Άλλα τα αυτιά του λαγού και άλλα της …κουκουβάγιας!

Οι αναγνώστες της ΑΥΓΗΣ, όπως φαίνεται από την στατιστική ανάλυση που δημοσιεύει καθημερινά η εφημερίδα στην ηλεκτρονική της σελίδα ενδιαφέρονται πάνω απ’ όλα για τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ λιγότερο για τον ΣΥΝ και ακόμα λιγότερο για την …υγεία τους.

Ίσως γι αυτό να μην έδωσαν προσοχή στην είδηση που δημοσιεύει η εφημερίδα την Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009 για το τι είπε ο Ν. Κωνσταντόπουλος στο κανάλι 11. Τελικά ο τέως , απ’ ότι φαίνεται, έχει αναδειχθεί στον κρίσιμο παράγοντα για τις εξελίξεις στον ΣΥΝ.

Ο μεν κομματικός τύπος (ΑΥΓΗ: Ανήσυχος για τη φυσιογνωμία του ΣΥΝ) θεωρεί ότι ο πρώην πρόεδρος του κόμματος εξέφρασε, «Την έντονη ανησυχία του για την πορεία του ΣΥΝ αφήνοντας εκ νέου αιχμές για τον Αλέκο Αλαβάνο», αλλά «εξέφρασε επίσης και πάλι τη στήριξή του στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα»

Ο δε αστικός τύπος (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Κωνσταντόπουλος κατά «νεοαρχηγισμών» στον ΣΥΝ) θεωρεί ότι ο πρώην εξέφρασε «Βολές εναντίον Αλαβάνου και δευτερευόντως εναντίον Τσίπρα και ταυτόχρονα εξέφρασε την ανησυχία του ότι ο Συνασπισμός κινδυνεύει να χάσει τα χαρακτηριστικά του κόμματος της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς»

Εξ αυτών προκύπτει το ερώτημα: ποιός βρίσκεται πιο κοντά στην …σκέψη Ν. Κωνσταντόπουλου, ο κομματικός ή ο αστικός τύπος;

Mετά απ’ όλα αυτά, αν έχετε μελαγχολήσει ντάλα καλοκαίρι με την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ένα κείμενο για να τονώσει την αισιοδοξία σας. Είναι ένα κείμενο που υποστηρίζει ότι θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από την τελευταία πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από αυτή την ανάλυση, το πρώτο πράγμα που ζητάει είναι: Να σταματήσει τώρα ο παραλογισμός της σύγκρουσης των «δύο προέδρων»!

Μην πάει το μυαλό σας στο αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ, επειδή θεωρεί ότι και από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ικανοποιημένοι θα έπρεπε να είμαστε, αλλά δυστυχώς το ...διαχειριστήκαμε λάθος. Ειδικά δε αν δεν υπήρχαν και αυτές οι παραιτήσεις του Αλαβάνου, τώρα θα κάναμε ευχαριστημένοι τα μπάνια μας και θα κοροϊδεύαμε τους ιταλούς συντρόφους που δεν κατάφεραν να βγάλουν ούτε ένα ευρωβουλευτή…

Συλλογικότητα και αγώνας

H πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ απεικόνισε με ακρίβεια την αντιφατική κατάσταση που βρισκόμαστε: διάχυτη αμηχανία και απογοήτευση, ακραία υπεκφυγή και παντελής έλλειψη αυτοκριτικής από τους «δυο πρόεδρους» και παράλληλα μεγάλη συσπείρωση και επιμονή -της μεγάλης πλειονότητας των συνασπισμιτών συμπεριλαμβανομένης-, αγωνιστική συντροφική κριτική και πολλές προωθητικές προτάσεις, τόσο για την πολιτική αντεπίθεση όσο και για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Είμαστε ικανοποιημένοι από την πανελλαδική σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ και νομίζουμε ότι σε αυτό έπαιξε ρόλο και η -για πρώτη φορά- σχεδιασμένη και συστηματική πίεση πολλών συνιστωσών, τάσεων και ανένταχτων, με χαρακτηριστικότερο σημείο την «πρόταση των 30» για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Επρόκειτο για μια παρέμβαση ουδόλως πολωτική ή αντισυνασπισμιακή, απολύτως οριοθετημένη από όσους θεωρούν ίο ΣΥΡΙΖΑ όχημα πίεσης στο Συνασπισμό ή "λευκή επιταγή» για απροσδιόριστους πολιτικούς συσχετισμούς, αποκλειστικά προσανατολισμένη στην ενθάρρυνση του κόσμου ίου ΣΥΡΙΖΑ, στην απόκτηση της στοιχειώδους πολιτικής αυτοπεποίθησης και οργανωτικής συνοχής.

Επιμένουμε ότι αν και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σοβαρό έλλειμμα έμπνευσης και αυτοπεποίθησης, πολιτικής αξιοπιστίας και «ηθικού προβαδίσματος» έναντι των κυρίαρχων κομμάτων εξουσίας, έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες ανάκτησης της δυναμικής του. Και τούτο για δύο κυρίως λόγους: Αφενός, γιατί η κρίση του οφείλεται σε δικούς του, υποκειμενικούς λόγους, που μάλιστα δεν σχετίζονται με τις, ούτως ή άλλως, μεγάλες και δύσκολα αντιστρέψιμες δομικές αδυναμίες της «υπαρκτή;» ριζοσπαστικής Αριστεράς {ανεπαρκής κοινωνική γείωση, ισχνή λαϊκότητα, κομματικοκεντρικός ναρκισσισμός κ.λπ.), αλλά σε αυτοκαταστροφικού χαρακτήρα λάθη, παραλείψεις και αστοχίες (ηγετικό χάος, πολιτικός αυτισμός, φοβικά σύνδρομα κ.λπ.) και, αφετέρου, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ καλύπτει ένα υπαρκτό πολιτικό κενό, αυτό της ριζοσπαστικής «θεσμικοκινηματικής» αμφισβήτησης και της εκπροσώπησης της «εργασιακής περιπλάνησης» και της "νεανικής επισφάλειας». Νομίζουμε, λοιπόν, ότι για να διεκδικήσουμε (αυτή την ανάταξη, απαιτούνται ορισμένες στοίχε ιώδεις προϋποθέσεις:

1. Να σταματήσει τώρα ο παραλογισμός της σύγκρουσης των «δύο προέδρων». Αν είναι προβληματική -και εν τέλει αντιαριστερή- η λειτουργία αρχηγικών μοντέλων. είναι νοσηρή η καταστροφή της συλλογικότητας από τους «αρχηγούς» της. Μας αξίζει κάτι καλύτερο: πιο συλλογικό, πιο δημοκρατικό, πιο συμμετοχικό, πιο αριστερό.

2. Να συνειδητοποιήσει ο Συνασπισμός ότι, καθώς αποτελεί μακράν τη μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν απειλείται από αυτόν, αλλά από τη δική του αμφιθυμία, διγλωσσία, ατολμία και διαλυτική αναζήτηση συνεχώς και «χαμηλότερων» ισορροπιών. Παράλληλα, όμως, να κατανοήσουν και οι υπόλοιπες συνιστώσες ότι αριστερή ανασύνθεση χωρίς τον Συνασπισμό αποτελεί καρικατούρα ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ.

3. Τέλος, να αντιληφθούμε όλες και όλοι ότι χρειαζόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ όσο μας χρειάζεται και αυτός, επομένως να εγκαταλείψουμε τη ρητορεία, τις εύκολες προτάσεις, τη συνωμοσιολογία και τους κομματικούς πατριωτισμούς, να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για την οργανωτική ανασυγκρότηση και την πολιτική αντεπίθεση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ομάδα ΡΟΖΑ
(από την ΕΠΟΧΗ, 26 Ιούλη 2009)

Μετά τη βροχή (1)

Αναδημοσιεύμουμε το άρθρο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΟΣΑΤΟΥ "Μετά τη βροχή" από την "Ελευθεροτυπία της 28/07/2009

(φωτογραφία: Έλιοτ Έργουιτ, 1962)

«Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μπορεί να γίνει πιο ανοικτός, πιο ευρύχωρος και ανεκτικός σε απόψεις, χώρος κριτικής και διεισδυτικής σκέψης, πεδίο προγραμματικών συνθέσεων και κινηματικών δράσεων, ριζοσπαστικών παρεμβάσεων στα συμπτώματα της καθολικής κρίσης που βιώνουμε»

(Σημείωση αρθρογράφου: Δηλαδή τίποτε)

Οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, ακόμη και οι βασιλιάδες του παλιού παλιού καιρού ήταν ποιμένες, γεωργοί, ναυτικοί, υφαντές, τεχνίτες. Ετσι ο λόγος τους, ακόμη και ο σκληρός αλλά συνθετικός λόγος της πολιτικής εξουσίας, έβγαινε από τα πράγματα, είχε ρυθμό, έλεγε την αλήθεια και εμπεριείχε την κάθαρση.

Αργότερα, όταν οι κοινωνίες μετεξελίχθηκαν, λόγω οικονομικών αλλαγών, οι άνθρωποι πήραν δούλους, σταμάτησαν να δουλεύουν με τα χέρια, να έχουν άμεση επαφή με τα πράγματα και έτσι άρχισε ο λόγος τους να βγαίνει από τα λόγια. Να χάνει τη γήινη φρεσκάδα του, την αλήθεια του, το ήθος και έτσι ήρθε η παρακμή του ζωντανού λόγου.

Λόγος που ακούγεται χωρίς να λέει τίποτε, πλαδαρός, πλατύς, χυμένος, ξέπνοος, θολός, αλαζονικός, μεγαλοπρεπής χωρίς αξιοπρέπεια, εντέλει αστείος σαν τον εισαγωγικό υπότιτλο, εδάφιο από κείμενο γνωστού στελέχους του ΣΥΝ, που κι αυτό προσπαθεί να βάλει ένα λιθαράκι στην ανακατανομή ισχύος των μηχανισμών που επιχειρείται στο υπέδαφος του ΣΥΝ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.

- Μα τι έπαθαν αυτοί οι φίλοι και σύντροφοι της νιότης μου, μια σειρά (κάποτε) θαυμάσιοι άνθρωποι;

- Τόσο βαθιά μπορεί να φτάσει λοιπόν η αίσθηση εξουσίας των συστημικών μηχανισμών;

- Τόσο στα σκατά μπορεί να σε πετάξει η γραφειίλα ώστε με τη σειρά του να σε χέσει ο κόσμος νομίζοντας πως βρίσκεται στον απόπατο;

Ε, ναι!

Η ασύλληπτη προφάνεια των κειμένων, η απουσία ημιτονίων που προσδίδουν νόημα στον λόγο της Αριστεράς, η διαχείριση των ασημαντοτήτων, η βλακεία της ποσότητας (αυτή η νέα θηριώδης μορφή λογοκρισίας), η κατάπνιξη του ενός στο μηδέν του πολτού, η υποκατάσταση της πραγματικότητας από το αρχείο της, το σβήσιμο από τους ορίζοντες των γεμάτων φεγγαριών και των ροδόχροων έως ιωδών ηλιοβασιλεμάτων (αυτών των βαθιά ποιητικών σημάτων της Αριστεράς) συνεπλέξαν τα νήματα της πολιτικής με τα νάματα της γλώσσας, καθώς και τους δεσμούς της αποπολιτικοποιημένης γλώσσας με την καθεστωτική άπνοια.

Φρίκη.

Και όλα οδήγησαν στο ταμείο, αφού η κοινωνία, που ήθελε να ταυτιστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκε εν πλήρει συνειδήσει του γεγονότος πως άνθρωποι με σβησμένα πρόσωπα αγωνιούσαν μόνο και μόνο για την τιτλοποίησή τους ή απλά αναζητούσαν απεγνωσμένα το βαθύ οικογενειακό παρελθόν που θα ερμάτιζε τη ρηχή τους ύπαρξη.

Ολα έχουν την εξήγησή τους. Και όχι τη διαχείρισή της, αγαπημένε μου πρόεδρε, που δεν είναι καθόλου σημαντική. Σε όλη την ευρωπαϊκή Αριστερά εδώ και χρόνια, μόνο διαχείριση ασημαντοτήτων γίνεται. Ασημαντοτήτων που ακυρώνουν την κατάβαση στον απύθμενο δρόμο της τυφλότητας τον οποίο καλείται να κατέλθει η Αριστερά και αυτή αρνείται μονίμως και επίμονα.

Δύσκολη η κατάβαση, μα μοναδικά αναγκαία.

Συνελόντι ειπείν για όσους δεν κατάλαβαν:

Ο Αλέκος Αλαβάνος, μετά την έξοχη αποχώρησή του στο προηγούμενο συνέδριο και αφού δεν κατάφερε τότε να πάρει μαζί του στον Αδη τους επετηριδιστές (τι λέξη κι αυτή) του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσ. ώστε να λειτουργήσει η γενεαλογία της ρωγμής στον ΣΥΝ, δραματοποίησε τώρα την κατάσταση για να δημιουργηθούν συνθήκες, ρωγμές, ορύγματα, ποτάμια, χείμαρροι και να μπει ορμητικά η κοινωνία της Αριστεράς στο παιχνίδι. Και στον ΣΥΝ στήσανε χαρακώματα και αμύνονται όλοι εφευρίσκοντας απίθανα επιχειρήματα, γράφοντας απίθανα κείμενα και αναφέροντας απίθανες αιτιάσεις.

Rosebud! (2)

Ή αλλιώς;

Στο ταμείο. (3)

(1). Από την ταινία του Μίλκο Μαντσέφσκι
(2). Από την ταινία «Πολίτης Κέιν»
(3). Από ατάκα επιθεώρησης.

