Έσπασε ο τσαμπουκάς του ΣΑΜΑΡΑ;

τα συνεταιράκια του…

Από τις πρόσφατες εξελίξεις όπως αυτές καταγράφονται με την απόφαση του ΣΤΕ και την συνάντηση των αρχηγών της τρικομματικής κυβέρνησης, ένα μόνο στοιχείο κρατάμε, το οποίο έχει σημασία για την από εδώ και πέρα άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής: Τώρα ο Σαμαράς είναι αναγκασμένος αναδιπλωθεί, να κάνει συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, αλλά και να σεβαστεί τα όρια της αστικής νομιμότητας, αν θέλει να παραμείνει πρωθυπουργός. Ο μη σεβασμός της απόφασης του ΣΤΕ σημαίνει δυνατότητα επιβολής κυρώσεων. Η ΕΡΤ θα πρέπει να λειτουργήσει σε λίγες ώρες...

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να σπάσει ο “τσαμπουκάς” του ΣΑΜΑΡΑ, αυτός ο “τσαμπουκάς” που λειτουργεί ως πολιτικό εργαλείο συσπείρωσης της ακροδεξιάς της ΝΔ με την ναζιστική χρυσή αυγή. Δύσκολο να συμβεί: Οι αυταρχικές πολιτικές και οι μηχανισμοί απ' τους οποίους εκπορεύονται δεν έχουν ελαστικότητα σε αναπροσαρμογές και μετασχηματισμούς. Δεν πιστεύουμε ότι θα “εκδημοκρατιστεί” ο Σαμαρας, όπως απαιτούν οι συνέταιροί του στην τρικομματική κυβερνηση. Για να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η κυβέρνηση, μάλλον το αντίθετο θα πρέπει να συμβεί...

Συγκέντρωση και πορεία στα γραφεία της Digea

(σκίτσο από την σημερινή απεργιακή "εφημεριδα των συντακτών")

Συγκέντρωση-πορεία στα γραφεία της DIGEA
(Σωρού 26, Μαρούσι)
Δευτέρα 17 Ιούνη, 12 μ.μ.
Προσυγκέντρωση: Σταθμός Προαστιακού «Κηφισίας»

Το κυβερνητικό διάταγμα της Τρίτης 11 Ιούνη για το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση πάνω από δυόμισι χιλιάδων εργαζόμενων αναβίωσε, εκτός όλων των άλλων, και δύο παμπάλαιες εικόνες στους υπερσύγχρονους ψηφιακούς δέκτες της χώρας: το μαύρο στα κανάλια της κρατικής τηλεόρασης και τις χρωματιστές μπάρες της πάλαι ποτέ «διακοπής» στην προσπάθεια αναμετάδοσης του απεργιακού προγράμματος της ΕΡΤ από τον τηλεοπτικό σταθμό 902. Και αν τους ηθικούς αυτουργούς και των δύο εικόνων τους γνωρίζουμε καλά, τώρα μάθαμε (ή ξαναθυμηθήκαμε) και τους τεχνικούς αυτουργούς: τους καναλάρχες που έχουν συμπράξει στην DIGEA – Ψηφιακός Πάροχος Α.Ε.

Γιατί έφτασε το τέλος της τρικομματικής κυβέρνησης

Αυτές τις μέρες με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ, η κοινωνική πόλωση εσωτερικεύτηκε στην “καρδιά” του κράτους και δημιούργησε ρήγματα στον “εκσυγχρονισμό” του. Το ποτήρι ράγισε και δεν επιδέχεται συγκόλληση. Το αύριο θα είναι διαφορετικό από το χθες. Η “σπίθα που έβαλε φωτιά στον κάμπο” δεν ήταν κάποιος εργατικός αγώνας, αλλά μια πρωτοβουλία του ίδιου πρωθυπουργού. Οι εξελίξεις ξεπερνούν τους πολιτικούς σχεδιασμούς των μηχανισμών του πολιτικού συστήματος αλλά και σχεδιασμούς της Αριστεράς, η οποία περί άλλων τύρβαζε την προηγούμενη περίοδο εγκλωβισμένη στους εσωτερικούς της ανταγωνισμούς και αντιθέσεις...

Η κοινωνική πόλωση είναι δημιούργημα της κρίσης του καπιταλισμού η οποία διευρύνει την κοινωνική περιθωριοποίηση των δυνάμεων του κόσμου της εργασίας, δυνάμεων τις οποίες δεν μπορεί να ενσωματώσει στον κοινωνικό ιστό μέσω της διανομής των θέσεων εργασίας. Σήμερα η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε όλος ο κόσμος θα μπορούσε να δουλεύει λιγότερο αλλά και  με ένα άλλο σύστημα διαχείρισης να επιλυθούν όλα τα ζητήματα επιβίωσης (διατροφής, κοινωνικής περίθαλψης και εκπαίδευσης κλπ). Όμως ολοένα και μεγαλώνει το τμήμα εκείνο του πληθυσμού το οποίο βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν έχει εργασία, δεν πρόκειται να αποκτήσει και οδηγείται στην φυσική εξόντωση.

Διεκόπη το δορυφορικό σήμα της ΕΡΤ έπειτα από αίτημα του πρέσβη της Ελλάδας στο Ισραήλ

Η εταιρεία που μετέδιδε το δορυφορικό σήμα της ΕΡΤ, μέσω EBU, διέκοψε την παροχή σήματος, έπειτα από αίτημα του πρέσβη της Ελλάδας στο Ισραήλ. Το μήνυμα που δημοσιεύτηκε στο Twitter, στον λογαριασμό @ErtSocial ανέφερε: «Διέκοψε την παροχή σήματος η εταιρία που μετέδιδε το δορυφορικό σήμα της ΕΡΤ μέσω της EBU -και η οποία εδρεύει στο Ισραήλ- έπειτα από αίτημα του πρέσβη της Ελλάδας στο Ισραήλ.»

Δημοκρατία για κασιδιάριδες...

Οι μεγαλοεκδότες, ναι οι ίδιοι διαπλεκόμενοι που ξέρεις όλα αυτά τα χρόνια, χαρακτήρισαν την απεργία στα ΜΜΕ αντιδημοκρατική και εκδίδουν απεργοσπαστικά φύλλα. 

Και αν στη Γαλλία, η Liberation βγήκε με μαύρο εξώφυλλο, η Humanite το ίδιο, οι ιταλικές εφημερίδες με φωτογραφίες δακρυσμένων εργαζομένων της ΕΡΤ,  τι εξώφυλλο και ρεπορτάζ φιλοξενούν οι ελληνικές απεργοσπαστικές εφημερίδες; 

 

Οι μεγαλοεκδότες λένε ότι σπάσανε την απεργία , την αντιδημοκρατική, για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία, δηλαδή το δικαίωμα στην ενημέρωση για το lifestyle του στόκου Κασιδιάρη. 

