Αναρτήσεις
Αναδημοσίευση από τα ΑΝΤΙ-σώματα:
Η θεωρία της διεξαγωγής του (κοινωνικού) πολέμου λέει ότι για να νικήσεις κάποιον (άτομο, ομάδα, τάξη) πρέπει πρώτα να τον φοβίσεις και να τον αποπροσανατολίσεις. Το γεγονός ότι οι υποτελείς Παραγωγοί του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου ηττήθηκαν, τουλάχιστον προς το παρόν, μας αναγκάζει να υποθέσουμε ότι ο Κύριος μπόρεσε και να τους φοβίσει και να τους αποπροσανατολίσει. Ο εκφοβισμός και ο αποπροσανατολισμός είναι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος – της απόπειρας να μειωθεί η ισχύς του αντιπάλου, επομένως να μεταβληθεί ο συσχετισμός ισχύος μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών ή να μονιμοποιηθεί η μόνιμη υπεροχή του ενός, του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος. Η διαπίστωση αυτή, το ότι δηλαδή ο Κύριος κατάφερε με αξιοθαύμαστη ταχύτητα και ευκολία να φοβίσει και να αποπροσανατολίσει τους υποτελείς Παραγωγούς είναι ένα μείζον ζήτημα το οποίο πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο διαλόγου, δημόσιας και ανοιχτής συζήτησης. Είναι ένα από τα δυο ζητήματα με τα οποία πρέπει να ξεκινήσουμε τον διάλογο για την επανίδρυση της Αριστεράς – το άλλο είναι το γιατί ο κόσμος της εργασίας γυρίζει τη πλάτη στην ιστορική Αριστερά.
Αυτά τα δύο ζητήματα η ιστορική Αριστερά δεν τα συζητάει και δεν πρόκειται να τα συζητήσει. Με τη στάση της αυτή επιταχύνει την αποχώρησή της από το πολιτικό προσκήνιο. Εμείς όμως δεν θα πάψουμε να καταπιανόμαστε με αυτά τα ζητήματα γιατί το κάνουμε εδώ και δεκαετίες – δεν θα σταματήσουμε τώρα που η νεκροζώντανη Αριστερά είναι πια νεκρή και πρέπει να απομακρύνουμε το πτώμα της. Έχουμε ήδη διατυπώσει κάποιες απαντήσεις. Ο κόσμος της εργασίας γυρίζει την πλάτη στην ιστορική Αριστερά όχι γιατί δεν μπορεί ή δεν θέλει να ενωθεί αλλά επειδή η Αριστερά είναι μια Αριστερά των προνομίων, της πολιτικής εκμετάλλευσης, της ανελευθερίας πνεύματος και υποστηρίζουμε ότι η ενότητά της είναι παντελώς ανέφικτη και πως εάν ενωθεί θα γεννηθεί ένα τέρας, ένα τέρας που θα ενώσει όλα τα ελαττώματα, τις αναπάρκειες και τις αδυναμίες της ιστορικής Αριστεράς με συνέπεια να επισπεύσει περαιτέρω την αποσύνθεσή της.
Όσον αφορά το ζήτημα του εκφοβισμού και του αποπροσανατολισμού, γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα συνδύασαν οι Κύριοι και τα τσιράκια τους, οι πολιτικοί τους και οι δημοσιογράφοι τους: απείλησαν πως θα ‘χρεοκοπήσουμε’. Και οι υποτελείς Παραγωγοί τα έκαναν πάνω τους και τους πίστεψαν. Όχι όλοι βέβαια, η πλειονότητα όμως ναι. Πρώτα τα έκαναν πάνω τους και μετά τους πίστεψαν. Ο εκφοβισμός πάντα προηγείται του αποπροσανατολισμού. Γιατί όμως φοβήθηκαν και αποπροσανατολίστηκαν; Θα μπορέσει η Αριστερά να άρει και να ακυρώσει τον εκφοβισμό και τον αποπροσανατολισμό; Δεν θα το κάνει, δεν μπορεί να το κάνει – δεν το συζητάει καν. Και δεν είναι ο μόνος λόγος: είναι και η ίδια φοβισμένη και αποπροσανατολισμένη. Ας αφήσουμε τη τελευταία διαπίστωση κατα μέρος προς ώρας και ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Γιατί μάσησαν, γιατί τσίμπησαν οι υποτελείς Παραγωγοί, γιατί φοβήθηκαν και αποπροσανατολίστηκαν; Γιατί ήταν ήδη φοβισμένοι και αποπροσανατολισμένοι – αλλά ο ισχυρισμός αυτός μεταθέτει την απάντηση. Τι σημαίνει ήταν ήδη φοβισμένοι και αποπροσανατολισμένοι; Σημαίνει ότι η στάση τους αυτή ήταν το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας διαδικασίας εκφοβισμού και αποπροσανατολισμού, άλλοτε φανερής και άμεσης και άλλοτε αθέατης και έμμεσης. Σε τι συνίσταται αυτή η διαδικασία, ποια ήταν η στρατηγική του Κυρίου; Είναι απλό: είναι η επιβολή της υιοθέτησης της αστικής ιδεολογίας από τους υποτελείς Παραγωγούς: ανταγωνισμός και ατομικισμός, μίμηση του Κυρίου. Παράδειγμα που βγάζει μάτι σήμερα ο μεσσιανισμός των βαρόνων τις ιστορικής αριστεράς. Πρωτοπόροι στην υιοθέτηση της αστικής ιδεολογίας. Στους κόλπους της κυριαρχεί απόλυτα ο ανταγωνισμός, ο κτητικός ατομικισμός και η μίμηση του Κυρίου. Τα στελέχή της, οι ηγέτες της είναι πλούσιοι, ισχυροί και διάσημοι αλλά δεν παύουν να είναι υποτελείς Κύριοι, τσιράκια του Κυρίου, μικροαστοί, επομένως δεν μπορεί παρά να είναι φοβισμένοι. Αποπροσανατολισμένοι όμως δεν είναι, ίσα ίσα είναι φορείς αποπροσανατολισμού – αυτή είναι μία από τις πιο χρήσιμες υπηρεσίες που παρέχουν στον Κύριο καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος και στα τσιράκια τους (κυρίως πολιτικοί και δημοσιογράφοι).
Αυτός είναι ο λόγος που η ιστορική Αριστερά δεν ασχολείται με το ζήτημα του εκφοβισμού (φόβου)/αποπροσανατολισμού. Κι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που ο κόσμος της εργασίας της γυρίζει την πλάτη. Τίθεται όμως ένα ερώτημα: πως της γυρίζουν την πλάτη ενώ είναι φοβισμένοι και αποπροσανατολισμένοι;
Οι υποτελείς Παραγωγοί βιώνουν μια αντιφατική κατάσταση. Δεν είναι μόνο φοβισμένοι και αποπροσανατολισμένοι, δεν είναι μόνο απομονωμένοι μεταξύ τους, δεν είναι μόνο αποβλακωμένοι. Αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η επίθεση του Κυρίου μπορεί να αποκρουστεί μόνο συλλογικά, θέλουν να πολεμήσουν αλλά δεν ξέρουν πως. Διαθέτουμε πληθώρα ενδείξεων αυτής της διάθεσης – η αποχή από τις εκλογές και το πέρασμα στη πράξη (η πρακτική της μη πληρωμής των διοδίων) είναι από τις πιο οφθαλμοφανείς. Δεν διαθέτουν όμως μια θεωρία της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Η διατύπωση της θεωρίας αυτής είναι καθήκον της Αριστεράς. Αυτό θα έπρεπε να εννοούμε όταν λέμε Αριστερά. Η ιστορική Αριστερά διαθέτει μια θεωρία της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου η οποία είναι απολύτως αναχρονιστική και χρεοκοπημένη. Παρ΄όλα αυτά συνεχίζει να την υιοθετεί και να την εφαρμόζει, παρ’ όλο που η μία ήττα διαδέχεται την άλλη, παρ’ όλο που ολοένα και περισσότεροι της γυρίζουν την πλάτη.
Ποια είναι τα βασικά σημεία αυτής της θεωρίας της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου που διαμορφώθηκε κατά τον 19ο και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα και κυρίως κατά τον μεσοπόλεμο; Κι ενώ η στρατηγική της είναι κοινή (η κατάληψη του κράτους και η μέσω της κοινωνικής δικαιοσύνης ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων – σοσιαλιστική ανάπτυξη), η τακτική της, δηλαδή οι τρόποι υλοποίησης της στρατηγικής, ποικίλει. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η κατάληψη του Κράτους θα γίνει με τα όπλα στα χέρια, άλλοι δίνουν βάρος στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, άλλοι προτιμούν τις εκλογές. Και η στρατηγική και οι τακτικές ανήκουν ανεπιστρεπτί στο παρελθόν. Όσον αφορά την ένοπλη επαναστατική πάλη, είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο Κύριος είναι πιο ισχυρός στρατιωτικά – τα τανκς, τα αεροπλάνα και τα πυρηνικά το επιβεβαιώνουν. Όσον αφορά τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις, η Αριστερά δεν μπορεί να κατανοήσει ότι δεν συνιστούν μέσα πάλης, τρόπους διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου αλλά μορφές επίδειξης της υποταγής του υποτελούς Παραγωγού. Η Αριστερά πιστεύει πως εάν οι διαδηλώσεις είναι μαζικές και μαχητικές, δηλαδή εάν φωνάζουν όλοι μαζί και δυνατά, ο Κύριος θα φοβηθεί και θα υποχωρήσει, θα ικανοποιήσει τις διεκδικήσεις τους! Και πιστεύει ακόμα πως με τις εκλογές και τη συμμετοχή στις κυβερνήσεις μπορεί να επιβάλλει μεταρρυθμίσεις και να επιλύσει τα κοινωνικά προβλήματα. Το έκανε το 1989-90 και από τότε μέχρι σήμερα το ποσοστό της αποχής στις βουλευτικές εκλογές από 20% το 1990 εκτοξεύτηκε στο 30% το 2009 για να ξεπεράσει, όπως υποστηρίζω, το 4ο% στις προσεχείς εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Οι περισσότερες από αυτούς που δεν θα πάνε να ψηφίσουν, ψήφισαν στις προηγούμενες ΠαΣοΚ και Αριστερά.
Για να αρθεί και να ακυρωθεί ο φόβος και ο εκφοβισμός δεν αρκεί να πετάξουμε στα σκουπίδια την αστική ιδεολογία και την ιστορική Αριστερά αλλά από την μια να διατυπώσουμε μια νέα θεωρία διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου κι από την άλλη να εφαρμόσουμε το αντίπαλο στην αστική ιδεολογία δέος: τη συμβίωση, τη συνεργασία, την αυτοοργάνωση, την αυτοδιαχείριση, την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, τη δημιουργική σύγκρουση, την κοινοχρησία, την κοινοκτησία, την άσκηση της ελευθερίας και της ισότητας, την ελευθερία πνεύματος.
Να διευρύνουμε τον κομμουνισμό του παρόντος.
Εσμεράλδα η άμεσοδημοκράτισσα
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου