[Αριστερά ή Ανοίγοντας δρόμους εκεί που στενεύουν οι δρόμοι] Εκκρεμή ζητήματα ανανέωσης της πολιτικής

Αναδημοσίευση από το "rednotebook.gr"

της Ελένης Πορτάλιου

Η πρόταση από τη Δικτύωση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς «μιας συνδιάσκεψης για τις εναλλακτικές» [1], την οποία ο Αντώνης Νταβανέλος ορίζει ως «ανοιχτή πολιτική συζήτηση με θέμα την ανάγκη για ένα κοινό μεταβατικό πρόγραμμα»[2], επιχειρεί να θέσει τη μακροχρονίως επιδιωκόμενη συνάντηση/σύγκλιση των περίκλειστων σήμερα αριστερών μικρόκοσμων στο έδαφος των αναγκών της συγκυρίας, που επικαθορίζουν δραματικές εθνικές και παγκόσμιες πραγματικότητες.

Η ιδέα είναι, σε γενικές γραμμές, η εξής: υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός οργανώσεων της αυτοαποκαλούμενης επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής και πάντως αντιμνημονιακής αριστεράς. Ο κατακερματισμός αυτός τις καθιστά πολιτικώς ανυπόστατες σε μια περίοδο που τα κόμματα του κοινοβουλευτικού τόξου δεν εκπροσωπούν τις λαϊκές τάξεις, τις οποίες καταστρέφουν οι μνημονιακές πολιτικές. Επομένως, υπάρχει κενό αριστεράς στον πολιτικό χάρτη και το κοινοβούλιο. Οι επικείμενες εκλογές συνηγορούν στο θέμα της συνεργασίας επί ποινή αφανισμού. Τι χρειάζεται για να υλοποιηθεί αυτή η συνάντηση/σύγκλιση; Πολιτική βούληση συνδιαμόρφωσης ενός κοινού εναλλακτικού, μεταβατικού ή όπως αλλιώς ονομάζεται προγράμματος, που πάντως θα συνδέεται με στρατηγικούς στόχους για να μη χαθούμε στη θεωρία των σταδίων και σε στενές εθνικές ατραπούς, και το οποίο θα δώσει πολιτική διέξοδο στους αριστερούς αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους.

Η ομιλία της Άντζελα Ντέιβις στην Πορεία Γυναικών (ελλ. υπότιτλοι)

( από το OmniaTV )

Jodi Dean: Τα όρια της επικοινωνίας

Ένα κείμενο που καλό θα ήταν να το διαβάσουν οι κάθε λογής αριστερούς που έχουν αναδείξει κυρίαρχη μορφή πολιτικής παρέμβασης το facebook, twitter και τ' άλλα social media ...

(απόσπασμα από το βιβλίο The Communist Horizon [Ο ορίζοντας του κομμουνισμού] του Jodi Dean, Verso Books, 2012)

Πηγή: The Limits of Communication

Μετάφραση: Νικόλας Γκίμπης

Οι τεχνολογίες της δικτυακής πληροφόρησης έχουν γίνει ένα μέσο εκ του οποίου οι άνθρωποι έχουν υποταχθεί στην ανταγωνιστική ένταση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Συμμετέχοντας με ενθουσιασμό στα μέσα προσωπικής και κοινωνικής δικτύωσης –Έχω ευρωζωνική σύνδεση στο σπίτι μου! Το νέο μου tablet μού επιτρέπει να εργάζομαι απ’ οπουδήποτε! Με το smartphone μου, μπορώ να ξέρω τι παίζει όλη την ώρα!– χτίζουμε την παγίδα που μας αιχμαλωτίζει, μια παγίδα που εκτείνεται πέρα απ’ την παγκόσμια χρήση των κινητών τηλεφώνων και τη συμμετοχή σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκειμένου να συμπεριλάβει την παραγωγή αυτών των τηλεφώνων και του αναγκαίου τεχνικού εξοπλισμού ώστε να λειτουργήσουν.

Η επένδυση στις τεχνολογίες της πληροφορικής καθοδήγησε την dot-com φούσκα της δεκαετίας του ‘90 που τροφοδότησε την υπερπροβολή της Νέας Οικονομίας, γέννησε την υπερβολική χωρητικότητα και απέτυχε να οδηγήσει σε κάποια ορατή αύξηση της παραγωγικότητας, πέραν της βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας. Ακόμα και μετά το ξέσπασμα της φούσκας, η ρητορική της Νέας Οικονομίας δεν έπαψε να εκθειάζει την ψηφιοποίηση, ώστε να δώσουμε την ευκαιρία στον καπιταλισμό να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του.

Γιατί ο Τραμπ αποτελεί φασιστικό φαινόμενο

Επιλεγμένα αποσπάσματα από συνέντευξη της Judith Butler στον Christian Salmon. Η πλήρης συνέντευξη δημοσιεύθηκε στα γαλλικά, και μέρος της μεταφράστηκε από την ίδια την Μπάτλερ στα αγγλικά και δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο του περιοδικού Cultural Anthropology με τον τίτλο Reflections on Trump. Στην παρούσα μετάφραση χρησιμοποιήθηκε το αγγλικό κείμενο και ο γαλλικός τίτλος.

Αναδημοσίευση από το "—Nomadic universality" 

της Τζούντιθ Μπάτλερ

Ας θυμηθούμε ότι τον Ντόναλντ Τραμπ τον ψήφισε λιγότερο από το ένα τέταρτο της αμερικανικής κοινωνίας, και ότι γίνεται πρόεδρος χάρη στο παρωχημένο εκλογικό σύστημα και μόνο. Δεν πρέπει να φανταστούμε ότι έχει κάποια διαδεδομένη λαϊκή υποστήριξη. Υπάρχει διαδεδομένη απογοήτευση με τη συμμετοχική πολιτική, και υπάρχει σοβαρή δυσπιστία και για τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα των ΗΠΑ. Αλλά η Χίλαρι Κλίντον πήρε περισσότερες ψήφους από τον Τραμπ. Έτσι, όταν ρωτάμε τι υποστήριξη έχει ο Τραμπ, ρωτάμε πώς μια μειοψηφία στις Ηνωμένες Πολιτείες κατόρθωσε να φέρει τον Τραμπ στην εξουσία. Μιλάμε για ένα έλλειμμα δημοκρατίας, όχι για μια κοσμοπλημμύρα.

Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;

Οι κκ.Ζουράρις (αριστερά), εκ των πιο ενεργών μελών του «Δικτύου 21», και ο δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού «Αρδην» κ. Γ. Καραμπελιάς παρακολουθούν την ομιλία Σαμαρά.

(φωτό και λεζάντα από το "Βήμα" 27.6.2010)

(Και ο Γ. Καραμπελιάς συστρατεύεται στο όραμα της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” )

Ένα κομμάτι της Αριστεράς θεωρεί ότι το όραμα της ανατροπής του καπιταλισμού και η οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας περνάει μέσα από το αστικό όραμα της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” της χώρας. Για αυτό το “όραμα” έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν αναλυτικά, όπως εδώ:

1. Η “εθνική παραγωγική ανασυγκρότηση” ως “ετεροχρονισμός” των λαϊκών απαιτήσεων
2. Ο αστικός μύθος της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” της χώρας...
3. Μια επισήμανση για κοινά ερμηνευτικά σχήματα - μύθους της Αριστεράς και της Δεξιάς...
4. Στόχος 13ος…
5. Για την “παραγωγική” ανασυγκρότηση της χώρας ρε γαμώτο!..
6. Παραγωγική ανασυγκρότηση και παραγωγικές σχέσεις
7. Πόσα κοινά σημεία έχει το αμερικάνικο όνειρο με τα προγράμματα της Αριστεράς για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας;
8. Η “παραγωγική ανασυγκρότηση”: ο νέος εθνικός μύθος που όλους μας ενώνει!
9. Αρκετοί οπαδοί της «παραγωγικής ανάπτυξης» της χώρας θα ζήλευαν σήμερα αυτή την επιτυχία της χούντας της 21ης Απριλίου...

Παρουσιάζουμε ένα κείμενο του Γιώργου Καραμπελιά που καλεί σε συστράτευση στο εθνικό όραμα της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” της χώρας και αναπαράγει με ανάγλυφο τρόπο της κυρίαρχες αστικές αφηγήσεις για την ερμηνεία της κρίσης και το διέξοδο απ' αυτήν. Δυστυχώς, σήμερα αρκετοί αριστεροί (κυβερνητικοί και αντικυβερνητικοί)  θα προσυπέγραφαν αυτές τις απόψεις:

Ορατή η απόγνωση

Αναδημοσίευση από την "καθημερινή"

του Κώστα Λαπαβίτσα

Η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται και πάλι σε δύσκολη θέση και η αιτία είναι το μνημόνιο του Αυγούστου 2015. Οι προβλέψεις του είναι τόσο εξωπραγματικές, που το ΔΝΤ έχει αρνηθεί να συμμετάσχει ως δανειστής, ζητώντας πολύ χαμηλότερα πλεονάσματα και άμεση ελάφρυνση του χρέους. Αν μάλιστα ο στόχος του πλεονάσματος για το 2018 παραμείνει στο 3,5%, θεωρεί ότι οπωσδήποτε θα χρειαστούν επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα. Μέσα στο πλαίσιο της λανθασμένης πολιτικής της λιτότητας, το Ταμείο δείχνει επιτέλους κάποια στοιχεία τεχνοκρατικής λογικής.

Η ιαματική-ψυχαγωγική επίδραση της κάνναβης

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του Σπύρου Μανουσέλη

Kυκλοφόρησε πριν από δύο εβδομάδες στις ΗΠΑ η πληρέστερη, μέχρι σήμερα, μελέτη για τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία της κατανάλωσης μαριχουάνας ή χασίς.

Μια ογκώδης έκθεση που δημοσιεύτηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Επιστημών (National Academie of Sciences), στις σελίδες της οποίας αναλύονται λεπτομερώς και συγκριτικά τα δεδομένα που προέκυψαν από περισσότερα από 10 χιλιάδες ειδικά επιστημονικά άρθρα, τα οποία δημοσιεύτηκαν από το 1999 μέχρι σήμερα!

Επομένως, η συγκεκριμένη έκθεση είναι η πλέον αξιόπιστη ανάλυση που διαθέτουμε για τις ψυχοσωματικές επιπτώσεις από την κατανάλωση μαριχουάνας ή χασίς από τον άνθρωπο.

Αξίζει, λοιπόν, να παρουσιάσουμε τα βασικά συμπεράσματα αυτής της εκτενούς έρευνας αφού μας προσφέρει αρκετά έγκυρη και τεκμηριωμένη απάντηση στο ερώτημα αν όντως η χρήση της κάνναβης για ιατρικούς ή ευφορικούς σκοπούς έχει τις βλαπτικές συνέπειες που προσδιορίζουν οι υφιστάμενοι νόμοι.

Διανοούμενοι και Εξουσία: Συνομιλία του Μισέλ Φουκώ και του Ζιλ Ντελέζ

Αναδημοσίευση από το "babylonia.gr"

Μετάφραση: Ελιάνα Καναβέλη

Το παρόν κείμενο αποτελεί απομαγνητοφώνηση μιας συνομιλίας που έγινε το 1972 μεταξύ των δύο μεταδομιστών φιλοσόφων, του Μισέλ Φουκώ και του Ζιλ Ντελέζ, η οποία διερευνά τις συνδέσεις ανάμεσα στους αγώνες των γυναικών, των ομοφυλόφιλων, των φυλακισμένων κ.ά. με την ταξική πάλη και, επίσης, τη σχέση μεταξύ θεωρίας, πράξης και εξουσίας.