Μετα 38 χρόνια ξανακυκλοφορεί η «Αδέσμευτη Γνώμη»

Το 1975 για πρώτη φορά οι δημοσιογράφοι εξέδωσαν 

την «Αδέσμευτη Γνώμη»:

Σήμερα βλέπουπε ΕΡΤ 3! Ζωντανή αναμετάδοση

Αγοράστε την Κυριακή την "Αδέσμευτη Γνώμη", την μόνη μη-απεργοσπαστική εφημερίδα

Δεν αγοράζουμε τα απεργοσπαστικά φύλλα, στηρίζουμε το απεργιακό φύλλο

Απεργιακή εφημερίδα, με τίτλο «Αδέσμευτη Γνώμη», αποφάσισε να εκδώσει το Διασωματειακό συντονιστικό όργανο των εργαζομένων στον Τύπο. Η εφημερίδα θα είναι η μόνη μη-απεργοσπαστική, που θα κυκλοφορήσει το Σαββατοκύριακο, με κείμενα και άρθρα των απεργών δημοσιογράφων. Στόχος είναι η αντικειμενική ενημέρωση του κοινού για την πραξικοπηματική παρέμβαση στην ΕΡΤ αλλά και για τον στραγγαλισμό της ενημέρωσης που επιδιώκει η κυβέρνηση κατεβάζοντας τους πομπούς. Δεν θα κυκλοφορήσουν η "Αυγή", η "Εφημερίδα των Συντακτών" και ο "Ριζοσπάστης".

Δημήτρης Τρίμης: Περί Ενημέρωσης και απεργίας

 Αναδημοσίευση από το syspeirosi.wordpress.com

Από σήμερα το πρωί η ιστοσελίδα της ΕΣΗΕΑ http://www.esiea.gr αναμεταδίδει “ζωντανά” και συνεχώς σε 24ωρη βάση το τηλεοπτικό πρόγραμμα της ΕΡΤ -όπως και χιλιάδες ηλεκτρονικά και διαδικτυακά ΜΜΕ.

Την ίδια ώρα τα “παπαγαλάκια” της κυβέρνησης ήδη από χθές διακινούν το επικοινωνιακό υλικό της “ομάδας αλήθειας” της Συγγρού ότι η ΕΣΗΕΑ απεργώντας φιμώνει την Ενημέρωση και κλείνει εφημερίδες…

Αυτά τα έγραψε το γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και ο φίλος μου ο Κανέλλης στα χθεσινά ΝΕΑ και επανέλαβε πριν λίγο ο πασίγνωστος, για τις επιχειρηματικές του …επιτυχίες, Τράγκας, από τη συχνότητα του απεργοσπαστικού Real FM, του ραδιοφώνου δηλαδή του Ομίλου του Νίκου Χατζηνικολάου ο οποίος μαζί με τον Ψυχάρη, Μπόμπολα, θέμο Αναστασιάδη, Αλαφούζο, Σκαναβή, Μπενέκο, Κουρτάκη κ.λπ, πάνε την απεργία στα δικαστήρια.

Δημήτρης Τρίμης

πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ

Ι. Τσουκαλας, ευρωβουλευτής ΝΔ: Η ευθανασία ως θεραπευτική μέθοδος

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Ιωάννη Τσουκαλά

Έντρομος ακροώμαι την αποκρουστική σιγή που επιβλήθηκε στα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, υπό τον εκκωφαντικό θόρυβο των υπερχρεωμένων, διαπλεκόμενων, χωρίς άδεια λειτουργούντων ιδιωτικών αντίστοιχων μέσων του συστήματος, σε χώρα ημιαναίσθητης ή και επιληπτικά λειτουργούσας δημοκρατίας.

Ολίγο με παρηγορεί η εξαγγελία ίδρυσης νέου φορέα, γιατί ξέρω τι εννοούν, δεν γνωρίζω πότε, και πώς θα λειτουργήσει.

Γνωρίζω επίσης, ότι κανένας σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, ιδίως όταν ως θεραπεία νοείται η ευθανασία και το πεδίο εφαρμογής η δημόσια ενημέρωση και το δημόσιο συμφέρον.

Στην πολιτική, οι συμβολισμοί λόγων και πράξεων συχνά υπερβαίνουν σε συνέπειες, όσα οι ενεργουντες νόμισαν πως θα πετύχουν, με τους σχεδιασμούς τους.

Νόσον έτλα η Ελλάς, Νόσον

Τώρα το κέντρο σύγκρουσης μεταφέρεται στα «ιδιωτικά» ΜΜΕ

Μήπως έφτασε η ώρα

για να τους

"συνταξιοδοτήσουμε";

Το βαθύ κράτος των καναλαρχών αντεπιτίθεται! Πριν δυο μέρες, μεταξύ άλλων, γράφαμε (Γιατί έγινε το πραξικόπημα στην ΕΡΤ;)

Σε αυτή την συγκυρία της κρίσης του πολιτικού συστήματος οι «δημοσιογράφοι» είναι για το κράτος πιο αναγκαίοι από τους «μπάτσους», αλλά και πιο επικίνδυνοι για το λαϊκό κίνημα…

Το κράτος έρχεται να μας επαληθεύσει με τις πολιτικές πρακτικές του, θέτοντας ως πρώτο πολιτικό στόχο την αποκατάσταση της λειτουργίας των «ιδιωτικών» ΜΜΕ. Με απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και δικαστικές αποφάσεις ετοιμάζεται να σπάσει την απεργία των σωματείων των εργαζομένων στα ΜΜΕ.

Ως γνωστόν,τη συνέχιση της απεργίας σε όλα τα μέσα ενημέρωσης, έντυπα, ηλεκτρονικά και διαδικτυακά, αποφάσισαν ομόφωνα χθες οι ομοσπονδίες και το διασωματειακό των εργαζομένων στα ΜΜΕ για το «λουκέτο» της ΕΡΤ. Η απεργία αφορά όλους τους δημοσιογράφους, διοικητικούς και τεχνικούς υπαλλήλους στα ραδιοτηλεοπτικά, διαδικτυακά και έντυπα μέσα (εφημερίδες και περιοδικά), τους τυπογράφους και τους εργαζόμενους στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τη Γενική Γραμματεία.

Ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα παρακολουθούσαμε την ομιλία του Α. Τσίπρα από την ιστοσελίδα του Εφετείου ΑΘΗΝΩΝ!

Παρακολουθήστε την ΕΡΤ από την ιστοσελίδα του Εφετείου ΑΘΗΝΩΝ!

κλικ εδώ:

 ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
(μια προσφορά των Anonymous)

Αλέξης Τσίπρας από το Βόλο: Προχτές δεν έσβησε το σήμα της ΕΡΤ, αλλά η κυβέρνηση

Δημοσιεύουμε το σχετικό απόσπασμα από την ομιλία:

Προχτές δεν έσβησε το σήμα της ΕΡΤ. Έσβησε η κυβέρνηση.

Δεν μπήκε λουκέτο στη δημόσια τηλεόραση. Μπήκε λουκέτο στη κυβέρνηση Σαμαρά.

Σε ένα πράγμα μπορώ να συμφωνήσω με τον πρωθυπουργό του μνημονίου, των προληπτικών επιστρατεύσεων και των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου.

Η πρωτοφανής και αντισυνταγματική πράξη του ήταν κίνηση υψηλού συμβολισμού.Ήταν μία κίνηση που δείχνει ότι ο πρωθυπουργός και το περιβάλλον του, που οδηγούν τον τόπο στον οικονομικό όλεθρο και σε μία τεράστια ανθρωπιστική κρίση, απεχθάνονται τη δημοκρατία, απεχθάνονται την ενημέρωση, απεχθάνονται τη δημόσια περιουσία, απεχθάνονται τον κόσμο της εργασίας.

