Αναρτήσεις
Με αφορμή το κείμενο:
και μια κριτική του:
Του Γιώργου Καλαντζόπουλου
Διαβάζοντας τα παραπάνω κείμενα, άλλα και άλλα παρόμοια με την ίδια θεματολογία, προσπάθησα να εντοπίσω τι καινούργιο προσθέτουν, που δεν έχει καταγραφεί στο παρελθόν σε διακηρυκτικά κείμενα παρόμοιων εγχειρημάτων. Σε αυτά είχαν πρωτοστατήσει πρόσωπα και πολιτικά μορφώματα (μάλιστα, όχι μόνον μια φορά...), τα οποία συμμετέχουν πάλι σε μια τυπική μορφή επανάληψης τους, την νέα Αριστερή Πρωτοβουλία. Θα μπορούσα να καταγράψω αρκετές σελίδες με παραπομπές, όπου έχουν δηλωθεί ανάλογες προθέσεις με τα ίδια ακριβώς λόγια...
Αν είναι ανορθολογισμός το να κάνεις το ίδιο πράγμα, ξανά και ξανά, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα, μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια μορφή “ψεκασμένων” της Αριστεράς; Βεβαίως, και η Αριστερά είχε πάντα τους ψεκασμένους της, όπως άλλωστε και η Δεξιά. Όμως δεν πρόκειται περί αυτού: Η αντίφαση εντοπίζεται στο χάσμα ανάμεσα στον βερμπαλιστικό λόγο και την πράξη που τον συνοδεύει. Αυτή η αντίφαση δεν διαπερνά μόνον την νέα, άλλη μια φορά πρωτοβουλία “διαλόγου και δράσης”. Συναντάται και στους επικριτές της. Δεν είναι θέμα ταυτότητας, αλλά υπαρξιακό: Αφορά εκείνη την Αριστερά που προσπαθεί να επιβιώσει σε συνθήκες ήττας, χωρίς να έχει καταφέρει να διδαχθεί τίποτε το σημαντικό, ούτε από την δική της εμπειρία, ούτε από τα παθήματα των άλλων συνοδοιπόρων της ή ακόμα και επικριτών της, που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν παράλληλες πολιτικές τροχιές, αλλά συστηματικά αποκλίνουσες από τους διακηρυγμένους στόχους τους…
Η πρόσφατη δημόσια προβολή της “Αριστερής Πρωτοβουλίας”, αποτελεί την επισημοποίηση του πολιτικού γάμου των οργανώσεων: ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ, ΔΕΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ, ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ. Στον γάμο παρίστανται ανένταχτοι “παράγοντες” της Αριστεράς και “καταξιωμένοι” αγωνιστές στα κινήματα, ως είθισται από τον προηγούμενο αιώνα σε ανάλογα εγχειρήματα…
Την ήττα δεν την αντιμετωπίζεις μόνον με την διδαχή της ιστορίας, είναι αναγκαία και η φαντασία. Και αυτή απουσιάζει εντελώς από την “πρωτοβουλία” αλλά και από άλλες παρόμοιες προσπάθειες επιβίωσης, είτε γίνονται με την μορφή “όλοι μαζί”, είτε “ο καθένας μόνος του”. Παραμένει όμως η στοχοπροσύλωση, ίδια κ’ απαράλλαχτη… Αυτή συνιστά το συνεκτικό στοιχείο: Δεν καταγράφεται στα κείμενα, ανήκει στα αυτονόητα. Είναι η ομπρέλα κάτω απ’ την οποία μορφοποιούνται οι απευθύνσεις, συνάπτονται πολιτικοί γάμοι και διαζύγια, οργανώνονται δημόσιες τελετές και προωθείται γενικά ο “διάλογος και η κοινή δράση”. Και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ξεκίνησε, δεν είχε άλλη “ομπρέλα”. Όμως η άνοδός του στην κυβερνητική εξουσία, δεν είχε καμία σχέση με αυτή την συνθήκη: Σχετίζεται με το πως και το γιατί απέκτησε ευρύτερα κοινωνικά ερείσματα και κατάφερε τελικά να διαμεσολαβήσει την ταξική πόλωση της ελληνικής κοινωνίας εκείνη την εποχή στο κοινοβούλιο. Αυτό όμως είναι μια άλλη μεγάλη και διδακτική συζήτηση...
Αυτή την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ των “συνιστωσών” πήραν μαζί τους ως κληρονομιά, σχεδόν όλες οι “συνιστώσες” του ΣΥΡΙΖΑ, όταν έφυγαν μετά την ανατροπή του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ και πορεύτηκαν τα επόμενα χρόνια. Είναι γνωστά τα αποτελέσματα αυτής της αυτοκαταστροφικής πορείας…
Σήμερα, αν ήθελα να σχολιάσω το εγχείρημα της “Αριστερής Πρωτοβουλίας” σε σχέση με το αίτημα της “ανασυγκρότησης της Αριστεράς”, θα αισθανόμουν αναγκασμένος να γυρίσω πίσω 12 χρόνια να επαναλάβω την ίδια ακριβώς κριτική ( Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός; ), αλλά από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχουν αλλάξει πολύ περισσότερα πράγματα, στην κοινωνία αλλά και στην Αριστερά και όχι μόνο. Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για τα αμείλικτα ερωτήματα που θέτουν αυτές οι εξελίξεις...
Όμως βρίσκομαι σε δύσκολη θέση: Το προσκλητήριο του πολιτικού γάμου που αναγγέλλει η “Αριστερή Πρωτοβουλία”, το αντιλαμβάνομαι ως μνημοσύνη τελετή. Δεν μ’ αρέσουν τα μνημόσυνα. Ειδικά εκείνα που δεν συσφίγγουν τις προσωπικές σχέσεις των παρευρισκομένων, αλλά τις αποσταθεροποιούν. Γιαυτό δεν θα επεκταθώ άλλο…
( ΥΓ: η φωτογραφία είναι από ένα πρόσφατο μνημόσυνο για ένα συνάνθρωπο μας που πέθανε από τον Covid-19. )
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου