Είναι νίκη του λαϊκού κινήματος οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών;

Ο φετινός Σεπτέμβρης ήταν “θερμός” μήνας, όχι όμως όπως τον είχαν φανταστεί στα θερινά τους όνειρα τα επιτελεία της Αριστεράς: Σκληρούς εργατικούς αγώνες ανέμεναν και συλλήψεις αγωνιστών, όχι χρυσαυγιτών. Εύλογη λοιπόν η αμηχανία που επικρατεί στους χώρους της Αριστεράς από τις πρόσφατες εξελίξεις που πυροδοτήθηκαν από την κυβερνητική απόφαση για την αντιμετώπιση της χρυσής αυγής με τις διατάξεις του ποινικού κώδικα (τρομονόμος). Όμως, όταν ο φόβος γίνεται συνοδός αυτής της αμηχανίας της Αριστεράς, τότε οδηγεί στην πολιτική απραξία. Η Αριστερά σήμερα είναι απλός θεατής των εξελίξεων...

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της κατάστασης ήταν η στάση που κράτησε απέναντι στην δολοφονία του Π. Φύσσα. Το πρώτο πράγμα που περίμενε κανείς από την Αριστερά ήταν να βγάλει αμέσως τον κόσμο στον δρόμο και να πρωτοστατήσει σε ένα μαζικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας. Αμ δε! Φοβούμενη έναν νέο “Δεκέμβρη” έκανε ότι πέρναγε από το χέρι της να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο. Και όταν μετά από μεγάλη καθυστέρηση – αφού είχαν οργανωθεί ανάλογα συλλαλητήρια σε πρωτεύουσες άλλων χωρών – οργανώθηκε και στην Αθήνα συλλαλητήριο, η Αριστερά φρόντισε ώστε να εξαληφθεί κάθε συγκρουσιακό και αγωνιστικό περιεχόμενο, αλλά και και να έχει περιορισμένη μαζικότητα. Το πρωί - πρωί, ο κόκκινος σίφουνας του ΚΚΕ (ψεκάστε – σκουπίστε – τελειώσαμε) έκανε την δική του παρέλαση. Το απόγευμα, ο Αλέξης Τσίπρας ως νέος Χατζησωκράτης[1] πήρε ένα κομμάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ και το πήγε στο Κερατσίνι. Οι φοβισμένοι “νοικοκυραίοι” του ΣΥΡΙΖΑ που πήγαν στο συλλαλητήριο, έπαιζαν το δικό τους βιολί στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ, την ώρα που γινόταν η πορεία προς τα γραφεία της “χρυσής αυγής” στην Μεσογείων...

Ο στρατός και η χρυσή αυγή....

Οι εικόνες μιλάνε μόνες τους, δεν χρειάζονται σχόλια:


Μια ματιά και εδώ:

οι "χρυσές" εφεδρείες...

Συνωμοσιολογίες και πτώση απ' τα σύννεφα

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Της Άντας Ψαρρά.

Οι θεωρίες που αποδίδουν αορίστως ευθύνες στους πολιτικούς, τους ξένους και τους «σιωνιστές» αποτελούν δεκανίκι της μνημονιακής κυβέρνησης και της Ακροδεξιάς.

Από τότε που εμφανίστηκε ο όρος «πολιτική αξιοποίηση» στην πολιτική σκηνή έπαψαν να έχουν πολιτική σημασία τα ακραία περιστατικά. Η ανάποδη σκέψη αναλυτών (αριστερών και δεξιών) ότι μια δολοφονία από τη Χ.Α. ενός Eλληνα (μια και για τις δολοφονίες μεταναστών δεν γίνεται λόγος) βοηθάει πολιτικά μια αδύναμη κυβέρνηση και άρα… ίσως ακόμα και να προέρχεται από κυβερνητικούς θύλακες (διότι διαφορετικά σε τι χρησιμεύει μια τέτοια σκέψη;) ακυρώνει τελικά κάθε αντίδραση. Το αν «βοηθάει» ένας φόνος από τα τάγματα εφόδου των ναζιστών την κυβέρνηση σε ψήφους και στην επίθεση στα εργατικά κινήματα και το αν -κατά συνέπεια- μπορεί να αποδοθεί ο φόνος σε «κέντρα» ή σε ψεκασμούς (καμιά διαφορά δεν υπάρχει σε αυτές τις βαθυστόχαστες αναλύσεις) ή στα σιωνιστικά συμφέροντα, δεν μπορεί να τεκμηριώνει το οποιοδήποτε πολιτικό επιχείρημα. Διαφορετικά, τι νόημα έχουν η κοινωνική αντίσταση και οι εκκλήσεις για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και στους θεσμούς (όσο αυτοί υπάρχουν);

Όταν η “χρυσή αυγή” δημοσιεύει άρθρα από το ΠΡΙΝ...

Ανέλπιστους συμμάχους στο χώρο της Αριστεράς βρίσκει αυτές τις μέρες η “χρυσή αυγή”. Χθες είχε τον Τάκη Φωτόπουλο. Περισσότερα γι' αυτό το θέμα εδώ:

Η Χρυσή Αυγή τιμά τον ‘έντιμο αριστερό’ Τάκη Φωτόπουλο

Σήμερα το κείμενο «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη Δημοκρατία» του  Γ. Δελαστικ που δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, το λάτρεψε η Χρυσή Αυγή και γράφει γιαυτό ύμνους στην ιστοσελίδα της:

Ο Γιώργος Δελαστίκ είναι γνωστός «αντιφασίστας», επομένως δεν τίθεται κανένα ζήτημα συμπάθειας για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Με κείμενό του στο διαδίκτυο υπό τον τίτλο «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη Δημοκρατία», ο Δελαστίκ αναφερόμενος στην υπόθεση Φύσσα γράφει ότι «από πολιτική σκοπιά πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποθέσει ότι την εντολή δολοφονίας την έδωσαν ηγετικά στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος στο οποίο ανήκει ο δράστης».

Ο Δελαστίκ λέει το αυτονόητο. Αυτό ακριβώς, το οποίο μέσα στην απύθμενη λάσπη που εκτοξεύουν τα τσοντοκάναλα και οι βρωμοφυλλάδες της διαπλοκής κάνουν ότι δεν βλέπουν οι «ανεξάρτητοι» δημοσιογράφοι. Τι θα μπορούσε να κερδίσει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ από μια τέτοια ιστορία; Τίποτα απολύτως. Γι' αυτό και προσπαθούν καθημερινά με απίστευτες ιστορίες γι' αγρίους, ανύπαρκτες συνεντεύξεις δήθεν πρώην και νυν (!) μελών και σενάρια επιστημονικής φαντασίας να συντηρήσουν το ανήθικο και άνοστο αυτό παραμύθι περί εμπλοκής της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στην εγκληματική αυτή ενέργεια.

Για να δούμε ποίος θα είναι ο επόμενος...

Τα άρθρα 187 και 195 του Π.Κ. ως εργαλεία για την ρύθμιση των ενδοαστικών αντιθέσεων...

Μια κατηγορία εγκλημάτων
από πρόθεση κατά
της ανθρώπινης ζωής
προβάλλονται ως
παραδείγματα προς μίμηση
και οι εγκληματίες
τιμώνται ως ήρωες...

Η Χρυσή Αυγή, στον βαθμό που αποτελεί εγκληματική συμμορία, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς την αστυνομία και τη δικαιοσύνη. Το κίνημα, οι αντιφασίστες, οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες μπορούν να κάνουν πολλά, αλλά δεν μπορούν να γίνουν ανακριτικοί υπάλληλοι, αστυνόμοι και δικαστές, κυνηγοί που θα εντοπίζουν τους δράστες, θα τους συλλαμβάνουν και νθα τους τιμωρούν. Είναι και αδύνατον και επικίνδυνο. Ωστόσο, εδώ υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση: Η αστυνομία και (σε μικρότερο βαθμό) η δικαιοσύνη –αυτές οι ίδιες, που είναι τόσο σημαντικές για την αντιμετώπιση των νεοναζί– είναι αποδεδειγμένα διαβρωμένες από τη Χρυσή Αυγή, με τη σιωπηρή ανοχή ή υποστήριξη της κυβέρνησης. Διαβάσαμε, λ.χ. ότι στο σημείο της δολοφονίας μια ολόκληρη ομάδα ΔΙΑΣ παρακολουθούσε άπραγη· ότι, λίγες μέρες πριν, σε έρευνα σε τοπικά γραφεία της Χρυσής Αυγής (για την επίθεση στο Πέραμα) αστυνομικοί και εισαγγελείς τράπηκαν σε φυγή όταν εμφανίστηκε μαινόμενος Χρυσαυγίτης βουλευτής. Στο βαθμό που ισχύουν, εικονογραφούν εφιαλτικά το αδιέξοδο… Γιατί, αν δεν κοπεί αυτός ο δεσμός, δεν μπορεί να υπάρξει αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής.

(Από το κείμενο:“Έγκλημα. Και τιμωρία;” της ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΕΝΘΕΜΑΤΩΝ)

Εμείς λέμε ότι η ΝΔ του Σαμαρά και η Χρυσή Αυγή είναι το ίδιο πράγμα

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

«Εμείς λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή είναι το ίδιο πράγμα», δήλωσε εντός του Κοινοβουλίου ο γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου και στενός, πιο στενός δεν γίνεται, συνεργάτης του Σαμαρά Τάκης Μπαλτάκος. Τολμάει να ταυτίζει την Αριστερά με τους ναζί η ΝΔ του Σαμαρά, η ΝΔ του Μπαλτάκου, που γυρνάει στους διαδρόμους και απειλεί ότι, αν χρειαστεί, ο Αντώνης θα κυβερνήσει μαζί με τη Χρυσή Αυγή; Του Μπαλτάκου που γράφει ιστορικά μυθιστορήματα για την Κρυπτεία, για τη συνήθεια δηλαδή των αρχαίων σπαρτιατών να μαχαιρώνουν κρυφά και μέσα στη νύχτα δούλους. ‘Ο, τι κάνουν δηλαδή οι χρυσαυγίτες με τους μετανάστες και όχι μόνο με τους μετανάστες.

Μιλάει η ΝΔ του Μάκη Βορίδη, που τον είχε χρίσει μέσα από τη φυλακή ο Γεώργιος Παπαδόπουλος γραμματέα της νεολαίας της ΕΠΕΝ. Του Βορίδη που κυνηγούσε αριστερούς φοιτητές με το τσεκούρι, που κυκλοφορούσε με μπότες και στολή παραλλαγής, που χαιρετούσε ναζιστικά τον Μιχαλολιάκο σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας

Για τη διάχυση των απεργιακών αγώνων

Ξαναβρίσκουμε το νόημα των μικρών δράσεων. Οι μεγάλες γίνανε παιχνίδι στα χέρια των ηγεσιών. Αυτές έχουν τις δικές τους πολιτικές ατζέντες και καλούν τον κόσμο σε μίζερες, νομοταγείς και άσφαιρες 24ωρες και 48ωρες απεργίες χωρίς προοπτική...

Προκήρυξη 

συλλογικότητας καθηγητών, δασκάλων, ανέργων και αλληλέγγυων που μοιράστηκε στις πορείες και σε συνελεύσεις εκπαιδευτικών.  Η συλλογικότητα συναντιέται κάθε Δευτέρα στις 7 μμ, στο ΕΜΠ.

«Θα χυθεί αίμα!»

Μ’ αυτή την απειλητική λακωνική φράση, ένας από τους πολλούς διατεταγμένους στην υπηρεσία του κεφαλαίου υπουργούς των τελευταίων ετών –στη συγκεκριμένη περίπτωση ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Λοβέρδος– είχε εγκαινιάσει στις αρχές του 2010 τα μέτρα λιτότητας που μέσα σε τρία χρόνια θα εξελίσσονταν σε μέτρα πλήρους απαξίωσης της εργασιακής μας δύναμης και γενικευμένης φτωχοποίησης και ταπείνωσης.

Πράγματι, τόσο το εν λόγω σκουπίδι όσο και όλοι οι συνάδελφοί του που τον διαδέχτηκαν σ’ αυτό το πόστο φρόντισαν να κάνουν πράξη τα λόγια του:

Το Κράτος δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα...

Η Κυβέρνηση είναι η μόνη υπεύθυνη για την δολοφονία του Π. Φύσσα. Η εκτέλεση τελέστηκε με την επιτήρηση κρατικών οργάνων (4 αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ) που παρείχαν προστασία στον φυσικό αυτουργό κατά την εκτέλεση της δολοφονίας. Η "χρυσή αυγή" είναι ένας πολιτικός μηχανισμός που εκπορεύεται από το βαθύ κράτος των κατασταλτικών μηχανισμών και του δικαστικού σώματος. Εκεί βρίσκεται το πραγματικό πολιτικό κέντρο της "χρυσής αυγής" και όχι στους φαιδρούς κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της. Υπεύθυνοι για αυτή την κρατική πολιτική βίας με την έννοια της φυσικής και ηθικής αυτουργίας είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός της δημόσιας Τάξης.

Η στρατηγική της “εθνικής αναδίπλωσης” και η “χρυσή αυγή”

Οι εξελίξεις που σηματοδοτούνται με την πολιτική παρέμβαση της χρυσής αυγής στο πολιτικό σκηνικό δυστυχώς δεν εντάσσονται σε κανένα σχέδιο “αποπροσανατολισμού” και “εκτροπής” όπως δήλωσε ο ο Α. Τσίπρας. Αποτελούν την αιχμή του δόρατος της αναδιαμόρφωσης της αστικής πολιτικής στη χώρα μας. Η στρατηγική της “εθνικής αναδίπλωσης” γίνεται πλέον ηγεμονική στους χώρους της αστικής τάξης. Η εμπέδωσή της απαιτεί ανακατατάξεις στο χώρο των αστικών πολιτικών δυνάμεων για να διεκπεραιώσουν αυτή την στρατηγική προς όφελος του αστισμού. Η “χρυσή αυγή” είναι ο πολιτικός μηχανισμός που επιταχύνει αυτές τις εξελίξεις και επιβάλει τις αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα αλλά και στο ίδιο το κράτος. Ήδη μερίδες τις αστικής τάξης - όπως εφοπλιστές και βιομήχανοι - έχουν ήδη αρχίσει να ετοιμάζονται για την “επόμενη μέρα” και να παρεμβαίνουν όλο και πιο ενεργά στην πολιτική σκηνή προβάλλοντας ανοικτά πλέον τις δικές τους απαιτήσεις. 

Εικόνες από την διαδήλωση στην ΑΘΗΝΑ (18/9/13)

Αμφιάλη: Δολοφονία αντιφασίστα και συγκέντρωση σημερα στις 18.00. Σύλληψη δράστη

Περισσότερα εδώ:
Αμφιάλη: Δολοφονία αντιφασίστα και συγκέντρωση σημερα στις 18.00. Σύλληψη δράστη.

Οι παπάρες του Στάθη για την «χρυσή αυγή»…

( ένα σχόλιο στο κείμενο: OΡΚΣ ΜΕ ΓΡΑΒΑΤΑ )

- Επιμένει η ταπεινότης μου: η Χρυσή Αυγή πέφτει στα ποσοστά της.

 Αόμματος: Δεν είναι κύρια θέμα «ποσοστών» αλλά «κοινωνικών ερεισμάτων» τα οποία ανεβαίνουν... 

- Μην ξεχνάτε ότι το εργάκι αυτό το έχουμε ξαναδεί στη γέννηση, τη διαδρομή και το σβήσιμο του ΛΑΟΣ.

Αόμματος: πρόκειται για εντελώς διαφορετικό έργο…

- Ομως πλέον εκτός απ’ το να κραυγάζει, θα έπρεπε τώρα και να ομιλεί. Κι έτσι η επιτυχία της έγινε το πρόβλημά της.

Αμόρφωτος: Δεν γνωρίζει τίποτα για την «γλώσσα» της «χρυσής αυγής». Γνωρίζει μόνον να ομιλεί την «γλώσσα» που έμαθε κάποτε στο ΚΚΕ. Και ιδού τα αποτελέσματα:

Πάνο μαζί, για την ανατροπή!

Η σημερινή, βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού παραμένει ενεργή, θα γνωρίσει και νέες περιπλοκές, πιθανόν και παροδικές, σαθρές και αναιμικές ανακάμψεις. Ωστόσο, η δομική κρίση του κεφαλαίου θα λυθεί τελικά, ή με τη βίαιη καπιταλιστική καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και μια νέα ποιοτική, αντιδραστική και συνολική ανασυγκρότηση του συστήματος ή με τη βίαιη επαναστατική απαλλοτρίωση του κεφαλαίου, για την υπέρβαση του καπιταλισμού και την κατάργηση της κεφαλαιακής σχέσης, με την πορεία προς το σοσιαλισμό - κομμουνισμό της εποχής μας. Τη μόνη ιστορική προοπτική που μπορεί να γλιτώσει τους λαούς από τη βαρβαρότητα. Αυτές οι «δυο προοπτικές» γεννούν μια νέα εποχή της ταξικής πάλης.

(ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ της 2ης ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ)

Μια μικρή τσόντα από το μπουρδέλο της Πλατείας Συντάγματος...

Δημοσκόπηση Κάπα Research: «Σαρώστε τους ‘βλαχοδήμαρχους’»

Μια δημοσκοπική έρευνα της  Κάπα Research που δημοσιεύεται στο "ΒΗΜΑ" επιβεβαιώνει τις επιφυλάξεις μας για τα όρια και την εμβέλεια της γραμμής της "πολιτικοποίησης" των δημοτικών εκλογών όπως αυτή εκφέρεται από τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ανεπάρκεια της Αριστεράς συνολικά να διαμορφώσει μια άλλη πολιτική απέναντι στον "Καλλικράτη". (βλέπε: Ποιά είναι τα όρια ανάμεσα στην "πολιτικοποίηση" και την "κομματικοποίηση" των δημοτικών εκλογών;).

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Αναδημοσίευση από aftodioikisi.gr

Την πρόθεσή τους να «σαρώσουν» τους «βλαχοδήμαρχους» εκφράζουν οι πολίτες σε πανελλαδική έρευνα της εταιρείας Κάπα Research που πραγματοποιήθηκε από τις 3 έως τις 18 Ιουλίου σε δείγμα 30.249 ατόμων.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσιεύει το «βήμα της Κυριακής»:

-Το 62,9% των πολιτών δηλώνουν ότι δεν θέλουν να επανεκλεγεί ο σημερινός δήμαρχος έναντι του 27,1% που δηλώνουν να επανεκλεγεί. Παράλληλα το 59,3% δηλώνουν ότι έχουν «μάλλον αρνητική» ή «αρνητική» γνώμη για το σημερινό δήμαρχο έναντι 37,8% που έχουν «μάλλον θετική» ή «θετική» γνώμη.

ΕΡΤ3 - Θεματική συζήτηση : Αποανάπτυξη - Τοπικοποίηση

Γεώργιος Νέγρος, ο τίγρης του Αιγαίου

Αναδημοσίευση από το "ΤΕΟΣ ΡΟΜΒΟΣ"

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΕΓΡΟΣ;

Αγαπητοί φίλοι, επισκέπτες, αναγνώστες του ιστολόγιου,

Οδηγήθηκα στη συγγραφή ενός βιβλίου για τη ζωή των πειρατών έχοντας κατά νου τη γοητεία που είχαν ασκήσει πάνω μου, σαν παιδί, οι περιπέτειες αυτών των ανθρώπων της θάλασσας και που φάνταζαν στα μάτια μου σαν ένα ταξίδι προς την Ελευθερία.