Γιατί έγινε το πραξικόπημα στην ΕΡΤ;

Με το «πραξικόπημα» στην ΕΡΤ, φαίνεται πως έφτασε η στιγμή που το ελληνικό αστικό κράτος αισθάνεται αρκετά ισχυρό, βγάζει την κουκούλα και αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που δεν χωρούσε να φανερωθεί μέσα από την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία!

Είναι πολιτικό λάθος να προσεγγίζει το πραξικόπημα στην ΕΡΤ η Αριστερά ως  μια ακόμα σκλήρυνση της κυβερνητικής πολιτικής στα πλαίσια της εφαρμογής των εντολών της ΕΕ και του ΔΝΤ, η οποία καταγράφει την δουλοπρέπεια και την εθνική προδοσία της “τρόικας εσωτερικού”. Αντίθετα, αποτυπώνει άλλη μια επιθετική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης, ένα ακόμα «εκσυγχρονισμό» του Κράτους και των μηχανισμών του προς την κατεύθυνση της «υπέρβασης» της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο πραγματικός εκπρόσωπος των κυρίαρχων τάξεων είναι το αστικό κράτος ως όλον. Το κοινοβουλευτικό σύστημα είναι ένα τμήμα αυτού του κράτους, το οποίο διαμορφώνει την συναίνεση και μέσω της οργάνωσης της λαϊκής “αντιπροσώπευσης” εμπεδώνει την αστική πολιτική και κοινωνική κυριαρχία των κυρίαρχων τάξεων. Σήμερα αυτές οι «λειτουργίες» του κοινοβουλευτισμού βρίσκεται σε κρίση και το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν μπορεί να «ανταποκριθεί» στο ρόλο του.

Συνεχής ενημέρωση για το προξικόπημα στην ΕΡΤ

Ζωντανή αναμετάδοση του σήματος της ΕΡΤ για όλο τον κόσμο:

www.ert.gr       #ert       #OccupyErt

Από το    left.gr

και δυο χαρακτηριστικά video από την χθεσινή νύχτα...

Όλοι πορεία στις 00.15 πμ από Νομισματοκοπείο στην ΕΡΤ

Ο ραδιοφωνικός σταθμός "Στο Κόκκινο 105,5" κάλεσε κατά τη διάρκεια της μεγάλης συναυλίας του όλο το κοινό και τους ακτιβιστές της αριστεράς να συμμετάσχουν στις 00.15 πμ στην πορεία που θα πραγματοποιηθεί από το Νομισματοκοπείο στην ΕΡΤ για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στην κατάργηση της ΕΡΤ και την απόλυση των εργαζομένων της.

Η ανακοίνωση του ραδιοφωνικού σταθμού έγινε αποδεκτή με ικανοποίηση και συγκίνηση από όσους συμμετέχουν στη συναυλία, ενώ χιλιάδες κόσμου έχουν κατακλύσει το Ραδιομέγαρο για να περιφρουρίσουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση.
-

Οι δηλώσεις του Α. Τσίπρα για το πραξικόπημα στην ΕΡΤ

Κατάληψη την ΕΡΤ! ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΡΤ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΜΕΓΑΡΟ Σήμερα στις 19:00 Μεσογείων 432

Αποφασισμένοι να αντισταθούν στο επικείμενο λουκέτο είναι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, οι οποίοι σύμφωνα με το λογαριασμό τους στο τουίτερ έθεσαν το ραδιομέγαρο "υπό εργατικό έλεγχο".

Καλούν σε συγκέντρωση σήμερα στις 19:00 Μεσογείων 432
Ήδη εκπέμπουν ενημερωτικές εκπομπές στην ΕΤ1 και την ΕΤ3, "εμείς είμαστε εδώ, αποφασίσαμε να είμαστε εδώ 24 ώρες το 24ωρο".

Περισσότερα στην ιστοσελίδα της  ΕΡΤ 

Ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός…

«Ένας άλλος κόσμος»

Στον αντίποδα του εικονικού «success story» της ανεργίας, της καταστολής και του φόβου, μια άλλη πραγματικότητα είναι υπαρκτή, ένας άλλος κόσμος αλληλεγγύης, συνεργασίας και μοιράσματος. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα έχουν πάρει τη κατάσταση στα χέρια τους και οικοδομούν ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, πέρα από τη κρίση και τον καπιταλισμό, με δημιουργία, φαντασία και μεράκι. Γίνε μέρος της λύσης, σπείρε και εσύ το σπόρο της αλλαγής… Ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός…

Γιατί η πλατεία Ταξίμ δεν είναι Ταχρίρ

Αναδημοσίευση από την "καθημερινή"

Η ευκατάστατη και κοσμοπολίτικη νεολαία των αστικών κέντρων πρωταγωνιστεί στις διαδηλώσεις εναντίον του Ερντογάν

 

Του  Πετρου Παπακωνσταντινου

«Λέει ότι κάθε οικογένεια πρέπει να κάνει τουλάχιστον τρία παιδιά και αποξενώνει τις γυναίκες. Περιορίζει το αλκοόλ και δηλώνει ότι η αντιπολίτευση ακολουθεί τυφλά «δύο μεθύστακες» κι όλοι καταλαβαίνουν ότι υπονοεί τον Ατατούρκ και τον Ινονού, κι έτσι εξαγριώνει τους Κεμαλικούς. Βαφτίζει την τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου με το όνομα του πρώτου σουλτάνου που έσφαξε Αλεβίτες και βάζει απέναντί του το 10% του πληθυσμού. Τέτοιες γκάφες δεν τις κάνει ένας συνετός πολιτικός. Αλλά ο Ερντογάν δεν είναι πολιτικός, είναι επαναστάτης. Συντηρητικός επαναστάτης, αλλά επαναστάτης. Δεν ήρθε να διαχειριστεί το σύστημα που παρέλαβε, αλλά να το αλλάξει. Και γι' αυτό συνεχίζει να είναι αγαπητός σε ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου».

Βαθμολογώντας τα γραπτά των «πανελλαδικών εξετάσεων» των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ

Οι «θέσεις» που κατατέθηκαν από την επιτροπή η οποία είχε την ευθύνη για την διαμόρφωσή τους είναι μια «σούπα» χωρίς τις απαιτούμενες ιεραρχήσεις και τις αναγκαίες οριοθετήσεις «κόκκινων γραμμών» για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αφήνουν ελεύθερα τα χέρια στην «νέα» ηγεσία  ώστε να διαχειριστεί με μεγάλα περιθώρια ελαστικότητας τα κρίσιμα ζητήματα της πολιτικής γραμμής του νέου κόμματος που θα αναδειχθούν την επόμενη περίοδο. Όπως και στους διάφορους «παράγοντες» ανενόχλητους να βγαίνουν στα κανάλια  και να λένε ότι θέλουν…

Αντίθετα, οι συνιστώσες με τα δικά τους κείμενα, παίρνουν καλύτερη βαθμολογία στις «γραπτές εξετάσεις» που έδωσαν στον προσυνεδριακό διάλογο. Αυτό συνέβη γιατί ανιχνεύοντας τις διαθέσεις, τις προθέσεις και τις ανησυχίες των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στο να αναδείξουν εκείνα τα ζητήματα τα οποία έκριναν ότι θα διευρύνουν την «εκλογική πελατεία» τους και θα τροποποιήσουν τον συσχετισμό δύναμης που διαμορφώνεται από τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ευτυχώς), γιατί ένα σημαντικό το τμήμα των μελών του, το οποίο δεν είναι ενταγμένο σε κάποια συνιστώσα ή σε συνασπισμό συνιστωσών, αποτελεί χώρο διεκδίκησης. Σε αυτά τα πλαίσια για παράδειγμα οι θέσεις που προβάλει η «αριστερή πλατφόρμα» είναι χαρακτηριστικές: Αφού έβαλε νερό στο κρασί της για το ζήτημα της εξόδου από ευρώ και την ΕΕ γιατί έκρινε ότι με την προβολή αυτών των θέσεων της απομονώνεται πολιτικά, επικέντρωσε το ενδιαφέρον της στα ζητήματα του χρέους και των μνημονίων και πράγματι κατάφερε να εκφράσει με πολύ πιο καθαρό τρόπο θέσεις που τυγχάνουν ευρύτερης απήχησης. Ανάλογη πρακτική ακολούθησε και η ΑΝΑΣΑ, η οποία κατοχύρωσε την διακριτότητα της κυρίως με τις πιό καθαρές θέσεις που εκφράζει για την δημοκρατική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ των μελών και το μεταναστευτικό.

Γράμμα στον παλιό μου καθοδηγητή

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Της Άντας Ψαρρά.

Απόγευμα Σαββάτου στη ΝΕΤ ο Χρύσανθος Λαζαρίδης ανέλυε στον έκθαμβο δημοσιογράφο τις απόψεις του επί παντός επιστητού. Αυτό είναι για όσους γνωρίζουν τον Χ.Λ. είναι κάτι που τον ευχαριστεί ιδιαίτερα. Γενικά ήταν η αναμενόμενη γνωστή παράθεση των λόγων που ο Σαμαράς και η ΝΔ είναι η καλύτερη λύση για τον τόπο από τα χείλη του προσωπικού πρωθυπουργικού συμβούλου.

Στις ερωτήσεις όμως περί ναζιστών και ακροδεξιάς βίας ο Χ.Λ. υποστήριξε δυο απόψεις που ξεπερνούνε τα όρια της κοινής και όχι μόνο λογικής. Πρώτον ότι η Αριστερά φταίει για την άνοδο της Ακροδεξιάς και δεύτερον ότι η Αριστερά περίπου ανατριχιάζει με την έννοια της πατρίδας.

Εδώ όμως ακόμα και ο πλέον καλόβολος αριστερός «τα παίρνει»!

Για τις τσόντες στο όνομα και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ...

Η Ευρώπη φέρει το όνομα μιας μετανάστριας από τη Φοινίκη που έπεσε θύμα βιασμού

Αντίθετα το όνομα “ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ” δημιουργήθηκε με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο παράγεται η πολιτική του γραμμή: Κατασκευάστηκε μέσα σε μια νύχτα από κάποιους γραφειοκράτες χωρίς φαντασία για τις ανάγκες μιας εκλογικής καθόδου, και παραπέμπει στο όνομα ενός κόμματος ( που σε λίγες μέρες “αυτοδιαλύεται”), με μερικές τσόντες και παύλες από πίσω: Ο “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας” γίνεται “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ της Ριζοσπαστικής Αριστεράς – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο”.

Δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές αυτές οι παραπομπές για την ταυτότητα του νέου κόμματος όπως αυτή καθρεφτίζεται στο όνομα του: Ακόμα δεν το φτιάξαμε, “ΚΚΕ-μλ” το κάναμε! Όμως οι “νονοί” του “ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ” έχουν εντελώς διαφορετικά προβλήματα από τους νονούς του ΚΚΕ-μλ για την καθιέρωση του ονόματος. Κινδυνεύουν να βρεθούν στη θέση του αρχηγού του ΛΑΟΣ, ο οποίος ήθελε σώνει και καλά να μεταφέρει τον τονισμό από την παραλήγουσα στην λήγουσα. Ο κόσμος μπέρδευε τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα συνεχίσει να τον τον μπερδεύει (όχι αδικαιολόγητα). Όπως το ΛΑΟΣ δεν έγινε ποτέ “λαός”, έτσι και ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να καθιερωθεί ως “ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ” παρά “ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ”...

Το Ζάλογγο και οι μύθοι

Aναδημοσίευση από το Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Του Νίκου Σαραντάκου

Γράφω με καθυστέρηση για το θέμα, επειδή τις προηγούμενες μέρες ταξίδευα και δεν είχα ησυχία να γράψω -βέβαια βρισκόμουν στην Ήπειρο, άρα πιο κοντά στο Ζάλογγο, που απασχόλησε τόσο πολύ την επικαιρότητα αυτές τις μέρες, όταν η βουλευτίνα της ΔΗΜΑΡ και ιστορικός Μαρία Ρεπούση κατηγορήθηκε από δημοσιογράφους, συντηρητικούς πολιτικούς και δημάρχους της περιοχής ότι χαρακτήρισε “εθνικό μύθο” τον χορό του Ζαλόγγου. Άλλωστε, και στην ομιλία που έδωσα στα Γιάννενα, παρόλο που η συζήτηση περιστράφηκε κυρίως γύρω από θέματα γλώσσας, κάποια στιγμή από τους γλωσσικούς μύθους περάσαμε στους εθνικούς μύθους, δεν είναι δα και μεγάλη η απόσταση, κι έτσι έγινε κι εκεί αναφορά στο βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού και στα όσα είπε ή δεν είπε για τον χορό του Ζαλόγγου η κυρία Ρεπούση.

Ούτε με το “κράτος του Αρχηγού”, ούτε με το “παρακράτος των συνιστωσών”...

Ένα μικρό σχόλιο στο κείμενο της Ε. Πορτάλιου "Για την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ: το καταστατικό"

Ο Ρανσιέρ αναφέρεται στην ισότητα ως «μια προϋπόθεση προς επαλήθευση. Αυτή η επαλήθευση είναι η δυναμική της ισότητας. Όσοι ξεκινούν από την ανισότητα επαληθεύουν την ανισότητα».

Η ισότητα δεν είναι επί της ουσίας δεδομένη. Είναι μια διαδικασία που οφείλει να ασκείται στο πλαίσιο της δημοκρατίας, την οποία περιγράψαμε. Γι' αυτό και ό,τι εμποδίζει τα μέλη του κόμματος ν' αναπτύξουν δράση και πρωτοβουλίες, ό,τι τα καθηλώνει στο όνομα εξωτερικών προς τη συμβολή τους σκοπιμοτήτων, αναπαράγει και πολλαπλασιάζει την ανισότητα, η οποία μεταφέρεται, ούτως ή άλλως, από την υπαρκτή κοινωνία στο κόμμα. Από την άλλη, η ισότητα προϋποθέτει ένα κόμμα αντιιεραρχικό. Εννοώ ένα κόμμα που δομείται σε δημοκρατικά επίπεδα αλλά δεν μετατρέπει τα επίπεδα αυτά σε ιεραρχίες, οι οποίες καταλύουν την ισότητα των μελών. Οι διακρίσεις, βεβαίως, υπάρχουν, αλλά είναι απόρροια αναγνώρισης, στο πλαίσιο του δημόσιου χώρου του κόμματος και της κοινωνίας, όχι θεσμικά κατοχυρωμένες εξουσίες. Γι' αυτό όλοι οι θεσμοί πρέπει να αποτρέπουν τη συγκέντρωση ισχύος σε ένα πρόσωπο ή πρόσωπα, την αναπαραγωγή εξουσίας μέσω πολυετούς ανάληψης θέσεων και ρόλων, καθώς και να προβλέπουν την ανακλητικότητα των οργάνων. Ισότητα σημαίνει να δίνονται ευκαιρίες δοκιμασίας σε πολλούς/ες, σύμφωνα με τη διακηρυγμένη αρχή μας για ένα κόμμα των μελών του.

(Από κείμενο της Ε. Πορτάλιου "Για την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ: το καταστατικό")

Η ισότητα στην σκέψη του Ρανσιέρ δεν τίθεται ως προϋπόθεση προς επαλήθευση, αλλά ως αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη της χειραφέτησης ως κοινωνικού πρόταγματος. Η ισότητα δεν αποτελεί φυσικό δεδομένο (είμαστε όλοι ίσοι ως φυσικά όντα) του οποίου η επαλήθευση αναζητείται, αλλά τίθεται ως σημείο εκκίνησης για την επίτευξη του στόχου της χειραφέτησης στο πλαίσιο της κοινωνικής αυτοθέσμισης (επιλέγουμε να δρούμε σαν να είμαστε όλοι ίσιοι).

...ξεπουλάνε και το κτίριο της οδού Μπουμπουλίνας 20-22

“...χτυπούν το βράδυ

στην ταράτσα τον Ανδρέα...”

- Ο πρώτος ιδιοκτήτης: Δοσίλογος των Γερμανών, υπουργός στην κυβέρνηση Τσολάκογλου και πρωθυπουργός από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 έως τις 7 Απριλίου 1943.

- Στη δεκαετία του 50 στεγάζεται η ΚΥΠ. Άντρο του παρακράτους της δεξιάς, κολαστήριο για τους αγωνιστές.

- Στη δεκαετία του ΄80 αγοράζεται από το ΚΚΕ  και το1993 πουλιέται για 1,17 δισ. δρχ. στο υπουργείο Πολιτισμού.

περισσότερα εδώ: 

Εκποιούν το κτήριο της οδού Μπουμπουλίνας 20-22

Οι "Μαυρογιαλούροι" του ΣΥΡΙΖΑ...

( καταστατικά μέτρα ενάντια στον «οπαδισμό» εντός του ΣΥΡΙΖΑ ) 

Θέση 2η:  Να κατοχυρωθεί καταστατικά η θέση ότι: «η διακίνηση λιστών σταυροδοσίας είναι πρακτική χειραγώγησης του εκλογικού σώματος ενάντια στις αρχές λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ»

Η συζήτηση για τις περίφημες λίστες έχει εξελιχθεί σε μια ακατάσχετη φιλολογία για το ζήτημα του περιορισμού των τάσεων, των ρευμάτων και των απόψεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως το πραγματικό πρόβλημα που προέκυψε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο στην 1η Πανελλαδική δεν ήταν το θέμα των λιστών για τις τάσεις και τα ρεύματα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κάποιες άλλες παράλληλες λίστες, οι λίστες σταυροδοσίας, όπου παρουσιάστηκε και το φαινόμενο να πέσουν μέσα στην κάλπη φωτοτυπίες σταυρωμένων ψηφοδελτίων!...

Στην 1η πανελλαδική λοιπόν υπήρξαν διαφορετικές λίστες και η εκλογή των μελών της ΚΕ έγινε με απλή αναλογική ανάμεσα στις λίστες σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα του Συνασπισμού. Το επίδικο όμως των μηχανισμών δεν ήταν το πως να εκφραστεί η αναλογικότητα των απόψεων στην συγκρότηση των οργάνων, αλλά το πώς να εκλεγούν τα συγκεκριμένα πρόσωπα (τα «πρωτοπαλίκαρα» δηλαδή) που είχαν επιλέξει οι μηχανισμοί στις μεταξύ τους συμφωνίες.

Δημοκρατία: επίθετο ή ουσιαστικό;

Μια προσυνεδριακή προσφορά της ΕΟΣ στους αναγνώστες της: Δύο κείμενα του Δημήτρη Σκαρπαλέζου (μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, Παρίσι) που συνιστούν μάλλον την πιο επινοητική τοποθέτηση που έχουμε διαβάσει για το ζήτημα της δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο....

 Δημοκρατία: επίθετο ή ουσιαστικό;

Στις κινητοποιήσεις των πλατειών, αλλά και αργότερα, στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχθηκε σαν πρόβλημα η ίδια η φύση των δομών αντιπροσωπευτικότητας και όχι μόνο η πολιτική σύνθεση των οργάνων. Η δημοκρατία αναδείχθηκε όχι μόνο σαν πρόβλημα καλής ή κακής συμπεριφοράς, αλλά και σαν πρόβλημα θεσμών.

Η δημοκρατία όχι μόνο σαν επίθετο, αλλά και σαν ουσιαστικό.

Στις κινητοποιήσεις των πλατειών, οι πολίτες αμφισβητούσαν τη νομιμότητα αποφάσεων της Βουλής από εκλεγμένους εκπροσώπους που υποσχόντουσαν τα αντίθετα από όσα έκαναν και διεκδικούσαν μια μορφή, μια δόση άμεσης δημοκρατίας. Η ίδια η επίθεση των μνημονιακών δυνάμεων υποσκάπτει από πάνω τη νομιμότητα των αντιπροσωπευτικών μηχανισμών. Με δυο λόγια, η αντιπροσωπευτική μηχανή δεν καλύπτει πια ούτε τις θελήσεις των εξουσιαστών ούτε τις προσδοκίες των εξουσιαζόμενων.

Ο Μ.Θεοδωράκης πιο αντιδραστικός και από τον Μ. Βορίδη!...

Α. Λιάκος: Να διαχωρίσουμε τον λόγο μίσους από τον ιστορικό λόγο

«Τούρκος μη μείνει στο Μοριά

μηδέ στον κόσμο όλο.»

δημοτικό τραγούδι

Μια συνέντευξη με τον Αντώνη Λιάκο από το tvxs.gr

- Στο Κρίση-Μο σεμινάριο που διεξάγεται την Τρίτη, θα συζητηθεί, μεταξύ άλλων, «πόσο επικίνδυνη είναι η ποινικοποίηση των ιστορικών απόψεων». Ορμώμενη από την τρέχουσα επικαιρότητα, θα ήθελα να μας εξηγήσετε τη διαφορά μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης.

Ο όρος «γενοκτονία» αναφέρεται σε μια πολιτική συστηματικής εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού. Είναι νομικός όρος και ως τέτοιος επιφέρει συγκεκριμένες συνέπειες. Ανά τον κόσμο έχουν γίνει πολλές σφαγές αμάχων. Σκοπός, λοιπόν, της σχετικής νομοθεσίας περί γενοκτονιών είναι να τις σταματήσει αλλά και να λογοδοτούν στη Δικαιοσύνη όσοι τις έχουν διαπράξει. Και οι δύο, οι γενοκτονίες και οι εθνοκαθάρσεις, είναι θανατοπολιτικές. Πρέπει όσοι τις διαπράττουν να δικάζονται.

Στην περίπτωση που ένα έγκλημα έχει γίνει πολλά χρόνια πριν, εκείνο που πρέπει να πράττεται είναι να τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων, να κατανοούμε τα ιστορικά πλαίσια μέσα στα οποία έγινε αυτό και να καλλιεργούμε, τελικά, ένα αίσθημα ευθύνης και υπευθυνότητας για όλα όσα διεπράχθησαν από τις προηγούμενες γενιές.

Βεβαίως, έρχεται κάποια στιγμή κατά την οποία αναδύονται δύσκολα προβλήματα επανόρθωσης και αποκατάστασης, οι οποίες έχουν ηθικό χαρακτήρα και δείχνουν τον πολιτισμό ενός κράτους. Η Τουρκία θα έπρεπε να έχει αναγνωρίσει αυτά που έγιναν με θάρρος και μέσα στα ιστορικά πλαίσια που έγιναν. Εμείς θα πρέπει, επίσης, να καταλάβουμε το αιματηρό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναδείχτηκαν τα εθνικά κράτη. Όλα τα εθνικά κράτη έχουν βάψει τα χέρια τους με αίμα των αμάχων αντίπαλων πληθυσμών. Οι Έλληνες δεν εξαιρούνται.

Ο προσυνεδριακός διάλογος δεν είναι «πανελλαδικές εξετάσεις» των συνιστωσών!

Αυτοσχέδιο βοήθημα για
τον προσυνεδριακό διάλογο...

Πλημμύρα μέσα στο Σαββατοκύριακο από κείμενα για το 1ο συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται  για τα 100 λουλούδια που άφησαν οι μηχανισμοί να ανθίσουν αλλά για το ακριβώς αντίθετο. Είναι για μια καλά οργανωμένη επικοινωνιακή επίθεση των μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποβλέπει να συσκοτίσει τα επίδικα ζητήματα του συνεδρίου και όχι να ρίξει περισσότερο φως.

Αν ο «συντεταγμένος» διάλογος απόβλεπε στην ενότητα και στην δημιουργική σύνθεση των απόψεων θα είχε οργανωθεί με εντελώς άλλες διαδικασίες:

Ο προσυνεδριακός διάλογος δεν είναι ένας διάλογος που ξεκινάει από το μηδέν. Αφορά  συγκεκριμένα ζητήματα και συζητιούνται συγκεκριμένες προτάσεις. Γιαυτό συγκροτήθηκαν επιτροπές για τις «θέσεις» και το «καταστατικό». Ο διάλογος αρχίζει με βάση τα κείμενα των επιτροπών, τα οποία υποτίθεται ότι είναι προϊόντα συλλογικής επεξεργασίας. Αυτά - και μόνον αυτά – θα πρέπει να είναι τα ντοκουμέντα με τα οποία ξεκινάει ο προσυνεδριακός διάλογος.

Πως θα εκφράσει ένα μέλος τις απόψεις του, αν προηγουμένως δεν έχει δει και δεν έχει μελετήσει τις προτάσεις; Εύλογο λοιπόν το «αίτημα μελών του ΣΥΡΙΖΑ για τις προθεσμίες του προσυνεδριακού διαλόγου» 

Αφού λοιπόν δημοσιοποιηθούν δίνεται ένα εύλογο διάστημα για να εκφράσουν τις θέσεις, τις πιθανές διαφωνίες και τις προτάσεις τους τα μέλη αλλά και οι συνιστώσες και καθορίζεται η διαδικασία της οριζόντιας διακίνησης όλων των απόψεων. Την ευθύνη για την οριζόντια διακίνηση θα έπρεπε να την έχει η οργανωτική επιτροπή του συνεδρίου και όχι ο κάθε μηχανισμός ξεχωριστά να διακινεί τις δικές του απόψεις. Όλες οι απόψεις είναι ισότιμες στον προσυνεδριακό διάλογο και θα πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση. Όμως αυτό δεν συνέβη ούτε πρόκειται να συμβεί...

Δύο κείμενα για τον Α. Ελεφάντη

1. Μια αναφορά σε κάποιες επίκαιρες απόψεις του Α. Ελεφάντη, τις οποίες αποκρύπτουν οι σημερινοί τιμητές του:

Άγγελος Ελεφάντης: Να βαθύνουν οι διασπάσεις...

2. Το μέλλον της Αριστεράς δεν εγγράφεται στα ιδεολογήματα που κατασκευάζουν αριστεροί διανοούμενοι για την ταυτότητά της:

Ούτε με τον Άγγελο, ούτε με τον Μιχάλη!

Δεν θέλουμε “διπλοθεσίτες” ούτε στο κόμμα ούτε στο κράτος...

Δυσλειτουργία
στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ...

Ξεκινάμε την παρουσίαση συγκεκριμένων θέσεων για το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ με μια σειρά κειμένων που θα παρουσιάσουμε τις επόμενες μέρες. Το πρώτο κείμενο θίγει μερικές πλευρές του ζητήματος της αποκατάστασης της πολιτικής λειτουργίας των οργάνων του:

Θέση 1η: Κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να εκλέγεται σε ένα μόνον όργανο.

Για να κατοχυρωθεί η ευρύτερη ενεργή συμμετοχή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ και τα εκλεγμένα όργανα να λειτουργούν και να ανταποκρίνονται στους ρόλους για τους οποίους, έχουν αναλάβει θα πρέπει να ισχύει μια βασική αρχή, καταστατικά κατοχυρωμένη:Κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να εκλέγεται σε ένα μόνον όργανο.

Σήμερα έχουμε μια πληθώρα μελών που είναι γραμματείς σε τοπικές ή κλαδικές οργανώσεις, είναι μέλη νομαρχιακών επιτροπών και αρκετοί είναι και μέλη της κεντρικής επιτροπής. Αυτό γίνεται στο όνομα μιας δήθεν “αποτελεσματικότητας”, στην πραγματικότητα όμως παραμορφώνει τις λειτουργίες των οργάνων και συγκεντρώνει τις κομματικές εξουσίες σε περιορισμένο αριθμό πολυθεσιτών στελεχών και εμπεδώνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ την λογική της ανάθεσης με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Για μια χούφτα δέντρα...

Aναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ"

Του Βαγγέλη Κεχριώτη

Παρασκευή 1 Ιουνίου. Το κέντρο της Πόλης απόψε ξαγρύπνησε. Οι επιθέσεις της αστυνομίας συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα. Είναι η τέταρτη μέρη των διαδηλώσεων που τώρα πια εξαπλώνονται και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας. Αφορμή υπήρξε το ξερίζωμα δύο δέντρων στο πάρκο που βρίσκεται δίπλα στην Πλατεία του Τάξιμ. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Δύο χρόνια τώρα, μια μαζική πρωτοβουλία πολιτών, που περιλαμβάνει αρχιτέκτονες και πολεοδόμους, προσπαθεί , με κάθε τρόπο να τραβήξει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και να πείσει την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στα σχέδιά της να κατασκευάσει ανισόπεδους κόμβους που σχεδόν καθιστούν αδύνατη την πρόσβαση στην ιστορική πλατεία σε πεζούς, κι έτσι δεν επιτρέπει την χρήση της για μαζικές διαδηλώσεις. Φέτος, η κυβέρνηση απαγόρευσε τις εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς στην πλατεία, κι αυτό οδήγησε σε μεγάλης κλίμακας επεισόδια. Η αστυνομία έπνιξε την Πόλη στα δακρυγόνα. Αυτό κράτησε μια μέρα. Τα έργα για τις ανισόπεδες διαβάσεις συνεχίζονται.

Το κράτος νταβατζής της χρυσής αυγής

Από τη μείωση κατά 40% συντάξεων εξαιρούνται τα θύματα τρομοκρατικών ενεργειών ή βίαιων συμβάντων και οι ορφανικές οικογένειες αυτών.

(Ποιοι εξαιρούνται από τις μειωμένες συντάξεις)

Ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήθελε να κάνει μια θεσμική παρέμβαση απέναντι στο νταβατζιλίκι του κράτους στον ναζισμό, θα έπρεπε να επικεντρώσει την παρέμβασή του σε ένα και μόνο ζήτημα. Δεν χρειάζονται πολλά προς αυτή την κατεύθυνση, Ένα νομοσχέδιο με τίτλο “προστασία των θυμάτων ρατσιστικής βίας” με ένα και μοναδικό άρθρο, στο οποίο  θα αναγράφεται ότι το κράτος θα αναλαμβάνει ανάλογη μέριμνα για τα θύματα ρατσιστικής βίας με αντίστοιχες διατάξεις με αυτές που ισχύουν για τα θύματα  και τους πιθανούς στόχους τρομοκρατικής επίθεσης. Δηλαδή, οικονομική ενίσχυση των θυμάτων, αν τα θύματα είναι μετανάστες, τότε να τους παρέχεται άμεσα η δυνατότητα απόκτησης ελληνικής ιθαγένειας και άδεια παραμονής στην χώρα, εφόσον δεν διαθέτουν  Επίσης για πιθανούς στόχους ρατσιστικής επίθεσης να παρέχεται υλική βοήθεια ανάλογη με αυτή που παρέχεται στους πιθανούς στόχους τρομοκρατικής επίθεσης, δηλαδή διάθεση φρουρών για την προστασία τους, παροχή άδειας οπλοκατοχής και άλλα παρόμοια.

Στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου μάλιστα θα μπορούσε να επικαλεστεί  ως αιτιολόγιση , εκτός των άλλων, ότι αποτελεί και εφαρμογή της Οδηγίας της Κομισιόν σύμφωνα με την οποία “Τα θύματα εγκληματικών ή τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα δικαιούνται εφεξής αποζημίωσης...”

Απαιτούνται τολμηρές υπερβάσεις

Αναδημοσίευση από το "Αριστερό βήμα"

Των Νίκου Γουρλά, Γιάννη Καραχάλιου, Πέτρου Παπακωνσταντίνου, Δημήτρη Τσίτκανου.
 
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βαδίζει προς τη 2η συνδιάσκεψή της σε μια κρίσιμη συγκυρία, επιδείνωσης των κοινωνικών συσχετισμών και των πολιτικών προοπτικών. Στο χρόνο που μεσολάβησε από τις περσινές, διπλές εκλογές, το μεγάλο, λαϊκό ρεύμα που πυροδότησαν η κρίση και τα Μνημόνια και που είχε φτάσει, κάποιες στιγμές, στο χείλος πραγματικής εξέγερσης, υποχώρησε σε βαθμό που να βρίσκεται επί θύραις ο κίνδυνος να εμπεδωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις μια ιστορική ήττα της εργασίας και της Αριστεράς.

Το ναζισμός δεν αντιμετωπίζεται με νομοσχέδια...

Η συζήτηση για το “αντιρατσιστικό” είναι απλά μια επικοινωνιακή πολιτική η οποία αφορά ένα και μόνον επίδικο: Να διαμορφώσει την συναίνεση στο ότι  ο λύκος είναι ο αρμόδιος για να  φυλάει τα πρόβατα!

Μα το κράτος και και οι αλλαγές που έχουν σημειωθεί στο εσωτερικό του, είναι η μήτρα που έφερε τον ναζισμό στη χώρα μας. Το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει αρκεί για να αντιμετωπιστεί η παραβατικότητα της “χρυσής αυγής”. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν εφαρμόζεται. Αν αυτά που κάνουν οι χρυσαυγίτες τα έκαναν αναρχικοί και αντιεξουσιαστές, τώρα θα ήταν στις φυλακές. Η κυβέρνηση αν ήθελε να δείξει την πυγμή της προς την χρυσή αυγή θα το είχε κάνει, όπως το έκανε πριν λίγο καιρό απέναντι στα κοινωνικά στέκια, στους αγωνιστές της Χαλκιδικής και σε ένα σωρό άλλες περιπτώσεις. Επιχειρήσεις όπως ο «Ξένιος Ζευς» ξέρει να οργανώνει μόνον απέναντι στους μετανάστες...

Όταν η ανάθεση στο κράτος να αντιμετωπίζει τον ναζισμό γίνεται κοινός τόπος, να που οδηγεί: Διαβάστε ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ από το “βαθύ κόκκινο”

Ο Παπαδημούλης, η Κανέλλη, ο Αλαβάνος, ο Βορίδης, η Χ.Α. και το ‘Συνταγματικό τόξο’

Είναι “σύντροφοί” μας οι Βούλγαροι του “Ataka”!...

(η συνέχεια από το προηγούμενο δημοσίευμα: Ένα τεστ για να μετρήσετε την πολιτική σας ευφυΐα…)

Το κόμμα που αναφερόμαστε είναι το ακροδεξιό εθνικιστικό Ataka , το αντίστοιχο κόμμα της «χρυσής αυγής» στην Βουλγαρία. Στις εκλογές του 2005 πήρε 1% ενώ στις τελευταίες σημείωσε ανάλογη επιτυχία με την «χρυσή αυγή» και έφτασε στο 7,6%.

Τα 20 βασικά σημεία της προγραμματικής διακήρυξης είναι δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα του, εδώ: 20 Principles of ATAKA Political Party.  Η ακτιβίστικη αντιευρωπαϊκή ενέργεια είναι ότι «οι βουλευτές του Ατάκα έμειναν καθισμένοι, όταν ήχησε στην αίθουσα του Κοινοβουλίου ο ύμνος της ενωμένης Ευρώπης, τον οποίο οι υπόλοιποι βουλευτές άκουσαν όρθιοι» και αναφέρεται στα ελληνικά από το news.yahoo.com. Τα αποσπάσματα (στο βοηθητικό σχόλιο) είναι από συνέντευξη του βουλευτή Βεντσισλάβ Λάκοφ και έχει δημοσιευθεί εδώ:Οι εκλογές ανέδειξαν το εθνικιστικό κόμμα Ataka ένα από τα βασικά κόμματα στη Βουλγαρία

Με αυτό το τεστ θέλαμε να δώσουμε μια «συμμετοχική» απάντηση σε μια σειρά ερωτημάτων που αφορούν τους προσανατολισμούς της πατριωτικής αριστεράς και μέχρι που μπορεί να φτάσουν…

Ένα τεστ για να μετρήσετε την πολιτική σας ευφυΐα…

Σήμερα θα παρουσιάσουμε μια διαφορετική δημοσκόπηση. Δεν σας καλούμε να εκφράσετε τις πολιτικές σας προτιμήσεις, αλλά να διαπιστώσετε την πολιτική σας οξυδέρκεια και να ανακαλύψετε την πολιτική ταυτότητα ενός πολιτικού σχηματισμού με βάση το πολιτικό του πρόγραμμα και τις διακηρύξεις του.

