Μείναμε μόνοι, Αντώνη!...

ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ-RANGERS: Οι ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΙ της ΝΔ

Το φως καίει το φασισμό;

Μετά το μπουγέλο και τα χτυπήματα του Κασιδιάρη σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή, εναντίον της Ρένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλη, πολλοί πίστεψαν ότι όσοι ψήφισαν την νεοναζιστική οργάνωση, “χωρίς να ξέρουν”, τώρα δεν θα το επαναλάβουν, αφού η XA έδειξε το “πραγματικό της πρόσωπο”. Η εκτίμηση αυτή είναι προέκταση μιας άλλης, της σ. Αλέκας, που προέβλεπε καθησυχάζοντας το πανελλήνιο, πριν τις 6 Μάη ότι “μόλις οι φασίστες μπουν στη Βουλή θα βάλουν τις γραβάτες και θα γίνουν κοινοβουλευτικά αρνάκια”. Πάνω κάτω μια παρόμοια επιθυμία εξέφρασε πρόσφατα ο Στάθης προεξοφλώντας ότι το "φως καιει τον Φασισμό!"

η συνέχεια εδώ: Το φως καίει το φασισμό;

Αριστερή κυβέρνηση: η πρόκληση της επόμενης μέρας

(φωτο Α. Καλοδούκας)

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"

του Στάθη Κουβελάκη

Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ευρώπη, ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς ενδέχεται να αποτελέσει την κύρια δύναμη ενός κυβερνητικού σχήματος. Τα βασικά δεδομένα που θα έχει να αντιμετωπίσει αυτή η αριστερή κυβέρνηση είναι κατά βάση γνωστά: μια καταρρέουσα οικονομία, μια τραυματισμένη κοινωνία κι ένα κράτος σε κατάσταση διάλυσης, κάτω από το διπλό βάρος των συνεπειών του Μνημονίου και της πολιτικής «καμένης γης», που με έναν όλο και πιο συνειδητό τρόπο ακουλουθούν τμήματα του κρατικού μηχανισμού και, γενικότερα, του κυρίαρχου μπλοκ, ειδικότερα μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ένας ίσως ακόμη πιο καθοριστικός παράγοντας, δηλαδή ένα εχθρικό διεθνές περιβάλλον, που παίζει άμεσο και πρωταγωνιστικό ρόλο, έχοντας, με το γνωστό καθεστώς της τροϊκανής κηδεμονίας, επιβάλλει το συνολικό, και άκρως περιοριστικό, πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης.

Πέρα από τις εκλογές;

Για ένα καφάσι μπύρες...                                              (από τα στοιχήματα των εκλογών)

Αναδημοσίευση από την "δράση"

Του Κώστα Χαριτάκη

Έχει νόημα, άραγε, να συζητάμε λίγες μέρες πριν τις εκλογές, με θέμα “πέρα από τις εκλογές”; Πολλοί θεωρούν περιττή πολυτέλεια ή εγκληματική αφέλεια μια τέτοια συζήτηση. Κατηγορούν, μάλιστα, όσους αρνούνται να σκεφτούν και να πράξουν με τους όρους της “εκλογικής ατζέντας” ότι εγκαταλείπουν την “Πολιτική”, για θολές, αποσπασμένες από την πραγματικότητα, θεωρητικές φλυαρίες...

Αν όμως, όπως λένε ορισμένες ψυχαναλυτικές θεωρίες, η πραγματική “πραγματικότητα” είναι το “απωθημένο”, το “ακατανόμαστο”, αυτό που πρέπει να κρυφτεί βαθιά μέσα στην “πραγματικότητα”, ακριβώς για να μπορέσει αυτή να συνεχίσει να λειτουργεί ομαλά, τότε μήπως αυτές οι “θεωρητικές φλυαρίες” που αποσκοπούν να σκάψουν κάτω από την επιφάνεια, να εξορύξουν αυτό που δεν λέγεται και να κονιορτοποιήσουν τις συνήθεις “αυτονόητες παραδοχές”, βρίσκονται τελικά πιο κοντά στην πραγματικότητα;

εικόνες από την προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΜΟΝΟΙΑ

Οι “αντικαπιταλιστικές” ύαινες...

Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε σήμερα στην διακαναλική συνέντευξη ότι δεν ρίχνει ζάρια στην πολιτική. Εξάλλου, έχει και ένα σοβαρό λόγο να αρνείται να  τα ρίξει,  αφού γνωρίζει από τις κρυφές δημοσκοπήσεις αλλά και από τα γραφεία στοιχημάτων ότι η "τύχη" δεν είναι με το μέρος του. Δυνάμεις από το χώρο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακολουθούν και αυτές τον ίδιο δρόμο. Δεν ρίχνουν ζάρια. Διαλέγουν σίγουρους δρόμους, παράλληλους με αυτούς που έχει χαράξει και πορεύεται με ευλάβεια το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια. Τι κάνουν; Απλά κελάρουν από μακριά τις εξελίξεις και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή, “όταν η σκυτάλη πέσει” για να βγουν στο προσκήνιο και να την αρπάξουν, όπως κάνουν οι ύαινες στα θύματά τους την ώρα που πεθαίνουν...

Ιδού πως καταλήγει ένα άρθρο: Η κυβέρνηση, η αριστερά και η κασέτα της ΄άμεσης λύσης' που δημοσιεύεται στο αριστερό blog :"Με δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά. όταν η σκυτάλη πέσει, θα υπάρχουν οι δυνάμεις να την πάνε παρακάτω. Αλλά αυτό κρίνεται τώρα. Όχι αύριο!"

Προηγούνται 3551 λέξεις για να τεκμηριωθεί αυτή η πρόταση! Αν έχετε την αντοχή αξίζει να το διαβάστε. Είναι μια καλή ευκαιρία για να αντιληφθείτε γιατί θα μειωθεί πραγματικά το ποσοστό των ψήφων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις εκλογές της 17ης Ιούνη.

Κατά την ταπεινή μας γνώμη, εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ όχι μόνον δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην ελληνική κοινωνία, αλλά ούτε το ίδιο τους το σπίτι! Στις εκλογές της 6ης Μάη είχαν την δυνατότητα να ρίξουν τα ζάρια συμμαχώντας με άλλες δυνάμεις εκτός της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κυρίως με δυνάμεις προερχόμενες από το ΜΑΑ. Αυτό το ζάρι δεν το έριξαν γιατί με τον φαλλό της “κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης” μπροστά στα μάτια τους δεν μπόρεσαν να διακρίνουν μια μικρή ιστορική ευκαιρία για να κάνουν τις αναγκαίες υπερβάσεις προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τρίτου πόλου ανεξάρτητου από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ικανού να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα και ίσως κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Στη γειτονιά μου...

http://yperastikoi.blogspot.gr/

Πού πάτε, ρε, στη Στοκχόλμη κάνει κρύο!

Αναδημοσίευση από το LEFT.gr

της Δανάης Παναγιωτοπούλου

(Ένα χρόνο πριν - 22 Μαΐου 2011 - από την μουσική εκδήλωση αλληλεγγύης που οργάνωσε η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού»)

Η εκτροπή που συντελέστηκε το Μάιο του 2010 σφραγίστηκε με το αίμα τεσσάρων ανθρώπων, έστεκε τρίζοντας επί 13 μήνες και έσκασε με κρότο τον Ιούνιο του 2011 στο Σύνταγμα.

Τώρα οραματίζονται μια κυβέρνηση χωρίς αντιπολίτευση – άπ’ τ’ αυτί και στην κυβέρνηση.

Οι άνθρωποι που σήμερα είμαστε τριαντακάτι προλάβαμε να συναντήσουμε στα σχολεία μας καθηγητές παλαιού τύπου – αυτούς με τη βέργα στο κεφάλι – αλλά μέσα στην ατμόσφαιρα του ογδόντα μόνο σαν απολιθώματα μπορούσαμε να τους βλέπουμε.

Λένε συχνά καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Αυτό που δεν λένε είναι η άλλη όψη του νομίσματος, αυτό που κρύβεται πίσω από την κοινοτοπία, που είναι ότι αναγνωρίζω την εξουσία από όπου κι αν πηγάζει.

Ε, λοιπόν, όχι. Δεν αναγνωρίζουμε την εξουσία ενός αλεξιπτωτιστή υπουργού να υπογράφει ερήμην, ούτε ενός Προέδρου της Δημοκρατίας να ορίζει καρακλαποδόχους ερήμην και κόντρα στο πολίτευμα.

Επείγουσα ανάγκη η αλλαγή παραδείγματος

Έκκληση της Vandana Shiva εν όψει της Διάσκεψης Ρίο+20:

Επείγουσα ανάγκη η αλλαγή παραδείγματος

Μερικές κρυφές ειδήσεις...

Να είσαι συνετός στις επιχειρήσεις!

1968, Μόσχα

1. Αποκαλύπτουμε το κρυφό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ 

2. Τα μνημόνια δεν είναι μονόδρομος εκτός αν είσαι πουλημένος

3. Κ.Πλεύρης: Ψηφίστε ΚΚΕ όχι ΧΑ

4. Ποιός βουλευτής υπερασπιζόταν τη Χρυσή Αυγή μέσα στη Βουλή το 1998;;;

5. To KKE και η ΠΙΡΟΓΑ

6. Από την εμπειρία του υπαρκτού κομμουνισμού

η παράπλευρη αφίσα:

Νέες προκλήσεις από την "χρυσή αυγή" μένουν αναπάντητες από την δικαιοσύνη...

Με χειροδικία απείλησε τους βουλευτές που θα ανοίξουν συζήτηση για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ο υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος. Σε συγκέντρωση του κόμματός του είπε, ότι σε περίπτωση που τεθούν εθνικά θέματα στο κοινοβούλιο και ανοίξει συζήτηση για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, "για προειδοποίηση θα τους δείξουμε το βίντεο του ΑΝΤ1 και αν δεν το καταλάβουν θα τους το εξηγήσουμε..."

"Βλέπαμε την κα Κανέλλη όλον αυτόν τον καιρό στα τηλεοπτικά πάνελ, να κάνει ό,τι γουστάρει, να βρίζει, να καπνίζει. Να λοιπόν που βρέθηκε κάποιος, που έκανε αυτό που έπρεπε", δήλωσε ο κ. Παναγιώταρος.

Ακόμη, χαρακτήρισε "μάγκα" τον 24χρονο που "πήρε τον νόμο στα χέρια του στην Παιανία", τραυματίζοντας θανάσιμα τον Αλβανό διαρρήκτη, που εισέβαλε στο σπίτι του.

"Να αγιάσει το χέρι του", είπε χαρακτηριστικά.

Ακόμη, προανήγγειλε την μέθοδο της Χρυσής Αυγής για καλύτερη περίθαλψη των Ελλήνων στα νοσοκομεία.

"Αν μπει", είπε, "η Χρυσή Αυγή στην Βουλή, θα κάνει εφόδους στα νοσοκομεία αλλά και στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και θα πετά στον δρόμο τους "λαθρομετανάστες" και τα παιδια τους για να μπουν στην θέση τους Έλληνες".

  (περισσότερες πληροφορίες στο  news 247)

Τις εισαγγελικές και τις αστυνομικές αρχές δεν τις είδαμε να παρεμβαίνουν! Φαίνεται πως μαζί με την ΝΔ και την κ. Μπακογιάννη ψάχνουν ακόμα τους κουκουλοφόρους από τον "Δεκέμβρη" και δεν βλέπουν τι γίνεται δίπλα τους.  Ίσως μετά την 17η Ιούνη θα πρέπει να επανέλθει ο θεσμός των "λαϊκών δικαστηρίων" και της "λαϊκής πολιτοφυλακής" και οι δικαστές μαζί με τα αφοπλισμένα σώματα ασφαλείας να ασχολούνται με δενδροφυτεύσεις, την καθαριότητα των ακτών και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες, όπου ίσως τα καταφέρουν καλύτερα...

Ποιά είναι η αλήθεια για τον ΑΜΥΡΑ;

Το ψέμα δεν μπορεί να μπει στην υπηρεσία της πολιτικής σκοπιμότητας για την Αριστερά.  Και δυστυχώς στην υπόθεση ΑΜΥΡΑ στην στάση του ΣΥΡΙΖΑ  διακρίνουμε τέτοιες πλευρές. Με το θέμα, αν και το είχαμε αναδείξει παλιότερα, θεωρήσαμε ότι είχε κλείσει με την απόρριψη της συμμετοχής της υποψηφιότητας του Αμυρά στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα όμως επανερχόμαστε μετά από ορισμένους  λαθεμένους χειρισμούς από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από μια προκλητική ανακοίνωση του ΔΗΚΚΙ που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη και να αποσιωπηθεί κάτω τον οξύ χαρακτήρα της προεκλογικής αντιπαράθεσης με το "μαύρο μέτωπο".

Απέναντι στον Αμυρά ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλοι (π.χ. εδώ: Ο Ιφικράτης Αμυράς απάντησε!!!) ενήργησαν σύμφωνα με τις σταλινικές παραδόσεις. Προσπάθησαν να τον βγάλουν τρελό και σαλεμένο για να μην τοποθετηθούν στις πολιτικές του απόψεις, τις οποίες απαξιώνουν να αναφερθούν. Στην πραγματικότητα αυτή η απαξίωση υποκρύπτει την συνενοχή και την κάλυψη από ένα ευρύτερο φάσμα δυνάμεων της "πατριωτικής" αριστεράς, εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν παρόμοιες απόψεις αντιλήψεις και πρακτικές με τον Αμυρά.

