Βαθμολογώντας τα γραπτά των «πανελλαδικών εξετάσεων» των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ

Οι «θέσεις» που κατατέθηκαν από την επιτροπή η οποία είχε την ευθύνη για την διαμόρφωσή τους είναι μια «σούπα» χωρίς τις απαιτούμενες ιεραρχήσεις και τις αναγκαίες οριοθετήσεις «κόκκινων γραμμών» για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αφήνουν ελεύθερα τα χέρια στην «νέα» ηγεσία  ώστε να διαχειριστεί με μεγάλα περιθώρια ελαστικότητας τα κρίσιμα ζητήματα της πολιτικής γραμμής του νέου κόμματος που θα αναδειχθούν την επόμενη περίοδο. Όπως και στους διάφορους «παράγοντες» ανενόχλητους να βγαίνουν στα κανάλια  και να λένε ότι θέλουν…

Αντίθετα, οι συνιστώσες με τα δικά τους κείμενα, παίρνουν καλύτερη βαθμολογία στις «γραπτές εξετάσεις» που έδωσαν στον προσυνεδριακό διάλογο. Αυτό συνέβη γιατί ανιχνεύοντας τις διαθέσεις, τις προθέσεις και τις ανησυχίες των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στο να αναδείξουν εκείνα τα ζητήματα τα οποία έκριναν ότι θα διευρύνουν την «εκλογική πελατεία» τους και θα τροποποιήσουν τον συσχετισμό δύναμης που διαμορφώνεται από τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ευτυχώς), γιατί ένα σημαντικό το τμήμα των μελών του, το οποίο δεν είναι ενταγμένο σε κάποια συνιστώσα ή σε συνασπισμό συνιστωσών, αποτελεί χώρο διεκδίκησης. Σε αυτά τα πλαίσια για παράδειγμα οι θέσεις που προβάλει η «αριστερή πλατφόρμα» είναι χαρακτηριστικές: Αφού έβαλε νερό στο κρασί της για το ζήτημα της εξόδου από ευρώ και την ΕΕ γιατί έκρινε ότι με την προβολή αυτών των θέσεων της απομονώνεται πολιτικά, επικέντρωσε το ενδιαφέρον της στα ζητήματα του χρέους και των μνημονίων και πράγματι κατάφερε να εκφράσει με πολύ πιο καθαρό τρόπο θέσεις που τυγχάνουν ευρύτερης απήχησης. Ανάλογη πρακτική ακολούθησε και η ΑΝΑΣΑ, η οποία κατοχύρωσε την διακριτότητα της κυρίως με τις πιό καθαρές θέσεις που εκφράζει για την δημοκρατική μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ των μελών και το μεταναστευτικό.


Όμως αυτός ο «διάλογος», ο οποίος επικαθορίζεται από τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις «συνιστώσες/μηχανισμούς» του ΣΥΡΙΖΑ δεν καταγράφει αμφισβητήσεις των πλαισίων εντός των οποίων διεξάγεται, αμφισβητήσεις που είναι αναγκαίες για να είναι παραγωγικός και δημιουργικός στο να απαντηθούν με συμμετοχικό τρόπο μερικά από τα κρίσιμα ζητήματα για την φυσιογνωμία και την πολιτική του νέου κόμματος. Ποιες είναι αυτές οι αμφισβητήσεις;

Η πρώτη αμφισβήτηση αφορά την απουσία απολογισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει σε ένα συνέδριο χωρίς να υπάρχει στα ντοκουμέντα του συνεδρίου κατατιθέμενο ένα κείμενο απολογισμού! Αυτό το θέμα δεν τέθηκε από καμία «συνιστώσα», αφού η κάθε μια έχει την δική της «στοχοπροσύλωση», κάνει τον δικό της «απολογισμό» και διαμορφώνει την δική της «τακτική» για το Συνέδριο.

Η απουσία του «συλλογικού απολογισμού» είναι βασικό στοιχείο για την ταυτότητα και την ενότητα του νέου κόμματος και έχει πρώτιστα να κάνει με την συλλογική λειτουργία των οργάνων. Αρκεί να δούμε την κατάσταση στην ΚΕ για να καταλάβουμε τι συμβαίνει: Τι απολογισμό άραγε θα μπορούσε να καταθέσει στο συνέδριο ένα όργανο το οποίο δεν λειτουργεί και συγκροτείται από τους «σουλατσαδόρους τιτλούχους» των συνιστωσών, των οποίων η «συμμετοχή» περιορίζονται σε κάποιες συνεδριάσεις του οργάνου που γίνονται η μία από άλλη μετά την πάροδο αρκετών μηνών και το μόνο που έχουν να κάνουν εκεί είναι η τυπική επικύρωση των συμφωνιών που έχουν διαμορφωθεί από τους μηχανισμούς εκτός των οργάνων;

Αν θέλουμε οι «θέσεις» να αποτελούν «οδηγό για δράση» και όχι ένα αφηρημένο κείμενο διακηρύξεων ξεκομμένο από την ταξική πάλη, τότε ο διάλογος θα έπρεπε να είναι μια εντελώς ανάστροφη διαδικασία: Ξεκινάμε από τι κάναμε, τους στόχους που βάλαμε, αναλύουμε συλλογικά τις εμπειρίες εντοπίζουμε τα λάθη μας και με βάση αυτά, εμπλουτίζουμε την γραμμή μας και επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους μας.

Σε επόμενα κείμενα μας θα προσπαθήσουμε να θέσουμε μερικά από αυτά τα ζητήματα που αναδείχθηκαν από την πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη περίοδο, τα οποία θεωρούμε ότι καθοριστικά για την φυσιογνωμία του και την πολιτική του γραμμή.