Αναρτήσεις
Του Νίκου Νούλα
Τι ωραία που είναι τα ροζ συννεφάκια! Υπέροχη ευωχία η βίωση της παραμυθίας τους. Γοητευτική η μαργιολιά τους, έλκει -όπως συμβαίνει με κάθε (ψευδ)αίσθηση- ένα σμάρι ενθουσιασμένους. Αλλά η κακοτράχαλη πραγματικότητα στραπατσάρει τους ανυποψίαστους. Ειδικά όταν είναι πολιτικοί. Και ακόμα περισσότερο όταν είναι και αριστεροί.
Οι τοκογλύφοι διέλυσαν το ροζ ευρωπαϊστικό συννεφάκι πάνω στο οποίο αναπαύονταν τόσο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και ένας λαός που πείστηκε να ψηφίσει και να αναμένει καρπούς. Το συνάφι των “εταίρων” εξώθησε την ελληνική κυβέρνηση σε κατά μέτωπον σύγκρουση για να προκαλέσει την Καταιγίδα, όχι της Ερήμου αυτή τη φορά, αλλά της Ελλάδας. Για να την ερημώσει την Έρ’μη και να ακουστεί στα πέρατα ποιος είναι ο μπόσης.
Ο Αλέξης, όταν είδε το βαμβακένιο συννεφάκι του να χάνεται, αναγκάστηκε να επιλέξει: Παραίτηση ή βοήθεια του κοινού. Και, φυλάγοντας τα πισινά του, ζήτησε το δεύτερο.
Ο λόγος, λοιπόν, στον κυρίαρχο λαό.
“Ναι” σημαίνει υποταγή στους όρους των εκβιαστών και των τοκογλύφων, «σφάξε με αγά μου» και ιδιόχειρη υπογραφή της θανατικής καταδίκης του λαού.
Το “Όχι” μπορεί να κινηθεί προς διάφορες κατευθύνσεις:
Να γίνει διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της κυβέρνησης για την επίτευξη του πολύφερνου έντιμου συμβιβασμού, λέγε με λάιτ μνημόνιο.
Ή να οδηγήσει σε μια ανερμάτιστη ρήξη, συναρπαστική εν πρώτοις, αλλά ανομολόγητα απεγνωσμένη και εμποτισμένη από τη νοοτροπία της ηρωικής ήττας. Ή, πιο απίθανο, να αποκτήσει μια δικιά του κινηματική δυναμική αυτονομούμενο από τις διαθέσεις των εισηγητών του.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί. Αλλά ας έχουμε τη σύνεση να μην αποκλείουμε εκ προοιμίου καμιά τροχιά του “Όχι”, μόνο και μόνο επειδή δεν κουμπώνει αυτόματα με τις επιθυμίες μας.
Τούτες τις μέρες, ο λαός υιοθετεί πολλαπλές στάσεις, αντιφάσκουσες· περήφανες, αλλά και κοιταξοκωλικές. Αλλά να καθυβρίζουν τους πανικόβλητους πολίτες όσοι τους διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, αυτό πάει πολύ πια...
Και δυο λόγια για την αριστερά.
Ο όλος σύριζα και η ανταρσύα δεν έχουν καμία αυτονομία στη συγκυρία. Απεναντίας, λόγω υπολογισμών και ιδεοληψιών, σύρονται πίσω από τις τακτικές του Τσίπρα.
Το κκε είναι εκτός παιχνιδιού και δεν πείθει. Δεν πείθει επειδή επιλέγει να είναι εκτός παιχνιδιού. Και είναι εκτός παιχνιδιού επειδή δεν πείθει.
Ζητούμενο παραμένει μια αυτόνομη κινηματική πολιτική. Όχι τόσο για την εβδομάδα που διανύουμε, αλλά για την ταραχώδη περίοδο στην οποία ήδη μπήκαμε και που δοκιμάζει όλους μας, ατομικά και συλλογικά.
Και, θυμηθείτε με, έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας!
Μιά αιρετική άποψη
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως όλοι είδαμε τα λεφτά για τις συντάξεις του Ιουλίου βρέθηκαν με το ζόρι και με καθυστερήσεις.
Βασικά δεν ξέρουμε καν αν υπάρχουν. Ξέρουμε μόνο οτι είναι χρεωμένα και οτι δίνονται στάγδην στους δικαιούχους τους λόγω κλειστών ΑΤΜ. Οπότε μπορούμε να έχουμε την υποψία οτι δεν υπάρχουν. Όπως και νάχει για τον Ιούλιο, γιια τις συντάξεις του Αυγούστου ούτε λόγος να γίνεται, αυτό εννοείται, υπάρχει απόλυτη αδυναμία καταβολής.
Προχωράμε λοιπόν το συλλογισμό μας αλλά σκεφτόμαστε και το τί θα συνέβαινε σήμερα αν δεν υπήρχαν τα capital controls σε περίπτωση που τα λεφτά πράγματι δεν υπάρχουν.
Ξέρεις ΕΟΣ τι σημαίνει για μία Κυβέρνηση αδυναμία καταβολής συντάξεων; Σημαίνει παραίτηση.
Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι παραίτηση μέσω Δημοψηφίσματος.
Αυτοί που σχεδίασαν την συγκεκριμμένη πολιτική προεξοφλούν τη νίκη του "Ναι" για να φύγουν απο την εξουσία με λίγες σχετικά απώλειες.
Μάλιστα καλλιεργούν απο τώρα την ιδέα οτι τους έριξαν οι Ευρωπαίοι (βλ.εφ. συν.), που εγγυάται την απουσία κριτικής μετά το αποτέλεσμα. Έχει και άλλα θετικά αυτή η λύση, που όλοι μπορούμε να φανταστούμε
Θα μου πείς με το δίκιο σου, "και τί θα γίνει αν κερδίσει το "¨οχι"; Λοιπόν εδώ είναι το ρίσκο, αλλά υπάρχουν τρόποι διαχείρισης μιας τέτοιας ατυχίας, αρκεί να μην φτάσουμε στον Αύγουστο και τις συντάξεις του! Όλοι μας μπορούμε να σκεφτούμε κάποιες λύσεις γι αυτή την περίπτωση.
Πάμε στοίχημα οτι έτσι θα γίνουν τα πράματα;
Είναι σε άσχετη ανάρτηση αλλά πνίγομαι και θα σας το γραψω. Η Αλκη Ζέη μαζί με 39 αλλους υπογράφει υπέρ του "ΝΑΙ". Ισως πρέπει να πουμε κάτι περισσότερο από το "Που ήσουν νιότη που λεγες πως θα γινόμουν αλλος". Δεν φοβάται μην ζωντανέψει ο Πέτρος, το Τσουένι ... Μας πήραν τη χελώνα, χάσαμε τις Δροσουλες μας... κι εκείνη υπογράφει. Δεν πειράζει. Εμεις θα το δίνουμε στα παιδιά μας να το διαβάσουν κα Αλκη. Αλλα θα τους δινουμε και τη σημερινη υπογραφή σου στο τελευταιο φύλλο, θα λένε οτι στην κρισιμη στιγμη ήσουνα με την οικογένεια του φούρναρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου ήσουν νιότη...
Αντε ας γράψουμε, ακομη μια φορά, εναν μετανοημένο, εναν δηλωσία στο μακρύ κατάλογο. Δε βαριέσαι.
Κάποιοι οπως και να ναι ο κοσμος οσα κι αν εχει στραβα, εστω κι αν μεινουμε μόνοι ... θα τραβάμε μπροστά (παραφράζοντας προφανώς το γνωστό ποιημα του Μπίρμαν).
Εμεις θα περπατήσουμε σε κάποια 12η Οκτωβρίου μαζί με τον Πέτρο στην Αθήνα. Εκεινη;