Εξάλλου ο λόγος του Αμυρά είναι σαφώς πιο συγκροτημένος και πιο δομημένος από τον μέσο όρο του στελεχικού δυναμικού των κομματικών μηχανισμών της Αριστεράς. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία η  ευκολία με την οποία μεταπήδησε από το ΕΠΑΜ του Καζάκη στο ΔΗΚΚΙ, ανέλαβε τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης του ΔΗΚΚΙ και  έγινε ευπρόσδεκτος από μια μερίδα δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Λοιπόν ο  Αμυράς προτάθηκε από το ΔΗΚΚΙ στο ψηφοδέλτιο της Α' Αθήνας και στηρίχθηκε από τις δυνάμεις του Αριστερού Ρεύματος και όχι μόνο... Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι στην ιστοσελίδα του Αριστερού Ρεύματος την "ισκρα" είχε δημοσιευθεί το όνομα του ως υποψηφίου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η βουλευτής του ΔΗΚΚΙ Ευγενία (Τζένη) Βαμβακά στην Β' Πειραιά βγήκε στις εκλογές της 6η Μάη με ψήφους του Αριστερού Ρεύματος. 

Το νέο δεκάλεπτο του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές τις 17 Ιούνη

και για να μην ξεχνιώμαστε, μια ματιά εδώ για το τι έλεγε ο κ. Αντωκάκης πέρσι τέτοια εποχή...

Ο παραδειγματικός χαρακτήρας της ελληνικής κρίσης

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ"

Οι ιστορικές ιδιαιτερότητες και η πολιτική της σημασία σήμερα

του Κωνσταντίνου Τσουκαλά

Από την πρώτη κιόλας μέρα, ένα φάντασμα στοιχειώνει τους Έλληνες: το φάντασμα της ιστορικής τους μοναδικότητας. Η βαριά καταγωγική σφραγίδα τούς αντιδιέστειλε προς τη «βάρβαρη» μουσουλμανική Ανατολή και η ένδοξη ελληνική γλώσσα τούς ξεχώριζε από τους κατά τεκμήριον άξεστους σλαβόφωνους γείτονές της. Την ίδια στιγμή όμως, το υπανάπτυκτο και φτωχό λίκνο του πολιτισμού δεν μπορούσε παρά να παραμένει ριζικά «άλλο» σε σχέση με τον ανεπτυγμένο κόσμο της Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης. 

Οι συνέπειες υπήρξαν μακροπρόθεσμα καταλυτικές. Σε καμία άλλη χώρα τα πολιτιστικά και πολιτικά διλήμματα δεν υπήρξαν τόσο εγγενή και έμμονα. Ακόμα και σήμερα, το ερώτημα «πού ανήκουμε» εξακολουθεί να ταλανίζει το συλλογικό συνειδητό. Έχοντας υπάρξει ταυτόχρονα τα θύματα, οι αναγκαίοι συνεργοί και οι πρόθυμοι διαμεσολαβητές ενός επείσακτου, διαμεσολαβημένου και κακοχωνεμένου ελληνοκεντρικού οριενταλισμού, οι «ανάδελφοι» Έλληνες δεν έπαψαν σε καμιά στιγμή να κοιτάζονται στον παραμορφωτικό καθρέφτη της φυσιολογικής τους μοναδικότητας. Ίσως, άλλωστε, αυτή να είναι η κοινή μοίρα των λεγόμενων «περιούσιων» λαών. Ενδοσκοπώντας ακατάπαυστα και ψυχαναγκαστικά γύρω από τους ιδρυτικούς τους μύθους, τείνουν να παραβλέψουν ότι, όπως έλεγε ο Καρλ Μαρξ σε σχέση με τους Εβραίους, επιζούν και υπάρχουν όχι εις πείσμα, αλλά λόγω της Ιστορίας, προφανώς δε και της πανουργίας της.

Θα χρειαστούν πάνω από εκατό χρόνια και μια ανεπανόρθωτη καταστροφή για να μπορέσουν οι Έλληνες να αποδεχτούν ότι, από ορισμένες έστω απόψεις, είναι ένας λαός σαν όλους τους άλλους, να συνομιλήσουν με τους γείτονές τους σε συμβολικά ισότιμη βάση και να αρχίσουν να προβληματίζονται για τις ιδεολογικές προεκτάσεις της έμμονης ιδιαιτερότητάς τους. Όμως, η ιστορία είχε άλλη γνώμη. Ο ρους του Δεύτερου Πολέμου και του Εμφυλίου οδήγησαν τη χώρα σε μια νέα «ιδιαιτερότητα», αντικειμενική αυτή τη φορά. Ακόμα μια φορά, η μοίρα των λαών που μας περιέβαλλαν δεν εμφανίζονταν ευθέως συγκρίσιμη με εκείνη των Ελλήνων. Το γεγονός ότι η κατεστραμμένη Ελλάδα που αναδύθηκε από τα ερείπια ήταν η πιο φτωχή χώρα του ελεύθερου κόσμου και, ταυτόχρονα, η μόνη καπιταλιστική χώρα των Βαλκανίων, προδίκαζε και πάλι μια εντελώς ιδιαίτερη ιστορική εξέλιξη.

πριν από τις 17 Ιούνη αβάσταχτη ελαφρότητα σε πολύ βαρύ κλίμα

Αναδημοσίευση από το IteaNet

Ενα σημείωμα για τις εκλογές που έρχονται από την Δέσποινα Σπανούδη

Υπάρχει αλήθεια έστω και ένας άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα που βουλιάζει, που να πιστεύει ότι τα κόμματα, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ενδιαφέρονται περισσότερο για την επιβίωση των πολιτών απ’ ότι για τη δική τους επιβίωση;

Ακόμη και αν κάποιος δεν είχε καμιά προσωπική εμπειρία από τη δράση των κομμάτων, ακόμη και αν δεν είχε ακούσει για τις αδιαφανείς εσωτερικές λειτουργίες και τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, ακόμη και αν δεν είχε ζήσει την παραλυτική λειτουργία κομματικών στελεχών σε κάθε τομέα του κοινωνικού βίου, στον συνδικαλισμό, την αυτοδιοίκηση, τους συλλόγους, στις κινητοποιήσεις, ακόμη και αν κάποιος προσγειωνόταν στην χώρα στις 7 Μαΐου θα χρειαζόταν λίγες μέρες (ή λίγες ώρες τηλεθέασης) για να βγάλει συμπεράσματα.

Μια χώρα ληστεμένη, σοκαρισμένη και αγανακτισμένη, που γύρισε την πλάτη σε αυτούς που... ψήφιζε τα περασμένα 30 χρόνια, αρπάζοντας σαν σανίδα σωτηρίας κόμματα που υπόσχονταν ρήξη με το καθεστώς της εκποίησης και της υποτέλειας. Υπερψηφίζοντας, ανάμεσα στα τελευταία, το αριστερό κόμμα που δήλωσε ότι διεκδικεί την εξουσία, προτείνοντας συμμαχία με τα άλλα κόμματα της αριστεράς.

Ποια θα ήταν η λογική συνέχεια;

Τα αναβολικά του φασισμού

Αναδημοσίευση από τα "ΕΝΘΕΜΑΤΑ"

του Δημήτρη Ψαρρά

Ειρωνεία της τύχης. Έμελλε να είναι βουλευτίνα του ΚΚΕ (η Λιάνα Κανέλλη), η πρώτη που, μαζί με τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ (τη Ρένα Δούρου), θα γινόταν δημόσιος στόχος της χρυσαυγίτικης βίας. Διαψεύστηκε έτσι με τραγικό τρόπο η προεκλογική βεβαιότητα της Αλέκας Παπαρήγα ότι μόλις μπουν οι ναζιστές στη Βουλή θα φορέσουν γραβατούλες και ταγεράκια και θα γίνουν καλά παιδιά.

Το δυστύχημα είναι ότι χρειάστηκε να δούμε «ζωντανά» στην τηλεόραση αυτό το ελάχιστο δείγμα πολιτικής δράσης της Χρυσής Αυγής για να καταλάβουν ακόμα και οι πιο αδιάφοροι ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτό τον «διάλογο» που έχει ανοίξει με τους ναζιστές, κάτω από τους κανόνες που ορίζει για την προβολή των κομμάτων ο εκλογικός νόμος και οι προδιαγραφές του ΕΣΡ.

- Δεν μας έφταναν τα εκατοντάδες θύματα των πογκρόμ που διοργανώνει η ναζιστική συμμορία εδώ και χρόνια.

- Δεν δώσαμε σημασία στις δικαστικές αποφάσεις που αφορούν την ποινική δράση των μελών της ούτε καθ στις δίκες που εκκρεμούν εις βάρος στελεχών της για αδικήματα βίας.

- Αψηφήσαμε ακόμα και την τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο (απόφαση Ποινικού Τμήματος 1167/2010), σύμφωνα με την οποία δέκα μέλη της οργάνωσης, με επικεφαλής τον υπαρχηγό της, οργάνωσαν δολοφονική απόπειρα εναντίον ενός αριστερού φοιτητή.

Όλα αυτά τα στοιχεία θα αρκούσαν για να θέσει κανείς εκτός δημοκρατικού πλαισίου τη Χρυσή Αυγή και τους εκπροσώπους της πολύ πριν αρχίσει η προεκλογική περίοδος των περασμένων εκλογών. Στην περίπτωσή της δεν έχει καμιά εφαρμογή η αρχή που θέλει τη δημοκρατία να είναι ανεκτική ακόμα και απέναντι στους εχθρούς της. Γιατί δεν είναι οι «ιδέες» της Χρυσής Αυγής που πρέπει να αποκρουστούν, αλλά οι ίδιες οι πράξεις της.

Κώστας Λαπαβίτσας: Προοπτικές και κίνδυνοι για μια αριστερή κυβέρνηση

κρίση πανικού

Αναδημοσίευση από την "ΑΥΓΗ"
Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πιο αισιόδοξη πολιτική εξέλιξη από την αρχή της γιγαντιαίας κρίσης της Ευρωζώνης. Το δίλημμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου είναι ξεκάθαρο. Αν σχηματιστεί αριστερή κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει η δυνατότητα αφενός να βγει η Ελλάδα από την κρίση και αφετέρου να δρομολογηθεί νέα πορεία για την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν σχηματίσει κυβέρνηση ο μετριότατος κ. Σαμαράς, η χώρα θα συνεχίσει ακάθεκτη προς την κατάρρευση, που όλα δείχνουν πως δεν θα αργήσει.

Τις τελευταίες μέρες έγινε ξεκάθαρο ακόμη και για τους πιο δύσπιστους ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και όχι απλώς ελληνική. Δεν ευθύνεται ο ελληνικός δημόσιος τομέας ούτε η ελληνική διαφθορά και οι πελατειακές σχέσεις για την τεράστια αναταραχή. Το πρόβλημα έχει να κάνει, πρώτον, με την παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2007 στις ΗΠΑ και, δεύτερον, με τους μηχανισμούς του ευρώ που διαμεσολάβησαν και επέτειναν την κρίση στην Ευρώπη. Μετά από δύο χρόνια συνεχούς άρνησης και θεωρητικών ακροβασιών -από τα δεξιά, αλλά δυστυχώς και από τα αριστερά- η σκληρή πραγματικότητα σταδιακά γίνεται αποδεκτή από όλους. Ο λόγος είναι απλός. Τη στιγμή αυτή η Ισπανία χρειάζεται ίσως 250-300 δισ. ευρώ τα οποία δεν θα μπορέσει να βρει στις ανοιχτές αγορές και άρα μάλλον θα μπει στο πρόγραμμα "διάσωσης".

Και λίγο γέλιο!...

Έσπειρες κομμουνιστές, θρέψαμε φασίστες... 

Lenin Reloaded

Μόνο γέλωτα μπορούν να προξενήσουν δημοσιεύματα του "ριζοσπάστη" που δείχνουν πόσο έχει τρομοκρατηθεί ο Περισσός μήπως βρεθεί εκτός βουλής και χάσει την κρατική επιχορήγηση, η οποία πλέον αποτελεί το βασικό μέσο αναπαραγωγής του,  αφού δεν έχει πλέον έσοδα από τις επιχειρήσεις του τις οποίες βούλιαξε, παρ' όλα τα θαλασσοδάνεια που πήρε με την κρατική βοήθεια, όπως και άλλοι κρατικοδίαιτοι καπιταλιστές... 