Ο πειρατής Γεώργιος Νέγρος ήταν πρόσωπο υπαρκτό. Γεννήθηκε το 1807 στο Βαθύ Σάμου και έδρασε στο Αιγαίο από το 1840 μέχρι το 1851 οπότε τον ξεκάνανε. Για το γράψιμο του βιβλίου χρειάστηκαν έρευνες πολλές και άπειρα διαβάσματα και στοχασμοί, ώσπου να κατανοήσω και να συμπεράνω κάτι που ίσως όλοι εσείς το ξέρατε από την αρχή. Ότι η προσωπική και η κοινωνική απελευθέρωση μπορεί να είναι τα ζητούμενα αλλά και γω σαν έλλογο ον δεν δύναμαι να εξωραΐζω και να εγκωμιάζω τη βία και το έγκλημα.

Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Άγγελου Τσέκερη

Υπάρχει σήμερα πολύ μεγάλη συζήτηση για το πού είναι ο κόσμος. Τι έχουν απογίνει οι Αγανακτισμένοι, το κίνημα των πλατειών, οι τεράστιες διαδηλώσεις των προηγούμενων χρόνων. Οι μνημονιακοί διαμορφωτές σκέψης, μάλιστα, που πριν από κάποιον καιρό έσκιζαν τα ρούχα τους για τη βία και την ανομία, τώρα έχουν βρει καινούργιο επιχείρημα. «Ορίστε, δεν κουνιέται φύλλο. Ο κόσμος έχει λογικευτεί, καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος». Κάποιοι μάλιστα ανακαλύπτουν σε αυτή την ησυχία και σημάδια ότι η οικονομική κατάσταση βελτιώνεται.

Στην πραγματικότητα τίποτα δεν βελτιώνεται. Οι πολίτες στην μεγάλη πλειονότητά τους ούτε με τη δυστυχία έχουν συμφιλιωθεί ούτε φως στην άκρη κάποιου τούνελ βλέπουν. Οι άνθρωποι όμως, περνάνε από το ατομικό στο συλλογικό μόνο στην περίπτωση που θεωρούν ότι αυτό θα έχει κάποιο αποτέλεσμα. Τζάμπα κινητοποιήσεις στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχουν. Οι μόνοι που πάνε σε διαδηλώσεις για να κουβαλήσουν πανό και να δούνε φίλους τους είναι οι οργανωμένοι αριστεροί. Το κάνουν συστηματικά από τη μεταπολίτευση και το συνεχίζουν και σήμερα σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν διοργανωτής είναι οι θλιβερά αναξιόπιστες διοικήσεις των συνδικάτων.

«Nein αυτοί-όχι εμείς, στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για το χρέος»

Οι καθηγητές Γιάνης Βαρουφάκης, Λούκα Κατσέλη και Γιώργος Σταθάκης αναλύουν σε μια συζήτηση που διοργάνωσε η «Εφ.Συν.» τις εναλλακτικές προτάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση.

Περισσότερα εδώ: Στρογγυλό τραπέζι για την εναλλακτική πρόταση στα Μνημόνια

Αστοί, νοικοκυραίοι, εστιάτορες και καφετζήδες

Αναδημοσίευση από το barikat.gr

του Ηλία Ιωακείμογλου

"Σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο" είναι το σύνθημα που γράφει στη σημαία της η αστική τάξη, αυτή η παρακμιακή αστική τάξη που γνωρίζει πλέον να αυξάνει τα κέρδη της μόνο χάρη σε προνόμια: χάρη στους μισθούς πείνας που επιβάλλουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, στις φοροαπαλλαγές, τη φοροαποφυγή και τη φοροδιαφυγή, την εύκαμπτη και ανυπεράσπιστη, και για αυτό υπάκουη εργασιακή δύναμη, στη διάλυση των θεσμών προστασίας των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων. Πρόσφατο δείγμα της παρακμής της επιχειρηματικής τάξης, η δήλωση των εστιατόρων και των καφετζήδων ότι δεν προτίθενται να μετατρέψουν σε μείωση των τιμών την αναγγελθείσα μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Πρόκειται για γλαφυρό παράδειγμα της ανικανότητας της επιχειρηματικής τάξης, μικρής και μεγάλης, να διατυπώσει και να ακολουθήσει μια ηγεμονική πολιτική, δηλαδή μια πολιτική που θα μπορούσε να εμφανίσει την επιδίωξη του ιδιοτελούς συμφέροντος της επιχειρηματικής τάξης ως συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας. Βρισκόμαστε πλέον σε μια εκπληκτική ιστορική φάση κατά την οποία η κυρίαρχη αστική τάξη και ο ταπεινός δούλος της, η παλαιά μικροαστική τάξη, όχι μόνο δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν το γενικό συμφέρον (έστω ως έμμεση και στρεβλή έκφραση του δικού τους εγωιστικού συμφέροντος), αλλά δεν το θεωρούν και αναγκαίο -ούτε και έχουν την ευφυία να μην επιδεικνύουν το γυμνό συμφέρον τους. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση ηγεμονικής κρίσης και το ερώτημα που μπορούμε πλέον να θέτουμε είναι με ποιο τρόπο αυτή η ηγεμονική κρίση μπορεί να μετατραπεί (ή να μην μετατραπεί) σε επαναστατική κατάσταση.

