ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ, ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Είμαστε απλά μέλη του ΣΥΝ, ενταγμένοι του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς πολιτικά δικαιώματα, αλλά και ανένταχτοι αριστεροί, που συναντηθήκαμε στο διαδίκτυο και αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και την σκέψη μας για μια παρέμβαση στα τεκταινόμενα του ΣΥΡΙΖΑ απο την σκοπιά μιας σύγχρονης αντι-συστημικής και πραγματικά ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα απο συνιστώσα και ένταξη, και στα θεσμοθετημένα όργανα των συνιστωσών και ιδιαίτερα του ΣΥΝ, αφού κατα γενική ομολογία η ιδεολογική και οργανωτική μάχη στο εσωτερικό του ΣΥΝ αποτελεί την πιο σημαντική τροχοπέδη για το βάθεμα και την διεύρυνση του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόθεσή μας δεν είναι να δημιουργήσουμε μια ακόμα τάση ή ομάδα μέσα στον ΣΥΝ ή στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε να στοιχηθούμε πίσω απο πρόσωπα ή μηχανισμούς, αλλά να συμβάλλουμε στον ιδεολογικό και πολιτικό εξοπλισμό με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα, με επιχειρήματα και συγκεκριμένες προτάσεις, όλων των συντρόφων, απλών μελών του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις μάχες που έρχονται.

1. Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ

Πεποίθησή μας είναι οτι πίσω απο τις διάφορες διαμάχες εντός κυρίως του ΣΥΝ και κατ’επέκταση και του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται η ιδεολογική και πολιτική πάλη για το στίγμα, το περιεχόμενο και τους στόχους της σύγχρονης, μη δογματικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς. Με απλά λόγια πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα, τι είναι για μας σήμερα Αριστερά και πως διαφοροποιείται απο το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα, με ποιο τρόπο συγκροτεί την σύγκρουση μαζί του και με ποιο τρόπο οργανώνει τις κοινωνικές δυνάμεις για την υπέρβασή του.

Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη αφετηρία μιας σύγχρονης Αριστεράς δεν μπορεί παρα να είναι η στόχευση για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου απο άνθρωπο, και η ανατροπή του συστήματος οργάνωσης της κοινωνίας, του καπιταλισμού, που στηρίζεται πάνω σε αυτήν την εκμετάλλευση. Σταθερή και αδιαπραγμάτευτη πυξίδα δράσης της σύγχρονης Αριστεράς αποτελούν τα πρόταγματα του αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος «Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι» και «σκέψου παγκόσμια δράσε τοπικά».

Σταθερός και αδιαπραγμάτευτος στόχος της σύγχρονης Αριστεράς είναι το χτίσιμο μιας κοινωνίας όπου ΟΛΟΙ όσοι γεννιούνται μέσα σε αυτήν, θα έχουν ίσες ευκαιρίες σε ΟΛΑ τα αγαθά που προσφέρει η φύση κι έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος πολιτισμός, μιας κοινωνίας που θα αναπτύσσεται στην βάση της αλληλεγγύης αλλά και με την όσο περισσότερο δυνατή εναρμόνιση της με τις ανάγκες των οικοσυστημάτων. Δεν μπορεί η σύγχρονη αριστερά να μην βλέπει οτι η καταστροφή του πλανήτη συμβαίνει όχι γιατί υπάρχουν κάποιες "λάθος πολιτικές" αλλά για να αυξάνονται τα κέρδη των καπιταλιστών. Ούτε είναι δυνατόν να κλείνει τα μάτια στο γεγονός οτι δεκάδες χιλιάδες παιδιά στον τρίτο κόσμο πεθαίνουν απο την έλλειψη ενός και μόνο αντιβιοτικού, την ίδια στιγμή που στην Δύση υπάρχει υπερκατανάλωση φαρμάκων. Δεν μπορεί σε αυτόν τον κόσμο να ζούν μόνο όσοι μπορούν να εξαγοράσουν την ζωή τους απο τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια, και οι υπόλοιποι να πεθαίνουν. Στόχος της Αριστεράς πρέπει να είναι η αλλαγή αυτού του κόσμου κι όχι η συντήρηση των σημερινών δομών του, με την βελτίωση απλά της "αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων" στα στενά πλαίσια του εθνικού ή ευρωπαϊκού χώρου.

Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς πως ένας τέτοιος στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την ανατροπή του καπιταλισμού, που στηρίζεται στην ανισότητα και την ιδιοποίηση απο ελάχιστους όσων ανήκουν σε όλους. Όμως είναι το ίδιο αυταπάτη να πιστεύει κανείς πως η ανατροπή του καπιταλισμού θα συμβεί ξαφνικά και ως δια μαγείας όταν οι καταπιεσμένοι θα σπάσουν τις αλυσίδες τους. Οι καταπιεσμένοι και οι κολασμένοι αυτού του κόσμου ενδιαφέρονται για μια στέγη, για ένα πιάτο φαί, για μια κάρτα εργασίας, για μια δουλίτσα απο τον βουλευτή, για μια θέση στον ήλιο, όχι για την ανατροπή του καπιταλισμού. Η εξαθλίωση είναι μηχανισμός αναπαραγωγής του καπιταλισμού, κι όχι αφετηρία ανατροπής του. Ακόμα και η εξαθλίωση των ανθρώπων στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού ήταν και η βασική αιτία για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις χώρες αυτές.

Τα κύρια καθήκοντα λοιπόν για μια σύγχρονη Αριστερά είναι πρώτον η κοινωνική αλληλεγγύη και η δυνατότητα να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν φωνή αφού βέβαια πρώτα αυτή τους ακούσει, και δεύτερον η πάλη για την δημιουργία ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ συνθηκών και θεσμών ίσης πρόσβασης απο όλους σε όλα. Όπως έλεγε ο Πουλαντζάς: Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΩΡΑ. Αυτό το δεύτερο καθήκον ξεχωρίζει και την σύγχρονη Αριστερά ΚΑΙ απο το δογματικό γραφειοκρατικό παρελθόν της ΚΑΙ απο την σοσιαλδημοκρατία. Πρακτικά σημαίνει δημιουργία και επιβολή απο τα κινήματα που η Αριστερά συμμετέχει και πρωτοστατεί, συνθηκών ίσης πρόσβασης και ευκαιριών όλων στην μόρφωση, στη δουλειά, στην πληροφορία, στην συμμετοχή στις αποφάσεις, στους ελεύθερους χώρους, στην υγεία, στην αξιοπρεπή διαβίωση, στον πολιτισμό, στην αναψυχή, στην διαμόρφωση της προσωπικότητας, στην δια βίου μάθηση. Μια τέτοια Αριστερά μπορεί να διαπαιδαγωγήσει και να διαπαιδαγωγηθεί, να εμπνεύσει και να εμπνευστεί, ωστε αύριο να διεκδικήσει με αξιώσεις και τον πολιτικό σχεδιασμό της αυτό- διεύθυνσης της κοινωνίας από όλους πρός όλους και για όλους, και την ισότιμη συμμετοχή όλων στην ιδιοποίηση της κοινωνικής παραγωγής.

