Ο Κώστας Λαλιώτης σε ειδική αποστολή ή θερινές ονειρώξεις συριζέων και των «φίλων» τους;

( ένα σχόλιο με αφορμή το κείμενο του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου στο UNFOLLOW:

«Οι ειδικές αποστολές του Κώστα Λαλιώτη» )

Ένα κείμενο/πολιτική παρέμβαση του Κώστα Λαλιώτη με αφορμή την 21η επέτειο του θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου. στο thecaller.gr αναδημοσιεύτηκε στην “εφημερίδα των συντακτών” και σε άλλα ΜΜΕ, σχολιάστηκε ευρύτερα σε σχέση με τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή και τους πολιτικούς σχεδιασμούς για τις επόμενες εκλογές.

Την ίδια μέρα που δημοσιεύεται το κείμενο του Λαλώτη δημοσιεύεται ένα άλλο κείμενο ( μήπως τυχαία; ) στο “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ”, χωρίς όμως καμία αναφορά στον Κώστα Λαλιώτη με τον εύγλωττο τίτλο: Γιατί ο Τσίπρας θέλει τώρα... μόνο ΠΑΣΟΚ. Ο συντάκτης μάλιστα επικαλείται “έγκυρες” πηγές από μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ για να προσδώσει κύρος στις “αποκαλύψεις” του και καταλήγει σε ανάλογα συμπεράσματα με αυτά που εκφράζουν αρκετοί σχολιαστές για την πολιτική σκοπιμότητα/αξία που έχει η "παρέμβαση" Λαλιώτη.

Όπως διαπιστώνεται, πάνω από την χώρα πλανιέται το φάντασμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως αυτό το φάντασμα δεν το έφερε τώρα ο Κ. Λαλιώτης ούτε οι πρόσφατοι σχεδιασμοί των επιτελείων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Το έφερε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας με την ακύρωση του δημοψηφίσματος του ΟΧΙ. Τότε αρκετός κόσμος έκανε μια απλή σκέψη: Αν στην θέση του Α. Τσίπρα ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές...

Η ιστορία του Μεξικανού ψαρά

Σε ένα παραθαλάσσιο μεξικάνικο χωριό ένας Αμερικανός πλησιάζει έναν ντόπιο που κάθεται στην προβλήτα. “Με τι ασχολείσαι;” τον ρωτά. “Είμαι ψαράς.” Απαντά.-“Θα ναι μια δύσκολη δουλεία Πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις;” -“Να σηκώνομαι το πρωί ρίχνω τα δίχτυα, περίπου τρεις ώρες, γυρίζω σπίτι τρώω κάνω σιέστα με τη γυναίκα μου το απόγευμα παίζω με τα εγγόνια μου και το βραδάκι πάω και πίνω μπύρες με τους φίλους μου.” -Και γιατί δεν δουλεύεις τις διπλάσιες ώρες;” -“Για πιο λόγο;”-“Για να πάρεις μια μεγαλύτερη βάρκα”-“Για πιο λόγο;”- “για να ανοίξεις ένα παράρτημα στην πρωτεύουσα” -“Για πιο λόγο;” -“Για να μπορείς μετά να έχεις έναν αντιπρόσωπο στις ΗΠΑ” – “Για ποιο λόγο;” -“Για να μπορείς μετά να πάρεις σύνταξη και να έρθεις εδώ να ξυπνάς το πρωί να ρίχνεις τα δίχτυα, να γυρίζεις σπίτι να κάνεις σιέστα με τη γυναίκα σου, το απόγευμα να παίζεις με τα εγγόνια και το βράδυ να πίνεις μπύρες με τους φίλους σου”.

απόσπασμα από το:

Carlos Taibo:“Αποανάπτυξη και Κατάρρευση”

ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Για τη κρίση στη Βενεζουέλα και την εκλογή της συντακτικής Συνέλευσης, παραθέτω το παρακάτω άρθρο του Valerio Evangelisti που μετέφρασα από το Carmilla, έναν ιστότοπο για τη λογοτεχνία, το φαντασιακό και τη κουλτούρα της αντίθεσης στην Ιταλία. Μια πολύ ενδιαφέρουσα παράθεση της διαχρονικής εξέλιξης του Τσαβικού Μπολιβαρισμού στη Βενεζουέλα και της πρόσφατης πολιτικής και θεσμικής της κρίσης. Και μια κάποια εμβάθυνση στη φύση του εμφυλίου πολέμου που κορυφώνεται σε αυτή τη χώρα. Διότι το ερώτημα του κατά πόσο είναι ακόμα υπερασπίσιμος ο Τσαβικός Μπολιβαρισμός από επαναστατική σκοπιά, δεν αφορά πλέον τους Βενεζουελάνους-ες, οι οποίοι-ες με τη μια ή την άλλη έννοια έχουν ήδη κάνει τις επιλογές τους, μαχόμενοι από τη μια μεριά ή από την άλλη, σε ένα πόλεμο που δεν επιδέχεται πια εναλλακτικών. Αφορά εμάς, που είμαστε στην απέξω και έχουμε ακόμα το επιφανειακό πλεονέκτημα να μπορούμε να θέτουμε τέτοια ερωτήματα.

Κώστας Παπακώστας

ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Για να ξεκαθαρίσουμε αμέσως τα πράγματα, δεν λαμβάνω καθόλου υπ’ όψιν μου τα επιχειρήματα όσων λένε ότι στη Βενεζουέλα, με το σχηματισμό της Συντακτικής Συνέλευσης διακυβεύεται η επιβίωση της δημοκρατίας. Ειδικά όταν το λένε αυτοί, που σχεδόν είκοσι χρόνια ως τώρα υποστήριζαν ότι στη χώρα ευδοκιμεί μια δικτατορία. Η δημοκρατία διακυβεύεται, αλλά όχι εξ αιτίας των διαδικασιών της Συντακτικής Συνέλευσης.

Λεωνίδας Βατικιώτης: H Google, o Τραμπ και η Αριστερά

Το 1936, ο Vladimir Lukyanov κατασκεύασε έναν αναλογικό υπολογιστή νερού, τον πρώτο ικανό για επίλυση μερικών διαφορικών εξισώσεων. Συνίστατο από μια σειρά διαμερισμάτων, διασυνδεδεμένων μεταξύ τους μέσω σωληνώσεων. Ο ρυθμός ροής νερού μεταξύ των σωλήνων συνιστούσε τη διενέργεια μαθηματικών πράξεων και η στάθμη του νερού στα διάφορα διαμερίσματα -με ακρίβεια χιλιοστού- αντιπροσώπευε τα αριθμητικά αποτελέσματα. Οι υπολογιστές νερού χρησιμοποιούνταν ευρέως στη Σοβιετική Ένωση για μοντελοποιήσεις μεγάλης κλίμακας, μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Who knew! Υπάρχουν και εναλλακτικές στα ηλεκτρονικά bits. 

Ο Λεωνίδας Βατικιώτης στο κείμενό του «Μηχανή λογοκρισίας κι όχι εγγυητής της ισότητας η Google» με αφορμή δυο περιστατικά: α) Την απόλυση ενός ρατσιστή μηχανικού β) Το γεγονός ότι μειώθηκαν οι επισκέψεις σε ορισμένες ηλεκτρονικές σελίδες αριστερής εναλλακτικής ενημέρωσης μετά από την αναθεώρησή των αλγορίθμων αναζήτησης που έγινε τον Απρίλιο με στόχο να πάψουν να διαδίδονται ψευδείς ειδήσεις, θεωρίες συνωμοσίας και περιεχόμενο χαμηλής ποιότητα, επιχειρεί να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα, αλλά και να ερμηνεύσει την σύγκρουση ανάμεσα στην «Κοιλάδα της Σιλικόνης» και τον Τραμπ. Αντιπροσωπευτικό της λογικής του στο παρακάτω απόσπασμα:

Η αυξημένη ευαισθησία που επέδειξε η Google απέναντι στον εργαζόμενό της δείχνοντάς του την πόρτα της εξόδου δεν μπορεί να ερμηνευθεί μόνο στη βάση της μαχητικής στράτευσής της στο στρατόπεδο του φιλελεύθερου κατεστημένου, μαζί με όλους σχεδόν τους τεχνολογικούς γίγαντες και με μοναδικές εξαιρέσεις την Uber και την Tesla. Μια στράτευση που κορυφώθηκε όταν η Κοιλάδα της Σιλικόνης προσέφυγε εναντίον της απόφασης του Τραμπ τον Ιανουάριο να απαγορεύσει τη βίζα στους υπηκόους επτά μουσουλμανικών κρατών.

Μέτρο που τίναζε στον αέρα τον κλάδο της πληροφορικής των ΗΠΑ ο οποίος στηρίζεται στην ικανότητά του να τραβά σαν μαγνήτης τα πιο λαμπρά μυαλά του κόσμου: Από το Πακιστάν μέχρι το Μεξικό.

Και συμπληρώνει:

Επομένως, λόγοι συμφέροντος κι όχι λόγοι αρχής έχουν ωθήσει την Google να πρωτοστατεί στην διαπάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό των ΗΠΑ απέναντι στο Τραμπ. Το οικονομικό της συμφέρον βρίσκεται πίσω και από την μάχη που δίνει για τα δικαιώματα των γυναικών, όσο καθολική κι αν είναι η αποστροφή απέναντι σε θεωρίες βιολογικού ντετερμινισμού. 

Όμως, αυτό το γνωρίζουμε απ' την εποχή που εμφανίστηκε ο καπιταλισμός κάθε καπιταλιστής μικρός ή μεγάλος σε κάθε χώρα του κόσμου, οι «λόγοι συμφέροντος» είναι αυτά που τον ωθούν στις πράξεις τοu.Το κείμενο καταλήγει:

- Σε αυτό το βωμό θυσιάστηκε ο 28χρονος μηχανικός…

-  Μήπως λοιπόν θα πρέπει να στενοχωρηθούμε γιατί απέλυσε ένα ρατσιστή η Google; Να κάνουμε καμιά “επιτροπή συμπαράστασης” και να ζητάμε την επαναπρόσληψή του;

Οι «μισές αλήθειες» του Γιάνη Βαρουφάκη και οι άλλες ...μισές του «δρόμου της αριστεράς»

Δεν είναι η εμμονή το πραγματικό του λάθος. Είναι η αδυναμία να βγει το πραγματικό συμπέρασμα της περιόδου. Ο παράγοντας λαός, η προετοιμασία, η καταλυτική του παρουσία στις εξελίξεις λείπει από την εξίσωση του Βαρουφάκη. Αντίθετα επανέρχονται στο προσκήνιο, με την ευκαιρία των επόμενων εκλογών, όποτε αυτές και αν γίνουν, οι ίδιες αυταπάτες. Διαιωνίζεται η λογική της ανάθεσης και η μη προετοιμασία και συμμετοχή των απλών, καθημερινών ανθρώπων. Διαιωνίζεται η αυταπάτη ότι δήθεν αποφασισμένες ηγεσίες μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Αυτή η πολιτική ηττήθηκε. Αυτή η ευκαιρία χάθηκε. Και ο Γιάνης την επαναφέρει με την ανετιά ενός ικανότατου περφόμερ…

( απόσπασμα από το άρθρο στο δρόμο της αριστεράς: «Οι μισές αλήθειες του Γιάνη Βαρουφάκη» )

1. Πράγματι «η λογική της ανάθεσης και η μη προετοιμασία και συμμετοχή των απλών, καθημερινών ανθρώπων.» είναι ένα σημαντικό συμπέρασμα που αφορά στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβερνητική εξουσία. Όμως αφορά τον όλο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εκείνης της περιόδου και όχι τον Γιάνη Βαρουφάκη ως υπουργό της κυβέρνησης «πρώτη φορά αριστερά». Ο διαχωρισμός “κόμματος” και “κράτους” είναι ανύπαρκτος για τον συντάκτη του κειμένου. 

 Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα άρχισε πολύ νωρίς να εγκαταλείπει την λογική που επικαλείται το κείμενο, πολύ πριν αποκτήσει ο Γ. Βαρουφάκης κάποια σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κομματικές ευθύνες που βαραίνουν τις “συνιστώσες” του δεν συγκρίνονται με τις κυβερνητικές ευθύνες του Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος δεν είχε κομματική δράση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε προεδρικεντρικό κόμμα με την δική τους ευθύνη. Με δική τους ευθύνη επίσης καταργήθηκε η διάκριση ανάμεσα στο κόμμα και την κυβέρνηση. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Ορισμένα κρίσιμα ζητήματα που ξεχνάει να αναφέρει η ΛΑΕ σε σχέση με τον Γιάνη Βαρουφάκη

«Τα παιδία παίζει»

Ο  αυγουστιάτικος καύσωνας φαίνεται πως επηρεάζει την μνήμη αλλά και την κρίση...

Ο Βαρουφάκης και η άνευ ορίων θρασύτητα

Δώσε θάρρος στον χωριάτη …που λέει και η παροιμία.

Δεν φτάνει που ο Γ. Βαρουφάκης ενέσκηψε στο παρά πέντε ως κομήτης και εκ του ασφαλούς, ελέω Τσίπρα, στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ο τελευταίος με κόπους και θυσίες άλλων έφτασε να διεκδικεί την κυβέρνηση.

Δεν φτάνει, επίσης, ότι ο Γ. Βαρουφάκης πάλι, ελέω Τσίπρα, με τον οποίο μοιάζει αφόρητα σε πολλά και κυρίως στην ευρω–πληξία, απέσπασε το πιο κρίσιμο υπουργείο, ήθελε και από πάνω να καθορίσει και την κυβέρνηση.

Όπως, ο ίδιος ο Γ. Βαρουφάκης ομολογεί με το νέο, μίνι τώρα, Κυριακάτικοεπικοινωνιακό σόου του, μόλις άκουσε ότι ο Παν. Λαφαζάνης θα αναλάμβανε το Υπουργείο Ενέργειας, Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Περιβάλλοντος έγινε, περίπου έξω φρενών (!) και όπως ο ίδιος ο Βαρουφάκης ισχυρίζεται, είπε στον Τσίπρα ότι αυτή η κίνηση του συνιστά τεράστιο σφάλμα, δείχνοντας, πέραν των άλλων και την αλλεργία του απέναντι στην Αριστερή Πλατφόρμα.

Το θράσος, όπως βλέπετε, δεν έχει όρια.

Ο Γ. Βαρουφάκης μπορεί να έπεσε από τον ουρανό στον ΣΥΡΙΖΑ, ήθελε, όμως, και από πάνω με αλαζονεία εκατό καρατίων, όχι μόνο να καθορίσει την κυβέρνηση αλλά και να τον εκκαθαρίσει γρήγορα-γρήγορα και απ’ όλο το ενοχλητικό δυναμικό του!

Τα συγχαρητήρια μας!

(ανυπόγραφο κείμενο από το iskra.gr)

Το “θάρρος”, αλλά και η “θρασύτητα” δεν προσφέρονται. Είναι χαρακτηριστικά που τα έχεις ή δεν τα έχεις.

Ανυπόταχτος  δεν γίνεται χωρίς να έχεις το θάρρος να λες καθαρά την γνώμη σου, ακόμα και αν γνωρίζεις ότι δεν θα γίνει αποδεκτή.  Θέλει πράγματι «θάρρος» το να παίρνεις ρίσκα που ίσως σε οδηγήσουν σε ρήξεις και συγκρούσεις.  Η ανυποταγή με κάθε λογής εξουσίες απαιτεί και «θράσος» προς αυτές,

Ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι φανερό στον καθένα ότι έχει περίσσευμα σε θάρρος αλλά και θράσος σε σχέση με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Όμως το ζήτημα εκφεύγει από τις προσωπικές διαφορές.

Ποσοτική χαλάρωση, η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου στην ιστορία

Η ποσοτική χαλάρωση, μετά την αποτυχία όλων των δεδηλωμένων στόχους της, πρόκειται να εγκαταλειφθεί από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου. Σε κύριο άρθρο του RT εξετάζονται οι αναδιανεμητικές επιπτώσεις των τελευταίων κύκλων της ποσοτικής χαλάρωσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιαπωνία και τις χώρες του Νότου, και τα πιθανά σενάρια που θα προκύψουν μετά την εγκατάλειψη των πολιτικών αυτών.

Αναδημοσίευση από «περγάδι (το)»

του Dan Glazebrook*

Φαίνεται ότι η τεράστια μεταφορά πλούτου στους πλούσιους, που κράτησε περίπου μια δεκαετία και είναι γνωστή ως «ποσοτική χαλάρωση», φτάνει στο τέλος της. Από τις τέσσερις μεγάλες κεντρικές τράπεζες του κόσμου - η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η Τράπεζα της Αγγλίας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ιαπωνίας - δύο έχουν ήδη εγκαταλείψει την πολιτική της αγοράς χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων (η Fed και η Τράπεζα της Αγγλίας), και η ΕΚΤ σκοπεύει να σταματήσει τις αγορές από το Δεκέμβριο. Η Fed θα πρέπει όντως να αρχίσουν να πωλούν τα επόμενα δύο μηνών από 3.500 δισ δολάρια των τίτλων που έχουν αποκτηθεί σε τρεις κύκλους της ποσοτικής χαλάρωσης.

Από τα τρία ...το «μακρύτερο» επιχειρεί να κλαδέψει ο ΣΥΡΙΖΑ!

Όπως θα γνωρίζετε το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ είναι “ΣΥΝασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς”. Η μακρύτερη λέξη είναι η “ριζοσπαστική”. Αυτόν τον επιθετικό επιθετικό προσδιορισμό (που δεν αφορά μόνον στην Αριστερά) επιχειρεί να εξουδετερώσει η μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση και να αποτρέψει την νεολαία από το να ριζοσπαστικοποιηθεί,  με προγράμματα που χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά κονδύλια ( εδώ η οδηγία: Monitoring and coaching, through sports, of youngsters at risk of radicalisation )

Με την επισήμανση «Εξαιρετικά επείγον» στάλθηκε από το Υπ. Εσωτερικών προς τους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας, έγγραφο με το οποίο τους ενημερώνει και ζητά τη συμμετοχή τους σε πιλοτικό πρόγραμμα της ΕΕ, με στόχο την «πλαισίωση και καθοδήγηση των νέων που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης».

Το έγγραφο είναι εδώ:
Πλαισίωση και καθοδήγηση, µέσω του αθλητισµού, των νέων που διατρέχουν κίνδυνο ριζοσπαστικοποίησης (Πρόσκληση υποβολής προτάσεων-EAC/S17/2017)

Από τους πρώτους που κοινοποιείται το έγγραφο είναι δύο παρακρατικές δομές, παρακλάδια του «Ευρωπαϊκού Όμιλου Εδαφικής Συνεργασίας - ΕΟΕΣ»:

Επιτήρηση από τους «θεσμούς» ή επιτήρηση από τις αγορές;

Η έκδοση του πενταετούς ομολόγου 3 δις ευρώ με απόδοση 4,625% πανηγυρίστηκε από την κυβέρνηση ως «επιστροφή της εμπιστοσύνης των αγορών στην ελληνική οικονομία», που ανοίγει το δρόμο για το

Αναδημοσίευση από το "thepressproject.gr"

του Γιάννη Μηλιού

1. Νέα (ή μήπως παλιά;) «στρατηγική» κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών του δημοσίου

Με δεδομένο ότι το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση διακήρυσσε ότι στρατηγική της είναι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, από την οποία θα προέκυπτε η «επιστροφή της εμπιστοσύνης των αγορών στην ελληνική οικονομία», η «έξοδος στις αγορές» αποτελεί «νέα στρατηγική».

Η «νέα στρατηγική» της κυβέρνησης προϋποθέτει, (α) τη σε τακτά χρονικά διαστήματα επανάληψη της «εξόδου στις αγορές», ώστε να καλυφθεί μέρος των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού δημοσίου το 2019, ύψους 19 δις ευρώ, (ή/και η εξόφληση υποχρεώσεων του δημοσίου προς ιδιώτες) και (β) το γρήγορο κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης, με υλοποίηση όλων των εκκρεμών μέτρων του 3ου Μνημονίου.

Ο σατράπης ΑΛΕΞΗΣ και το ...«χαρέμι» του

Αρκετοί, πρώην συριζέοι (και οι περίφημες πρώην συνιστώσες του) αντιμετωπίζουν σήμερα την σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν απατημένες “γκόμενες” του Α. Τσίπρα που αν και βλέπανε τις τσαπατσουλιές του, κάνανε στραβά μάτια για να διατηρηθεί «πάση θυσία» η ...σχέση τους.

Ποτέ δεν αμφισβήτησαν το ποίος έχει το “πάνω χέρι” σε αυτή. Εξάλλου είχαν και τα ανταλλάγματά τους, υλικά ή φαντασιακά δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Σε κάθε ευκαιρία, όταν ο Τσίπρας συγκέντρωνε όλο και περισσότερες “εξουσίες” στο πρόσωπό του, τον «εμπιστεύτηκαν» και έκαναν πάλι τα στραβά μάτια. Χωρίς “ηγέτη” δεν μπορεί να προχωρήσεις και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των λαϊκών μαζών. Ήταν λοιπόν μια “σχέση” στην οποία έτσι κι' αλλιώς είχε την ιεραρχία και τον “ηγέτη” μέσα της.