Η ευγένεια του Αλέξη Τσίπρα...

Επίδειξη ευγένειας και αυτοσυγκράτησης από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη συνέντευξη που παραχώρησε χτες στην εφημερίδα η οποία κυκλοφορεί με το όνομα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Γνωρίζοντας ότι φιλοξενείται από ένα έντυπο το οποίο εκδίδεται κάτω από τις πιο ακραίες «μνημονιακές» προδιαγραφές, κατόρθωσε να αποφύγει κάθε σχετική νύξη, παρά το γεγονός ότι τα ερωτήματα που του τέθηκαν τον οδηγούσαν κάθε τόσο στη σκέψη «μα πώς μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου;». Η συνέχεια εδώ: 

Η ευγένεια του Αλέξη Τσίπρα

Για την δουλειά των "ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ" στις "ΛΑΪΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ" του ...ΣΥΡΙΖΑ

...Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τα πάντα ώστε να οικοδομηθεί μια πλατιά λαϊκή ενότητα, ένα παλλαϊκό πολιτικό ρεύμα ανατροπής, αποτέλεσμα της πολιτικοποίησης κάθε επιμέρους αγώνα και κινητοποίησης. Μια πολιτικοποίηση που θα οικοδομηθεί μέσα από ανοιχτές λαϊκές επιτροπές με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης οι οποίες θα μετατρέπουν κάθε επιμέρους αγώνα σε υπόθεση όλης της κοινωνίας συνδράμοντας τους εργαζόμενους που βρίσκονται στο επίκεντρο της σύγκρουσης με την κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη και οι φίλοι του καλούνται να συμβάλλουν ώστε να συγκροτηθούν λαϊκές επιτροπές υπεράσπισης των δημοσίων αγαθών, ενάντια στις απολύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε πόλη, νομό και περιφέρεια. Ανοιχτές λαϊκές επιτροπές παντού. Επιδίωξή μας είναι να εκπεμφθεί ρητά και πειστικά στην κοινωνία η αποφασιστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ για δημοκρατική ανατροπή τώρα...

(Από την Πολιτική Απόφαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ)

Η σταλινοτροστκιστική σύλληψη των "λαϊκών επιτροπών",  η οποία πέρασε με την παραπάνω διατύπωση στην Πολιτική Απόφαση της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια αποτυχημένη εκ των προτέρων επιλογή. Δεν έχει καμιά πιθανότητα να ορθοποδήσει, όσο και αν προσπαθεί η Γ. Ραντού να μας πείσει για το αντίθετο με το δημοσίευμα της στην "ισκρα" που έχει τον προπαγανδιστικό τίτλο: "ΠΑΝΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΛΑΪΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ".  

Μια κυβέρνηση της αριστεράς στη Χιλή (1970-1973)

Του Κρίτωνα Ηλιόπουλου

40 χρόνια μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ

Αμέσως μετά το πραξικόπημα του Πινοτσέτ στις 11 Σεπτέμβρη 1973 υπήρξε μια συσπείρωση της χιλιάνικης και της παγκόσμιας αριστεράς κατά της φρίκης της δικτατορίας. Όμως πρωτύτερα, στα τρία χρόνια της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, 1970-73, υπήρχαν πολλές διαφωνίες μέσα στο αριστερό στρατόπεδο της μεγάλης «μάχης της Χιλής». Επιπλέον, για πολλά χρόνια, η ευθύνη για την ήττα αποδιδόταν από αρκετούς σε εκείνες τις διαφωνίες ή στα λάθη τακτικής και στρατηγικής της Λαϊκής Ενότητας (Λ.Ε). Εάν ρίξουμε μια πιο ψύχραιμη ματιά, σήμερα 40 χρόνια μετά το βομβαρδισμό του προεδρικού μεγάρου της Χιλής, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν ήταν οι εσωτερικές αδυναμίες που έφταιξαν για την ήττα αλλά μάλλον η «υπεροπλία» και η μεγαλύτερη ισχύς του αντίπαλου. Επίσης από την απόσταση του χρόνου θα διαπιστώσουμε ότι οι επιτυχίες της αριστερής κυβέρνησης ήταν εντυπωσιακές και πολύ περισσότερες από τις αποτυχίες. Η κριτική για τις ευθύνες της ήττας βασίζεται ακριβώς σ’ αυτές τις επιτυχίες. Εφόσον επί τρία «ατέλειωτα» χρόνια απίστευτων καθημερινών αλλαγών και συγκρούσεων στην κοινωνία της Χιλής, το κίνημα της Λαϊκής Ενότητας κατάφερε αυτά που κατάφερε χωρίς να ανατραπεί, θα μπορούσε να είχε νικήσει. Μερικοί υποστήριξαν ότι δεν θα μπορούσε. Άλλοι επικέντρωσαν στη δύναμη που έχουν οι κάννες και ότι ήταν ζήτημα όπλων. Ωστόσο στην κοντινή Αργεντινή ηττήθηκε λίγο αργότερα και αυτή η άποψη. Στις κουτσομπολίστικες στήλες μπορεί να διαβάσουμε για τη διαμάχη περί του αν αυτοκτόνησε ή σκοτώθηκε ο Αλιέντε, για το αν έπινε ή δεν έπινε ουίσκι και άλλες θεωρίες που έχουν στόχο να μειώσουν την αξία της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας και της προσωπικότητας του προέδρου της. Δεν έχει νόημα να κάνουμε μαντείες και «μετά Χριστόν» προφητείες, η συζήτηση αυτή κράτησε πολλά χρόνια και αποδείχτηκε άγονη.

Ποιά είναι τα όρια ανάμεσα στην "πολιτικοποίηση" και την "κομματικοποίηση" των δημοτικών εκλογών;

Τα τύμπανα του πολέμου άρχισαν να ηχούν... Τα χαρακώματα να αντιστέκονται σπασμωδικά. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές ενεργοποίησε πλήρως τους αμυντικούς μηχανισμούς του συστήματος και των συστημικών. Γιατί; Η απάντηση προκύπτει από την κωδικοποίηση των επίμαχων και ουσιαστικών στοιχείων της ομιλίας

(από το κείμενο "Τα επίμαχα και ουσιαστικά από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα για την Αυτοδιοίκηση" του Τζόκα Σπύρου, μέλους της Κ.Ε., συντονιστή του Τμήματος Αυτοδιοίκησης του ΣΥΡΙΖΑ)

Μερικές παραγράφους πιο κάτω, ο Σ. Τζόκας επιχειρώντας αυτή την κωδικοποίηση, δίνει την δική του ερμηνεία για το πως αντιλαμβάνεται ότι "ο Αλέξης Τσίπρας πολιτικοποίησε τις αυτοδιοικητικές εκλογές":

Πρόθεση της κυβέρνησης είναι η αποπολιτικοποίηση των αυτοδιοικητικών εκλογών ώστε να μην μπορεί να φτιαχτεί χάρτης με μπλε και κόκκινους νομούς, δηλαδή να μην εξάγεται καθαρό πολιτικό συμπέρασμα σε σχέση με τη δύναμη των κομμάτων. Τρέμουν με την ισχυρή πιθανότητα καταβαράθρωσης του ΠΑΣΟΚ, που ελέγχει σήμερα σε μεγάλο βαθμό την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Μα αυτή η πολιτική προσέγγιση δεν είναι ο ορισμός της "κομματικοποίησης" των δημοτικών εκλογών; Δεν είναι το μοναδικό σημείο ούτε στο κείμενο του Σ. Τζόκα, ούτε στην τελευταία απόφαση της ΚΕ το οποίο δημιουργεί συγχύσεις ανάμεσα στην "κομματικοποίηση" και στην "πολιτικοποίηση" των αυτοδιοικητικών εκλογών.

To «σκάνδαλο του φοίνικα»...

Όλοι θα έχετε δει φοίνικες να πεθαίνουν μαζικά σε δημόσιους χώρους, στους δρόμους και στις αυλές των σπιτιών. Η αιτία του κακού ακούει στο όνομα “κόκκινος ρυγχωτός κάνθαρος”. Πρόκειται για το δολοφονικό σκαθάρι που έφτασε στη χώρα μας το 2004 με εισαγωγές μολυσμένων δέντρων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.Ένα αναλυτικό ρεπορτάζ για αυτό το θέμα εδώ:

«σκάνδαλο του φοίνικα»

Όμως, όταν το κράτος δεν μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημα, έρχεται η "υγιής επιχειρηματικότητα" να καλύψει το κενό που αφήνει. Αποκαλυπτικό το παρακάτω δημοσίευμα:

«Κάποιοι μεθοδεύουν σκόπιμα την εξάπλωση του σκαθαριού στους φοίνικες για να καρπωθούν τα κονδύλια της Ε.Ε.»

Καλό σου ταξίδι Αχιλλέα...

Τον Αχιλλέα τον γνωρίσαμε σαν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΠΑΣΑ. Τον ξαναβρήκαμε στην Πλατεία Συντάγματος όπου είχε δραστηριοποιηθεί στην "ομάδα επικοινωνίας" της ανοικτής συνέλευσης. Ξανασυναντήσαμε τον Αχιλλέα πολλές φορές στους δρόμους με την κάμερα στους ώμους. Τον τελευταίο καιρό, είχε αφιερωθεί στην κινητοποίηση στην ΕΡΤ. Εκεί θα πήγαινε και σήμερα το πρωί, όταν σχόλασε. 

Δεν πρόλαβε...

Για την "κυβερνητικότητα" της Αριστεράς...

