Αναρτήσεις
Ένα μικρό σχόλιο στο κείμενο της Ε. Πορτάλιου "Για την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ: το καταστατικό"
Ο Ρανσιέρ αναφέρεται στην ισότητα ως «μια προϋπόθεση προς επαλήθευση. Αυτή η επαλήθευση είναι η δυναμική της ισότητας. Όσοι ξεκινούν από την ανισότητα επαληθεύουν την ανισότητα».
Η ισότητα δεν είναι επί της ουσίας δεδομένη. Είναι μια διαδικασία που οφείλει να ασκείται στο πλαίσιο της δημοκρατίας, την οποία περιγράψαμε. Γι' αυτό και ό,τι εμποδίζει τα μέλη του κόμματος ν' αναπτύξουν δράση και πρωτοβουλίες, ό,τι τα καθηλώνει στο όνομα εξωτερικών προς τη συμβολή τους σκοπιμοτήτων, αναπαράγει και πολλαπλασιάζει την ανισότητα, η οποία μεταφέρεται, ούτως ή άλλως, από την υπαρκτή κοινωνία στο κόμμα. Από την άλλη, η ισότητα προϋποθέτει ένα κόμμα αντιιεραρχικό. Εννοώ ένα κόμμα που δομείται σε δημοκρατικά επίπεδα αλλά δεν μετατρέπει τα επίπεδα αυτά σε ιεραρχίες, οι οποίες καταλύουν την ισότητα των μελών. Οι διακρίσεις, βεβαίως, υπάρχουν, αλλά είναι απόρροια αναγνώρισης, στο πλαίσιο του δημόσιου χώρου του κόμματος και της κοινωνίας, όχι θεσμικά κατοχυρωμένες εξουσίες. Γι' αυτό όλοι οι θεσμοί πρέπει να αποτρέπουν τη συγκέντρωση ισχύος σε ένα πρόσωπο ή πρόσωπα, την αναπαραγωγή εξουσίας μέσω πολυετούς ανάληψης θέσεων και ρόλων, καθώς και να προβλέπουν την ανακλητικότητα των οργάνων. Ισότητα σημαίνει να δίνονται ευκαιρίες δοκιμασίας σε πολλούς/ες, σύμφωνα με τη διακηρυγμένη αρχή μας για ένα κόμμα των μελών του.
(Από κείμενο της Ε. Πορτάλιου "Για την επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ: το καταστατικό")
Η ισότητα στην σκέψη του Ρανσιέρ δεν τίθεται ως προϋπόθεση προς επαλήθευση, αλλά ως αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη της χειραφέτησης ως κοινωνικού πρόταγματος. Η ισότητα δεν αποτελεί φυσικό δεδομένο (είμαστε όλοι ίσοι ως φυσικά όντα) του οποίου η επαλήθευση αναζητείται, αλλά τίθεται ως σημείο εκκίνησης για την επίτευξη του στόχου της χειραφέτησης στο πλαίσιο της κοινωνικής αυτοθέσμισης (επιλέγουμε να δρούμε σαν να είμαστε όλοι ίσιοι).
Ξεκινώντας από την ανισότητα δεν μπορούμε να οδηγηθούμε πουθενά αλλού παρά στην αναπαραγωγή της. Η προσπάθεια για την κατάργηση της ανισότητας αναδεικνύει την ισότητα ως αναγκαίο σημείο εκκίνησης και όχι ως στόχο προς επίτευξη. Ως αρχική συνθήκη, η ισότητα απελευθερώνει την έκφραση και την ανάπτυξη της διαφορετικότητας. Με αυτή την έννοια ο Ρανσιέρ ανοίγει και ένα δρόμο αποφόρτισης της έντασης που υφίσταται μεταξύ της έννοιας της ισότητας και της έννοιας της διαφοράς: Για να ανοιχτούμε στον πλούτο της διαφορετικότητας οφείλουμε να προϋποθέσουμε την ισότητα.
Η Ε.Π γράφει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό όλοι οι θεσμοί πρέπει να αποτρέπουν τη συγκέντρωση ισχύος σε ένα πρόσωπο ή πρόσωπα, την αναπαραγωγή εξουσίας μέσω πολυετούς ανάληψης θέσεων και ρόλων, καθώς και να προβλέπουν την ανακλητικότητα των οργάνων.
Όμως αυτή είναι η μία πλευρά του ζητήματος. Εκτός από το “κράτος” υπάρχει και το “παρακράτος” το οποίο η συγκέντρωση της ισχύος μερικές φορές είναι ισχυρότερη και πολύ πιο ανεξέλεγκτη. Οι θεσμοί λοιπόν θα πρέπει να αποτρέπουν και την συγκρότηση του “παρακράτους”. Στο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι κεντρικό ζήτημα η ύπαρξη κομμάτων μέσα στο κόμμα. Και σε αυτό το θέμα, η Ε.Π. ποιεί την νήσσα...
