Aστικοί μύθοι και η νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα για τις πυρκαγιές...

όλα τρυγύρω αλλάζουνε, όλα τα ίδια μένουν...

του Γιώργου Καλαντζόπουλου.

Ένας οικολόγος, ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος, ο πρώτος διευθυντής της Greenpeace στην Ελλάδα μέχρι το 1999 και πρώην υφυπουργός Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (2000-2001), παρουσιάζει μέσω μιας συνέντευξης με τον Μαρτίνο Γκαίτλιχ στην athensvoice, μερικούς τους μύθους που βάζουν το δικό τους λιθαράκι  - περισσότερο ως άλλοθι παρά ως προτροπές - στην διαμόρφωση της συναίνεσης στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για ανατραπεί  το θεσμικό καθεστώς προστασίας του δασικού πλούτου της χώρας με ευκαιρία τις πρόσφατες πυρκαγιές. Tο κείμενο δημοσιεύτηκε στις 24.07.2021, μόλις λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν, γιαυτό έχει μια ιδιαίτερη αξία.

Αν ο Πρωθυπουργός, σε συνθήκες πυρκαγιάς που ζήσαμε τις προηγούμενες μέρες, έλεγε: “Η αύξηση της δασοκάλυψης της Ελλάδας δεν είναι μία άποψη ή ένας ισχυρισμός κάποιων. Είναι μια αντικειμενική διαπίστωση”, ποιός θα τον πίστευε;

Μάλλον κανένας!

Γιαυτό, δεν το είπε ο ίδιος...

Το είπε όμως ο “ειδικός” μια βδομάδα πριν τις πυρκαγιές, ο Μαρτίνο Γκαίτλιχ, ο βιολόγος-περιβαλλοντολόγος και συγγραφέας πολλών βιβλίων για το ελληνικό τοπίο και το φυσικό περιβάλλον, στην συνέντευξή του στον Ηλία Ευθυμιόπουλο:

Τι έκανε ο Νέρωνας την ώρα που καιγόταν η Ρώμη;

Ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος-Πιπεριάν παρουσιάζοντας  “το βιβλίο της ολικής άγνοιας” των Τζον Λόυντ & Τζον Μίτσινσον στην ελληνική έκδοσή του, έγραφε: “Αν εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι ο Ατλας κουβαλούσε στους ώμους τη Γη, ότι το ‘Εβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό στον κόσμο, ότι η σαμπάνια εφευρέθηκε από τους Γάλλους ή ότι ο άνθρωπος έχει πέντε αισθήσεις, τότε πραγματικά χρειάζεστε αυτό το βιβλίο! ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ! Το βιβλίο αυτό ρίχνει άπλετο φως στο βασικό ερώτημα της Ιστορίας «τι είναι αλήθεια και τι είναι παραμύθια» και είναι ένας εκτενής, απολαυστικός οδηγός λύσεων των παρανοήσεων, σφαλμάτων και μύθων σε όλο το πεδίο της «κατακτημένης γνώσης», που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε για ποιο λόγο μπαίνει κανείς στον κόπο να πάει σχολείο… Θα απολαύσετε την ανάγνωσή του, θα αναρωτηθείτε για το εύρος των γνώσεών σας ή μάλλον για το βάθος της άγνοιάς σας, θα γελάσετε και βέβαια… θα εντυπωσιάσετε τους φίλους σας! Διαβάστε το γιατί, όπως είπε και ο Γούντι Άλλεν, είναι προτιμότερο να πίνεις αχόρταγα από το ποτάμι της γνώσης, παρά να κάνεις γαργάρες…”

Αν και δεν έχει ιστορικά επιβεβαιωθεί, όπως συνήθως συμβαίνει με τους εμπρησμούς, στον Νέρωνα αποδίδεται ο εμπρησμός της Ρώμης το 64 μ.Χ . Δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από αυτό το βιβλίο που εξετάζει τις πιθανές εκδοχές για το τι έκανε ο Νέρωνας την ώρα που καιγόταν η Ρώμη:

- Σίγουρα δεν έπαιζε βιολί, καθώς το πρώτο βιολί (φιντλ) εμφανίστηκε μόλις τον 15ο αιώνα.

