O πολιτικός αυνανισμός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ...

Παρακολουθώντας τον δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το πρώτο που διαπιστώνει κάποιος είναι ότι αναφέρεται σε μια άλλη χώρα, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας σοσιαλιστικής αλλαγής και το ζητούμενο είναι η περιφρούρηση των επαναστατικών κατακτήσεων του κινήματος από τους ρεφορμιστές και τους οπορτουνιστές...

Ακραίοι οπαδοί της θεωρίας του “ώριμου φρούτου” έχουν αποφανθεί πως έτσι κι αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάβει την εξουσία, αφού ο καπιταλισμός είναι σε βαθιά κρίση και όπου νάνε καταρρέει. Γιαυτό έχουν αναδείξει ως κύριο μέλημά τους τον πόλεμο ενάντια στον ρεφορμισμό. Έβγαλαν λοιπόν τα επαναστατικά τους σπαθιά οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σφάζονται μεταξύ τους για τον ...ΣΥΡΙΖΑ! Πρωτοπόροι σε αυτόν τον αγώνα, ξεπέρασαν με τις πολιτικές τους πρακτικές ακόμα και τις πιο εσωστρεφείς συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες έχουν τάξει στον εαυτό τους να τον "ριζοσπαστικοποιήσουν", δηλαδή να τον κάνουν σαν τα μούτρα τους...

Υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που έχουν συμφέρον στην έξοδο από το Ευρώ;

Φαίνεται πως έστω και καθυστερημένα ένα κομμάτι του χώρου της Αριστεράς που θεωρεί ότι η έξοδος από το ευρώ και την ΟΝΕ  είναι η κόκκινη γραμμή για την πολιτική του παρέμβαση και την διαμόρφωση των μετωπικών πρωτοβουλιών, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι το ευρώ και η ΕΕ στην σημερινή συγκυρία δεν είναι ούτε “μονόδρομος”, ούτε “φετίχ” για μερίδες του κεφαλαίου και της αστικής τάξης. Για την ιστορία επισημαίνουμε ότι από τον χώρο της Ανταρσύα, ένας από τους πρώτους οι οποίοι  ο είχαν διατυπώσει ανάλογες θέσεις ήταν ο Σ. Μαρκέτος:

(19 Δεκεμβρίου 2011)

Τότε, αρκετοί σύντροφοί του στην Ανταρσύα τον λοιδωρούσαν. Πρόσφατα, ο Σπ. Κοντομάρης στο κείμενό του “Υπάρχουν μερίδες του κεφαλαίου που έχουν συμφέρον στην έξοδο από το Ευρώ” μεταξύ άλλων γράφει:

“τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών...”

(Διαβάζοντας τα “ευαγγέλια” του Ριζοσπάστη της Τρίτης 23 Απρίλη 2013)

(πορεία προς το μαυσωλείο του Λένιν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, την 143η επέτειο από τη γέννησή του. Φωτογραφία: Misha Japaridze)

Στην Σελίδα 5 διαβάζουμε:

Ανήμερα της μαύρης επετείου κήρυξης της χούντας η «Ελευθεροτυπία» επέλεξε να προβάλει πρωτοσέλιδα δημοσκόπηση, όπου το 30% των ερωτηθέντων φέρεται να θεωρεί πως «στη δικτατορία ήταν καλύτερα τα πράγματα από ό,τι σήμερα». Στοιχείο που, ανεξάρτητα από το πόσο αξιόπιστο μπορεί να είναι, διαμορφώνει αντικειμενικά συνείδηση τέτοια που να «καλλωπίζει» το προφίλ της χούντας.

Όμως στον“ριζοσπάστη” της ίδιας μέρας υπάρχει και μια εντελώς διαφορετική στάση απέναντι στις δημοσκοπήσεις: Ούτε η αξιοπιστία τους, ούτε και η χρησιμότητά τους αμφισβητείται όταν “καλλωπίζουν” το προφίλ του Λένιν! Στην σελίδα 24 διαβάζουμε:

Η σιωπή των καφενείων

Αναδημοσίευση από το «Θάρρος» της Μεσσηνίας 

Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι αγρότες δεν είναι ίδιοι. Έχω συνομιλήσει και συσχετιστεί με ανθρώπους της υπαίθρου στη Μεσσηνία που φέρονται στους μετανάστες με υποδειγματικό τρόπο.