Το εκβιαστικό δίλημμα (ανάλογο με το ευρώ ή δραχμή) που μπαίνει στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι “με το κράτος του Αρχηγού” ή το με το “παρακράτος των μηχανισμών”.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι ούτε με το ένα, ούτε με το άλλο, αλλά με τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών. Η απάντηση δεν επαφίεται μόνον “στη συνείδηση των μελών”, αλλά στην ενεργή παρέμβαση τους στις προσυνεδριακές διαδικασίες...
Οι Ε.Π χρησιμοποιεί την έννοια της “διάκρισης”. Γράφει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι διακρίσεις, βεβαίως, υπάρχουν, αλλά είναι απόρροια αναγνώρισης, στο πλαίσιο του δημόσιου χώρου του κόμματος και της κοινωνίας, όχι θεσμικά κατοχυρωμένες εξουσίες.
Η έννοια της “διάκρισης” αφορά αφορά μια ταξινόμηση οντοτήτων που διαχωρίζονται μεταξύ τους με το διαξευκτικό ή. Για να το πούμε παραστατικά με την θεωρία των συνόλων αναφέρεται σε σύνολα των οποίων η τομή είναι το κενό σύνολο. Η έννοια της “διαφορετικότητας” αναφέρεται σε σύνολα των οποίων η τομή δεν είναι αναγκαστικά το κενό σύνολο. Ένα κόμμα συγκροτείται από “διαφορετικότητες” και όχι από “διακρίσεις”.
Όμως στον ΣΥΡΙΖΑ οι αντιθέσεις ανάμεσα στις “διαφορετικότητες” είναι ανταγωνιστικές στο ζήτημα της κατάληψης της κομματικής εξουσίας, γιαυτό τείνουν να γίνουν “διακρίσεις”. Η λογική των διακριτών λιστών με απλή αναλογική λειτουργεί προς αυτή την κατεύθυνση: Εγκαλεί τα μέλη να επιλέξουν με βάση την “διάκριση” (να επιλέξουν μια λίστα -ή- διαξευκτικό) και όχι με βάση την πολλαπλότητα της “διαφορετικότητας”, δηλαδή στερούνται τις δικής τους ιδιαίτερης επιλογής. Το γεγονός ότι μπορεί να σταυρώνουν και κάποιο περιορισμένο αριθμό μελών από άλλες λίστες δεν αίρει αυτήν την βασική κατεύθυνση αλλά απλώς την επικυρώνει κάτω από επίφαση μιας πρόσθετης επιλογής με μηδενικά αποτελέσματα στην κυριαρχία των διακρίσεων....
Η Ε.Π. ξέχασε να αναφέρει και ότι ο Ρανσιέρ θεωρεί την κλήρωση για την στελέχωση θέσεων ευθύνης στην πολιτική,ως τον μόνο τρόπο πραγμάτωσης της ισότητας ως προϋπόθεσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο αποτελεί ουτοπία για τον ΣΥΡΙΖΑ ο κομμουνισμός, άλλο τόσο αποτελεί και η κλήρωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ρεαλιστική πρόταση είναι αυτή του Δ. Σκαρπαλέζου:
Δημοκρατία: επίθετο ή ουσιαστικό;
Τι τάχα θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα, χωρίς αυτό να λέει ότι αγνοώ τη συμβολή όποιων απλών και ασύνδετων αγωνιστών με κάποιον από τους συνθετικούς παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο ας αφήσουμε τη γκρίνια και όσο πιο γρήγορα μπορούμε να χτίσουμε τον ένα και μοναδικό ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά μας έχουμε τα φασιστικά καθάρματα που οργιάζουν πάνω στο πτώμα της χώρας και του λαού της. Απέναντι μας βρίσκονται τα ντόπια ιδιοτελή καθάρματα μαζί με τους ξένους κατακτητές. Για την αντιμετώπισή τους ας θυμηθούμε το λόγο του Δ.Γήνού: Ενότητα στους σκοπούς. Ενότητα στην οργάνωση. Ενότητα στην καθοδήγηση. Γιαυτό επιβάλλεται η οργάνωση του αγώνα να είναι μία και ενιαία . Oύτε ασύνταχτα μπουλούκια, ούτε πολυκέφαλες ομάδες που η καθεμιά να κάνει ότι της κατέβει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρης Γεωργουλής
Ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ
dimigeorgoulis@gmail.com
ήδη ο ΣΥΝ, στις πρώτες προσυνεδριακές, κατεβάζει συνήθως νεαρά "επιφανή"στελέχη του και μιλάνε για τις 3 επιλογές Τσίπρα, διαλύοντας τις συνελεύσεις ή υποσκελίζοντας τα σοβαρά ζητήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα το επιτρέψουμε να συμβεί και σε άλλες συνελεύσεις;
Τότε, ο προσυνεδριακός θα πάει άκλαφτος.
Και,φυσικά, χαιρετίσματα ο ΣΥΡΙΖΑ των μαζών που θα μπορούσε να επιβάλλει το ΣΥΡΙΖΑ των μελών (αντί για το κράτος αρχηγών και παρακράτος συνιστωσών-μηχανισμών, και όχι σκέτο παρακράτος συνιστωσών, αγαπητέ ΕΟΣ).
H σ.E.Π. δεν αναφέρει κάτι για το δια ταύτα δηλαδή συγκεκριμένα μέτρα υλοποίησης της δημοκρατίας. Το ίδιο ισχύει και για άλλους σ. ή τάσεις/συνιστώσες (πχ ΑΝΑΣΑ,ΚΟΕ ) οι οποίοι κλίνουν σε όλες τις πτώσεις - ιδιαίτερα παραμνονές συνεδρίων - τη λέξη δημοκρατία αλλά στο δια ταύτα ακολουθούν την πλειοψηφία. Τουλάχιστον η Αρ.Πλατφόρμα δεν πολυ ασχολείται με τη δημοκρατία και δεν τάζει λαγούς με πετραχήλια μιας και η θεώρησή της είναι : αν υπάρχει σωστή γραμμή , το οργανωτικό έπεται και η δημοκρατία εμφανίζεται ..αβίαστα. Λάθος θεώρηση μεν αλλά τουλάχιστον δεν λένε δημοκρατικές παραμύθες. Και φυσικά η «ελικρίνειά »τους δεν τους δικαιώνει ούτε σημαίνει ότι πρέπει να προτιμηθούν στις συνεδριακές «στοιχίσεις». Ένας τρίτος δρόμος ανάμεσα και πέρα από το δίπολο είναι εφικτός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: μήπως θα ήταν σοβαρότερη επιλογή η αναβολή του συνεδρίου;
Είναι αστείο μετά από το αναιδέστερο πραξικόπημα που έχει γίνει ποτέ στην ιστορία της Αριστεράς (γιατί αυτό ήταν η κατάληψη του ΣΥΡΙΖΑ μέσω της διάλυσης του ΣΥΝ) να συζητάτε για δημοκρατία, για Πορτάλιου και για Αριστερά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν μετά από αυτό το πραξικόπημα θα καταφέρουν οι επιτελείς να κάνουν συνέδριο, αλλά και αν το κάνουν όλος ο κόσμος το ξέρει πως θα είναι μια οπερέτα πολιτικής φαντασίας όπως και το 19ο του ΚΚΕ.
Η ουσία αυτής της υπόθεσης είναι πως η παρέα του Τσίπρα προς μεν τους επιτελείς των συνιστωσών έκανε μια κίνηση ματ αλλά προς τον κόσμο της Αριστεράς αυτοκτόνησε.
Ακόμα και οι σοβαροί άνθρωποι από αυτούς που ψήφιζαν ΣΥΝ θα γελάνε με την κατάντια του να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και να βγαίνει αναδρομικά πως ψήφισαν συνασπισμό. Τουλάχιστον ο Παπανδρέου ως ΠΑΣΟΚ είπε λεφτά υπάρχουν και πάλι ως ΠΑΣΟΚ είπε τα λεφτά υπάρχουν ...στο διεθνές νομισματικό ταμείο.
Εδώ αυτά τα ξεφτέρια της απάτης προεκλογικά γέμισαν τον κόσμο φούμαρα ως ΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο, μετεκλογικά πέταξαν στα σκουπίδια τα προεκλογικά συνθήματα ("ξελασπώστε το μέλλον" -- δεν ντράπηκαν να παραχαράξουν τον Μαγιακόφσκι) ως ΣΥΡΙΖΑ κόμμα και τώρα θέλουν να πάνε για κυβέρνηση μαριονέτα ως ΣΥΡΙΖΑ - ΣΥΝ !!
Το ερώτημα για μένα είναι πως διάολο γίνεται αυτούς τους σαλτιμπάγκους της πεντάρας να τους ακολουθεί κόσμος. Αλλά μόλις βρεθεί κανένας ψυχαναλυτής που να ψυχαναλύει κόσμο ... θα απαντηθεί το ερώτημα. Εγώ προσωπικά νομίζω πως αυτά είναι σημάδια των καιρών.
Κράτα το φαλλό της επανάστασης ψιλά!
ΔιαγραφήΤο θέμα δεν θα κλείσει τόσο εύκολα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡίξτε μια ματιά σ' αυτό:
http://www.critici.gr/PageText.php?text_flag=1&item_id=373
προς τον ανώνυμο με τον φαλλό στο χέρι: ποιος είσαι σύντροφε ο Λακάν;
ΑπάντησηΔιαγραφή