Κ.ΑΛ.Ο. το παραμύθι αλλά με τον δράκο τι θα γίνει;

Αναδημοσίευση από το "www.eksegersi.gr"

Μπορεί η «εναλλακτική οικονομία», που προεκλογικά έταζε ότι θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, να αντικαταστάθηκε από τα Μνημόνια, όμως επιτέλους ήρθε η ώρα που η «αυτοδιαχείριση» γίνεται πραγματικότητα, χωρίς κανείς από τους «Θεσμούς» να προβάλει την οποιαδήποτε αντίρρηση! Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα είναι πρώτοι στην ιστορία της ανθρωπότητας που θα συνδυάσουν την «αυτοδιαχείρηση» με τα Μνημόνια και τη σκληρή πολιτική λιτότητας υπό επιτροπεία ΕΕ και ΔΝΤ! Δυστυχώς, το… μεγάλο αυτό νέο δε φαίνεται να ενθουσιάζει τα πλήθη που θα έπρεπε να βγουν στους δρόμους και να πανηγυρίζουν! Τέτοιο «σοσιαλισμό» ποιος τον περίμενε;

Πέρα από το γελοίο της υπόθεσης, η όλη ιστορία δυστυχώς δεν είναι για γέλια. Γιατί καλλιεργεί αυταπάτες σ’ έναν κόσμο (νέους στην πλειοψηφία τους, που δεν έχουν την πείρα των παλαιότερων, σε ανάλογα «συνεταιριστικά» εγχειρήματα που είχε πλασάρει το ΠΑΣΟΚ, τα οποία αποδείχτηκαν απάτες), καλώντας τον να γίνει «επιχειρηματίας» με… συνεταιριστικό πρόσωπο.

Δεν άλλαξε ο Αρκάς, αυτοί που τον κατηγορούν σήμερα άλλαξαν...

Κατατέθηκε νωρίς το βράδυ της Τρίτης (14/11/2017) με τη μορφή του κατεπείγοντος, στη Βουλή το νομοσχέδιο για το «κοινωνικό μέρισμα», από το οποίο:

α) ποσό των 720 εκατ. ευρώ θα μοιράσει η κυβέρνηση το Δεκέμβριο, σε 3,4 εκατομμύρια νοικοκυριά ως κοινωνικό μέρισμα με τη μορφή μιας εφάπαξ έκτακτης εισοδηματικής ενίσχυσης.

β) ποσό των 315 εκατομμύριον θα δοθούν για την επιστροφή της παράνομης παρακράτησης των εισφορών υγείας των συνταξιούχων. (Η αποκατάσταση μιας παράνομης παρακράτησης από το κράτος είναι στοιχειώδης υποχρέωση μιας ευνομούμενης δημόσιας διοίκησης και όχι «κοινωνική» παροχή)

γ) ποσό των 360 εκατομμύριον θα δοθεί στη ΔΕΗ, ώστε να καλυφθεί το κόστος των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ωφέλειας, που συμπεριλαμβάνονται στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. (Η οικονομική ενίσχυση στην ΔΕΗ δεν έχει κανένα κοινωνικό χαρακτήρα, αφού επιλύει το ζήτημα «ρευστότητας» της εταιρείας, και όχι την οικονομική ενίσχυση όσων δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς)

Η νομοθετική αυτή ρύθμιση σχολιάστηκε από την αντιπολίτευση. Μια λαϊκή παροιμία όμως έκλεψε την παράσταση στην πολιτική σκηνή:

1. ΠΑΣΟΚ: Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι οι εξαγγελίες Τσίπρα
2. ΛΑΕ: Κοινωνικό μέρισμα «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι»

Το DiEM25 προετοιμάζεται να κατέλθει στις εκλογές

Αναδημοσίευση από το «diem25.org»

Έχουμε τα αποτελέσματα της εκλογικής μας διαδικασίας: Με ποσοστό συμμετοχής 72,98%, τα μέλη μας ψήφισαν ένα εντυπωσιακό “ΝΑΙ!” για το αν το DiEM25 θα πρέπει να κατεβαίνει στις εκλογικές αναμετρήσεις. Αυτή η ψήφος είναι το αποτέλεσμα τεράστιας προσπάθειας σύνθεσης απόψεων μετά από μήνες ενός έντονου εσωτερικού διαλόγου, εκατοντάδες προτάσεις και τροποποιήσεις από μέλη μας σε όλο τον κόσμο, δύο Facebook Live συζητήσεις, ερωταπαντήσεις στο φόρουμ και μια πλειάδα σχετικής αρθρογραφίας.

Κυρίως αυτό δεν σημαίνει πως το κίνημά μας θα μετατραπεί σε ένα πολιτικό κόμμα αλλά ότι θα έχουμε την επιλογή να είμαστε και τα δύο! Η σημερινή απόφαση είναι μια ώθηση από τα μέλη μας να σχηματίσουμε ένα “εκλογικό βραχίονα” με τον οποίο θα μπορούμε να κατεβούμε σε μελλοντικές εκλογικές αναμετρήσεις. Τα μέλη του DiEM25 δεν χρειάζεται απαραίτητα να συμμετέχουν στις όποιες εκλογικές μας διεργασίες αν δεν το επιθυμούν, αλλά κάθε μέλος του κινήματος θα συνεχίσει να παίρνει μέρος στον σχηματισμό των πολιτικών προτάσεων του DiEM25 σε όλη την Ευρώπη!

Η ...τρίτη επανάσταση

μτφρ: Μαρίνος Σαρηγιάννης
εκδόσεις Αλεξάνδρεια

«Τα ονόματα των τυράννων, τους οποίους φαίνεται να παρήγαγαν οι επαναστάσεις, επιζούν ως πρότυπα του κακού στην Ιστορία· όμως εκείνα των ανθρώπων που προσπάθησαν να διασώσουν το απελευθερωτικό δυναμικό των επαναστάσεων έχουν σχεδόν χαθεί, όπως και οι ζωογόνες ιδέες τις οποίες υποστήριξαν. Στην πραγματικότητα, σχεδόν κανείς δεν θυμάται τους ελάχιστα γνωστούς εκπροσώπους του λαού, οι οποίοι άρθρωσαν μεγαλειώδη οράματα ελευθερίας και συχνά συντόνισαν μεγάλες εξεγέρσεις σε πόλεις και ύπαιθρο. (...) Ολοι τους -όπως και πολλοί άλλοι- προσπάθησαν με ζήλο να ωθήσουν τις μεγάλες επαναστάσεις του παρελθόντος προς την εκπλήρωση των χειραφετητικών τους στόχων»

Μάρεϊ Μπούκτσιν

Ο Μάρεϊ Μπούκτσιν επιχειρεί να γράψει μια Ιστορία από την πλευρά των ηττημένων, των λαϊκών μαζών, χωρίς τη δράση των οποίων καμία επανάσταση δεν θα είχε ποτέ επικρατήσει, ωστόσο, οι πόθοι τους καταπνίγηκαν μέσα στην τελική τροπή των πραγμάτων, στις νέες μορφές εξουσίας που αναδύθηκαν σε μία δραματική καμπή των γεγονότων. Και αυτή η σκοπιά εμπεριέχεται το πολύτομο έργο του με τον τίτλο «Η τρίτη επανάσταση». 

Όπως επισημαίνει ο Φώτης Τερζάκης, «Ό Μάρεϊ Μπούκτσιν αμφισβητεί τον όρο «αστική επανάσταση», ως προς τον οποίον συναινούν και οι περισσότεροι μαρξιστές ιστορικοί. Ακράδαντη πεποίθησή του είναι ότι, από τους μεσαιωνικούς πολέμους των χωρικών μέχρι τις νεωτερικές εξεγέρσεις των βιομηχανικών εργατών, οι καταπιεσμένες μάζες δημιούργησαν παντού τις δικές τους λαϊκές μορφές κοινοτικής οργάνωσης -πρόπλασμα ήδη της νέας κοινωνίας που επιθυμούσαν-, με στόχο την απόδοση της εξουσίας στο λαϊκό σώμα: αυτοί ήταν το πραγματικό υποκείμενο όλων των επαναστάσεων, ο μοχλός της επιτυχίας τους, παρότι η αστική τάξη (ή μια γραφειοκρατία που ήταν πιστό αντίγραφο των ταξικών της αντιπάλων) εντέλει καρπώθηκε τα αποτελέσματά τους. Αυτή η πλαστογράφηση της επαναστατικής ιστορίας -για την οποία δεν είναι ανεύθυνος ο ίδιος ο Μαρξ- συνυποθέτει έναν ιστορικό ντετερμινισμό «αντικειμενικά αναγκαίων» υποτίθεται σταδίων, ο οποίος εδώ απορρίπτεται κατηγορηματικά ως ιδεολογική πλάνη».

Παρουσιάζουμε ένα απόσπασμα από ένα κείμενο του Μάρεϊ Μπούκτσιν, το οποίο αναφέρεται στην εξέγερση της Κροστάνδης και επικεντρώνεται στην σημασία της καταστολής της για την πορεία της Οκτωβριανής επανάστασης:

ΙΚΑΡΙΑ ΠΤΗΣΗ - Βιβλιοπαρουσίαση (video)

ΙΚΑΡΙΑ ΠΤΗΣΗ:
Βιβλιοπαρουσίαση στο Polis Art Cafe
Νοέμβριος 7-11-2017

- Δημήτρης Μπελαντής
- Θανάσης Σκαμνάκης
- Γιάννης Χλιουνάκης

Ο «υπαρκτός κομμουνισμός» τιμά την Οκτωβριανή επανάσταση...

Στη χώρα μας οι αναφορές για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση συνήθως γίνονται κάτω από ένα λαθεμένο πολιτικό πλαίσιο: Την κατάρρευση του «υπαρκτού κομμουνισμού»,  το οποίο ταυτίζει την ιστορία του με την την ιστορία της ΕΣΣΔ. Όμως ο «υπαρκτός κομμουνισμός», όχι μόνον είναι παρόν, αλλά τα επόμενα χρόνια ίσως γίνει η ηγεμονική δύναμη στον πλανήτη. Έχει ενδιαφέρον λοιπόν να δούμε πως ο «υπαρκτός κομμουνισμός», ο οποίος διαθέτει τον πιο μαζικό πολιτικό μηχανισμό στον πλανήτη,  τοποθετείται απέναντι στην Οκτωβριανή επανάσταση:

Ο «υπαρκτός κομμουνισμός» τιμά την Οκτωβριανή επανάσταση...

Οι κινέζοι φίλοι του Πούτιν, αναρωτιούνται «Γιατί ο Πούτιν αποφεύγει την 100ή επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης;» και επισημαίνουν ότι το ρωσικό καθεστώς σε σχέση με το παρελθόν του αν και αποδίδει μεγάλη σημασία στην προβολή της νίκης ενάντια στην ναζιστική Γερμανία, την οποία τιμά με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις στην στην Κόκκινη Πλατεία, έχει αποστασιοποιηθεί από την Οκτωβριανή επανάσταση,

Η κινεζική αντιπροσωπεία που έφτασε στη Μόσχα για να παρευρεθεί στην εορτή για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, την οποία οργάνωσε  σε ένα σχετικά απομονωμένο σημείο της πόλης το ΚΚ Ρωσίας, έκανε και άλλη μια συμπληρωματική διαπίστωση,  η οποία δυσαρέστησε τους Ρώσους κομμουνιστές: Ο Ρωσικός λαός δεν είναι περήφανος για την Οκτωβριανή επανάσταση...

Καταλονία: Κοινή ανακοίνωση της CGT, της CNT και της Solidaridad Obrera

Αναδημοσίευση από το "athens.indymedia.org"

«Δεν καταλαβαίνουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως γίνεται αντιληπτό από τα κόμματα και τις εθνικιστικές οργανώσεις, αλλά ως το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης της τάξης μας, σε μια δεδομένη περιοχή. [...] Είναι πιθανό η κρίση στην Καταλονία να είναι το πραξικόπημα για ένα κρατικό μοντέλο που πεθαίνει. Το πού η αλλαγή αυτή κατευθύνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εξαρτάται από την ικανότητά μας, ως τάξη, να στρέψουμε αυτή τη διαδικασία προς την αντίθετη κατεύθυνση από την καταστολή και την άνοδο του εθνικισμού.»

Οι υπογράφουσες οργανώσεις, που είναι ενεργές στο εθνικό έδαφος, συμμερίζονται την ίδια ανησυχία για την κατάσταση στην Καταλονία, την καταπίεση που ασκεί το κράτος, την απώλεια δικαιωμάτων και ελευθεριών που αυτό περιστέλλει και θα συνεχίσει να περιστέλλει και την άνοδο ενός εθνικισμού που εμφανίζεται και πάλι σε μεγάλο μέρος του κράτους.

Υποστηρίζουμε την απελευθέρωση, στην Καταλονία και παγκοσμίως, όλων εκείνων που εργάζονται.Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης όπως γίνεται αντιληπτό από τα κόμματα και τις εθνικιστικές οργανώσεις, αλλά ως το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης της τάξης μας, σε μια δεδομένη περιοχή.

Κοινωνική προσαρμογή δεν σημαίνει και κοινωνική συναίνεση

(5-2-2015)

Του Γιάννη Μαυρή

Σύμφωνα με το Πολιτικό Βαρόμετρο Οκτωβρίου της Public Issue, 8 στους 10 πολίτες, 78%, πιστεύουν σήμερα, ότι η κρίση στην Ελλάδα θα κρατήσει τουλάχιστον 5 χρόνια ακόμη (Διάγραμμα 1). Μάλιστα, το 47%, δηλαδή σχεδόν οι μισοί Έλληνες είναι πεπεισμένοι ότι η κρίση θα διαρκέσει ακόμη πάνω από μια δεκαετία! Είναι, επομένως, ευρύτατα αποδεκτό κοινωνικά, ότι για το ορατό μέλλον, η κρίση θα αποτελεί, de facto, παγιωμένη και μόνιμη κατάσταση.

Το εντυπωσιακό αυτό εμπειρικό εύρημα συνιστά μια ισχυρή ένδειξη για το γεγονός, ότι ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας έχει προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, που δημιούργησε η οικονομική και κοινωνική κρίση των τελευταίων επτά ετών. Έχει, δηλαδή, αποδεχθεί τη μεγάλη επιδείνωση των συνθηκών της ζωής του, που επέφερε το μνημονιακό πρόγραμμα, μέσω της ανεργίας που προκάλεσε, της συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών, της απομύζησης των εισοδημάτων και της υφαρπαγής των ατομικών περιουσιών.

Πάλι κούνησε ο σκύλος την ...ουρά του!

 (μυστικά που κρύβει η κίνηση της ουράς ενός σκύλου που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε)

Ένα σχόλιο, για τα «ΜΕΤΩΠΑ»,
με αφορμή την παρακάτω δημοσίευση που είναι η πρόσφατη προμετωπίδα της ομάδας "Φίλοι Πλεύση Ελευθερίας" στο facebook:

Θα μας ενημερώσει ποτέ κανείς πως έγινε υπουργός οικονομικών ο Βαρουφάκης όταν από την αρχή της θητείας του δεν ''πίστευε'' στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης;

Οι “φίλοι” της Ζωής Κωνσταντοπούλου, οι οποίοι διαχειρίζονται αυτή την ομάδα, θέτουν ένα ρητορικό ερώτημα (χωρίς συγκεκριμένο αποδέκτη) με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη. Οποιοσδήποτε έχει κάποια στοιχειώδη ενημέρωση για αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή, θα αναρωτιόταν τι τους έφταιξε πάλι ο Βαρουφάκης και γιατί θυμήθηκαν τώρα πράγματα που ήταν γνωστά από παλιά;

Έχει γίνει μάλιστα και «πρώτο θέμα» το Μάη του 15, μετά από την συνέντευξη στον Χατζηνικολάου του Γ. Βαρουφάκη, όπου ο ίδιος το είχε αναδείξει! Εκείνη την εποχή τότε, ο Στάθης Σταυρόπουλος (σε ρόλο πρωτοπαλίκαρου του Α. Τσίπρα) κατακεραύνωνε τον Γ. Βαρουφάκη γράφοντας στις στήλες του “ΕΝΙΚΟΥ” την επόμενη μέρα της συνέντευξης:

Αν είναι έτσι, τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας ας βάλουν το χέρι τους μήπως και ο κ. Βαρουφάκης αρχίσει να συναισθάνεται τι λέει όταν μιλάει. Οπως όταν «άδειασε» τον κ. Τσίπρα και τον «έβγαλε ψεύτη» για τα 11,5 δισ. (που ο κ. Πρωθυπουργός είχε πει στη Θεσσαλονίκη ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης). Μπα! εγώ του είχα στείλει e-mail ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται, δήλωνε αυτάρεσκα κι ατάραχος ο κ. Βαρουφάκης στη συνέντευξή του στον κ. Χατζηνικολάου στον «enikos»

(Για το τι ήταν πραγματικά το περίφημο “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” που θυμήθηκαν τώρα να το υπερασπιστούν οι “φίλοι” της Ζωής Κωνσταντοπούλου κάνοντας τους άσχετους, μια ματιά εδώ: «Τι κοινό έχει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το δημοψήφισμα του ΟΧΙ και το 3ο μνημόνιο;»

Όμως, αν παρατηρήσει πιο προσεκτικά κάποιος τα δημοσιεύματα της ομάδας "Φίλοι Πλεύση Ελευθερίας", διαπιστώνει ότι δεν είναι άσχετοι ούτε με το τι συμβαίνει στην πολιτική σκηνή, αλλά και με την ιστορία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης, είναι πολύ καλά ενημερωμένοι για τις θέσεις και τις πολιτικές επιδιώξεις της ΛΑΕ και στρατεύονται στον στόχο της εκλογικής συνεργασίας με την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Το δημοσίευμα ενάντια στον Γ. Βαρουφάκη είναι προφανώς προϊόν αυτής της στράτευσης.

Ας δούμε λοιπόν τι πολιτικά επιδιώκει αυτό το δημοσίευμα.

Ανάμεσα στις δύο Επαναστάσεις

Μετά την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, εν μέσω της κρίσης την οποία βίωνε η αριστερά, o Σλάβοϊ Ζίζεκ επιμελήθηκε μία συλλογή κειμένων του Λένιν της περιόδου ανάμεσα στο Φεβρουάριο και τον Οκτώβριο του 1917 που τελικά κυκλοφόρησε ως βιβλίο με τίτλο «Επανάσταση προ των πυλών». Στην εισαγωγή του, η οποία παρατίθεται εδώ, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, αναδεικνύει πόσο σημαντική και επίκαιρη παραμένει η σκέψη του Λένιν, η ικανότητά του να διακρίνει και να αδράχνει την επαναστατική ευκαιρία μέσα σε περιόδους κρίσης.

Αναδημοσίευση από το "www.barikat.gr"

Του Slavoj Žižek  

μετάφραση: Στέλιος Μανταλενάκης

Ένα ξέσπασμα σαρκαστικού γέλιου είναι η πρώτη αντίδραση στην ιδέα της επικαιροποίησης του Λένιν. Με τον Μαρξ δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα. Σήμερα, ακόμα και στη Γουολ Στριτ, υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα τον αγαπούν. Τον Μαρξ, τον ποιητή των εμπορευμάτων, που μας εφοδίασε με ιδανικές περιγραφές των δυναμικών του καπιταλισμού. Τον Μαρξ των πολιτιστικών σπουδών, που απεικόνισε την αποξένωση και την πραγματοποίηση της καθημερινής μας ζωής. Αλλά ο Λένιν; Όχι, δεν γίνεται να είστε σοβαροί! Ο Λένιν δεν είναι εκείνος που κατεξοχήν αντιπροσωπεύει την αποτυχία της εφαρμογής του μαρξισμού στην πράξη, υπεύθυνος για την μεγάλη καταστροφή που άφησε το στίγμα της σε ολόκληρο το χώρο της παγκόσμιας πολιτικής, το πείραμα δηλαδή του υπαρκτού σοσιαλισμού που κορυφώθηκε σε μία οικονομικά ανεπαρκή αυτοκρατορία; Έτσι, αν υπάρχει κάτι στο οποίο να συμφωνεί ομόφωνα η ριζοσπαστική αριστερά (ή τουλάχιστον ό, τι έχει απομείνει από αυτήν), είναι πως αν επιθυμούμε την αναβίωση του ριζοσπαστικού πολιτικού σχεδίου, θα πρέπει να αφήσουμε πίσω μας την λενινιστική κληρονομιά: την αδίστακτη εστίαση στην ταξική πάλη, τη θέση του κόμματος ως προνομιούχα μορφή οργάνωσης, την επαναστατική βία ως μέθοδο κατάληψης της εξουσίας, την επακόλουθη «δικτατορία του προλεταριάτου»… «Έννοιες-ζόμπι», αν μη τι άλλο, που η αριστερά οφείλει να εγκαταλείψει αν θέλει να έχει την παραμικρή ευκαιρία στις συνθήκες του μεταβιομηχανικού ύστερου καπιταλισμού.