Πώς όμως μια τέτοια Αριστερά μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο, όταν αυτό που θέλει για την κοινωνία, δεν το εφαρμόζει στο εσωτερικό της;

2. Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝ

Αν φιλοδοξεί ο ΣΥΝ να αποτελέσει κομμάτι ή πολύ περισσότερο τη ραχοκοκαλιά μιας τέτοιας Αριστεράς, οφείλει να προχωρήσει άμεσα σε καταστατικό συνέδριο με τα εξής προτάγματα:

1. Κατάργηση των τάσεων ως μηχανισμών και διατήρησή τους μόνο ως ιδεολογικών ρευμάτων. Κατάργηση όλων των λιστών και ποσοστόσεων στα όργανα. Αν ένα ιδεολογικό ρεύμα έχει απήχηση στο κόμμα δεν χρειάζεται λίστες και ποσοστόσεις για να εκπροσωπηθεί στα όργανα, μόνο την εμπιστοσύνη των μελών.
2. Διασφάλιση της λειτουργίας του κόμματος. Όσες οργανώσεις ή νομαρχιακές δεν λειτουργούν για διάστημα 3-6 μηνών να συγκαλούνται αυτόματα συνελεύσεις και συνδιασκέψεις απο το παραπάνω όργανο, να παύονται οι γραμματείες τους και να αντικαθίστανται με άλλες.
3. Δημοψηφίσματα για όλα τα σοβαρά ζητήματα πολιτικής αφού έχουν προηγηθεί συνελεύσεις και η ευρύτερη δυνατή διαβούλευση και συζήτηση. Τα μέλη του ΣΥΝ να συνδιαμορφώνουν τις προτάσεις κι όχι απλά να τις ψηφίζουν σαν ψηφοφόροι αστικών κομμάτων
4. Εναλλαγή σε ΟΛΑ τα όργανα. ΚΑΝΕΙΣ να μην μπορεί να εκλέγεται στο ίδιο όργανο για πάνω απο δύο θητείες, απο την γραμματεία της ΠΚ μέχρι την ΚΠΕ και το Προεδρείο. Όσες θέσεις είναι επαγγελματικές να στελεχώνονται πάλι με εναλλαγή προσώπων. Να υπάρξει μέριμνα για όσα στελέχη μας είναι για δεκαετίες επαγγελματικά, να συνταξιοδοτηθούν ή να βρούν απασχόληση στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ή στην Βουλή. Εναλλαγή ΚΑΙ στους βουλευτές ΚΑΙ στους δημοτικούς συμβούλους. Με αυτόν τον τρόπο όλα τα μέλη του κόμματος θα περάσουν απο τα όργανα και όλα τα στελέχη θα γίνουν μέλη.
5. Δημιουργία κλειστού διδικτυακού τόπου οριζόντιας δικτύωσης όπου όλες οι οργανώσεις και όλα τα όργανα του κόμματος θα υποχρεούνται να ενημερώνουν όλο το κόμμα για την δραστηριότητα και την κοινωνική δράση στον χώρο ευθύνης τους.
6. 6. Κατάργηση της θέσης του Προέδρου και αντικατάστασή της με συλλογικό Προεδρείο

3. Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ
Οι τοπικές και θεματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν παρά να αποτελούν τα ζωντανά κύτταρα της σύγχρονης Αριστεράς που περιγράψαμε παραπάνω. Κατανοώντας τις ευαισθησίες των συνιστωσών και τις φοβίες απέναντι στον ΣΥΝ, τις καλούμε να τις ξεπεράσουν, και σε συνδυασμό με την πρότασή μας για την μετατροπή του ΣΥΝ σε κόμμα μελών προτείνουμε τα εξής για τον ΣΥΡΙΖΑ:

1. Άμεση δημιουργία τοπικών και θεματικών οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ παντού όπου δεν υπάρχουν.
2. Καθιέρωση κάρτας μέλους, διπλή ένταξη για τα μέλη συνιστωσών
3. Καμμιά ποσόστωση για συνιστώσες στο τοπικό και πρωτοβάθμιο επίπεδο
4. Ποσόστωση για συνιστώσες μόνο για το πρώτο Πανελλαδικό όργανο που θα προκύψει απο την Πανελλαδική του Οκτώβρη σε ποσοστά που έχει προτείνει το 2ο κύμα με πιθανή τροποποίησή τους ύστερα απο συννενόηση.
5. Εκλογή τού πρώτου αντιπροσωπευτικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ απο ολόκληρη την συνδιάσκεψη κι όχι μόνο με προκαθορισμένες λίστες απο τις συνιστώσες. Οι συνιστώσες να έχουν πολύ περισσότερες υποψηφιότητες απο αυτές που τους αναλογούν και να ψηφίσει όλο το σώμα ποιούς επιλέγει.
6. Κατάργηση της θέσης του Προέδρου και αντικατάστασή της απο Συλλογικό Προεδρείο.
7. Το πανελλαδικό όργανο που θα προκύψει να εκλέξει και την γραμματεία και το Προεδρείο.
8. Εξασφάλιση της δημόσιας έκφρασης των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ απο συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ που θα επιλέγει ο ΣΥΡΙΖΑ κι όχι απο παράγοντες που επιλέγουν τα ίδια τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτοί μπορεί να εκφράζουν τον εαυτό τους αλλά όχι τον ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι σαφές πως χρειάζεται μια μεταβατική περίοδος για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν κατανοούμε τα φοβικά σύνδρομα για την μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα. Ας κάνουμε τώρα το πρώτο βήμα κι ας αφήσουμε την ζωή να δείξει αν αυτό θα είναι μια αναγκαιότητα σε 2 ή 3 χρόνια. Ας μην χρησιμοποιούμε σαν φόβητρο κάτι που μπορεί ή μπορεί να μη γίνει μεθαύριο (την κομματική συγκρότηση), για κάτι που έπρεπε ήδη να έχει γίνει απο χτές (την κινηματική-οργανωτική συγκρότηση). Αυτό που προέχει σήμερα είναι η εξασφάλιση της ισότιμης συμμετοχής και συστράτευσης όλων των δυνάμεων του κοινωνικού και πολιτικού ΣΥΡΙΖΑ στον σχεδιασμό και την παραγωγή της πολιτικής του και της δράσης του.

Τα οργανωτικά ζητήματα θα λύνονται και στην πορεία, στο βαθμό που οι τοπικές και θεματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα συνδέονται με τα κινήματα που αναπτύσσονται σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο και θα πρωτοστατούν στους αγώνες για την ποιότητα ζωής, την εργασία, την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ίσως με μια τέτοια εξέλιξη κάποιοι να χάσουν τα κομματικά τους κεκτημένα. Αλλά όλοι εμείς οι υπόλοιποι θα ανακτήσουμε την περηφάνεια και την αξιοπρέπεια να λεγόμαστε αριστεροί, και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά θα αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τις κοινωνικές δυνάμεις, που συνθλίβονται απο την λαίλαπα του νεο-φιλελευθερισμού και της κρίσης που αυτός δημιούργησε, δίνοντάς τους αισιοδοξία και πολιτική διέξοδο.

Για την Πρωτοβουλία για μια Αντι-Συστημική Αριστερά:

Δημήτρης Κωφίδης, Μηχανικός Τ.Ε., μέλος ΣΥΝ Αμαρουσίου
Αχιλλέας Παναγούλης, Δημοσιογράφος, μέλος ΚΟΕ Ζωγράφου
Σύλλα Παπαγιανοπούλου, Επαγγελματίας του Τουρισμού, Ανένταχτη Αριστερή, Ηράκλειο Κρήτης
Κώστας Λεγάκης, Γραφίστας, Ανένταχτος ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Ψυχικό
Γιάννης Χατζηχρήστος, Σύμβουλος Ανάπτυξης Μονάδων Υγείας, μέλος Γραμματείας ΣΥΝ Π. Φαλήρου, Συντονιστής ΣΥΡΙΖΑ Π. Φαλήρου
Γιάννης Κυριακάκης, Ανθρωπολόγος, μέλος ΣΥΝ Εξαρχείων
Κώστας Χιωτέλης, Άνεργος, Ανένταχτος Αριστερός, Ηράκλειο Κρήτης.