Όλοι ήταν σήμερα εκεί...

Αν συγκρίνουμε την σημερινή κινητοποίηση με τις διαδηλώσεις της 5ης Μάη, τότε προφανώς θα την χαρακτηρίζαμε αποτυχημένη. Αν κατεβάσουμε όμως τον πήχη και βάλουμε ως μέτρο σύγκρισης άλλες κινητοποιήσεις που οργανώνει η ΑΔΕΔΥ, τότε μπορεί να θεωρηθεί ως μια αξιοπρεπής διαδήλωση. Ήταν μάλιστα σαφώς μεγαλύτερη σε όγκο από την αντίστοιχη διαδήλωση που οργάνωσε το ΠΑΜΕ.

Ωστόσο, η σημερινή απεργιακή συγκέντρωση - διαδήλωση της ΑΔΕΔΥ κατά Μνημονίου, προϋπολογισμού και μισθολογίου, είχε ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την έκαναν να ξεχωρίζει από άλλες ανάλογες συγκεντρώσεις. Αναδείχτηκε σε πασαρέλα εν όψη των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, τόσο με τα ανάλογα χαιρετίσματα, που έστελναν από τα μεγάφωνα παρατάξεις και εκπρόσωποί τους,από τον γνωστό Μανώλη της ΝΔ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσο και από την φυσική παρουσία υποψηφίων. Όλοι ήταν εκεί. Ακόμα και ο Θ. Μαργαρίτης παρέα με τον Δ. Χατζησωκράτη, που είχαμε αρκετό καιρό να τους δούμε σε διαδηλώσεις.

Σημαντική ήταν επίσης η παρουσία φοιτητικών σχημάτων, πράγμα που δεν είναι συνηθισμένο σε κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ. Όμως, η πιο σημαντική παρουσία ήταν από τον κυβερνητικό χώρο. Στην σημερινή διαδήλωση, η παράταξη της ΠΑΣΚΕ εμφανίστηκε να κάνει πολύ πιο έντονη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, απ' ότι οι μαϊμούδες πασοκικές παρατάξεις του Μητρόπουλου και του Δημαρά! Μάλιστα τα πλακάτ με την γνωστή αφίσα της ΠΑΣΚΕ για τις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου κυριαρχούσαν στην σημερινή διαδήλωση.

Όμως, η σημερινή συγκέντρωση είχε διατηρήσει και ορισμένα μόνιμα χαρακτηριστικά, όπως το γνωστό κιτρινο – κόκκινο – μαύρο πανό της “εργατικής αλληλεγγύης”,  που πάντα βρίσκει τρόπο και χώνεται ανάμεσα στα παροκοκρατούμενα σωματεία. Φαίνεται ότι δεν είναι μόνον ο ΣΥΝασπισμός που έχει αυταπάτες, ότι μπορεί να διεμβολίσει το ΠΑΣΟΚ...

Εικόνες από την σημερινή διαδήλωση στο παρακάτω video:

Νυχτερινές περιοδείες της "ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ"

Το βράδυ της Τρίτης (5/10/2010) ο Αλ. Αλαβάνος, μαζί με τους υποψήφιους περιφερειακούς συμβούλους Χρήστο Καραμάνο, Περικλή Αντωνίου και Γιάννη Αποστολά, καθώς και ταξιτζήδες φίλους του Μετώπου, βρέθηκαν στις πιάτσες της Συγγρού, του Συντάγματος και της Ομόνοιας και συζήτησαν με δεκάδες ταξιτζήδες που περίμεναν επί ώρα χωρίς δουλειά.

Περισσότερα εδώ: Η ζωή της πόλης σβήνει όσο κυβερνάει η τρόικα

Ένας κοινός ψευτάκος είναι ο Γραμματέας του ΣΥΝασπισμού...

Στην εφημερίδα της Κεντρικής Ελλάδας "ΗΜΕΡΑ", σελίδα 24, διαβάζουμε δηλώσεις του Κ. Βίστα, του Γραμματέα του ΣΥΝασπισμού:

Απαντώντας μάλιστα σε σχετική ερώτηση για τα δύο ψηφοδέλτια στην Στερεά Ελλάδα αλλά και τις διαδικασίες που ακολούθησε ο Συνασπισμός στην επιλογή και στήριξη υποψηφιοτήτων, ο γραμματέας του Συνασπισμού κ. Βίτσας τόνισε αρχικά ότι «ο Συνασπισμός σαν κόμμα ακολουθεί συγκεκριμένες διαδικασίες, μέσα από τις οποίες προέκυψε η υποψηφιότητα του κ. Στουπή». Σημείωσε επιπλέον πως με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας έγινε άνοιγμα προς την κα. Σπανούδη, το οποίο όμως δεν έγινε αποδεκτό. Πρόσθεσε ότι «το Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς Ελλάδας προέρχεται από τον χώρο της Δημοκρατικής Αριστεράς και ορισμένων ανένταχτων, που δεν έχουν σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ».

Είναι δυνατόν ο κ. Βίτσας να αγνοεί ότι η Δέσποινα Σπανούδη και οι υποψήφιοι αντιπεριφερειάρχες Εύβοιας, Φθιώτιδας, Φωκίδας ήταν υποψήφιοι με τον ΣΥΡΙΖΑ σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, όπως επίσης ότι ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Βοιωτίας Κ Κουρκούτης, είναι μέλος του ΣΥΝ;

Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να το σχολιάσουμε παραπάνω το θέμα...

Έχει και η Κουμουνδούρου τις "ΚΑΤΙΝΕΣ" της!

Άλλοι εικόνα είχαμε στο μυαλό μας για τους διανοούμενους της Αριστεράς. Όμως, όταν διαβάσαμε ένα κείμενο του Α. Μπαλτά στη ΑΥΓΗ, αλλάξαμε γνώμη. Οι μορφωμένες “κατίνες” είναι χειρότερες από τις αμόρφωτες...

Το κείμενο του Α. Μπαλτά είναι εδώ: Η άνοδος και η πτώση του φαινομένου «Αλέκος Αλαβάνος»

Ένας σχολιασμός από τον Θ. Καρτερό εδώ: Το απαράδεκτο ολίσθημα του Αριστείδη Μπαλτά

Και άλλο ένα σχόλιο για το ίδιο θέμα από την ιστοσελίδα “Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ”, εδώ: Είναι ο κομπλεξισμός επιστήμη;

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΡΚΟΥΤΗ, ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

Επισημαίνουμε ότι η μόνη γυναίκα υποψήφια περιφερειάρχισσα είναι η Δέσποινα Σπανούδη την Περιφέρεια της Στερεάς, η οποία συνοδεύεται δύο άλλες αντιπεριφερειάρχισσες, την Δέσποινα Μαρίνου στην Εύβοια και και την Φθιώτιδας τη Βασιλική Λέβα στην Φθιώτιδα.

Αναδημοσίευση από την "ΕΠΟΧΗ"

Το Αυτοδιοικητικό Κίνημα  είναι διέξοδος

Ο Κώστας Κουρκούτης, ιστορικό στέλεχος της αριστεράς και της τοπικής αυτοδιοίκησης, μέλος του ΣΥΝ, προτάθηκε ομόφωνα για τη θέση του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη Βοιωτίας με το ψηφοδέλτιο «Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς» (υποψήφια περιφερειάρχισσα η Δέσποινα Σπανούδη). Η αποδοχή της πρότασης από τον σ. Κουρκούτη έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τα μέλη και τους φίλους του Αυτοδιοικητικού Κινήματος από την περιοχή της Βοιωτίας που συναντήθηκαν την Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου σε μια μεγάλη και ανοιχτή συνέλευση στο Συνεδριακό Κέντρο της Θήβας.

Η θεωρία της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου (μια παρέμβαση από την Κρήτη)

Αναδημοσίευση από τα ΑΝΤΙ-σώματα:

Η θεωρία της διεξαγωγής του (κοινωνικού) πολέμου λέει ότι για να νικήσεις κάποιον (άτομο, ομάδα, τάξη)  πρέπει πρώτα να τον φοβίσεις και να τον αποπροσανατολίσεις. Το γεγονός ότι οι υποτελείς Παραγωγοί του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου ηττήθηκαν, τουλάχιστον προς το παρόν, μας αναγκάζει να υποθέσουμε ότι ο Κύριος μπόρεσε και να τους φοβίσει και να τους αποπροσανατολίσει. Ο εκφοβισμός και ο αποπροσανατολισμός είναι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος – της απόπειρας να μειωθεί η ισχύς του αντιπάλου, επομένως να μεταβληθεί ο συσχετισμός ισχύος μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών ή να μονιμοποιηθεί η μόνιμη υπεροχή του ενός, του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος. Η διαπίστωση αυτή, το ότι δηλαδή ο Κύριος κατάφερε με αξιοθαύμαστη ταχύτητα και ευκολία να φοβίσει και να αποπροσανατολίσει τους υποτελείς Παραγωγούς είναι ένα μείζον ζήτημα το οποίο πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαλόγου, δημόσιας και ανοιχτής συζήτησης. Είναι ένα από τα δυο ζητήματα με τα οποία πρέπει να ξεκινήσουμε τον διάλογο για την επανίδρυση της Αριστεράς – το άλλο είναι το γιατί ο κόσμος της εργασίας  γυρίζει τη πλάτη στην ιστορική Αριστερά.

Ξέπεσε και η ΕΠΟΧΗ στην αγκαλιά του σταλινοτροτσκισμού!

Φαίνεται πως οι πάγιοι θεωρητικοί προσανατολισμοί από την ίδρυση της εφημερίδας για την “ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΉ ΑΝΑΝΕΩΣΗ και τον ΣΟΣΙΑΛΙΜΟ” δεν επαρκούν να ερμηνεύσουν αποτελεσματικά την κρίση στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, γιαυτό αναζητεί δάνεια από τις πιο ακραίες αντιλήψεις του σταλινοτροτσικισμού. Μιλάμε για το άρθρο του Μ. Μαράκη με τον τίτλο “ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟΝ ΣΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ”, που δημοσιεύτηκε στη ΕΠΟΧΗ και αναδημοσιεύεται μάλιστα και στην ιστοσελίδα “ΤΖΕΚΥΛ και ΧΑΪΝΤ”.

Πρόκειται για ένα κείμενο που αναμασάει τις πιο χονδροειδείς αντιλήψεις για τα θέματα του “κόμματος της εργατικής τάξης”, όπως είχαν εκφραστεί κυρίως την δεκαετία του 30, αντιλήψεις τις οποίες κανείς πλέον δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη του και δεν ασχολείται μαζί τους, για αυτό δεν σκοπεύουμε ούτε καν να αφιερώσουμε πέντε γραμμές εναντίον τους. Άλλο είναι το θέμα. Η ταξική πάλη καταγράφεται στην δομή, την πολιτική γραμμή και λειτουργία των κομμάτων της Αριστεράς, όχι όμως με τους απλουστευτικούς και χυδαίους όρους που περιγράφονται στο άρθρο της ΕΠΟΧΗΣ.

Προφανώς το κείμενο δημοσιεύτηκε για πολιτικές σκοπιμότητες και όχι για την συμβολή του στην θεωρία του Μαρξισμού – Λενινισμού. Η πολιτική απομόνωση και η γύμνια που αισθάνεται το καθοδηγητικό όργανο της ΑΝΑΣΑ είναι πλέον φανερή στον καθένα. Η δημοσίευση του κειμένου είναι δείγμα της εναγώνιας προσπάθειας για να καταγράψουν συμμάχους και συμπαθώντες.

Αν η παρακάτω φράση αναφερόταν στον ισόβιο αρχηγό της ΑΚΟΑ και εσαεί υποψήφιο βουλευτή και όχι στον Ακατανόμαστο, είναι σίγουρο ότι το κείμενο δεν θα δημοσιευόταν: H ταξική του καταβολή δεν του επιτρέπει να καταλάβει ότι : «η επιβίωση της χώρας» σημαίνει επιβίωση του κεφαλαίου πάνω στα κόκαλα της εργατικής τάξης αν «Δεν πάμε για σοσιαλισμό»!!

Βέβαια ο συντάκτης του άρθρου, όπως κάθε συνεπής σταλινοτροτσκιστής, έχει αναλάβει τον ρόλο του προκρούστη της πραγματικότητας. Γιαυτό λοιπόν, χωρίς καμία ντροπή γράφει για τους ογκόλιθους της ίντριγκας και τους επαγγελματίες της ...νανοπολιτικής: “ Είναι αλήθεια ότι οι οργανώσεις του ρεύματος της ΑΝΑΣΑ μαζί με ανένταχτους της γραμματείας κατήγγειλαν την  σύγκρουση, χωρίς αρχές, ανάμεσα στην πλειοψηφία της ηγεσίας του ΣΥΝ και το « Μέτωπο» και ζήτησαν δημοκρατικές διαδικασίες και προσφυγή στη βάση.”

Όμως, πρέπει να το παραδεχτούμε, το άρθρο γράφει και μια μεγάλη αλήθεια: Ο κόσμος καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ’ αυτά που νομίζεται. Δεν είναι μαλάκας.

Και επειδή λοιπόν δεν θέλουμε να μας περνάνε για μαλάκες οι διευθύνοντες την ΕΠΟΧΗ, για αυτό - ως απλοί αναγνώστες της - τα γράφουμε όλα αυτά....

Ο Κώστας Παπουλής εκλέχτηκε νέος Ταμίας στην ΠΑΣΑ!

Του Θανάση Λιθαράκου,

οικονομικού σύμβουλου, με εμπειρία  στο θέμα της  ΠΟΤΑ  ΠΥΛΟΥ

Σήμερα, στα πλαίσια της διαφάνειας των οικονομικών της ΠΑΣΑ (Πρωτοβουλία για την αντισυστημική Αριστερά) έγινε δημόσιος απολογισμός των εσόδων και των εξόδων. Επίσης εκλέχτηκε ο Κώστας Παπουλής στην θέση του νέου Ταμία. Επισημαίνουμε ότι στη ΠΑΣΑ η μόνη διακριτή θέση που υπάρχει ανάμεσα στα μέλη της είναι η θέση του Ταμία. Επίσης επισημαίνουμε ότι δεν λαμβάνει μερίδιο από την κρατική επιχορήγηση για τα κόμματα και στηρίζεται οικονομικά αποκλειστικά στις εισφορές των μελών της. Παρουσιάζουμε αποκλειστικές σκηνές από τον δημόσιο οικονομικό απολογισμό, την εκλογή του Ταμία και την τελετή παράδοσης του ταμείου:

Αναλυτική ενημέρωση για τις υπόλοιπες εργασίες της σημερινής (Σάββατο 2 Οκτωβρίου) συζήτησης με θέμα: «Οι εξελίξεις στην Αριστερά και η ΠΑΣΑ», που έγινε στο αμφιθέατρο Δεριγνύ της ΑΣΟΕΕ, θα δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα «Πρωτοβουλία για την αντισυστημική Αριστερά»

Η χαμένη τιμή της Αριστεράς...

Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"

του Γ. Καλαντζόπουλου

Αυτό το καιρό, μεγάλες συζητήσεις γίνονται και πολλές αντιπαλότητες αναπτύσσονται ανάμεσα στους ιππότες της Αριστεράς που αναζητούν το θείο δισκοπότηρο της πολιτικής “γραμμής” μπροστά στην μάχη των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών.

Μάταιος κόπος. Η αλλαγή των σχέσεων της Αριστεράς με την κοινωνία δεν θα κριθεί από την όποια πολιτική γραμμή επιλεχθεί για αυτή την μάχη. Όσες λίστες με αιτήματα και στόχους και αν βάλουμε, όσες αντι Ε.Ε και αντικαπιταλιστικές κορώνες και να βγάλουμε, δεν θα αλλάξει η κατάσταση. Το πρόβλημα της Αριστεράς είναι άλλης τάξης και δεν μπορεί να λυθεί με την “ευκαιρία” των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Η Αριστερά είχε και άλλες “ευκαιρίες” και θα συνεχίζει να τις έχει.

Πρώτα απ’ όλα έχει χάσει την τιμή της. Και δεν την έχασε σε κάποια άτυχη στιγμή, ούτε μπορεί να την αποκαταστήσει με την πρώτη ευκαιρία που θα βρει μπροστά της. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται την Αριστερά. Για να την εμπιστευτεί, θα πρέπει αποδείξει ότι είναι διαφορετική από τους πολιτικούς αντιπάλους της. Μπορεί όμως αυτό να γίνει εδώ και τώρα; Είναι σίγουρο ότι για να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου της εργασίας δεν αρκεί να ισχυρίζεται ότι θα διαχειριστεί τα κοινά με διαφορετικό τρόπο, όταν θα καταλάβει την εξουσία. Στη χώρα μας τα “θα” πεθάναν μαζί με τον Αντρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ του 81...

Η “σπορά” των οραμάτων και των διακηρύξεων της γίνεται σε τούτο τον κόσμο. Και εδώ θα πρέπει να φυτρώσουν. Αλλιώς θα παραμείνουν λόγια, που τα παίρνει και τα σκορπά ο αέρας. Πώς να εμπιστευτούν οι εργαζόμενοι το ΚΚΕ όταν βλέπουν ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης λειτουργεί με τους ίδιους κανόνες που λειτουργούν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις και απολύει εργαζόμενους από τις κομματικές επιχειρήσεις; Πώς να εμπιστευτούν ένα πολιτικό μηχανισμό, όπως τον ΣΥΡΙΖΑ που ισχυρίζεται ότι “ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός”, όταν μετά από δέκα χρόνια από την ίδρυσή του, δεν μπορεί να λειτουργήσει με τις στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές που κατοχυρώνει το αστικό κράτος για το τελευταίο μέλος ενός σωματείου: Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και την αρχή της πλειοψηφίας για την λήψη των αποφάσεων.

Την χαμένη τιμή της Αριστεράς επανέφερε στο προσκήνιο ο Juan Manuel Sanchez Gordillo , ο δήμαρχος της αυτόνομης κοινότητας την Μαριναλέντα, που βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Και δυστυχώς η αριστερά στο τόπο μας σε κανένα κοινωνικό χώρο δεν έχει καταγράψει ανάλογα παραδείγματα που να αποδεικνύουν ότι οι διακηρύξεις της δεν είναι μόνον “παραμύθια” για μικρά παιδιά...

Ποιά είναι τα οράματα της Αριστεράς; Ο σοσιαλισμός που επαγγέλλεται δεν εμπνέει τους φτωχούς και καταπιεσμένους τούτου του κόσμου, γιατί δεν είναι διακριτός από τον υπαρκτό σοσιαλισμό του προηγούμενου αιώνα. Αυτό το όραμα έχει ιστορικά χρεοκοπήσει και δεν μπορεί να εμπνέει τους εργαζόμενους. Εμπνέει ακόμα μόνον τους οπαδούς του κρατικού καπιταλισμού που ονειρεύονται ότι με παρόμοια συγκεντρωτικά μοντέλα κρατικής διαχείρισης της οικονομίας και της κοινωνίας, μπορούν να βάλουν “τάξη” στην καπιταλιστική “αναρχία”...

Δυστυχώς όμως το όραμα που λείπει από την Αριστερά, δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τα διάφορα αντι, αντι αντι. Ο “ΑΝΤΙκαπιταλισμός” και ο “ΑΝΤΙευρωπαϊσμός” δεν μπορούν ούτε να συγκροτήσουν, ούτε να υποκαταστήσουν το θετικό όραμα που λείπει από την Αριστερά. Ούτε βεβαίως τα εθνικοπατριωτικά δάνεια από τον αστισμό μπορούν να αναπληρώσουν την έλλειψη του.

Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε - ως πολιτικά υποκείμενα που αναφερόμαστε στην Αριστερά - κάτω από το βάρος αυτών των διαπιστώσεων. Η πολιτική μας πρακτική, αν δεν λαμβάνει υπόψη της αυτά τα δεδομένα, εύκολα μπορεί να μας καταγράψει στα μάτια του κόσμου που επιμένει ακόμα αριστερά, στην καλύτερη περίπτωση ως γραφικούς, στην χειρότεροι ως γελοίους. Και αυτόν τον κόσμο δεν πρέπει να τον υποτιμάμε: είναι ότι το καλύτερο έχει σήμερα η Αριστερά.

Οι εξελίξεις στην Αριστερά και η ΠΑΣΑ

Περισσότερες πληροφορίες εδώ: «Οι εξελίξεις στην Αριστερά και η ΠΑΣΑ» δημόσια και ανοιχτή συζήτηση – Σάββατο 2 Οκτωβρίου