Ένα σχόλιο για την ανεξαρτητοποίηση της βουλεύτριας του ΜέΡΑ25 Κ. Αδάμου

Ψηφοδέλτιο ΜέΡΑ25 στην β' Θεσσαλονίκης


Όταν διάβασα στις δηλώσεις της κ. Κωνσταντίνας Αδάμου τους λόγους που επικαλείται για την αποχώρηση της από το ΜέΡΑ25, εκείνο που με παραξένεψε ήταν ότι δεν επικαλείται καμία πολιτική διαφωνία, ούτε στις προγραμματικές διακηρύξεις (όπως αυτές αποκρυσταλλώθηκαν στο πρόσφατο συνέδριό του), ούτε σε κάποιο σημαντικό ή ασήμαντο ζήτημα τρέχουσας πολιτικής.

Ο λόγος που προβάλει για την αποχώρησή της είναι γενικά «οι αντιδημοκρατικές, αντισυντροφικές, αντιδεοντολογικές και αυταρχικές συμπεριφορές», που όπως δηλώνει «παρεμποδίζεται με ποικίλους τρόπους η συμμετοχή μου στο κοινοβουλευτικό έργο, για το οποίο έδωσα όρκο στον ελληνικό λαό να επιτελώ με όλες μου τις δυνάμεις».

Για να κρίνει κάποιος καλοπροαίρετα το γεγονός της αποχώρησής της, πέρα από τις γενικόλογες καταγγελίες θα πρέπει να υπάρχει δημόσια και η αντίστοιχη τεκμηρίωση αυτών των ισχυρισμών. Από τις μέχρι τώρα δημόσιες δηλώσεις της κ. Αδάμου, δεν έχει παρουσιάζει καμιά τεκμηρίωση. Το μόνο στοιχείο που υπάρχει μέχρι σήμερα, είναι μια δημόσια ανακοίνωση του ΜέΡΑ25 - που είχε προηγηθεί της αποχώρησης της κ. Αδάμου - για την παραπομπή στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλεύτριας Κωνσταντίνας Αδάμου από τον Γραμματέα του ΜέΡΑ25 για «να ελεγχθεί για «αντιδεοντολογική συμπεριφορά» (https://mera25.gr/parapobi-stin-epitropi-deontologias-tis-vouleftrias-konstantinas-adamou-eisigeitai-o-grammateas-tou-mera25/ ) και η δημόσια δήλωσή του: ( https://www.facebook.com/mera25.gr/videos/339473514508946/) όπου προβάλει τον ισχυρισμό ότι το θέμα που προέκυψε θα πρέπει να συζητηθεί πρώτα στα όργανα του κόμματος, και μετά να παρουσιαστούν δημόσια όλες οι πλευρές του.

Υπάρχουν όμως κάποια δεδομένα τα οποία είναι ενδεικτικά προθέσεων και πολιτικών πρακτικών που ήδη διαμορφώνουν ένα πλαίσιο για την αξιολόγηση του συγκεκριμένου γεγονότος. Ενδεικτικά μερικά απ’ αυτά:

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι οι «αντιδημοκρατικές, αντισυντροφικές, αντιδεοντολογικές και αυταρχικές συμπεριφορές» δεν προκύπτουν από την μια στιγμή στην άλλη σαν το κεραυνό εν αιθρία… Το ότι η κ. Κωνσταντίνα Αδάμου, ανακάλυψε «ξαφνικά» με την δήλωση της αποχώρησης της όλα αυτά τα σοβαρά ζητήματα που καταγγέλλει, δεν με πείθει ότι είναι ο πραγματικός λόγος για την αποχώρησή της. Αν είχε να πει κάτι πιο συγκεκριμένο - με το δεδομένο μάλιστα ότι αποφάσισε την αποχώρηση και όχι την συζήτηση στις κομματικές διαδικασίες για το βάσιμο των ισχυρισμών της - θα το είχε ήδη κάνει...

Όταν κάποιος πράγματι συμμετέχει σε ένα κομματικό μηχανισμό, οι πρακτικοί όροι που προσδιορίζουν την συμμετοχή του, είναι το πεδίο που εκδηλώνονται αυτές οι συμπεριφορές που καταγγέλει. Αν πράγματι υπήρχαν παρόμοια ζητήματα, θα τα είχε ανακαλύψει αρκετό καιρό πριν, γιατί κάθε μέρα θα ήταν μπροστά της. Βουλευτής ήταν εξάλλου και όχι ένα απλό μέλος. Κάτι θα έπρεπε να είχε κάνει…

Ένα άλλο που ξενίζει στις δηλώσεις της κ. Αδάμου είναι η επίκληση του «όρκου» στον ελληνικό λαό που έδωσε ως βουλευτής, ως αναφορικό για την αποχώρησή της από το ΜέΡΑ25. Τον ίδιο ακριβώς όρκο έδωσαν και η βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος...

Όμως, κανέναν βουλευτή δεν τον εκλέγει ο «ελληνικός λαός», τον εκλέγουν οι ψηφοφόροι και οι οπαδοί του κόμματος με το οποίο κατεβαίνει. Αυτοί την «εμπιστεύτηκαν» με την ψήφο τους και την εξέλεξαν βουλευτή.

Οι ψηφοφόροι του ΜέΡΑ25 στις προηγούμενες εκλογές «εμπιστεύτηκαν» κυρίως το κόμμα και όχι πρόσωπα. Είναι ενδεικτικό ότι σε πανελλαδικό επίπεδο οι διακυμάνσεις στα ποσοστά του ανάλογα με τις εκλογικές περιφέρειες ήταν πολύ μικρές σε σχέση με το μέσο πανελλαδικό ποσοστό. Αυτή η μικρή διακύμανση δείχνει και την εκλογική δυναμική που είχε αποκτήσει ως διακριτός πολιτικός χώρος, και αποτυπώθηκε στην είσοδο του την βουλή. Σε παρόμοιες συνθήκες η ταυτότητα του κόμματος είναι αυτό κυρίως που προσελκύει τους ψηφοφόρους, και όχι αναγνωρισιμότητα των προσώπων. Τότε, η επιλογή των υποψηφίων που γίνεται με την ψηφοφορία, σε ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην τύχη. Αυτή η «τύχη», ως γνωστόν, ευνοεί τον πρώτο στην σειρά του ψηφοδελτίου…

Όμως η κ. Αδάμου θεωρεί ότι η σχέση πολιτικής διαμεσολάβησης ενός βουλευτή είναι προσωπική και όχι κομματική. Χαρακτηριστική η παρακάτω δήλωση, που θυμίζει πολιτευτή παλαιάς κοπής που απευθύνεται στην εκλογική του πελατεία: «Θα ήθελα να γνωστοποιήσω σε όλες και σε όλους ότι θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για τα δίκαια αιτήματα και δικαιώματα όλων των συμπολιτών μου. Ως ανεξάρτητη, πλέον, βουλευτής θα μπορώ να σας εκπροσωπώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με λιγότερα εμπόδια.»

Η περίπτωση της κ. Αδάμου δεν είναι ένα – ούτε θα είναι - μεμονωμένο περιστατικό. Είναι αναμενόμενο ένα ανοιχτό κόμμα στα μέλη του που παρουσιάζει ανοδική πορεία, να μαζεύει κάθε λογής λουλούδια. Δεν υπάρχουν κάποια “οργανωτικά μέτρα” που μπορούν να παρέχουν προστασία. Η πιο ισχυρή ασπίδα είναι η δημοκρατία στο εσωτερικό του. Το ΜέΡΑ25, όπως έχει αποδείξει – και πρόσφατα με συνέδριό του – ότι έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο για το πως την αντιλαμβάνεται και πως την εφαρμόζει, όπως για παράδειγμα οι καθολικές ψηφοφορίες των όλων μελών του σε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, η χρήση της “κλήρωσης” για την συμμετοχή σε όργανα και άλλα παρόμοια, που φαντάζουν αδιανόητα σε άλλα κόμματα. Η κ. Αδάμου επέλεξε να μην αναμετρηθεί με αυτή την δημοκρατία, αλλά να την καταγγείλει και να αποχωρήσει, Γνώριζε ότι δεν θα βρει το “δίκιο” της εκεί. Επέλεξε να συνεχίσει την πολιτική της καριέρα στην μόνη “δημοκρατία” που αισθάνεται σαν το ψάρι στο νερό, την “κοινοβουλευτική”, όπως αυτή είναι εμπεδωμένη λειτουργία της βουλής...