Μπερδέματα με την ονοματολογία των συνδυασμών που κατεβαίνουν στις εκλογές για την Ευρωβουλή

Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι νόμιμα μπορούν να συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019, 40 κόμματα και συνασπισμοί κομμάτων.

Κάποια απ’ αυτά είναι γνωστά από παλιά, κάποια εμφανίζονται για πρώτη φορά. Αν ρωτήσετε κάποιον ψηφοφόρο στους δρόμους τους Αθήνας, τι ξέρει για το κόμμα “KΟΜΜΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ και ΦΙΛΙΑΣ”, αυτό που λάβετε ως απάντηση θα είναι πιθανότατα μια έκφραση απορίας, παρ’ όλο ότι στις Ευροεκλογές του 2014  αυτό το κόμμα  ήρθε πρώτο σε ψήφους στο Νομό Ροδόπης και στον Νομό Ξάνθης. Τα πράγματα είναι κάπως μπερδεμένα με την αναγνωρισιμότητα των κομμάτων και δεν αρκεί σε όλες τις περιπτώσεις μόνον η ιστορία τους, όπως αυτή έχει καταγραφεί στις εκλογικές διαδικασίες...

- Σε μερικά κόμματα – είτε είναι πρωτοεμφανιζόμενα, είτε έχουν κατέλθει επανειλημμένα στις εκλογές - ο Αρχηγός είναι πιο γνωστός απ’ το κόμμα  του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως δίπλα στο όνομα του κόμματος τοποθετείται και δικό του για να διευκολύνονται οι ψηφοφόροι μπροστά στην κάλπη, όπως εδώ:

Ανεξάρτητοι Έλληνες-Πάνος Καμμένος,
Πλεύση Ελευθερίας-Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Ελληνική Λύση-Κυριάκος Βελόπουλος
Ελλάδα ο 'Αλλος Δρόμος Νότης Μαριάς,
Δημιουργία Ξανά-Θάνος Τζήμερος,

16 Μάη 1966

16 Μάη 1966:  Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας εκδίδει την «Αγγελία της 16ης Μαΐου», με την οποία ξεκινά «επίσημα» η Πολιτιστική Επανάσταση, η πιο συνταρακτική σελίδα στην ιστορία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Κι όμως, η “Πολιτιστική Επανάσταση” σήμερα σφραγίζει με τον δικό της τρόπο τις εξελίξεις στον πλανήτη.

Η ήττα της σημαδεύτηκε απ’ ένα σημαντικό δεδομένο - καθοριστικό για την πορεία του “υπαρκτού κομμουνισμού” - το οποίο συχνά υποτιμάται από τους χώρους της παραδοσιακής Αριστεράς. Η αξιοποίηση της εμπειρίας που αποκόμισε το ΚΚΚ από την «Πολιτιστική Επανάσταση» στις τεχνικές χειραγώγησης των λαϊκών μαζών, ήταν ο βασικός παράγοντας που του επέτρεψε να είναι σήμερα  ο μεγαλύτερος πολιτικός οργανισμός στον κόσμο και στην Κίνα να διεκδικεί την παγκόσμια ηγεμονία. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι οι θέσεις του προέδρου Μάο για τον “δημοκρατικό συγκεντρωτισμό” μετασχηματίστηκαν και οδήγησαν σήμερα στο σύγχρονο ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης των πολιτών, μέσα απ’ το οποίο το κόμμα “αφουγκράζεται” τις ανάγκες και επιθυμίες των λαϊκών μαζών και “φροντίζει” γι αυτές, πριν καν προλάβουν οι ίδιες εκφράζουν τις απαιτήσεις τους…Οι νικητές γράφουν την ιστορία, είναι φανερό λοιπόν γιατί: Ο «υπαρκτός κομμουνισμός» συνεχίζει να τιμά την Οκτωβριανή επανάσταση...

Σε αυτή την προεκλογική περίοδο το κύριο θέμα συζήτησης θα έπρεπε να είναι το Βασικό Εισόδημα

Για το Βασικό Εισόδημα θα έπρεπε να συζητάνε στην Ελλάδα αυτή την προεκλογική περίοδο αλλά είναι λούμπεν οι πολιτικοί -όπως είναι και οι πολίτες-, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση. Βέβαια, η σύγκρουση με την πραγματικότητα πλησιάζει και οι βλακώδεις συζητήσεις για το πόσες μέρες θα εργάζονται οι εργαζόμενοι και για το αν το παιδί από το Περιστέρι θα έχει δικαίωμα να γίνει κάτι άλλο πέρα από ψυκτικός, δεν θα αφορούν πια κανέναν. Αλλά να μην ενοχλώ τον …δημόσιο διάλογο. Καλή συνέχεια στην προεκλογική περίοδο με ιστορίες από την Κατοχή, τον Εμφύλιο, την Χούντα και άλλες κορυφαίες στιγμές των Ελλήνων.

Αναδημοσίευση από το "πιτσιρίκος"

Παρακολουθώντας αυτό που στην χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη Ελλάδα ονομάζεται προεκλογική περίοδος -και αφορά προσωπικές επιθέσεις, κουτσομπολιά, επιδόματα και ανοησίες για επενδύσεις, θέσεις εργασίας και εργασιακές σχέσεις-, σκέφτομαι πως κανείς δεν μιλά για αυτό που θα αφορά απόλυτα όλο τον πλανήτη -και την Ελλάδα- σε δυο με τρία χρόνια: την εξαφάνιση εκατομμυρίων θέσεων εργασίας.

Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας μας έχει ενημερώσει πως το 2022 θα χάσουν την δουλειά τους 150 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ θα υπάρχουν 300 εκατομμύρια νέοι εργαζόμενοι που θα προσπαθούν να βρουν εργασία και δεν θα βρίσκουν.

Και αυτό θα είναι μόνο η αρχή, αφού το 2030 θα χαθούν 800 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, που αναλογούν στο 1/5 του εργατικού δυναμικού παγκοσμίως.

Πού οφείλεται αυτό;

Σήμερα στην ΛΑΡΙΣΑ....

Πορεία στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων [11-4-2019] - (video)

Βίντεο από την πορεία στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων το Σάββατο 11 Μαΐου.

«Κοινός χώρος. Η πόλη ως τόπος των κοινών» (video)

Από την παρουσίαση του βιβλίου «Κοινός χώρος. Η πόλη ως τόπος των κοινών» του αρχιτέκτονα και καθηγητή της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ Σταύρου Σταυρίδη μέσα από μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ του συγγραφέα με τον καθηγητή πολιτικής οικονομίας στο University of East London Massimo de Angelis και της ομάδας μελέτης του Εργαστηρίου για τα Αστικά Κοινά.

Σχετικά με το βιβλίο «Κοινός χώρος. Η πόλη ως τόπος των κοινών»:

Μας δουλεύει ο Π. Λαφαζάνης;

πως του πάνε τα μπλε...

(Ένα μεγάλο σχόλιο για το κείμενο «Μας δουλεύει ο Γ. Βαρουφάκης;» που δημοσιεύτηκε στο καθοδηγητικό όργανο της ΛΑΕ)

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Να πάρουμε τα πράγματα από το τέλος:

Όταν Λαφαζάνης, ως υπουργός του Α. Τσίπρα έκανε αυτές τις δηλώσεις, ο Βαρουφάκης δεν ήταν πλέον υπουργός, είχε διαχωρίσει την θέση του και είχε παραιτηθεί πριν 10 μέρες:



Ακόμα και την τελευταία στιγμή, ο Λαφαζάνης δούλευε όλο τον κόσμο, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, με τις αυταπάτες που καλλιεργούσε.

Δούλευε και και τους δικού του, τα μέλη της “Αριστερής Πλατφόρμας”. Κάποιοι ανησυχούσαν όταν ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι, αλλά η καθοδήγηση τους καθησύχαζε: όλα θα πάνε καλά, έχουμε “σχέδιο”...



Έλεγε πως έχει «σχέδιο», πως η χώρα θα πάει στην δραχμή και απ’ εκεί στον ...παράδεισο, αλλά δεν είχε «σχέδιο» ούτε καν ως «αξιωματική αντιπολίτευση» στον ΣΥΡΙΖΑ. Από όταν έγινε υπουργός, έτρεχε για βρούβες στην Ρωσία, κι ακόμα συνεχίζει… Όταν υπογραφόταν η συμφωνία, έτρεχε πάλι για βρούβες, και όριζε - διόριζε τους εκπροσώπους της “αριστερής πλατφόρμας” στην οργανωτική επιτροπή για ένα συνέδριο που θα γινόταν το φθινόπωρο, την στιγμή που το “στράτευμα” αποχωρούσε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βρέθηκε απ’ την μια μέρα στην άλλη χωρίς “στρατό”, και αποχώρησε με ότι του είχε απομείνει - τελευταίος και καταϊδρωμένος - χωρίς να δώσει καμία πραγματική εσωκομματική μάχη. Τότε ανακάλυψε την προδοσία. Μέχρι τότε όλα ήταν υπό έλεγχο...

