Γιατί έγινε το πραξικόπημα στην ΕΡΤ;

Με το «πραξικόπημα» στην ΕΡΤ, φαίνεται πως έφτασε η στιγμή που το ελληνικό αστικό κράτος αισθάνεται αρκετά ισχυρό, βγάζει την κουκούλα και αποκαλύπτει το πραγματικό του πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που δεν χωρούσε να φανερωθεί μέσα από την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία!

Είναι πολιτικό λάθος να προσεγγίζει το πραξικόπημα στην ΕΡΤ η Αριστερά ως  μια ακόμα σκλήρυνση της κυβερνητικής πολιτικής στα πλαίσια της εφαρμογής των εντολών της ΕΕ και του ΔΝΤ, η οποία καταγράφει την δουλοπρέπεια και την εθνική προδοσία της “τρόικας εσωτερικού”. Αντίθετα, αποτυπώνει άλλη μια επιθετική επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης, ένα ακόμα «εκσυγχρονισμό» του Κράτους και των μηχανισμών του προς την κατεύθυνση της «υπέρβασης» της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο πραγματικός εκπρόσωπος των κυρίαρχων τάξεων είναι το αστικό κράτος ως όλον. Το κοινοβουλευτικό σύστημα είναι ένα τμήμα αυτού του κράτους, το οποίο διαμορφώνει την συναίνεση και μέσω της οργάνωσης της λαϊκής “αντιπροσώπευσης” εμπεδώνει την αστική πολιτική και κοινωνική κυριαρχία των κυρίαρχων τάξεων. Σήμερα αυτές οι «λειτουργίες» του κοινοβουλευτισμού βρίσκεται σε κρίση και το κοινοβουλευτικό σύστημα δεν μπορεί να «ανταποκριθεί» στο ρόλο του.

Η κρίση του πολιτικού συστήματος δεν συνοδεύεται όμως και με «κρίση του κράτους». Αντίθετα, το κράτος ισχυροποιείται και μετασχηματίζεται. Σε μια περίοδο όπου οξύνεται η ταξική πόλωση και το πολιτικό σύστημα (κομμάτι του οποίου είναι και η Αριστερά) αδυνατεί να διαχειριστεί αυτή την πόλωση εντός των πλαισίων της αστικής νομιμότητας, το κράτος αναδεικνύεται ως ο “αρμόδιος” εγγυητής για την επιβολή της “τάξης” και της “ασφάλειας” στην κοινωνία. Επιχειρεί δηλαδή να διαμορφώσει τα νέα κοινωνικά συμβόλαια της μεταμνηνονιακής περιόδου, νομιμοποιώντας μέσω αυτών των συμβολαίων τις αλλαγές που έχουν ήδη συντελεστεί στο εσωτερικό του, διευρύνοντας την εξουσία και την κυριαρχία του στην κοινωνία.

Για αυτό το λόγο αναδιαρθρώνεται και οι λειτουργίες τις οποίες επιτελούσε το κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα στα πλαίσια της «αστικής δημοκρατίας»  μεταφέρονται σε άλλους μηχανισμούς του: Η αιχμή του δόρατος επιβολής αυτής της πολιτικής για την διαμόρφωση των νέων κοινωνικών συναινέσεων δεν είναι το χρεοκοπημένο κοινοβουλευτικό σύστημα, το οποίο είναι κοινωνικά απαξιωμένο, αλλά η ενίσχυση των ιδεολογικών, οικονομικών και κατασταλτικών μηχανισμών του αλλά και πολιτικών μηχανισμών όπως η «χρυσή αυγή», οι οποίοι κινούνται εκτός των πλαισίων του «κοινοβουλευτισμού». Τα ΜΜΕ υποκαθιστούν την πολιτική λειτουργία των «κοινοβουλευτικών» κομμάτων. Σε αυτή την συγκυρία της κρίσης του πολιτικού συστήματος οι «δημοσιογράφοι» είναι για το κράτος πιο αναγκαίοι  από τους «μπάτσους», αλλά και πιο επικίνδυνοι για το λαϊκό κίνημα…

Οι αναδιαρθρώσεις που γίνονται στο εσωτερικό του κράτους, γίνονται εκ των υστέρων «φανερές», από τα αποτελεσμάτα που επιφέρουν στην κοινωνία. Το πολιτικό μόρφωμα της «χρυσής αυγής» αποτυπώνει ακριβώς αυτόν τον «εκσυγχρονισμό» του κράτους και λειτουργεί συμπληρωματικά με τις αναδιαρθρώσεις που συντελούνται στους ΙΚΜ (Ιδεολογικούς Κρατικούς Μηχανισμούς).

Οι υπό «κρατική ιδιοκτησία» ΙΚΜ, όπως η κρατική τηλεόραση και ραδιόφωνο, οφείλουν και «τυπικά» να λειτουργούν στα πλαίσια της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δηλαδή να σέβονται ορισμένους κανόνες, όπως την παροχή τηλεοπτικού χρόνου για την παρουσίαση και προβολή των θέσεων των αντιπολιτευομένων κομμάτων και  γενικά να κινούνται εντός των  συντεταγμένων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Όμως οι ΙΚΜ οι οποίοι δεν λειτουργούν ως "κρατικοί"  με βάση την τυπική διάκριση για την λειτουργία τους, ανάμεσα στην κρατική και την ιδιωτική  «ιδιοκτησία», δεν έχουν αυτές τις δεσμεύσεις.

Η ναζιστική βία - ως πολιτική πρακτική και ιδεολογία - είναι σήμερα η πραγματική ταυτότητα της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η διαμόρφωση των νέων κοινωνικών συναινέσεων με άξονα την «εθνική αναδίπλωση» και αιχμή το «μεταναστευτικό» είναι αποκαλυπτικό  ότι παράγεται και διεκπεραιώνεται από τον πολιτικό μηχανισμό της «χρυσής αυγής» και τους κρατικούς ιδεολογικούς μηχανισμούς των «ιδιωτικών» ΜΜΕ.

Το καλοκαίρι που έρχεται μας επιφυλάσσει πολλές άλλες εκπλήξεις…