Αναρτήσεις
 |
Αναγνωρίζετε στην φωτογραφία
δυο από τους πιο γνωστούς κυνηγούς "εθνομηδενιστών";
Αν όχι,
θα σας συνιστούσαμε να μην διαβάσετε το κείμενο που ακολουθεί... |
( ΜΕΡΟΣ Ι )
Για τους “Εθνομηδενιστές” και για το τρόμο που προκαλούν σε αριστερο - δεξιούς πατριώτες, όλο και κάτι θα έχει πέσει στ’ αυτί σoυ. Μερικοί πιστεύουν πως μας κυβερνούν. Όμως ότι οι “Εθνομηδενιστές” έχουν Αρχηγό έναν πραγματικό ηγέτη, λίγοι το γνωρίζουν. Δεν ζει στην παρανομία, όμως δεν συνηθίζει τις δημόσιες εμφανίσεις, σαν αυτές που κάνουν οι πολιτικοί παράγοντες. Θεωρείται επικίνδυνος από τις μυστικές υπηρεσίες, χωρίς να υπάρχει κανένα ένταλμα εναντίον του. Υποψιάζονται ποίος μπορεί να είναι, αλλά δεν τον έχουν ακόμα ανακαλύψει.
Μετά από μακροχρόνια έρευνα και επίμονες προσπάθειες καταφέραμε να συναντηθούμε μαζί του και κάναμε μια πρώτη κουβέντα (για χάριν συντομίας στο κείμενο θα αναγράφεται με τα αρχικά ΑΕΜ: Αρχηγός Εθνο-Μηδενιστών). Μερικά σημεία από αυτή την συναρπαστική εμπειρία φανταζόμαστε ότι σας ενδιαφέρουν, γιαυτό και τα παρουσιάζουμε παρακάτω.
- Ποιό χαρακτηρισμό θα αποδίδετε σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι απειλούνται από το φάντασμα του “εθνομηδενισμού”;
Κάποιοι από την παρέα, βιάστηκαν ν’ απαντήσουν: «εθνικιστές».
Ο ΑΕΜ έκανε έναν ειρωνικό μορφασμό και ανασηκώνοντας το αριστερό του φρύδι, είπε ένα μονολεκτικό ΟΧΙ. Μετά από μια σύντομη περίοδο αμήχανης σιωπής, που κανείς δεν τολμούσε να προτείνει φωναχτά κάποιον άλλο προσδιορισμό ως απάντηση, η συζήτηση προχώρησε με σχόλια για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.
Τι σήμαινε αυτό το ΟΧΙ, έμεινε μετέωρο μέχρι το τέλος της συζήτησης. Εκεί πράγματι ξεκαθαρίστηκε, όταν μπήκε κάποια τάξη σε ταυτοτικά ζητήματα που συσχετίζουν το φαντασιακό με το πραγματικό, σε επαναπροσδιορισμούς πολιτικών και αυτοκαθορισμούς κοινωνικών υποκειμένων.
Μόλις διαμορφώθηκε κλίμα οικειότητας που επέτρεπε αναφορές σε πιο συγκεκριμένα θέματα, κάποιος από την παρέα ζήτησε από τον Αρχηγό των Εθνομηδενιστών να σχολιάσει την παρουσία του Παναγιώτη Λαφαζάνη σε διαδικτυακό χουντοκάναλο. Πριν τελειώσει την ερώτηση, έβγαλε από την τσέπη του την ανακοίνωση της ΛΑΕ στην οποία επισημαίνεται ότι αυτό το γεγονός οι εχθροί της το εκμεταλλεύτηκαν ως μια «ανέλπιστη ευκαιρία και αφορμή για να ενταθεί, από κυβερνητικά και κατεστημένα κέντρα, η επίθεση στην ΛΑ.Ε και προσωπικά στον γραμματέα της». Μόλις τέλειωσε την ερώτηση, έδωσε την ανακοίνωση στον ΑΕΜ δείχνοντας με τον δείκτη του άλλου χεριού το σημείο που υπάρχει στο κείμενο η σχετική αναφορά.
Ο ΑΕΜ έβαλε περιφρονητικά στην άκρη την ανακοίνωση χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά και απάντησε με μια επιγραμματική δήλωση: «Ο ίδιος ο Λαφαζάνης είναι αυτός που υποσκάπτει και διαβάλλει τον εαυτό του, δεν χρειάζεται να αναζητούνται αλλού οι δράστες». Για να στοιχειοθετήσει τον ισχυρισμό του, συμπλήρωσε γελώντας: Θα διακινδυνεύσω να χαρακτηριστώ ότι υποσκάπτω το κύρος του Παναγιώτη, κάνοντας το παρακάτω σχόλιο, το οποίο θα ήθελα να δημοσιοποιήσετε «Ο Παναγιώτης το πάει το ...εμβατήριο». Άνοιξε το tablet του και επέδειξε ως τεκμήριο ένα βίντεο, ζυγίζοντας με την άκρη του ματιού του τις αντιδράσεις μας. Το video μπορείτε να το βρείτε [εδώ].
Προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε την συζήτηση από το προσωπικό στο πολιτικό και τον ρωτήσαμε να πει καθαρά την γνώμη του για την ΛΑΕ και την συμβολή της στο λαϊκό κίνημα, προσθέτοντας πως ο Λαφαζάνης είναι ένας τίμιος και αγνός αγωνιστής. Επειδή υποπτευτήκαμε ότι δε θα μασήσει με το θέμα Λαφαζάνης, και για να τον τσιγκλήσουμε λίγο, τον ρωτήσαμε καπάκι - όπως θα έκανε κάθε γνήσιο τέκνο της παραδοσιακής Αριστεράς - αν η «εθνική ανεξαρτησία» και η «λαϊκή κυριαρχία» θα πρέπει να είναι βασικοί άξονες για την οικοδόμηση ενός προοδευτικού λαϊκού κινήματος.
Άργησε ν’ απαντήσει. Όχι όμως να μιλήσει…
Ακολουθώντας το παράδειγμα του Κάστρο, ξεκίνησε μια μακρόσυρτη αφήγηση που περιλάμβανε πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα. Πρώτα απ’ όλα ξεκαθάρισε πως δεν αμφισβητεί ότι ο Λαφαζάνης είναι πράγματι ένας τίμιος και αγνός αγωνιστής που δεν ξεπουλήθηκε όπως άλλοι σύντροφοί του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επισήμανε μάλιστα, αναφέροντας και συγκεκριμένα ονόματα, ότι το χειρότερο πλήγμα για τον Λαφαζάνη ήταν από συντρόφους του, μέσα στο “αριστερό ρεύμα”, οι οποίοι ακολούθησαν τον Αλέξη Τσίπρα στον δρόμο που χάραξε μετά το δημοψήφισμα του ΟΧΙ. Πρόσθεσε ότι “όποιος έχει καεί στον χυλό, φυσάει και το γιαούρτι”, ως μια ερμηνεία που εξηγεί την σεχταριστική πολιτική που ακολούθησε ο ηγέτης της ΛΑΕ. Πολιτική που έθετε ως προτεραιότητα να οικοδομήσει το δικό του “μαγαζί” αντί να προσανατολιστεί σε μια πλατιά συμμαχία όλων των δυνάμεων που αποδεσμεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλων, πέρα απ’ αυτές.
Θα παραλείψουμε το κομμάτι της συζήτησης που αφορά στην κριτική της πορείας της ΛΑΕ από τις εκλογές μέχρι σήμερα, για τις αντιφατικές σχέσεις που συνδέουν τον Παναγιώτη με την Ζωή, την ζηλοτυπία που εξελίχθηκε πολύ νωρίς σε μίσος για τον Γιάνη αλλά και αγαστής συμπόρευσης με τα «μακρυά χέρια» του κράτους, εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Επιλέξαμε μόνον κάποια χαρακτηριστικά σημεία που σχετίζονται με την προεκλογική συγκυρία, στην οποία έχει μπει η χώρα τους τελευταίους μήνες.
Η συζήτηση για την υπαρκτή Αριστερά ξεκίνησε με ένα τεστ γνώσεων σε θέματα σχετικά με την «κατήχηση» της ορθοδόξου ημών εκκλησίας. Χωρίς πολλές περιστροφές, αλλά ως καλός ηθοποιός που εύκολα αλλάζει ρόλο, πήρε ύφος καρδιναλίου και ρώτησε, ποντάροντας πως κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν θα γνώριζε την απάντηση:
- Γνωρίζετε τι σημαίνει για την Εκκλησία της Ελλάδας η δεύτερη Κυριακή του Οκτώβρη;
Πράγματι, κανείς απ’ την παρέα μας δεν γνώριζε. Ούτε και αυτοί που μικροί είχαν θητεύσει σε κατηχητικά σχολεία. Αφού δεν ακούστηκε καμιά φωνή, συνέχισε θριαμβευτικά κουνώντας το δάκτυλο:
- Η δεύτερη Κυριακή του Οκτώβρη, ονομάζεται η Κυριακή του Σπορέως. Αναγιγνώσκεται στις εκκλησίες από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο η «παραβολή του Σπορέως» και αρχίζει επίσημα η έναρξη της κατηχητικής περιόδου.
Και πρόσθεσε με επιτιμητικό ύφος:
- Την “παραβολή του σπορέως” ελπίζω να την γνωρίζετε.
Αφού ανταλλάξαμε μεταξύ μας βλέμματα απορίας για το που πηγαίνει η συζήτηση, γνέψαμε ένα συλλογικό ΝΑΙ με το κούνημα του κεφαλιού μας. Τότε συνέχισε:
- Με αυτήν την παραβολή πορεύεται η Αριστερά. Ψάχνει γόνιμα εδάφη για να φυτρώσει ο σπόρος της. Όμως δεν φυτρώνει! Σε αντίθεση με αυτά που λέει το ευαγγέλιο, ο σπόρος δεν φυτρώνει γιατί είναι άγονος ο ίδιος. Δεν φταίει το έδαφος, εκεί φυτρώνουν με ευκολία άλλοι σπόροι...
Πολλοί, και από διαφορετικές οπτικές, αναφέρονται στην πολιτική ένδεια της Αριστεράς. Όμως η τεκμηρίωση των απόψεων του ΑΕΜ περιλάμβανε σημεία που εκφεύγουν από τα τετριμμένα. Κεντρικό θέμα στην ανάλυσή του ήταν, όπως εξάλλου αναμένονταν, το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ:
- Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και η άνοδός του στην κυβερνητική εξουσία, είναι φαινόμενο που σημάδεψε το πολιτικό σύστημα της χώρας, το οποίο δεν πρέπει να υποτιμάται. Όποιος αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερός, οφείλει να δώσει μια πειστική εξήγηση πως συνέβη αυτό. Η μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα είναι επίσης άλλη μια σημαντική τομή. Οι Αριστεροί που πιστεύουν στην ταξική πάλη, θεωρούν ότι η έκβασή της δεν είναι δεδομένη εκ των προτέρων. Με αυτή την έννοια, πρόκειται για δυο ζητήματα που είναι σχετικά αυτόνομα που δεν σχετίζονται μεταξύ τους με κάποιες αυστηρές νομοτέλειες και λογικές συνεπαγωγές: Δεν πρόκειται για το μήλο που πέφτει κάτω απ' την μηλιά..
- Αν πάρουμε τηλέφωνο την Ιστορία - όπως παλιά επέτρεπαν στους παίκτες τηλεοπτικών παιχνιδιών να ζητήσουν βοήθεια μπροστά σε μια δύσκολη ερώτηση - τότε, με την βοήθειά της, μπορούμε να πούμε ότι η «ενσωμάτωση» του ΣΥΡΙΖΑ και η μετατροπή του σε ένα διαχειριστικό κόμμα του καπιταλισμού, ήταν αναμενόμενη. Αυτό συνέβη στην συντριπτική πλειοψηφία των αριστερών κομμάτων που ακολούθησαν τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Η στατιστική ανάλογων ιστορικών παραδειγμάτων είναι αμείλικτη. Ακόμα και για χώρες όπου έγιναν πραγματικές επαναστάσεις...
- Αυτό το τηλέφωνο, οι Αριστεροί που ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν το έκαναν. Αντί να πάρουν τα μέτρα τους, παραμυθιαζόνταν με τον “δημοκρατικό δρόμο για τον σοσιαλισμό” και άλλα ωραία παρόμοια...
- Τις πρώτες μέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, πριν από την συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη, όλος ο καυγάς ήταν στο τι θα περιλαμβάνει αυτή η συμφωνία. Πράγματι, ήταν σημαντικό ζήτημα. Όμως δεν ήταν αυτό που θα καθόριζε μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως “ανατρεπτική δύναμη”. Ήταν άλλα και ήδη είχαν μπει στην άκρη, ζητήματα που είχαν κριθεί ως “ασήμαντα”...
Σε αυτό το σημείο, αφού έκανε μια σύντομη παύση, πήρε το table του στα χέρια και με περιπαικτικό ύφος - που όπως καταλάβαμε στην συνέχεια απευθυνόταν προς εμάς, ως αφελείς πρώην συριζέους - συνέχισε:
- Τότε, είχατε δημοσιεύσει στο blog σας ένα κείμενο: «Ο θεός, που τόσο έχει προσεγγίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να βάλει το χέρι του!», που περιέγραφε αρκετά καλά – όπως αποδείχτηκε και εκ των υστέρων - το τι συνέβαινε στο εσωτερικό του. Σε αυτό το κείμενο, είχα γράψει ένα σχόλιο, το οποίο υποτιμήθηκε και δεν του έδωσε κανένας σημασία.
Άρχισε να διαβάζει από το table εκείνο το σχόλιο:
- Υπάρχει όμως και ένα άλλο σημαντικό δεδομένο για τον χαρακτήρα της σύγκρουσης, το οποίο δεν αναφέρεται από κανένα σχολιαστή των δρώμενων στην πολιτική σκηνή. Αν η κυβέρνηση είχε την πρόθεση να πάει την σύγκρουση στα “άκρα” και να αφήσει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα για την έκβαση των διαπραγματεύσεων, δεν θα τοποθετούσε σε δύο κρίσιμες θέσεις για την εθνική κυριαρχία της χώρας πρόσωπα που δεν ανήκουν στον “σκληρό” κομματικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ.
- Αναφέρομαι στην τοποθέτηση του Ν. Κοτζιά ως υπουργού εξωτερικών και στην τοποθέτηση του Γ. Ρουμπάτη ως διοικητή της ΕΥΠ. Αν είμαστε στην εποχή του ΠΑΣΟΚ του Αντρέα ή του Σημίτη, τότε πράγματι θα μπορούσαν να κατέχουν αυτές τις θέσεις...
Άφησε το tablet στο τραπέζι και συνέχισε.
- Για τον ρόλο του Ρουμπάτη στις διαπραγματεύσεις, έχει αναφερθεί στο βιβλίο του ο Γιάνης Βαρουφάκης...
Έκανε μια παύση. Ακολούθησε μια χαλαρή ανταλλαγή απόψεων με μεγάλες δόσεις πολιτικού κουτσομπολιού. Αυτό το σύντομο διάλειμμα έκλεισε όταν πήρε πάλι τον λόγο και συνέχισε να μιλά χωρίς διακοπές για αρκετή ώρα:
- Για το που και πως κατέληξε ο ΣΥΡΙΖΑ πολλά έχουν ήδη ειπωθεί. Κάποιοι υιοθετούν την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ευθύς εξ αρχής ένα αστικό πολιτικό μόρφωμα και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να έχει άλλη πορεία. Αυτό όμως δεν δίνει καμία απάντηση στην πολιτική απαξίωση της δικής τους εκδοχής για την Αριστερά...
- Η κεντρική πολιτική ανικανότητα που χαρακτηρίζει την συντριπτική πλειοψηφία των αριστερών που αποδεσμεύτηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά το δημοψήφισμα του ΟΧΙ (αλλά και την άλλη Αριστερά που δεν συμμετείχε ή εναντιώθηκε σε αυτόν), εντοπίζεται στο ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα για το γιατί και πως ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% έκανε την “υπέρβαση”, απέκτησε κοινωνικά ερείσματα και αναδείχτηκε στην κυβερνητική εξουσία. Ούτε καν η παρέα του Τσίπρα έχει πραγματικά καταλάβει πως βρέθηκε στην κυβέρνηση... Υποτιμούν τις πολιτικές και και τις κοινωνικές διαστάσεις αυτού του φαινομένου καθώς και τα ταξικά χαρακτηριστικά της πολιτικής πόλωσης, όπως αυτά αναδείχτηκαν με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του ΟΧΙ.
- Αυτή η ανικανότητα καταγράφεται σήμερα στην περιορισμένη εμβέλεια των πολιτικών πρακτικών που ακολουθούν, αδυναμία που δεν μπορεί να κρυφτεί, ούτε πίσω από τις βάσιμες καταγγελίες για την “προδοσία” της ηγετικής ομάδας, ούτε πίσω από την αναζήτηση ενός πιο ιδεολογικά καθαρού και πολιτικά συγκροτημένου “πολιτικού προγράμματος” απ’ αυτό που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές.
Εκείνη την στιγμή κάποιος απ' την παρέα τον διέκοψε και τον ρώτησε:
- Αν κατάλαβα καλά, αυτό που λέτε για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι: «Μην πετάμε το μωρό μαζί με τ' απόνερα».
Τον κοίταξε με ύφος επιπληκτικό και απάντησε ένα ξερό «ΟΧΙ». Έριξε μια ματιά στον καθένα μας ξεχωριστά και συνέχισε:
- "Ό γέγονε γέγονε". Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Δεν υπάρχει “υποκείμενο” που μπορεί να παρέμβει “αναδρομικά” και να τροποποιήσει τις εξελίξεις, να διορθώσει λάθη.
Έκανε μια παύση και συνέχισε κοιτάζοντας έξω απ' το παράθυρο, στο βάθος του ορίζοντα:
- Το «μωρό» προϋποθέτει μια «γέννα». Αν εκλάβουμε ως «μωρό» την κορύφωση της ταξικής πόλωσης όπως αυτή καταγράφηκε στην «γέννα»/ δημοψήφισμα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια “παιδοκτονία”. Με ποιά διαλογή ν' ασχοληθούμε;...
η συνέχεια [εδώ]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου