ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ!
Αγωνιζόμαστε για την "ΣΥσπείρωση της ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς" στην κατεύθυνση της κοινής δράσης στους μαζικούς χώρους και τα κοινωνικά κινήματα, και παράλληλα για την πολιτική της συγκρότηση σε ένα ενιαίο αμεσοδημοκρατικό πολιτικό φορέα

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Ο Σύριζα πληρώνει την αμφισημία του

Αναδημοσίευση από το "περγάδι"
του Emiliano Brancaccio
Ο Σύριζα, το μεγαλύτερο κόμμα της αριστεράς, έχασε τις εκλογές στην Ελλάδα. Έτσι λοιπόν χάθηκε η πρώτη, πραγματική ευκαιρία να δοθεί ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα ενάντια στη μη βιώσιμη κατάσταση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Αυτό θα έχει ως συνέπεια, εκτός κι αν υπάρξουν εκπλήξεις, η αγωνία του ενιαίου νομίσματος να παραταθεί και, μαζί της, τα βάσανα των περιφερειακών κρατών και των κοινωνικών ομάδων που έχουν πληγεί περισσότερο από την οικονομική κρίση.
Γιατί έχασε ο Σύριζα; Η εξήγηση που κυριαρχεί είναι ότι το κόμμα εμφανίστηκε στις εκλογές με ένα πολύ «ριζοσπαστικό» πρόγραμμα. Αυτό το πρόγραμμα, ως γνωστόν, βασιζόταν στην πρόθεση ακύρωσης του Μνημονίου που έχει επιβληθεί από την Κομισιόν,την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, και την επαναδιαπραγματευση όλων των όρων χρηματοδότησης του ελληνικού χρέους. Αν το ξανασκεφτούμε, όμως, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Σύριζα πλήρωσε τη «ριζοσπαστικότητά» του.
Είναι πιθανόν ο Σύριζα να έχασε για ένα πολύ διαφορετικό λόγο, ότι δηλαδή παράλληλα με το αίτημα για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του δανεισμού από το εξωτερικό, ανακοίνωσε και την πρόθεσή του να παραμείνει στο ευρώ. Αυτή η θέση, ως γνωστόν, εξηγήθηκε με σαφή τρόπο από τον ηγέτη του Σύριζα, τον Αλέξη Τσίπρα, στην επιστολή του με τίτλο IwillkeepGreeceintheeurozone, η οποία δημοσιεύθηκε στους Financial Times <στις 12 Ιουνίου.

Όταν τα “μεγάλα λόγια” της πολιτικής μεταφράζονται άμεσα σε “μικρά έργα” στον συνδικαλισμό...


Το ΝΑΡ επέλεξε για ακόμα άλλη μια φορά να γίνει συνοδοιπόρος του ΚΚΕ στον σεχταρισμό και στον λεκτικό βερμπαλισμό που αντιστοιχεί σε κοινωνική και κινηματική περιθωριοποίηση. Αν αντέχετε, διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα από την τοποθέτηση ΝΑΡ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, το οποίο αναφέρεται στην πολιτική γραμμή για την οικοδόμηση κινήματος:

- Παλεύουμε για την ενότητα των υπαρκτών -σε όλο το φάσμα της αριστεράς- επαναστατικών δυνάμεων, στην άμεση προώθηση πρωτοβουλιών για ένα ευρύτερο αντικαπιταλιστικό μέτωπο, συσπείρωσης των αντικαπιταλιστικών, αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικών, αντισυστημικών και αντιδιαχειριστικών δυνάμεων.

- Παρεμβαίνουμε μαχητικά μέσα στο κίνημα, ώστε να ξεπερνάει θετικά τον αντιμνημονιακό αγώνα, να θέτει σαν κρίκους του αγώνα ζητήματα αντι-ΕΕ, αντικαπιταλιστικά. Με αυτήν την γραμμή απευθυνόμαστε σε κάθε ρεύμα που κινείται αγωνιστικά. Οικοδομούμε με αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και ηγεμονία, ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής. Επικεντρώνουμε την απεύθυνση στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κρίσιμο ζήτημα είναι η ανάληψη πρωτοβουλίας για συσπείρωση και συντονισμό αγωνιστών και δυνάμεων για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Μαζί με την εργατική τάξη, η μάχη στην νεολαία, ιδίως στην φτωχολογιά της νεολαίας, θα κρίνει τον μελλοντικό ταξικό και πολιτικό συσχετισμό.

Τι καταλάβατε; Η πολιτική ηγεσία του ΝΑΡ εκτιμάει ότι καλά κάνει ότι κάνει και θα συνεχίσει να πορεύεται στον ίδιο δρόμο, προσπαθώντας να διαχωρίσει την εκλογική ήττα από την πορεία στο κίνημα... Είναι έτσι όμως τα πράγματα; Αυτές οι λογικές δεν ηττήθηκαν μόνον στις βουλευτικές εκλογές άλλα έχουν ηττηθεί και στο μαζικό κίνημα και στον συνδικαλισμό. Πρακτικά η πολιτική του ΝΑΡ μεταφράζεται στον συνδικαλισμό στην στήριξη συνδικαλιστικών σχημάτων που επιδιώκουν να εκφράσουν αυτή την “καθαρή” γραμμή στο μαζικό κίνημα επιδιώκοντας ενότητα μόνον με εκείνες τις δυνάμεις που αποδέχονται τα βασικά πολιτικά σημεία της πολιτικής του ΝΑΡ.  Όσοι μιλούν για ενότητα ριζοσπαστικής της Αριστεράς, το πρώτο πράγμα που έχουν να κάνουν είναι να καταφέρουν να συνυπάρχουν  στα συνδικάτα και στις γειτονιές σε κοινά συλλογικά συνδικαλιστικά σχήματα με αυτούς στους οποίους απευθύνονται .Και αυτό ακριβώς εφαρμόζει το ΝΑΡ.  Και αποδεικνύει με την πρακτική του ότι δεν απευθύνεται καν ούτε στο σύνολο των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ!....

Η “φωνή” της Αστυνομίας και οι “ειδήσεις” του Έθνους...


Η φωνή της Αστυνομίας με την υπογραφή του Β. Λαμπρόπουλου: «ο Νίκος Μαζιώτης και η σύντροφος του, αν δεν συλληφθούν, θα δημιουργήσουν μία νέα ένοπλη ομάδα που θα προχωρεί σε συχνές επιθέσεις, με αφορμή την οικονομική κρίση. Εκτιμούμε ότι ήδη έχουν προετοιμασθεί και θα βρουν πρόσφορο έδαφος λόγω της σημερινής πολιτικής και οικονομικής κατάστασης. Ισως αυτόν τον καιρό δημιουργείται ο 4ος κύκλος του ελληνικού αντάρτικου πόλης».

Περισσότερα εδώ:

Τι αποτελεί είδηση για την εφημερίδα Έθνος; Είδηση είναι η αντισυγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια η οποία περιγράφεται με πλούσιο άρθρο και λεπτομέρειες, ενώ στο τέλος παρατίθεται ΟΛΟΚΛΗΡΗ η ανακοίνωση κάλεσμα της  ναζιστικής οργάνωσης κατά των μεταναστών και των αναρχομπολσεβίκων. Φυσικά όσο και αν ψάξει κανείς στο άρθρο δεν βρίσκει ούτε ΜΙΑ αράδα από τις ομιλίες ή τις ανακοινώσεις των αντιφασιστών. ΤΙΠΟΤΑ.

Η συνέχεια εδώ: 



Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Ανοιχτό κάλεσμα: Να αναμετρηθούμε με την εποχή μας

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Μετά από δυο χρόνια επιβολής των πολιτικών του μνημονίου είναι φανερό ότι συντελείται ένας βαθύς μετασχηματισμός του ελληνικού καπιταλισμού, μέσα στο πλαίσιο της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης. Ένας μετασχηματισμός που έχει γκρεμίσει μια για πάντα τις γέφυρες προς τον υποτιθέμενο «χαμένο παράδεισο» της προηγούμενης συγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας. Από εδώ και πέρα δεν έχουμε παρά να κοιτάμε προς τα μπρος.

Οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγώνες του σήμερα δεν μπορούν να στοχεύουν στην αποκατάσταση της προηγούμενης συνθήκης, αλλά στην προοπτική μιας εδώ και τώρα ανατρεπτικής διαδικασίας και της ανάπτυξης ενός ισχυρού κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος που θα συνδράμει στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης. Μπροστά στα μάτια μας ανοίγονται τα πιο κομβικά διλήμματα που θα μπορούσε να μας θέσει η ιστορία: θα αγωνιστούμε για να συμβάλλουμε σε μια κίνηση της κοινωνίας προς την χειραφέτηση και την ανατροπή του καπιταλισμού ή θα υποταχθούμε στην συνθήκη μιας νέας βαρβαρότητας, που το κεφάλαιο θεωρεί απαραίτητη για την επιβίωση του;

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών...



 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Συντρόφισσες, σύντροφοι,

Η  Ανταρσύα μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια έκανε εξαιρετικά σημαντικά βήματα. Για πρώτη φορά βλέπουμε έναν υπαρκτό πόλο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με παρουσία σε όλη τη χώρα, με θετικό ρόλο σε όλους τους αγώνες της τελευταίας περιόδου, γνωστό πλέον στο σύνολο σχεδόν της κοινωνίας. Θεωρούμε ωστόσο ότι, παρά την αναντίρρητα θετική παρουσία μας, η ιστορική συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε απαιτεί ακόμα πιο αναβαθμισμένη και ενεργή Ανταρσύα, με πιο συμπαγή εικόνα και περισσότερες πρωτοβουλίες σε επίπεδο κινήματος. Παρά τα βήματα δημοκρατικής συγκρότησης που έχουν γίνει, παραμένουμε στην ουσία μια συμπαράταξη οργανώσεων που οι διαφορές τους συχνά λειτουργούν παραλυτικά για την Ανταρσύα, με αποφάσεις συλλογικών οργάνων που δεν υλοποιούνται ποτέ (ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του Οκτωβρίου είχε αποφασιστεί η «διερεύνηση της δυνατότητας έκδοσης εφημερίδας» όπως και ότι «η αλληλεπίδραση μεταξύ του Πανελλαδικού Συντονιστικού, της Κεντρικής Συντονιστικής Επιτροπής και των Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών προωθείται με τη δημοσιοποίηση όλων των αποφάσεων από και προς όλα τα όργανα και τις Επιτροπές») ή με πρωτοβουλίες που θα έπρεπε να πάρουμε (πχ για το αναγκαίο σήμερα αντιφασιστικό μέτωπο) αλλά μπλοκάρουν λόγω αγκυλώσεων ή διαφορετικών σχεδιασμών των οργανώσεων.

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Μόνο ένα σχέδιο Μάρσαλ μπορεί να σώσει το ευρώ


Από τις συνελεύσεις στο Σύνταγμα:
μετάφραση για κωφάλαλους...
Η συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα, που δημοσιεύτηκε στην πορτογαλική εφημερίδα PÚBLICO, έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία για την δική μας Αριστερά. Την Κυριακή ο Α. Τσίπρας στο Resistance Festival ξεκαθάρισε (περισσότερα εδώ: Που πάει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ; ) πως με τα δεδομένα που ισχύουν σήμερα στους κομματικούς μηχανισμούς της Αριστεράς πρακτικά τα όρια συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς είναι περιορισμένα. Ο μόνος χώρος με τον οποίο αυτή η συμπόρευση και συνεργασία μπορεί να πάρει κάποια υλική μορφή είναι δυνάμεις από τον χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο κύριος όγκος των ψηφοφόρων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την ψήφο του στον ΣΥΡΙΖΑ έχει απαντήσει θετικά στο επίπεδο της βάσης, στην πρόταση του Τσίπρα και ήδη αυτή η συμπόρευση έχει επιτευχθεί. Δεν έχει γίνει όμως στο επίπεδο των πολιτικών σχηματισμών.

Ακριβώς αυτή την θέση του Α. Τσίπρα έρχεται να ενισχύει πολιτικά η συγκεκριμένη συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα καταδεικνύοντας ότι οι διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις σε σχέση με το ευρώ και την ΕΕ δεν είναι ανταγωνιστικές όπως θέλουν να τις προβάλλουν διάφορες μικροπολιτικές που εκπορεύονται από τους μικροηγεμονισμούς και τις χειραγωγητικές αντιλήψεις μηχανισμών οι οποίοι έχουν ως πρώτο τους μέλημα να εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή τους.

Το συγκεκριμένο κείμενο του Κ. Λαπαβίτσα επίσης έχει και ένα άλλο ενδιαφέρον. Είναι ένα καθαρά πολιτικό κείμενο στο οποίο τολμά να διατυπώσει συγκεκριμένες προβλέψεις για τα χαρακτηριστικά της κρίσης και το μέλλον της Ευρώπης απαλλαγμένο από τον περιρρέοντα οικονομισμό που είναι κυρίαρχος σε ένα ευρύτατο χώρο αριστερών δυνάμεων.


του Κώστα Λαπαβίτσα
Αναδημοσίευση από το "Αριστερό Βήμα"
Συνέντευξη στην πορτογαλική εφημερίδα PÚBLICO, 29/6/12
Πηγή: contramee


- H Ελλάδα σχημάτισε νέα κυβέρνηση. Τα χειρότερα πέρασαν;

Καθόλου. Αποφύγαμε προς το παρόν το χειρότερο αποτέλεσμα, το οποίο θα ήταν η χαοτική και βίαιη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη . Αλλά αυτή η κυβέρνηση, με το πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθήσει, και με τα πρόσωπα που την αποτελούν , δεν θα δώσει λύση στην ελληνική κρίση. Αυτή η κυβέρνηση θα είναι βραχύβια.

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Πρόταση για διοργάνωση Φεστιβάλ Αλληλέγγυας Οικονομίας και Συνεργατικής Εργασίας

Αναδημοσίευση από τη "δράση"

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να αναδύονται και να αναπτύσσονται όλο και περισσότερες ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, μη εγχρήματης, ανταλλακτικής οικονομίας σε όλη την Ελλάδα αλλά και κολεκτίβες εργασίας. Η δράση και η συμμετοχή σ’ αυτά αποδεικνύει σε όλους μας ότι ένας άλλος κόσμος είναι όχι απλά εφικτός αλλά υπαρκτός.
Ένας κόσμος όπου οι νόμοι της αγοράς και το υπάρχον οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας για το κέρδος καταρρέουν και όπου οι ανθρώπινες σχέσεις επανοηματοδοτούνται. Η εξαθλίωση και η περιθωριοποίηση που μας επιβάλλονται, στο όνομα της κρίσης, αντιμετωπίζονται μέσα από τη συλλογική δημιουργία και την αλληλεγγύη.
Σε πολλούς από εμάς που συμμετέχουμε σε ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας έχει γεννηθεί η ιδέα πραγματοποίησης ενός Φεστιβάλ Αλληλέγγυας Οικονομίας.
Το Φεστιβάλ σκεφτόμαστε να πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο (τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη) και να είναι διήμερο.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΖΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑ


Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ*

Το θέμα της ριζικής αναμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να γεννηθεί ένα μαζικό, δημοκρατικό, αριστερό κόμμα, όπως το διατύπωσε ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας σ. Αλέξης Τσίπρας, έχει ήδη τεθεί εκ των πραγμάτων, στη διάρκεια της πυκνής προεκλογικής περιόδου, όπου και αναδείχθηκαν όλες οι δομικές παθογένειες μαζί με τις ενδιάθετες δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ.

Η συζήτηση για τους νέους θεσμούς δεν πρέπει να έχει εργαλειακό χαρακτήρα ή να τακτοποιεί παρελθούσες εκκρεμότητες και να ρυθμίζει νέες ισορροπίες. Η εμπιστοσύνη του λαού μάς υποχρεώνει να γίνουμε στοχαστικοί και δημιουργικοί, να επινοήσουμε, συνθέτοντας θεωρία και εμπειρία, μια σύγχρονη μορφή πολιτικού φορέα, ο οποίος θα αντλεί από το παρελθόν και θα παραπέμπει στο μέλλον της νέας κοινωνίας. "Βρισκόμαστε σήμερα", λέει ο Σλαβόϊ Ζίζεκ, "στο διαμετρικά αντίθετο σημείο από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η Αριστερά ήξερε «τι να κάνει» (να εγκαταστήσει τη δικτατορία του προλεταριάτου), αλλά έπρεπε να περιμένει υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή. Σήμερα, δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά οφείλουμε να δράσουμε τώρα, γιατί οι επιπτώσεις της μη δράσης θα είναι ολέθριες. Θα αναγκαστούμε να δράσουμε «σαν να είμαστε ελεύθεροι»".

Η συζήτηση για την κρίση των αριστερών και κομμουνιστικών κομμάτων

Που πάει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;




Ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ πρέπει να προχωρήσει με βήματα σταθερά αλλά γρήγορα. Σας καλώ να αναλάβουμε την ευθύνη και να προχωρήσουμε μαζί σε έναν ουσιαστικό και βαθύτατα δημοκρατικό πολιτικό διάλογο. Να αναλάβουμε την ευθύνη και υλοποιήσουμε το μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ σε μια σύγχρονη, πλατιά, λαϊκή, δημοκρατική παράταξη της αριστεράς. Αλλά δεν έχουμε την πολυτέλεια να δαπανήσουμε όλο τον χρόνο μας εκεί. Ειδικά όταν η κοινωνία κατεδαφίζεται.
( από την τοποθέτηση του Α. Τσίπρα στην Πανελλαδική Συντονιστική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ)

Μια αναλυτική ενημέρωση εδώ, από το left.gr:

Ο λόγος του Α. Τσίπρα έξω από τα κομματικά όργανα, είναι πιο άμεσος και πιο αντιπροσωπευτικός για τις προσωπικές του απόψεις αλλά και για τους γενικότερους ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς του. Παρουσιάζουμε το τελευταίο κομμάτι της ομιλίας του την Κυριακή, την τελευταία μέρα του Resistance Festival που έγινε στην Γεωπονική σχολή Αθηνών. Αξίζει να δείτε το video και θα διαπιστώσετε πως θα ακούσετε πράγματα που ίσως δεν τα περιμένατε...


Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Κακή αρχή για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ...



 Δεν περιμέναμε από τον Ν. Μπογιόπουλο  και τους άλλους συντάκτες του ριζοσπάστη να μας ενημερώσουν ότι η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη ορκίστηκε με θρησκευτικό όρκο. Από την "ΑΥΓΗ"  όμως και τα άλλα δημοσιογραφικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ έχουμε την απαίτηση να υπάρχει  όχι μόνον ενημέρωση για το θέμα της ορκωμοσίας από 8 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με θρησκευτικό όρκο αλλά  και κριτική για την στάση τους, η οποία έρχεται σαφώς σε αντίθεση με την θέση για τον διαχωρισμό του κράτους από την εκκλησία.

Προφανώς οι βουλευτές έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ό,τι και όπου θέλουν. Δεν έχουμε καμία απαίτηση από κανένα, και ούτε βέβαια από τους βουλευτές του ΕΚΜ, να είναι άθεοι. Το θέμα όμως του θρησκευτικού όρκου των βουλευτών, αφορά τον διαχωρισμό της εκκλησίας από το κράτος και όχι βέβαια τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των βουλευτών. Έχουμε λοιπόν την απαίτηση από τους βουλευτές της Αριστεράς να λειτουργούν με βάση της αρχές της. Και τα ζητήματα αρχών δεν είναι "λεπτομέρειες" και δευτερεύοντα ζητήματα που θεωρούνται ανάξια παρουσίας και σχολιασμού από τα ενημερωτικά μέσα της Αριστεράς. 

Το γεγονός ότι η βουλευτής Λιάνα Κανέλλη έδωσε  θρησκευτικό όρκο δεν αποτελεί είδηση, αλλά παράδοση για το ΚΚΕ. Όμως είναι αξιοσημείωτη είδηση  ότι ο Φώτης Κουβέλης, τώρα που ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες ενστερνίζεται και τον θρησκευτικό όρκο μαζί με άλλους 9 βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.  Από τον ΣΥΡΙΖΑ  ακολούθησαν το δρόμο της Κανέλλη και του Κουβέλη, ο Μανώλης Γλέζος, ο Αλέξης Μητρόπουλος, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, η Σοφία Σακοράφα και ο Βαγγέλης Αποστόλου και οι  Ζεϊμπέκ Χασάν Χουσεϊν & Καρά Γιουσούφ Μεμέτ Αϊχάν. Μας ξέφυγε άλλος ένας, αλλά δεν καταφέραμε να τον ανακαλύψουμε ακόμα...

εικόνες από ορκωμοσίες στην βουλή:

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Μια επισήμανση για κοινά ερμηνευτικά σχήματα - μύθους της Αριστεράς και της Δεξιάς...



Πού έχει δημοσιευτεί αυτή η φωτογραφία;

Έχουμε μάθει να παίρνουμε στα σοβαρά τα προγράμματα και τις διακηρύξεις των κομμάτων της Αριστεράς και να περιφρονούμε τα αντίστοιχα των κομμάτων της Δεξιάς, επειδή θεωρούμε ότι υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στο λόγο και το έργο της. Μήπως όμως το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με την Αριστερά, αλλά δεν θέλουμε να το βλέπουμε;

Η εκλογική συντριβή του αριστερού "κόμματος της δραχμής" εκφράζει ακριβώς αυτήν την πραγματικότητα. Είναι ψέμα ότι ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες που έχει η πολιτική της Ε.Ε. και της ΟΝΕ στην οικονομία της χώρας μας. Όμως δεν εμπιστεύεται εκείνες τις δυνάμεις της Αριστεράς που τον καλούσαν προεκλογικά να ακολουθήσει μια γραμμή εκούσιας εξόδου της χώρας από την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η εμπιστοσύνη δεν αφορά την ουσία των αναλύσεων και των διακηρύξεων για τις οποίες γίνονται έντονες διαμάχες εντός της Αριστεράς. Αφορά τις πολιτικές πρακτικές και παρεμβάσεις, τον τρόπο δηλαδή που υπάρχουν και επικοινωνούν με την κοινωνία αυτοί οι μηχανισμοί. Και εκεί ακριβώς δημιουργείται η αναξιοπιστία. Ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται γιατί τους θεωρεί καραγκιόζηδες. Ας μην χάνουν λοιπόν τον καιρό τους με βασανιστικές ομφαλοσκοπήσεις που προκαλούν νέες πολιτικές τερατογενέσεις. Ας κάτσουν μπροστά στον καθρέπτη τους με ειλικρίνεια για να δουν ποίος πραγματικά είναι ο αίτιος της αποτυχία τους...

Η Νέα Εποχή των Επαναστάσεων έφτασε

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Simone Cicero*

Η θεμελιώδης στιγμή κατά την οποία ο σχεδιασμός γίνεται πολιτικό εργαλείο έχει φτάσει. Όπως κι αν επιλέγουμε να ονομαστεί -P2P πολιτισμός, κίνημα ομότιμης παραγωγής, ανοιχτός P2P σχεδιασμός- θα είμαστε σε θέση να βρούμε ένα νέο νόημα συνεργατικά; Θα είμαστε σε θέση να συμμετάσχουμε με πεποίθηση στην επανάσταση που βρίσκεται μπροστά μας;

"Οικονομολόγοι και θεωρητικοί της καινοτομίας, όπως ο Jeremy Rifkin, ο Yochai Benkler, ο Michel Bauwens, και αρκετοί άλλοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τρίτη βιομηχανική επανάσταση είναι μπροστά μας, είναι οι πρώτες λέξεις μιας πρόσφατα δημοσιευμένης έρευνας από το Statistical Studies of Peer Production.

Είναι πράγματι δύσκολο να μη σημειωθεί με ικανοποίηση η επιτυχία και η αυξανόμενη αναγνώριση της ομότιμης παραγωγής -η αποκεντρωμένη εναλλακτική στη μεγάλης κλίμακας βιομηχανική παραγωγή θεωρητικοποιήθηκε το 2006 από τον καθηγητή Yochai Benkler στο βιβλίο του The Wealth of Networks (Ο πλούτος των Δικτύων)- στη σκηνή του δικτύου και στην πραγματικότητα.

Ο Economist έχει αφιερώσει μια ολόκληρη έκθεση για το φαινόμενο. Εμπειρογνώμονες, όπως ο Michel Bauwens (ιδρυτής του P2P Foundation) έχουν προσκληθεί να μιλήσουν για το θέμα ακόμη και στην Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών του Βατικανού. Για πρώτη φορά, είχα από πρώτο χέρι την εμπειρία του έντονου ενδιαφέροντος για το θέμα, όταν δημοσιεύθηκε πρόσφατα διάλεξή μου για τη συνεργατική παραγωγή και το P2P, και έλαβα περίπου τριάντα χιλιάδες επισκέψεις σε μόλις δύο ημέρες.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Το ΚΚΕ κέρδισε τη μάχη της καρέκλας στη βουλή!



Στα μπροστινά έδρανα, στο αριστερό τμήμα του Κοινοβουλίου, τοποθετήθηκαν οι βουλευτές του ΚΚΕ, στην σημερινή ορκωμοσία της βουλής, παρά τις διαβουλεύσεις χθες το απόγευμα, ανάμεσα στο ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ για το ποιες θέσεις θα καταλάβουν οι βουλευτές τους. Ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΚΚΕ υπήρξε μακρά διαβούλευση, που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας οι Τάσος Κουράκης, Βασίλης Οικονόμου και Σπύρος Χαλβατζής. Η ΔΗΜΑΡ, που έχει μεγαλύτερη δύναμη από το ΚΚΕ ήθελε θέση μπροστά, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση ήθελε τα άκρα αριστερά έδρανα. Όμως στην ορκωμοσία το ΚΚΕ κέρδισε την μάχη της καρέκλας και παρέμεινε στα μπροστινά έδρανα της αριστερής πτέρυγας, όπως γίνεται παραδοσιακά από το 1974, με τη ΔΗΜΑΡ να παραμένει στο αριστερό άνω άκρο του κοινοβούλιο και το ΣΥΡΙΖΑ να καταλαμβάνει τα μπροστινά έδρανα δίπλα στο ΚΚΕ...

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως μορφή - κόμμα



Αναδημοσίευση από τον "δρόμο"
 Του Ρούντι Ρινάλντι


Αναγκαία η άμεση και ουσιαστική «εισβολή» του λαϊκού στοιχείου στο συμμαχικό σχήμα

Η συζήτηση έχει ανοίξει. Αναζητείται το πώς και με ποιον τρόπο θα γεννηθεί μια νέα μορφή κόμματος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάγκη επιβάλλει να βρεθεί μια απάντηση και αυτή δεν μπορεί να έρθει από τα εγχειρίδια του παρελθόντος, ούτε από καμιά αντιγραφή, ξεπατικωτούρα άλλων εμπειριών. Βεβαίως, πρέπει να μάθουμε και να αφομοιώσουμε ό,τι καλύτερο από άλλες εμπειρίες αλλά να επικεντρωθούμε στο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Και, μάλιστα, άμεσα.

Διαπίστωση πρώτη: Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε οι συνιστώσες του είναι πλέον αυτό που ήταν πριν από τις 6 Μαΐου. Είναι άλλο πράγμα να είσαι μια δύναμη της τάξης του 4-5% και εντελώς διαφορετικό να είσαι στο 27%, αξιωματική αντιπολίτευση, δύναμη που θέλει να κυβερνήσει και να αλλάξει τη χώρα.
Διαπίστωση δεύτερη: Από τον ΣΥΡΙΖΑ της προϊστορίας, τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, πρέπει να περάσουμε στον μαζικό, λαϊκό, αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η μετάβαση δεν είναι απλή και εύκολη, αλλά δεν μπορεί να γίνει χωρίς μια μαζική «εισβολή»-συσπείρωση του λαϊκού στοιχείου, χωρίς μια έκφρασή του, χωρίς μια δημοκρατική και συμμετοχική διαδικασία. Αυτή η μετάβαση, ενώ απαιτεί χρόνο, πρέπει να έχει ορισμένα ταχύτατα στάδια, γιατί η «εισβολή» του λαϊκού στοιχείου δεν θα είναι δεδομένη σαν διάθεση και ελπίδα αν περάσουν 3-4 τέρμινα της γνωστής εσωστρεφούς και μη γόνιμης συζήτησης που μπορεί όλα να τα αναβάλει - και γιατί όχι να τα ματαιώσει.

Ντέϊβιντ Χάρβεϊ: Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί εμβληματικό κίνημα για όλη την Ευρώπη


Αναδημοσίευση από την ΑΥΓΗ
Συνέντευξη του Ντέϊβιντ Χάρβεϊ στην Αναστασία Γιάμαλη

Πολλά μέρη του κόσμου δεν χτυπήθηκαν καθόλου σκληρά από την κρίση. Αυτός ο συγκεκριμένος γύρος της κρίσης -γιατί για έναν ακόμη γύρο πρόκειται- δεν έπληξε τη Λατινική Αμερική με τον ίδιο τρόπο που έπληξε την Ευρώπη. Εκείνους τους χτύπησε η κρίση της περιόδου του 2000-2001 και αυτό που συνέβη είναι πως, αφού πέρασαν την κρίση, είδαν ποιο ήταν το πρόβλημα, έτσι η Αργεντινή για παράδειγμα καθάρισε με το χρέος της και, αν δείτε, το εθνικό χρέος της χώρας φτάνει μόλις το 7% του ΑΕΠ της. Την ίδια ώρα το χρέος της Γερμανίας φτάνει το 150% του ΑΕΠ της… Πολλές χώρες που δεν είχαν συναλλαγματικό απόθεμα χτυπήθηκαν σφοδρότερα, όπως οι χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας.

Αν θέλουμε να γενικεύσουμε, αυτό που ξεκίνησε ως κρίση κατοικίας, έγινε τραπεζική κρίση, για να σωθούν οι τράπεζες μετατράπηκε σε κρίση εθνικού χρέους και στη συνέχεια οι χώρες που δεν είχαν πολλά πλεονάσματα ευθύς εξαρχής και είχαν κι άλλα προβλήματα δυσκολεύτηκαν. Αλλά και πάλι η κάθε περίπτωση διαφέρει από την άλλη.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Από δω και πάνω τραγουδώ για τη φωτιά* (πώς να νικήσουμε την Μέδουσα, χωρίς να μας παγώσει το δολοφονικό της βλέμμα)

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Κώστα Σβόλη
«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει.
Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει,
στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει»
Ι. Καμπανέλλης

Βρισκόμαστε μέσα στο μάτι του κυκλώνα, το πύκνωμα του ιστορικού χρόνου που διανύουμε πολλές φορές μας εγκλωβίζει σε μια παραλυτική ακινησία. Με δέος παρακολουθούμε τα γεγονότα να εγγράφονται πάνω στο σώμα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού προσαρμόζοντάς το στις νέες επιταγές της καπιταλιστικής αναδόμησης. Άλλοτε πάλι τρομαγμένοι απλά χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο ελπίζοντας να ξημερώσει κάπου αλλού. Οι πιο θαρραλέοι ίσως σκεφτούν να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Η βαριά σκιά της βαρβαρότητας πέφτει πάνω μας απειλητικά και προμηνύει νέα που δεν θέλουμε να ακούσουμε. Απέναντι όμως στην βαρβαρότητα υπάρχει πάντα ένα Ή. Στην εποχή της η Ρόζα Λούξεμπουργκ το περιέγραψε με την λέξη σοσιαλισμός, στην εποχή μας ίσως αυτό το Ή να έχει πολλά ονόματα και πολλαπλές αποχρώσεις, αλλά παραμένει το μεγάλο Ή απέναντι στην βαρβαρότητα, παραμένει ο δρόμος/ οι δρόμοι προς την κοινωνική χειραφέτηση και την απελευθέρωση από την κυριαρχία και την εκμετάλλευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η "ελευθεροτυπία" των εργαζομένων και των εργοδοτών...



Για τα ζητήματα της "Ε" έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί σε άλλα δημοσιεύματά μας. Εξάλλου είναι θέματα γνωστά και συζητιούνται στους χώρους της Αριστεράς.  Στα πλαίσια λοιπόν αυτών των συζητήσεων έχει αναδειχθεί ένα σημαντικό ζήτημα για την στάση πολιτικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και πως τοποθετούνται σε σχέση με την αντίθεση εργαζομένων - εργοδοσίας στη "Ε". Φαίνεται πως για κάποιους στην Κουμουνδούρου οι αγώνες των εργαζομένων περνάνε σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τις πολιτικές σκοπιμότητες και προθέσεις, και αποφάσισαν να κινηθούν σε ανάλογους δρόμους, δρόμους που συμπορεύονται με τον Περισσό (όπως για παράδειγμα εδώ: Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει ...ΛΕΝΙΝΙΣΜΟ!).  Θεωρούμε ότι  όχι μόνον δεν μπορούν αυτά τα ζητήματα να περνάνε απαρατήρητα και να προχωράμε κάνοντας πως δεν συμβαίνει τίποτα, αλλά αντίθετα θα πρέπει να καταγγέλλονται δημόσια και να στιγματίζονται οι συγκεκριμένες συμπεριφορές.

Ποιό είναι το θέμα που αναφερόμαστε; Περιγράφεται αναλυτικά στο παρακάτω απόσπασμα από στο δημοσίευμα "Για τα “τυποις απεργιακά” φύλλα της Ελευθεροτυπίας" της  Αφροδίτη Πολίτη:

Κι όμως, όσο κι αν ειναι άχαρο, κάποιος πρέπει να το κάνει. Οχι μόνο για τον αγώνα που χάνεται όταν δεν δίνεται  αλλά κι όταν τον εγκαταλείπουμε στον αυτόματο πιλότο αναζητώντας «συνεταιριστικές» σωσίβιες λέμβους εκτός Τιτανικού,  αλλά και για τη χαμένη τιμή της αριστεράς. Μιας αριστεράς  που στη συγκεκριμένη περίπτωση όχι μονο δεν ήξερε, αλλά και δεν ρώταγε.

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Η ενότητα της Αριστεράς σφυρηλατείται στην κοινή δράση...

...Οι πρωτοβουλίες για τις οποίες κάνουμε λόγο δεν μπορεί να αφορούν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη διαχείριση των “συνιστωσών” του. Κυρίως αναφέρονται στην ανάγκη να συγκροτηθεί ενιαίο λαϊκό μέτωπο, με πρωτοβουλία των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά όχι περιορισμένο στα στενά πολιτικά της όρια. Ένα μέτωπο που δεν θα αποτελεί συνεύρεση “πολιτικών γραφείων”, αλλά θα οικοδομηθεί κυρίως στη βάση, με τη συγκρότηση ενός δικτύου επιτροπών κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης, της αλληλοβοήθειας, της αγωνιστικής διεκδίκησης και της λαϊκής αυτοάμυνας (με πολιτικούς όρους και όχι με όρους βεντέτας) απέναντι σε εγκληματικές και φασιστικές συμμορίες. Παράλληλα, θα ήταν χρήσιμο οι αριστερές δυνάμεις, υπερβαίνοντας λογικές τυφλής διάσπασης, να πάρουν άμεσα συντονισμένες πρωτοβουλίες για ανατροπή των συμβιβασμένων ηγεσιών στα συνδικάτα με έκτακτα συνέδρια, αξιοποιώντας την κοινωνική δυναμική των εκλογικών αποτελεσμάτων. Τελευταίο στη σειρά, αλλά όχι και σε σημασία ζητούμενο της στιγμής είναι, πιστεύουμε, η άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών για να σπάσει το μονοπώλιο των μνημονιακών δυνάμεων στην ενημέρωση. Το μέγεθος των προκλήσεων που έχει να αντιμετωπίσει η Αριστερά καθιστά απολύτως αναγκαία τη δημιουργία μιας μαζικής κυκλοφορίας, ημερήσιας εφημερίδας και ενός έστω μικρού προϋπολογισμού ενημερωτικού, τηλεοπτικού καναλιού. Είναι βέβαιο ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών, που νοιώθει παντελώς αποξενωμένο από τα υπάρχοντα μέσα ενημέρωσης, θα αγκάλιαζε πολύ γρήγορα παρόμοιες πρωτοβουλίες

(Η τελευταία παράγραφος από το "Το σύντομο καλοκαίρι της ολιγαρχίας" του Πέτρου Παπακωσταντίνου)

Ο Ι. Αμυράς σε φασιστικό μπλογκ κατά της «φυλετικής επιμειξίας»

Αναδημοσίευση από το mao.gr

Καθαρότητα της φυλής και “σύντροφοι ένθεν και κείθεν”  
Στον «Μαύρο Κρίνο» ένα μπλογκ που ανήκει στο χώρο της λεγόμενης «νεοναζιστικής αυτονομίας» (που θεωρεί ότι η Χρυσή Αυγή έχει συμβιβαστεί και έχει ξεπουλήσει τις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού) δέχτηκε να δώσει συνέντευξη ο Ιφικράτης Αμυράς σαν να θέλει να επιβεβαιώσει όλα τα ιδεολογήματα του μνημονιακού στρατοπέδου για «συνάντηση και ταύτιση των άκρων».

Υιοθετώ ως εθνικό δόγμα την ενδογαμία και την αποφυγή φυλετικών επιμειξιών, κάτι που η σημερινή αριστερά θεωρεί ανάθεμα.” είναι από τα πρώτα πράγματα που τονίζει.  Και  συνεχίζει με το ανεκδιήγητο ότι “η ιδέα της διαφορετικότητος και της πολυμορφίας που ασπάζονται όλοι οι αριστεροί, υπηρετείται από τον σεβασμό στην βιολογική ιδιαιτερότητα του κάθε λαού, και όχι από την φυλετική επιμειξία μεταξύ διαφορετικών λαών.”

Ελάτε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα μαζικό και δημοκρατικό!


Ομολογεί ο Ν. Μπογιόπουλος την σχέση του με την "Νέα Σπορά"...



Στο ΚΚΕ η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να γίνει μόνο με κουκούλες.  Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να εκφραστεί κάποια διαφορετική άποψη. Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι προφανές ότι ο Ν. Μπογιόπουλος δεν θα μπορούσε να υπερασπιστεί άμεσα και δημόσια συντρόφους του οι οποίοι ασκούν κριτική στην πολιτική του κόμματος. Και δεν μιλάμε για τίποτα σπουδαία πράγματα. Πρόκειται για ήπια και εντός της λογικής του ΚΚΕ, αφού για όλο αυτόν τον κόσμο που βρίσκεται ενταγμένος εκεί δεν υπάρχει τίποτα άλλο αριστερό  έξω από την κομματική γυάλα.

Σε σημερινό δημοσίευμά του στον "ρ" ισχυρίζεται ότι "διακινήθηκε προβοκάτσια εναντίον των μελών και στελεχών του Κόμματος" από το blog μας αναφερόμενος σε κείμενο μας στο οποίο είχαμε αναδημοσιεύσει αποσπάσματα από κείμενο που υπογράφεται από "μέλη και στελέχη του ΚΚΕ" και είχαμε σχολιάσει το θέμα (Στο internet οργανώνεται η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ...).  Ο κύριος Μπογιόπουλος προσπαθεί να υπερασπιστεί  τους συντάκτες αυτού του κειμένου σύμφωνα με τα ιερατικά καθιερωμένα, αφού θεωρεί  ιεροσυλία και πράξη βεβήλωσης την διακίνηση αυτού του κειμένου από άπιστους, και την χαρακτηρίζει προβοκάτσια εναντίον αυτών  των "μελών και στελεχών του Κόμματος", διαχωριζόμενος από τον Περισσό που τους χαρακτηρίζει ως προβοκάτορες οι οποίοι κρύβονται πίσω από την ιντερνετική ανωνυμία και υπογράφουν κείμενα ως "μέλη και στελέχη του ΚΚΕ"

Στιγμιότυπο από τους κοινούς πατριωτικούς αγώνες αριστερών με χρυσαυγίτες...



Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Εμείς αυτή την "μπάλα" παίζουμε!




Αναδημοσίευση από το eagainst.com

Κατσουράνη, βάλε αυτογκόλ!

Ναι, το ξέρουμε πως η ελληνική κοινωνία, όντας βυθισμένη στην οικονομική, πολιτική και πνευματική μιζέρια, έχει ανάγκη από συλλογικές χαρές. Ναι, καταναλώσαμε κι εμείς δεκάδες μπύρες κολλημένοι στην οθόνη το 2004, ανεχόμενοι τον υστερικό σχολιαστή που κραύγαζε για το “πειρατικό”. Ναι, είμαστε κι εμείς μέρος της κοινωνίας του θεάματος, όσο κι αν παλεύουμε ν΄ απεξαρτηθούμε απ’ αυτό. Ναι, πράγματι, η πολιτική της Γερμανίας είναι αυτή τη στιγμή ο πιο σκληρός εκφραστής του Νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη. Ναι, συμμετέχουμε κι εμείς στην διαδικασία της αποδόμησης της ιδεολογίας αυτής που προτάσσει ως βασικό της γεγονός τη διάκριση ανάμεσα σε διευθυντές κι εκτελεστές, σε αφεντικά και υπαλλήλους, σε ολιγάρχες κι υπηκόους• της ιδεολογίας που προωθεί τον ατομικισμό, την διάλυση της κοινωνίας με την φτωχοποίησή της, ανάβοντας λαμπάδες στην “Ανάπτυξη” που δεν είναι τίποτα άλλο από δείκτες που μετρούν την παραγωγή πλαστικών σκουπιδιών. Ναι, μας τη σπάει η Μέρκελ, το ίδιο όμως και ο εθνικιστής Σαμαράς ή ο νεοναζί Μιχαλολιάκος. Ναι, τσατιζόμαστε όταν οι αυτόκλητοι οίκοι αξιολόγησης των χωρών μάς στέλνουν χαράτσια με ραβασάκια, το ίδιο όμως παθαίνουν κι οι αυτόκλητοι σεκιουριτάδες της Χρυσής Αυγής που μαχαιρώνουν με γνώμονα το χρώμα, την “τάξη” και την α-πολιτική άποψη. Αλλά αυτοί, οι τελευταίοι, όταν ακούν τον εθνικό ύμνο βλέποντας τα σώβρακα του Κατσουράνη, ηδονίζονται. Δεν ξέρουμε γιατί… αλλά εκεί είναι μια ακόμα διαφορά μας.

Στο internet οργανώνεται η εσωτερική αντιπολίτευση του ΚΚΕ...


Δεν καθόλου τυχαία η προτροπή του ΚΚΕ να μην έχουν τα μέλη του λογαριασμούς στο  facebook και σε άλλα παρόμοια κοινωνικά δίκτυα για λόγους "προστασίας" τους. Το μόνο που δεν ξεκαθάρισε το ΚΚΕ είναι ότι αυτή η "προστασία" δεν αφορά την θωράκιση των μελών του κόμματος απέναντι στις σειρήνες των ταξικών εχθρών, αλλά στην προστασία από την εσωκομματική αντιπολίτευση. Στο internet οργανώθηκε σε μεγάλο βαθμό η αντίσταση στα αραβικά καθεστώτα που έφερε την "αραβική άνοιξη". Αυτό τον δρόμο διάλεξε και η εσωκομματική αντιπολίτευση του ΚΚΕ για να εκφράσει τις θέσεις της και να καταφέρει πλήγμα στο κομματικό ιερατείο του Περισσού.
Το blog Νέα Σπορά, το οποίο εμφανίστηκε πρόσφατα, αποτελεί όργανο έκφρασης αυτής της οργανωμένης αντιπολίτευσης του ΚΚΕ που διάλεξε αυτό τον τρόπο παρέμβασης στην εσωκομματική πάλη. Παρουσιάζουμε ένα μικρο απόσπασμα από το τελευταίο κείμενό τους (ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΛΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΚΚΕ), το οποίο με αφορμή το εκλογικό αποτέλεσμα κάνει μια συστηματική κριτική στην πολιτική γραμμή του ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια και αποτελεί μια πρώτη πολιτική πλατφόρμα αυτής της ομάδας:

Οι ευθύνες της ηγεσίας του Κόμματος είναι τεράστιες και καθίστανται ακόμη πιο σοβαρές από τη στιγμή που συνεχίζει να αρνείται να τις αναγνωρίσει και να τις παραδεχτεί, από τη στιγμή που ενοχοποιεί, ασυλλόγιστα και ακατανόητα, τις ίδιες τις λαϊκές και εργαζόμενες μάζες, τα μικροαστικά στρώματα, γιατί έπεσαν «θύματα των αυταπατών τους» και της «διαχειριστικής λογικής» της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ!

greek тройка - day 1

Του Γιώργου Πρασσά

1. Βρίσκουμε τις διαφορές - κερδίζουμε επιμήκυνση (5cm)

2. Ξεκίνησε η πάταξη της φοροδιαφυγής (πριν από την καθοριστική συμβολή της ΔΗΜΑΡ)

Η ομιλία του Ντέιβιντ Χάρβεϊ και η συζήτηση που ακολούθησε στο ΕΜΠ





Η ομιλία του Ντέιβιντ Χάρβεϊ  και η συζήτηση που ακολούθησε στο αίθριο κτιρίου Αβέρωφ με θέμα:
«Οι Πόλεις ως τόποι αντίστασης και ελπίδας», Τετάρτη 20 Ιουνίου, 2012

Την Τρίτη 26 Ιουνίου 2012, ώρα 20.00, στο παρκάκι της Τσαμαδού 10, Εξάρχεια διοργανώνεται εκδήλωση με αφορμή την επίσκεψη του Ντέιβιντ Χάρβεϊ στην Αθήνα και αποτελεί συνεργασία του Ινστιτούτου ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ, με το Red Notebook και τα Eνθέματα της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ.  Στην εκδήλωση με θέμα «Οι πολιτικές επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης: Ο νεοφιλελευθερισμός ενάντια στη δημοκρατία».

Επίσης, την Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012, 6:30 μμ - Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Αίθουσα Τελετών (νέο κτίριο, 1ο επίπεδο) με θέμα: «Οι γεωγραφικές παράμετροι της σημερινής κρίσης»

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Πάμε παρακάτω…

του Λευτέρη Παπαθανάση

Είναι σαφές ότι κανένα από τα σημεία που προεκλογικά έθεσα σαν παραμέτρους νίκης δεν μπορώ να πω ότι προωθήθηκε μέσα από τις εκλογές τις 17/6. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω πόσο στενοχωρημένος είμαι για το αποτέλεσμα. Περί στενοχώριας και η πρώτη μου παρατήρηση: Είναι περίεργο -και ενδεικτικό για τον τρόπο που γίνεται η όποια συζήτηση στην Αριστερά- να βλέπω ανθρώπους που λίγες μέρες πριν έσκιζαν δημόσια τα ρούχα τους ότι “Σαμαράς και Τσίπρας είναι όψεις του ίδιου νομίσματος”, να είναι σήμερα στενοχωρημένοι. Αυτό για μένα σημαίνει ότι κάποιοι νιώθουν πράγματα που, πιεσμένοι από μια ανόητη ανάγκη ομοφωνίας, δεν μπορούν να εκφράσουν ανοιχτά. Το ίδιο με παραξενεύει η στάση των ανθρώπων που ψήφισαν το απέναντι μπλοκ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι κάθονται σαν βρεγμένες γάτες παρά το γεγονός ότι “νίκησαν”. Δεν πανηγυρίζουν, δεν χαίρονται, μόνο κρύβονται από τα μάτια μας και την κουβέντα μας. Ένοχοι, και πολλοί από δαύτους ξέρουν ότι την έκαναν τη μαλακία, ξέρουν ότι λύγισαν κάτω από την τρομοκρατία της δημοκρατίας τους και ξέρουν ότι δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν χειρότερες υπηρεσίες στα παιδιά τους. Αυτή λοιπόν η “σιωπηρή πλειοψηφία” θα ήθελα μια έστω φορά να αναλάβει τις ευθύνες της. Θέλω να βγουν θαρρετά, με το ίδιο θάρρος που ο κόσμος μας της Αριστεράς υπερασπίζεται τις απόψεις και τη δράση του, και να υπερασπιστούν την επιλογή τους. Να μας εξηγήσουν και να αναλάβουν την ευθύνη για τη φτώχεια, την ανεργία, το τσάκισμα των δικαιωμάτων, τους ναζί. Στο λέω σοβαρά ότι αν μετά απ’όλα αυτά, ξαναρχίσουν οι ίδιοι άνθρωποι να κατηγορούν το “δημόσιο”, τους συνδικαλιστές, την Αριστερά κλπ, θα πέσει πολύ βρισίδι!