- Σύμφωνα με μια δεύτερη κατηγορία, την ώρα που καιγόταν η Ρώμη (64 μ.Χ.) ο Νέρωνας τραγουδούσε ένα τραγούδι για τη φλεγόμενη Τροία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ήταν ο ίδιος εκείνος που είχε βάλει φωτιά στην πόλη.

Πυρκαγιές: Σενάρια συνωμοσίας που θάφτηκαν στις στάχτες...

Φτιάχτηκε για τον Αλέξη, αλλά μια χαρά ταιριάζει και στον Κούλη...

Ένα κείμενο της Μαριλης Μαργωμενου που γράφτηκε πριν από την εποχή των μνημονίων (2009) και αναφέρεται στα σενάρια συνωμοσίας που ανέπτυσσαν οι εκάστοτε κυβερνώντες, για να καλύψουν τις δική τους ανευθυνότητα στην αντιμετώπιση του διαχρονικού φαινομένου των πυρκαγιών στην χώρα μας.

 

Συνήθως οι ευθύνες αποδίδονται στους εχθρούς του έθνους ή σε πολιτικούς αντιπάλους. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όπου συνωμοτεί η ίδια φύση, όπως με “κουκουνάρες” του Γ. Ράλλη και “τον στρατηγό άνεμο” του Β. Πολύδωρα. Σήμερα συμβαίνει το ίδιο με την απόδοση των ευθυνών στην “κλιματική αλλαγή”.

 

Πράγματι υπάρχουν φυσικοί παράγοντες που ευνοούν την εξάπλωση της φωτιάς και είναι γνωστοί. Όμως, συνήθως οι φωτιές δεν ανάβουν μόνες τους. Τις ανάβουν άνθρωποι, από την εποχή που ανακάλυψαν την φωτιά. Ο χόμο σάπιενς, προκάλεσε την πρώτη μεγάλη οικολογική καταστροφή στον πλανήτη με τραγικές συνέπειες στην πανίδα και την χλωρίδα του πλανήτη.

Αυτό ισχύει και σήμερα: στον ανθρώπινο παράγονται οφείλονται πυρκαγιές. Είτε από ανεμελιά, είτε για ιδιοτελείς λόγους, οι οποίοι είναι εντελώς διαφορετικοί απ’ αυτούς που προβάλουν οι “θεωρίες συνωμοσίας”...

 

εμπρηστές – κυβέρνηση: Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο, και τα δυο μαζί την “ανάπτυξη”...

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Δεν πέρασαν ούτε δυο βδομάδες, από τότε που η Κυβέρνηση έκλεισε το μάτι στους εμπρηστές και είδαμε τα αποτελέσματα…

- Στις 22 Ιουλίου 2021 σε συνέντευξη τύπου του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα ανακοινώνεται το “Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο για το Μάτι”, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

“Το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο για αυτές τις περιοχές είναι «πιλοτικό» και με την έγκριση από το ΣτΕ θα αποτελέσει τη βάση για περιοχές με παρόμοια χαρακτηριστικά σε όλη την Επικράτεια.

Η περιοχή επέμβασης συνολικά φθάνει τα 7.935 στρέμματα. Τα 3.028 θα είναι τελικά πολεοδομημένα και από αυτά τα 452 είναι ήδη στο σχέδιο πόλεως. Άρα νέα επιφάνεια που μπαίνει σε σχέδιο πόλης που πολεοδομείται είναι 2.600 στρέμματα. Οι ζώνες που πολεοδομούνται είναι η Αγία Μαρίνα, το Μάτι, το Κόκκινο Λιμανάκι, τα Σκουφέικα και ο Πευκώνας, ενώ σε μία περιοχή 17,5 στρεμμάτων θα δημιουργηθούν περίπου 100 κοινωνικές κατοικίες των 80 τετραγωνικών μέτρων.”

Πηγή: ΥΠΕΚΑ - Σημεία παρεμβάσεων στη Συνέντευξη Τύπου για το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο 

Δηλαδή:

- Από 452 στρέμματα που ήταν ήδη στο σχέδιο πόλεως εντάσσονται άλλα 2.600 στρέμματα!…
- Για να γίνει αυτή η ένταξη με “κανονικές συνθήκες” θα χρειαζόταν μια δεκαετία. Τώρα χρειάζονται μόνον 2 χρόνια (μαζί με την ολοκλήρωση της πράξης εφαρμογής).

Με τα δασικά τι γίνεται;

-  Πλήρης εξαίρεση των περιοχών Μάτι και Κόκκινο Λιμανάκι (αγροκτήματα εκούσιας διανομής) από τη δασική νομοθεσία, με βάση την ειδική διάταξη στο άρθρο 102 παράγραφο 6. Για τις εκτάσεις αυτές ανακαλούνται και κάθε είδους διοικητικές πράξεις (αναδασωτέες, πρόστιμα, διοικητικές αποβολές, κατεδαφίσεις) που εκδόθηκαν με βάση τη δασική νομοθεσία...

Μια εικόνα από τον “καύσωνα” στον ΣΥΡΙΖΑ τον Αύγουστο του 2015…

Μια εικόνα από την αντιμετώπιση της “φωτιάς” που πήγαινε να ανάψει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανατροπή του δημοψηφίσματος, αποτυπωμένη σε κάποια σχόλια αναγνωστών μας εκείνη την εποχή:

 

Άλλο ένα πυροτέχνημα;

Με αφορμή το κείμενο:

Τι είναι και τι θέλει τελικά η Αριστερή Πρωτοβουλία

και μια κριτική του: 

«Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης»: Μια επανέκδοση της μπαγιάτικης πολιτικής του «αριστερού ριζοσπαστικού μετώπου»

Του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Διαβάζοντας τα παραπάνω κείμενα, άλλα και άλλα παρόμοια με την ίδια θεματολογία, προσπάθησα να εντοπίσω τι καινούργιο προσθέτουν, που δεν έχει καταγραφεί στο παρελθόν σε διακηρυκτικά κείμενα παρόμοιων εγχειρημάτων. Σε αυτά είχαν πρωτοστατήσει πρόσωπα και πολιτικά μορφώματα (μάλιστα, όχι μόνον μια φορά...), τα οποία συμμετέχουν πάλι σε μια τυπική μορφή επανάληψης τους, την νέα Αριστερή Πρωτοβουλία. Θα μπορούσα να καταγράψω αρκετές σελίδες με παραπομπές, όπου έχουν δηλωθεί ανάλογες προθέσεις με τα ίδια ακριβώς λόγια...

Αν είναι ανορθολογισμός το να κάνεις το ίδιο πράγμα, ξανά και ξανά, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα, μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια μορφή “ψεκασμένων” της Αριστεράς; Βεβαίως, και η Αριστερά είχε πάντα τους ψεκασμένους της, όπως άλλωστε και η Δεξιά. Όμως δεν πρόκειται περί αυτού: Η αντίφαση εντοπίζεται στο χάσμα ανάμεσα στον βερμπαλιστικό λόγο και την πράξη που τον συνοδεύει. Αυτή η αντίφαση δεν διαπερνά μόνον την νέα, άλλη μια φορά πρωτοβουλία “διαλόγου και δράσης”. Συναντάται και στους επικριτές της. Δεν είναι θέμα ταυτότητας, αλλά υπαρξιακό: Αφορά εκείνη την Αριστερά που προσπαθεί να επιβιώσει σε συνθήκες ήττας, χωρίς να έχει καταφέρει να διδαχθεί τίποτε το σημαντικό, ούτε από την δική της εμπειρία, ούτε από τα παθήματα των άλλων συνοδοιπόρων της ή ακόμα και επικριτών της, που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν παράλληλες πολιτικές τροχιές, αλλά συστηματικά αποκλίνουσες από τους διακηρυγμένους στόχους τους…

Ένα σχόλιο για την ανεξαρτητοποίηση της βουλεύτριας του ΜέΡΑ25 Κ. Αδάμου

Ψηφοδέλτιο ΜέΡΑ25 στην β' Θεσσαλονίκης


Όταν διάβασα στις δηλώσεις της κ. Κωνσταντίνας Αδάμου τους λόγους που επικαλείται για την αποχώρηση της από το ΜέΡΑ25, εκείνο που με παραξένεψε ήταν ότι δεν επικαλείται καμία πολιτική διαφωνία, ούτε στις προγραμματικές διακηρύξεις (όπως αυτές αποκρυσταλλώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριό του), ούτε σε κάποιο σημαντικό ή ασήμαντο ζήτημα τρέχουσας πολιτικής.

Ο λόγος που προβάλει για την αποχώρησή της είναι γενικά «οι αντιδημοκρατικές, αντισυντροφικές, αντιδεοντολογικές και αυταρχικές συμπεριφορές», που όπως δηλώνει «παρεμποδίζεται με ποικίλους τρόπους η συμμετοχή μου στο κοινοβουλευτικό έργο, για το οποίο έδωσα όρκο στον ελληνικό λαό να επιτελώ με όλες μου τις δυνάμεις».

Για να κρίνει κάποιος καλοπροαίρετα το γεγονός της αποχώρησής της, πέρα από τις γενικόλογες καταγγελίες θα πρέπει να υπάρχει δημόσια και η αντίστοιχη τεκμηρίωση αυτών των ισχυρισμών. Από τις μέχρι τώρα δημόσιες δηλώσεις της κ. Αδάμου, δεν έχει παρουσιάζει καμιά τεκμηρίωση. Το μόνο στοιχείο που υπάρχει μέχρι σήμερα, είναι μια δημόσια ανακοίνωση του ΜέΡΑ25 - που είχε προηγηθεί της αποχώρησης της κ. Αδάμου - για την παραπομπή στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλεύτριας Κωνσταντίνας Αδάμου από τον Γραμματέα του ΜέΡΑ25 για «να ελεγχθεί για «αντιδεοντολογική συμπεριφορά» (https://mera25.gr/parapobi-stin-epitropi-deontologias-tis-vouleftrias-konstantinas-adamou-eisigeitai-o-grammateas-tou-mera25/ ) και η δημόσια δήλωσή του: ( https://www.facebook.com/mera25.gr/videos/339473514508946/) όπου προβάλει τον ισχυρισμό ότι το θέμα που προέκυψε θα πρέπει να συζητηθεί πρώτα στα όργανα του κόμματος, και μετά να παρουσιαστούν δημόσια όλες οι πλευρές του.

Υπάρχουν όμως κάποια δεδομένα τα οποία είναι ενδεικτικά προθέσεων και πολιτικών πρακτικών που ήδη διαμορφώνουν ένα πλαίσιο για την αξιολόγηση του συγκεκριμένου γεγονότος. Ενδεικτικά μερικά απ’ αυτά:

Ένα κείμενο για την αλλοπρόσαλλη πολιτική της κυβέρνησης την εποχή του κορωνοϊού

Αναδημοσίευση από [εδώ]

 του Κώστα Μπιτσάνη [*]

Μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, η πολιτική ηγεσία της προβληματικής ελληνικής δημοκρατίας αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο. Ο κορωνοϊός μπορεί να μας υποχρέωσε όλους να φοράμε μάσκες, αλλά κατάφερε να βγάλει τις μάσκες από τα πρόσωπα της εξουσίας.

Είναι μια ελίτ εθισμένη στην κυριαρχία, που αντιμετωπίζει την κοινωνία σαν μία μάζα αδαών «υπανάπτυκτων», ένα σύνολο διαχειρίσιμων υπηκόων.

Το λένε οι υπουργοί όταν μας εξηγούν πως τα μέτρα τους κατά του Covid μπορεί και να μην έχουν ουσιαστική υγειονομική χρησιμότητα, επιβάλλονται όμως, γιατί έχουν «υψηλό συμβολισμό» και «παιδαγωγική λειτουργία». Ο εξουσιαστικός τους οίστρος, στηρίζεται στο συμβολισμό της υποταγής και στην εκπαίδευση της υπακοής.