Ο Λαφαζάνης προσωπικά (όχι πολιτικά) έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ότι τον πρόδωσε ο Τσίπρας, γιατί αυτός είναι που πραγματικά τον ανέδειξε στην θέση που βρίσκεται σήμερα:

Όχι δεν είναι «μπαμπά»

Αναδημοσίευση από το "pitsirikos.net"

Γεια σου, Πιτσιρίκο. Το ζαβό παιδί του Δράκουλα το έχω σχολιάσει με όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια όλα αυτά τα χρόνια. Γουρλομάτης τζιτζιφιόγκος με EQ (κι όχι μονάχα IQ) φουντουκιού που ετοιμάζεται για πρωθυπουργός του αιώνιου προτεκτοράτου. Όμως, μπροστά στον καιροσκοπισμό και αμοραλισμό του … παιδιού που «τι να κάνει κι αυτό προσπάθησε όσο μπορούσε», σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Η δίψα αυτού του ανθρώπου για εξουσία δεν υπερβαίνει απλά κάθε ηθικό περιορισμό – πράγμα απόλυτα αναμενόμενο στο συνάφι του άλλωστε- μα δεν του επιτρέπει να διατηρήσει πάνω ούτε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Σε αυτό τον βοηθά αποφασιστικά η απίστευτη κατάντια της ελληνικής κοινωνίας.

Κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα! Οι μισοί επικροτούν κι οι υπόλοιποι ζηλεύουν τον super γαμάτο πρωθυπουργό μιας παραδομένης χρεοκοπημένης και βαθιά παρηκμασμένης χώρας.

Ο τύπος έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο, προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός στο προτεκτοράτο.

Έσκισε τα μνημόνια, έγινε η κάθε λέξη του Συντάγματος, χρησιμοποίησε και βρώμισε ανθρώπους όπως ο Βαρουφάκης, ο Γλέζος κι ο Λαπαβίτσας, διαπραγματεύτηκε στα κρυφά με τους δανειστές που θα τσάκιζε, ενώ έστηνε δημοψηφίσματα, προκειμένου να δραπετεύσει από τον λαό και τις υποσχέσεις που του έδινε.

Κι εκεί που νόμιζε ότι την πάτησε, αντίκρυσε το φως της αποκάλυψης, είδε μπροστά του πεντακάθαρα την αλήθεια.

Οι οπαδοί του δεν έψαχναν για κάτι καλύτερο από εκείνον. Σκατάδες ήτανε που έψαχναν έναν ακόμα σκατά να κάνει την δουλειά αντί για αυτούς.

Τον ήθελαν όμως τσαχπινογαργαλιάρη, ολίγον επαναστάτη, αδίστακτο κάθαρμα μα κατα βάθος (πολύ βάθος) … «καλό παιδί». Καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή τους.

Το …παιδί έπαιξε το ρόλο του μνημονιακού σωτήρα με τεράστια επιτυχία.

Μάζεψε εξωπραγματικά πλεονάσματα που θα τα ζήλευε κι ο τρομερός κουρσάρος των σκοτεινών χρόνων του Μεσαίωνα, Μπαρμπαρόσα.

Κίτρινα Γιλέκα - Συλλογή κειμένων

Νέα έκδοση από τη Βαβυλωνία:

Κίτρινα Γιλέκα - Συλλογή κειμένων

https://www.babylonia.gr/2019/04/16/kitrina-gileka-syllogi-keimenon-periechomena-simeia-diathesis/

Συγγράφουν: Ζακ Ρανσιέρ, Αντόνιο Νέγκρι, Lundimatin, Serge Quadruppani, Beyond Europe, Μιχάλης Λιανός, Αλέξανδρος Σχισμένος, Στέφανος Μπατσής, 1η Συνέλευση των Συνελεύσεων.


Βαβυλωνία, 2019
96 σελ.
ISBN 978-618-84114-1-8


Περίληψη:

Τι είναι τα Κίτρινα Γιλέκα; Δεν μπορούμε εμείς, ως συντακτική της Βαβυλωνίας να μιλήσουμε εκ μέρους κάποιου κινήματος ενόσω ακόμη κινείται. Ούτε, βέβαια, μπορούμε να το αγνοήσουμε και να μην μιλήσουμε γι’ αυτό. Χρειάζεται να αναστοχαστούμε αυτά τα κινήματα, να δούμε ποια είναι η σύνδεσή τους και η σημασία τους για εμάς. Σκοπός του παρόντος τόμου είναι να θέσει τη βάση αυτού του αναστοχασμού σε έναν διάλογο με τα κείμενα των ανθρώπων που ζουν αυτό το κίνημα, που μετέχουν σε αυτό, που βιώνουν τη συλλογική πράξη που το αναδημιουργεί σε κάθε βήμα.