Αυτή η απομαγνητοφώνηση εμφανίστηκε πρώτη φορά στα αγγλικά στο βιβλίο Language, Counter-Memory, Practice: selected essays and interviews by Michel Foucault, επιμελημένο από τον Donald F. Bouchard.

Μισέλ Φουκώ: Ένας μαοϊκός κάποτε μου είπε: «Μπορώ εύκολα να καταλάβω τον σκοπό του Σαρτρ να συνταχθεί μαζί μας, μπορώ να καταλάβω τους στόχους του και την ανάμειξή του στην πολιτική, μπορώ εν μέρει να καταλάβω τη θέση σας, καθώς πάντα ασχολούσασταν με το ζήτημα του εγκλεισμού. Αλλά ο Ντελέζ είναι αίνιγμα». Συγκλονίστηκα από αυτή τη δήλωση επειδή η θέση σας συγκεκριμένα μου φαινόταν πάντα ξεκάθαρη.

EΘΝΟΣ ΕΘΝΙΣΚΙΣΜΟΣ-ΚΡΑΤΟΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 7.30μμ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

  EΘΝΟΣ ΕΘΝΙΣΚΙΣΜΟΣ-ΚΡΑΤΟΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ

“Ζούμε σε μια εποχή απόλυτης αβεβαιότητας και ακριβώς για αυτό είναι δυνητικά πολύ γόνιμη” Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα.

Σε μια περίοδο

-που οι πολυεθνικές επιχειρήσεις προσπαθούν είτε μέσω των διατλαντικών Συμφωνιών TTIP, CETA, TISA κ.α είτε μέσω της αναβίωσης του εθνικισμού να παρατείνουν τον επιθανάτιο ρόγχο του καπιταλισμού που “πνέει τα λοίσθια” -που τα ιμπεριαλιστικά κράτη προκαλούν πολέμους και εξοπλίζουν τους τρομοκράτες και ταυτόχρονα ορθώνουν φράχτες και τείχη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες , θύματα αυτών των πολέμων

«Μάθημα αντιφασισμού» από μία επικηρυγμένη δασκάλα

Αναδημοσίευση από την "εφημερίδα των συντακτών"

του: Χρήστου Κάτσικα

Συγκινεί, διδάσκει και εξοπλίζει, το μήνυμα της εκπαιδευτικού Ελένης Καραγιάννη (εκπαιδευτικός Εικαστικής Αγωγής - συντονίστρια Εκπαίδευσης Σχιστού) από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook που διδάσκει ανθρωπιά και αλληλεγγύη στους πιο δύσκολους καιρούς.

Διαβάστε το:

Τα δικαιώματα της κοινωνίας και η μονοπώληση των κοινωνικών κατακτήσεων απ τους ιδιώτες. Τα δικά μας, δικά τους, και τα "δικά τους" ΚΑΤΑδικά τους...

του Γιώργου Παπανικολάου

Διάβασα στον τοπικό τύπο κάποιο άρθρο, που, αναλύει το θέμα του πλούτου (και των πλουσίων) της οικονομίας, μ έναν απίστευτα απλό τρόπο, που θυμίζει παραμύθι. Πως δηλ οι πλούσιοι με τις ανακαλύψεις τους, προσθέτουν πλούτο στην οικονομία και επομένως εισπράττουν το δίκαιο ποσοστό τους. Και πως χάρη σ αυτούς οι φτωχοί γίνονται λιγότερο φτωχοί, αν και η απόστασή τους απ τους πλούσιους μεγαλώνει (δίκαια σύμφωνα με τα παραπάνω). Όσο κι αν προσπάθησα ν αποφύγω τον πειρασμό ν απαντήσω, δεν τα κατάφερα, γιατί ένοιωσα θιγμένος απ την κατηγορία που μου απευθύνεται: ότι δηλ φθονώ και εποφθαλμιώ τον πλούτο των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου, που τους "ανήκει", γιατί είναι καινούργιος πλούτος, που παράγεται εξ αιτίας "ανακαλύψεών τους".

Φήμες... για τις τέχνες και τους τεχνικούς της εξουσίας

(κλικ για μεγέθυνση)