Το λένε, στην ουσία, και όταν «χαρτζιλικώνουν» τους νέους για να εμβολιαστούν. Τα επιχειρήματα και η πειθώ είναι περιττές διαδικασίες για αυτό το είδος της εξουσίας. Εξάλλου, γι’ αυτούς, ο εκμαυλισμός έχει και άλλα χρήσιμα «συμβολικά» και «παιδαγωγικά» αποτελέσματα.

Η πανδημία και η …«κοινή λογική»

Ένας μόνον χαρακτηρισμός μπορεί να αποδοθεί στην κυβερνητική πολιτική για πανδημία του covid 19: αλλοπρόσαλλη. Απουσιάζει η συνεκτικότητα ενός πολιτικού σχεδιασμού που εξελίσσεται ανάλογα με τα θέματα που προκύπτουν. Κυριαρχεί η αντιφατικότητα των μέτρων όπου στην εφαρμογή τους συνήθως, το ένα αναιρεί το άλλο. (ενδεικτικά: Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον «συνωστισμό» στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι απαγορεύσεις για δημόσιες συγκεντρώσεις έχουν μόνον ένα πολύ μικρό και περιορισμένο αποτέλεσμα. Αν δεν μπορείς να επιβάλλεις στην εκκλησία την εφαρμογή των μέτρων, που είναι η πιο μαζική κοινωνική οργάνωση και κάνει τις «συνελεύσεις» της κάθε Κυριακή, τι νόημα έχει να απαγορεύσεις τις συνελεύσεις σωματείων και συλλόγων κλπ, που γίνονται συνήθως μια φορά τον χρόνο…)

Αυτή η αλλοπρόσαλλη πολιτική εφαρμόστηκε και στην πρώτη περίοδο με το παρατεταμένο lockdown, όπου δεν υπήρχαν τα εμβόλια και τα προληπτικά μέτρα επικεντρώνονταν στον περιορισμό του «συνωστισμού», αλλά και στην δεύτερη περίοδο, από τα Χριστούγεννα και μετά, όταν ήρθαν τα εμβόλια.

Είναι προφανές ότι σε τέτοιες πρωτόγνωρες συνθήκες είναι πιθανόν να γίνονται λάθη. Όμως η κυβέρνηση δεν φαίνεται να διδάχτηκε τίποτα απ’ αυτά, το αντίθετο μάλιστα συνέβη, πρόσθετε και νέα…

“Αντιεμβολιαστές” και αντι-αντιεμβολιαστές

Αναδημοσίευση από το "ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ"

του Γεώργου Νικολαϊδη

Οι “αντιεμβολιαστές”, οι αρνητές δηλαδή κάθε εμβολίου, εν γένει δεν υπάρχουν – ή τέλος πάντων αποτελούν μιαν απειροελάχιστη ομάδα του πληθυσμού. Πρόκειται για μια κατηγορία εν πολλοίς κατασκευασμένη, που δυστυχώς αναπαράγεται άκριτα από διαφόρους στις μέρες μας. Αντιθέτως, υπάρχουν πολλοί και πολλές που προβληματίζονται (δικαίως ή αδίκως) σχετικά με κάποια ιατροφαρμακευτικά προϊόντα που παρουσιάζονται ως “εμβόλια”. Έτσι:

Αντιεμβολιαστής αντιτιθέμενος στο τριπλό εμβόλιο για την ερυθρά, την ιλαρά και την παρωτίτιδα είναι κάποιος που ενδεχομένως τάσσεται υπέρ μια μεταφυσικής “επιστροφής στην φύση”, που υιοθετεί θεωρίες για τις υποτιθέμενες παρενέργειες ενός επί δεκαετίες αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου που αφήνει δια βίου (ή αν μη τι άλλο για καμιά δεκαετία) ανοσοποίηση κ.τ.λ.

Αντιεμβολιαστής αντιτιθέμενος στο εμβόλιο του τετάνου είναι κάποιος που παίζει με την ζωή του ή και την ζωή του παιδιού του.