Ενεργειακό κόστος στη βιομηχανία - Μια αριστερή προσέγγιση

Η  δήλωση του Α. Τσίπρα  «μειώνουμε το ενεργειακό κόστος της βιομηχανίας» που απευθυνόταν προς τους βιομηχάνους (Με ποιούς συστρατεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ;) έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ. Δημοσιεύουμε ένα κείμενο που διαφωτίζει αρκετές πλευρές αυτού του ζητήματος.

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Των Κίλια Βασίλη, Ψαρρέα Πέτρου και Χαρίτση Αλέξη

Πακέτο μέτρων ύψους 150 εκατ. € ανακοίνωσε η κυβέρνηση, δια του αρμόδιου υφυπουργού, για την ελάφρυνση του ενεργειακού κόστους της βαριάς (και όχι μόνο) βιομηχανίας. Εδώ και μήνες το θέμα του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας βρισκόταν στην επικαιρότητα με αρθρογραφία στην οποία αναπτύσσονταν επιχειρήματα σύμφωνα με τα οποία η βιομηχανία της χώρας «στενάζει» λόγω του υψηλού ενεργειακού κόστους και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στον διεθνή ανταγωνισμό. Η επιχειρηματολογία συχνά κατέληγε στο συμπέρασμα ότι μεγάλοι όμιλοι, πυλώνες του βιομηχανικού κλάδου, θα οδηγηθούν σε συρρίκνωση δραστηριοτήτων, ενδεχομένως και σε κλείσιμο.

Ν. Βούτσης: παραδέχεται την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές εκλογές και ετοιμάζεται για εσωκομματικές εκκαθαρίσεις!

Οι ευρωεκλογές και οι περιφερειακές εκλογές πάντα δείχνουν τάσεις για νέους πολιτικούς συσχετισμούς, πόσο μάλλον μέσα στη συγκυρία της κρίσης. Το ίδιο ισχύει, σε μικρότερο βαθμό όμως, ιδιαίτερα για τους μεγάλους δήμους, αλλά δεν είναι ο κανόνας στις δημοτικές εκλογές, όπου η τοπική κλίμακα και η προσωπικότητα του υποψηφίου μετράνε πολύ.

(Νίκος Βούτσης στη RealNews )

Τα επιτελεία της Κουμουνδούρου, ετοιμάζονται από τώρα να αντιμετωπίσουν την ήττα της λαθεμένης γραμμής για την “ενιαία μάχη” στις τριπλές εκλογές του Μάη. Τα δυσμενή αποτέλεσμα στους δήμους κυρίως αλλά και στις περιφέρειες που θα προκύψουν τον Μάη στις τριπλές εκλογές, είναι προφανές ότι θα εγείρουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέσεις για την ορθότητα αυτής της γραμμής και αμφισβήτηση της ηγετικής ομάδας, η οποία την σχεδίασε και την επέβαλλε από τα πάνω με αυταρχικές και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις.

Η Ανοιχτή Πόλη αλλάζει. Λυπηρό !

Είναι γνωστές οι αντιθέσεις που έχουν εκφραστεί - όχι μόνον από την "ανοιχτή πόλη" - για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου σχετικά με τον χαρακτήρα και τους επιδιωκόμενους στόχους αυτής της ανάπλασης. Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με την «Ανοιχτή Πόλη», Γαβριήλ Σακελλαρίδης που ξεναγήθηκε πρόσφατα στην έκθεση του «Rethink Athens» έφερε το "νέο" στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την ΑΘΗΝΑ, ανακαλύπτοντας τα θετικά στοιχεία αυτής της ανάπλασης και δήλωσε την συναίνεση του προς αυτό το έργο. Αποκαλυπτικό το παρακάτω δημοσίευμα της "Αυγής":

(κλικ για μεγέθυνση)

Για όσους αγνοούν την κριτικές σε αυτή την ανάπλαση, παρουσιάζουμε μερικά ενδεικτικά δημοσιεύματα:

Να γίνει η ανάπλαση της Πανεπιστημίου;

Πρωτοβουλία με 33 υπογραφές κατά της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου

Πρόταση για την πεζοδρόμηση της Σταδίου

Τι μπορεί να συζητήσει ένας παπάς με τους αναρχικούς;

Παρουσιάζουμε την τοποθέτηση του ιερέα του Αγίου Παντελεήμονα στην 2η συζήτηση με θέμα “Οι περιπέτειες της πολιτισμικής ετερότητας στην Ελλάδα την εποχή της μετανάστευσης” από τον Κύκλο Συζητήσεων"Έθνος και Πολιτική" που οργανώνεται στο nosotros. Σας προτείνουμε να την ακούσετε γιατί παρουσιάζει πολλαπλό ενδιαφέρον. Αν και εκφεύγει από τον “κανόνα”, δεν αποτελεί μια τυχαία “εξαίρεση”. Είναι ο πολιτικός λόγος της εκκλησίας όπως αυτός εκφέρεται από ένα ιερωμένο του περιβάλλοντος του αρχιεπισκόπου, ο οποίος πριν μερικά χρόνια επιλέχθηκε να τοποθετηθεί εκεί λόγω των προβλημάτων που ήδη είχαν αρχίσει να εμφανίζονται.

Με αφορμή αυτή την εκδήλωση, θυμηθήκαμε το Συνέδριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη πριν ένα χρόνο με θέμα “Εκκλησία και Αριστερά”, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε την εκκίνηση του διαλόγου με την εκκλησία. Δεν επρόκειτο βέβαια για κανένα δημιουργικό διάλογο αλλά για βαρετούς μονολόγους, αφού το επίδικο ήταν άλλο: Η διαπραγμάτευση ανάμεσα σε μηχανισμούς μπροστά στο ενδεχόμενο της ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Για τα 3 θαυμαστικά της Ε. Λουπάκη και όχι μόνο…

Από το youtube της Ευγενίας Λουπάκη:

“Αυτή η νύχτα μένει - Γιορτή Κόκκινου  - Κραουνάκης - Βέττα - Γαβριήλ Σακελλαρίδης!!!”

Ο συμπαθής και αξιόλογος στην δουλειά του (οικονομικά) Γαβριήλ Σακελλαρίδης, από την στιγμή που αναδείχθηκε ως υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας κινδυνεύει να γελοιοποιηθεί από την ανικανότητα των επιτελείων που τον επέλεξαν γι' αυτή την θέση. Μην ξεχνάμε ότι ο Α. Τσίπρας είχε εξ αρχής συμμετοχή στην συγκρότηση της “ανοικτής πόλης”, η οποία έγινε στις αρχές του 2006. Όταν προτάθηκε για υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας στις δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη γνώριζε τα αυτοδιοικητικά θέματα του δήμου. Στις πρώτες δημόσιες συνεντεύξεις του, ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έδειξε αδυναμία να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις σε ερωτήσεις για τα προβλήματα της πόλης, για τα οποία υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία και επεξεργασμένες θέσεις  από την οκταετή πορεία της “ανοικτής πόλης”.  Από αρκετούς συντρόφους και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται η άποψη ότι τα επιτελεία της Κουμουνδούρου, τουλάχιστον θα έπρεπε να μην τον αφήσουν μόνο και να τον στηρίζουν με ένα “εντατικό φροντιστήριο”, ώστε να έχει μια πλήρη και ολοκληρωμένη εικόνα από τα αυτοδιοικητικά ζητήματα της Αθήνας. Όμως, δεν πρόκειται για αβλεψία, αλλά για πολιτική άποψη. Η υποτίμηση των αυτοδιοικητικών ζητημάτων προκύπτει από την αλαζονική γραμμή της “ενιαίας μάχης” για τις τριπλές εκλογές του Μάη: Ως βασικό όπλο του ΣΥΡΙΖΑ για την διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος στις δημοτικές εκλογές θεωρείται από τα επιτελεία της Κουμουνδούρου η δημοσκοπική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ και η ευρύτερη απήχηση που έχει στην κοινωνία, όπως αυτή καταγράφεται στα κεντρικά πολιτικά ζητήματα που απασχολούν την πολιτική σκηνή.

Επιστολή του Κ.Σ. της ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ προς την Κ.Ε. του Κόμματος

Αναδημοσίευση από το "ΤΖΕΚΥΛ και ΧΑΪΝΤ"

«Οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές έχει συνομολογηθεί ότι έχουν βαρύνουσα σημασία για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στόχος είναι να αποτελέσουν μια πρώτη «πρόβα» νίκης της Αριστεράς και ήττας της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Για το λόγο αυτό, γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει το πολιτικό του πρόταγμα σε επίπεδο αυτοδιοίκησης και τις προοπτικές που ξεδιπλώνονται για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.

Εκφράζουμε καταρχάς την διαφωνία μας για τον τρόπο με τον οποίο αποφάσισε η Κ.Ε, βάζοντας όλες τις υποψηφιότητες σε μια ψηφοφορία, με αποτέλεσμα να μην επιτραπεί να διεξαχθεί η συζήτηση με τους όρους που θα επέτρεπαν μια πληρέστερη και δημοκρατικότερη διαβούλευση για κάθε υποψηφιότητα ξεχωριστά. Τέτοιου είδους ζητήματα πρέπει να επιλύονται μετά από διαβούλευση ανάμεσα στις οργανώσεις και τα κεντρικά όργανα του κόμματος με στόχο την επίτευξη των πολιτικών στόχων έτσι όπως αυτοί ορίζονται από τις συλλογικές συνεδριακές μας αποφάσεις.

χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον;

...Αν ένα αριστερό κόμμα δεν διατηρήσει την αυτονομία της Πολιτικής του από τις διαχειριστικές κρατικές πολιτικές τότε ενσωματώνεται στο αστικό πολιτικό σύστημα και απεμπολεί τα αντισυστημικά και ανατρεπτικά χαρακτηριστικά του...

Μια απάντηση στο κείμενο του Θ. Καρτερού: Επανάσταση της σοκολάτας

Ένα ερώτημα που απασχολεί αρκετούς αριστερούς είναι αν ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ αρκεί για να ανοίξει ο δρόμος για μια αντικαπιταλιστική αλλαγή. Η ειλικρινής απάντηση είναι: ΟΧΙ.

Η ιστορία των επαναστάσεων του προηγούμενου αιώνα δεν επιβεβαίωσε ούτε τον Κανόνα που επικαλείται ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ούτε τον Κανόνα που επικαλείται ο Θανάσης Καρτερός.

Οι χώρες του υπαρκτού κομμουνισμού διαψεύδουν την επάρκεια του Κανόνα του Δ. Κουτσούμπα και αποδεικνύουν ότι η κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας οδηγούν στον κρατικό καπιταλισμό και όχι στον σοσιαλισμό. Η Κίνα του 21ου αιώνα είναι το ζωντανό παράδειγμα ολοκλήρωσης αυτής της πορείας.

Ο Κανόνας του Θ. Καρτερού “μπορεί στην πολιτική εξουσία να βρεθεί μια τάξη, ενώ τα εργαλεία να τα κατέχει μια άλλη” δεν επιδέχεται ιστορική επαλήθευση, αφού αυτό το συμβάν ουδέποτε υπήρξε. Ακόμα και στην Οκτωβριανή επανάσταση, η πολιτική εξουσία καταλήφθηκε από ένα πολιτικό σχηματισμό και όχι από μια κοινωνική τάξη.

Η “παραγωγική ανασυγκρότηση”: ο νέος εθνικός μύθος που όλους μας ενώνει!

...Στο όνομα της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” της χώρας ο ΣΥΝασπισμός αποδέχτηκε το Μάαστριχ και την σύνδεση του “μισθού με την παραγωγικότητα” που άνοιξε τον δρόμο για την επιβολή των ελαστικών σχέσεων εργασίας και κατάργησε την συλλογική διαπραγμάτευση της εργασίας. Στο όνομα της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” της χώρας αναρριχήθηκαν τα στελέχη του στον κρατικό μηχανισμό και τέθηκαν στην υπηρεσία του πασοκικού κράτους...

Ο Ζακ Ρανσιέρ σε μια πρόσφατη συνέντευξη του (Η μόνη καλά οργανωμένη τάξη είναι οι καπιταλιστές) στην “αυγή”, ευχόμενος την καλύτερη δυνατή επιτυχία στον ΣΥΡΙΖΑ, είχε εκφράζει τις επιφυλάξεις του για τα όρια του κοινοβουλευτισμού με την επισήμανση: Ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα μπορεί να καταφέρει κάτι μόνο αν έρθει σε ρήξη με τη λογική του συστήματος.

Πρωτογενές έλλειμμα συλλογικής λειτουργίας

Αναδημοσίευση από την "εποχή"

του Χ. Γεωργούλα και του Π. Κλαυδιανού

Από το “σύμπτωμα Καρυπίδη” στην εφηβική ασθένεια του ΣΥΡΙΖΑ

Το «πρόβλημα Καρυπίδη» και το πολύ διαφορετικό στην ουσία του «πρόβλημα Βουδούρη» τροφοδοτούν δημοσιογραφικά ρεπορτάζ λιγότερο ή περισσότερο ενδιαφέροντα και λίγο πολύ πικρόχολα δημοσιογραφικά σχόλια, αλλά δεν παρακινούν σε αναζήτηση των βαθύτερων αιτίων που οδήγησαν σ’ αυτά.

Δεν είναι, ωστόσο, δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι δεν πρόκειται για δύο αστοχίες που έφερε η «κακιά ώρα». Ακολουθώντας απλά την εξέλιξη των πραγμάτων ανακαλύπτουμε εύκολα ένα σημαντικό έλλειμμα αποτελεσματικής συλλογικής λειτουργίας των κεντρικών και ενδιάμεσων οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ, και αρκετών οργανώσεων του.

Αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού Σαμαρά. Αμήν

Αναδημοσίευση από την "αυγή"

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Έφαγα μεγάλη φλασιά, που λένε τα νεούδια. Βλέποντας τον πρωθυπουργό μας, τον Αντώνη τον Σαμαρά, να ψέλνει το «Πάτερ Ημών» στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου στις Καρυές του Αγίου Όρους, μου ήρθε αυτομάτως στο νου η σκηνή της βάφτισης από τον «Νονό» του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Από τις σπουδαιότερες στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου, εκεί όπου ο Μάικλ, ο νέος αρχηγός της Οικογένειας των Κορλεόνε, απαγγέλλει με κατάνυξη το «Πιστεύω», ενώ την ίδια στιγμή εκτελούνται, με δική του εντολή, οι αρχηγοί των άλλων οικογενειών της Νέας Υόρκης. Έψελνε ο Μάικλ το «Credo in unum Deum» και το αίμα έρρεε στα πεζοδρόμια, κατ' εντολήν του. Είπε και το filioque, ο Μάικλ, το οποίο, εξ επόψεως ορθοδόξης, είναι πολύ χειρότερο από τους φόνους.