Μίκης Θεοδωράκης: Δυστυχώς μας πρόδωσε και η ΝΔ!...

Πόσο καιρός πέρασε από τότε; 

(Λαφαζάνης-Στρατούλης-Ρωμανιάς με τον Μίκη)

Απάντηση Μίκη Θεοδωράκη

27.03.2019

Επειδή όλο και περισσότεροι, είτε πρώην μέλη της ΣΠΙΘΑΣ είτε και μη Σπιθίτες μου γράφουν ότι θα πρέπει να ξανακάνουμε μια Κίνηση ανάλογη της ΣΠΙΘΑΣ, θα ήθελα να τους απαντήσω δημοσιοποιώντας τις εξής σκέψεις:

Δυστυχώς η ζωή δεν γυρίζει πίσω. Στα 2010 ο Λαός ήταν όρθιος. Ενώ σήμερα, μετά από τέσσερα χρόνια ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι γονατισμένος. Επειδή ακριβώς του λείπει η εθνική προοπτική. Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα του μας πούλησαν στους Αμερικανούς, που και μόνο η σκιά τους φοβίζει τους Έλληνες. Όσο για την Ν.Δ. που θα μπορούσε να δημιουργήσει γύρω της το εθνικό-παλλαϊκό Μέτωπο όπως ο Ντε Γκωλ και ο Αντενάουερ (δυο … «άθλιοι» δεξιοί) έχουν διαβληθεί από την αντιδεξιά ρητορική του Ανδρέα, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Μαύρη ημέρα για το ελεύθερο διαδίκτυο - Τι ψηφίσαν οι έλληνες ευρωβουλευτές;

Με μόνο δύο Έλληνες ευρωβουλευτές να την καταψηφίζουν, επτά Ελλήνων ευρωβουλευτών υπέρ και όλων των υπολοίπων να απουσιάζουν από την κρισιμότερη ψηφοφορία στην ιστορία του διαδικτύου για την Ευρωπαϊκή Ένωση, πέρασε το μεσημέρι της Τρίτης η κρίσιμη Οδηγία για τα πνευματικά δικαιώματα στον ψηφιακό κόσμο.

 Την έγκριση 348 ευρωβυλευτών έλαβε η Οδηγία με το σώμα των ευρωβουλευτών να αρνείται ακόμα και να συζητήσει τροπολογίες που κατατέθηκαν, ώστε ακόμα και λίγο  να βελτιωθεί η οδηγία πριν την ψήφιση και να αφαιρεθεί το άρθρο 13. Μάλιστα, αυτό αποφεύχθηκε με διαφορά μόλις πέντε ψήφων. Κατά της Οδηγίας ψήφισαν μόλις 274 ευρωβουλευτές, ενώ 36 ψήφισαν «λευκό».

Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;

Ένα κείμενο σχετικό με την «ιστορία», όχι του έθνους αλλά του ΣΥΡΙΖΑ. Δέκα χρόνια πριν, όταν ήταν ένα μικρό πολιτικό μόρφωμα που αγωνιζόταν για την κοινοβουλευτική του επιβίωση. Στις ευρωεκλογές που έγιναν μετά από τρεις μήνες πήρε 240.898 (4,70%). Το κείμενο αυτό στάλθηκε τότε για δημοσίευση στην ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν δημοσιεύτηκε...

Αναπαραγωγή ή μετασχηματισμός;

Ήταν ή δεν ήταν “τεχνικό” το πρόβλημα για την αναβολή της συναυλίας;

...σύντομα ανακοινώνουμε νέα ημερομηνία στην Πάτρα στον ίδιο χώρο και να είσαστε σίγουροι, ότι αυτήν την φορά θα γίνει …NON SERVIAM!

SAKIS εκ μέρους των ROTTING CHRIST

Είναι προφανείς οι λόγοι για τους οποίους οι Συριζέοι δεν χάνουν ευκαιρία για να επιτεθούν στο ΚΚΕ σε χώρους όπου έχει μια αξιόλογη παρουσία, όπως στο δήμο της Πάτρας και να κάνουν την τρίχα ...τριχιά. Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα Νάσος Ηλιόπουλος δεν είχε κανένα λόγο να παρέμβει στην διαμάχη για την ακύρωση μιας συναυλίας στην Πάτρα, παρά μόνο ως μια καλή αφορμή για επίθεση στο ΚΚΕ. Οι δηλώσεις των αντιμαχομένων και η δημοσιότητα που πήρε το θέμα αρκούσαν για να γίνει αντιληπτό και να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Καλά κάνει το ΚΚΕ και βοηθάει τον Πελετίδη στο συγκεκριμένο ζήτημα, αν και αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι ακριβώς το ανάποδο: Μακάρι το ΚΚΕ να είχε κι’ άλλους δημάρχους σαν τον Πελετίδη…

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ “πολιτικοποιεί” το ζήτημα από την Αθήνα, η ΝΔ το κάνει από την Πάτρα. Ο Ανδρέας Μαζαράκης πρόεδρος ΝΟ.Δ.Ε. Ν.Δ. ΑΧΑΪΑΣ δηλώνει: «Ήταν απολύτως σωστή και επιβεβλημένη η ματαίωση της συναυλίας του μουσικού συγκροτήματος με την ονομασία "Σάπιος Χριστός" γιατί η πραγματοποίησή της θα προσέβαλε βάναυσα την πίστη όλων των χριστιανών της πόλης. Σε καμία δε περίπτωση η άποψή μας αυτή δεν θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως θρησκευτική μισαλλοδοξία ή ακροδεξιά απόκλιση. Θα ήταν ίδια η θέση μας και για κάθε εκδήλωση που θα έβαζε με ανάλογο τρόπο απέναντί της οποιαδήποτε θρησκεία.»

Γιατί η "αυτοματοποίηση" είναι αυτή τη φορά διαφορετική....

Η ανεργία δεν είναι ούτε φυσικό φαινόμενο, ούτε απόρροια της εφαρμογής της τεχνολογίας στην παραγωγή. Είναι αποκλειστική συνέπεια των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων. Η οριστική εξάλειψή της μπορεί να γίνει μόνο στο πλαίσιο των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, τότε, που για την πραγματική φιλολαϊκή παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, όχι μόνο δεν θα περισσεύουν, αλλά δεν θα φτάνουν τα εργατικά χέρια.

(ριζοσπάστης: Τι σημαίνουν τα ρομπότ στην παραγωγή)

Όμως, υπάρχουν και καπιταλιστές που αντιμετωπίζουν διαφορετικά το μέλλον του καπιταλισμού και την σχέσεις του με την εργατική δύναμη. Προτείνουν μάλιστα και λύσεις αναδιανομής για την αντιμετώπιση της ανεργίας που ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής της παραδοσιακής Αριστεράς, θέτοντας ένα άλλο πλαίσιο προς διαπραγμάτευση που αποδεσμεύει τον "άνθρωπο" από τα δεσμά της μισθωτής εργασίας: το “άνευ όρων βασικό εισόδημα”...

Μια ματιά εδώ:

Ένα animation για τη σύγχρονη καπιταλιστική αυτοματοποίηση της εργασίας και τις αντιφάσεις που γεννά.

(το βρήκαμε [εδώ])

Η παραδοσιακή Αριστερά προσπαθώντας να προσδώσει αντικειμενικότητα (επιστημονικό κύρος) στα οράματά της προβάλει κάποιες «νομοτέλειες», οι οποίες θεωρεί πως έτσι κι αλλιώς οδηγούν στην κατάρρευση του καπιταλισμού, όπως για παράδειγμα:

Αποτελέσματα εκλογών ΕΙΝΑΠ 2019

Η Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) είναι η μεγαλύτερη ένωση νοσoκομειακών γιατρών της χώρας (περίπου 8.000 μέλη, δηλαδή οι μισοί νοσοκομειακοί γιατροί της χώρας) και αποτελεί σχεδόν το 50% της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

Στις πρόσφατες εκλογές σημειώθηκε:

- Αύξηση του αριθμού των ψηφοφόρων.

- Σημαντική αύξηση των δυνάμεων της παράταξης ΔΗΠΑΚ-ΠΑΜΕ (ΚΚΕ).

- Μικρή αύξηση των δυνάμεων που παλαιού δικοματισμού (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ).

- Σταθεροποίηση του δυνάμεων της κυβερνητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ.

- Μείωση των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Βόλτα στον “βασιλικό” κήπο…

 Του Γ.Κ.

πέρδικα που λατρεύει τις "αρχαίες" πέτρες...

Η πρώτη πραγματική μέρα της φετινής Άνοιξης ήταν η χθεσινή. Ο γιος μου δεν είχε σχολείο και ήταν μια καλή ευκαιρία για βόλτα. Έχοντας το μυαλό του τον "βασιλικό" κήπο που είχε πρόσφατα επισκεφθεί, μου πρότεινε να πάμε ξανά εκεί. Αλλά δεν πήγαμε. Αντιπρότεινα κάτι άλλο:

- Μήπως θέλεις να πάμε σε ένα άλλο «βασιλικό κήπο» όπου αντί να ταΐζεις τα παπάκια, να παίξεις με πέρδικες;

Είχα ακούσει από ένα φίλο ότι, αυτή την εποχή εκεί που πρότεινα να πάμε, είναι ο παράδεισος της πέρδικας. Κυκλοφορούν ελεύθερες δίπλα σου, σε πλησιάζουν σαν τις πάπιες του βασιλικού κήπου και κάθονται στον ήλιο ακίνητες για να τις παρατηρείς.

Λέω τον κήπο “βασιλικό” και όχι “εθνικό” όπως έχει μετονομαστεί για πρώτη φορά το 1927 γιατί πιστεύω ότι αυτή η ονοματοδότηση ανταποκρίνεται καλύτερα στην ιστορική του ταυτότητα. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο αποκαλώ και το χωριό μου με το παλιό του όνομα – πράγμα που το κάνει και η πλειοψηφία των συγχωριανών μου ακόμα και σήμερα – παρ’ όλο ότι έχει επίσημα μετονομαστεί την ίδια περίπου εποχή που άλλαξε όνομα και ο βασιλικός κήπος. Κάποιες φορές, όταν χρησιμοποιώ την επίσημη ονομασία του, πρέπει να δίνω και μερικές επιπλέον επεξηγήσεις γιατί υπάρχουν και τρία - τέσσερα άλλα χωριά με το ίδιο όνομα και άντε να καταλάβει ο άλλος σε ποιό ακριβώς απ' όλα αυτά αναφέρεσαι. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει με την οδό Πατησίων στην Αθήνα. Αν την αποκαλέσεις με το επίσημο όνομά της «οδό 28ης Οκτωβρίου» λίγοι θα καταλάβουν για ποιό δρόμο μιλάς...

Κάποτε στην ...Ιταλία

(αφιερωμένο

 στους κάθε είδους  "γεφυροποιούς"

ανάμεσα στο παλιό και το "νέο")

1.  κάποιος ήταν κομμουνιστής επειδή...

2.  και μετά έγινε   ..."καινούργιος"

«Στα Αρβανίτικα»

Για πρώτη φορά, στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μια ταινία «Στα Αρβανίτικα». Έτσι λέγεται το ντοκιμαντέρ της Κατερίνας Κλαρκ για τους Αρβανίτες, που θα παιχτεί την Κυριακή, 3 Μαρτίου στην αίθουσα Σταύρος Τορνές, Αποθήκη 1, στο Λιμάνι. Το ντοκιμαντέρ “Στα Αρβανίτικα” είναι μια προσπάθεια να αποθανατιστεί μια γλώσσα που χάνεται αποκαλύπτοντας ποιοι είναι οι Αρβανίτες και ποιον ρόλο έχουν παίξει στην νεοελληνική ιστορία.

προσκλητήριο για ενότητα της ανατρεπτικής Αριστεράς

«Εάν δίνεις προσοχή στην κοινή γνώμη και στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, τότε δεν κυβερνάς, αλλά υπακούς».

Μ. Θάτσερ

του Γιώργου Καλαντζόπουλου

Προσκλητήριο για ενότητα της ανατρεπτικής Αριστεράς

Στην πολιτική, του παρόντος ή του παρελθόντος, χρειάζεται να μπορεί κανείς να ξεχωρίζει τον θόρυβο από τον ρυθμό, τους θορυβοποιούς από τους ντράμερ.

Ο πολιτικός πρέπει να ξέρει να αφουγκράζεται τον ρυθμό της εποχής. Σ’ αυτόν πρέπει να αναφέρεται, και ως προς αυτόν να κρίνει πολιτικά υποκείμενα και καταστάσεις. Όμως παράγεται θόρυβος, πολύς θόρυβος, που επισκιάζει τον ρυθμό. Θόρυβος ως στρατηγική αντιπαλότητας, αλλά και λόγω ανοησίας.

Ο ίδιος θόρυβος ξεσηκώνεται και στο ζήτημα της προσέγγισης των δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς. Επιβάλλεται όμως να ξεχωρίσουμε τον ρυθμό. Το ζήτημα των συνεργασιών ήταν πάντοτε ανοιχτό. Κι αν είχε υπάρξει μεγαλύτερη ώσμωση και λιγότερες σκοπιμότητες, ίσως τα πράγματα να είχαν πάει καλύτερα.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή εντελώς διαφορετική. Διαπιστώνουμε πέντε πράγματα: