Αναρτήσεις
Αναδημοσίευση από [εδώ]
του Κώστα Μπιτσάνη [*]
Είναι μια ελίτ εθισμένη στην κυριαρχία, που αντιμετωπίζει την κοινωνία σαν μία μάζα αδαών «υπανάπτυκτων», ένα σύνολο διαχειρίσιμων υπηκόων.
Το λένε οι υπουργοί όταν μας εξηγούν πως τα μέτρα τους κατά του Covid μπορεί και να μην έχουν ουσιαστική υγειονομική χρησιμότητα, επιβάλλονται όμως, γιατί έχουν «υψηλό συμβολισμό» και «παιδαγωγική λειτουργία». Ο εξουσιαστικός τους οίστρος, στηρίζεται στο συμβολισμό της υποταγής και στην εκπαίδευση της υπακοής.
Το λένε, στην ουσία, και όταν «χαρτζιλικώνουν» τους νέους για να εμβολιαστούν. Τα επιχειρήματα και η πειθώ είναι περιττές διαδικασίες για αυτό το είδος της εξουσίας. Εξάλλου, γι’ αυτούς, ο εκμαυλισμός έχει και άλλα χρήσιμα «συμβολικά» και «παιδαγωγικά» αποτελέσματα.
Να μην ξεχνάμε ότι για την ίδια τη γέννηση του νεοελληνικού κράτους χρησιμοποιείται, σκόπιμα, ο διαβόητος μύθος της πατάτας με τον Καποδίστρια: Όλοι αυτοί που έρχονταν από τις μάχες, αυτοί που πάλεψαν για τα πάντα με το τίποτα, δεν ήταν παρά μόνο απλά κλεφτρόνια και απατεωνίσκοι, μια μάζα ανάξιοι, που ένας εμπνευσμένος Κυβερνήτης προσπαθούσε να τους βάλει στο σωστό δρόμο, με ευφυή τεχνάσματα.
Αυτά τα πρότυπα της συνειδητής απαξίωσης της κοινωνίας ακολουθούν με συνέπεια και οι σημερινές ελίτ, μέσα σε μια παράνοια αυτοθαυμασμού, μια παράκρουση πλασματικής αυτοεπιβεβαίωσης.
Θα εκμεταλλευθούν την παραμικρή θετική αντικειμενική εξέλιξη, εμφανίζοντας ότι αυτή οφείλεται, αποκλειστικά και μόνο, στην εμπνευσμένη πολιτική τους . Όταν όμως η πραγματικότητα αναδείξει τα αρνητικά αποτελέσματα της διακυβέρνησής τους, τότε θα αποδώσουν όλες τις ευθύνες στην κοινωνία και θα κατηγορήσουν οποιονδήποτε πολίτη, με την ευκολία ενός κοινού συκοφάντη.
Τότε, θα μας πουν ότι φταίει η κοινωνική και πολιτική διαμαρτυρία με τις διαδηλώσεις, ότι φταίει η ανυπάκουη νεολαία, που θέλει να βγαίνει από το σπίτι της, ότι φταίνε οι «ανεύθυνοι», που δεν πείθονται για τα αλλοπρόσαλλα και ανακόλουθα μέτρα της καραντίνας.
Και, τώρα πια, στοχοποιούνται οι «ανεμβολίαστοι». Αυτοί είναι, σήμερα, ο βασικός εχθρός, σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, που θέλει να επιβάλει αυτόν τον νέο, ανελέητο, κοινωνικό αυτοματισμό. Όσοι δεν εμβολιάστηκαν, αυτοί θα φταίνε για ό,τι μας συμβεί! Γι’ αυτό και οι υπουργοί εξαντλούν την ενέργειά τους στο να ετοιμάζουν γι’ αυτούς σχέδια συμμόρφωσης ή τιμωρίας, σε όλα τα πεδία.
Αφού έχουν επαναλάβει πολλές φορές το ψέμα ότι χάρη στην εμπνευσμένη κυβέρνησή τους τελειώσαμε με τον κορωνοϊό και απελευθερωνόμαστε, αφού επένδυσαν υποδεχόμενοι δύο χρονιές τον τουρισμό, ως σανίδα σωτηρίας για την αναπτυξιακή τους απραξία και αναποτελεσματικότητα, έρχεται το τρίτο κύμα, νωρίτερα από ό,τι υπολόγιζαν και με διασπορά πολύ πιο δραματική από ό,τι ήλπιζαν. Και, έτσι, περιέπεσαν σε κατάσταση πανικού.
Γιατί πανικοβλήθηκαν; Γιατί γνωρίζουν ότι αφού απέτυχαν στην πραγματική αντιμετώπιση της κρίσης, δεν έχουν πλέον άλλα περιθώρια και στην επικοινωνιακή διαχείρισή της.
Ο φόβος τους δεν αφορά στην κοινωνία ή στα υποψήφια θύματα. Απλώς φοβούνται ότι αυτοί θα είναι το μεγαλύτερο θύμα. Ξέρουν ότι ένα νέο κύμα χιλιάδων καθημερινών κρουσμάτων, ο κορεσμός των δυνατοτήτων του μη ενισχυμένου, στο αναγκαίο μέτρο, ΕΣΥ, μια νέα υπερπλήρωση των ελλειμματικών ΜΕΘ, θα σημάνει πλέον και το δικό τους κυβερνητικό τέλος. Πόσο μάλλον, αν συνυπολογίζουν και τις συνέπειες της πολιτικής τους στην οικονομία, την οποία έχουν πλήρη συναίσθηση ότι έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανές αδιέξοδο και έχουν ήδη εξαντλήσει κάθε περιθώριο αντοχής της.
Και όμως, η παθογένεια που παράγει την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους είναι, προφανώς, ανίατη.
Αλήθεια, πόση πολιτική ελαφρότητα, πόση ιδεοληπτική εμμονή, πόση έλλειψη κοινωνικής συναίσθησης και πόσο θράσος χρειάζεται για να αναγγέλλεις κλείσιμο δημόσιων νοσοκομείων, μετά την έως τώρα εμπειρία της πανδημίας και πριν ακόμα καν αυτή τελειώσει;
Πόση απόσταση από τη δημοκρατική συνείδηση απαιτείται για να τολμά ένας Πρωθυπουργός να ξεστομίζει ότι θα αποδώσει (αυτός!) ελευθερίες αλλά μόνο σε αυτούς που τις δικαιούνται;
Ας μην γελιόμαστε. Δεν πρόκειται για κάποιες μαθησιακές δυσκολίες στην πορεία της πολιτικής τους παιδείας. Είναι η ίδια η ταυτότητα της πολιτικής τους αντίληψης, το πολιτικό τους γονίδιο, που τους καταδικάζει να έχουν ανοσία απέναντι στους «ιούς» της δημοκρατίας και να υποφέρουν από δυσανεξία προς την κοινωνία.
Ο κ. Μητσοτάκης ανέλαβε την πρωθυπουργία δηλώνοντας ότι θα μας εξασφαλίσει, πλέον, έναν «καθαρό ουρανό», για όλους τους Έλληνες, που θα «προχωράμε ενωμένοι». Στην πραγματικότητα δεν βλέπουμε καν ουρανό αλλά μόνο «υποχρεωτικότητες», ενώ δεν πέρασε ούτε μια μέρα χωρίς το διχαστικό λόγο των κυβερνώντων.
Η Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη εγκαινιάσθηκε με τη λίστα Πέτσα. Προχωρά προς το μέλλον με τα «σκόιλ-ελικίκου» και τον «αυτοέλεγχο του Τενεκένα». Όσοι παλεύουν να ζήσουν τις οικογένειές τους πρέπει να εγκαταλείψουν την προσπάθεια και να παραδώσουν τα κλειδιά τους στον κύριο Υπουργό. Ασφαλώς και όλοι πρέπει να είναι ευγνώμονες για τα επιδόματα και τα βοηθήματα που εισπράττουν, από το υστέρημα της κυβερνώσας παράταξης. Εν τω μεταξύ, ο βράχος της Ακρόπολης τσιμεντώθηκε αλλά εμείς δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε την αξία του έργου, τα αρχαία της Θεσσαλονίκης στο σταθμό Βενιζέλου δεν έχουν όση αξία πιστεύουμε, οι πίνακες του Πικάσο πέφτουν, γιατί υπάρχει ο νόμος της βαρύτητας. Μας μαθαίνουν από την τηλεόραση ακόμα και πως θα τη βγάλουμε καθαρή αν σκοτώσουμε τη σύζυγό μας. Όπως, επίσης, ότι ο ίδιος που χθες ήταν αξιοσέβαστος «αγνός πατριώτης» σήμερα είναι απλώς ένας ανυπόληπτος «ψεκασμένος». Αυτή η λίστα της παρακμής θα μπορούσε να γεμίσει σελίδες…
Αν αυτό είναι το παρόν μας, όλοι μπορούμε να φανταστούμε ποιο θα είναι το μέλλον αυτής της χώρας αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν.
Και όσοι πιστεύουν ότι αυτό θα περάσει ή θα πέσει από μόνο του, ας ξαναδιαβάσουν ιστορία!
,[*] Συντονιστής ΚΕ ΜέΡΑ25
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου