Όχι βέβαια για τον Πάνο Λάμπρου, θύμα των βρώμικων καταγγελιών και της απύθμενης κλάψας αυτού του ανεκδιήγητου τύπου της εγχώριας καθεστωτικής πολιτικής σκηνής, αυτού του λεμούριου της τάξης των πρωτευόντων, που επιλέχθηκε ελέω Τσίπρα για υπουργός, σε ευθεία και παρατεταμένη σύγκρουση με τις διαθέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών του ίδιου του κόμματος και της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε βέβαια για τον Πάνο Λάμπρου, στοχοποιημένο και ευάλωτο στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος, αποδέκτη λιβελλογραφημάτων ακροδεξιάς κοπής από ένα συνασπισμό αρουραίων της ντόπιας κυριαρχίας, που δεν ανέχονται την ύπαρξη και των ελαχιστότερων θυλάκων σε αυτό το κόμμα που να μην έχουν μπει στη φάση της βίαιης μνημονιακής προσαρμογής και της συστημικής τους εξημέρωσης.