Όμως, η «Μανωλάδα» δεν είναι «χθεσινή», είναι παλιά ιστορία. Βρίσκεται και στη Μεσσηνία. Βρίσκεται στη σιωπή των καφενείων ή σε κάποια κυνικά σχόλια που ενίοτε τη σπάνε. Αστεία, χάχανα και πειράγματα.

Κι όταν καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός, αυτά που συνέβαιναν πριν, ίδια κι απαράλλαχτα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Μάλιστα, κάποια θα εξελίσσονται προς το χειρότερο.

Η κάθε «Μανωλάδα» θα παραμείνει πρόβλημα, διότι παράγει φράγκα για όσους δε θεωρούν πρόβλημα τον ξεπεσμό της κοινωνίας σε ζούγκλα. Αρχαιότατος ο νόμος του ισχυρότερου…
Α.Π.

Ο επίσκοπος του Περισσού...

“Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ είναι η πιο πλατιά πολιτική που ενώνει τις λαϊκές δυνάμεις.”

Δ. Κουστούμας (22-4-2014)

Τελετή ενθρόνησης του πάπα θύμησε η σημερινή συγκέντρωση του ΚΚΕ με την πρώτη δημόσια εμφάνιση του νέου Γραμματέα του. Το ευαγγέλιο που εκφώνησε ήταν γνωστό εκ των προτέρων, όπως είναι εξάλλου και ο λόγος του Θεού. Σήκωσε ψηλά το λάβαρο της ορθοδοξίας ενάντια στους αιρετικούς από τους οποίους κινδυνεύει το εκκλησίασμα. Οι πιστοί τήρησαν με ευλάβεια  το τελετουργικό, όμως η αμηχανία ήταν παρούσα και ο ενθουσιασμός απουσίαζε...

Το καλοκαίρι τα σπουδαία

Παγκόσμιο κοινωνικό φόρουμ

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"

Ίσως ο ηγέτης του κόμματος της αντιπολίτευσης κατά του ευρώ στην Αγγλία,του UKIP, ο Nigel Farrage, να υπερέβαλε όταν έλεγε σήμερα, 17 Απριλίου, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: "Βγάλτε τα χρήματα σας έξω από την ΕΕ τώρα, πριν έρθουν και σας τα πάρουν ..." Μπορεί να  έχουμε ακόμη λίγους μήνες πριν αυτό γίνει (ο Farrage δεν είναι πολιτικός καριέρας, υπήρξε κερδοσκόπος και επενδυτής στο Σίτι, εβγαλε πολλά χρήματα σε νεαρή ηλικία με αυτό το τρόπο και γνωρίζει τις αγορές σε αντίθεση με τους Barroso, Ολάντ, Μόντι, Μέρκελ ...)

Σήμερα, η γερμανική χρηματιστηριακή αγορά καταποντίστηκε μετά την ανακοίνωση των στοιχείων που έδειχναν κατάρρευση κατά 17% στις πωλήσεις αυτοκινήτων στη Γερμανία  και ο επικεφαλής της Bundesbank ανακοίνωσε ότι θα μειώσει τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια, τα οποία σήμερα στην Ευρώπη είναι 1%. Ανέφερε επίσης ότι "η κρίση χρέους θα κρατήσει άλλα δέκαχρόνια." Χωρίς κανείς να του το ζητήσει, κάνει όπως η Λαγκάρντ (η επικεφαλής του ΔΝΤ) που δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι οι τράπεζες εξακολουθούν να έχουν σοβαρά προβλήματα.

«ΣΧΕΔΙΟ Β΄»: Πρόταση εναλλακτικής διαχείρισης ή ανατροπής;

Αναδημοσίευση από το "ΠΡΙΝ"

του Παναγιώτη Φραντζή

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Αλέκο Αλαβάνο ότι δεν διαθέτει καλή αίσθηση του πολιτικού timing. Στον απόηχο των συμφωνιών για την Κύπρο, με τις δημοσκοπήσεις να καταγράφουν ραγδαία άνοδο της λαϊκής αποδοκιμασίας προς την ΕΕ, με έντονο αντιγερμανισμό παράλληλα με δυσπιστία προς την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αυτός που σήκωσε το γάντι ανακοινώνοντας το πέρασμα σε μια νέα πολιτική εκστρατεία. «Έξοδο από το ευρώ, με Σχέδιο Β΄» δήλωσε ευθαρσώς, αποσπώντας την προσοχή εχθρών και φίλων.

Στις δέκα θέσεις που συνόδευσαν την ανακοίνωση του νέου πολιτικού σχηματισμού αναφέρεται ότι η έξοδος από το ευρώ «είναι κρίκος σε μια σειρά μετασχηματισμών, αριστερού προσανατολισμού, που απευθύνονται όμως σε όλους τους πολίτες». Η γλώσσα του κειμένου είναι καθησυχαστική, έχοντας σκοπό να προσελκύσει στρώματα που δείχνουν δυσπιστία απέναντι στην Αριστερά. Είναι μία γλώσσα επικοινωνίας που επιχειρεί να κατευνάσει την επίγνωση ότι στην οριακή καμπή προς την οποία οδεύουμε δεν υπάρχουν συναινετικές, ομαλές λύσεις.

10-14 Ιουλίου το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Αναδημοσίευση από το beta.avgi.gr

Την ανάγκη δημοκρατικής διεξόδου από την κρίση μέσω της προκήρυξης εκλογών και της ανάδειξης αριστερής κυβέρνησης, υπογραμμίζει η Κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην απόφαση που ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία, πριν λίγο. Η απόφαση επισημαίνει πως αυτή είναι η μόνη δημιουργική λύση που μπορεί να δοθεί στις παρούσες συνθήκες ενώ αποσαφηνίζει πως το νόμισμα δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. "Η έξοδος από το ευρώ δεν είναι επιλογή μας" αναφέρεται χαρακτηριστικά, διευκρινίζεται ωστόσο, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο. Ο ΣΥΡΙΖΑ επαναβεβαίωσε ακόμα τη στρατηγική επιλογή της συγκρότησης κυβέρνησης η οποία θα αποτελείται από δυνάμεις που εκτείνονται από την αριστερή Σοσιαλδημοκρατία ως το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ενώ όρισε ως ημερομηνία διεξαγωγής του συνεδρίου τις 10-14 Ιουλίου.

Αξίζει να σημειωθεί πως με μεγάλη πλειοψηφία καταψηφίστηκαν δυο από τις τρεις τροπολογίες της αριστερής πλατφόρμας που αφορούσαν στην πολιτική των συμμαχιών και το ευρώ, ενώ η τρίτη αποσύρθηκε χωρίς να μπει σε ψηφοφορία. Η ΚΕ υιοθέτησε ακόμα δυο ψηφίσματα:

Το “καρπούζι” έσκασε!

Στον Κυριακάτικο “ριζοσπάστη” δημοσιεύεται το άρθρο “Και με τη βούλα!” της Λ. Κανέλλη, γραμμένο κατά το πρότυπο της “αποκάλυψης” του ευαγγελιστή Ιωάννη. Το μήνυμα που πήραμε από το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ είναι ότι το καρπούζι παραωρίμασε και ...έσκασε! Αποκάλυψε βέβαια το “κόκκινο χρώμα” του, αλλά έχασε την αξιά χρήσης του. Αν έχει την “βούλα” ή όχι, λίγο μετράει. Το χωράφι είναι αυτό που αξίζει, αυτό που μπορεί να δώσει νέα ζωή στους σπόρους των καρπουζιών που έχουν σκάσει. Γι αυτό καλά κάνουν αυτοί που ανησυχούν για την “τύχη του χωραφιού”...

Και με τη βούλα!

Της Λ. Κανέλλη

Οποιος έχει κοιμηθεί ή έστω πολλήν ώρα καθίσει να στοχαστεί σε χωράφι με καρπούζια, νύχτα ζεστού καλοκαιριού κάτω από μεσογειακό ουρανό - κι όχι θερμοκήπιο πολυεθνικής όπου γίνονται πειράματα για τετράγωνα καρπούζια, προς εξοικονόμηση χώρου συσκευασίας και φθηνότερη μεταφορά - έχει ακούσει άλλα τύμπανα... Εκείνο το ζουμερό μεγάλωμα της τρωγούμενης σάρκας που χτυπάει καθώς ωριμάζει ο καρπός, διογκώνεται η μάζα της και διατείνεται ο φλοιός, ως τον τελικό όγκο, παράγει έναν αρμονικό και συνάμα ακανόνιστο ρυθμό.

Μπορείς να παίξεις μαντεύοντας που θ' ακουστεί το κρακ μες το χωράφι ώσπου να ξημερώσει, αλλά και ν' ακουμπήσεις τ' αυτί σου σ' ένα καρπούζι και να περιμένεις χωρίς όλην τη νύχτα να τ' ακούσεις να μεγαλώνει. Θα σου μιλήσει την επόμενη μόνο αν είσαι 'κεί. Στο χωράφι.

ΚΚΕ: Καληνύχτα Χαρίλαε, καλημέρα σύντροφε Κουτσούμπα

Αναδημοσίευση από το "mao.gr"

Με μια επιτηδευμένη λιτότητα ανάλογη των αποταμιεύσεων των 40 ευρώ της Αλέκα Παπαρήγα στην τράπεζα η είδηση αλλαγής φρουράς στο κόμμα μετά από 22 χρόνια… μόλις που χώρεσε στην πολύ λιτή ανακοίνωση με τίτλο «ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19^ου Συνεδρίου του ΚΚΕ».

Αναλυτικά:

«Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ με την εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής, η οποία στην πρώτη της συνεδρίαση εξέλεξε Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ τον Δημήτρη Κουτσούμπα».


Το μήνυμα σαφές. Αλλάξαμε γραμματέα αλλά το πρόσωπο δεν έχει καμία σημασία. Απλά πρέπει να εξυπηρετεί τη νέα πολιτική γραμμή. Η ιστορία του κομμουνιστικού κόμματος ωστόσο δεν συμφωνεί ακριβώς με αυτή την προσποιητή υποβάθμιση του καθοριστικού ρόλου των προσώπων. “Τα άλλα κόμματα στοιχίζονται γύρω από πρόσωπα με βάση την τηλεοπτική εικόνα και το σταρ σίστεμ” είχε επισημάνει σε προσυνεδριακή εκδήλωση ο Δ. Κουτσούμπας. Το ΚΚΕ σαφέστατα  δεν φοβάται να βάλει έναν “γραφειοκράτη” στο τιμόνι και να αγνοήσει πιο επικοινωνιακές επιλογές, το ερώτημα είναι πιο είναι το κύριο κριτήριο για την επιλογή του ηγέτη.

Ένας “αμερικάνος” απαντάει στο “ΠΑΜΕ” και όχι μόνο..

Στη χώρα μας δυο αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα στο χώρο της εργασίας, η “ΒΙΟΜΕ” και η “Η εφημερίδα των Συντακτών” είναι τα υποδείγματα που αναδεικνύουν τις πραγματικές στρατηγηκές διαφορές στο χώρο της Αριστεράς για το πως αντιλαμβάνεται τον δρόμο για τον Σοσιαλισμό. Η Αριστερά που φαντασιώνεται τον σοσιαλισμό ως μετατροπή του έθνους – κράτους στο κόμμα – κράτος, αδιαφορεί ή εναντιώνεται και καταγγέλλει. Ένα στέλεχος του ΚΚΕ, το οποίο εκφέρει τον επίσημο λόγο αυτής της Αριστεράς δηλώνει:


Σαν απάντηση σε αυτές τις αντιλήψεις, δημοσιεύουμε το 2ο απόσπασμα (ιδιαίτερα από το σημείο 3m55s), το οποίο σας είχαμε υποσχεθεί από την παράσταση "Stand-Up Economy/ ο οικοΝομολόγος" του Νίκου Αρβανίτη :

(το 1ο απόσπασμα είναι εδώ “Το ΟΡΕΓΚΟΝ...”)

To Athens Indymedia και ο 98fm βρίσκονται υπό καταστολή

(κλικ στην εικόνα

για το προσωρινό site)

Από την Διαχειριστική Ομάδα του Athens.Indymedia.org

Η καταστολή δεν θα περάσει!

Τρία από τα μέσα αντιπληροφόρησης του ανταγωνιστικού κινήματος, το athens.indymedia.org, ο 98FM και το Ράδιο Ένταση από το μεσημέρι της Πέμπτης 11 Απρίλη δέχτηκαν την κρατική καταστολή.
Διακόπηκε η παροχή internet, μετά από εισαγγελικές πιέσεις.
Σε μια περίοδο που μια ολόκληρη κοινωνία δυσκολεύεται ακόμα και να ανασάνει από την οικονομική, πολιτική και κοινωνική καταστολή, οι μικρές ή μεγάλες τοπικές αντιστάσεις, οι μικροί ή μεγάλοι εργατικοί αγώνες, είναι αναζωογονητικοί και ελπιδοφόροι, και είναι αυτοί που μεταδίδουν την σπίθα της επανάστασης, που εμπνέουν και σπέρνουν τις ανατρεπτικές και ριζοσπαστικές ιδέες για να γκρεμίσουμε μια και καλή τον κόσμο της εκμετάλλευσης…
Ακριβώς αυτή τη στιγμή και ακριβώς επειδή οι πραγματικοί τρομοκράτες τρομοκρατούνται από τις κοινωνικές αντιστάσεις, η εξουσία επιχειρεί να επιβάλλει τον επικοινωνιακό σκοταδισμό των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Το ΚΚΕ αλλάζει γραμμή!...

Η «πολιτική γραμμή» σε αντιδημοκρατικούς κομματικούς μηχανισμούς διαμορφώνεται από τα κομματικά ιερατεία και όχι στα κομματικά συνέδρια. Ο προσυνεδριακός διάλογος για το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ ο οποίος ολοκληρώθηκε πρόσφατα, ήταν μια κομματική διαδικασία η οποία αποβλέπει σε επικοινωνιακές ανάγκες: Να καταγράψει ότι υπάρχει πράγματι «διάλογος», ότι η «βάση» του κόμματος συμμετέχει στην διαμόρφωση της γραμμής αλλά ταυτόχρονα να περιφρουρήσει την «ενότητα» του κομματικού μηχανισμού κάτω από αυτό το δημοκρατικό προσωπείο. 

Όποιος έχει παρακολουθήσει την ιστορία των τριτοδιεθνιστικών κομμουνιστικών κομμάτων γνωρίζει ότι οι μεγάλες αλλαγές στην «γραμμή» δεν γίνονται στα συνέδρια, αλλά πριν ή μετά απ’ αυτά. Τα κομματικά συνέδρια επικυρώνουν απλά αυτές τις αλλαγές: Η επικύρωση δεν αφορά κυρίως σε αλλαγές των λεκτικών διατυπώσεων στα κείμενα των «θέσεων» και των «προγραμμάτων», αλλά στις αλλαγές των προσώπων και κυρίως του «Γραμματέα».