Οι παρακάτω παρουσιάζουμε 8 από τα 20 σημεία που κωδικοποιούν με απλό και κατανοητό τρόπο την πολιτική ενός υπαρκτού κόμματος και η οποία δόθηκε στην δημοσιότητα πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2005. Αυτή την πολιτική των 20 σημείων, την υπερασπίζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του πολιτικού του προγράμματος. Το μόνο στοιχείο που έχει προστεθεί επιπλέον από το 2005 είναι η σαφής αντιευρωπαϊκή θέση του, η οποία καταγράφηκε πρόσφατα και με μια θεαματική ακτιβίστικη ενέργεια, αντιστρόφως ανάλογη με αυτή της Λ. Κανέλλη που «προσκυνάει» το ευαγγέλιο στην ορκωμοσία κάθε νέας Βουλής. Μην ψάξετε να ανακαλύψετε το συμβάν στο οποίο αναφερόμαστε στα δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου γιατί σε κανένα ελληνικό ΜΜΕ δεν έχει καταγραφεί Αυτά τα σημεία είναι:

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ: Ο φοίνικας που αναγεννιέται από τις στάχτες του...

Η σπίθα που θα έβαζε φωτιά στον κάμπο δεν έφτασε ποτέ στο συνδικαλιστικό κίνημα των καθηγητών και η συζήτηση εντός της Αριστεράς μετατοπίστηκε στο ποίος έχει την ...καλύτερη τσακμακόπετρα! Άγονη συζήτηση γιατί στερείται ιστορικής επαληθευσιμότητας. Τα τελευταία χρόνια, πότε η όποια Αριστερά “άναψε” φωτιές;

Η μόνη φωτιά που μπορεί να βάλει η Αριστερά είναι στο εσωτερικό της η οποία δεν μπορεί να επεκταθεί στην κοινωνία. Οι έντονες έριδες και ανταγωνισμοί αυτό καταγράφουν. Είναι μια φωτιά που σιγοκαίει μέσα σε μισοσβησμένα κάρβουνα, σε αποκαΐδια και μεγάλη ποσότητα στάχτης, περιφρουρημένη από υψηλά τείχη…

Πριν ένα χρόνο, στο κείμενό μας “Μερικές σκέψεις για τα ρεύματα, τις τάσεις, τις φράξιες στον νέο ΣΥΡΙΖΑ.” γράφαμε για τον ΣΥΡΙΖΑ:

Αν δεν είναι ανοικτός σε νέες ιδέες, δεν γεννηθούν νέες δυνάμεις και δεν δοκιμαστούν νέες πολιτικές πρακτικές, είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει πολιτικά. Όμως, πιστεύουμε ότι οι υπαρκτές αντιπαλότητες και τα ζητήματα της ηγεμονίας μέσα στο νέο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα λυθούν μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, αν η συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα δεν ενεργοποιηθεί στο εσωτερικό του.

Ένα χρόνο μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε χειρότερο σημείο. Τίποτα νέο δεν προέκυψε σε όλο αυτό το διάστημα. Αντίθετα διευρύνθηκαν τα φαινόμενα αναπαραγωγής των μηχανισμών, όταν αναδείχτηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα ως αξιωματική αντιπολίτευση και άνοιξε ο δρόμος προς την κυβέρνηση. Μέσα σ' αυτό το χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ απεμπόλησε - χωρίς να αποκτήσει νέα - τα δυο βασικά κινηματικά αναφορικά του, τα οποία του έδωσαν ώθηση και τον έκαναν διακριτό από την υπόλοιπη Αριστερά: το “κοινωνικό φόρουμ” και το “κίνημα της 25ης Μάη”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινδυνεύει να γίνει το “νέο” ΠΑΣΟΚ αλλά ο “παλιός” ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και να απωλέσει αυτή ακριβώς την διάκριση, η οποία τον ανέδειξε αξιωματική αντιπολίτευση και τον βασικό πολιτικό εκφραστή του ενός πόλου της κοινωνικής πόλωσης, η οποία διευρύνθηκε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.

B-FEST 2013 – μια μικρή γεύση

Μια ματιά και εδώ:

Να γίνουμε μη κυβερνήσιμοι, μη διαχειρίσιμοι!

“Το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός” του ΣΧΕΔΙΟΥ Β': Από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον ... “Δ”ημοσιογράφο!

Πριν μερικές μέρες το κείμενο “Ένα σχέδιο που χαλάει σχέδια” στο “mao.gr” ξεκινούσε ως εξής:

Τη ριζοσπαστική κληρονομιά του ΣΥΡΙΖΑ που δεν συμβιβάζεται με τη συστημική στροφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί να εκφράσει πολιτικά και αξιακά ο νέος φορέας στην Αριστερά που επισήμως ιδρύθηκε την Κυριακή, με το κάπως εκκεντρικό όνομα «Σχέδιο Β’». Στη μακρόστενη αίθουσα του ΚΥΒΕ στο Περιστέρι, γεμάτη, με υψηλό όμως μέσο όρο ηλικίας, το διάδοχο σχήμα του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, με άτυπο επικεφαλής τον Αλέκο Αλαβάνο έβαλε ρότα για τα ερχόμενα μεγάλα πολιτικά ραντεβού.

Δεν πέρασε ούτε μια βδομάδα και ο “ΣΧΕΔΙΟ Β” έδωσε την πρώτη καταγραφή αυτής της αντισυστημικότητας που δεν χωράει στον ΣΥΡΙΖΑ. Περισσότερα για το θέμα εδώ:

Μια στημένη δημοσκόπηση και η τοποθέτηση του Α. Αλαβάνου

Ευτυχώς που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάνει ακόμα τόσο μεγάλη αντισυστημική στροφή...

Η αναμέτρηση της Αριστεράς με τα …UFO!

Με αφορμή τα 2 χρόνια που πέρασαν από 
το κίνημα της «25ης Μάη»

Ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς αντιμετώπισε το κίνημα της 25ης Μάη όπως τα …UFO

(για την «ηγεμονία» ρε γαμώτο!..)

Τον τελευταίο καιρό έχει έρθει ξανά στην επιφάνεια η συζήτηση για τον Γκράμσι και την έννοια της «ηγεμονίας». Μερικά δείγματα:

Ο ΓΚΡΑΜΣΙ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

Αντιμέτωποι με την κρίση: ο Γκράμσι και η πολιτική της ηγεμονίας σήμερα

Ο Αντόνιο Γκράμσι και η έννοια της ηγεμονίας

Λουκάς Αξελός, Ξαναδιαβάζοντας τον Γκράμσι

Θεωρητικές παπάρες, οι οποίες αδυνατούν να δώσουν μια καθαρή απάντηση στο ερώτημα: γιατί οι ιδέες της Αριστεράς δεν μπορούν σήμερα να ηγεμονεύσουν στην κοινωνία;

Tο ερώτημα έχει μεγάλη πολιτική σημασία: Προσδιορίζει το τι θα πρέπει να αλλάξει στις πολιτικές πρακτικές της για να διευρύνει τα κοινωνικά της ερείσματα. Η απάντηση όμως δεν βρίσκεται στον Γκράμσι και τις απόψεις του, αλλά στην ίδια την Αριστερά και στην δύναμη των ιδεών της. Απάντηση δεν μπορεί να δοθεί αν δεν αμφισβητηθεί η «ταυτότητα» αυτής της Αριστεράς.

Το ερώτημα της «ταυτότητας» είναι πρώτιστα υπαρξιακό: Η «ταυτότητα» περιγράφει την «διάκριση» μέσω της οποίας η «ύπαρξη» αποκτά συγκεκριμένο περιεχόμενο. Υπάρχει όμως η Αριστερά;