(Από το "ΣΑΛΟ 120 ΜΕΡΕΣ ΣΤΑ ΣΟΔΟΜΑ" του Πιερ Πάολο Παζολίνι)

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η γέννηση της βιοπολιτικής" του Michel Foucault

Λένε συχνά ότι στον Μαρξ τέλος πάντων, αυτό λένε όσοι τον γνωρίζουν, δεν υπάρχει ανάλυση της εξουσίας, ότι η θεωρία του Κράτους είναι ανεπαρκής, κι ότι είναι καιρός να αρχίσουμε να την κάνουμε. Αλλά είναι τόσο σημαντικό να διαθέτουμε μια θεωρία του Κράτους; Στο κάτω - κάτω, οι Άγγλοι την έχουν αποφύγει και γενικά έχουν, τουλάχιστον μέχρι τα τελευταία αυτά χρόνια, κυβερνηθεί σχετικά καλά χωρίς θεωρία του Κράτους. Πάντως, η τελευταία θεωρία του Κράτους υπάρχει στον Χομπς, δηλαδή σε κάποιον που ήταν συγκαιρινός και ταυτόχρονα «supporter» ενός τύπου μοναρχίας τον οποίον οι Άγγλοι ξεφορτώθηκαν εκείνη την εποχή. Και μετά τον Χομπς έχουμε τον Λοκ. Ο Λοκ δεν κάνει πλέον μια θεωρία του Κράτους, κάνει μια θεωρία της διακυβέρνησης. Επομένως, μπορούμε να πούμε ότι το αγγλικό πολιτικό σύστημα δεν λειτούργησε ποτέ, αλλά και η φιλελεύθερη θεωρία δεν λειτούργησε ποτέ με αφετηρία ή διαθέτοντας μια θεωρία του Κράτους. Διέθεταν αρχές διακυβέρνησης.

Τελικά, ας αποφασίσουν, και πάλι, οι μαρξιστές για το αν υπάρχει ή όχι θεωρία του Κράτους στον Μαρξ. Όσο για μένα, αυτό που θα πω είναι πως ό,τι λείπει από τον σοσιαλισμό δεν είναι τόσο μια θεωρία του Κράτους, είναι μια διακυβερνησιακή λογική, είναι ο ορισμός αυτού που θα ήταν μέσα στον σοσιαλισμό μια διακυβερνησιακή ορθολογικότητα, δηλαδή ένα λελογισμένο και υπολογίσιμο μέτρο της έκτασης των τρόπων και των στόχων της διακυβερνησιακής δράσης. Ο σοσιαλισμός διαθέτει ή προτείνει μια ιστορική ορθολογικότητα. Την ξέρετε, περιττό να προσθέσω κάτι. Προτείνει μια οικονομική ορθολογικότητα. Ο Θεός ξέρει πόσες συζητήσεις έχουν γίνει, ιδιαίτερα το 1920 - 1930, για να μάθουμε αν αυτή η ορθολογικότητα ευσταθούσε ή δεν ευσταθούσε. Οι νεοφιλελεύθεροι για τους οποίους σας μίλησα, όπως ο φον Μίζες, ο Χάγεκ κ.λπ., έχουν αρνηθεί, ο φον Μίζες προπάντων αρνήθηκε, περίπου εκείνα τα χρόνια, ότι υπάρχει μια οικονομική ορθολογικότητα του σοσιαλισμού. Υπήρξε απάντηση, άλλωστε θα επανέλθουμε σχετικά.

Η τελευταία πληγή του εμφυλίου

(εικόνα από την "ΣΤάΣΗ στο Χαλάνδρι")

Στις 28 Αυγούστου του 1949 άρχισε η υποχώρηση των τμημάτων του ΔΣΕ, η οποία ολοκληρώνεται την επομένη ημέρα από το πέρασμα της Μπάρας, τη μόνη ανοιχτή συνοριακή διάβαση προς την Αλβανία. Τα τελευταία προπύργια του ΔΣΕ, το Κάμενικ και το Γκόλιο, που κάλυπταν την υποχώρηση των τμημάτων, εγκαταλείπονται από τους υπερασπιστές τους, οι οποίοι εισέρχονται και αυτοί στην Αλβανία. Τις επόμενες ημέρες θα συνεχιστεί η διαφυγή ξεκομμένων μαχητών και ομάδων. Η τελευταία μάχη που έδωσε ο ΔΣΕ, δεν πιστοποίησε την καταστροφή του, αλλά την αδυναμία του να συνεχίσει τον πόλεμο. Οι δυνάμεις του, με «το όπλο παρά πόδα», υποχώρησαν συγκροτημένα και μπήκαν στο έδαφος της Αλβανίας. Θα ακολουθήσουν δεκαετίες πολιτικής προσφυγιάς στη μακρινή Τασκένδη και σε άλλες χώρες της Ανατολικής της Ευρώπης.

Θα περάσουν πολλά χρόνια για να μπορέσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Όμως κάποιοι απ΄ αυτούς δεν θα αποκτήσουν ποτέ αυτή την δυνατότητα επιστροφής. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους. Κάποιοι παλιότεροι τους έχουν ξεχάσει. Κάποιοι άλλοι που πολέμησαν μαζί τους δεν θέλουν να τους θυμούνται. Και οι αρχές, με κυνισμό, περιμένουν απλώς να πεθάνουν. Κι όμως, εκείνοι ζουν ακόμα με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να ξαναδούν τον τόπο που γεννήθηκαν. Είναι οι τελευταίοι πολιτικοί πρόσφυγες που τους αρνούνται ακόμα την ελληνική ιθαγένεια. Περισσότερα γι' αυτό το θέμα, εδώ: 

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