενικών συνθηκών παραγωγής.

Η σημερινή πολιτική συγκυρία στη χώρα μας είναι αποκαλυπτική. Επειδή δεν επαρκούν τα θεωρητικά εργαλεία για να ερμηνεύσουμε τον χαρακτήρα των αντιθέσεων προσπαθούμε να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα μέσω των οικονομικών θεωριών του αστισμού. Τον τελευταίο καιρό κοντεύουμε να πνιγούμε μέσα στις οικονομικές αναλύσεις. Δεν υπάρχει σωσίβιο για να σωθούμε. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις καταλήγουν είτε σε θετικές προτάσεις διεξόδου που έχουν αποδέκτες τους αρμοδίους πολιτικούς διαχειριστές του συστήματος, είτε σε αφηρημένες εκκλήσεις για αντικαπιταλιστικό αγώνα. Δεν παράγουν όμως πολιτικές στοχεύσεις που να εμπνέουν το κόσμο και να τον κατεβάζουν στον δρόμο. Μερικές φορές αυτό μπορείς να το κάνεις ακόμα και αν δεν έχεις απαντήσεις για όλα τα ζητήματα, αρκεί να έχεις σωστή αίσθηση της πραγματικότητας και να μην υποτιμάς το κίνημα και τις δυνάμεις που κρύβει μέσα του. Και κάποιες τέτοιες στιγμές έχουν καταγραφεί στην πρόσφατη ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι γνωστές σε όλους και δεν υπάρχει λόγος να τις αναφέρουμε για μια ακόμα φορά...

Γ. Καλαντζόπουλος.