Η κομμουνιστική παράδοση μας λέει ότι όταν αλλάζει ο «Γραμματέας», αλλάζει και η «γραμμή». Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα κομμουνιστικά κόμματα, αλλά και στα αστικά. Αφορά στο γεγονός ότι η «γραμμή» παράγεται πίσω από τις κουρτίνες. Δεν είναι μια ανοικτή και δημόσια διαδικασία. Σε κλειστά γραφεία καθορίζονται οι πραγματικοί «στόχοι» και οι «προτεραιότητες», διαμορφώνονται οι «ταχτικές» και ακολούθως προσδιορίζεται ο «δημόσιος λόγος», ο οποίος υπηρετεί τις επικοινωνιακές -προπαγανδιστικές ανάγκες. Η εκφορά του δημόσιου λόγου λοιπόν είναι ένα επιμέρους στοιχείο της πολιτικής πρακτικής, το οποίο ενδεικτικά και μόνον είναι χρήσιμο για την εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς τους πραγματικούς «πολιτικούς σχεδιασμούς» των επιτελείων.

Μια εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη, το 1995, άνοιξε τον δρόμο στη Χρυσή Αυγή...

Ο Γιάννης Πρετεντέρης υποδέχεται
τον Μιχαλολιάκο στο στούντιο
του ΑΝΤ1 τον Μάιο του 1995,
υπό το βλέμμα του Πλεύρη.
Ηταν η αρχή.

Δεν είναι ο Γιώργος Τράγκας ο πρώτος δημοσιογράφος που προσέφερε τόσο απλόχερα τον τηλεοπτικό του χώρο για την προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής, καλώντας τέσσερα στελέχη της ναζιστικής οργάνωσης στο στούντιο του ΣΚΑΪ.

Τα πρωτεία στην πρόκληση ανήκουν στον Γιάννη Πρετεντέρη, τον ίδιο που φρόντισε από τη δική του στήλη στο «Βήμα» να εξισώσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή, μέσω της άθλιας ειρωνείας περί «Ζωής Κασιδιάρη». 

Ο κ. Πρετεντέρης είχε προλάβει πριν από 18 χρόνια να παρουσιάσει τον Μιχαλολιάκο και τους υποτακτικούς του σε μια επεισοδιακή εκπομπή που σφράγισε τη νεότευκτη τότε ιδιωτική τηλεόραση.

Ηταν Μάιος του 1995 και συμπληρώνονταν πενήντα χρόνια από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γιάννης Πρετεντέρης επέλεξε να γιορτάσει την ιστορική επέτειο παρέα με τον Μιχαλολιάκο, τον Πλεύρη, και αρκετούς ομοϊδεάτες τους. Η εκπομπή «Τέλος Εποχής» του ΑΝΤ1, την οποία παρουσίαζε, είχε θέμα τον «φασισμό όχι ως ιστορία, τον φασισμό ως επικαιρότητα», ενώ προσκεκλημένοι ήταν και ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Χρήστος Γιανναράς, και ο Ελληνας Εβραίος Σαμ Νεχαμά, ο οποίος επέζησε από τα στρατόπεδα του Αουσβιτς Μπίρκεναου και του Μπούχενβαλντ.

(από το κείμενο του ιού: Οι ναζιστές ως τηλεαστέρες, στην "Εφημερίδα των συντακτών")

Η Ιερισσός ...οχυρώνεται απέναντι στην κρατική τρομοκρατία!

- H μητέρα του ενός προσαχθέντα δήλωσε πως "ο εμφύλιος ξεκινάει από τη Χαλκιδική".

η 1η τηλεοπτική συνέντευξη του επόμενου ...πρωθυπουργού

Ολόκληρη η συνέντευξη (χωρίς διαφημίσεις) του Α. Τσίπρα (1h,25') στην εκπομπή του Α. Παπαχελά στον ΣΚΑΙ.

Το ΟΡΕΓΚΟΝ...

Απέναντι στα θέατρα και τα αμφιθέατρα που συνήθως οργανώνουν οι μηχανισμοί της Αριστεράς για να εκφωνήσουν την “γραμμή” τους, μια πραγματική θεατρική παράσταση έρχεται να ανατρέψει το παγιωμένο σκηνικό εκφοράς πολιτικού λόγου.

Ένας ηθοποιός, που ο ίδιος συνθέτει, σκηνοθετεί και ερμηνεύει, δεν καταργεί μόνο τον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας στο θέατρο, αλλά και στην πολιτική. Πρόκειται για μια παράσταση, μέσα στην οποία αντιστρέφεται πραγματικά και όχι εικονικά το επάγγελμα του ηθοποιού και του πολιτικού. Το ποιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της αντιστροφής είναι ότι αυτή δεν πραγματώνεται μέσω της τέχνης του θεάτρου, αλλά με την τέχνη της πολιτικής: Ο Νίκος Αρβανίτης, απευθύνεται στο κοινό περισσότερο με πολιτικούς όρους από θεατρικούς, συγκριτικά με αυτό που συνήθως συμβαίνει στις ανάλογες παραστάσεις των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς, ενώ το θέαμα από   καλλιτεχνικής πλευράς είναι εξαιρετικό.

Οι “καμμένοι” του ...ΣΥΡΙΖΑ

Αν πιστεύαμε την δήλωση της Α. Παπαρήγα ότι “Οι επαναστάτες δυστυχώς γίνονται και οπορτουνιστές, το αντίθετο όμως δεν γίνεται.” δεν θα στηρίζαμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς πιστεύουμε πως ο κόσμος αλλάζει, και μαζί του αλλάζουν και τα πολιτικά υποκείμενα. Το ποίος είναι επαναστάτης και ποιός είναι οπορτουνιστής κρίνεται εκ των υστέρων, από την πολιτική του πρακτική και όχι από το “επαναστατικό” DNA του...

...του κάθε "Καμμένου"

Όμως η πρακτική του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΝασπισμού, αποτελεί την εξαίρεση που έρχεταινα επαληθεύσει αυτή την δήλωση της Παπαρήγα στο δεύτερο σκέλος της. Οι πρώην υπολοχαγοί του Λ. Κύρκου και του Ν. Κωνσταντόπουλου, αν και έγιναν όψιμοι “λενινιστές”, δεν εγκατέλειψαν τον οπορτουνισμό τους. Έναν οπορτουνισμό, ο οποίος είναι αποτέλεσμα πολιτικού εταιροκαθορισμού. Η πολιτική τους διαφωνία δεν είναι πραγματική αλλά μια τακτική μεθόδευση που αποβλέπει αλλού: Ως “κόμμα μέσα στο κόμμα”, το Αριστερό Ρεύμα ενδιαφέρεται  για το πως θα καταλάβει τα ...ανάκτορα της Κουμουνδούρου (με “ιμπεριαλιστικές” διαθέσεις μάλιστα, αφού  η κατάκτηση  της εξουσίας δεν αφορά στον ΣΥΝ, αλλά ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ) .

Όλη η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα (video)

Ολόκληρο το βίντεο της σημερινής συνέντευξης (με τις ερωτο-απαντήσεις)

Ολόκληρη η αρχική τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα:

Θα ήθελα να ξεκινήσω τη σημερινή συνέντευξη με μια κατηγορηματική προειδοποίηση: Βιάστηκαν, τις τελευταίες μέρες, οι πολλαπλασιαστές της υποταγής στη χώρα μας, να αποδώσουν την ήττα της Κύπρου στο ΟΧΙ του λαού της. Βιάστηκαν και οι τρεις ιεράρχες που ελέω Μέρκελ κυβερνούν τη χώρα να ψάλλουν το προπαγανδιστικό απολυτίκιο του ΝΑΙ. Βιάστηκαν γιατί η ιστορία αυτή δεν τελείωσε. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας.

Για το “Άπληστον κέρδος”...

Αναδημοσίευση από "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ"

Μετά την προβολή της ταινίας «Άπληστον κέρδος», ήταν πολύ φυσικό να θέλουμε να κάνουμε μια συζήτηση με το δημιουργό της, όχι μόνο για την ταινία, αλλά και για τα πολιτικά θέματα που η κινηματογραφική αφήγηση επισύρει. Με το Γιάννη Καρυπίδη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, από τον «Παππού», την ταινία μικρού μήκους που είχε κάνει. Από τότε βούτηξε όλο και περισσότερο στον πολιτικό κινηματογράφο, έδρασε πολιτικά και έβαλε μέσα στη ζωή του την κινηματογραφική τέχνη. Αυτή η βιωματική διαδικασία φαίνεται σε αυτή την τελευταία του ταινία. Το θέμα, εκτός αυτών είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, σε όλη την Ελλάδα, τους τελευταίους μήνες. Η συζήτηση που κάναμε, είναι αυτονόητο, έχει έντονο και φορτισμένο πολιτικό χαρακτήρα.