Οι εξεγέρσεις του 21ου αιώνα δεν δίνουν απαντήσεις, αντίθετα φέρνουν στο φως τα πραγματικά ερωτήματα. Παρακολουθούμε τα Κίτρινα Γιλέκα όχι σαν θεατές ενός αγώνα από την κερκίδα, αλλά ως ενεργοί συνένοχοι στην προσπάθεια της κοινωνίας να απεγκλωβιστεί από το κράτος και το κεφάλαιο, να σπάσει τα δεσμά της. Συζητώντας για τα Κίτρινα Γιλέκα συζητάμε για το παρόν και το μέλλον μας. Και πριν μιλήσουμε, αυτή τη φορά, είναι σωστό πρώτα να ακούσουμε.

“Θεωρούμε συνήθως ότι αυτό για το οποίο αξίζει να επαναστατήσουμε είναι η ξεκαθαρή αδικία, το να μην μπορείς να ζήσεις μια «κανονική ζωή». Μα αυτό για το οποίο αξίζει, εξίσου, να επαναστατήσουμε είναι η ίδια η κανονικότητα, ο τρόπος με τον οποίο πληρώνουμε τη «χαρά» και την «ευκαιρία» να ζήσουμε μια κανονική ζωή.”
Lundimatin

“Περισσότερο από κάθε άλλο κίνημα τα τελευταία χρόνια, το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων είναι η δράση των ανθρώπων που κανονικά δεν κινητοποιούνται: ούτε αντιπρόσωποι συγκεκριμένων κοινωνικών τάξεων ούτε ομάδες γνωστές που παραδοσιακά αγωνίζονται.”
Ζακ Ρανσιέρ

Υπόθεση Κουφοντίνα: η φρονηματική στάση της Δικαιοσύνης

Τομέας Δικαιοσύνης & Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΜέΡΑ25

Είναι κάτι παραπάνω από δεδομένο, ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας πληρώνει το κόστος της δημοσιότητας, που αναγκαία λαμβάνει το γεγονός της ενδεχόμενης αδειοδότησής του κάθε φορά που το δικαιούται. Από μια ψυχρή νομική ματιά και χωρίς την πίεση των… «ιδεολογικών» αντιπάλων, έχουμε να κάνουμε με ένα νόμο σαφή, βασισμένο στη συμπεριφορά του κρατούμενου από πειθαρχικής απόψεως, όπου βασικά στοιχεία για τη χορήγηση ή όχι της άδειας αποτελούν η ύπαρξη ή μη πειθαρχικών παραπτωμάτων καθ’όλη τη διάρκεια της κράτησής του.

Μία προϋπόθεση που τάσσεται σωρευτικά με την εξίσου τυπική προϋπόθεση, στην περίπτωση του ισοβίως καταδικασθέντα, της παρόδου ελαχίστου χρονικού διαστήματος οκτώ (8) ετών από την έναρξη εκτελέσεως της ποινής. Ταυτόχρονα ερευνάται αν ο κρατούμενος είναι ύποπτος φυγής. Αποτελεί μία ουσιαστική κρίση, εξαρτώμενη και από τις ενδεχόμενες απόπειρες αποδράσεως του κρατουμένου και την εν γένει στάση του ακόμη και στο στάδιο της αναζήτησής του από τις αρχές. Στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα συνεπώς, έχουμε να κάνουμε με έναν κρατούμενο, ο οποίος: Α) δεν έχει υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα. Β) Δεν έχει πραγματοποιήσει την παραμικρή απόπειρα αποδράσεως. Γ) Κατά το στάδιο, μάλιστα, της αναζητήσεώς του από τις αρχές, θυμόμαστε όλοι την «κινηματογραφική» του εμφάνιση στις Αρχές, όπου από την παράδοσή του έως και την καταδίκη του σε δεύτερο βαθμό έδειξε με τη στάση του, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι υποβάλλει τον εαυτό του στην έκτιση της ποινής, αναλαμβάνοντας μάλιστα και την πολιτική ευθύνη.