ΣΥΝ: Με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε…

Διαβάζουμε στην κυριακάτικη Αυγή στο άρθρο με τίτλο: Αποφασιστικότητα και απαντήσεις από την ηγεσία του ΣΥΝ

Την εβδομάδα που πέρασε, έγιναν τουλάχιστον δύο σημαντικές συσκέψεις του Αριστερού Ρεύματος, όπου τέθηκαν επί τάπητος τα ανοιχτά ζητήματα και φάνηκε ότι, μετά από ένα διάστημα εσωτερικών τριβών, υπάρχει ομοιογενοποίηση της μεγαλύτερης τάσης του κόμματος. Η άποψη που κυριαρχεί είναι ότι η “ώριμη στάση ευθύνης” της ηγεσίας του ΣΥΝ να μην απαντά σε όλα όσα ειπώθηκαν μετά το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, ερμηνεύτηκε από πολλές πλευρές ως αδυναμία. “Η συνειδητή αυτή επιλογή δεν θα συνεχιστεί”, διαμηνύουν, χωρίς να κρύβουν την ενόχλησή τους για πολλές από τις παρεμβάσεις που έγιναν στο Πανελλαδικό Σώμα του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ΣΥΝ, ακόμα και από τον ίδιο τον Αλ. Αλαβάνο.

Στην Κουμουνδούρου τονίζουν ότι από εδώ και πέρα “θα είμαστε αποφασιστικοί απέναντι σε συμπεριφορές που οδηγούν σε κακή εξέλιξη τον ΣΥΝ και κατ' επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ”, υπογραμμίζοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ. Σε όσους, μάλιστα, επικαλούνται το παράδειγμα της ΕΔΑ, θυμίζουν ότι δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς τον κεντρικό κορμό που ήταν το παράνομο ΚΚΕ. Επιπλέον -όπως δήλωσε και ο νέος γραμματέας του ΣΥΝ, Δημήτρης Βίτσας- θεωρούν ότι δεν βοηθούν οι ξεχωριστές ανακοινώσεις που βγάζει κάθε φορά η Ανανεωτική Πτέρυγα.

Οι συσκέψεις του Ρεύματος κατέληξαν σε μερικές κομβικές αποφάσεις για την περαιτέρω πορεία του σχήματος σε σχέση με το θέμα της ηγεσίας του συμμαχικού σχήματος, με τις συνιστώσες και με την Ανανεωτική Πτέρυγα:

α) Στο ηγετικό επίπεδο, θα επιδιωχθεί να λυθεί άμεσα το θέμα Αλαβάνου-Τσίπρα, με ομαλή διαδοχή που θα προσδιορίζεται ακόμα και ο ακριβής χρόνος της.

β) Σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τεθούν όρια στις συνιστώσες μέσα από καθαρή πολιτική συμφωνία και θα ξεκαθαριστεί ότι “δεν πάμε ούτε σε κόμμα ούτε σε μέλη”.

γ) Σε ό,τι αφορά στην Πτέρυγα, με διάθεση συνεννόησης θα επιδιωχθεί να γίνουν συναντήσεις με ηγετικά στελέχη της, να δοθούν σαφείς απαντήσεις σε σχέση με τις επιλογές της, αλλά και στα δημοσιεύματα που μιλούν ακόμα και για διάσπαση του ΣΥΝ.

Είναι πλέον φανερό, ακόμα και στους πιο δύσπιστους, ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα από τον ΣΥΝ: Όσο προφανές είναι ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ» άλλο τόσο προφανές είναι ότι «χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ ο ΣΥΝ θα γίνει εξωκοινοβουλευτικό κόμμα».

Το πρόβλημα - με δεδομένη αυτή την στάση του ΣΥΝ - βρίσκεται στις συνιστώσες εκείνες που δεν θέλουν να ακολουθήσουν αυτή την πορεία που χαράζει ο ΣΥΝ, αλλά και στον Α. Αλαβάνο, που με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη η ενότητα αυτή έχει τραυματιστεί και αυτό καταγράφεται στην πορεία αποστασιοποίησης του ανένταχτου κόσμου που στήριζε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από την 1η Πανελλαδική Σύσκεψη.

Το φαινόμενο εντάθηκε μετά την πρόσφατη πανελλαδική σύσκεψη - στην οποία συνιστώσες και «ανένταχτοι» παράγοντες έδωσαν γη και ύδωρ στον ΣΥΝ. Είναι σήμερα προφανές γιατί αναθάρρησε το αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ και επιστρέφει – χωρίς καμιά αναστολή - στην εποχή του Ν. Κωνσταντόπουλου, δέκα χρόνια πριν: Δεν ξεχνάει βεβαίως ότι και τότε στήριξαν την εκλογική συνεργασία σωτηρίας του ΣΥΝ αρκετές από τις σημερινές συνιστώσες και τους «ανένταχτους» παράγοντες που περιφέρονται – και θα συνεχίσουν να περιφέρονται – γύρω του.

Τότε βουλευτής επικρατείας ήταν ο Μ. Γλέζος, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές θα είναι πιθανότατα ο Γ. Μπανιάς, όπως ήδη φημολογείται πριν από τις ευρωεκλογές. Τότε, το εκλογικό σχήμα το έλεγαν «Συνασπισμό» και συνεργαζόμενες δυνάμεις, τώρα θα συνεχίζουν να το λένε «Συνασπισμό» της ριζοσπαστικής αριστεράς. Στην πραγματικότητα λοιπόν ο ΣΥΝ - επειδή θεωρεί ότι ορισμένες συνιστώσες και κάποιοι ανένταχτοι παράγοντες ήταν από ανέκαθεν σύμμαχοι του και θα παραμείνουν τέτοιοι, όταν λέει ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ», υπονοεί: «Αν φύγει η ΚΟΕ και ορισμένοι άλλοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει να υπάρχει». Επίσης, αυτό πιστεύουν και μερικές άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ όπως και κάποιοι παράγοντες...

Δυστυχώς το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα λυθεί αν θα φύγει η ΚΟΕ και άλλοι “αριστεριστές” και παραμείνουν οι ανανεωτές στον ΣΥΝ. Η επιστροφή στο 2000 που επιδιώκει ο ΣΥΝ δεν είναι η λύση αλλά ο θάνατος του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο…

Μια δεκαετία πριν: ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΨΗΦΙΣΕ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ…

Η ηγεσία του ΣΥΝ, αν και έχουν περάσει 10 χρόνια επιστρέφει στο 2000. Απ' ότι φαίνεται,ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλά μια εκλογική συμμαχία για την εκλογική της σωτηρία. Ο 3ος πόλος που παρουσιάστηκε ως μια προεκλογική φούσκα από τον Πρόεδρο του ΣΥΝ και προωθείται να γίνει η πολιτική πρόταση του ΣΥΝ για τις ερχόμενες εκλογές, δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι ουσιαστικά η πολιτική πρόταση με την οποία ο ΣΥΝ κατέβηκε στις εκλογές του 2000. Ας γυρίσουμε πίσω στις 15/03/2000, στην παρουσίαση του των Ψηφοδελτίων Συνεργασίας του ΣΥΝ και των συνεργαζόμενων δυνάμεων:

Καλημέρα σας. Είμαστε εδώ σήμερα για να σας παρουσιάσουμε τα ψηφοδέλτια συνεργασίας του Συνασπισμού και των συνεργαζομένων δυνάμεων της Ανανεωτικής Αριστεράς και της Οικολογίας. Εδώ στο πάνελ βρίσκονται ο Πρόεδρος του Συνασπισμού ο οποίος θα κάνει και την παρουσίαση, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ο Γραμματέας της ΑΚΟΑ Γιάννης Μπανιάς, εκπρόσωπος των Οικολόγων Γιάννης Σχίζας και ο γνωστός Μανόλης Γλέζος, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού έχει τον λόγο.

Ν.ΚΩΣΝΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ:
Η σημερινή μας συνάντηση γίνεται για την παρουσίαση των ψηφοδελτίων μας. Τα ψηφοδέλτιά μας είναι ψηφοδέλτια συσπείρωσης, ψηφοδέλτια αισιοδοξίας, ψηφοδέλτια νίκης.Θέλω όμως πριν από την παρουσίαση των ψηφοδελτίων εισαγωγικά να κάνω ένα σχόλιο για το μείζον θέμα της ημέρας, το θέμα του Χρηματιστηρίου. Πίσω από την περιπέτεια του Χρηματιστηρίου, ο ελληνικός λαός πρέπει ν' αναγνωρίσει το αφερέγγυο πρόσωπο του δικομματισμού.

Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία μη έχοντας πού να συγκρουστούν στο πεδίο των ιδεών και της πολιτικής, έχουν μεταφέρει τη σύγκρουσή τους στο χώρο του Χρηματιστηρίου. Το ΠΑΣΟΚ ποντάρει εκλογικά στην άνοδο του δείκτη, η Νέα Δημοκρατία ποντάρει εκλογικά στην πτώση του δείκτη. Το θύμα βεβαίως αυτής της σύγκρουσης είναι το ίδιο το Χρηματιστήριο και οι οικονομίες των πολιτών. Από αυτή την εικόνα όλοι οι νοήμονες πολίτες πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Και το βασικό συμπέρασμα είναι ότι τα δυο Κόμματα έχουν επιδοθεί σε μια ανελέητη σύγκρουση, με μόνο στόχο τη νομή της εξουσίας, χωρίς όραμα και σχέδιο για τη χώρα, χωρίς κοινωνική ευαισθησία, χωρίς ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους, στον ίδιο αναγκαστικό μονόδρομο όπως διατείνονται. Αυτή η σύγκρουση δεν αφορά κανέναν άλλον, παρά μονάχα όσους προσδοκούν άμεσα οφέλη από την άσκηση της εξουσίας, ή από την πρόσβαση στους μηχανισμούς εξουσίας.

Για τον Συνασπισμό, για όλους εμάς που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, οι εκλογές έχουν ένα τελείως διαφορετικό νόημα. Οι δυνάμεις της σύγχρονης ριζοσπαστικής Αριστεράς και της Οικολογίας, η Αριστερά του 2000 ζητάμε από τον ελληνικό λαό τη στήριξη στο όνομα των ιδεών, της προσφοράς, των οραμάτων και της στάσης ζωής όλων και του καθενός ξεχωριστά.

Αυτή η Αριστερά είναι η μόνη δύναμη που μπορεί στη νέα Βουλή και στην κοινωνία να αντιπαρατεθεί ουσιαστικά στις δυνάμεις του δικομματισμού, να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της κοινωνίας, να κρατήσει ανοιχτό το δρόμο για πιο θετικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Η σωστή απόφαση είναι να μειωθεί η παντοδυναμία του δικομματισμού, να ενισχυθεί η δύναμη του Συνασπισμού, να ψηφίσουν όσο γίνεται περισσότεροι γιατί η αποχή, το λευκό και το άκυρο, πριμοδοτούν το δικομματισμό.

Να ψηφίσουν όσο γίνεται λιγότεροι τα δυο μεγάλα Κόμματα, γιατί ο δικομματισμός γίνεται σιγά-σιγά μονοκομματισμός, το ΠΑΣΟΚ γίνεται κατεστημένο, η Νέα Δημοκρατία θέλει να είναι κατεστημένο στη θέση του κατεστημένου. Να ψηφίσουν τελικά όσο γίνεται περισσότεροι τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, γιατί η ριζοσπαστική Αριστερά των κοινωνικών Κινημάτων και της Οικολογίας, μπορεί ν' αγωνιστεί για να βγει η πολιτική ζωή από τον αναγκαστικό κεντροδεξιό μονόδρομο, στους εναλλακτικούς δρόμους των προοδευτικών εξελίξεων. Θέλω να σας παρουσιάσω κατ' αρχήν το ψηφοδέλτιο επικρατείας της συνεργασίας του Συνασπισμού με τις αριστερές, ανανεωτικές και οικολογικές δυνάμεις.

Είναι ο Μανόλης Γλέζος, πρώην Βουλευτής. Είναι ο Αγγελος Ελεφάντης ιστορικός, εκδότης του περιοδικού "Πολίτης". Η Νένα Βενετσάνου καλλιτέχνης, η Μαρίνα Δίζη πρώην Βουλευτής των Οικολόγων, ο Αιμίλιος Ζαχαρέας οικονομολόγος, ο Τάκης Καρέλος έμπορος, στέλεχος της Αριστεράς με θητεία αγώνων και κοινωνικής αφιέρωσης, ο Γιάννης Μηλιός πανεπιστημιακός, εκδότης του περιοδικού "Θέσεις", Καθηγητής στο Πολυτεχνείο, ο Νίκος Μπίστης μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, δικηγόρος, ο Δημήτρης Παφίλης, πρώην Πρόεδρος της ΟΤΟΕ, οικονομολόγος, η Ζωή Σβώλου από το γυναικείο Κίνημα, ο Νίκος Χουντής μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, μηχανικός και ο Βασίλης Παπαζάχος, Καθηγητής της Σεισμολογίας. Γνωρίζετε ότι και στα άλλα ψηφοδέλτια, υπάρχουν υποψηφιότητες όλων των Βουλευτών μας και άλλων στελεχών του Συνασπισμού σύμφωνα με τις δημοκρατικές διαδικασίες που έχουμε. Υπάρχει η υποψηφιότητα του Ευρωβουλευτή του Αλέκου Αλαβάνου το νομό Πιερίας, του Γιάννη Μπανιά υποψηφιότητα στην Α' Αθηνών, του Μανόλη Δρεττάκη υποψηφιότητα στη Β' Αθηνών.