Λοιπόν, αν δεν σας αρέσει η σελιδοποίηση του "ρ", μπορείτε τα διαβάσετε ένα απ' αυτά τα δημοσιεύματα του  κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Λένιν, εδώ:

Η Φιλική Εταιρεία

Ανανεώνοντας το πρόταγμα της αυτονομίας μέσα από αλληλέγγυες συλλογικές πρακτικές επιβίωσης

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "δράση"
Του Σταύρου Σταυρίδη*

Δεν βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η ζωή μας κυλάει κανονικά, όπου τα ερωτήματα τίθενται από μια συνθήκη όπου έχουν εξασφαλιστεί τα βασικά δεδομένα προβλεψιμότητας του μέλλοντος μιας κανονικής ζωής, αλλά σε μια περίοδο κρίσης όπου πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα δεν είναι πια δεδομένα. Αυτή η νέα συνθήκη έχει θέσει με καινούργιο τρόπο ένα ερώτημα το οποίο διαμορφώνεται όχι μονάχα στα μυαλά εκείνων που είχαν μια εμπλοκή με το πρόβλημα της ανθρώπινης χειραφέτησης και προσπαθούσαν με τον ένα ή άλλο τρόπο να το αρθρώσουν σε μια πολιτική, αλλά και στα μυαλά εκείνων που αυτό τους φαινόταν πολύ μακρινό ή αδιάφορο. Το ερώτημα αυτό είναι: μπορούμε, με τις συνθήκες που ζούμε, εμείς οι ίδιοι να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας; Είναι δυνατό, καθώς αδιαφορεί πλέον το κράτος, ως μηχανή αναπαραγωγής της κοινωνίας, για τη ζωή μας, να ρυθμίσουμε εμείς αυτή τη ζωή;

η "Παρέμβαση" για τις εκλογές της 17ης Ιούνη

προεκλογική αφίσα του ΜΑΑ

Η "Παρέμβαση" - διαχωρίζοντας την θέση της από το ΜΑΑ, το οποίο  πλέον ενδιαφέρεται πρώτιστα να αποκτήσει ο τόπος μια κυβέρνηση της "δραχμής" και όχι για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως φαίνεται και από την προεκλογική του αφίσα - με ανακοίνωσή της δηλώνει ότι

 “Στις 17 Ιουνίου ψηφίζουμε ΣΥΡΙΖΑ”, αφού προηγουμένως τονίζει:

 Η στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να είναι και συντροφική αντιπαράθεση στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να είναι και απαίτηση για πλήρη ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων και πολιτικών. Πρέπει να γίνεται με γνώση της δυσκολίας, της σκληρότητας της μάχης, των αναγκαίων ρήξεων και ανατροπών. Πρέπει να γίνει με πλήρη συνείδηση ότι μια μεγάλη πολιτική αλλαγή στις 17 Ιούνη μπορεί να γίνει η απαρχή μιας δύσκολης πορείας ρήξεων και συγκρούσεων, με το λαό παρόντα και ενεργό, και τελικό έπαθλο την ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ:

Να μην αναστηθεί το μνημόνιο – έξω η Τρόικα από την Ελλάδα

Στις 17 Ιουνίου ψήφο σε αριστερή, αντιμνημονιακή κυβέρνηση

Αναγκαίο ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο διεξόδου από την κρίση

Από τις εκλογές της 6 Μαΐου το λαϊκό κίνημα και η αριστερά έχει μπει σε μια νέα φάση. Η κατακρήμνιση του πάλαι ποτέ δικομματισμού, με την ταυτόχρονη εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ στην δεύτερη θέση, κάτω από το σύνθημα της αριστερής κυβέρνησης που θα απαλλάξει τον λαό και την χώρα από τα μνημόνια, έχει δημιουργήσει ένα κοινωνικό ρεύμα ελπίδας ότι αυτή η βαθιά λαϊκή επιθυμία είναι άμεσα εφικτή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η δυνατότητα αριστερής αντιμνημονιακής κυβέρνησης συναντιέται με μια πανίσχυρη λαϊκή απαίτηση να μπει πάτος στο βαρέλι, που φωνάζει δεν πάει άλλο, που αναζητά ελπίδα. Είναι ίσως θολή, συχνά σε σύγχυση ή σε αμηχανία, διαθέτει όμως ανυποχώρητο πείσμα και αγανάκτηση. Η πολιτικοποίηση αυτού του ρεύματος δεν θα γίνει με καταγγελία του. Σήμερα τίθεται το ερώτημα αν είναι εφικτό να έχουμε μια μεταβατική φιλολαϊκή κυβέρνηση, η οποία μαζί με το λαό θα αντιπαρατεθεί στις καταστροφικές απαιτήσεις των δανειστών και της ΕΕ. Αν μια τέτοια εξέλιξη βοηθάει το λαϊκό κίνημα και τον μακροχρόνιο αγώνα για μια διέξοδο από την κρίση.

Και ο Φαήλος Κρανιδιώτης με τον Ιφικράτη Αμυρά...

Ο Ιφικράτης Αμυράς δεν ήταν υποψήφιος στις προηγούμενες εκλογές στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, και σε αυτό συμβάλαμε και εμείς με δημοσιεύματά μας τότε, όπως αυτά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώνει προεκλογικά την ίδρυση του νέου “ΕΛΑΣ"!

 

Μια διαφορετική "παρέλαση" από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ...

Σήμερα το "μαύρο μέτωπο" θυμήθηκε αυτή την ιστορία για να επιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως δεν ήταν μόνο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έκαναν "παρέα" με τον Ιφικράτη Αμυρά. Απολαύστε το παρακάτω video του Φαήλου Κρανιδιώτη, φίλο του Αντώνη Σαμαρά και υποψήφιο βουλευτή, με τη ΝΔ, με τον Αμυρά:

Ποιος θυμάται το ’36; Το ’73, μήπως; Ζητήματα αριστερής διακυβέρνησης και πολιτικής εξουσίας

Το κείμενο του Γ. Αλεξάτου που ακολουθεί αναφέρεται στην ανάγκη να γίνεται εντός της Αριστεράς διάλογος για τα κρίσιμα ζητήματα άσκησης κυβερνητικής εξουσίας από την Αριστερά και διαπιστώνει ότι "Αυτή είναι η συζήτηση που δεν γίνεται! ". Πράγματι αυτή η συζήτηση (όπως και πολλές άλλες συζητήσεις) δεν γίνονται και δεν μπορούν να γίνουν ανάμεσα στα πολιτικά υποκείμενα της Αριστεράς στις πολιτικές πρακτικές των οποίων κυριαρχούν οι όροι αναπαραγωγής τους.

Σήμερα μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Ιούνη αυτή η κατάσταση έχει αλλάξει για τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ της 7ης Μάη, ο ΣΥΡΙΖΑ που κατεβαίνει στις εκλογές την 17η Ιούνη είναι διαφορετικός από τον ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε την προηγούμενη περίοδο. Μετά την 6η Μάη τα πράγματα συνολικά στην Αριστερά αλλάζουν. Η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα στην πολιτική σκηνή με την υπερψήφιση του μετωπικού σχήματος του ΣΥΡΙΖΑ, έφερε ανατροπές εντός της Αριστεράς και άνοιξε τον δρόμο για μετασχηματισμούς και αλλαγές τις οποίες καμία διαδικασία διαλόγου / αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της δεν θα μπορούσε να γεννήσει. Μπαίνουμε σε μια περίοδο που δεν θα μας τελειώσει το ΚΚΕ αλλά και ο ΣΥΝασπισμός, με την μορφή και τα χαρακτηριστικά που είχαν αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί.

Οι υλικοί όροι για να διεξαχθεί ο "διάλογος" στον οποίο αναφέρεται ο Γ. Αλεξάτος υπάρχουν σήμερα εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκροτηθεί σήμερα δημοκρατικά ως ένας νέος μαζικός και μάχιμος πολιτικός οργανισμός που αφουγκράζεται την κοινωνία και συγκροτείται στο εσωτερικό των κοινωνικών κινημάτων, αυτός ο "διάλογος" δεν έχει καμία πρακτική αξία. Ακριβώς αυτό το ζήτημα ήταν και το πιο ενδιαφέρον σημείο της τοποθέτησης του Γιάννη Δραγασάκη σε μια εκδήλωση κλαδικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ όπου είχε κληθεί πρόσφατα να δώσει εξηγήσεις για το "οικονομικό πρόγραμμα" του ΣΥΡΙΖΑ.

Αναδημοσίευση από το "ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ"

του Γιώργου Αλεξάτου

Αλήθεια, πώς τα φέρνει καμιά φορά η ζωή! Να αναλωνόμαστε επί δεκαετίες σε συζητήσεις και οξύτατες αντιπαραθέσεις για κάποιο ζήτημα, και να το παραβλέπουμε όταν αυτό έρχεται στο προσκήνιο, ως ερώτημα που θέτει η πραγματικότητα και όχι ως υπόθεση θεωρητικής αναζήτησης.

Εν όψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, στην ελληνική Αριστερά και θα έλεγα, χωρίς διάθεση υπερβολής, στην Αριστερά σε ολόκληρο τον πλανήτη, τίθεται το ερώτημα της προοπτικής, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες. Τίθεται, κατά συνέπεια, το ζήτημα της άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας από την Αριστερά και -σε άμεση σύνδεση μ’ αυτό- το ζήτημα της στρατηγικής για τη διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας.

Αυτή είναι η συζήτηση που δεν γίνεται! Όσο κι αν πλευρές του ζητήματος εμπεριέχονται ούτως ή άλλως σε κείμενα κομμάτων και μετωπικών σχημάτων, σε άρθρα στελεχών της Αριστεράς και αριστερών διανοουμένων, η συζήτηση επί της ουσίας απουσιάζει.

Ποιος θυμάται το ’36; Τότε που τα Λαϊκά Μέτωπα (κομμουνιστές, σοσιαλιστές, αριστεροί δημοκράτες και ριζοσπάστες) ανέλαβαν κυβερνητικές ευθύνες στην Ισπανία και τη Γαλλία, μετά από εκλογικές νίκες, για να βρεθούν αντιμέτωπα με καταστάσεις που δεν τις προέβλεπαν οι σχεδιασμοί τους.

Για τον ΦΟΒΟ...

Μέρα με τη μέρα εντείνονται οι επιθέσεις από εχθρούς και άσπονδους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στην εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιούνη. Το "μαύρο μέτωπο" και οι κάθε λογής συνοδοιπόροι του χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να εκφοβίσουν το λαό και να ανατρέπουν τον σχηματισμό μιας αριστερής κυβέρνησης στη χώρα μας. Στους συντρόφους που στρατεύονται σήμερα σε αυτόν τον αγώνα ενάντια στο "μαύρο μέτωπο", αφιερώνουμε τα παρακάτω (3) video, όπου ο Eduardo Galeano μιλάει για τον φόβο:

Συνέντευξη Γ. Βαρουφάκη για το ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα την Ευρώπη

Αναδημοσίευση από το papaioannou.wordpress.com

ZEIT-ONLINE: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥ Γ. ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΧΡΕΟΥΣ

Συνέντευξη, που παραχώρησε ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης στον Matthias Breitinger, δημοσιεύεται στην ZEIT-Online με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ ενεργεί με υπευθυνότητα» και υπότιτλο «Ο γερμανός φορολογούμενος πρέπει να χαίρεται με τη ριζοσπαστική Αριστερά στην Ελλάδα, δηλώνει στη συνέντευξή του ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης. Η χώρα είναι πρόθυμη για μεταρρυθμίσεις».

Ερώτηση: Κύριε Βαρουφάκη, οι Έλληνες θέλουν κατά πλειοψηφία να διατηρήσουν το ευρώ, αλλά ψηφίζουν με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον επικεφαλής του Αλέξη Τσίπρα ένα κόμμα, τα σχέδια του οποίου θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έξοδο από τη νομισματική ένωση. Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο;

Απάντηση: Και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Αλλά ταυτόχρονα θέλουν να επαναδιαπραγματευτούν το πρόγραμμα λιτότητας, επειδή δεν λειτουργεί. Αυτό το γνωρίζει στο μεταξύ κάθε οικονομικά καταρτισμένος άνθρωπος. Πριν από δύο εβδομάδες, το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να δανειστεί από τον μηχανισμό διάσωσης EFSF 4,2 δις ευρώ με επιτόκιο περίπου 4%. Η κυβέρνηση ενέβασε το ποσό αμέσως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για να αγοράσει ληξιπρόθεσμα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Επομένως, η Ελλάδα δανείζεται χρήματα από μια Αρχή της ΕΕ, για να τα δώσει αμέσως σε μια άλλη ευρωπαϊκή Αρχή. Ταυτόχρονα επιβάλλονται στη χώρα μέτρα λιτότητας, τα οποία την οδηγούν στην καταστροφή. Πώς θα μπορέσει λοιπόν να απαλλαγεί κάποτε η Ελλάδα από το χρέος της;

Ακριβοι στα πιτουρα και φθηνοι στ’ αλευρι

Αν θέλετε να καταλάβετε τι σημαίνει "μάτια ερμητικά κλειστά" μπροστά στα πολιτικά ζητήματα που αναδεικνύονται από την εκλογική μάχη της 17ης Ιούνη, αρκεί να ρίξετε μια ματιά στην ιστοσελίδα του ΜΑΑ. Είναι άραγε τυχαίο, ενώ ο λαός με την ψήφο του την 6η Μάη έδωσε την απάντηση για πιο είναι το "αριστερό μέτωπο" που ήδη συγκρούεται με το "μαύρο μέτωπο",  ο Α. Αλαβάνος πηγαίνει στα Χανιά ως ομιλητής στην εκδήλωση με θέμα: "Πρωτοβουλία Συγκρότησης Μετώπου Αντεπίθεσης για Λαϊκή Κυριαρχία";  Το παρακάτω κείμενο το αφιερώνουμε εξαιρετικά στην συντακτική επιτροπή της ιστοσελίδας του ΜΑΑ, αφού κείμενα ανάλογου περιεχομένου θεωρούνται ότι είναι εκτός "πολιτικής γραμμής" του ΜΜΑ και προφανώς δεν δημοσιεύονται...