Πως και για ποιο λόγο αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό το θέμα;

Αυτή, δεν είναι η πρώτη ταινία που κάναμε για αυτό το θέμα. Υπάρχει και η ταινία, «Της γης το χρυσάφι», μπορείς να τη βρεις στο youtube, υπάρχει μια βερσίον 90΄ και μια 36΄. Αυτή έγινε πριν δέκα χρόνια. Τυχαία έγινε, δηλαδή τυχαία ενεπλάκην. Είμαι από την περιοχή, έλειπα, πήγα για μια άλλη δουλειά εκεί, βρήκα ένα παιδικό φίλο. Του λέω: «Τι παίζει εδώ;», μου λέει «Είμαστε σε ύφεση τώρα. Αλλά έχουμε σκληρό αγώνα και θα τον έχουμε για 100 χρόνια με τους χρυσοθήρες». Μου εξήγησε τι γίνεται, στήθηκε η παραγωγή, σε δύο χρόνια έγινε. Αυτό το κίνημα στη Θράκη πρωτοστήθηκε. Τα μεταλλεία έπεφταν σε χωριά που ήταν και τουρκόφωνα, άρα για να τους απευθυνθείς θα έπρεπε να τους μιλήσεις στη γλώσσα τους. Επίσης είναι άνθρωποι που, ειδικά στους τουρκόφωνους, σε μεγάλη ηλικία, είναι αγράμματοι, δεν μπορούν να διαβάσουν, οπότε δεν έχει νόημα να τους βάλεις και υπότιτλους. Άρα αυτή η ταινία γυρίστηκε σε δύο γλώσσες, παίχτηκε παντού στα χωριά της περιοχής, ήταν η πρώτη φορά που έβγαινε λίγο προς τα έξω, εκτός της περιοχής, το θέμα του χρυσού. Ήμουν από το μέρος, εκεί όπου είναι ορυχείο από μικρά παιδιά παίζαμε. Κόλλησα και εγώ το μικρόβιο. Είπαμε ότι θα είχαμε το μεταλλείο για 100 χρόνια, ο πόλεμος θα ήταν κατά συνέπεια για 100 χρόνια, γιατί τέτοια ήταν η σύμβαση. Ήταν αναγκαίο για το κίνημα να βγει μια δεύτερη εκδοχή της ταινίας για το τι συμβαίνει εδώ και έγινε το «Άπληστο κέρδος».

η συνέχεια [Εδώ]

Αν ζούσε σήμερα ο Λένιν θα αποκήρυσσε το ΚΚΕ...

Το ποιό σημαντικό πράγμα που θα πρέπει να κρατήσουμε από τον Λένιν, είναι η πολιτική πρακτική της “συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης”. Πρακτική, η οποία βάζει την Πολιτική πάνω από την Θεωρία. Αυτή την σχέση την είχε περιγράψει με την διάκριση πως η Πολιτική δεν είναι «επιστήμη», αλλά «τέχνη». Μέσω αυτής της σχέσης εισάγεται η ταξική πάλη στην θεωρία και μετατρέπεται από ιδεολογία σε εργαλείο αλλαγής της κοινωνικής πραγματικότητας. Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση κυριάρχησε στο κομμουνιστικό κίνημα η αντιστροφή αυτής της σχέσης: Η Θεωρία τέθηκε πάνω από την Πολιτική, αποκόπηκε από την ταξική πάλη και μετατράπηκε σε ιδεολογικό “δόγμα”, ανάλογο με την “αγία γραφή” των χριστιανών.