Και επίσης ορισμένα στατιστικά στοιχεία τα οποία θέλω να σας δώσω. Έχουμε 74 γυναίκες στο ψηφοδέλτιο, ποσοστό 23%. Είναι υψηλότερο ποσοστό από τα αντίστοιχα ποσοστά των άλλων Κομμάτων. Εμείς βεβαίως δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Το 1996 είχαμε 17%, φέτος έχουμε 23%. Δεν είμαστε ευχαριστημένοι και το δηλώνουμε. Το ποσοστό ανανέωσης των ψηφοδελτίων μας εγγίζει τα όρια του 47% σε σχέση με το 1996 και αυτό είναι ένα πολύ καλό και αισιόδοξο μήνυμα. Υπήρξε προσφορά, προσέλευση, διαθεσιμότητα και αυτός είναι και ο λόγος για ορισμένα κενά τα οποία υπάρχουν στα ψηφοδέλτια που σας έχουμε δώσει. Δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη οι διαδικασίες μας. Με τη συμπλήρωση και των υπολοίπων ψηφοδελτίων που λείπουν, των λίγων που έχουν απομείνει ακόμη, θα έχουμε και τα πληρέστερα στατιστικά στοιχεία, μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι διαδικασίες μας.

Θέλω να σας ενημερώσω ότι με απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας υπό την προεδρία του Μπάμπη Πρωτοπαπά, θα συγκροτηθεί η Επιτροπή εκλογικού αγώνα που στόχο θα έχει την ενεργοποίηση των ευρύτερων δυνάμεων στην εκλογική καμπάνια του Συνασπισμού, κοινωνικών, πνευματικών, πολιτικών δυνάμεων. Στην Επιτροπή αυτή είναι ο άλλος Ευρωβουλευτής του Συνασπισμού Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ο Γραμματέας της Νεολαίας του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας, τα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού Αλέκος Φλαμπουράρης και Σπύρος Λυκούδης. Αυτός είναι ο πρώτος πυρήνας που έχει αναλάβει ήδη δουλειά για να συγκροτήσει αυτή την ευρύτερη Επιτροπή εκλογικού αγώνα του Συνασπισμού.

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας, αναφέρομαι στις κυρίες και στους κυρίους εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Και εσάς συντρόφισσες, σύντροφοι, φίλες, φίλοι που με την παρουσία σας σήμερα εδώ, δίνετε ακόμη ένα αισιόδοξο παρόν για τη δύσκολη εκλογική μάχη που έχουμε μπροστά μας.Είναι κρίσιμες οι εκλογές, το ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα. Τις δίνουμε με άνισους όρους, το ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα. Δύναμή μας είναι οι ιδέες μας, δύναμή μας είναι οι προτάσεις μας, δύναμή μας είναι η συνέπειά μας, δύναμή μας είναι η στάση ζωής -όπως και προηγουμένως- όλων μας μαζί και του καθενός ξεχωριστά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Τα σχόλια για τα πρόσωπα και τις συγκρίσεις με την σημερινή κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, τα αφήνουμε στον αναγνώστη. Θα αρκεστούμε να σημειώνουμε επιπλέον και τρεις …επίκαιρες ερωτήσεις που έγιναν τότε προς τον πρόεδρο του ΣΥΝ, Νίκο Κωνσταντόπουλο:

Μ.ΜΙΧΑΗΛ ("ALPHA"): Και τώρα μια πολιτική ερώτηση. Ακούω τελευταία την κα Παπαρήγα από τη μια μεριά να λέει ότι με το ΠΑΣΟΚ μετεκλογικά όποιες και αν είναι οι εξελίξεις δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής. Ακούω τον κ.Τσοβόλα και στελέχη του ΔΗΚΚΙ να λένε ότι η πολιτική αυτή του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ηττηθεί αλλά μετεκλογικά μπορούμε να δούμε αν έρθουν τα πράγματα οριακά, κάποια μορφή συνεργασίας. Δεν θέλω να ξαναθέσω το θέμα της συνεργασίας δια της πλαγίας οδού αλλά θέλω να σας ρωτήσω, για τον Συνασπισμό ο αγώνας εναντίον του δικομματισμού είναι μονόδρομος ή αναζητείτε ευρύτερες ανακατατάξεις που μπορούν να προκύψουν μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ:Γνωρίζετε ποια είναι η θέση του Συνασπισμού. Ο Συνασπισμός ζήτησε αλλαγή του εκλογικού νόμου. Με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο αναδεικνύονται αυτοδυναμίες. Η πολιτική που εφαρμόζεται είναι η πολιτική του αναγκαστικού κεντροδεξιού μονόδρομου. Προς την πολιτική αυτή ασκούμε προγραμματική αντιπολίτευση. Μας ενδιαφέρει η συσπείρωση των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων και της Οικολογίας, η συσπείρωση των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς, με δεδομένο ότι στην επόμενη Βουλή δεν θέλουμε να κυριαρχεί η παντοδυναμία του δικομματισμού και η οποιαδήποτε αυτοδυναμία να είναι ανεξέλεγκτη.Από εκεί και πέρα παραμένει η πρότασή μας για τους εναλλακτικούς δρόμους προοδευτικών εξελίξεων. Παραμένει ο αγώνας μας για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό, για την αλλαγή στις πολιτικές, στις δομές, στις επιλογές, στους συσχετισμούς και στο πολιτικό σκηνικό.

Γ.ΣΙΔΕΡΗΣ ("ΣΚΑΙ"):Να το ρωτήσω αλλιώς. Αν δεν έχουμε αυτοδυναμία, ο Συνασπισμός θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση ή θα έχουμε ακυβερνησία;

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ:Στις εκλογές πάμε με σαφή πολιτική θέση και οι όποιες κινδυνολογίες, οι όποιες σεναριολογίες και η όποια επιδιωκόμενη πόλωση δεν μπορεί να συσκοτίσει τον βασικό στόχο με τον οποίο πηγαίνουμε στις εκλογές. Θέλουμε να είμαστε όσο γίνεται πιο ισχυροί, για να μπορούμε να έχουμε αποφασιστικό και δημιουργικό ρόλο στις οποιεσδήποτε εξελίξεις.

Δ.ΤΑΚΗΣ ("MEGA"):Κύριε Πρόεδρε, ο Πρωθυπουργός μιλώντας χθες στο MEGA είπε ότι χάσει-κερδίσει τις εκλογές θα παραμείνει στο ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2003 που λήγει η θητεία του ως Πρόεδρος του Κινήματος. Η δική σας άποψη ποια είναι; Οι ηγεσίες των κομμάτων όταν κρίνονται από το λαό μέσω του εκλογικού αποτελέσματος θα πρέπει να θέτουν τον εαυτό τους στην κρίση των οργάνων των κομμάτων τους ή όχι; Και αυτό αφορά και εσάς βεβαίως.

Ν.ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εμάς δεν μας αφορά αυτό το ερώτημα, γιατί εμείς έχουμε κατακτημένες δημοκρατικές διαδικασίες. Τιθέμεθα στην κρίση των μελών μας ανά πάσα στιγμή. Με τις δημοκρατικές διαδικασίες αναδεικνύουμε και την γραμμή μας και την ηγεσία μας. Προσωποπαγή κόμματα, κόμματα αρχηγικά, κόμματα εκλογικής πελατείας, κόμματα επαγγελματιών της εξουσίας μπορεί να έχουν αυτά τα προβλήματα δημοκρατικού ελλείμματος. Εμείς δεν τα έχουμε.

(απόσπασμα από το δελτίο τύπου του γραφείου του ΣΥΝ)

Τα αποτελεσμάτων εκείνων των εκλογών (2000) ήταν:

ΠA.ΣO.K 43,79% ψήφοι 3.007.596 έδρες 158
N.Δ. 42,74% ψήφοι 2.935.196 έδρες 125
K.K.E. 5,52% ψήφοι 379.454 έδρες 11
ΣYN 3,20% ψήφοι 219.880 έδρες 6
ΔH.K.KI. 2,69% ψήφοι 194.598 έδρες 0

η δύναμη του τότε …ΣΥΡΙΖΑ: (ΣΥΝ + ΔΗ.Κ.ΚΙ.) είναι: 5.89% ψήφοι 699.334 ....

Καλή Αρχή!...

Οι σύντροφοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισαν επιτέλους να λειτουργήσουν με μια από βασικές αρχές της δημοκρατίας, την αρχή της πλειοψηφίας. Για ένα ζήτημα που υπήρξε διαφωνία, αφού εξαντλήθηκε η συζήτηση, η τελική απόφαση πάρθηκε με ψηφοφορία. Ελπίζουμε αυτή η αρχή να γενικευθεί και στα άλλα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ΑΥΓΗ παρουσιάζει αυτό το ζήτημα εδώ:

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ

Υπογραμμίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετέβαλε θέση σε σχέση με την στάση του στην επιτροπή, όπου η Άννα Φιλίνη είχε ταχθεί υπέρ της σύμβασης. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο διαμορφώθηκε σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του την περασμένη εβδομάδα. Σε εκείνη την συνεδρίαση αποφασίσθηκε (με 7-3) να καταψηφίσει. Αυτή τη θέση υποστήριξαν οι Αλέκος Αλαβάνος, Γιάννης Δραγασάκης, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Γιάννης Μπανιάς, Σοφία Ανδρεοπούλου, Γρηγόρης Ψαριανός, Θοδωρής Δρίτσας. Υπέρ της ψήφισης του νομοσχεδίου τάχθηκαν οι Φώτης Κουβέλης, Άννα Φιλίνη, Θανάσης Λεβέντης. Απουσίαζαν οι Νίκος Τσούκαλης, Περικλής Κοροβέσης, Τάσος Κουράκης, Ευαγγελία Αμμανατίδου. Με δεδομένη αυτή την τοποθέτηση της Κ.Ο. ένα ερώτημα που προκύπτει είναι αν η βουλευτής, που είναι υπεύθυνη για θέματα ΥΠΕΧΩΔΕ, είχε ενημερώσει την Κ.Ο. ή τον γραμματέα της Κ.Ο. για τη (θετική) θέση που θα εξέφραζε στην επιτροπή. Αυτό δεν διευκρινίσθηκε ούτε από όσα είπε στην Βουλή ούτε από το δελτίο τύπου που εκδόθηκε. Η Α. Φιλίνη υποστήριξε ότι "η λύση της χωροθέτησης του έργου στην έκταση του πρώην Ιπποδρόμου στην περιοχή του φαληρικού όρμου, με την παράλληλη υλοποίηση ενός υπερτοπικού πολιτιστικού πάρκου, είναι η καλύτερη δυνατή", ότι "οι δήμοι του φαληρικού όρμου και τα κινήματα πολιτών θα καταφέρουν να διώξουν τις ασύμβατες και οχλούσες παραθαλάσσιες ολυμπιακές εγκαταστάσεις" και ότι προσφέρεται "μια λύση στο έλλειμμα υποδομών πολιτισμού στον τόπο μας".

Ό όνος και η …σκιά του

Αν διαβάσει κάποιος τα 2 ξεχωριστά κείμενα ( Ανακοίνωση του προεδρείου του πανελλαδικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ) που κατατέθηκαν στο κλείσιμο των εργασιών της πανελλαδικής σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ και δεν έχει εντρυφήσει στους κώδικες επικοινωνίας των κομματικών επιτελείων του, δεν θα μπορέσει να δει τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις, και δεν θα καταλάβει ποιες είναι πράγματι οι διαφορές! Η μικροπολιτική ήταν αυτή που κυριάρχησε στις εργασίες της σύσκεψης και στο βήμα των ομιλητών, κυρίως όμως στις διαπραγματεύσεις για τις αποφάσεις. Και την ευθύνη δεν την έχει μόνο ο ΣΥΝ, αλλά και οι συνιστώσες και οι παράγοντες που συμμετείχαν σε αυτό, το χωρίς αρχές παζάρι.

Όλοι σχεδόν προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από το δακτυλάκι τους, δήθεν για να μην δουν με τα μάτια τους την κυρίαρχη αντίθεση που διαπερνά το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και προκαλεί ανατριχίλα στο ίδιο τους το κορμί: Τα πιο βασικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτά που δίνουν ζωή στο εγχείρημα και το κάνουν θελκτικό στα μάτια των αριστερών που συσπειρώνονται δίπλα του, είναι - άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο - ανταγωνιστικά με την πολιτική πρακτική, την συγκρότηση, το παρελθόν αλλά και το παρόν των συνιστωσών του. Είναι οι σπόροι της υπέρβασης, που φύτρωσαν πάνω στα ενωτικά χαρακτηριστικά που εμπεριέχει αυτό το εγχείρημα. Ακριβώς αυτά συσπείρωσαν όχι μόνο ανένταχτους που έτσι κι αλλιώς δεν είχαν πολιτική στέγη, αλλά και μέλη συνιστωσών που είδαν να διευρύνεται και να αποκτάει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά η πολιτική τους δράση κάτω από την πολιτική ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ. Όλο αυτό το δυναμικό είναι έτοιμο να πειραματιστεί, να δοκιμάσει νέα πράγματα και να προχωρήσει παραπέρα το εγχείρημα. Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα και αποδέσμευση και απόρριψη πολιτικών πρακτικών, οι οποίες είναι συνυφασμένες με υπαρκτούς πολιτικούς μηχανισμούς που τις αναπαράγουν και τις συντηρούν στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, οι κοινοί φόβοι που ενώνουν τον ΣΥΝ με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο δυνατοί απ’ αυτά που τους χωρίζουν! Και δεν είναι αβάσιμοι οι φόβοι τους: Αν μετατοπιστεί το κέντρο βάρους λήψης αποφάσεων στον ΣΥΡΙΖΑ και αποκτήσει, μαζί με την δική του οργανωτική και πολιτική αυτονομία, και κοινωνική γείωση, τότε το μέλλον των συνιστωσών, με την μορφή που υπάρχουν σήμερα, είναι αβέβαιο.

Η τελευταία συνδιάσκεψη ακριβώς αυτή την ισχυρή πλευρά της «ενότητας» του ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε. Οι όροι της επιβίωσης και της αναπαραγωγής των κομματικών μηχανισμών, είναι πιο ισχυροί από τις μεταξύ τους αντιθέσεις, γι αυτό κυριάρχησαν στις πολιτικές πρακτικές των επιτελείων που προσπαθούν να χειραγωγήσουν το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές τις κρυφές επιθυμίες τους προσπαθούν να τις προβάλουν ως πολιτική γραμμή άμυνας, όταν δηλώνουν ότι : Στη συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου θα παρθούν αποφάσεις σχετικά με την ενιαία πανελλαδική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ όχι ως ενιαίου κόμματος, αλλά ως πολιτικού οργανισμού- εγχειρήματος, δηλαδή ενός οργανισμού πολιτικής συνεργασίας με αυτοτελή συγκρότηση, πολιτική λειτουργία, ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του, είτε ανήκουν σε συνιστώσες είτε είναι ανένταχτοι–ες, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς.

Στο κείμενό μας με τίτλο: ΣΥΡΙΖΑ: Το ποτάμι δεν γυρνάει πίσω... έχουμε εξηγήσει πως αυτό το δίπολο συγκροτεί τα νέα “κατά συνθήκη ψεύδη” που θα προσδιορίσουν την καινούργια συμβατική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, είναι σήμερα ο ΣΥΝ ενιαίο κόμμα; Εμείς υποστηρίζουμε ότι δεν είναι. Πολλές και σημαντικές αποφάσεις - οι οποίες έχουν προκύψει μέσα από τις όποιες δημοκρατικές διαδικασίες έχει (διαδικασίες που απουσιάζουν παντελώς από τον ΣΥΡΙΖΑ) - ούτε τις εκτελούν, ούτε τις προπαγανδίζουν τα μέλη του, αν δεν συμφωνούν μαζί τους. Όλοι πλέον παραδέχονται ότι στις πρόσφατες ευρωεκλογές στελέχη του όχι μόνον δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προπαγάνδιζαν υπέρ άλλου κόμματος. Εξάλλου, κάθε τάση έχει την ιστοσελίδα της και λέει τα δικά της, ανεξάρτητα από ποιες είναι οι θέσεις και οι αποφάσεις των οργάνων…

Αν λοιπόν ο ΣΥΝ είναι ενιαίο κόμμα, τότε και η ΕΟΣ (Ένωση Οπαδών ΣΥΡΙΖΑ) είναι από τις πιο κομματικές οργανώσεις του ΣΥΝ, αφού όχι μόνον υλοποιεί την γραμμή του, πολύ περισσότερο απ’ ότι κάνουν διακεκριμένα στελέχη του και πολλά μέλη του, αλλά έχει και καθαρή και σταθερή θέση για την «ανανεωτική πτέρυγα». Επανειλημμένα έχουμε υποστηρίξει ότι δεν θα πρέπει να φύγει από τον ΣΥΝ, αλλά ότι θα πρέπει να αντιπροσωπεύεται και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη από τον Φλεβάρη έχουμε τοποθετηθεί ξεκάθαρα σε αυτά τα ζητήματα, όπως εδώ: «Ένα σκουλήκι ψόφιο, να το σκοτώσω δεν μπορώ, να φύγω δεν μ’ αφήνει!..» και δυστυχώς οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται σήμερα!

Άδικα μας κατηγορεί λοιπόν ο «Αστυάνακτας» όταν γράφει: «Ζητάνε οι σύντροφοι της Ένωσης Οπαδών Σύριζα(γιατί γι αυτούς κυρίως πρόκειται) να γίνουν μέλη σε ένα κόμμα που δεν θέλουν να βλέπουν τη μεγαλύτερη συνιστώσα; Αντιλαμβάνονται την πράξη αυτή ή θεωρούν κι αυτοί όπως ο σ. Γαλάνης ότι μπορούν να προχωρήσουν χωρίς το Συνασπισμό; Μήπως θέλουν να γίνουν μέλη σε άλλο κόμμα. Ή νομίζουν ότι θα ακολουθήσουν τη λογική τους έτσι τα μέλη του ΣΥΝ και θα πειθαρχήσουν.»

Εμείς δεν ζητάμε τίποτε παραπάνω απ’ αυτό που γράφει δυο γραμμές παρακάτω: «Πρόταση: δημοκρατική εκλογή όλων των οργάνων από πάνω έως τα κάτω. Αυτή θα θελα να είναι και η πρόταση του Συνασπισμού. Για να δούμε ποιος θέλει πραγματικά τη δημοκρατική οργανωτική ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ.». Αν λοιπόν πιστεύει αυτά που γράφει, τότε τον καλούμε να δώσουμε μαζί την μάχη για να γίνουν πραγματικότητα. Και εθελοτυφλεί, αν δεν αντιλαμβάνεται ότι είμαστε από την ίδια πλευρά σε αυτό τον αγώνα, κόντρα στις επιδιώξεις της ηγεσίας του ΣΥΝ και όχι μόνο…

Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλες από αυτές που καταγράφηκαν στην τελευταία σύσκεψη. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν, όσοι ενδιαφέρονται πραγματικά για τον μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.

Το σχέδιο ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπέγραψε ο ΣΥΝ

ΑΠΟΦΑΣΗ(σχέδιο) ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

1. Από αύριο να υλοποιηθούν οι αποφάσεις προηγουμένων σωμάτων:

α) Να πραγματοποιηθούν παντού τοπικές, κλαδικές και θεματικές επιτροπές και συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα την οργανωτική ανασυγκρότησή του.

β) Να λειτουργήσει άμεσα γραφείο τύπου του ΣΥΡΙΖΑ που να κατοχυρώνει την πλουραλιστική εκπροσώπηση στα ΜΜΕ.

γ) Να εκδοθεί έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ

δ) Να δημιουργηθεί πραγματικό και ισχυρό ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ.

2. Να δοθεί συνέντευξη τύπου τη Δευτέρα για να δημοσιοποιήσει μια σύνοψη του πολιτικού απολογισμού, το μίνιμουμ των οργανωτικών αποφάσεων, μια γενική πολιτική γραμμή για το ζήτημα «κρίση, εργαζόμενοι, μετανάστες» και τις πρωτοβουλίες της επόμενης περιόδου με σταθμό τις κινητοποιήσεις της ΔΕΘ στις 6 Σεπτεμβρίου.

3. Ξεκινούν με οργανωμένο και συντεταγμένο τρόπο οι διαδικασίες της πανελλαδικής συνδιάσκεψης για την οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου, θα συζητηθούν όλες οι προτάσεις και θα αποφασιστεί η ενιαία πανελλαδική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, όχι ως ενιαίου κόμματος, αλλά ως πολιτικού οργανισμού- εγχειρήματος ,δηλαδή ενός οργανισμού πολιτικής συνεργασίας με αυτοτελή συγκρότηση, πολιτική λειτουργία, ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του, είτε ανήκουν σε συνιστώσες είτε είναι ανένταχτοι–ες, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς.

4. Η αντιστροφή του αρνητικού κλίματος αρχίζει από σήμερα και η υλοποίηση των αποφάσεων είναι μέτρο δέσμευσης και αξιοπιστίας όλων μας.

Αγγελόπουλος Βένιος, Αθανασίου Κώστας, Αλεβίζου Ελπίδα, Γαλάνης Νίκος, Γάτσου Βάσω, Δεμέστιχας Γρηγόρης, Θεωνάς Γιάννης, Κατσούλας Χρήστος, Κλαυδιανός Παύλος, Κοσμάς Πάνος, Κρασοπούλου Αλέκα, Λύτρας Αλέκος, Μακρής Θόδωρος ,Μαλεκάκης Μάνθος, Μαούνης Αντώνης, Μπελαντής Δημήτρης, Μπένος Αλέξης, Μπόλαρη Μαρία, Νταβανέλλος Αντώνης, Οικονομίδης Δημήτρης, Παπαδόπουλος Χριστόφορος, Πορτάλιου Ελένη, Ρινάλντι Ρούντυ, Σαπουνάς Γιώργος, Σπαθής Μάκης, Σταμπουλή Αφροδίτη, Τσακαλώτος Ευκλείδης, Φέστας Θόδωρος, Φώλια Στέλλα, Χριστοδουλοπούλου Τασία, Ψυκάκος Δικαίος

Ο ΣΥΡΙΖΑ …πέθανε. Ζήτω ο ΣΥΡΙΖΑ!

Η τελευταία Πανελλαδική Σύσκεψη που ολοκλήρωσε τις εργασίες της σήμερα, Κυριακή 19 Ιούλη 2009, κατέγραψε την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργεί ως πολιτικός μηχανισμός που μπορεί να συνθέτει διαφορετικές πολιτικές απόψεις και να προχωρά με συλλογικό τρόπο ένα βήμα παραπέρα. Σε αντίθεση με όλες τις άλλες συσκέψεις που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα, για πρώτη φορά δεν έγινε αποδεκτό ένα κοινό πλαίσιο. Το πλαίσιο αυτό θα αποκρυστάλλωνε το περιεχόμενο της συνδιάσκεψης που έχει ήδη εξαγγελθεί για το φθινόπωρο, στην οποία θα ληφθούν οριστικές αποφάσεις για το οργανωτικό.
Η αδυναμία λήψης απόφασης έχει επαναληφθεί στην γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατα μάλιστα σημειώθηκε αυτή η αδυναμία λήψης απόφασης για την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος (περισσότερα στοιχεία εδώ: Η αποτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική συγκυρία και το ...veto του ΣΥΝ)

Όμως δεν είχε ξαναγίνει σε πανελλαδική σύσκεψη. Μέχρι σήμερα η «λειτουργική ομοφωνία» ήταν ένα αποδοτικό σύστημα λήψης αποφάσεων, αφού συνήθως τα πράγματα προχωρούσαν ομαλά: οι συνιστώσες ήταν πρόθυμες να υποχωρήσουν μπροστά σε ένα ενδεχόμενο βέτο του ΣΥΝ. Εξάλλου, σε όλες τις προηγούμενες συσκέψεις, οι αποφάσεις ήταν προειλημμένες με κοινή συναίνεση και η όλη διαδικασία των συσκέψεων αποτελούσε μια δημοκρατική επίφαση: η βάση του ΣΥΡΙΖΑ έκανε χρήση του αστικού πολιτικού δικαιώματος της ελευθερίας του λόγου…

Σήμερα οι διαφωνίες στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ μεγαλώνουν αντί να αμβλύνονται. Η κατάσταση αυτή δεν προβλέπεται να λήξει σύντομα. Θα συνεχιστεί για καιρό ακόμα. Όμως τα ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν γίνει πλέον εσωτερικά προβλήματα του ΣΥΝ και έχει πάρουν εκρηκτικές διαστάσεις. Η κατάσταση αυτή έχει επιταχύνει τις διαδικασίες ομογενοποίησης των ηγετικών ομάδων των τάσεων και ρευμάτων του ΣΥΝ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα ο ΣΥΝ να έχει σήμερα τις πιο καθαρές απόψεις -σε τακτικό και στρατηγικό επίπεδο - για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, απ’ ότι έχουν οι υπόλοιπες τις συνιστώσες του. Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο με τις συνιστώσες γιατί είναι έτοιμες κάθε στιγμή να «παζαρέψουν» οτιδήποτε τους ζητήσει ο ΣΥΝ, αρκεί να εξασφαλίσουν ότι παραμένουν στο «παιχνίδι». Στην τελευταία πανελλαδική σύσκεψη βέβαια που ο ΣΥΝ δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε αυτό το παζάρι, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση…

Αυτή η πολιτική του ΣΥΝ άργησε να γίνει αντιληπτή από ορισμένες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ - κυρίως από αυτές που είχαν διαμορφώσει προνομιακές πολιτικές σχέσεις με το περιβάλλον του προέδρου του ΣΥΝ - με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αντιδράσουν ούτε έγκαιρα, ούτε έγκυρα στις πρόσφατες μετεκλογικές εξελίξεις, παρ’ όλο ότι μια σειρά γεγονότα αναδείκνυαν αυτή την πολιτική στάση του ΣΥΝ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι την στιγμή που ο Α. Τσίπρας μιλούσε για ενιαίο καθοδηγητικό κέντρο του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και δεν αποδεχόταν την ιδιότητα του μέλους, κάποιοι πρόβαλαν ως πρόβλημα τον …αρχηγισμό του Α. Αλαβάνου!

Μέχρι τις πρόσφατες ευρωεκλογές, η υπόγεια διαπάλη που προσδιόριζε το επίπεδο αντιπαραθέσεων και συναινέσεων ανάμεσα στις συνιστώσες και τους παράγοντες που συμμετείχαν στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πάρει δημόσιο χαρακτήρα. Με την «παραίτηση» Αλαβάνου πυροδοτήθηκαν εξελίξεις που ανέτρεψαν τους όρους με τους οποίους διαμορφώνονταν οι συσχετισμοί και οι ηγεμονίες στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και αποκαλύφθηκε ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Η κατάσταση αυτή ανέδειξε μια συνολική κρίση που διαπερνά όχι μόνον τον ΣΥΝ αλλά και τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες έχουν σημαντικό μερίδιο της ευθύνης, αφού με δική τους επιλογή συμμετείχαν στο καθεστώς της ίντριγκας και της μικροπολιτικής που προσδιόριζε την λήψη αποφάσεων της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μετεκλογική στάση του ΣΥΝ που περιγράψαμε παραπάνω προκαλεί πλέον, ως αναγκαστική αντίδραση, την συσπείρωση των υπόλοιπων συνιστωσών απέναντί του. Και αυτό το γεγονός καταγράφηκε στην τελευταία σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ με το κείμενο αντιπροσωπευτικών υπογραφών που διάβασε ο Α. Μπένος στο κλείσιμο της σύσκεψης. Το κείμενο αυτό υπερασπίζεται την εφαρμογή των αποφάσεων των προηγούμενων συσκέψεων, όπως επίσης και τα στοιχειώδη για μια δημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία θα κατοχυρώνεται η ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών του.

Όμως, η συνιστώσα του 2ο κύματος δεν αρκέστηκε σε αυτό τον διαχωρισμό. Παρ’ όλο ότι υπόγραψε το κοινό κείμενο, θέλησε να καταγράψει την «επαναστατική» της πρωτοπορία καταθέτοντας ακόμα άλλο ένα. Ευτυχώς που δεν την ακολούθησαν αυτή την κατάθεση ξεχωριστών προτάσεων και άλλες ομαδοποιήσεις, όπως ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ή και ανένταχτοι σύντροφοι, οι οποίοι ανέπτυξαν στις τοποθετήσεις τους εξίσου σημαντικούς προβληματισμούς και οι οποίοι προφανώς δεν είχαν ενσωματωθεί στο κείμενο που διάβασε ο Α. Μπένος.

Η πορεία που μπαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την σημερινή στάση του ΣΥΝ είναι μια πορεία όξυνσης των αντιθέσεων. Όμως η έκβαση αυτής της διαπάλης δεν θα κριθεί από την αντιπαράθεση του ΣΥΝ με τις υπόλοιπες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στο εσωτερικό του ΣΥΝ. Ήδη η δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του ΣΥΝ από συντρόφους που στέκονται κριτικά ή δεν ανήκουν σε οργανωμένες τάσεις, έχει πάρει ευρείες διαστάσεις για την στάση της ηγεσίας τους απέναντι στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός ότι ο Α. Αλαβάνος στην ομιλία του σήμερα στάθηκε κριτικά απέναντι στην ηγεσία του ΣΥΝ και σήκωσε, έστω και συμβολικά την κάρτα μέλους που μοίρασαν οι σ. της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι επίσης ένα θετικό στοιχείο γιατί δείχνει ότι δεν μπορεί να κλείσει ακόμα το θέμα στο εσωτερικό του ΣΥΝ με τον τρόπο που επιθυμεί η ηγεσία του.

Όμως εκείνο που θα ταρακουνήσει περισσότερο την ηγεσία του ΣΥΝ είναι όταν αντιληφθεί κάποια στιγμή ότι «χωρίς ένα δυνατό ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ θα γίνει εξωκοινοβουλευτικό κόμμα». Τότε θα καταλάβει την πεπερασμένη εμβέλεια του ισχυρισμού ότι «ισχυρός ΣΥΝ σημαίνει ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ». Και αυτή η αρνητική εξέλιξη θα γίνει ακόμα πιο βαριά γιατί γνωρίζει εκ των προτέρων ότι Η ΚΟΕ, η ΔΕΑ η ΑΚΟΑ και αρκετοί ακόμα έχουν αποδείξει ότι μπορούν να επιβιώνουν και ως εξωκοινοβουλευτική αριστερά, όμως ο ΣΥΝ δεν μπορεί…

Σε αυτή την συγκυρία, ως ανένταχτοι, η μέλη συνιστωσών που απεμπολούμε την κομματική μας ταυτότητα για χάριν του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ένα σημαντικό καθήκον απέναντι στις μεθοδεύσεις που αντιμετωπίζουν το ζήτημα κομματικά επιτελεία: Να υπερασπιστούμε τα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις συνιστώσες του. Αυτό σημαίνει πρώτα απ’ όλα ότι υπερασπιζόμαστε μια αμεσοδημοκρατική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ με μέλη που είναι ισότιμα, ανεξάρτητα αν είναι ανένταχτοι ή ανήκουν σε κάποια συνιστώσα (όχι σε λογικές ποσοστώσεων και ομοσπονδιών) και με εκλεγμένη και ανακλητή ηγεσία.

Σήμερα σχεδόν όλοι προσπαθούν να μπερδέψουν το πολιτικό με το οργανωτικό ζήτημα στον ΣΥΡΙΖΑ. Για μας είναι καθαρά τα πράγματα: Προέχει το οργανωτικό, γιατί το οργανωτικό εξασφαλίσει τους πολιτικούς όρους με τους οποίους μπορούμε να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε τα πολιτικά ζητήματα που θεωρούμε ότι είναι ανοικτά στην φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα είναι δεδομένο ένα πολιτικό πλαίσιο που προσδιορίζει την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και είναι προφανές ότι, για να στηρίζουμε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, συμφωνούμε με αυτό. Τώρα, αν κάποιες ομάδες που βρήκαν πόρτα ανοικτή και μπήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένες εκ των προτέρων τις διαφωνίες τους (όπως, ότι δεν μπορούν να συνυπάρχουν με την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ), προβάλλουν κάθε στιγμή αυτές τις διαφωνίες και δημιουργείται «πολιτικό πρόβλημα», ας πρόσεχαν αυτοί τους άνοιξαν την πόρτα! Μήπως όμως, άφησαν επίτηδες μισάνοιχτη την πόρτα, γιατί τελικά μια τέτοια στάση βολεύει κάποιους στον ΣΥΝ;

Η αριστερή μετατόπιση του ΣΥΝ που σημειώθηκε με το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές ότι όξυνε τις αντιθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΝ με την ανανεωτική πτέρυγα. Όμως, κακώς οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στις τάσεις του ΣΥΝ: Αφού ο ΣΥΝ διεκδικεί ότι είναι «ενιαίο» κόμμα, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ενιαίος. Αν χρεώνουμε για παράδειγμα, διάφορες πολιτικές πρακτικές στο αριστερό ρεύμα ή τους ανανεωτές, τότε βγάζουμε λάδι τον ίδιο τον ΣΥΝ. Επίσης, αν για ζητήματα για τα οποία έχει συμφωνήσει ο ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ, μέλη του κάνουν αντίθετα, τότε ο ΣΥΝ είναι αυτός που δεν τηρεί τις συμφωνίες του...

Μετά απ΄ αυτά αν θέλετε να μάθετε και για την επίσημη ενημέρωση του ΣΥΝ για αυτά τα ζητήματα, όπως αυτή διατυπώθηκε από ανακοίνωση του προεδρείου της σύσκεψης, δεν έχετε παρά να κάνετε ένα κλικ εδώ:

Ανακοίνωση του προεδρείου του πανελλαδικού σώματος του ΣΥΡΙΖΑ

Εικόνες από την Πανελλαδική Συσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ

Σάββατο, 18 Ιούλη 2009

Ο λόγος του Α. Τσίπρα ήταν πάλι - όπως και στην προηγούμενη σύσκεψη - εκτός θέματος! Όμως, αν είσαι πρόεδρος του ΣΥΝ, τότε ότι και να πεις, θα σε δείξουν τα κανάλια...

Όποιος δεν πρόλαβε να ακούσει τον σ. Τσίπρα, θα μπορούσε να ακούσει το σ. Βούτση, ο οποίος μας επανέλαβε σε πιο περιεκτική συσκευασία τον λόγο του Α. Τσίπρα και ιδιαίτερα τις υποδείξεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να γίνει εξωστρεφής. Αυτές οι υποδείξεις θεωρήθηκαν από επόμενους ομιλητές προσβλητικές.

Αυτή η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει κάτι παραπάνω από ...τσιγάρο! Ο νεοεκλεγής ευρωβουλευτής καπνίζει την πίπα. Αν είναι η πίτα του πολέμου ή της ειρήνης δεν το μάθαμε, γιατί δεν μίλησε...

Ο σ. Λαφαζάνης - όπως και ο αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ - μάλλον δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα! Ούτε για το εκλογικό αποτέλεσμα (το οποίο θεωρεί ότι δεν είναι προβληματικό), ούτε όμως για την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ (την οποία θεωρεί ότι θα λυθεί αν τα βρει ο Αλέξης με τον Αλέκο). Η τοποθέτησή του επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά πως η "παραίτηση" Αλαβάνου ήταν ένα αναγκαίο κακό για να τεθούν τα προβλήματα. Αλλιώς, τώρα θα είσαστε σε καμιά παραλία, ευχαριστημένοι που δεν είχαμε την τύχη της ιταλικής αριστεράς στις ευρωεκλογές...

Βέβαια, το σύνολο των ομιλητών έθεσε τα γνωστά προβλήματα και τον προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί, αλλά τελικά το ζήτημα θα κριθεί από την στάση που θα κρατήσει ο ΣΥΝ. Απ΄ ότι φαίνεται οι ηγεσίες των φραξιών του ΣΥΝ τα έχουν βρει μεταξύ τους. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από τις ομιλίες των εκπροσώπων τους. Αύριο θα φανεί αν και ο Α. Αλαβάνος θα συμπλεύσει μαζί τους. Όμως, υπάρχουν σημαντικές αντιθέσεις απέναντι σε αυτή την κατάσταση από τον κόσμο του ΣΥΝ, πράγμα που εκφράστηκε και μέσα στην σύσκεψη.

Η σημερινή μέρα έκλεισε με τον Μ. Γλέζο, που συνεπήρε το ακροατήριο. Ήταν τόσο παραστατικός στην περιγραφή των προβλημάτων του ΣΥΡΙΖΑ ώστε κάποια στιγμή έδειξε στο ακροατήριο και απόσπασμα από εφημερίδα με δηλώσεις του "γραβατωμένου" Φλαμπουράρη...
Στην σύσκεψη η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ μοίρασε συμβολικές κάρτες Μέλους του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έχουν φτάσει τα πράγματα, μάλλον θα πρέπει αύριο να μοιραστούν κανονικές κάρτες στους συμμετέχοντες στην σύσκεψη και να αποτελέσουν τα πρώτα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ!

Επίσης το παρακάτω κείμενο, που κυκλοφόρησε στην σύσκεψη, θέτει ορισμένα καίρια ερωτήματα, τα οποία όμως μάλλον δεν θα απαντηθούν. Με ένα κλικ θα το βρείτε εδώ:

ΑΠΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΣΟΦΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Να υπερασπιστούμε τα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις συνιστώσες του...

Ως ανένταχτοι - οπαδοί ή μέλη με περιορισμένα πολιτικά δικαιώματα - του ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε ένα σημαντικό καθήκον απέναντι στα κομματικά επιτελεία: Να υπερασπιστούμε τα ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις συνιστώσες του. Η αντίθεση αυτή δεν μπορεί να λυθεί σήμερα. Δεν θα πρέπει όμως να κουκουλωθεί ούτε με ιδεολογήματα όπως αυτό που προβάλει η ηγεσία του ΣΥΝ: “ισχυρός ΣΥΝ σημαίνει και ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ”, ούτε με οργανωτικά μέτρα όπως αυτά που επεξεργάζονται τυφλοπόντικες των κομματικών γραφείων και ανεγκέφαλοι παράγοντες, οι οποίοι ήδη έχουν αρχίσει να παζαρεύουν “ποσοστώσεις”, “ομοσπονδίες” και άλλα παρόμοια.

Η αντίθεση αυτή θα λυθεί στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόταση για “διπλή πολιτική ένταξη”, αντιμετωπίζει με πολιτικό και όχι οργανωτικό τρόπο αυτή την αντιφατική πολιτική πραγματικότητα που ενυπάρχει σήμερα στην πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ: Ούτε την συγκαλύπτει, ούτε την υποτάσσει σε προειλημμένες αποφάσεις. Μετά από κάποιο καιρό, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατορθώσει να αποκτήσει εκείνα τα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα καθιστούν πλέον άχρηστη την ύπαρξη των σημερινών συνιστωσών του ως ξεχωριστών πολιτικών μορφωμάτων, τότε θα εξαλειφθεί πρακτικά και αυτή η αντίθεση. Είναι δημοκρατικό τα μέλη των συνιστωσών ν' αντιπροσωπεύονται πάντα από τις ηγεσίες τους και να μην συνδιαμορφώνουν κοινά επίδικα; Η πράξη απέδειξε ότι σε περιπτώσεις που υπήρξε πολιτική συνύπαρξη «στη βάση» έγιναν οι αναγκαίες “υπερβάσεις“ και οικοδομήθηκαν δεσμοί συντροφικότητας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους ανθρώπους που σήμερα, ανεξαρτήτως προέλευσης, υπερασπίζονται το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να έχουν λίγοτερα πολιτικά δικαιώματα από αυτά που η αστική δημοκρατία ορίζει για το τελευταίο μέλος ενός συνδικάτου: Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και την αρχή της πλειοψηφίας για την λήψη των αποφάσεων. Αυτό που διεκδικούμε επιπλέον είναι να περάσουμε από την ανάθεση εκπροσώπησης στην ανάληψη πρωτοβουλίας και ευθύνης. Δεν θέλουμε οργανώσεις με μέλη που ψηφίζουν μια φορά το χρόνο τα στελέχη τους. Θέλουμε έναν ζωντανό πολιτικό φορέα που θα λειτουργεί κυρίως με την άμεση δημοκρατία και δευτερευόντως με την αντιπροσωπευτική.

Στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από πανεπιστημιακούς

Οι πανεπιστημιακοί που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, και που στηρίξαμε και στηρίζουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, αντιδρώντας στην κρίση που περνάει ο χώρος, θέλουμε να καταθέσουμε τα εξής:

1) Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως ενωτικό εγχείρημα της Αριστεράς, που για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες διασπάσεων ένωσε παλαιούς και νέους αριστερούς σε κοινά όνειρα, δράση και προοπτικές, είναι ένα ιστορικό στοίχημα που δεν επιτρέπεται να χαθεί. Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να οδηγήσει σε αντισυστημική διέξοδο από την σημερινή κρίση, η μόνη που μπορεί να συνδυάσει κεντρική πολιτική παρέμβαση και κινηματικές πρακτικές.

2) Είναι απαραίτητο να ξεκαθαριστούν τα θολά στοιχεία της πολιτικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, στα οποία οφείλεται κατά μεγάλο μέρος και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα που ήταν κάτω από τις προσδοκίες μας. Χρειάζεται να πούμε, ρητά και εμπράκτως, κάποια όχι, όπως, ενδεικτικά:

- Όχι στον κυβερνητισμό – ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο αξιόπιστη (ενδεχομένως η μόνη) ουσιαστική αντιπολίτευση.

- Όχι στο νεοφιλελευθερισμό – και ειδικότερα, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ξεκαθάρισμα των απόψεων περί συμφώνου σταθερότητας, Μπαρόζο, οδηγίας Μπολκενστάιν, ευρωσυντάγματος, ευρωστρατού, κτλ.

- Όχι στις προσωπικές πολιτικές, τους παραγοντισμούς και τις καρεκλομαχίες.

- Όχι στην αναζήτηση συμμαχιών χωρίς συγκεκριμένους στόχους, αλλά πρώτα διατύπωση στόχων και μετά αναζήτηση συμπόρευσης και άλλων δυνάμεων για την επίτευξή τους.

Θεωρούμε πως κάθε επίκληση ενότητας γύρω από οποιαδήποτε σημαία χωρίς διευκρίνιση πολιτικών στόχων, επιτείνει τη σύγχυση και σπείρει απογοήτευση και αδράνεια.

3) Επείγει η δραστηριοποίηση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ σε κατάλληλες οργανωτικές δομές, όπου οι διάφορες συνιστώσες ή τάσεις θα διατηρούν την αυτονομία τους (όχι κόμμα), αλλά όπου τα μέλη θα είναι μεταξύ τους ισότιμα (όχι άλλοι με ενεργή παρουσία και άλλοι ονόματα σε λίστες), και με δημοκρατική λειτουργία (ανάδειξη και ευθύνη οργάνων, διατύπωση πολιτικών προτάσεων, κτλ.).

4) Παράλληλα με την οργανωτική αναδιάρθρωση, πρέπει το ταχύτερο δυνατόν (με το τέλος του καλοκαιριού) ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεφύγει από την εσωστρέφεια και να στραφεί προς την κοινωνία, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που τρέχουν και δεν μας περιμένουν, και για να κατεβάσει στον κόσμο τις διεξόδους που προτείνει στο πρόγραμμά του (και των συνιστωσών του), επιζητώντας εξειδίκευση, κριτική και εμπλουτισμό, και αναζητώντας τις κατάλληλες κινηματικές πρακτικές (δηλαδή τις πρακτικές που φέρνουν κόσμο στο κίνημα) και τις κατάλληλες κεντρικές κινήσεις, ώστε να αλλάξει το κλίμα και την ατζέντα.

Είναι καθήκον της σημερινής ηγεσίας, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των συνιστωσών, να οργανώσουν αυτή την εξόρμηση παράλληλα με την οργανωτική δουλειά, και καθήκον όλων να τους ωθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

5) Από μεριάς μας, αφενός θα συνεχίσουμε και θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας στον χώρο του Πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης γενικότερα, με προσήλωση στην αρχή της αυτονομίας των μαζικών χώρων, και παράλληλα θα ενταχθούμε στις οργανωτικές δομές που διαμορφώνονται, ώστε να αντιπροσωπευθούμε στις συνδιασκέψεις που θα γίνουν. Και ελπίζουμε πως δεν θα είμαστε οι μόνοι από τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα προχωρήσουμε σε τέτοιες κινήσεις.


Πρώτες υπογραφές

Βένιος Αγγελόπουλος
Φιλάρετος Αλικαρίδης
Αλέκος Αρβανιτάκης
Σίσσυ Βελισσαρίου
Ερρίκος Βεντούρας
Κώστας Βεργόπουλος
Νίκος Γιαννακάκης
Χρήστος Γραμπόβας
Λέλα Γώγου
Απόστολος Δεδουσόπουλος
Φιλαρέτη Ζαφειροπούλου
Μαρία Καραμεσίνη
Στάθης Κουβελάκης
Νίκη Κουλουμπή
Γιάννης Κρεστενίτης
Σταύρος Κωνσταντακόπουλος
Βασίλης Λαμπρόπουλος
Γιάννης Μηλιός
Σταύρος Μουδόπουλος
Κώστας Μπασιούκας
Εύη Ολυμπίτου
Τζίνα Πολίτη
Ελένη Πορτάλιου
Γιάννης Πρωτονοτάριος
Άλκης Ρήγος
Ίων Σαγιάς
Δημήτρης Σεβαστάκης
Δημήτρης Σερεμέτης
Γεράσιμος Σπαθής
Γιάννης Σπηλιώτης
Μιχάλης Σπουρδαλάκης
Άννα Σπύρτου
Ευκλείδης Τσακαλώτος
Μπέσση Φιλιππακοπούλου
Γιώργος Φουρτούνης
Θεανώ Φωτίου

Μιλούν οι "μικροί" για τον "μεγάλο" ...ΣΥΡΙΖΑ

Αναδημοσιεύουμε (2) κείμενα που τα υπογράφουν συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούμε θετική εξέλιξη αυτό το γεγονός, γιατί αποτελεί μια άμεση αναγνώριση της ανάγκης για αλλαγές και μετασχημαστισμούς στην πολιτική και την οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλους αρχίσαμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα: "Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πληγωμένος, από ένα κακό αποτέλεσμα και από μια καταστροφική διαχείριση του αποτελέσματος αυτού. Αυτός ο κόσμος, τόσο μέλη των συνιστωσών όσο και «ανένταχτοι/ες», ο κόσμος που το προηγούμενο διάστημα έδωσε μια μεγάλη μάχη, αυτός είναι που αρνείται να γυρίσουμε πίσω, αυτός είναι που «επιβάλλει» το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει, ενάντια σε ηγεμονισμούς, ενάντια σε κομματικές αναδιπλώσεις, ενάντια σε υποχωρήσεις μπροστά στις πιέσεις του συστήματος. Ας τον ακούσουμε, ας το ρισκάρουμε." (ΔΕΑ, ΚΟΕ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΡΟΖΑ)

O μονόδρομος του ΣYPIZA:

Aριστερόστροφη πορεία και δημοκρατική οργανωτική συγκρότηση του ΣYPIZA

1. «Ούτε βήμα πίσω»
Για τον ΣΥΡΙΖΑ η συνέχιση της αριστερόστροφης πορείας αποτελεί μονόδρομο. Κάθε άλλη επιλογή θα τον περιθωριοποιήσει ως πολιτικό χώρο, θα αυξήσει τις εντάσεις στο εσωτερικό του, θα απογειώσει την αποσυσπείρωση, ιδιαίτερα του «ανένταχτου» κόσμου, και βεβαίως θα αυξήσει τις φυγόκεντρες τάσεις προς άλλους πολιτικούς χώρους, κυρίως το ΠΑΣΟΚ.
Όταν λέμε «αριστερόστροφη πορεία» εννοούμε πρωτίστως τα εξής:

1. Την έμπρακτη και συνεχή αντιπαράθεσή του με τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση της οικονομικής κρίσης και της ύφεσης, τη μονομερή απεύθυνσή του στους «από κάτω», την κατηγορηματική απόρριψη των νεοφιλελεύθερων σοσιαλδημοκρατικών στρατηγικών για την εκτόνωση της κρίσης και την ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών που θα ενισχύουν τους δεσμούς του με το χώρο της εργασίας γενικά, και της επισφαλούς εργασίας ειδικότερα, με τη νεολαία και με εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης κι έτσι θα αναβαθμίζουν τη «λαϊκότητα» του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στην πολιτική του, όσο και στην κοινωνική σύνθεσή του. Ως εκ τούτου, είναι εκ των ων ουκ άνευ ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει πρωτοβουλίες αγώνων για τα θέματα της κρίσης, της ανεργίας, της φτώχειας κ.λπ.

2. Την κατηγορηματική δέσμευση του συνόλου των συνιστωσών και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι αποκλείεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες να συμμετάσχει σε κυβερνητικό σχήμα συνεργασίας ή σε «οικουμενικές» λύσεις για την αντιμετώπιση του ενδεχομένου «ακυβερνησίας». Τούτο αποτελεί βασική προϋπόθεση για την προστασία του χώρου από την «κεντροαριστερή λεηλασία» αλλά και για την έναρξη μιας γόνιμης συζήτησης για τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού πόλου και ενός προγράμματος που θα εκφράζει πραγματικές αλλαγές στους ταξικούς συσχετισμούς στην κοινωνία. Ελάχιστη αφετηρία γι’ αυτά θεωρούμε πως αποτελούν τα «15 σημεία» αλλά και το υπόλοιπο προγραμματικό υλικό όπως διαμορφώθηκε στην 2η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της οικολογίας, ενώ υποστηρίζουμε τις κοινές δράσεις με άλλες δυνάμεις, δεν συμφωνούμε με την πολιτική συνεργασία με δυνάμεις όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι, που αφήνουν ανοιχτή την πόρτα της κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο...).

3. Την αποφασιστική αντιπαράθεση του ΣΥΡΙΖΑ με τις αστικές στρατηγικές της «ασφάλειας» και της «κοινωνικής διαίρεσης», που συμπυκνώνονται πρωτίστως στην αντιμετώπιση των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων. Οποιαδήποτε διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ (ή των συνιστωσών του) από το πεδίο «προβλήματα των μεταναστών» στο πεδίο «πρόβλημα μετανάστευσης», οποιαδήποτε υποχώρηση από την «υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων» στην «προστασία της δημοκρατικής ομαλότητας» σημαίνει την υποταγή του στην κυρίαρχη ρητορική, τη μετάλλαξή του σε «αριστερή εκσυγχρονιστική δύναμη», δηλαδή συμπληρωματική δύναμη του συστήματος.

4. Την αποσαφήνιση και την εμβάθυνση της ιδεολογικοπολιτικής φυσιογνωμίας του ως αντινεοφιλελεύθερου αντικαπιταλιστικού χώρου, απολύτως ανταγωνιστικού με την κυβερνητική πολιτική, τα κόμματα εξουσίας και το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος.
Με πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας του ΣΥΡΙΖΑ ως συνόλου αλλά και κάθε συνιστώσας του ξεχωριστά, των διαφορετικών ιδεολογικοπολιτικών παραδόσεων και αναφορών, των αντιφάσεων και των ισορροπιών, θεωρούμε ότι τα προηγούμενα παραμένουν εφικτά υπό τις εξής προϋποθέσεις:

• 1. Την απόκτηση της δυνατότητας εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ως χώρου να αποφασίζει και να εφαρμόζει την πολιτική του με όρους στοιχειώδους πολιτικής και οργανωτικής αυτοτέλειας.
• 2. Προστασία του ΣΥΡΙΖΑ από εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις συνιστωσών, και κυρίως του ΣΥΝ. Αν είναι εύλογο η κατάσταση του ΣΥΝ, της μεγαλύτερης συνιστώσας, να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι παράλληλα διαλυτικό ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνεται όμηρος των τεκταινομένων στον Συνασπισμό. Για να είμαστε απολύτως σαφείς διευκρινίζουμε τούτο: Ένα ανασυνθετικό εγχείρημα τύπου ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επιχειρηθεί χωρίς τον Συνασπισμό, υπονομεύεται όμως έως ακυρώσεως αν στον Συνασπισμό κυριαρχήσει μια αντίληψη «διατασικών συναινέσεων» (ειδικά με δυνάμεις που συστηματικά αρνούνται ή και υπονομεύουν το συριζικό εγχείρημα) που ανατρέπουν τη ριζοσπαστική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
• 3. Την ανάδειξη από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας σε αντίθεση με τις συμπεριφορές της αστικής πολιτικής, χωρίς διαγκωνισμούς για θέσεις εξουσίας, διαμεσολάβηση, ηγεμονισμούς, συμμαχίες χωρίς αρχές κ.λπ.

2. Για έναν ΣΥΡΙΖΑ των μελών και των συνιστωσών, για έναν ΣΥΡΙΖΑ των ανοιχτών δομών και διαδικασιών, για έναν ΣΥΡΙΖΑ της δημοκρατίας

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι μετά και τις τελευταίες εξελίξεις ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει σε κρίσιμη φάση. Είναι επίσης αυτονόητο, για όσους έχουν την παραμικρή σχέση με το εγχείρημα αυτό, ότι η οργανωτική (ανα)συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ.
Το οργανωτικό θέμα δεν είναι –τουλάχιστον για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ– κάτι δευτερεύον. Είναι ένα ζήτημα κατεξοχήν πολιτικό, αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υπερβεί τα στενά όρια μιας εκλογικής συμμαχίας και να μετατραπεί σε μια σοβαρή ελπίδα για ανασυγκρότηση της Αριστεράς και αντεπίθεση του κινήματος.
Χρειάζονται, λοιπόν, νέες δομές και νέες διαδικασίες. Δομές και διαδικασίες που θα χωράνε τόσο μέλη συνιστωσών και συνιστώσες ως σύνολα, με την αυτοτελή της δράση όποια το επιθυμεί, όσο και τους λεγόμενους ανένταχτους/ες.

Εν όψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης του Οκτωβρίου για τα οργανωτικά θέματα του ΣΥΡΙΖΑ, προτείνουμε ως γενικό πολιτικό/οργανωτικό πλαίσιο τα εξής δέκα σημεία:

• 1. Πρέπει άμεσα να λειτουργήσουν παντού Τοπικές, Κλαδικές και Θεματικές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ, με μέλη, ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες, ανάδειξη οργάνων και διαύλους αμφίδρομης επαφής με τα κεντρικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Το πώς (το πώς, όχι το αν) θα εξασφαλιστούν στοιχειώδεις κανόνες πλουραλισμού, ισοτιμίας και δημοκρατίας (ποσοστώσεις, ψηφοφορίες, εκλογές κ.λπ.) είναι προς συζήτηση.
• 2. Μεταφορά του κέντρου βάρους των αποφάσεων στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικοποίηση και θεσμοποίηση της συλλογικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Τακτική λειτουργία των «ενδιάμεσων» οργάνων μεταξύ Τοπικής Επιτροπής και Γραμματείας. Τα όργανα αυτά αντιμετωπίζουν όλα τα μείζονα πολιτικά ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ και σε αυτά λογοδοτεί η Γραμματεία. Όχι στα κλειστά διευθυντήρια και στα αρχηγικά/προσωποκεντρικά σχήματα.
• 3. Ενιαία κέντρα αποφάσεων. Αναβάθμιση των κοινών λειτουργιών Κ.Ο. και Γραμματείας και άμεση ουσιαστική και μόνιμη σύνδεση των δύο οργάνων.
• 4. Λειτουργία της Κ.Ο. και της ευρωβουλευτικής ομάδας σε συριζικό/πλουραλιστικό πλαίσιο.
• 5. Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλους, πλουραλιστική εκπροσώπηση στα ΜΜΕ.
• 6. Έντυπο του ΣΥΡΙΖΑ.
• 7. Ενίσχυση της Οργανωτικής Επιτροπής, που συντονίζει τη δράση των Τοπικών και παρακολουθεί την εφαρμογή των αποφάσεων των Πανελλαδικών.
• 8. «Συριζική» ρύθμιση των οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις ανάγκες του εγχειρήματος. Δημιουργία πραγματικού και ισχυρού ταμείου του ΣΥΡΙΖΑ.
• 9. Θεσμοί εναλλαγής στα όργανα και σε καίριες θέσεις.

Κάποια από τα παραπάνω έχουν αποφασιστεί επανειλημμένα αλλά δεν έχουν εφαρμοστεί, ενδεικτικό μιας ορισμένης «διαπαραταξιακής» (ή, ακόμα χειρότερα) ηγεμονικής αντίληψης που κυριαρχεί συχνά στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι από πουθενά δεν προκύπτει (δεν έχει τεθεί, άλλωστε) ότι τέτοιες ριζικές αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ οδηγούν σε ενιαίο κόμμα, σε διάλυση των συνιστωσών κ.λπ.

Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει πληγωμένος, από ένα κακό αποτέλεσμα και από μια καταστροφική διαχείριση του αποτελέσματος αυτού. Αυτός ο κόσμος, τόσο μέλη των συνιστωσών όσο και «ανένταχτοι/ες», ο κόσμος που το προηγούμενο διάστημα έδωσε μια μεγάλη μάχη, αυτός είναι που αρνείται να γυρίσουμε πίσω, αυτός είναι που «επιβάλλει» το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει, ενάντια σε ηγεμονισμούς, ενάντια σε κομματικές αναδιπλώσεις, ενάντια σε υποχωρήσεις μπροστά στις πιέσεις του συστήματος. Ας τον ακούσουμε, ας το ρισκάρουμε.

ΔΕΑ, ΚΟΕ, ΚΟΚΚΙΝΟ, ΡΟΖΑ

Τι ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόμαστε και πώς θα τον πετύχουμε

H περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκτιμήσεις και προτάσεις που ακολουθούν, αποτελούν μια προσπάθεια συμβολής στο ξεπέρασμα της κρίσης και στη συνέχιση μιας πορείας ενός ΣΥΡΙΖΑ, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των εργαζομένων, της κοινωνικής Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί μιας ανάγκης βαθύτερης από τους σχεδιασμούς των όποιων επιτελείων κομμάτων και οργανώσεων, μιας ανάγκης ισχυρότερης από τις σκοπιμότητες της στιγμής και των συσχετισμών. Εκφράζει την ανάγκη να καλυφθεί ένα πραγματικό κενό στην ελληνική κοινωνία: να αποκτήσει οντότητα, μορφή και σχήμα, φωνή, λόγο και πράξη, υπολογίσιμη και βιώσιμη πολιτική παρουσία, η κοινωνική και πολιτική Αριστερά. Να αποτελέσει η σημερινή Αριστερά –μέσα από τη διαφορετικότητά της– μια πρωταγωνιστική, ανεξάρτητη από τον δικομματισμό, πολιτική και κοινωνική δύναμη. Να μπορέσει να συσπειρώσει και να εκφράσει, να δώσει υπόσταση στο δυναμικό της διάσπαρτης κοινωνικής Αριστεράς, των «ανένταχτων» –μη οργανωμένων σε κόμματα και οργανώσεις– και των νέων που δίνουν το παρών σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες.

Η σημερινή κατάσταση που βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποτέλεσμα επιλογών που έγιναν, επιθέσεων και πολέμου που του έγινε, φυσιογνωμίας που δεν αποκτήθηκε ή ήταν θολή, ευκαιριών που δεν αξιοποιήθηκαν και λαθεμένων αντιλήψεων για την πολιτική και την επικοινωνία στις σύγχρονες συνθήκες.

Απ’ αυτή την άποψη, το «όλα από την αρχή» δεν μας αφορά. «Κάποια» δεν μπορούν να συζητηθούν από την αρχή. Είναι τα κοινά συμφωνημένα για το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τι αποτελείται, ο ρόλος των συνιστωσών του, ο πολιτικός του προσανατολισμός και η στόχευση, η σχέση του με το σύστημα, τον δικομματισμό και την κεντροαριστερά, η πάγια προσπάθεια για τη συσπείρωση ολόκληρης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στη βάση αυτή, ας μας επιτραπούν ορισμένες εκτιμήσεις και συμπεράσματα:

Το εκλογικό αποτέλεσμα

Το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα (μιλάμε για μια ήττα που μπορεί να αντιστραφεί αν αναλυθεί σωστά και βγουν χρήσιμα συμπεράσματα) οφείλεται, κυρίως, στο ότι:
• Το ζήτημα της καπιταλιστικής κρίσης δεν προβλήθηκε και δεν εστιάστηκε, όσο έπρεπε και απαιτούσαν οι καιροί, ως κεντρικός άξονας παρέμβασης, ως η κεντρική πολιτική ατζέντα, γύρω από την οποία η ριζοσπαστική Αριστερά έχει προτάσεις και λύσεις για τον κόσμο της εργασίας. Η κεντρικότητα της κρίσης χάθηκε και δεν φάνηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο «πολιτικός οργανισμός» που παλεύει ενάντια στην κρίση και τις συνέπειές της.
• Δεν κατορθώσαμε, την προεκλογική περίοδο, να βάλουμε στην ατζέντα της πολιτικής «συζήτησης» τι γίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και ειδικά στην ευρωπαϊκή Αριστερά, σχετικά με την κρίση. Και υπήρχαν πολλά που θα μπορούσαμε να προβάλουμε σαν συντονισμένη πανευρωπαϊκή απάντηση των εργαζομένων απέναντι στην κρίση.Οι θέσεις και οι προτάσεις μας για την ΕΕ που με τόσο κόπο διατυπώθηκαν, αγνοήθηκαν και συχνά συκοφαντήθηκαν.
• Δεν διαφοροποιηθήκαμε από τα υπόλοιπα κόμματα και δεν καταγραφήκαμε σαν κάτι διαφορετικό ποιοτικά, αν και η σύνθεση του ψηφοδελτίου μάς έδινε αυτή τη δυνατότητα. Η εικόνα «όλοι ίδιοι είναι» συμπεριλάμβανε και εμάς και δυνητικά ψηφοφόροι μας προτίμησαν το μπάνιο ή την αποχή και δεν έβλεπαν γιατί να μας προτιμήσουν.
• Οι θετικές εναλλακτικές προτάσεις που επεξεργαστήκαμε (15 σημεία, πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ, προτάσεις της Κ.Ο. κ.λπ.) και κυρίως οι αγώνες και οι αντιστάσεις, που ενισχύσαμε το προηγούμενο διάστημα, δεν μπόρεσαν να αξιοποιηθούν.
• Η επικοινωνιακή μας καμπάνια, εξαιτίας των παραπάνω, αλλά και μιας ευφορίας που στηριζόταν σε δημοσκοπικά και όχι πραγματικά δεδομένα, ήταν άνευρη, όχι διακριτή, χαλαρή, δεν στόχευε στην ανάδειξη των προβλημάτων του κόσμου της εργασίας και στην ανάγκη μιας άλλης πολιτικής.
• Δεν αξιοποιήθηκαν όλα τα στελέχη, δεν υπήρχε ένας σχεδιασμός για την αξιοποίηση και τον πολλαπλασιασμό των δυνάμεών μας, ούτε και σχέδιο για τα αδύναμα σημεία, που χρειάζονταν ενίσχυση. Η εκλογική επιτροπή δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο της, ενώ προβλήματα που δεν επιλύθηκαν στο προηγούμενο διάστημα, μπήκαν με σφοδρότητα να λυθούν κατά την προεκλογική περίοδο.
Περιοριζόμαστε σε αυτά που θεωρούμε κομβικά. Θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα. Όμως δεν είναι της παρούσης και εξάλλου οι συνιστώσες έχουν ήδη περιγράψει και άλλες πλευρές.

Η μήτρα της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ

Αν όμως θέλουμε να ψάξουμε λίγο για τη μήτρα της σημερινής κρίσης θα οδηγηθούμε αναγκαστικά στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Στη μη εφαρμογή των αποφάσεών της και βεβαίως στη μη αξιοποίηση της μεγάλης «ζήτησης για ΣΥΡΙΖΑ» που υπήρχε τότε στην κοινωνία. Στην ουσία, με διάφορα προσχήματα, μπλοκαρίστηκε η εφαρμογή των αποφάσεων αυτών από τη μεγαλύτερη συνιστώσα που και τότε προτιμούσε έναν ΣΥΡΙΖΑ-εκλογική ομπρέλα. Η μη εφαρμογή των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ σήμαινε στην πράξη μπλοκάρισμα των όρων πολιτικής συγκρότησης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι παλίνδρομες κινήσεις, οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις, η εξαγγελία πολιτικών προτάσεων χωρίς προηγούμενη συνεννόηση, η ακύρωση στην πράξη μιας πλουραλιστικής εκπροσώπησης στα ΜΜΕ ήταν η συνέχεια της μη εφαρμογής των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης. Έτσι όμως η αυθαιρεσία και ένα καθεστώς μονομερών επιλογών στις σχέσεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, εμπεδώνονταν, γεννώντας απογοήτευση και αποστράτευση.

Και σήμερα;
Σήμερα είναι αναγνωρισμένη η κρίση φυσιογνωμίας και η κρίση προοπτικής ενός σχήματος, που έχει ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά εγχειρήματος κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας, αλλά ουσιαστικά λειτουργεί περισσότερο σαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όχι σαν ΣΥΡΙΖΑ μετωπικός ή συνεργατικός πολιτικός οργανισμός της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η «εκφώνηση» του εγχειρήματος και οι προσδοκίες του κόσμου της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς κάνουν λόγο για έναν ΣΥΡΙΖΑ που αποτέλεσε τη «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια». Η πραγματικότητα όμως, ο «υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ», κουτσουρεύτηκε, εμποδίστηκε να ψηλώσει και να ριζώσει, γιατί αυτό θα ξεπερνούσε κατά πολύ συνήθειες, πρακτικές και θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής ζωής. Έτσι φτάσαμε σε μια κρίση, σε έναν ή πολλούς κόμπους που πρέπει να επιλυθούν τώρα.
Η ανώμαλη προσγείωση που έγινε με το εκλογικό αποτέλεσμα και η κρίση που εμφανίστηκε μετεκλογικά, μπορούν, ίσως, να αποτελέσουν την τελευταία ευκαιρία να λυθούν πραγματικά ορισμένα ζητήματα –πολιτικά και οργανωτικά– που να επιτρέψουν τη συνέχιση, με κάποιους όρους, του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια η πραγματικότητα τα τελευταία δύο χρόνια ήταν απλόχερη και μας παρουσίασε δύο-τρεις πολύ μεγάλες «ευκαιρίες», αλλά εμείς φανήκαμε μίζεροι και αδύναμοι να τις αξιοποιήσουμε. Μπροστά μας έχουμε την τελευταία, μάλλον, ευκαιρία: Ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο πολιτικός οργανισμός, που αντιπαλεύει την κρίση, ενώνει τον κόσμο που πλήττεται από την κρίση, ανοίγει έναν δρόμο για την Αριστερά. Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ το απαιτεί, θέλει και μπορεί. Ο πολιτικός ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσει; Και θα καταφέρει να αντιστοιχηθεί μ’ αυτή τη λαϊκή απαίτηση;

Η μη αναγνώριση των αιτιών της κρίσης, η προσκόλληση σε ένα σχήμα που έχει ήδη ξεπεραστεί από τη ζωή, η φοβερή διάσταση λόγων και έργων σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ («Ο ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική επιλογή» χωρίς να το εννοούμε) και η εμμονή σε μια εκδοχή ΣΥΡΙΖΑ όπου τα μονοπώλια και τα προνόμια της μεγαλύτερης συνιστώσας είναι θέσφατο, οδηγεί αντικειμενικά σε κλιμάκωση της κρίσης. Ιδιαίτερα όταν μια ηγεσία αρνείται ουσιαστικά να πάρει τις ευθύνες της για μια εκλογική αποτυχία, ενώ, ταυτόχρονα, κάνει επιλογές και συνεργασίες ή ανέχεται φωνές στο εσωτερικό του χώρου της, που είτε βάλλουν ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ είτε τον βλέπουν σαν την «παράταξη» με την οποία κατεβαίνουν στις εκλογές.
Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι θυμωμένος με όσους, τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά, δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε (και θέλουμε) είναι ένα αριστερίστικο κατόρθωμα, που ακυρώνει βασικά χαρακτηριστικά της ανανεωτικής Αριστεράς. Οι ισχυρισμοί δεν σκύβουν καθόλου στα κείμενα και στις διακηρύξεις μας, όπου πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ορίζεται ως συνέχεια ή ενότητα της «ανανεωτικής» Αριστεράς, γιατί τότε θα όφειλαν να αναφέρονται και όλες οι άλλες εκδοχές Αριστεράς που στεγάζονται στο εγχείρημα. Αντίθετα, το πρωτότυπο του εγχειρήματος, συνδέεται με το «ριζοσπαστική», που εκφράζει την προοπτική της συσπείρωσης όλων των γνωστών ρευμάτων, ιδεολογικών και πολιτικών, της κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά και άλλων προοδευτικών αριστερών δυνάμεων. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε στις αναφορές και τους φόβους για τη δημιουργία «νέου κόμματος» που επιστρατεύεται, ώστε να μην αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στοιχειώδη λειτουργία και συγκρότηση. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιαίτερα θυμωμένος, που βλέπει να στήνονται ειδύλλια, χωρίς να μπαίνουν όροι και κανόνες λειτουργίας απέναντι στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που με σεβασμό στην όποια ιδιαίτερη άποψη, θα υποχρεώνουν, ταυτόχρονα, όλους να σέβονται και να εφαρμόζουν τις κοινές θέσεις και προτάσεις του κοινού εγχειρήματός μας. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ φοβάται ότι αυτοί οι συμβιβασμοί στηρίζονται σε μιαν ακόμα πιο αφυδατωμένη μορφή ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξένοι προς την κουλτούρα και την πολιτική ηθική της Αριστεράς, και δικαιολογημένα ανησυχεί. Κάθε απομάκρυνση από την αφετηριακή συνάντηση με κύριο κανόνα την ισοτιμία χωρίς ηγεμονισμούς δημιουργεί επικίνδυνα ρήγματα στο εγχείρημα.

Χρειάζεται, επίσης, να σημειωθεί ότι όλα αυτά εξελίσσονται σε συνθήκες που χρειάζονται γενναίες και τολμηρές αποφάσεις για την αντιστροφή του άσχημου κλίματος και το ξεπέρασμα της κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος στην ελληνική κοινωνία, όταν είναι ζωντανός, κινηματικός, οραματικός, όταν γεννάει και γονιμοποιεί ιδέες και πράξη που μετασχηματίζουν την πραγματικότητα και τους συσχετισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται και ζαρώνει, διαλύεται, όταν χρησιμοποιείται σαν όχημα εκλογικής διάσωσης και μόνο. Ο επιστρατευμένος «κομματικός πατριωτισμός» είναι αδιέξοδος, αλλά και ανίκανος να ξεπεράσει την κρίση, γιατί αποκόβεται από την πραγματικότητα και τις λαϊκές ανάγκες. Ο πατριωτισμός αυτός είναι τέκνο των μηχανισμών και των φιλοδοξιών και όχι τμήμα ενός πολιτικού σχεδίου. Είναι σχεδία διάσωσης σε ταραγμένα νερά, που οι επιβάτες της δεν φέρουν σωσίβια, νομίζοντας ότι διευθύνουν ένα ασφαλές υπερωκεάνιο.

Κατά την άποψή μας ούτε η σχεδία ούτε το όποιο πλοιάριο πρέπει να βουλιάξουν. Για να γίνει αυτό, χρειάζονται απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα που έχουμε. Όσοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά η μαζική οργάνωση του κόμματός τους υπονομεύουν ουσιαστικά το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κεντρικότητα της κρίσης

Ξεκινάμε από το θέμα της πολιτικής γραμμής και της εξωστρεφούς δραστηριότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα για το ξεπέρασμα της άσχημης κατάστασης, για την ανασυγκρότησή του.

Το κεντρικό ερώτημα παγκόσμια, ευρωπαϊκά, ελλαδικά είναι σε ποια κατεύθυνση θα οδηγήσει τον πολιτικό άξονα η κρίση. Αριστερά ή δεξιά;

Το πρόβλημα για την Αριστερά είναι η πολιτική της ταυτότητα, η κοινωνική της απεύθυνση και ο κεντρικός πολιτικός στόχος στη σημερινή εποχή της κρίσης.

Να εμφανιστεί και να είναι πραγματικά η Αριστερά, ο μόνος πολιτικός οργανισμός, που παλεύει ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, που ενώνει το λαό και οργανώνει την αντίστασή του, που ο κεντρικός πολιτικός της στόχος είναι ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα.
Να χτίσουμε το κοινωνικό μέτωπο που θα ενώνει τα τμήματα του λαού που πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης και θα δημιουργεί τους όρους αντίστασής του.

Να σκεφτόμαστε διαρκώς πως χρειάζεται ενότητα λόγων και πράξης. Να ενώνουμε σε επίπεδο συνοικίας και πόλης, σε επίπεδο χώρων και κλάδων εργασίας τους άνεργους, τους απολυμένους, τους μικρομεσαίους, τους εργαζόμενους, τους νέους και τις γυναίκες. Να συγκροτούμε παντού μέτωπα, επιτροπές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, μέτωπα δικαιωμάτων, παιδείας, πολιτισμού περιβάλλοντος κ.λπ.

Η ενότητα στη δράση, η ενότητα της Αριστεράς σήμερα είναι πιο αναγκαία από χθες. Μια ενότητα που θα οξυγονώσει την Αριστερά, που θα της αυξήσει τα ακροατήρια, που θα δημιουργήσει ευκαιρίες και δυνατότητες. Που θα κάνει την Αριστερά το αντίπαλο δέος του συστήματος, την Αριστερά εκφραστή και εκπρόσωπο των λαϊκών στρωμάτων που δέχονται τις συνέπειες της κρίσης.

Αν η κρίση μας οδηγεί σε ένα άλλο πολιτικό σύστημα, τότε ο σημαντικότερος πολιτικός αγώνας είναι η επιλογή και η προβολή του από την πλευρά της Αριστεράς, άρα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Η καθημερινή της ατζέντα, η καθημερινή κοινωνική της δράση πρέπει να επικεντρώνει στα βασικά προβλήματα που απασχολούν τους συνηθισμένους ανθρώπους και τις «επικίνδυνες τάξεις» κατά τον Μαρξ.

Πρέπει να ξαναδημιουργηθούν οι δεσμοί μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στην πόλη, με αυτούς τους συνηθισμένους ανθρώπους που σήμερα ψηφίζουν ΛΑΟΣ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Δεν μπορεί να μας συγκινεί, κυρίως, η μεταμοντέρνα έκδοση και εκδοχή της Αριστεράς που αντικαθιστά την πολιτική με την επικοινωνία, το κίνημα με την εικόνα, την πολιτική δουλειά με τον ακτιβισμό, που περισπάται σε δευτερεύοντα ζητήματα, απότοκα των βασικών αντιθέσεων, σοβαρά μεν αλλά σήμερα κάπως δευτερεύοντα και χωρίς δυνατότητα αντιπαράθεσης και ενότητας με τον κύριο όγκο των λαϊκών στρωμάτων, που πλήττονται καίρια σ’ όλα τα βασικά δικαιώματα και κατακτήσεις και βιώνουν στο πετσί τους τον βάρβαρο και απάνθρωπο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και τις πολιτικές του.

Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο η Αριστερά με τις θετικές προτάσεις και τον λόγο της προβάλλει ως βασική δύναμη μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας και επιδιώκει λύσεις, μεταρρυθμίσεις, αλλαγές που να ανοίγουν το δρόμο σε μια μεγάλη αλλαγή και όχι να μετατρέπεται σε συμπληρωματική δύναμη του δικομματισμού. Ο αγώνας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και το δικομματισμό στην Ελλάδα περνά μέσα από την ενίσχυση του ρόλου της Αριστεράς, μέσα από την κοινή της δράση, μέσα από τη συσπείρωση δυνάμεων σε ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα-μέτωπο. Η τακτική για την επίτευξη αυτού του στρατηγικού στόχου πρέπει να είναι ευέλικτη, πλούσια, και κυρίως να στέλνει τα σωστά μηνύματα για το τι θέλουμε να κάνουμε, έχοντας σταθερό αριστερό προσανατολισμό. Να μας ανοίγει δρόμο για τον στρατηγικό στόχο και να μην «δουλεύει» για άλλες δυνάμεις.

Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ ορίζεται με αυτήν την ταυτότητα και φυσιογνωμία και εκπονεί έναν σχεδιασμό συγκρότησης και παρέμβασης με βάση αυτήν την αξιολόγηση και πλαίσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται τώρα, μετά από μια εκλογική ήττα που δημιούργησε πολλές αναταράξεις, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Ή να συνεχίσει όπως ήταν μέχρι πριν ή να αλλάξει. Αλλαγές που θα θερμάνουν τον κόσμο που έχουμε απογοητεύσει, αλλαγές που θα σημάνουν πολιτική υπέρβαση μηχανισμών και γραφειοκρατίας, αλλαγές που θα ενισχύουν στη λαϊκή συνείδηση τον αριστερό, ριζοσπαστικό προσανατολισμό του, αλλαγές που θα αυξάνουν τη συλλογικότητα και τη δημοκρατία, δηλαδή την ουσιαστική συμμετοχή. Αλλαγές που θα τερματίζουν τα δύο πρόσωπα, που το ένα ακυρώνει το άλλο, την ίδια στιγμή που πρέπει στο εσωτερικό του να ακούγονται όλες οι φωνές.

Είναι αναγκαία η ενοποίηση των διάφορων κέντρων λήψης αποφάσεων, έτσι ώστε η Κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκρίνεται συνθετικά στα θέματα πολιτικής γραμμής και τακτικής της κάθε περιόδου. Τέτοια που να προσανατολίζει, να συνενώνει, να συντονίζει τον πολιτικό και κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ στις δύσκολες και αντιφατικές συνθήκες που δημιουργούνται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναβαπτιστεί πρώτα και κύρια μέσα στον κόσμο του. Να τον ακούσει καλά και να αντιστοιχηθεί με τις επιθυμίες του. Επιθυμία του είναι να μην έχουμε δύο φωνές. Επιθυμία του είναι μια πολιτική γραμμή που να τον φέρνει σε επαφή με τους συνηθισμένους ανθρώπους και τις «επικίνδυνες τάξεις». Επιθυμία του είναι η πολιτική του στράτευση.
Γι’ αυτό και στο οργανωτικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα έχει εξελιχτεί σε πολιτικό, πρέπει να εξασφαλιστεί η εφαρμογή όλων των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και ταυτόχρονα να προωθήσουμε στα πλαίσια της Οργανωτικής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Οκτώβρη ιδέες όπως:

• • Συλλογική, ενιαία, αποτελεσματική πολιτική διεύθυνση (επεξεργασία γραμμής). Η Γραμματεία και Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή να είναι ο τόπος όπου γίνεται η επεξεργασία, η εκπόνηση, ο έλεγχος και παίρνονται οι αποφάσεις για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση να εκφωνείται η πολιτική γραμμή από κορυφαίους παράγοντες χωρίς συνεννόηση και συζήτηση.
• • Συστήνεται μια επιτροπή εργασίας με περιεχόμενο την επεξεργασία και την πρόταση προς την Γραμματεία πολιτικής γραμμής και τακτικής. Η επιτροπή αυτή αποτελείται από μέλη της Γραμματείας και της Κοινοβουλευτικής ομάδας.
• • Ενιαία πανελλαδική λειτουργία, όχι ενιαίο κόμμα σήμερα, αλλά διπλές εντάξεις, κάρτα μέλους.
• • Θητείες σε όλα τα όργανα, Συνδιασκέψεις και Σώματα.
• • Επικύρωση από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των Κεντρικών Οργάνων (Κεντρική Γραμματεία, Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή).
• • Ενιαία έκφραση προς τα έξω (τύπος, επικοινωνία, κ.λπ.), με Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και επίσημο εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
• • Περιοδικό μηνιαίο, θεματολογικό με τις πολιτικές απόψεις και τις αντιπαραθέσεις.
• • Όλες οι επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ συγκροτούνται, να λειτουργούν κανονικά και να οργανώνουν την εξωστρεφή δραστηριότητα σε κεντρικά θέματα σύμφωνα με τις αποφάσεις των τοπικών Συνελεύσεων, τις εισηγήσεις της Γραμματείας και το υλικό που πρέπει να βγαίνει.

Είμαστε ανοιχτοί σε όποιες προτάσεις και ιδέες μπορούν να δυναμώσουν πραγματικά τον ΣΥΡΙΖΑ, να δώσουν πνοή στο εγχείρημά του, να θέσουν κανόνες στο τρόπο λειτουργίας και δράσης του, ώστε να είναι αποτελεσματικός, ρεαλιστικός, κοινωνικός και πολιτικός. Στα πλαίσια της Οργανωτικής Συνδιάσκεψης μπορούμε να ανταλλάξουμε σκέψεις και ιδέες για να προχωρήσει –χωρίς αποκλεισμούς– η «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια».

Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να ανακατέψουμε τα χαρτιά με τρόπο που να κάνουμε γρήγορα βήματα μπροστά.

ΔΕΑ, Ενεργοί Πολίτες, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, Οικοσοσιαλιστές, Μαρία Φραγκιαδάκη, (μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ)