Όταν τα “μεγάλα λόγια” της πολιτικής μεταφράζονται άμεσα σε “μικρά έργα” στον συνδικαλισμό...

Το ΝΑΡ επέλεξε για ακόμα άλλη μια φορά να γίνει συνοδοιπόρος του ΚΚΕ στον σεχταρισμό και στον λεκτικό βερμπαλισμό που αντιστοιχεί σε κοινωνική και κινηματική περιθωριοποίηση. Αν αντέχετε, διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα από την τοποθέτηση ΝΑΡ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων, το οποίο αναφέρεται στην πολιτική γραμμή για την οικοδόμηση κινήματος:

- Παλεύουμε για την ενότητα των υπαρκτών -σε όλο το φάσμα της αριστεράς- επαναστατικών δυνάμεων, στην άμεση προώθηση πρωτοβουλιών για ένα ευρύτερο αντικαπιταλιστικό μέτωπο, συσπείρωσης των αντικαπιταλιστικών, αντιΕΕ, αντιιμπεριαλιστικών, αντισυστημικών και αντιδιαχειριστικών δυνάμεων.

- Παρεμβαίνουμε μαχητικά μέσα στο κίνημα, ώστε να ξεπερνάει θετικά τον αντιμνημονιακό αγώνα, να θέτει σαν κρίκους του αγώνα ζητήματα αντι-ΕΕ, αντικαπιταλιστικά. Με αυτήν την γραμμή απευθυνόμαστε σε κάθε ρεύμα που κινείται αγωνιστικά. Οικοδομούμε με αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και ηγεμονία, ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής. Επικεντρώνουμε την απεύθυνση στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Κρίσιμο ζήτημα είναι η ανάληψη πρωτοβουλίας για συσπείρωση και συντονισμό αγωνιστών και δυνάμεων για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Μαζί με την εργατική τάξη, η μάχη στην νεολαία, ιδίως στην φτωχολογιά της νεολαίας, θα κρίνει τον μελλοντικό ταξικό και πολιτικό συσχετισμό.

Τι καταλάβατε; Η πολιτική ηγεσία του ΝΑΡ εκτιμάει ότι καλά κάνει ότι κάνει και θα συνεχίσει να πορεύεται στον ίδιο δρόμο, προσπαθώντας να διαχωρίσει την εκλογική ήττα από την πορεία στο κίνημα... Είναι έτσι όμως τα πράγματα; Αυτές οι λογικές δεν ηττήθηκαν μόνον στις βουλευτικές εκλογές άλλα έχουν ηττηθεί και στο μαζικό κίνημα και στον συνδικαλισμό. Πρακτικά η πολιτική του ΝΑΡ μεταφράζεται στον συνδικαλισμό στην στήριξη συνδικαλιστικών σχημάτων που επιδιώκουν να εκφράσουν αυτή την “καθαρή” γραμμή στο μαζικό κίνημα επιδιώκοντας ενότητα μόνον με εκείνες τις δυνάμεις που αποδέχονται τα βασικά πολιτικά σημεία της πολιτικής του ΝΑΡ.  Όσοι μιλούν για ενότητα ριζοσπαστικής της Αριστεράς, το πρώτο πράγμα που έχουν να κάνουν είναι να καταφέρουν να συνυπάρχουν  στα συνδικάτα και στις γειτονιές σε κοινά συλλογικά συνδικαλιστικά σχήματα με αυτούς στους οποίους απευθύνονται .Και αυτό ακριβώς εφαρμόζει το ΝΑΡ.  Και αποδεικνύει με την πρακτική του ότι δεν απευθύνεται καν ούτε στο σύνολο των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ!....

Πρόσφατα αυτές οι πολιτικές ηττήθηκαν στις εκλογές που έγιναν σε ένα μαζικό συνδικάτο που έχει μέλη διασκορπισμένα σε όλη την περιοχή της Αττικής. Αναφερόμαστε στους μηχανικούς του δημοσίου στην περιοχή της Αττικής. (Αναλυτικά τα αποτελέσματα εδώ: Αποτελέσματα Εκλογών ΕΜΔΥΔΑΣ Αττικής 26 Ιουνίου 2012 ). Σημειώνουμε ότι σε αυτές τις εκλογές ψήφισαν που έγιναν μια βδομάδα μετά τις βουλευτικές ψήφισαν μόνο 1397 ενώ στις προηγούμενες που είχαν γίνει πριν 2 χρόνια είχαν ψηφίσει 2201. Ας δούμε λοιπόν πως αυτή η μείωση στην συμμετοχή επηρέασε τις αριστερές παρατάξεις:

Η “Αριστερή Παρέμβαση” η παράταξη εκφράζει ακριβώς αυτή την πολιτική γραμμή του ΝΑΡ και στηρίζεται από τους πολιτικούς χώρους του ΝΑΡ, του ΕΚΚΕ και του Μ-Λ ΚΚΕ από 90 (4,24%) ψήφους που είχε πάρει πριν δυο χρόνια τώρα πήρε 59(4,34%). Αντίστοιχη μείωση είχε και η παράταξη του ΚΚΕ, η “ΔΕΜ” η οποία από 233 (10,96%) ψήφους στις προηγούμενες εκλογές, τώρα συγκέντρωσε μόνον 143(10,52%) .

Αντίθετα ανοδικά αποτελέσματα κατέγραψαν οι άλλες δυο παρατάξεις της Αριστεράς. Η “Αριστερή συσπείρωση μηχανικών” διατήρησε ουσιαστικά τους ψήφους (από 222 σε 204) και αύξησε το ποσοστό (από 10, 45% σε 15,01%) και κέρδισε άλλη μία έδρα στο ΔΣ. Η Συσπείρωση στηρίζεται πολιτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ πλην του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και από δυνάμεις του χώρου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΑΡΑΣ και ΣΕΚ) και ανένταχτους αγωνιστές. (μερικές αναφορές εδώ: Ο Δρόμος της Αριστεράς, Η Εποχή, και η Εργατική Αλληλεγγύη ). Επίσης η “αγωνιστική συνεργασία”,  η οποία  στηρίζεται από τον ΣΥΝασπισμό, την ΔΗΜΑΡ και τους “οικολόγους πράσινους” μειώθηκε σε ψήφους (από 509 σε 404) αλλά ανέβηκε σημαντικά σε ποσοστό (από 23,95% σε 29,73%) λόγω της αποχής.

Από αυτές τις εκλογές κερδισμένες σαφώς είναι οι παρατάξεις της αριστεράς που για πρώτη φορά συγκεντρώνουν συνολικά το 60%. Στις πρώτες εκλογές σωματείου μετά τις εθνικές εκλογές καταγράφεται ένα ισχυρό ρεύμα υπέρ της αριστεράς, το οποίο είναι πλέον σαφώς πλειοψηφικό. Δίνεται πλέον ξεκάθαρα η δυνατότητα σχηματισμού αριστερής αγωνιστικής πλειοψηφίας (3 έδρες η Αριστερή συνεργασία, 2 έδρες συσπείρωση, 1 έδρα ΔΕΜ σε σύνολο 11). Η κρίσιμη ψήφος είναι η ψήφος του ΚΚΕ. Όμως από τα πρώτα μετεκλογικά δεδομένα φαίνεται ότι δεν θα αποδεχτεί την συγκρότηση ενός αριστερού προεδρείου, αφού τα μέλη του δεσμεύονται πολιτικά από το κώμα να μην συγκροτούν προεδρεία με τους οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ...