Νάτοι, νάτοι οι “ανένταχτοι” του ΣΥΡΙΖΑ!

(διαβάζοντας την ΑΥΓΗ)

Φαίνεται ότι η ΑΥΓΗ και ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ έχουν πιο πολλά κοινά πράγματα από το να χρησιμοποιούν την κατάπτυστη συντομογραφία “ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ”. Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, για να φέρνουν τα πράγματα στα μέτρα τους, είναι μια από αυτές τις κοινές πρακτικές. Και αυτό ακριβώς κάνει η "ΑΥΓΗ" με τους ανένταχτους του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα στελέχη του ΣΥΝ ταυτίζουν τους ανένταχτους που στρατεύονται στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ με το “2ο κύμα” και τους παράγοντες που έχουν μαζευτεί εκεί. Έτσι καταφέρνουν να τους έχουν απέναντί τους ως μια άλλη “συνιστώσα”, η οποία αποδέχεται τους κανόνες του παιχνιδιού. Για αυτούς τους κανόνες και την αποδοχή τους από το "2ο κύμα" έχουμε αναφερθεί αναλυτικά σε προηγούμενα σημειώματά μας. Εδώ παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα από αρθρογραφία στην ΑΥΓΗ που αποτυπώνει αυτήν την προσπάθεια “ταχτοποίησης” των ανένταχτων αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ στο "2ο κύμα"

Αναζητούνται λύσεις για τη δημοκρατική λειτουργία

Ζαγάρας Κ.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/07/2009

Διάλογος και προβληματισμός
Ταυτόχρονα, έντονος είναι ο διάλογος και ο προβληματισμός που αναπτύσσεται στις συνιστώσες και τους ανένταχτους του ΣΥΡΙΖΑ για το μέλλον του εγχειρήματος. Για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, το “δεύτερο κύμα” ανένταχτων πραγματοποίησε μάλιστα χθες, στο Πάντειο, πανελλαδική συγκέντρωση. Πολλές είναι οι προτάσεις που ακούγονται για την κάρτα μέλους, θέμα το οποίο άνοιξε στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη ο Αλ. Αλαβάνος και επανέρχεται τώρα υπό την μορφή απόδοσης δημοκρατικών δικαιωμάτων στα “μέλη” και τους ανένταχτους του ΣΥΡΙΖΑ.
Σχόλιο: Ο συντάκτης Ζαγάρας Κ. γράφει κάτι που είναι προφανές ψεύδος: “ το “δεύτερο κύμα” ανένταχτων πραγματοποίησε...”

Εβδομάδα διεργασιών στον ΣΥΝ

Φίλης Ν.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 07/07/2009

Ο Αλ. Τσίπρας φέρεται διατεθειμένος να προτείνει τη σύγκληση εκτάκτου συνεδρίου το φθινόπωρο, αν στην αυριανή συνεδρίαση της Π.Γ. δεν καταγραφεί ενωτική διάθεση από όλες τις πλευρές. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, ο οποίος μίλησε το Σάββατο στη συνάντηση του "2ου κύματος" των ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίσθηκε και πάλι επιφυλακτικός στην προοπτική να καθιερωθεί κάρτα μέλους ΣΥΡΙΖΑ. Οι ανένταχτοι ζητούν ο ΣΥΡΙΖΑ "να είναι των μελών του" και να έχει δημοκρατική λειτουργία. Ο Φ. Κουβέλης, ο οποίος μίλησε σε μεγάλη εκδήλωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ, χθες, στη Θεσσαλονίκη, τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον ΣΥΝ, κάρτα μέλους έχουμε μόνο σε ένα κόμμα. Ο Φ. Κουβέλης ζήτησε τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να αναλάβουν κοινή δράση σε θέματα ασφάλειας και μετανάστευσης.

Σχόλιο: Ο συντάκτης Φίλης Ν. , δυο μέρες μετά γράφει πάλι κάτι που είναι προφανές ψεύδος: “ Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, ο οποίος μίλησε το Σάββατο στη συνάντηση του "2ου κύματος" των ανένταχτων του ΣΥΡΙΖΑ ...”

Είναι άραγε τυχαίο ότι ο ΣΥΝ θεωρεί ότι “2ο κύμα” εκφράζει και εκπροσωπεί τους ανένταχτους του ΣΥΡΙΖΑ; Όποιος δώσει την σωστή απάντηση κερδίζει ένα CD με την ομιλία του Α. Τσίπρα στην πανελλαδική συνάντηση του 2ου κύματος. Επίσης, κάποιοι τυχεροί θα κληρωθούν να παρακολουθήσουν δωρεάν τα επιστημονικά σεμινάρια του σ. Αρ. Μπαλτά με θέμα: "Η ριζοσπαστική σκέψη του σ. Αλέξη Τσίπρα για μια επανίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς άκρα και χωρίς μέλη"

Tα «κακά» και τα «καλά» παιδιά του …ΣΥΡΙΖΑ

Πριν απ’ όλα θέλουμε να ζητήσουμε συγνώμη από τον σ. Τάσο Κορωνάκη γιατί σε προηγούμενο δημοσίευμά μας με τίτλο «ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι σχήμα με κάρτες μελών!» κάναμε κριτική στις πολιτικές του απόψεις με προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Το λάθος μας είναι ακόμα πιο μεγάλο γιατί μερικές μέρες πριν κατηγορήσαμε συντρόφους του Τάσου Κορωνάκη επειδή απέδιδαν ακριβώς αντίστοιχους χαρακτηρισμούς στον σ. Α. Αλαβάνο…

Όμως ο σ. Τσίπρας δεν μας κατηγόρησε στην ομιλία του το πρωί της Κυριακής (4 Ιούλη 2009) στην πανελλαδική συνάντηση του «2ου κύματος» για αυτό το πράγματι σοβαρό παράπτωμα. Ξεκίνησε τον λόγο του με καταγγελίες για την πολιτική μας άποψη και την πολιτική μας πρακτική. Μεταξύ άλλων μας κατηγόρησε ότι κάνουμε καρικατούρα τις απόψεις του για τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι παραβιάσαμε τον «νόμο της σιωπής» βάση του οποίου λειτουργεί η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Στο υπόλοιπο της ομιλίας του, απευθυνόμενος στους σ. του «2ου κύματος» - που ως καλά παιδιά τηρούν αυτόν τον νόμο - προσπάθησε να αναιρέσει τις εντυπώσεις από τις πρόσφατες δηλώσεις του για τον ΣΥΡΙΖΑ εξηγώντας ότι ακόμα δεν έχουν ληφθεί οριστικές αποφάσεις. Εμείς αυτό που καταλάβαμε είναι ότι δεν έχουν επικυρωθεί ακόμα από τα όργανα οι συμφωνίες που έχουν γίνει και ίσως πάρει κάποιο καιρό μέχρι που να γίνει αυτό…

Ο Α. Τσίπρας στο ...βήμα της πανελλαδικής συνάντησης του "2ου κύματος".

Λίγος, αλλά εκλεκτός ο κόσμος που παρακολούθησε τις εργασίες της συνάντησης μέχρι το μεσημεριανό διάλλειμα. Από τον Αλέξη Τσίπρα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι παρατηρητές από τον μικρό ΣΥΡΙΖΑ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Στην απογευματινή συνάντηση, όταν έφυγαν τα επιτελεία και οι συνοδοί τους, η αίθουσα σχεδόν άδειασε και η κουβέντα περιστράφηκε στα ζητήματα των προτάσεων. Τότε βρεθήκαμε μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη: Ήταν σαν να παρακολουθούμε άλλη μια σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ! Η συνάντηση έκλεισε με την επικύρωση μιας απόφασης που είχε ήδη προαποφασιστεί και συνταχθεί πριν από την έναρξη των εργασιών με το γνωστό σύστημα της «λειτουργικής ομοφωνίας». Η συνάντηση δεν κατέληξε σε πραγματική σύνθεση απόψεων. Παρέμεινε μια πασαρέλα με λιγότερο ή περισσότερο φανταχτερά ονόματα. Παρ’ όλα αυτά ακούστηκαν αρκετές και ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις και ο διάλογος κανέναν δε βλάπτει…

Μετά από αυτές τι πρακτικές, θα θέλαμε να προτείνουμε στους σ. του 2ου κύματος να αποφασίσουν επιτέλους ότι λειτουργούν ως συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, με βάσει τις προτάσεις που κάνουν για την λειτουργία του ίδιου του …ΣΥΡΙΖΑ.

Από την μεριά μας επισημαίνουμε ως ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τα παρακάτω στοιχεία που προφανώς δεν περιλήφθηκαν στο κείμενο απόφασης:

1. Η τοποθέτηση του σ. Σταύρου Κοντονή από τον ΣΥΡΙΖΑ Ζακύνθου, που ήταν η πιο συγκροτημένη και τεκμηριωμένη ανάλυση για το πώς αντιμετώπισε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ο ΣΥΝ. Δυστυχώς την άκουσαν ελάχιστοι, γιατί ήταν από τους τελευταίους ομιλητές.
2. Η θέση του σ. Κώστα Αθανασίου από την «Ρόζα» για την συμμετοχή της «ανανεωτικής πτέρυγας» του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ.

Σημειώνουμε τις άκρως συριζικές τοποθετήσεις των δύο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, του Περικλή Κοροβέση και του Γιάννη Μπανιά.

Η καυτή πατάτα που κρατάνε στα χέρια τους οι μηχανισμοί που ηγεμονεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι «ανένταχτοι» αριστεροί, που στρατεύονται στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν θέλουν να ενταχθούν σε καμία συνιστώσα του. Στην αρχή προσπάθησαν να χειραγωγήσουν τους «ανένταχτους» μέσω της συμμετοχής κάποιων παραγόντων στην Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δήλωναν «ανένταχτοι». Κοινή συναινέσει θεωρήθηκε ότι αποτελούν «αριστίδην» εκπροσώπους των ανένταχτων. Αυτή η πολιτική χρεωκόπησε στην 1η Πανελλαδική Σύσκεψη, όταν στην συνάντηση ανένταχτων επιχειρήθηκε η υφαρπαγή της συναίνεσης του σώματος από κάποιους παράγοντες ώστε να αυτοχριστούν «εκπρόσωποι» των ανένταχτων. Εκεί ξεκαθαρίστηκε ότι οι «ανένταχτοι» της γραμματείας εκφράζουν μόνον τον εαυτό τους και κανένα άλλο. Μετά από αυτή την αρνητική εμπειρία χειραγώγησης των «ανένταχτων», στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη επιχειρήθηκε ξανά σε μια συνάντηση που διοργάνωσε το «2ο κύμα» να επιλεγούν από τους παρευρισκόμενους εκπρόσωποι των ανένταχτων στην Γραμματεία. Τελικά κανένα σώμα μέχρι σήμερα δεν έχει νομιμοποιήσει καμία εκπροσώπηση ανένταχτων στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και ευτυχώς!

Σήμερα, ας πάψει πλέον αυτό το παραμύθι με τους «ανένταχτους» του 2ου κύματος. Το 2ο κύμα λειτουργεί ως άλλη μια συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ με διακριτή πολιτική γραμμή, και συγκεκριμένη τακτική παρέμβασης στον ΣΥΡΙΖΑ. Συμμετέχει όπως και οι άλλες συνιστώσες με τους ίδιους όρους και κανόνες. Μάλιστα έχει και περισσότερους εκπροσώπους από κάθε άλλη συνιστώσα στην Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ! Τώρα, κάποιοι που δεν ανήκουν στο «ΚΟΚΚΙΝΟ» ή στο «ΞΕΚΙΝΗΜΑ» και είναι στο 2ο κύμα, είναι τόσο «ανένταχτοι», όσο ακριβώς «ανένταχτοι» είναι - και είναι αριθμητικά πολλοί περισσότεροι - όλοι οι σύντροφοι του ΣΥΝ που δεν ανήκουν σε κάποια από τις τάσεις του…

Ποιοί όμως είναι οι ανένταχτοι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ και ποίον ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούν; Μια καλή απάντηση βρήκαμε στο άρθρο του Αλέξανδρου Τσατσαρούνου στην ΕΠΟΧΗ (5 Ιουλίου 2009) με τίτλο:

Σκέψεις για τις προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ,
εν όψει της Πανελλαδικής Συνάντησης του 2ου κύματος τον Ιούλιο

ΤΣΙΠΡΑΣ: Δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι σχήμα με κάρτες μελών!

Σήμερα το πρωί, ολοκληρώθηκε η μεταμόρφωση του Αλέξη Τσίπρα από παιδί του Αλαβάνου σε παιδί του …Κύρκου! Ξεκαθάρισε την θέση του ΣΥΝ για τον ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας τις πρακτικές κάποιων «ανανεωτικών», οι οποίοι δεν σέβονται καμία κομματική διαδικασία του ΣΥΝ και γράφουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα παλιά τους τα παπούτσια. Προτιμούν να ανακοινώνουν τις απόψεις τους στα ΜΜΕ και κάνουν «διάλογο» στα παράθυρα των καναλιών. Πληροφορηθήκαμε λοιπόν από τις δηλώσεις του στο κρατικό κανάλι της ΕΡΤ1, τις θέσεις του ΣΥΝ για τον ΣΥΡΙΖΑ:

- Ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΕΝΙΑΙΟ ΚΟΜΜΑ
- ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΗΜΑ ΜΕ ΚΑΡΤΕΣ ΜΕΛΩΝ
- Ο ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΕΙ ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

Βέβαια, ο ΣΥΝ ακόμα δεν έχει εκτιμήσει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και δεν έχει εκδώσει επίσημη ανακοίνωση. Όμως ο πρόεδρός του βιάζεται και προχωρά στο επόμενο ζήτημα της ημερήσιας διάταξης, που είναι το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Αν και μόλις τώρα έχει αρχίσει η συζήτηση, προκαταλαμβάνει όλους - εντός και εκτός του ΣΥΝ - και ανακοινώνει τις «προσωπικές» του απόψεις ως θέσεις του ΣΥΝ. Βέβαια δεν πρόκειται για «προσωπικές» απόψεις…

Η εξέλιξη αυτή εντάσσεται στα πλαίσια της υλοποίησης των προεκλογικών συμφωνιών, τόσο με την ανανεωτική πτέρυγα όσο και με το αριστερό ρεύμα, για την αλλαγή γραμμής του ΣΥΝ σχετικά με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ: Απεμπλοκή του ΣΥΝ κάτω από την ηγεσία του Α. Τσίπρα. Εμπόδιο στην υλοποίηση αυτής της συμφωνίας ήταν και είναι ο Α. Αλαβάνος. Γι αυτό ο σ. Αλαβάνος δέχτηκε προεκλογικά και συνεχίζει να δέχεται μεθοδευμένα τα πυρά όλων.

Ο Α. Τσίπρας ήδη έχει προχωρήσει και σε άλλες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι μόνον η πρόσφατη απόρριψη του σχεδίου απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ για την εκτίμηση των εκλογών, που έγινε κυρίως για να επιδείξει πυγμή: αυτός είναι ο ...«αρχηγός». Η γραμμή του «τρίτου πόλου» με τους οικολόγους - που είναι σημείο σύγκλησης με τους «ανανεωτές» - παρουσιάστηκε στην προεκλογική περίοδο ως πυροτέχνημα. Μετεκλογικά με το μήνυμα που απηύθυνε ο πρόεδρος του ΣΥΝ -χωρίς να ρωτήσει κανένα - στους "Οικολόγους Πράσινους" εν όψει του συνεδρίου τους, δείχνει ότι τηρεί τις συμφωνίες του και προχωράει στους δρόμους που έχει χαράξει η «ανανεωτική» πτέρυγα…

Σε δύσκολη θέση όμως βρίσκονται και τα στηρίγματά του προέδρου του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ. Αποκαλυπτική ήταν η παρουσία τους στην χθεσινή συγκέντρωση που έγινε στην αίθουσα του ΣΥΤΕ από το «εντός εποχής» Στην εισαγωγή ο σ. Ευκλείδης Τσακαλώτος διατύπωσε την θέση ότι η εκδήλωση επιχειρεί να κινηθεί έξω από τις θεσμοθετημένες κομματικές διαδικασίες των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Επιδιώκει να γίνει ένας «ανοικτός» διάλογος στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως «ανοικτός» διάλογος δεν ήταν, όπως εύστοχα διαπίστωσε στην παρέμβασή της η Ε. Πορτάλιου, αφού είχαν κληθεί επιλεκτικά ορισμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για να εκφράσουν τις θέσεις τους. Επίσης, δεν ήταν «ανοικτά» και τα αυτιά του ακροατηρίου. Όταν κάποια παρέμβαση ξέφευγε από το «κλίμα» της συγκέντρωσης, τότε το ακροατήριο είχε κλειστά τα αυτιά του και αδιαφορούσε για το τι έλεγε ο ομιλητής. Αυτό συνέβη στην παρέμβαση του σ. Μπίρμπα (ανανεωτικός) ο οποίος έθεσε μερικά σοβαρά ερωτήματα για το μέλλον και το παρόν του ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν ήθελε να ακούσει γι αυτά, αφού όλοι αλλού είχαν το μυαλό τους…

Ούτε πήρε τον λόγο η «βάση» του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί που τοποθετήθηκαν ήταν άνθρωποι των μηχανισμών και …πανεπιστημιακοί, λες και τα προβλήματα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντικείμενο «επιστημονικής έρευνας». Όμως και στο επιστημονικό επίπεδο έπασχε σημαντικά η εκδήλωση: Απουσίαζαν οι ψυχαναλυτές και οι ψυχίατροι. Και η συμβολή τους θα ήταν χρήσιμη, τουλάχιστον για να ερμηνεύσουν τον άναρθρο λόγο ορισμένων ομιλητών όπως του σ. Τάσου Κορωνάκη, που απαιτούσε ιδιαίτερη αποκωδικοποίηση για να γίνουν αντιληπτά τα πολιτικά μηνύματά του.

Μετά απ όλα αυτά, είναι σίγουρο ότι στο ένθετο «εντός εποχής» της εφημερίδας «ΕΠΟΧΗΣ», που θα περιλαμβάνει τις εισηγήσεις των ομιλητών, θα γραφτούν άλλα πράγματα από αυτά που ακούστηκαν χθες στην συγκέντρωση!

Την Κυριακή, να ακούσετε τον Ελληνιάδη στο "105.5 στο κόκκινο". Ήταν από τις πιο μεστές τοποθετήσεις. Όμως, επειδή δεν ήταν στον κατάλογο των εισηγητών, δεν πρόλαβε να πει όλα όσα ήθελε. Τα υπόλοιπα θα πει στην εκπομπή του

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ, ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Είμαστε απλά μέλη του ΣΥΝ, ενταγμένοι του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς πολιτικά δικαιώματα, αλλά και ανένταχτοι αριστεροί, που συναντηθήκαμε στο διαδίκτυο και αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και την σκέψη μας για μια παρέμβαση στα τεκταινόμενα του ΣΥΡΙΖΑ απο την σκοπιά μιας σύγχρονης αντι-συστημικής και πραγματικά ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα απο συνιστώσα και ένταξη, και στα θεσμοθετημένα όργανα των συνιστωσών και ιδιαίτερα του ΣΥΝ, αφού κατα γενική ομολογία η ιδεολογική και οργανωτική μάχη στο εσωτερικό του ΣΥΝ αποτελεί την πιο σημαντική τροχοπέδη για το βάθεμα και την διεύρυνση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόθεσή μας δεν είναι να δημιουργήσουμε μια ακόμα τάση ή ομάδα μέσα στον ΣΥΝ ή στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε να στοιχηθούμε πίσω απο πρόσωπα ή μηχανισμούς, αλλά να συμβάλλουμε στον ιδεολογικό και πολιτικό εξοπλισμό με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα, με επιχειρήματα και συγκεκριμένες προτάσεις, όλων των συντρόφων, απλών μελών του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις μάχες που έρχονται.

1. Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ

Πεποίθησή μας είναι οτι πίσω απο τις διάφορες διαμάχες εντός κυρίως του ΣΥΝ και κατ’επέκταση και του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται η ιδεολογική και πολιτική πάλη για το στίγμα, το περιεχόμενο και τους στόχους της σύγχρονης, μη δογματικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς. Με απλά λόγια πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα, τι είναι για μας σήμερα Αριστερά και πως διαφοροποιείται απο το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα, με ποιο τρόπο συγκροτεί την σύγκρουση μαζί του και με ποιο τρόπο οργανώνει τις κοινωνικές δυνάμεις για την υπέρβασή του.

Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη αφετηρία μιας σύγχρονης Αριστεράς δεν μπορεί παρα να είναι η στόχευση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου απο άνθρωπο, και η ανατροπή του συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας, του καπιταλισμού, που στηρίζεται πάνω σε αυτήν την εκμετάλλευση. Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη πυξίδα δράσης της σύγχρονης Αριστεράς αποτελούν τα πρόταγματα του αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος «Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι» και «σκέψου παγκόσμια δράσε τοπικά».

Σταθερός και αδιαπραγμάτευτος στόχος της σύγχρονης Αριστεράς είναι το χτίσιμο μιας κοινωνίας όπου ΟΛΟΙ όσοι γεννιούνται μέσα σε αυτήν, θα έχουν ίσες ευκαιρίες σε ΟΛΑ τα αγαθά που προσφέρει η φύση κι έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος πολιτισμός, μιας κοινωνίας που θα αναπτύσσεται στην βάση της αλληλεγγύης αλλά και με την όσο περισσότερο δυνατή εναρμόνιση της με τις ανάγκες των οικοσυστημάτων. Δεν μπορεί η σύγχρονη αριστερά να μην βλέπει οτι η καταστροφή του πλανήτη συμβαίνει όχι γιατί υπάρχουν κάποιες "λάθος πολιτικές" αλλά για να αυξάνονται τα κέρδη των καπιταλιστών. Ούτε είναι δυνατόν να κλείνει τα μάτια στο γεγονός οτι δεκάδες χιλιάδες παιδιά στον τρίτο κόσμο πεθαίνουν απο την έλλειψη ενός και μόνο αντιβιοτικού, την ίδια στιγμή που στην Δύση υπάρχει υπερκατανάλωση φαρμάκων. Δεν μπορεί σε αυτόν τον κόσμο να ζούν μόνο όσοι μπορούν να εξαγοράσουν την ζωή τους απο τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια, και οι υπόλοιποι να πεθαίνουν. Στόχος της Αριστεράς πρέπει να είναι η αλλαγή αυτού του κόσμου κι όχι η συντήρηση των σημερινών δομών του, με την βελτίωση απλά της "αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων" στα στενά πλαίσια του εθνικού ή ευρωπαϊκού χώρου.

Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς πως ένας τέτοιος στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ανατροπή του καπιταλισμού, που στηρίζεται στην ανισότητα και την ιδιοποίηση απο ελάχιστους όσων ανήκουν σε όλους. Όμως είναι το ίδιο αυταπάτη να πιστεύει κανείς πως η ανατροπή του καπιταλισμού θα συμβεί ξαφνικά και ως δια μαγείας όταν οι καταπιεσμένοι θα σπάσουν τις αλυσίδες τους. Οι καταπιεσμένοι και οι κολασμένοι αυτού του κόσμου ενδιαφέρονται για μια στέγη, για ένα πιάτο φαί, για μια κάρτα εργασίας, για μια δουλίτσα απο τον βουλευτή, για μια θέση στον ήλιο, όχι για την ανατροπή του καπιταλισμού. Η εξαθλίωση είναι μηχανισμός αναπαραγωγής του καπιταλισμού, κι όχι αφετηρία ανατροπής του. Ακόμα και η εξαθλίωση των ανθρώπων στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού ήταν και η βασική αιτία για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις χώρες αυτές.

Τα κύρια καθήκοντα λοιπόν για μια σύγχρονη Αριστερά είναι πρώτον η κοινωνική αλληλεγγύη και η δυνατότητα να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή αφού βέβαια πρώτα αυτή τους ακούσει, και δεύτερον η πάλη για την δημιουργία ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ συνθηκών και θεσμών ίσης πρόσβασης απο όλους σε όλα. Όπως έλεγε ο Πουλαντζάς: Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΩΡΑ. Αυτό το δεύτερο καθήκον ξεχωρίζει και την σύγχρονη Αριστερά ΚΑΙ απο το δογματικό γραφειοκρατικό παρελθόν της ΚΑΙ απο την σοσιαλδημοκρατία. Πρακτικά σημαίνει δημιουργία και επιβολή απο τα κινήματα που η Αριστερά συμμετέχει και πρωτοστατεί, συνθηκών ίσης πρόσβασης και ευκαιριών όλων στην μόρφωση, στη δουλειά, στην πληροφορία, στην συμμετοχή στις αποφάσεις, στους ελεύθερους χώρους, στην υγεία, στην αξιοπρεπή διαβίωση, στον πολιτισμό, στην αναψυχή, στην διαμόρφωση της προσωπικότητας, στην δια βίου μάθηση. Μια τέτοια Αριστερά μπορεί να διαπαιδαγωγήσει και να διαπαιδαγωγηθεί, να εμπνεύσει και να εμπνευστεί, ωστε αύριο να διεκδικήσει με αξιώσεις και τον πολιτικό σχεδιασμό της αυτό- διεύθυνσης της κοινωνίας από όλους πρός όλους και για όλους, και την ισότιμη συμμετοχή όλων στην ιδιοποίηση της κοινωνικής παραγωγής.

Πώς όμως μια τέτοια Αριστερά μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο, όταν αυτό που θέλει για την κοινωνία, δεν το εφαρμόζει στο εσωτερικό της;

2. Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝ

Αν φιλοδοξεί ο ΣΥΝ να αποτελέσει κομμάτι ή πολύ περισσότερο τη ραχοκοκαλιά μιας τέτοιας Αριστεράς, οφείλει να προχωρήσει άμεσα σε καταστατικό συνέδριο με τα εξής προτάγματα:

1. Κατάργηση των τάσεων ως μηχανισμών και διατήρησή τους μόνο ως ιδεολογικών ρευμάτων. Κατάργηση όλων των λιστών και ποσοστόσεων στα όργανα. Αν ένα ιδεολογικό ρεύμα έχει απήχηση στο κόμμα δεν χρειάζεται λίστες και ποσοστόσεις για να εκπροσωπηθεί στα όργανα, μόνο την εμπιστοσύνη των μελών.
2. Διασφάλιση της λειτουργίας του κόμματος. Όσες οργανώσεις ή νομαρχιακές δεν λειτουργούν για διάστημα 3-6 μηνών να συγκαλούνται αυτόματα συνελεύσεις και συνδιασκέψεις απο το παραπάνω όργανο, να παύονται οι γραμματείες τους και να αντικαθίστανται με άλλες.
3. Δημοψηφίσματα για όλα τα σοβαρά ζητήματα πολιτικής αφού έχουν προηγηθεί συνελεύσεις και η ευρύτερη δυνατή διαβούλευση και συζήτηση. Τα μέλη του ΣΥΝ να συνδιαμορφώνουν τις προτάσεις κι όχι απλά να τις ψηφίζουν σαν ψηφοφόροι αστικών κομμάτων
4. Εναλλαγή σε ΟΛΑ τα όργανα. ΚΑΝΕΙΣ να μην μπορεί να εκλέγεται στο ίδιο όργανο για πάνω απο δύο θητείες, απο την γραμματεία της ΠΚ μέχρι την ΚΠΕ και το Προεδρείο. Όσες θέσεις είναι επαγγελματικές να στελεχώνονται πάλι με εναλλαγή προσώπων. Να υπάρξει μέριμνα για όσα στελέχη μας είναι για δεκαετίες επαγγελματικά, να συνταξιοδοτηθούν ή να βρούν απασχόληση στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ή στην Βουλή. Εναλλαγή ΚΑΙ στους βουλευτές ΚΑΙ στους δημοτικούς συμβούλους. Με αυτόν τον τρόπο όλα τα μέλη του κόμματος θα περάσουν απο τα όργανα και όλα τα στελέχη θα γίνουν μέλη.
5. Δημιουργία κλειστού διδικτυακού τόπου οριζόντιας δικτύωσης όπου όλες οι οργανώσεις και όλα τα όργανα του κόμματος θα υποχρεούνται να ενημερώνουν όλο το κόμμα για την δραστηριότητα και την κοινωνική δράση στον χώρο ευθύνης τους.
6. 6. Κατάργηση της θέσης του Προέδρου και αντικατάστασή της με συλλογικό Προεδρείο

3. Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ
Οι τοπικές και θεματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν παρά να αποτελούν τα ζωντανά κύτταρα της σύγχρονης Αριστεράς που περιγράψαμε παραπάνω. Κατανοώντας τις ευαισθησίες των συνιστωσών και τις φοβίες απέναντι στον ΣΥΝ, τις καλούμε να τις ξεπεράσουν, και σε συνδυασμό με την πρότασή μας για την μετατροπή του ΣΥΝ σε κόμμα μελών προτείνουμε τα εξής για τον ΣΥΡΙΖΑ:

1. Άμεση δημιουργία τοπικών και θεματικών οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ παντού όπου δεν υπάρχουν.
2. Καθιέρωση κάρτας μέλους, διπλή ένταξη για τα μέλη συνιστωσών
3. Καμμιά ποσόστωση για συνιστώσες στο τοπικό και πρωτοβάθμιο επίπεδο
4. Ποσόστωση για συνιστώσες μόνο για το πρώτο Πανελλαδικό όργανο που θα προκύψει απο την Πανελλαδική του Οκτώβρη σε ποσοστά που έχει προτείνει το 2ο κύμα με πιθανή τροποποίησή τους ύστερα απο συννενόηση.
5. Εκλογή τού πρώτου αντιπροσωπευτικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ απο ολόκληρη την συνδιάσκεψη κι όχι μόνο με προκαθορισμένες λίστες απο τις συνιστώσες. Οι συνιστώσες να έχουν πολύ περισσότερες υποψηφιότητες απο αυτές που τους αναλογούν και να ψηφίσει όλο το σώμα ποιούς επιλέγει.
6. Κατάργηση της θέσης του Προέδρου και αντικατάστασή της απο Συλλογικό Προεδρείο.
7. Το πανελλαδικό όργανο που θα προκύψει να εκλέξει και την γραμματεία και το Προεδρείο.
8. Εξασφάλιση της δημόσιας έκφρασης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ απο συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ που θα επιλέγει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι απο παράγοντες που επιλέγουν τα ίδια τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτοί μπορεί να εκφράζουν τον εαυτό τους αλλά όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι σαφές πως χρειάζεται μια μεταβατική περίοδος για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν κατανοούμε τα φοβικά σύνδρομα για την μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα. Ας κάνουμε τώρα το πρώτο βήμα κι ας αφήσουμε την ζωή να δείξει αν αυτό θα είναι μια αναγκαιότητα σε 2 ή 3 χρόνια. Ας μην χρησιμοποιούμε σαν φόβητρο κάτι που μπορεί ή μπορεί να μη γίνει μεθαύριο (την κομματική συγκρότηση), για κάτι που έπρεπε ήδη να έχει γίνει απο χτές (την κινηματική-οργανωτική συγκρότηση). Αυτό που προέχει σήμερα είναι η εξασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής και συστράτευσης όλων των δυνάμεων του κοινωνικού και πολιτικού ΣΥΡΙΖΑ στον σχεδιασμό και την παραγωγή της πολιτικής του και της δράσης του.

