Μας δουλεύει ο Π. Λαφαζάνης;

πως του πάνε τα μπλε...

(Ένα μεγάλο σχόλιο για το κείμενο «Μας δουλεύει ο Γ. Βαρουφάκης;» που δημοσιεύτηκε στο καθοδηγητικό όργανο της ΛΑΕ)

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Να πάρουμε τα πράγματα από το τέλος:

Όταν Λαφαζάνης, ως υπουργός του Α. Τσίπρα έκανε αυτές τις δηλώσεις, ο Βαρουφάκης δεν ήταν πλέον υπουργός, είχε διαχωρίσει την θέση του και είχε παραιτηθεί πριν 10 μέρες:



Ακόμα και την τελευταία στιγμή, ο Λαφαζάνης δούλευε όλο τον κόσμο, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, με τις αυταπάτες που καλλιεργούσε.

Δούλευε και και τους δικού του, τα μέλη της “Αριστερής Πλατφόρμας”. Κάποιοι ανησυχούσαν όταν ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι, αλλά η καθοδήγηση τους καθησύχαζε: όλα θα πάνε καλά, έχουμε “σχέδιο”...



Έλεγε πως έχει «σχέδιο», πως η χώρα θα πάει στην δραχμή και απ’ εκεί στον ...παράδεισο, αλλά δεν είχε «σχέδιο» ούτε καν ως «αξιωματική αντιπολίτευση» στον ΣΥΡΙΖΑ. Από όταν έγινε υπουργός, έτρεχε για βρούβες στην Ρωσία, κι ακόμα συνεχίζει… Όταν υπογραφόταν η συμφωνία, έτρεχε πάλι για βρούβες, και όριζε - διόριζε τους εκπροσώπους της “αριστερής πλατφόρμας” στην οργανωτική επιτροπή για ένα συνέδριο που θα γινόταν το φθινόπωρο, την στιγμή που το “στράτευμα” αποχωρούσε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βρέθηκε απ’ την μια μέρα στην άλλη χωρίς “στρατό”, και αποχώρησε με ότι του είχε απομείνει - τελευταίος και καταϊδρωμένος - χωρίς να δώσει καμία πραγματική εσωκομματική μάχη. Τότε ανακάλυψε την προδοσία. Μέχρι τότε όλα ήταν υπό έλεγχο...

Ο Λαφαζάνης προσωπικά (όχι πολιτικά) έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ότι τον πρόδωσε ο Τσίπρας, γιατί αυτός είναι που πραγματικά τον ανέδειξε στην θέση που βρίσκεται σήμερα:

1 - Λέγεται συχνά ότι ο Αλαβάνος έδωσε το “δακτυλίδι” στον Τσίπρα, όμως σπάνια αναφέρεται ότι αυτό έγινε με τα «κουκιά» του Λαφαζάνη, αυτά έδωσαν το “χρίσμα” στον νέο πρόεδρο. Τότε, το “αριστερό ρεύμα” ήταν η “πλειοψηφία” στον ΣΥΝασπισμό. Χωρίς την σύμφωνη γνώμη της δεν θα μπορούσε να επιβληθεί καμιά η εναλλαγή στην διοίκησή του…

2 - Δεν ήταν μόνο αυτό: Όταν τέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα αν θα είναι πρόεδρος ο Αλαβάνος ή ο Τσίπρας, ο Λαφαζάνης ήταν στο πλευρό του Τσίπρα, να εκδιωχθεί ο Αλέκος από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει ο Αλέξης διπλοθεσίτης πρόεδρος, και στον ΣΥΝασπισμό και στον ΣΥΡΙΖΑ…

3 - Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα χειρότερο: Ο Λαφαζάνης χέρι – χέρι με τον Παπαδημούλη και την παρέα του ήταν ενάντια στον μετασχηματισμό του “ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών”σε ένα πλατιά δημοκρατικό φορέα (“ΣΥΡΙΖΑ των μελών”), στον οποίο τα μέλη του θα συμμετέχουν στην λήψη των αποφάσεων. Ήταν βασικός συντελεστής στο να μετασχηματιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε “αρχηγικό κόμμα” καθ εικόνα και ομοίωση του (μακαρίτη;) του ΣΥΝασπισμού. Πίστευε ότι θα ήταν ο υπαρχηγός, αλλά λογάριαζε χωρίς τον ...ξενοδόχο.

Από τότε, μέχρι το καλοκαίρι του 15, πολλές φορές στήριξε τις πολιτικές του Αλέξη, όχι αναγκαστικά γιατί ταυτιζόταν πολιτικά με αυτές, αλλά απλά γιατί τον εμπιστευόταν. Είναι γνωστό εξάλλου ότι  οι σχέσεις εξουσίας δομούνται κυρίως ως “σχέσεις εμπιστοσύνης” στους κομματικούς μηχανισμούς. Αυτές οι σχέσεις ανέδειξαν τον Παναγιώτη ως “χρήσιμο ηλίθιο” στα πολιτικά σχέδια του Αλέξη και του επιτελείου του, ιδιαίτερα την “άνοιξη” του 2015.

Αν έχετε απορίες, ρίξτε μια ματιά εδώ σε κείμενα εκείνης της εποχής:

15 κείμενα από το Μάη του 2015

Ας πάμε στην «συμφωνία» του Φλεβάρη του 15.

Ο Λαφαζάνης αποδίδει την όλη την ευθύνη στον Βαρουφάκη. Γράφει το κείμενο:

«Παρέλειψε, όμως, να μας πει ο λαλίστατος Γιάνης, ότι το τρίτο μνημόνιο ο Αλ. Τσίπρας το πέρασε με την αμέριστη βοήθεια του. Διότι ο Γ. Βαρουφάκης είναι ο ίδιος που, αντί ουσιαστικής, έστω, διαπραγμάτευσης, συνομολόγησε και υπέγραψε μόνος αυτός, την περίφημη Συμφωνία της 20ής Φλεβάρη με την Τρόικα, την καρδιά δηλαδή των μνημονιακών δεσμεύσεων που ακολούθως ολοκληρώθηκαν στο 3ο μνημόνιο».

Ο Λαφαζάνης πάλι κρύβεται πίσω απ’ το δάκτυλό του και αποποιείται τις δικές του ευθύνες. Δεν ήταν μια συμφωνία που πάρθηκε μέσα από κομματικές διαδικασίες, αλλά μια κυβερνητική πράξη. Ο Λαφαζάνης ήταν υπουργός αυτής της κυβέρνησης. Αν διαφωνούσε με τις αποφάσεις της, θα έπρεπε να παραιτηθεί. Όμως δεν το έκανε...

Ας δεχτούμε ότι έδινε κάποια περιθώρια στην “δημιουργική ασάφεια” που περιείχε. Όμως αυτά εξαντλήθηκαν πολύ σύντομα όταν η κυβέρνηση αναγνώρισε έμπρακτα την «βιωσιμότητα του χρέους» και άρχισε να πληρώνει τις «δόσεις» στις ημερομηνίες που έληγαν. Τι άλλο περίμενε να γίνει;

Ο Γ. Μηλιός, για παράδειγμα, είχε μια καθαρή θέση: «Καθυστέρηση των υποχρεώσεων προς τους δανειστές. Με άλλα λόγια, καθυστέρηση πληρωμών μέχρις ότου υπάρξει συμφωνία.» και με βάση αυτή την θέση διαχώρισε την θέση του από την κυβερνητική πολιτική. Ο Λαφαζάνης που υποτίθεται πως είχε μια πιο “επαναστατική γραμμή”, παρέμεινε καθισμένος στην ...καρέκλα του.

Για εκείνη την περίοδο, ο Γ. Βαρουφάκης έγραψε ένα βιβλίο “ανίκητοι – ηττημένοι” που εκθέτει την δική του άποψη για τα γεγονότα. Αντίθετα ο Π. Λαφαζάνης απέσυρε από την δημοσιότητα όλα τα κείμενα του iskra.gr που κατέγραφαν το τι έλεγε και τι έκανε τότε. Τώρα πουλάει ...φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες!

Ο Γ. Βαρουφάκης έχει κάνει δημόσια πολλές φορές την αυτοκριτική του:

«Αυτό που λέω και ξαναλέω έχει να κάνει με το ότι το ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι τι θα έκανα τότε με αυτά που ξέρω σήμερα, αλλά τι θα έπρεπε να έχω κάνει διαφορετικά με αυτά που ήξερα τότε. Τρία είναι τα βασικά.

Πρώτον, δεν έπρεπε να υπογράψω εκείνη την αίτηση για την επέκταση της συμφωνίας, την 26η Φεβρουαρίου. Ήταν λάθος μου με δεδομένο ότι είχα ήδη αποκαλύψει την παγίδα που μας είχε στήσει η τρόικα με τον Χουλιαράκη εντός του υπουργείου. Βέβαια, βασιζόμουν στην υπόθεση εργασίας ότι με τον Τσίπρα ήμασταν ένα. Αν είχαμε μείνει ένα, και αυτό θα το είχαμε ξεπεράσει αλλά, τέλος πάντων, ήταν λάθος.

Δεύτερον, δεν έπρεπε να ήμουν τόσο μετριοπαθής απέναντι στους τροϊκανούς. Ήμουν διατεθειμένος να κάνω πολύ περισσότερους συμβιβασμούς από ό,τι εκείνοι ήταν διατεθειμένοι να εκτιμήσουν.

Τρίτο και πιο βασικό, θα έπρεπε να είχα προϊδεάσει τον κόσμο πολύ πιο πριν για αυτά που συνέβαιναν εντός. ΟK, ο υπουργός οικονομικών δεν μπορεί να μιλήσει πολύ ανοιχτά λόγω θέσης, αλλά η μόνιμα αισιόδοξη επωδός μου ότι η Ευρώπη θα βρει λύση, με την οποία προσπαθούσα να καταπραΰνω τα πνεύματα για να ηρεμήσουν και οι καταθέτες, ήταν τελικά λάθος»

Ο Π. Λαφαζάνης, δεν έχει κάνει καμία αυτοκριτική, για όλα όσα συνέβησαν τότε. Φταίγανε πάντα κάποιοι άλλοι. Την ίδια στάση κρατάει και μετά την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, αν δεν κατορθώσει να μπει στην βουλή, θα φταίνε οι δημοσκοπήσεις και άλλα φαιδρά παρόμοια…

Ας πάμε στο τι συνέβη μετά το δημοψήφισμα του ΟΧΙ.

Ο Π. Λαφαζάνης πήρε την πρωτοβουλία να κατεβάσει στις εκλογές του Σεπτέμβρη μια εκλογική συμμαχία, την ΛΑΕ. Μετά την εκλογική ήττα, αντί ν’ ανοίξει μια πλατιά συζήτηση στον κόσμο της Αριστεράς - εντός και εκτός της ΛΑΕ - μετέτρεψε το εκλογικό μόρφωμα σε πολιτικό μηχανισμό γενόσημο του “ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών”, επιφυλάσσοντας για την δική του ομάδα, το αριστερό ρεύμα, την ίδια ηγεμονική θέση που είχε ο ΣΥΝασπισμός στον ΣΥΡΙΖΑ. Με την γραμμή “όπου ν’ είναι πέφτει ο Τσίπρας” και γιαυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τις εκλογές, απέτρεπε έκτοτε κάθε πολιτική διαδικασία που θα μπορούσε ν’ αμφισβητήσει την αρχηγία του...

Η ΛΑΕ, ως εκλογικό σχήμα, είχε μια ημερομηνία λήξης: Το βράδυ το εκλογών του Σεπτέμβρη, όμως μεταμφιέστηκε σε πολιτικό μηχανισμό που λαθροβιώνει μέχρι σήμερα. Αντίθετα, το κόμμα που ίδρυσε ο Γ. Βαρουφάκης, το DiEM25 έχει μια ημερομηνία λήξης προσδιορισμένη όμως εκ των προτέρων, το 2025.