Kαλώς όρισες νέα κυβέρνηση!


Του Γιώργου Πρασσά
1. Η προγραμματική αντιπολίτευση έρχεται :

2. Υπευθυνότητα και συνέπεια Ι


3. Υπευθυνότητα και συνέπεια ΙΙ

4. Μεγάλες προσωπικότητες : ο νέος Παπακωνσταντίνου;


5. Πάμε όλοι, μπας κι αλλάξει;



Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Μια νέα προσπάθεια...


Μπορεί κυβέρνηση να μην καταφέραμε να βγάλουμε, την Κυριακή το βράδυ όμως πιστοποιήθηκε ότι το 27% αυτού του λαού είναι αποφασισμένο να προχωρήσει αψηφώντας τρομοκρατία και καταστολή.
Η δυναμική που κατέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ, ανοίγει εκ των πραγμάτων άλλες προοπτικές αλλά και υποχρεώσεις σε όλα τα πεδία των κοινωνικών διεκδικήσεων, ανάμεσα σε αυτά και στο περιβάλλον. Η νέα και πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα όλων μας, κατάσταση δημιουργεί νέου τύπου καθήκοντα τόσο στο επίπεδο της οργάνωσης όσο και στην υλοποίηση, εντέλει, συλλογικών επεξεργασιών.
Σε μια διαιρεμένη κοινωνία δεν υπάρχει άλλος τρόπος πειθούς παρά η επίμονη αντίσταση στα σχέδιά τους παράλληλα με την εφαρμογή ιδεών, προτάσεων, πρακτικών που σηματοδοτούν τον αντίπαλο δρόμο στην οδό της καταστροφής.
Χρειάζεται να σκεφτούμε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, να θέσουμε προτεραιότητες και να τις πάμε παρακάτω ταυτόχρονα με τη δημιουργία ενός κοινού χώρου έκφρασης και συμμετοχής με ισότιμες διαδικασίες, με στόχο τη συσπείρωση ενός ριζοσπαστικού δυναμικού που μετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, παράγει και υποστηρίζει την πολιτική πράξη. Το τελευταίο γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό και από την αθρόα (και συντονισμένη) προσέλευση δυνάμεων με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες.
Πιστεύουμε ότι όσοι βρεθήκαμε και βρισκόμαστε τόσο στην θεματική όσο και σε κοινές πρωτοβουλίες, πρέπει και μπορούμε να συμβάλλουμε ως ομάδα δράσης, διεκδίκησης, διαμόρφωσης θέσεων και προτάσεων, υλοποίησης πρακτικών και επικοινωνίας με τα περιβαλλοντικά κινήματα.
Καλούμε σε μια πρώτη συνάντηση, την Παρασκευή 22 Ιουνίου, στις 6.00 μ.μ., στο αυτοδιαχειριζόμενο «κηπάκι της Τσαμαδού» (οικόπεδο διαμορφωμένο σε χώρο πρασίνου απέναντι από το Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξαρχεια) για να συζητήσουμε τις προτάσεις και τους τρόπους για τη συνέχεια.

το παλαιό συντονιστικό
της θεματικής περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ

Παραποίηση της φράσης του Αλ. Τσίπρα από το Ρόιτερς!


 Αναδημοσίευση από το mao.gr
Μια δική μας διευκρίνηση: Η φράση "θα σας ταράξουμε στην νομιμότητα" δεν είναι φράση του Δ. Παπαδημούλη όπως αναφέρει ο συντάκτης του κειμένου, άλλα φράση που Ηλία Ηλιού. Περισσότερα για αυτό το θέμα στο άρθρο του του Βασίλη Σωτηρόπουλου: Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα: οι πολίτες-ελεγκτές

Το γύρο του διαδικτύου αλλά και των σημερινών πρωινών εφημερίδων (όπως π.χ. το πρωτοσέλιδο σχόλιο του Ριζοσπάστη) κάνει μια φράση που αποδίδεται στον Αλέξη Τσίπρα, ότι “δεν θα καλέσουμε τους υποστηρικτές μας να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα μέτρα λιτότητας”. Όπως αποκαλύπτει το πόρταλ του ΣΥΡΙΖΑ, left.gr, πρόκειται για καθαρή παραποίηση αφού η πραγματική του δήλωση ήταν: “Η αλληλεγγύη και η αντίσταση είναι εξίσου σημαντικές, αλλά αυτή τη στιγμή η αλληλεγγύη είναι πιο σημαντική. Ο ρόλος μας είναι να είμαστε και μέσα και έξω από τη Βουλή, να χειροκροτούμε οτιδήποτε θετικό, να καταδικάζουμε τα αρνητικά και να προτείνουμε εναλλακτικές”.
Στα Αγγλικά το σχετικό κείμενο είναι: “Solidarity and resistance are both important, but right now solidarity is the most important. Our role is to be inside and outside parliament, applauding anything positive and condemning all that is negative and proposing alternatives”.

Οι τάσεις πάντως για θεσμική και όχι μαχητική αντιπολίτευση είναι υπαρκτές και εκφράζονται σήμερα με τον πιο εύγλωττο από τον Δημήτρη Παπαδημούλη, με τη σαφέστατη δήλωσή του στην κάμερα “θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα”.

Ερωτηματικά πάντως δημιουργούνται για άλλη μια φορά για την ποιότητα της δημοσιογραφίας στις ημέρες μας, καθώς ο έλεγχος και η διασταύρωση της πληροφορίας πάει περίπατο…

Στις βάρκες αδερφές μου, στις βάρκες...




Τα κακά νέα είναι ότι ο σύριζας δεν κέρδισε τις εκλογές. Τα καλά νέα είναι ότι ο σύριζας δεν κέρδισε τις εκλογές. Διότι ανεξάρτητα από τον πρώτο (που παίρνει την πίτσα δώρο των 50βουλευτών), οι εκλογές της 17η ιούνη, παγίωσαν λίγο πολύ τις τάσεις που καταγράφηκαν την 6η μάη. Και ο πρώτος με το μπόνους ήταν λίγο πολύ αδιάφορος. Καθώς, το 19% που βρισκόταν εκτός βουλής, και μας μπέρδευε ξεκαθάρισε, και οι απορίες μας λίγο πολύ λύθηκαν για το πως αποκρυσταλλώνεται σήμερα η ελληνική κοινωνία.

Και το σήμερα δεν είναι στιγμιαίο αδίκημα, σαν το περίφημο κολπάκι του καραμανλή για τα χουντικά εγκλήματα. Οι εκλογές δεν είναι η φωτογραφία μιας στιγμής όπως ισχυρίζονται πολλοί. Γιαυτό και έχω πάθει αυτόν τον έρωτα με τη λέξη αποκρυστάλλωση. Διότι δεν επιτρέπει να πετάμε στο παρελθόν τα σκατά που δεν μας αρέσουν και δεν βολεύουν τις φαντασιώσεις μας. Οι εκλογές είναι το καταστάλαγμα της εμπειρίας, των φαντασιώσεων και των προσδοκιών μιας κοινωνίας που επεκτείνονται από το παρελθόν μέχρι το μέλλον.

Το κείμενο είναι αρκετά μεγάλο, αλλά είναι αρκετά χωρισμένο γιαυτό και μπορείτε να το διαβάσετε σε συνέχειες, εδώ:

Έτοιμοι για πόλεμο οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι



Εικόνες που θυμίζουν χώρες της Νοτίου Αμερικής, όπου κυριαρχούν αντάρτικα κινήματα είναι καθημερινές στα πρωτοσέλιδα του ισπανικού Τύπου: ανθρακωρύχοι με αυτοσχέδια όπλα εκτοξεύουν «ρουκέτες» στους αστυνομικούς. Σε άλλα σημεία ρίχουν κορμούς δέντρων στους αυτοκινητοδρόμους για να αποκλείσουν την κυκλοφορία. Ακόμα και οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν αποκλειστεί.

Δελτίο τύπου της HomoPhonia (Συλλογικότητα για το Pride Θεσσαλονικής)


ΔΕΛΤΊΟ ΤΎΠΟΥ

Εδώ και εννιά μήνες ακούραστα, με πολύ κέφι, μεράκι αλλά και δημιουργική ένταση, η HOMOphonia, συλλογικότητα για τοPride Θεσσαλονίκης, συγκεντρωνόμαστε κάθε Δευτέρα με στόχο να οργανώσουμε το πρώτο Pride στην ιστορία της πόλης.

Με χαρά και ικανοποίηση ανακοινώνουμε ότι είμαστε στην τελική ευθεία για την πραγματοποίησή του και στοχεύουμε να είναι ένα φεστιβάλ υπερηφάνειας, που όχι μόνο θα γιορτάζει τη διαφορετικότητα και την ποικιλομορφία μας, αλλά θα φέρνει στο προσκήνιο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε μια κοινωνία ομοφοβική, ρατσιστική και βαθύτατα συντηρητική.

εντολή για πλύση

Του Γιώργου Πρασσά


η Αριστερά του ΕΣΠΑ



και η ακροδεξιά της ΕΡΕ

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Οργανωθείτε στον ΣΥΡΙΖΑ για να κτίσουμε την ΧΕΣΜΠΟΛΑΧ της Ελλάδας!


Σήμερα ο κόσμος που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται διχασμένος σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα. Τα στελέχη των μηχανισμών και οι τυφλοπόντικες των κομματικών γραφείων είναι ευχαριστημένοι που έφυγε από πάνω τους το βάρος της κυβερνητικής εξουσίας σε αντίθεση με τα λαϊκά στρώματα που είχαν επενδύσει στον ΣΥΡΙΖΑ τις ελπίδες για μια αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και με την ψήφο τους έδειξαν πως θεωρούν ρεαλιστικό το σύνθημα “ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός” αλλά αισθάνονται για το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό που δήλωσε και ο Α. Τσίπρας: «Φθάσαμε κοντά στην πηγή να πιούμε νερό, αλλά δεν ήπιαμε».

Την αγανάκτηση αυτού του κόσμου ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα θα πρέπει να την μετατρέψει σε οργανωμένη πολιτική πάλη. Πέρα από το ρόλο του ως αξιωματική αντιπολίτευση στην βουλή ΣΥΡΙΖΑ έχει μπροστά του άλλα δυο σημαντικά καθήκοντα που θα πρέπει να τα διεκπεραιώσει άμεσα:
  1. Την πολιτική οργάνωση των λαϊκών μαζών που τον στήριξαν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε ένα συμμετοχικό και δημοκρατικό πολιτικό σχηματισμό. Το πρότυπο εξουσίας και διοίκησης που θέλεις για το κράτος και στους θεσμούς της λαϊκής εξουσίας θα πρέπει πρώτα απ' όλα να το εφαρμόζεις στο ίδιο σου το σπίτι.
  2. Την στήριξη των κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης και τις πρωτοβουλίες αλληλέγγυας οικονομίας ως πολιτικές πρακτικές που δεν διαμεσολαβούντα από κρατικές πολιτικές διαχείρισης και απευθύνονται άμεσα στην κοινωνία. Αν η πολιτική στόχευση περιορίζεται αποκλειστικά σε θέσεις που μπορούν να πραγματωθεί μόνον μέσα από κρατικές πολιτικές διαχείρισης (εθνικοποιήσεις τραπεζών, αλλαγή νομισματικής πολιτικής, κλπ, κλπ) όπως οι πολιτικές του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τότε δεν μπορείς να αποκτήσεις οργανικούς δεσμούς με τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την κρίση. Είναι αναγκαία η αδιαμεσολάβητη από το κράτος και τους θεσμούς του πολιτική απεύθυνση στην κοινωνία μέσα από πρωτοβουλίες και θεσμούς αυτοοργάνωσης που δίνουν άμεσες διεξόδους στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, ώστε κανένας φτωχός πολίτης να μη μείνει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, κανένας άνεργος να μη μείνει χωρίς περίθαλψη, κανένας πεινασμένος χωρίς φαγητό...

Εμπρός για νέες ήττες, εμπρός για νέες συντριβές;


Αναδημοσίευση από το antapocrisis.gr
Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Δεν περίμενε κανείς ότι το ΚΚΕ ή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα κρατούσαν τα ποσοστά της 6 Μάη. Ίσως ωστόσο περίμενε μια πιο προσεκτική -και σε ένα βαθμό αυτοκριτική- ανάγνωση του αποτελέσματος για μια πολιτική που χάρισε και στους δύο την ήττα.

Οι πρώτες ενδείξεις επιβεβαιώνουν την κλασσική ερμηνεία: “Δώσαμε δύσκολη μάχη, ευτυχώς σύντροφοι, αντέξαμε”. Συνήθως συμπληρώνεται από το επαναστατικό μότο πως “αν οι εκλογές αλλάζαν τα πράγματα θα ήταν παράνομες”, καθώς και από την λενινιστική αλήθεια πως οι επαναστάτες δεν κρίνονται από τις εκλογές αλλά από την ταξική πάλη.

Κι έτσι, καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ζήσουμε μια περίοδο με μπόλικες δόσεις επαναστατικής ρητορείας για τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Ωστόσο υπάρχει μια αντίφαση: Αν οι εκλογές δεν είναι κριτήριο των πάντων, γιατί τότε η παρουσία σε αυτές είναι το κριτήριο των πάντων; Γιατί για παράδειγμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν επέλεξε μια δημόσια διατυπωμένη πρόταση μελών της για συνεργασία ή στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί η πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής αριστεράς εξαρτάται ολοκληρωτικά από τον εκλογικό της διαχωρισμό;

Τράτζικ!...


(ένα πρώτο σχόλιο για το εκλογικό αποτέλεσμα)
Ο Α. Τσίπρας κάνει άσεμνες χειρονομίες μπροστά σε μικρά κοριτσάκια...
Είχαμε πιστεύσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάμβανε την πρώτη θέση στις χθεσινές εκλογές με σχετική άνεση. Δυστυχώς δεν επιβεβαιωθήκαμε! Μας εξαπάτησε ο όφις της Αριστεράς. Δεν εμπιστευτήκαμε τις διαδόσεις των αστικών επιτελείων που μιλούσαν για καθαρή νίκη της ΝΔ. Εμπιστευτήκαμε τις εκτιμήσεις που διέρρεαν συστηματικά τις τελευταίες ημέρες τα επιτελεία του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκτιμήσεις που μιλούσαν για άνετη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, αυτές οι εκτιμήσεις είχαν παραχθεί με την βοήθεια του Μαρξισμού - Λενινισμού και του επιστημονικού σοσιαλισμού και όχι από κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις...

Εκ των υστέρων αποδείχτηκε πως δεν επρόκειτο για ψευδείς διαδόσεις που απέβλεπαν να αποκόψουν την διαρροή ψήφων προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως τους κατηγορούσαν μερικοί άσπονδοι φίλοι τους στον ΣΥΡΙΖΑ. Εμπιστεύονταν πραγματικά αυτούς τους ισχυρισμούς τους. Όποιος άκουσε τις δηλώσεις της Αλέκα Παπαρήγα χθες το βράδυ στα κανάλια αντιλαμβάνεται πως μιλούσε σαν να είχε έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ! Φαίνεται πως δεν πρόλαβε να αναμορφώσει το κείμενο των δηλώσεών της, το οποίο είχε ετοιμαστεί πριν την ανακοίνωση του εκλογικού αποτελέσματος με την συνδρομή της πολύχρονης κοινοβουλευτικής πείρας της ΚΕ του ΚΚΕ...

ΑΛΛΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