Τα οργανωτικά ζητήματα θα λύνονται και στην πορεία, στο βαθμό που οι τοπικές και θεματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα συνδέονται με τα κινήματα που αναπτύσσονται σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο και θα πρωτοστατούν στους αγώνες για την ποιότητα ζωής, την εργασία, την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ίσως με μια τέτοια εξέλιξη κάποιοι να χάσουν τα κομματικά τους κεκτημένα. Αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα ανακτήσουμε την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια να λεγόμαστε αριστεροί, και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά θα αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τις κοινωνικές δυνάμεις, που συνθλίβονται απο την λαίλαπα του νεο-φιλελευθερισμού και της κρίσης που αυτός δημιούργησε, δίνοντάς τους αισιοδοξία και πολιτική διέξοδο.

Για την Πρωτοβουλία για μια Αντι-Συστημική Αριστερά:

Δημήτρης Κωφίδης, Μηχανικός Τ.Ε., μέλος ΣΥΝ Αμαρουσίου
Αχιλλέας Παναγούλης, Δημοσιογράφος, μέλος ΚΟΕ Ζωγράφου
Σύλλα Παπαγιανοπούλου, Επαγγελματίας του Τουρισμού, Ανένταχτη Αριστερή, Ηράκλειο Κρήτης
Κώστας Λεγάκης, Γραφίστας, Ανένταχτος ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Ψυχικό
Γιάννης Χατζηχρήστος, Σύμβουλος Ανάπτυξης Μονάδων Υγείας, μέλος Γραμματείας ΣΥΝ Π. Φαλήρου, Συντονιστής ΣΥΡΙΖΑ Π. Φαλήρου
Γιάννης Κυριακάκης, Ανθρωπολόγος, μέλος ΣΥΝ Εξαρχείων
Κώστας Χιωτέλης, Άνεργος, Ανένταχτος Αριστερός, Ηράκλειο Κρήτης.

Η αποτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική συγκυρία και το ...veto του ΣΥΝ

Σχέδιο ανακοίνωσης της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ
που τελικά δεν βγήκε μετά το veto του ΣΥΝ.

Η ανάγνωση της συγκυρίας
Στο όποιο τελικό συμπέρασμα για τις ευρωεκλογές, χρειάζεται να παραθέσουμε στοιχεία αυτοκριτικής: Κάναμε λιγότερα από αυτά που έπρεπε, αργήσαμε σε άλλα, είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί εκεί που έπρεπε να δείξουμε περισσότερο θάρρος, δεν διαβάσαμε πάντα καθαρά τη συγκυρία. Όλα αυτά έχουν συγκεκριμένες εκδηλώσεις που πρέπει να συζητηθούν σ’ όλη την κλίμακα του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, το νεοφιλελεύθερο πολιτικό πλαίσιο διατηρείται αλώβητο στο επίπεδο της ευρωπαϊκής Ηπείρου, παρά το γεγονός ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, η κρίση τροφοδοτεί συγκρουσιακά πολιτικά φαινόμενα, ενισχύοντας την ανάδειξη ενός αντισυστημικού και ριζοσπαστικού πολιτικού ρεύματος.

Κριτήριο για την πολιτική και εκλογική επιτυχία της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι άλλο από τον βαθμό στον οποίο μπορεί να εκφράσει στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο αυτό το ρεύμα.
Την ίδια στιγμή σ’ ολόκληρη την Ευρώπη συρρικνώνεται η σοσιαλδημοκρατία, συνθλίβεται η κεντροαριστερά, ενισχύεται επικίνδυνα η ακροδεξιά, ενώ υποχωρεί σοβαρά η Αριστερά.
Εξαιρέσεις έχουμε στην Ελλάδα, με την πτώση της ΝΔ, τη σχετική άνοδο του ΠΑΣΟΚ σε ποσοστά (παρά τη μεγάλη πτώση σε ψήφους) και στην Ευρώπη με την άνοδο της Αριστεράς σε Πορτογαλία, Γαλλία, Γερμανία και Ιρλανδία.

Εμείς, ως ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σωστά προβλέψαμε την κρίση του δικομματισμού, δεν υπολογίσαμε το ίδιο σωστά την έκταση της αποχής, την αρνητική επίδραση της οικονομικής κρίσης, σε συνθήκες ανασφάλειας και απολύσεων, στην κοινωνική δυναμική με αποτέλεσμα τη δραματική κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων.

Ταυτόχρονα και παρά τα πολλά και σημαντικά μηνύματα (Αγ. Παντελεήμονας, Ν. Ιωνία, Πάτρα, Εφετείο κλπ), δεν εκτιμήσαμε σωστά την άνοδο της Ακροδεξιάς, του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, που η παρέμβασή τους οικοδομείται γύρω από την εκδοχή του «εθνικού συμφέροντος» και έχει ως εχθρό τους μετανάστες και τα δικαιώματά τους.

Ηδη η ξενοφοβική και αντιμεταναστευτική στάση του ΛΑΟΣ, μετατρέπεται σε κυβερνητική πολιτική και υιοθετείται ακόμα και από το ΠΑΣΟΚ με τη «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση» αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.

Η ξενοφοβική στροφή του πολιτικού συστήματος αλλάζει τελείως την πολιτική ατζέντα, την οποία πλέον διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό ο ΛΑΟΣ, έχοντας πάρει την πολιτική πρωτοβουλία, την οποία για 3 και πάω χρόνια είχε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Χωρίς αμφιβολία, μπορούμε και πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από στοιχεία της πολιτικής και κοινωνικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ όλη αυτήν την περίοδο. Από τους αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας και τις μάχες για τη συνταγματική αναθεώρηση, μέχρι την εξέγερση του Δεκέμβρη, χωρίς να υποτιμούμε μερικότερους αγώνες για το Βοτανικό, τα λιμάνια, το λιθάνθρακα, τους μετανάστες, την επισφάλεια, ή τους αγώνες της εργατικής τάξης και της αγροτιάς για το εισόδημα και ασφάλιση.

Είναι σαφές, όμως, ότι δεν καταφέρναμε να δίνουμε συνέχεια στους αγώνες και την πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα να χάνουμε, συχνά, την πρωτοβουλία, όπως συνέβη στην εξέγερση του Δεκέμβρη, που αυτή πέρασε σε αντιεξουσιαστικές ομάδες, οι οποίες την οδήγησαν σε αδιέξοδους δρόμους, με πολύ σοβαρές συνέπειες και για το κίνημα, αλλά και για την πολιτική και εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ.

Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφερε να παρουσιάσει ένα σαφές στίγμα πολιτικής κατεύθυνσης που να είναι αναγνωρίσιμο και κατανοητό. Το «που ακριβώς θέλει να το πάει ο ΣΥΡΙΖΑ;» σαν ερώτημα είχε πολλές και αμφίσημες ερμηνείες. Το ερώτημα αυτό εντείνονταν από την αμφισβήτηση της γραμμής και της φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ που γίνονταν και από το εσωτερικό του.

Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι άσχημο συνολικά για την Αριστερά. Όλες της οι δυνάμεις είχαν πτώση σε ψήφους, ποσοστά και ευρωβουλευτές.

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η Αριστερά και δη η ριζοσπαστική Αριστερά, δεν κατορθώνει να εκφράσει από τα αριστερά ένα κοινωνικό ρεύμα αμφισβήτησης και καταδίκης του νεοφιλελευθερισμού και δικομματισμού.

Η Αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπόρεσε να αποκωδικοποιήσει ή να διεμβολίσει την αστική πολιτική μπροστά στις ευρωεκλογές.

Η αστική πολιτική με τη βοήθεια, κυρίως, των ηλεκτρονικών ΜΜΕ συμπυκνώθηκε σε τρία επίπεδα:

• α) ειδικός χαρακτήρας των ευρωεκλογών (όχι καθαρά ευρωεκλογές – ούτε ακριβώς εθνικές) Καμιά συζήτηση για Ευρώπη, βάρος στη δραστηριότητα των αρχηγών των κομμάτων όπως στις εθνικές εκλογές, αναφορές, σχεδόν αποκλειστικά, στην εσωτερική πολιτική.
• β) προβολή της αποχής.
• γ) προβολή και πριμοδότηση των Πρασίνων, ως ένας εν δυνάμει κυβερνητικός εταίρος και στους 2 πόλους του δικομματισμού, (κατά δήλωσή τους μάλιστα).

Για τον δικομματισμό είναι επιτυχία η καθήλωση της Αριστεράς και ειδικά το χαμηλό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο διείδε μια εν δυνάμει απειλή, μια μη ελέγξιμη πολιτική δύναμη, ένα εγχείρημα που κάνει πραγματική αντιπολίτευση μέσα και έξω από την Βουλή και έπρεπε με κάθε τρόπο να κοντύνει.

Στην κατεύθυνση αυτή χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα και αξιοποίησαν κάθε υπαρκτό ή ανύπαρκτο λάθος μας, τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειέ μας.

Για το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ
Σε σχέση με τους στόχους που είχαν τεθεί, το 4.7 ήταν μια αποτυχία. Στην αρχή είχαμε μιλήσει για 4 ευρωβουλευτές (δηλαδή ποσοστό άνω του 15%), μετά κάναμε λόγο για 3 ευρωβουλευτές, τρίτο κόμμα, διψήφιο ποσοστό και αργότερα για το μεγαλύτερο ποσοστό που πήρε ποτέ η ανανεωτική αριστερά. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν πολύ μακριά από τους στόχους αυτούς.

Η αντίληψη για μια εύκολη εκλογική νίκη, που θα οδηγούσε σε αλλαγή υπέρ μας του συσχετισμού μέσα στην Αριστερά και σε μια μεγαλύτερη ομάδα ευρωβουλευτών, ήταν να μην πάρουμε υπόψη μας τα σοβαρά μηνύματα και να μην φανταστούμε πως τα λάθη, οι αστοχίες, οι ανεπάρκειες θα μεγεθύνονταν.

Η αντίληψη αυτή επηρέασε και τον τρόπο που πολιτευτήκαμε και κάναμε την προεκλογική μας καμπάνια και αγνόησε τη γενική εικόνα του χώρου μας από τον Δεκέμβρη και ύστερα μέσα στην κοινωνία.

Επαναλαμβανόμενες αμφισημίες για τις συμμαχίες και τη γραμμή μας θόλωσαν το πολιτικό μας στίγμα σε μια κρίσιμη περίοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχώρισε σαν το κόμμα που αντιμάχεται την κρίση, που έχει πρόγραμμα για την άμεση ανακούφιση των εργαζομένων, πως είναι η μόνη πραγματική αντιπολίτευση. Η φυσιογνωμία του νοθεύονταν από το αν και πόσο θα συνεργαστεί και πότε με το ΠΑΣΟΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τραυματίστηκε στα μάτια της κοινωνίας από τις εσωτερικές διαμάχες πρώτα στον ΣΥΝ για τον καθορισμό του ευρωψηφοδελτίου και στην συνέχεια από τις διαμάχες και τις δηλώσεις που γίνονταν για το «παζάρι» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η εικόνα της καρατόμησης του «καλύτερου» ευρωβουλευτή δουλεύτηκε τόσο από τα ΜΜΕ, όσο και από στελέχη του χώρου μας. Η τοποθέτηση στην δεύτερη θέση μιας «αντιευρωπαίας» συμπλήρωνε την εικόνα που ήθελαν να προβάλουν όσοι αμφισβητούσαν το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάναμε πολύ λίγα για να απαντήσουμε σε τέτοιες επιθέσεις. Δεν προβληθήκαμε σαν ένα ανταγωνιστικό ψηφοδέλτιο, σαν μια διαφορετική πολιτική δύναμη που έχει πολιτικές προτάσεις για την κρίση, την εργασία, το περιβάλλον, τα δικαιώματα και ζητά την πλήρη στήριξη από ένα μέρος του εκλογικού σώματος.

Αντίθετα οι δικές μας αντιφάσεις επιτρέψανε στα ΜΜΕ να μας ταυτίσουν με το αστικό πολιτικό προσωπικό και να διασπείρουν το επιχείρημα «όλοι ίδιοι είναι».
Συνολικά υποτιμήσαμε την επίθεση και τον παρατεταμένο πόλεμο που μας έκαναν. Το τελευταίο 20ήμερο η προπαγάνδα «πέφτει – πέφτει ο ΣΥΡΙΖΑ» που ενορχηστρωμένα έκαναν ΜΜΕ και δημοσκοπικές εταιρείες έφεραν μια πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλαμε να το είχαμε αντιληφθεί και να είχαμε προετοιμάσει την αντεπίθεση μας, για να αλλάξει το κλίμα και να συσπειρώσει τον κόσμο.

Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου αντιμετωπίσαμε το πρόβλημα της «δυαρχίας». Δόθηκαν κάποιες λύσεις, αλλά όταν ένα τέτοιο πρόβλημα προκύπτει στην πιο καίρια στιγμή της εκλογικής μάχης παίζει αναμφισβήτητα το ρόλο του.

Η έλλειψη σαφούς πολιτικού στίγματος, η μη εκμετάλλευση της προγραμματικής δουλειάς που είχε γίνει πριν, οδήγησε σε μια επικοινωνιακή πολιτική με άνευρα και γενικόλογα συνθήματα.

Η προβολή την τελευταία εβδομάδα της γραμμής του «τρίτου πόλου» δεν μπόρεσε να αντιστρέψει την κατάσταση και ο τρόπος που διατυπώθηκε γέννησε κι άλλα προβλήματα αντί να λύσει τα υπαρκτά.

Συνοψίζοντας :Η κεντρική εκλογική επιτροπή δεν έπαιξε το ρόλο του ενιαίου κέντρου αποφάσεων, υπολειτούργησε και δεν έλυσε πολιτικά ζητήματα. Δεν είχαμε σαφές πολιτικό στίγμα. Δεν θέσαμε μια πολιτική ατζέντα κεντρικών ζητημάτων και ειδικά μέτρα για την κρίση. Δεν είμαστε ένα ανταγωνιστικό ψηφοδέλτιο. Δεν αξιολογήσαμε ορισμένα μηνύματα (πχ φοιτητικές εκλογές). Δεν είχαμε σχέδιο για την αντιμετώπιση επιθέσεων ή αντιστροφή αρνητικών παραγόντων. Είχαμε εικόνα μιας εύθραυστης ενότητας και όχι ενός μαχόμενου εγχειρήματος, το οποίο έπρεπε και άξιζε να υποστηριχτεί.

Αντίθετες απόψεις στο εσωτερικό μας.
Είναι δεδομένο ότι ένα τμήμα των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ έβαλε ανοικτά ενάντια στην κοινή μας προσπάθεια.

Συνοπτικά τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και μετά τα αποτελέσματα είναι τα παρακάτω:
«Η επί μακρών αδυναμία διαμόρφωσης από τον ΣΥΝ ενός σταθερού και σαφούς πολιτικού σχεδίου, η αδικαιολόγητη αλαζονεία και αμετροέπεια στις περιόδους της δημοσκοπικής μας έκρηξης, η απομάκρυνσή μας από τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου, τα λάθη και οι παραλήψεις μας στην περίοδο του Δεκέμβρη και η εγκατάλειψη του αριστερού ευρωπαϊσμού και στην Ευρωδιακήρυξη και στο ευρωψηφοδέλτιό μας είναι βασικές αιτίες της σημερινής μεγάλης εκλογικής μας υποχώρησης».

Αυτές οι εκτιμήσεις συνοδεύονται με ισχυρισμούς περί τέλους του ΣΥΡΙΖΑ, και ταυτόχρονη αμφισβήτηση όλων των θέσεων και διακηρύξεων του.

Για όλους εμάς που αποτελούμε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ το δικαίωμα της κριτικής είναι αναφαίρετο, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί καθολική υποχρέωση, η πολιτική δέσμευση στις κοινές μας θέσεις.

Τα μετά τις ευρωεκλογές
Θα ήταν λάθος, κρίσιμο μάλιστα, αυτή τη στιγμή να μη συνδέσουμε τη συζήτησή μας με οργανωτικά μέτρα που θα αναβαθμίζουν την λειτουργία μας και με πρωτοβουλίες που θα εντάσσουν τις δυνάμεις μας στους αγώνες αυτής της περιόδου. Είτε αυτοί υπάρχουν, είτε εκκινήσουν με δική μας πρωτοβουλία.

Πρώτον, τα οργανωτικά. Είναι κοινή η διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υστερεί στον τομέα αυτό. ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτικός Οργανισμός κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας όλων των ιδεολογικών και πολιτικών ρευμάτων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς χρειάζεται να έχει πολλούς διαύλους επικοινωνίας με τον κόσμο του και να εξασφαλίζει ικανοποιητικούς όρους οργάνωσης και λειτουργίας σ’ όλα τα επίπεδα.

Στο Πανελλαδικό Σώμα, τώρα, εκτός από τις εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα των εκλογών, χρειάζεται να διατυπωθούν σκέψεις και κατευθύνσεις για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα συζητηθούν σ’ όλη την κλίμακα της Οργάνωσης ενόψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Φθινοπώρου.

Συζήτηση που ασφαλώς θα επιβεβαιώσει την υποχρέωση να εφαρμοσθούν παλαιότερες ομόφωνες αποφάσεις, που ακόμη δεν έχουν υλοποιηθεί και αφορούν τις αποφάσεις της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, σχεδόν στο σύνολό τους. Αναφέρουμε ενδεικτικά σπουδαίες εκκρεμότητες όπως η ίδρυση ικανού Γραφείου Τύπου, η ανάπτυξη Κλαδικών Οργανώσεων, που συνδέεται με την ενίσχυση της κοινωνικής μας παρέμβασης, ιδίως στα συνδικάτα, η ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ στις μικρότερες πόλεις και συνοικίες ή ακόμη την έκδοση περιοδικού.

Δεύτερο, η πολιτική και κοινωνική παρέμβαση. Όπως είναι γνωστό θα συγκληθεί Πανελλαδική Σύσκεψη το Φθινόπωρο, η οποία θα συζητήσει τα πιο σοβαρά ζητήματα που έχουν τεθεί όσον αφορά την πορεία ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιτυχία της, όμως συνδέεται άμεσα με το πόσο θα έχουν προχωρήσει τα προγενέστερα βήματα, μερικά από τα οποία ήδη αναφέρθηκαν.
Στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο θα πρέπει άμεσα να σχεδιαστεί η παρέμβασή μας. Στο κεντρικό πεδίο αυτό αφορά την παρέμβαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας καθώς επίσης και τις πρωτοβουλίες που θα πάρει η Γραμματεία. Όμως, μεγάλο μέρος της εργασίας αυτής πρέπει να αναληφθεί από τις τοπικές οργανώσεις.

Είναι ζωτικής σημασίας αυτή τη στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην μείνει αδρανής ως το Φθινόπωρο. Να σκεφθούμε πώς θα βρούμε τρόπους και θέματα για τη δράση μας που να προσιδιάζουν στο καλοκαίρι. Ενδεικτικά αναφέρουμε: κρίση, εργασία-ανεργία, μετανάστες, μετανάστριες, γυναικεία εργασία, ρατσισμός, νεολαία, η καθημερινότητα της πολιτιστικής ζωής, τουρισμός, αθλητισμός, περιβάλλον, μέσα ενημέρωσης και Αριστερά, πολιτιστική τοπικότητα και Αριστερά, η Αριστερά στην Ευρώπη μετά τις εκλογές κ.ά.

Είκοσι χρόνια πριν…

Μια σπάνια φωτογραφία για να τη στείλετε στους φίλους σας που ξεχνάνε….

(και δεν μιλάμε μόνον για τον Λ. Κύρκο αλλά και τους τότε σκληρούς "οπαδούς" του, που σήμερα κυβερνάνε στον ΣΥΝ)

Για μια σύντομη ανασκόπηση εκείνης της περιόδου στο δημοσίευμα: «Βρώμικο ’89»: Η συγκυβέρνηση και η κάθαρση του Βασίλη Κωστούλα

ΣΥΝΘΕΣΗ – ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ –ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ

( Μια άλλη προσέγγιση με αφορμή τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ…)

Παρακολουθώντας όλες αυτές τις μέρες μετά τις ευρωεκλογές τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και αναλογιζόμενος ό,τι προηγήθηκε τους τελευταίους μήνες, προσπαθώ να ξεκαθαρίσω (όπως όλα τα «μη μέλη»), τι ακριβώς συμβαίνει, τι παίζεται, από ποιους παίζεται και που πάει το «εγχείρημα» ΣΥΡΙΖΑ.

Τα ζητήματα που τίθενται στρέφονται κυρίως γύρω από τα ακόλουθα ερωτήματα:

-Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Εκλογική σύμπραξη πολιτικών οργανώσεων και ανένταχτων, ένας πολιτικός χώρος συσπείρωσης και κοινής δράσης διαφορετικών και ποικίλων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων ή το αντισυστημικό μέτωπο των ανατρεπτικών δυνάμεων που υπάρχουν στην σημερινή ελληνική κοινωνία; (Προφανώς δεν είναι το τελευταίο, ούτε φαίνεται ότι θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο όλοι όσοι σήμερα συστεγάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ).

- Με ποιες δυνάμεις μπορεί «να τα βρεί» ο ΣΥΡΙΖΑ και με ποιές όχι; Αφού τα βρήκε με το ΔΗΚΚΙ και (αρχικά) με κάποιους «Οικολόγους», γιατί να μην τα βρεί και με τους Οικολόγους – Πράσινους; Και γιατί ενδεχομένως να μην στηρίξει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προωθήσει συγκεκριμένες λύσεις σε συγκεκριμένα και οξυμένα ζητήματα που απαιτούν άμεσες απαντήσεις;
- Υπάρχει το ενδεχόμενο και αποτελεί πράγματι στόχο του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει «τρίτο πόλο» μαζί με το ΚΚΕ; Αν όχι, γιατί επανήλθε επ’ αυτού λίγο πριν τις Ευρωεκλογές;
- Μπορεί να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ με την σημερινή του λειτουργία; Ποιοί επιμένουν να μην έχει μέλη ο ΣΥΡΙΖΑ; Ποιοι θα παίρνουν τις αποφάσεις για όλα τα παραπάνω και για ό,τι ήθελε προκύψει;

Αποσύνθεση
Όπως έλεγε και μια καλή συντρόφισσα, μετά τις ευρωεκλογές έσπασε το «απόστημα» που υπήρχε τόσο καιρό στο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιος άλλος είπε ότι γάμος με το ζόρι δεν γίνεται. Αυτό που γίνεται είναι είτε «λευκός γάμος» είτε «επαναλαμβανόμενοι βιασμοί»,στα πλαίσια ενός γάμου στα χαρτιά.

Κατά τη γνώμη μου, κεντρικό πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ηγεμονισμός που εκφράζεται κυρίως από ένα μέρος του Συνασπισμού. Ο «ηγεμονισμός» αποτελεί μια παθογένεια στο χώρο της αριστεράς (και όχι μόνο) και αφορά όχι μόνο τα μεγαλύτερα κόμματα και οργανώσεις αλλά και τις περισσότερες από τις μικρότερες αφού «συγκροτήθηκαν» στη βάση του διαχωρισμού από κάποιες άλλες και τις διακατέχει το σύνδρομο της «δικαίωσης» των επιλογών τους.

Μπορούν να συνυπάρξουν όλες οι σημερινές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια μιας ισότιμης συνεργασίας; Αμφιβάλλω. Μπορούν να απεμπολήσουν οικειοθελώς «κεκτημένα δικαιώματα»; Δεν νομίζω. Μπορεί να συγκροτηθεί μια δυναμική «από τα κάτω» που να ανατρέψει αυτούς που έπιασαν τις καρέκλες και τα πόστα και δεν λένε να κουνηθούν; Λίγο θολό φαίνεται. Αυτό θα σήμαινε πρωτόγνωρες δημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή όνειρα θερινής νυκτός. Οπότε;

Ανασύνθεση
Η ανασύνθεση της αριστεράς σε μια πιο προωθημένη βάση, εξακολουθεί να παραμένει το ζητούμενο.

Τι μπορεί να κάνει ένα «μη μέλος» του ΣΥΡΙΖΑ γιαυτό; Πόσοι θα αντέξουν όλα αυτά που παρακολουθούμε έκπληκτοι τις τελευταίες μέρες; Πόσοι θα αντέξουν μέχρι τις επόμενες εκλογές; Πόσοι θα πάνε μέχρι την επόμενη κάλπη, πόσοι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ; Και τι ομοιότητες και διαφορές θα έχει ο τότε ΣΥΡΙΖΑ από τον σημερινό; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…

Πάνος Τότσικας

Μια πραγματικά «συριζική» εκδήλωση…

Παρακολουθώντας την σημερινή (Κυριακή, 28 Ιουνίου 2009) εκδήλωση με θέμα «Η ενότητα της Αριστεράς και οι διεργασίες στην Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ» στα πλαίσια του φεστιβάλ RESISTANCE 2009 που διοργάνωσε η ΚΟΕ, αναρωτηθήκαμε αν πράγματι ήταν έξω από τα ήθη και την κουλτούρα της αριστεράς, γιατί κινήθηκε σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από την εκδήλωση που είχαν οργανώσει μερικές μέρες πριν οι «ανανεωτικοί» του ΣΥΝ, όταν άρχισαν να σκάβουν - και δημόσια πλέον - τον τάφο του ΣΥΡΙΖΑ.

Φοβηθήκαμε μην αρχίσουν πάλι οι …καταγγελίες, γιατί έχουμε πραγματικά μπερδευτεί με τα ήθη και έθιμα της αριστεράς. Και πώς να μην μπερδευτούμε όταν ο σ. Χουντής, η «Νεολαία ΣΥΝ», ο «105.5 στα αριστερά», η «ρόζα» και μερικοί άλλοι πριν μερικές μέρες καλούσαν τον κόσμο να μην συμμετέχει στην συγκέντρωση της Δευτέρας 22/6/2009 στην οδό Βαλτετσίου έξω από τα γραφεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. γιατί κατά την γνώμη τους εκείνη η συγκέντρωση «δεν είχε σχέση με την κουλτούρα και την παράδοση της ριζοσπαστικής Αριστεράς.» Φαίνεται ότι στην κουλτούρα της αριστεράς που εκπροσωπούν όλοι αυτοί οι σύντροφοι υπάρχει μόνον μια περίπτωση στην οποία να καλούν τον κόσμο σε συγκέντρωση να τιμήσει ή να στηρίξει κάποιον σύντροφο: όταν πεθάνει. Στην κηδεία του και στα μνημόσυνα που ακολουθούν. Όσο είναι ζωντανός τέτοιες εκδηλώσεις απαγορεύονται…

Ευτυχώς όμως ο σ. Αλαβάνος παραμένει ζωντανός. Και όλοι όσοι παρευρέθηκαν στην εκδήλωση, παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον την ομιλία του. Ήταν από τις πιο αντιπροσωπευτικές συγκεντρώσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από τους ομιλητές, πήραν τον λόγο πολλοί παρευρισκόμενοι. Μέσα σε συντροφικό κλίμα, συναγωνιστές από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τον αντιεξουσιαστικό χώρο μέχρι την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ, εξέθεσαν τις απόψεις τους για όλα τα ζητήματα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν οι απόψεις που ακούστηκαν για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποια στιγμή παρ’ ολίγον να …κρυολογήσουμε από το ρεύμα που προκάλεσε ο σ. Θεωνάς με τους ισχυρισμούς του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκτήσει μέλη και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Ευτυχώς όμως πήρε την κατάλληλη απάντηση από τον σ. Αλαβάνο που του έβγαλε …«κόκκινη κάρτα»!

H ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, οι δυνατές μετασεισμικές δονήσεις (παραίτηση και ανάκληση παραίτησης Αλαβάνου) φέρνουν επιτέλους, έστω και με δραματικό τρόπο, στην επιφάνεια. την βαθιά κρίση της ελληνικής (και όχι μόνον) Αριστεράς.

Είναι κοντόφθαλμο να αντιλαμβανόμαστε την κρίση μόνον σαν κρίση ηγεσίας, σαν αποτυχία της προεκλογικής τακτικής, σαν αστοχία της δράσης συγκεκριμένων συνιστωσών ή τάσεων, σαν αποτέλεσμα της ολόπλευρης επίθεσης του συστήματος, σαν συνέπεια της υπονομευτικής στάσης ανθρώπων ή τάσεων. Δεν είναι η ώρα επιμερισμού των ευθυνών. Αυτές βαραίνουν όλους και όλες. Είναι η ώρα αλλαγής της σελίδας.

Αυτές τις ώρες το νυστέρι πρέπει να μπει πολύ βαθιά και το μυαλό να τρέξει πολύ μπροστά. Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ είναι κρίση της σχέσης του με την κοινωνία, είναι κρίση μοντέλου συγκρότησης, είναι κρίση του τρόπου παραγωγής πολιτικής σκέψης και δράσης, είναι κρίση επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους του. Μέλος, Οργάνωση, Κόμμα, Κίνημα, Συνδικάτο: Έννοιες που νομίζαμε πως ξέραμε κι όμως πρέπει να συζητηθούν από την αρχή. Ο Δεκέμβρης μας έστειλε το μήνυμα. Τον αγαπήσαμε, τον θαυμάσαμε, τον υποστηρίξαμε. Όμως δεν τον καταλάβαμε. Δεν αλλάξαμε τίποτα στον τρόπο που παράγουμε πολιτική. Με την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ άνθρωποι με τις πιο διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές βρέθηκαν δίπλα –δίπλα. Όμως οι συνιστώσες και οι τάσεις κράτησαν όλες γερά το μετερίζι τους, κουβάλησαν στο ΣΥΡΙΖΑ τα «εικονίσματά» τους, τα στερεότυπά τους, τις αυστηρές ταξινομήσεις, τις απαρέγκιλτες αναλύσεις. Βρέθηκαν ισορροπίες, ομοφωνίες και αφωνίες. Χάθηκαν όμως οι άνθρωποι, η δημιουργική έμπνευση, η σύνθεση, η χαρά της ανατροπής του καθένα μέσα στη δίνη της αναζήτησης τη αλήθειας. Γίνανε συσκέψεις και συνδιασκέψεις, όμως οι τάσεις και οι συνιστώσες όπως μπήκαν, έτσι βγήκαν απ’ αυτές.

Τα ιδεολογικά ρεύματα και οι πολιτικές συγκυρίες γύρω από τις οποίες συγκροτήθηκαν όλες οι σημερινές τάσεις και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κλείσει ήδη από το 1989 τον ιστορικό τους κύκλο. Παρόλ’ αυτά στην περίοδο συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ αυτές οι οργανώσεις συναποτέλεσαν το αναγκαίο σκαλοπάτι ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο. Σήμερα όμως κλείνει οριστικά και η περίοδος χρησιμότητάς τους σαν ανεξάρτητες μονάδες παραγωγής πολιτικής σκέψης και δράσης. Προϋπόθεση της αναγέννησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποστοίχιση των ανθρώπων του από τις σημερινές συνιστώσες και τις τάσεις. Έτσι θα αναδημιουργηθούν νέες τάσεις σε αναφορά με τα σύγχρονα διακυβεύματα Η εθελοντική απορρόφησή τους μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν μια ανεκτίμητη προσφορά.
Γι αυτούς ακριβώς τους λόγους, το «οργανωτικό» δεν είναι «τεχνικό», αλλά υπαρξιακό πρόβλήμα για το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έχει να κάνει μόνο με την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής της μιας ή άλλης πολιτικής, αλλά με το αν θα έχουμε ή όχι την ικανότητα να παράγουμε πολιτική.

Το «οργανωτικό» λοιπόν δεν αφορά τους «καημένους» τους ανένταχτους που δεν έχουν ψήφο και εκπροσώπηση, αλλά και όλα τα κομματικά μέλη που φαντασιώνονται πως επειδή έχουν ψήφο, έχουν εκπροσώπηση μέσα από ένα απολύτως ιεραρχικό, σύστημα αντιπροσώπευσης όπου το μόνο που λειτουργεί είναι οι μεγάλοι, μικροί και μικρομέγαλοι μηχανισμοί.

Τα χαρακτηριστικά του νέου πολιτικού φορέα στον οποίο θα πρέπει να μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι :

• Αποτελείται από πολιτικές συλλογικότητες – δηλ. οργανώσεις βάσης σε όσο το δυνατόν περισσότερους κοινωνικούς χώρους. Τα μέλη αυτών των οργανώσεων επιδιώκουμε να είναι «στελέχη» σε κοινωνικούς χώρους και μέτωπα, να μπορούν να παράγουν και όχι μόνον να αναπαράγουν πολιτική σε ειδικό, αλλά και σε γενικό επίπεδο. Όχι στο μόνιμο καταμερισμό εργασίας μελών και στελεχών. Δεν θέλουμε οργανώσεις με μέλη που ψηφίζουν μια φορά το χρόνο τα στελέχη τους. Θέλουμε να περάσουμε από την ανάθεση εκπροσώπησης στην ανάληψη πρωτοβουλίας και ευθύνης. Θέλουμε έναν πολιτικό φορέα όπου οι άνθρωποι θα νιώθουν μέσα σ’ αυτόν τη χαρά της ατομικής και συλλογικής δημιουργίας και όχι τη βαρεμάρα του καθήκοντος.
• Λειτουργεί κυρίως με την άμεση δημοκρατία και δευτερευόντως με την αντιπροσωπευτική. Δεν θέλουμε κόμμα - πυραμίδα που οδηγεί σε άχρηστη «στελεχοποίηση» και γραφειοκρατικές στρεβλώσεις.
• Στο εσωτερικό του συγκροτούνται και λειτουργούν ελεύθερα τάσεις που έχουν δικαίωμα δημόσιας έκφρασης..
• Όργανα εκλεγμένα και ανακλητά σε τρία μόνον επίπεδα : πρωτοβάθμιο (τοπικές, κλαδικές, τομεακές, νομαρχιακές κλπ), δευτεροβάθμιο (Σώμα Πανελλαδικής Σύνθεσης), τριτοβάθμιο (Γραμματεία).
• Ευελιξία στα οργανωτικά σχήματα με βάση τις εκάστοτε ανάγκες του κινήματος.
Δεν είναι δυνατόν π.χ. η προεκλογική μας τακτική να αποφασίζεται από 20 – 30 ακόμα και 100 επαγγελματικά στελέχη, όσο έξυπνα, μορφωμένα και αφοσιωμένα να είναι αυτά. Η προεκλογική μας τακτική πρέπει να αποφασίζεται από τα μέλη.

Τι προτείνουμε λοιπόν ; Να τα διαλύσουμε όλα ; Να πετάξουμε στο περιθώριο στελέχη που έδωσαν την ψυχή τους, που θυσίασαν τη ζωή τους και αφιερώθηκαν στο μεγάλο ή μικρό «κόμμα»; Να «τσακίσουμε» υπαρκτές συλλογικές σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους μας; Να ισοπεδώσουμε μαζί με τις αθέμιτες, θεμιτές και χρήσιμες προσωπικές φιλοδοξίες; Να απαξιώσουμε πρόσωπα με κύρος και εμβέλεια στην κοινωνία ; Να πυροδοτήσουμε πολιτικές, προσωπικές, εργασιακές ανασφάλειες ;
Απολύτως τίποτα από τα παραπάνω! Όλα μας χρειάζονται! Οι προσωπικότητες, οι φιλοδοξίες, η πείρα, οι συλλογικές σχέσεις. Όχι μόνον δεν θέλουμε να πετάξουμε τους ανθρώπους, αντίθετα αναζητούμε την πολιτική μορφή που θα τους απελευθερώσει. Άλλα πράγματα πετάμε: πουκάμισα αδειανά, άχρηστα στερεότυπα, σκουριασμένα αναλυτικά εργαλεία, μηχανισμούς του περασμένου αιώνα. Όσο για τα εκατοντάδες επαγγελματικά στελέχη του ΣΥΝ και των άλλων οργανώσεων, μπορούν κάλλιστα να αξιοποιηθούν. Όχι βέβαια στα πλαίσια όχι ενός νέου μηχανισμού με καθοδηγητικό χαρακτήρα, αλλά ενός μηχανισμού με χαρακτήρα τεκμηρίωσης – τεχνικής - οργανωτικής στήριξης – δημοσιότητας, ο οποίος είναι απολύτως απαραίτητος στις σημερινές συνθήκες και θα μπορούσε να μεγιστοποιήσει την αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεών μας στην κοινωνία.

Σε όσους γελούν χαιρέκακα για την οργανωτική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ, απαντάμε : Ναι έχουμε την τόλμη να παραδεχτούμε ότι αποτύχαμε ! Έχουμε την τόλμη να αλλάξουμε! Αυτό εξάλλου είναι η ουσία της μαρξιστικής διαλεκτικής στην πολιτική: Να βρίσκεις σε κάθε εποχή την οργανωτική μορφή που της ταιριάζει. Να πετάς τις μορφές, όταν φυλακίζουν το περιεχόμενο και να τις αντικαθιστάς από καινούργιες που το απελευθερώνουν. Και όχι να κρύβεσαι πίσω από δήθεν διαχρονικές αξίες όπως το απολύτως αντιμαρξιστικό και αντιδιαλεκτικό σύνθημα του ΚΚΕ «8 δεκαετίες αγώνες και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Ανατρέπουμε τον εαυτό μας ! Γι αυτό κι έχουμε ακόμα ελπίδες να συμβάλουμε στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Όσο για την εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά της ευχόμαστε : Και στα δικά σας!

Βαγγελιώ Σωτηροπούλου
μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ με περιορισμένα δικαιώματα…

ΣΥΡΙΖΑ: Το στοίχημα μπορεί να κερδηθεί

Η κρίση που ξέσπασε στο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές της 7^ης Ιουνίου μετέτρεψε ένα ατυχές εκλογικό αποτέλεσμα σε πολιτική πανωλεθρία. Το 4,7% βαφτίστηκε «ταπεινωτικό» και, μέσα σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατάθλιψης, δόθηκε η αφορμή για να εκδηλωθούν οι πλέον προβληματικές πολιτικές τάσεις του χώρου ΣΥΡΙΖΑ: υπερβολές, άκρατος υποκειμενισμός, συντηρητικά αντανακλαστικά, ακόμα και αντιδεοντολογικές συμπεριφορές. Την εποχή της δημοσκοπικής ανόδου, είχαμε προειδοποιήσει ότι οι φούσκες των δημοσκοπήσεων μοιάζουν πολύ με αυτές του χρηματιστηρίου. Κατηγορηθήκαμε τότε ως ηττοπαθείς γιατί επισημαίναμε ότι τα νούμερα των δημοσκοπήσεων είναι αναντίστοιχα με τους αριθμούς της πραγματικότητας, έτσι όπως αυτοί εκφράζονται στην πολιτική στράτευση, τη διαθεσιμότητα στη δράση, καθώς και την κοινωνική γείωση του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά η πραγματικότητα αποδείχτηκε ισχυρότερη των δημοσκοπήσεων και εμείς πέσαμε να πεθάνουμε γιατί χάσαμε το 18%, που ποτέ δεν είχαμε.

Το κραχ

Από το βράδυ των εκλογών και μετά, τα ΜΜΕ υποκατέστησαν πλήρως το δημόσιο χώρο της Αριστεράς, με τα στελέχη της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ να αμφισβητούν όχι μόνο την πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την ίδια του την ύπαρξη. Και ενώ σύντροφοι και συντρόφισσες σε όλη την Ελλάδα επιχειρούσαν να διερευνήσουν τα αίτια του κακού αποτελέσματος και αυθόρμητα αναζητούσαν τους τρόπους και τις διαδικασίες για να προχωρήσει το κοινό μας εγχείρημα, η υποβολή παραίτησης του σ. Αλαβάνου μετέτρεψε στο σπάσιμο της φούσκας σε πραγματικό κραχ. Ο Αλέκος Αλαβάνος έχει τη δικιά του (μεγάλη) συνεισφορά και στην αριστερή στροφή του ΣΥΝ και στη διατύπωση ενός πολιτικού λόγου έξω από τα ξύλινα στερεότυπα της παραδοσιακής Αριστεράς. Εντούτοις, η δημόσια απαξίωση του Αλέξη Τσίπρα, η παραίτηση την ώρα που απαιτούταν η μέγιστη συσπείρωση, η προσπάθεια υπόδειξης εξιλαστήριων θυμάτων για το ατυχές αποτέλεσμα, καθώς και η εκ των υστέρων (γιατί την ώρα που έπρεπε δεν είχε λεχθεί τίποτα) κριτική σε επιλογές τις οποίες και ο ίδιος συνδιαμόρφωσε, τραυμάτισαν σοβαρά τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, η παρέμβαση Αλαβάνου λειτούργησε ως θρυαλλίδα μιας αλυσίδας εκρηκτικών επιλογών όπως η συγκέντρωση μπροστά στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και η απαράδεκτη στοχοποίηση στελεχών της νεώτερης γενιάς. Το ευτύχημα είναι ότι χάρη στις νηφάλιες παρεμβάσεις πολλών πλευρών, τα χειρότερα αποφεύχθηκαν, και ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί το δικαίωμα του στην ελπίδα.

Τα αίτια

Η ελπίδα όμως δεν υπηρετείται με τη φυγή προς τα μπρος, αλλά με τον ψύχραιμο απολογισμό της προηγούμενης περιόδου μακριά από υποκειμενισμούς και σκοπιμότητες. Από τη μεριά μας θα θέλαμε να συνεισφέρουμε στη συζήτηση σημειώνοντας επιγραμματικά τα κυριότερα σημεία στα οποία δεν πήγαμε καλά το προηγούμενο διάστημα.

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως άλλωστε και η ευρωπαϊκή Αριστερά σχεδόν στο σύνολο της, δεν μπόρεσε να δώσει πειστική απάντηση στην κρίση. Αποδειχτήκαμε ασαφείς και αντιφατικοί απέναντι στο κεντρικό ερώτημα της συγκυρίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακόμα και αν τα κάναμε όλα περίφημα, θα κερδίζαμε εμείς από την κρίση και όχι η Άκρα Δεξιά (ιστορικά οι κρίσεις σπανίως ευνοούν την Αριστερά…). Εντούτοις, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι δεν πράξαμε καν τα στοιχειώδη τόσο στο επίπεδο του πολιτικού λόγου όσο και σε αυτό της κινηματικής δράσης αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο στις πλέον αντιδραστικές δυνάμεις.

2. Το διαρκές μπρος-πίσω σχεδόν σε όλα τα θέματα, ουδετεροποίησε τις θέσεις μας και μας οδηγούσε σε απώλειες τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά. Την ώρα που διακηρύτταμε τη στήριξη μας στην εξέγερση του Δεκέμβρη, η κοινοβουλευτική ομάδα έκανε ημερίδα για τον… εκδημοκρατισμό της Αστυνομίας και ο Αλέξης Τσίπρας καταδίκαζε το μυριόστομο «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι». Την ώρα που αποκλείαμε τη συνεργασία με το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, δηλώσεις των Ανανεωτικών και του Αλέκου Αλαβάνου κρατούσαν διαρκώς την πόρτα ανοιχτή. Την ώρα που φωνάζαμε ότι είμαστε διαφορετικοί από όλους τους άλλους, η εσωτερική φαγωμάρα και οι προσωπικές στρατηγικές έπειθαν για το αντίθετο. Την ώρα που ο σύντροφος Τσίπρας εκλέχτηκε με μια πανίσχυρη εντολή για να φέρει στο πολιτικό προσκήνιο την επισφάλεια, το 16, και τη Γένοβα, έδωσε την εντύπωση ότι στην πορεία παγιδεύτηκε στο τέλμα του συστήματος-Συνασπισμός. Με δυο λόγια, χάσαμε τους μετριοπαθείς που θεώρησαν ότι υιοθετήσαμε αριστερίστικες στάσεις, χάσαμε και τους ριζοσπάστες που θύμωσαν γιατί τα μαζέψαμε.

3. Η απουσία εσωτερικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, το τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίαςκαθώς και η συστηματική αγνόηση των συντρόφων -ισσών που δεν ανήκουν σε κάποια συνιστώσα, οδήγησαν στην απομάκρυνση από το εγχείρημα ενός δυναμικού που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του.

4. Το αντάρτικο των Ανανεωτικών πήρε από ένα σημείο και μετά τις διαστάσεις ανοιχτής υπονόμευσης, πράγμα που επέτεινε τη αποσυσπείρωση (αλλά όχι στο βαθμό που ισχυρίζονται κάποιοι).

Για μας, είναι προφανές ότι τα αίτια της αποτυχίας πρέπει να αναζητηθούν στις πολιτικές αστοχίες ενάμισι χρόνου και όχι στις είκοσι μέρες της προεκλογικής περιόδου. Η πολιτική (τουλάχιστον για την Αριστερά) δεν μπορεί να συρρικνωθεί στην αποτίμηση σλόγκαν και την ανάλυση δημοσκοπικών δεδομένων. Η πραγματική αμηχανία της προεκλογικής εκστρατείας δεν αποτέλεσε παρά αντανάκλαση της στρατηγικής αμηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Από εδώ και πέρα

Έχοντας προσπαθήσει να σκιαγραφήσουμε σε αδρές γραμμές τα κατ’ εμάς αίτια της εκλογικής αποτυχίας, θα πρέπει τώρα να σταθούμε (εξίσου συνοπτικά) και σε ορισμένα βασικά στοιχεία της από εδώ και πέρα πορείας του ΣΥΡΙΖΑ.

1. Κατ’ αρχάς, είναι απολύτως αναγκαίος όρος ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ η αταλάντευτη επιμονή στην αριστερή γραμμή. Σε μια συγκυρία όπου διαρκώς περιθωριοποιούνται νέα κοινωνικά κομμάτια και το πολιτικό σύστημα έχει φτάσει στον ναδίρ της αξιοπιστίας του, η Αριστερά μπορεί να υπάρξει και να μεγαλώσει μόνο ως κοινωνικά ανταγωνιστική και αντισυστημική δύναμη. Μια δύναμη που συμβάλλει στην οργάνωση της αντίστασης «των από κάτω» και ταυτόχρονα προβάλλει, ένα πρότυπο πολιτικής που θεμελιώνεται στην εν σώματι συμμετοχή των υποκειμένων. Μια τέτοια πολιτική όχι μόνο μπορεί να σφυρηλατήσει μια κοινωνικά υπολογίσιμη Αριστερά, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί και να αποτελέσει εφαλτήριο ένας νέου αριστερού ηγεμονικού σχεδίου. Το παραμικρό φλερτάρισμα με κεντροαριστερά σενάρια ή (και) ακόμα και η πιο μικρή απομάκρυνση από τα κινήματα, θα μας οδηγήσει στον αφανισμό που υπέστη η Κομμουνιστική Επανίδρυση στην Ιταλία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα στεριώσει μόνο πάνω στο στέρεο έδαφος των αντιστάσεων και όχι στην κινούμενη άμμο του κυβερνητισμού, με εμπιστοσύνη στα πολλαπλά πρόσωπα της ανατροπής, μη υποτασσόμενος στα κελεύσματα των ΜΜΕ.

2. Πρέπει να προχωρήσουμε το ταχύτερο στο σχέδιο της «συριζοποίησης». Συριζοποίηση, όμως, δεν σημαίνει ούτε την αναπαραγωγή αρχηγικών μοντέλων, ούτε και τη διαμόρφωση στενών αντιδημοκρατικών διευθυντηρίων. Αντιθέτως, σημαίνει μεταβίβαση της ισχύος από τη Γραμματεία στα μέλη, δημιουργία τοπικών, θεματικών και κλαδικών επιτροπών από τις οποίες, με δημοκρατικές διαδικασίες και πλουραλισμό, είναι αναγκαίο να προκύψουν ισχυρά πανελλαδικά όργανα που θα παίρνουν τις αποφάσεις, Σημαίνει, επίσης, συντονισμό της προς τα έξω εμφάνισης μέσω της (διαρκώς αναβαλλόμενης ) δημιουργίας γραφείου τύπου, υπαγωγή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στη Γραμματεία, οριστική ρήξη με την πολιτική των προσωπικών εμπνεύσεων.

3. Είναι επείγον να αναληφθούν εξωστρεφείς πολιτικές πρωτοβουλίες μεγάλης κλίμακας τόσο για τους μετανάστες όσο και για την κρίση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την Πανελλαδική τον Οκτώβριο, παραμείνει εγκλωβισμένος στη συζήτηση για τα εσωτερικά του, δεν θα μπορέσει να αναστρέψει την κοινωνική ερήμωση που φέρνει νη φτώχεια και ο ρατσισμός. Πρέπει τώρα να μπει ανάχωμα στα πογκρόμ εναντίον των μεταναστών, πρέπει τώρα να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη ενάντια στην Άκρα Δεξιά, πρέπει τώρα να βάλουμε φραγμό στην περαιτέρω φαλκίδευση των κοινωνικών δικαιωμάτων και τη γιγάντωση της ανεργίας.

Τις τελευταίες ημέρες χάσαμε πολύ έδαφος, αλλά μπορούμε ακόμα να κερδίσουμε το στοίχημα.

Ομάδα Ρόζα

26/06/2009