ΟΝΕ: η κυβέρνηση των γκάνγκστερς...

η "οικογένεια" του eurogroup...

Ένα άτυπο όργανο, το eurogroup, που δεν έχει καν κάποιες καταστατικές λειτουργίας διατυπωμένες σε ένα χαρτί, αλλά λειτουργεί με τις εθιμικές αρχές της μαφίας, έχει αυτοανακηρυχθεί ως “θεσμός” που επιβάλλει τις αποφάσεις του αγνοώντας οποιοδήποτε θεσμικό πλαίσιο ενάντια στις πιο στοιχειώδεις λειτουργίες των κυρίαρχων κρατών.

Το διευθυντήριο της ΕΚΤ, πέρα από κάθε έλεγχο οποιουδήποτε πολιτικού οργάνου, ασκεί πολιτική υποχρεώνοντας την κυβέρνηση να δεχθεί capital control προκειμένου να επηρεάσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Απειλεί απροκάλυπτα να μετατρέψει την οικονομία της χώρας σε οικονομία γκέτο που λειτουργεί αποκλειστικά στη βάση της ανταλλακτικής οικονομίας. Δεν νοείται κυρίαρχο κράτος του οποίου η κεντρική Τράπεζα να αρνείται να προμηθεύσει την απαραίτητη ποσότητα νομίσματος προκειμένου να λειτουργεί η αγορά με ανταλλαγή νομισμάτων. Με αυτό τον τρόπο η ΕΚΤ, αναιρεί ντε φάκτο το ρόλο της ως τράπεζα κυρίαρχων κρατών που συμμετέχουν σε μια νομισματική ένωση ισότιμα.

Τι ωραία που είναι τα ροζ συννεφάκια!...

Του Νίκου Νούλα

Τι ωραία που είναι τα ροζ συννεφάκια! Υπέροχη ευωχία η βίωση της παραμυθίας τους. Γοητευτική η μαργιολιά τους, έλκει -όπως συμβαίνει με κάθε (ψευδ)αίσθηση- ένα σμάρι ενθουσιασμένους. Αλλά η κακοτράχαλη πραγματικότητα στραπατσάρει τους ανυποψίαστους. Ειδικά όταν είναι πολιτικοί. Και ακόμα περισσότερο όταν είναι και αριστεροί.

Οι τοκογλύφοι διέλυσαν το ροζ ευρωπαϊστικό συννεφάκι πάνω στο οποίο αναπαύονταν τόσο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ένας λαός που πείστηκε να ψηφίσει και να αναμένει καρπούς. Το συνάφι των “εταίρων” εξώθησε την ελληνική κυβέρνηση σε κατά μέτωπον σύγκρουση για να προκαλέσει την Καταιγίδα, όχι της Ερήμου αυτή τη φορά, αλλά της Ελλάδας. Για να την ερημώσει την Έρ’μη και να ακουστεί στα πέρατα ποιος είναι ο μπόσης.

Ο Αλέξης, όταν είδε το βαμβακένιο συννεφάκι του να χάνεται, αναγκάστηκε να επιλέξει: Παραίτηση ή βοήθεια του κοινού. Και, φυλάγοντας τα πισινά του, ζήτησε το δεύτερο.

Ο λόγος, λοιπόν, στον κυρίαρχο λαό.

Η πιο μεγάλη διαδήλωση που έγινε μέχρι σήμερα το 2015

Σύνταγμα 29-06-2015

Όταν έπεσε ο ήλιος, ο κόσμος ήταν ακόμη περισσότερος...

Ευχαριστούμε το ΚΚΕ για την στήριξη που παρέχει στην Κυβέρνηση...

Το ΚΚΕ με την στάση του που κρατάει απέναντι στο δημοψήφισμα, δέχτηκε μια δριμεία επίθεση από μέλη και οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς,πολλά μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ θα ψηφίσουν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα επειδή αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης. Επίσης αν το ΚΚΕ, είχε ταχθεί υπέρ του ΟΧΙ, αυτό το ΟΧΙ θα σηματοδοτείτο με την έξοδο από την ΕΕ και την ΟΝΕ και θα έδινε επιχειρήματα στο μνημονιακό στρατόπεδο, εντός και εκτός της χώρας, να ισχυριστούν ότι το δημοψήφισμα έχει τον χαρακτήρα αυτόν που θέτει η Μέρκελ και η παρέα της, δηλαδή, ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ευρώ και την ΕΕ και όχι όπως το θέτει η κυβέρνηση....

Τα "φιλαράκια"...

η μαφία που θέλει να κυβερνήσει ξανά την χώρα...

Από αυτούς τους τρομοκράτες που μπαίνουν ανενόχλητοι στα σπίτια μας, ποιός θα μας προφυλάξει;

Αν υπήρχε δικαιοσύνη, τότε αυτεπάγγελτα κάποιος εισαγγελέας θα έπρεπε να είχε ασκήσει δίωξη για διασπορά ψευδών ειδήσεων, διατάραξη οικογενειακής γαλήνης και άλλα παρόμοια αδικήματα...

Δημοψήφισμα: Επτά κρίσιμες μέρες

Αναδημοσίευση από το "Kommon.gr"

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Μπροστά μας βρίσκονται επτά μέρες σκληρότατης σύγκρουσης, για την οποία προετοιμάζονται εντατικά όλα τα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σε κάθε περίπτωση η πολύ σκληρή μάχη των επόμενων επτά ημερών μπορεί να κερδηθεί.

1. Το πρωί του Σαββάτου ο ελληνικός λαός ξύπνησε σε έναν άλλο πολιτικό πλανήτη. Το «όχι» του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του στο ιταμό τελεσίγραφο των δανειστών έβγαλε- επιτέλους- τη χώρα από την κινούμενη άμμο όπου την είχε βυθίσει ο κάκιστος συμβιβασμός της 20ής Φεβρουαρίου. Μπροστά μας βρίσκονται επτά μέρες σκληρότατης σύγκρουσης, για την οποία προετοιμάζονται εντατικά όλα τα κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σενάρια οικονομικής πολιορκίας, κοινωνικής πόλωσης και πολιτικής ανωμαλίας βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Περνάμε απολύτως κρίσιμες ώρες, που απαιτούν απ’ όλους μας ψυχραιμία, καθαρό μυαλό, καθολική στράτευση και κυρίως αποφασιστικότητα.

Η εξαγγελία του δημοψηφίσματος ως πολιτική πράξη

Η διατύπωση και μόνον ως υποθετικού ενδεχόμενου της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος, στοίχισε στο παρελθόν στον Γ. Παπανδρέου την απομάκρυνση του από την πρωθυπουργία. Τότε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είχε ταχθεί εναντίον του δημοψηφίσματος με παρόμοια επιχειρήματα με αυτά που ανέπτυξαν χθες στην βουλή το ΚΚΕ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τώρα όμως – ως κυβερνητική εξουσία - έκανε έμπρακτη αυτοκριτική για την τότε στάση της.

Η πολιτική αξία του δημοψηφίσματος που θα γίνει στις 5 Ιούνη, είναι ανάλογη με εκείνη του αντίστοιχου “φαντασιακού” δημοψηφίσματος του Γ. Παπανδρέου, γιατί εντοπίζεται κυρίως στην εξαγγελία του και όχι στο αποτέλεσμα που θα βγει από την κάλπη. Η εξαγγελία του είναι αυτή που πυροδότησε πολύ πιο σημαντικές εξελίξεις από αυτές που θα προκύψουν από το αποτέλεσμα της κάλπης. Εξάλλου, όλες οι κυβερνήσεις που προβαίνουν σε δημοψηφίσματα, συνήθως τα πραγματοποιούν με όρους που γνωρίζουν εκ των προτέρων το αποτέλεσμά τους. Αυτό το αποτέλεσμα το γνωρίζουν σήμερα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, γιαυτό τάχθηκαν εναντίον της διεξαγωγής του.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. ΚΑΛΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ...

Του Νίκου Νούλα

Επιτέλους, μια κυβέρνηση που «τολμά να απευθυνθεί στο λαό», «δε φοβάται τη Δημοκρατία και υπερασπίζεται το Σύνταγμα», «δεν υποκύπτει και καλεί σε αντίσταση», «λέει το μεγάλο ιστορικό ΟΧΙ». Πόσο παράταιρα ηχούν τέτοια λόγια από τα στόματα των συντρόφων οπαδών του 47σέλιδου έντιμου συμβιβασμού! Αλλά, για στάσου. Δεν είναι μόνο αυτοί που λένε τα τοιαύτα. Ας πάρουμε τους διαφωνούντες εντός ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί, με ένα ντιλίτ στην κριτική που ασκούσαν, θεωρούν ότι τώρα είναι η ώρα της αριστερής ρελάνς. Παρομοίως και οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι οποίοι προσπαθούν να νοηματοδοτήσουν την επιλογή τους στο μότο «όχι στο ευρώ και την ΕΕ». Ακόμα και σύντροφοι από τα κινήματα και τις πλατείες· «όχι στην υποδούλωση», φωνάζουν. Και δώσ’ του «ήρθε η ώρα να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις», και «όπου να ΄ναι θα σημάνουν οι καμπάνες», και «ήρωες άπαρτα βουνά» και παρόμοια ψυχοκινητικά.

Η κυβέρνηση ως “αδύνατος κρίκος” απέναντι στον λαϊκό παράγοντα

Για πρώτη φορά στην πεντάμηνη πορεία των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση πήρε την πρωτοβουλία κινήσεων με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος και τροποποίησε τους όρους με τους οποίους γίνεται η διαπραγμάτευση. Ο συσχετισμός στους “θεσμούς”, έτσι κι αλλιώς ήταν δεδομένος εκ των προτέρων και ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε να οδηγήσει σε ένα “έντιμο συμβιβασμό”. Ούτε καν σε ένα συμβιβασμό, όπως αυτόν που πρότεινε η κυβέρνηση με τη γνωστή 47σέλιδη πρόταση. Όμως αυτή η μακρά πορεία των διαπραγματεύσεων είχε ένα άλλο σημαντικό αποτέλεσμα στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας. Έσπασε ο “φόβος” της κινδυνολογίας των υποστηρικτών των μνημονιακών πολιτικών και πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας έχει αποδεσμευτεί από την λογική των μονόδρομων, πράγμα που θα καταγραφεί και στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Η πρωτοβουλία αυτή της κυβέρνησης δεν έχει το χαρακτήρα της “ρήξης” που φαντασιώνονται ορισμένοι αριστεροί και προβάλλουν ιδιαίτερα τα φερέφωνα της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικότητας στην χώρα μας. Απλά εσωτερικεύει την ταξική πάλη εντός των “θεσμών”, με έναν ιδιότυπο τρόπο, που διευρύνει τα όρια παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα. Εκτός από την “τεχνοεπιστήμη” των θεσμών, υπάρχει και η λαϊκή βούληση που θα πρέπει να έχει το δικό της ρόλο στην διαμόρφωση των αποφάσεων. Με αυτή την έννοια αποτελεί ένα “στοίχημα” για την ίδια την λειτουργία των “θεσμών” κατά πόσο μπορούν να την διαχειριστούν χωρίς ρήγματα στην συνέχιση των ίδιων πολιτικών. Όμως το μεγάλο “στοίχημα” για την κυβέρνηση είναι στο εσωτερικό μέτωπο. Εκεί θα δοθεί η καθοριστική μάχη και εκεί θα ξεκαθαρίσει το τοπίο...