Κατάσταση συναγερμού στη Γαλλία

Ελληνικό δείγμα γαλλικής "μόδας" χωρίς ...γαλλική "κουλτούρα"

Αύριο, Σάββατο 8-12-2018 στη Γαλλία, αναμένεται "καταιγίδα".

- έξι ματς της πρώτης ποδοσφαιρικής κατηγορίας έχουν αναβληθεί.
- ο πύργος του Άιφελ θα παραμείνει κλειστός, το ίδιο και το Λούβρο, καθώς και τα εμπορικά καταστήματα στα Σανζ-Ελιζέ.
- ο Εντουάρ Μπαλαντίρ, εκτιμά πως, «ελλείψει συνομιλητή», η διαχείριση της κρίσης ήταν πιο εύκολη τον Μάη του '68 απ' ό,τι είναι σήμερα...

Περισσότερα εδώ:

Κατάσταση συναγερμού στη Γαλλία - Παραμονή των νέων αυριανών διαδηλώσεων των «κίτρινων γιλέκων»

Για σήμερα,
σας προτείνουμε να δείτε από τον καναπέ σας ένα video που θίγει μερικά ζητήματα της ελληνο-γαλλικής φιλίας των ...λαών:

(Μέρος ΙΙ) Αποκλειστική συνέντευξη με τον Αρχηγό των Εθνομηδενιστών

Αναγνωρίζετε στην φωτογραφία τους δυο πατριώτες, που ο ένας βραβεύει τον άλλον;
Αν όχι, τότε θα σας συνιστούσαμε να μην διαβάσετε το κείμενο που ακολουθεί.

Το 1ο μέρος της συνέντευξης [εδώ]

Όσο περνούσε η ώρα, η συζήτηση άρχισε να γίνεται πιο ζωντανή και να χάνει τον αρχικό της χαρακτήρα. Οι ερωτήσεις έβγαιναν αυθόρμητα και ξέφευγαν από τον αρχικό σχεδιασμό της συνάντησης, αλλά και οι απαντήσεις του ΑΕΜ ήταν όλο και πιο σύντομες. Ο μονόλογος είχε εξαφανιστεί και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε σύντομα να σχολιάζουμε και να συζητάμε μόνοι μας. Ο ΑΕΜ καθόταν σιωπηλός και μας παρακολουθούσε. Κάποια στιγμή σηκώθηκε, πλησίασε το παράθυρο και έκλεισε τις κουρτίνες

Το χαμήλωμα του φωτισμού ήταν το ερέθισμα που μας έκανε να συναισθανθούμε την κατάσταση που είχαμε βρεθεί. Χαμήλωσαν ξαφνικά οι φωνές και η συζήτηση σταμάτησε. Τα βλέμματα όλων στράφηκαν προς το παράθυρο, όπου ο ΑΕΜ σαν καλός νοικοκύρης ταχτοποιούσε τις κουρτίνες του. Πήγε μετά στην βιβλιοθήκη και αφού πήρε στα χέρια ένα τηλεκοντρόλ, επέστρεψε στην θέση του. Κανείς δεν μιλούσε πια. Πάτησε κάποια κουμπιά στο τηλεκοντρόλ και στον απέναντι τοίχο άρχισαν να προβάλλονται οι παρακάτω εικόνες:

Η σιωπή έσπασε όταν μας είπε:

- Η συζήτηση που κάνατε προηγουμένως μου θύμισε το ΠΟΤΑΜΙ!...

Και συνέχισε:

Δεκέμβρης: 10 χρόνια μιας αδιαχείριστης μνήμης

Αναδημοσίευση από το "ΣΚΡΑ punk"

Όλοι το θυμήθηκαν αργά

Ότι ήταν κάποτε και αυτοί παιδιά

Και τους άρεσε να πολεμάνε

Τώρα γέροι αν τους ακούσεις όλο γι’ αυτά μιλάνε

The Boy

Ήταν ένα αυτοκόλλητο πάνω στο ψυγείο. Έγραφε: «Το ότι έχουμε τον Δεκέμβρη μέσα μας, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τον βγάζουμε πού και πού προς τα έξω».

***

Οι αφηγήσεις του Δεκέμβρη συνήθως σταματάνε στην ηρωικότητα των ημερών. Λίγοι μιλούν για την απογοήτευση που ακολούθησε· για αυτούς και αυτές που δεν την «πάλεψαν», για αυτούς και αυτές που «υπέγραψαν», για αυτούς και για αυτές που την έκαναν από δω. Ο Δεκέμβρης άλλωστε πολύ γρήγορα έγινε θέαμα, θέμα διδακτορικών διατριβών, καλαίσθητα ημερολόγια, φθηνές ρεκλάμες και άψυχα στιχάκια.

Όταν γράφαμε στους τοίχους «Ο Δεκέμβρης ήταν μόνο η αρχή» και πιστεύαμε σε κάθε λέξη αυτής της φράσης, κανείς δεν έβλεπε ότι ο Δεκέμβρης ήταν συγχρόνως και ένα τέλος –ένα τέλος βαθιά χωμένο στο άνοιγμα ανάμεσα στο προσωπικό και στο πολιτικό. Από τότε η μηχανή στο τρένο αυτής της ελπίδας έχει χαλάσει και καθόμαστε ώρες σε κάποιον επαρχιακό σταθμό περιμένοντας την αλλαγή της. Εν τω μεταξύ φασίστες έκαναν την εμφάνισή τους, οι λέξεις «ένσημα», «μισθός» και «νοίκι» μπήκαν στην καθημερινή κουβέντα, κάποιοι φίλοι και φίλες έκαναν παιδιά, άλλοι/-ες άρχισαν να παίρνουν χάπια και άλλοι/-ες κυνήγησαν ακαδημαϊκές καριέρες· η αυλή της Βίλας χάθηκε, πολλοί και πολλές πιέστηκαν να αφεθούν στο τέρας της καθημερινότητας που τους κατέτρωγε και άλλοι/-ες φόρεσαν παντόφλες και άνοιξαν την τηλεόρασή τους. Οι ελληνικές σημαίες έπνιξαν τον χώρο και ο χρόνος δεν κερδήθηκε ποτέ.

Η ευχάριστη έκπληξη: το πρόγραμμα των κίτρινων γιλέκων

Δείτε εδώ:  Τα 42 αιτήματα των κίτρινων γιλέκων

Ένα κείμενο από το : melenchon.fr

Μετάφραση: Γιώργος Τριβιζάκης

Αναδημοσίευση από το "antapocrisis.gr"

Μέσα σε λίγες ώρες και μέσα από πολλά ντοκουμέντα, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων ξεπέρασε πολλά στάδια. Επιβεβαίωσε τη ριζοσπαστική καινοτομία του τόσο στη σύνθεση και τη μορφή της κινητοποίησής του όσο και στο περιεχόμενο των διεκδικήσεών του. Διαβάζοντας τις διεκδικήσεις που λάβαμε, δεν απομένει τίποτα από το μύθο ενός κινήματος καθοδηγούμενου από την άκρα δεξιά. Στα ανά χείρας ντοκουμέντα δεν υπάρχει ίχνος από τις αντιμεταναστευτικές και αντικρατικές εμμονές της συνήθους ακροδεξιάς. Και τίποτα από οικολογική αδιαφορία που του είχαν προσάψει.

Ένας ολόκληρος κόσμος περιφρόνησης και επιφυλακτικότητας καταρρέει μπροστά σε αυτά τα ντοκουμέντα καθώς και μπροστά σε μια κινητοποίηση της οποίας η αντοχή, η επιμονή και το πρόγραμμα δίνουν ένα μάθημα σε όλους εκείνους που της δίνουν μαθήματα από μακριά και αφ’ υψηλού. Επί του παρόντος, το κίνημα έχει αποκτήσει μια ηγεμονία στη συναίνεση της κοινωνίας που μπορεί να διαπιστωθεί στις δημοσκοπήσεις για την υποστήριξη της δράσης του. Αυτό σηματοδοτεί μια πλήρη αποδόμηση του κυβερνητικού σχεδίου φθοράς του.

Μαθητικές κινητοποιήσεις σωτήριο έτος 1897

Αναδημοσίευση από το «pitsirikos.net»

Τρομακτικό από κάθε άποψη, φίλε μου Πιτσιρίκο, αυτό που συμβαίνει με τους μαθητές και τις διαμαρτυρίες τους σχετικά με την Μακεδονία. Τρομακτικό και γελοίο, για την ακρίβεια.

Τα παλικαράκια αυτά που αγνοούν σχεδόν το 90% σχεδόν της Ελληνικής Ιστορίας θέλουν να επιβάλουν το όνομα που οι ίδιοι πιστεύουν ότι ταιριάζει στους κατοίκους της ΠΓΔΜ, βροντοφωνάζουν ότι η Μικρά Ασία είναι ελληνική και ίσως μέσα στις κατειλημμένες αίθουσες των σχολείων να τραγουδάνε εκτός από το «Μακεδονία ξακουστή» και κανένα σύνθημα για τον κακομοίρη τον Αλβανό που δεν πρόκειται να γίνει Έλληνας ποτέ.

Βλέποντας τους μαθητές φουσκωμένους από τον εθνικισμό, οι Έλληνες αριστεροί άρχισαν να κατηγορούν την κανονική και imitation (δηλαδή την ΝΔουλα) Χρυσή Αυγή ότι κρύβονται πίσω από τις μαθητικές κινητοποιήσεις, προκαλώντας την αντίδραση του βουλευτή Βορίδη.

Το αστείο στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι μάλλον ο Τσεκουράτος έχει δίκιο, όταν αρνείται την ανάμιξη της κρυφαυγίτικης ΝΔουλας.

Το σύστημα εκπαίδευσης -όπως πολύ όμορφα έγραψες- σε συνδυασμό με την μη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας στέλνει τις κοινωνίες και την νεολαία, φυσικά, στην βολική αγκαλιά της φασιστικής ασπρόμαυρης αντίληψης των πραγμάτων.

Βαρουφάκης-Σάντερς ιδρύουν την Προοδευτική Διεθνή

(κλικ στην εικόνα για άρθρο στον Guardian)

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

Η Προοδευτική Διεθνής είναι εδώ. Την ίδρυσή της ανακοινώνουν απόψε ο Γιάνης Βαρουφάκης, γ.γ. του κινήματος ΜέΡΑ25 και ο πρώην υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις προεδρικές εκλογές, Μπέρνι Σάντερς. Στην Προοδευτική Διεθνή θα συμμετέχει μεταξύ άλλων και η δήμαρχος της Βαρκελώνης, Άντα Κολάου.

Η ανακοίνωση πραγματοποιείται απόψε στο Συνέδριο του Sanders Institute που θα φέρει κοντά μια πλειάδα ακτιβιστών, διανοούμενων και πολιτικών, οι οποίοι θα θέσουν επί τάπητος κρίσιμα ζητήματα όπως τα εργασιακά δικαιώματα, η υγειονομική κάλυψη και η κλιματική αλλαγή.

Για ποιόν κτυπάει η “καμπάνα” του ...σχολείου;

Κτύπησε καμπανάκι με τις εθνικιστές καταλήψεις των σχολείων. Κάποιοι βγήκαν από τον λήθαργο, ξύπνησαν ξαφνικά και ανακάλυψαν τον φασισμό που έχει διεισδύσει στην νεολαία. Ακροδεξιοί χαίρονται και διασκεδάσουν την κατάσταση. Αριστεροί βρίσκονται σε σύγχυση και πανικοβάλλονται...

Η χρυσή αυγή θριαμβολογεί με πρωτοσέλιδο: “ΕΘΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ” και ο καθ' ύλην κυβερνητικός εκπρόσωπος για τα σχολεία καλεί: «τα μαθητικά συμβούλια, τους εκπαιδευτικούς και τους συλλόγους γονέων να απομονώσουν τις φασιστικές κραυγές»...

Η “πατριωτική αριστερά” σε πλήρη σύγχυση, σωπαίνει και περί άλλων τυρβάζει: «Ντονιέσκ και Λουγκάνσκ»...

Επανέρχεται στην πολιτική σκηνή από την κυβέρνηση αλλά και από ένα κομμάτι της Αριστεράς η θεωρία της “υποκίνησης” ως εργαλείο διαμόρφωσης αμυντικών γραμμών. Όμως δεν απαντά στο πρόβλημα, αντίθετα το συσκοτίζει: Θυμίζει άλλες εποχές, τις πρακτικές του κράτους μετά τον εμφύλιο απέναντι στο “κομμουνιστικό” κίνδυνο. Αυτή η «αντιστροφή» είναι δείγμα πολιτικής ένδειας.

Ποιός πραγματικά είναι για γέλια και για κλάματα;

«Μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι»

Για μερικά πράγματα δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να δεις το μέλλον που έρχεται. Κάπως έτσι φανταζόμαστε τις δηλώσεις αυτών που θα μείνουν έξω απ' την βουλή στις εκλογές που έρχονται:
   

Αφορμή για αυτή την φαντασίωση  κάποιες αντιδράσεις ως προς την τελευταία δημοσκοπική έρευνα της public issue. Δεν ήταν ο  ενθουσιασμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε στην σιωπή των κυβερνητικών, αλλά κάποιων άλλων που πιστεύουν πως έχουν "πρόγραμμα" για να κυβερνήσουν την χώρα, αλλά δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν έχουν οπαδούς και ψηφοφόρους να τους ακολουθούν...

Από το κείμενο που παίρνει τα πρωτεία (Δημοσκόπηση της Public Issue: Για γέλια και για κλάματα) η παρακάτω παράγραφος:

Άλλωστε, η ΝΔ κατά την Public Issue είναι πρώτη με πάνω από 38% και περίπου 17% διαφορά, όταν η ίδια η δημοσκόπηση βγάζει, κατά πλήρη αντίφαση, το ποσοστό των δυσαρεστημένων με την αντιπολίτευση της ΝΔ, στο 76%!!!

Αν υπάρχει ακόμα ελπίδα για την Αριστερά, αυτή βρίσκεται κρυμμένη στην ύπαρξη αυτής της αντίφασης. Αν δεν το καταλαβαίνεις και δηλώνεις “αριστερός”, είσαι απλά ηλίθιος!...

από μικρό και από χαζό μαθαίνεις την αλήθεια...

Σε ομιλία του σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Ελληνικό Παρατηρητήριο στο London School of Economics (LSE), με θέμα «Τι διδαχθήκαμε από την ελληνική κρίση: απόψεις από τον Γ. Παπανδρέου», διευκρίνισε πως το ερώτημα σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα δεν θα ήταν η παραμονή ή όχι στην Ευρώπη – όπως ήθελαν κάποιοι ευρωπαίοι ηγέτες – αλλά εάν θα μείνουμε στην Ευρώπη με το συγκεκριμένο πρόγραμμα και με θυσίες.

 «Αυτό που μετανιώνω περισσότερο είναι ότι το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ. Αν το είχαμε κάνει θα το είχαμε κερδίσει. Οι Έλληνες θα είχαν το πρόγραμμα και θα βγαίναμε από αυτό πολύ γρηγορότερα. Μέχρι το 2012-13 θα είχαμε βγει από την κρίση και από το πρόγραμμα διάσωσης. Θα είχαμε βέβαια να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, αλλά θα βγαίναμε στις αγορές και σε καλύτερη θέση», είπε ο κ. Παπανδρέου.

(Παπανδρέου: Μετανιώνω για το δημοψήφισμα που δεν έγινε ποτέ)

Πριν δυο χρόνια είχε δηλώσει  ότι:

Θα κέρδιζα το δημοψήφισμα που εισηγήθηκα το 2011

Κάποια άλλη στιγμή είχε δηλώσει άλλα:

 Είχα σκεφτεί να πω «όχι» στο πρώτο μνημόνιο 

«Αν είχαμε πει δημόσια κάτι τέτοιο θα χρεοκοπούσαμε και τότε θα μου παίρνανε το κεφάλι».

Το κεφάλι του το πήραν βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουμε όχι γιατί έκανε το δημοψήφισμα, αλλά γιατί σκέφτηκε τότε ότι μπορεί να το κάνει...

Αυτά ήταν γνωστά και στο εξωτερικό...

Το πρώτο «κομμουνιστικό» μπακάλικο της Τουρκίας γίνεται παγκόσμια αλυσίδα

Αναδημοσίευση από το "—Nomadic universality"

του Mεχμέτ Τσετίνγκιουλετς[*]

 Ένα μικρό μπακάλικο σε μια μικρή πόλη στην ορεινή ανατολική Τουρκία σημείωσε αστραπιαία επιτυχία και τώρα ετοιμάζεται να γίνει πανεθνική αλυσίδα. Το μαγαζί, το οποίο άνοιξε πέρυσι στο Οβατζίκ της επαρχίας Τούντζελι, κατακλύστηκε τόσο πολύ από παραγγελίες από όλη τη χώρα, που τέσσερα άλλα καταστήματα εγκαινιάστηκαν φέτος στις τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας.

Τα τρόφιμα του Οβατζίκ, που παράγονται τοπικά και με φυσικό τρόπο, είναι μια ιστορία που αφορά κάτι περισσότερο από την υγιεινή διατροφή: έχει σχέση και την πολιτική.

Στις τοπικές εκλογές του 2014, οι ψηφοφόροι του Οβατζίκ, το οποίο μαζί με τα γύρω χωριά έχει πληθυσμό περίπου 8.500 κατοίκων, εξέλεξαν δήμαρχο τον Φατίχ Μεχμέτ Mάτζογλου, πράγμα που τον κάνει το πρώτο και μοναδικό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τουρκίας επικεφαλής αυτοδιοικητικής αρχής. Πιστός στην ιδεολογία του κόμματός του, ο Mάτζογλου έριξε βάρος στην ανάπτυξη της συνεταιριστικής γεωργίας και ξεκίνησε βιολογική καλλιέργεια σε 65 εκτάρια δημόσιας γης με στόχο την παραγωγή φυσικών προϊόντων χωρίς μεσάζοντες και με χαμηλό περιθώριο κέρδους.