(αναδημοσίευση από το avantgarde)

του Κ. Ρουσίτη

Νίκη στο Σύριζα

Όταν πριν λίγους μήνες στη διάρκεια της κυβέρνησης Παπαδήμου επιχειρηματολογούσαμε από αυτή την ιστοσελίδα για την αναγκαιότητα να υιοθετηθεί το σύνθημα «κυβέρνηση της αριστεράς», ένας σύντροφος από την Ανταρσύα θυμάμαι είχε κάνει την εξής παρατήρηση: «Πολύ ωραία τα λέτε όλα, αλλά αυτή η θέση για κυβέρνηση της Αριστεράς είναι για γέλια! Είναι τόσο γελοία όσο δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα».
 
Τώρα, πλησιάζοντας στην 17η Ιούνη και την κρισιμότερη μεταπολεμική εκλογική αναμέτρηση στην Ελλάδα, η συστράτευση για ψήφο στον Σύριζα στην προοπτική κυβέρνησης της Αριστεράς κερδίζει διαρκώς έδαφος στον κόσμο της αριστεράς σε όλο το πλάτος του. Καταλαβαίνει κανείς με το μυαλό του ή με το ένστικτό του την κρισιμότητα των στιγμών και ειδικά όσο βλέπει τη λύσσα του αντιπάλου που συμπτύσσεται σε ένα αντισύριζα μέτωπο. Μπροστά σε αυτή την αναμέτρηση, όποιος παλεύει συνειδητά για την αλλαγή της κοινωνίας πρέπει να συστρατευτεί ανεπιφύλακτα στην μάχη για την εκλογική νίκη του Σύριζα και την κυβέρνηση της Αριστεράς. Και μάλιστα, ανεξάρτητα από το διαφορετικό του σχέδιο για την υπόθεση της «νέας κοινωνίας».

Η αντιστροφή των διλημμάτων

 

 του Μάκη Μαλαφέκα

Δημοσιεύτηκε στη Libération, στις 05/06/2012.

Απλό πράγμα να προχωράει κανείς απαντώντας σε διλήμματα. Απλό και διαστροφικό.

Ιδίως όταν αυτά είναι απλά διατυπωμένα και, κυρίως, εκβιαστικά.

Να αγοράσω carte Orange (κάρτα συγκοινωνιών) αυτόν τον μήνα, ή μήπως να υπολογίσω δέκα σάντουιτς ζαμπόν-τυρί να τρώω τα μεσημέρια; Να δεχτώ για τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα τις καταχρηστικές υπερωρίες και την αυταρχική συμπεριφορά του εργοδότη μου, ή μήπως να αρχίσω να ψάχνω για καμιά άλλη δουλειά; (Γιατί όχι και για κανέναν άλλο επαγγελματικό κλάδο... Σάμπως λείπουν οι ευκαιρίες;)

δεν ήξερες!

Του Γιώργου Πρασσά

..εκείνη την ημέρα ΕΣΥ μην αναρωτηθείς!

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Και πάλι για την "Ελευθεροτυπία"

Τη δέσμευση των τίτλων «Ελευθεροτυπία» και «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», καθώς και την ακίνητη περιουσία της «Χ.Κ Τεγόπουλος» μέχρι του ποσού του 1,5 εκατ. ευρώ, αποφάσισε με προσωρινή του διαταγή το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας. Το δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση που κατέθεσαν χθες εννέα δημοσιογράφοι που έχουν αποχωρήσει από την εφημερίδα και στους οποίους η «Χ.Κ Τεγόπουλος» χρωστά αποζημιώσεις και δεδουλευμένα πολλών μηνών. Η κύρια αίτηση που κατέθεσαν οι εννέα εργαζόμενοι δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Θ.Βαρλάμη, προσδιορίστηκε να συζητηθεί στις 31 Ιουλίου. Να σημειωθεί ότι μέχρι τότε, η «Χ.Κ Τεγόπουλος» απαγορεύεται να προβεί σε οποιαδήποτε νομική μεταβολή της κινητής και ακίνητης περιουσίας της.

Για τις εξελίξεις στο χώρο των εργαζομένων της "Ε"  δημοσιεύουμε το κείμενο της Άντας Ψαρρά Απεργιακά και "απεργιακά":

Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες από τότε που στο ιστολόγιο του εκπροσώπου των συντακτών της Ε δημοσιεύτηκε το κείμενο «Ωρα μηδέν για 800» που εξιστορούσε πώς απαξιώθηκε σταδιακά η εφημερίδα και πώς έφτασε η ιδιοκτησία μέσα από αλόγιστες κινήσεις και σπατάλες να χρωστάει τους μισθούς των εργαζομένων επιλέγοντας όμως να καλύπτει όλα τα υπόλοιπα έξοδά της ακόμα και τις ζημίες της θυγατρικής εταιρείας φουσκωτών σκαφών.

Κι όμως μέσα σε μερικούς μήνες όλα άλλαξαν. Η πολύμηνη απεργία που στην αρχή αντιμετώπισε τη λυσσαλέα αντίδραση των στελεχών της εφημερίδας αλλά και πολλών συναδέλφων που καλόπιστα ή και κακόπιστα δεν πίστεψαν στη δυναμική της, συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

Πολλοί συνάδελφοι αναγκάστηκαν εν τω μεταξύ να αποχωρήσουν, ενώ κάποιοι άλλοι επέλεξαν την επίσχεση εργασίας ώστε να εξασφαλίσουν ένα στοιχειώδες εισόδημα. Η δικαστική εξέλιξη της προσφυγής στο άρθρο 99 αλλά και η έκδοση των δύο απόλυτα πετυχημένων απεργιακών φύλλων πυροδότησε εντάσεις, διαφωνίες και πολλές συζητήσεις.

Η συνταξιούχος διευθύντρια της Ελευθεροτυπίας κα Κύρα Αδάμ, αφού προσπάθησε στην αρχή να αποτρέψει αυτές τις εξελίξεις, τελικά αποχώρησε με ένα χλιαρό γράμμα υπεράσπισης -εκ των υστέρων φυσικά- των συναδέλφων της και βρήκε καταφύγιο στο συγκρότημα του Ελεύθερου Τύπου μαζί με άλλο ένα στέλεχος της εφημερίδας που επίσης πολέμησε λυσσαλέα τις κινητοποιήσεις μας.

Μαζικό κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, του κόσμου της εργασίας, της μαχόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας!

 Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της ΔΕΑ

Χωρίς την ενεργή συμμετοχή και την άμεση συνέργεια αυτού του κόσμου με τις πολιτικές μας κατευθύνσεις και επιλογές θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να δώσουμε νικηφόρα τις δύσκολες μάχες που έχουμε μπροστά μας και να κρατήσουμε σταθερά τη ριζοσπαστική μας γραμμή.

Σήμερα ένα τεράστιο κοινωνικό ρεύμα στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον οδηγεί στην κορυφή.

Όλος αυτός ο κόσμος, που ριζοσπαστικοποιείται έχοντας αποκτήσει ελπίδα και αποφασιστικότητα, επιλέγει και απευθύνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζοντας κάποια θεμελιώδη στοιχεία ταυτότητας της πολιτικής του πρότασης και της φυσιογνωμίας του:

ΣΥΡΙΖΑ - πολιτική δύναμη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, εκτός του «κάδρου» του σάπιου πολιτικού συστήματος, κυβέρνηση της Αριστεράς, ανατροπή του μνημονίου και της λιτότητας, οι ζωές των ανθρώπων της εργασίας και της λαϊκής πλειοψηφίας πάνω από τα τρομοκρατικά διλλήματα και τις σκληρές, αντιλαϊκές απαιτήσεις της τρόικα και του ντόπιου κεφαλαίου.

Ωστόσο όλος αυτός ο κόσμος αποτελεί για την ώρα ένα «ανώνυμο» εκλογικό ακροατήριο.

Πόσο ξύλο θέλει η αριστερά για να “στρώσει”; …(τον αντιφασιστικό της αγώνα)

Αναδημοσίευση από το Gatouleas

Το σκηνικό της χειροδικίας του Χρυσαυγίτη προς την Κανέλλη και τη Δούρου, το έχουμε δει όλοι, φαντάζομαι..

Και τώρα;

Θα τραβήξετε και μια επερώτηση; Θα μαζέψετε υπογραφές από φορείς, σωματεία και κοινωνικο-πολιτικούς χώρους;

Θα πέσετε από τα σύννεφα;

Θα μείνετε εμβρόντητοι;

Θα διαπιστώσετε έκπληκτοι, πόσο μακριά «από τον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό μας» είναι οι μέθοδοι της Χ.Α.;

Θα βάλετε και καμιά δεκαριά κοινωνιολόγους, παιδοψυχολόγους, αναλυτές, γιόγκι και γκουρού που θα αναλύσουν «σε βάθος» το φαινόμενο του «έρποντα φασισμού»;

Θα πάτε σε κανένα πολιτιστικό χώρο και κουβεντιάζετε με ουίσκια σε κρυστάλλινα ποτήρια για τον «κίνδυνο του φασισμού»;

Συνεχίστε να καθόσαστε στις σιγουριές σας… Συνεχίστε να σιωπάτε στους φασιστικούς τραμπουκισμόυς….

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ από τις "ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ"

1. Ο Δημήτρης Κωτσάκης (πανεπιστημιακός) μιλάει μαζί με τον Κώστα Χαριτάκη (εφ. Δράση)
σε εκδήλωση με θέμα ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΠΕΜΠΤΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ, 8 μ.μ. στο NOSOTROS (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια). Το βιβλίο του Δημήτρη Κωτσάκη 3 και 1 κείμενα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων.

2. Παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Λιερού Ξαναπιάνοντας το νήμα: Η κοινωνική αναμέτρηση στην Ελλάδα σήμερα, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ, 8 μ.μ. στο NOSOTROS (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια). Ομιλητές: Γιώργος Λιερός, Νώντας Σκυφτούλης, Νίκος Κατσιαούνης.

Στ.Κραουνάκης: Αυτή τη φορά δε θα ψηφίσω ΚΚΕ

περισσότερα εδώ: 3pointmagazine.gr

Λιγότερο πρόγραμμα - Περισσότερος Δρόμος

Αναδημοσίευση από το —opsifanis

Αφού δουλεύω σε χρυσορυχείο,

γιατί δεν είμαι πλούσιος; El Roto

Αγαπητοί σύντροφοι της Αριστεράς (όσοι θέλετε ν’ ακούσετε στο όνομα αυτό), μια παράκληση από έναν ψηφοφόρο που ψήφισε Σύριζα όχι για τις συγκεκριμένες προτάσεις του, κοστολογημένες ή μη, ρεαλιστικές ή μη, όχι για λύσεις με ευρώ ή χωρίς ευρώ, αλλά για μια ιδέα, για την ανατροπή ΤΩΡΑ. Πρώτα ΑΝΑΤΡΟΠΗ και μετά βλέπουμε.

Η παράκληση είναι για λιγότερες προγραμματικές δηλώσεις και κατευθύνσεις. Προσωπική μου άποψη: Δεν μ’ ενδιαφέρει αν το κυβερνητικό πρόγραμμα του Σύριζα έχει σωστή γραμμή στο θέμα του Ευρώ, αν έχει παραλείψεις, λάθη, αμφισημίες και ξέρω γω τι άλλο.

Μ’ ενδιαφέρει η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μ’ ενδιαφέρει η ανατροπή της πολιτικής τους και η ανατροπή των αξιών τους, των αρχών τους. Μια ιδεολογική και πολιτική ανατροπή. Νίκη της αριστεράς σημαίνει νίκη των «από κάτω», σημαίνει δρόμος ενάντια στο κεφάλαιο.

Σλάβοϊ Ζίζεκ: Μόνο μια νέα αίρεση, που αντιπροσωπεύει αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να σώσει ό,τι αξίζει να σωθεί από το ευρωπαϊκό κληροδότημα

Ολόκληρη η ομιλία του Σλάβοϊ Ζίζεκ, στην ανοιχτή εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη. Αναδημοσίευση από το left.gr

Με τιμάει ιδιαιτέρως που βρίσκομαι εδώ, αλλά ντρέπομαι που δεν μπορώ να μιλήσω τη γλώσσα σας. Λοιπόν, ας ξεκινήσω: Προς το τέλος της ζωής του, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, πατέρας της ψυχανάλυσης, έθεσε το διάσημο ερώτημα, “Τι θέλει μια γυναίκα;”, παραδεχόμενος την πολυπλοκότητα, οπότε και τον προβληματισμό του, όταν είχε να αντιμετωπίσει αυτό το αίνιγμα της γυναικείας σεξουαλικότητας. Και ένας παρόμοιος προβληματισμός προκύπτει σήμερα: “Τι θέλει η Ευρώπη;”

Αυτό είναι το ερώτημα που εσείς οι Έλληνες θέτετε στην Ευρώπη και βεβαίως ξέρετε ποια είναι η απάντηση, ότι θέλετε τον κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργό. Πάντως ο τρόπος με τον οποίο τα ευρωπαϊκά κράτη και τα ΜΜΕ βλέπουν τα όσα εκδηλώνονται στην Ελλάδα, είναι ο καλύτερος δείκτης του τρόπου με τον οποίο οραματίζονται την Ευρώπη. Είναι είτε η νεο-φιλελεύθερη Ευρώπη, η Ευρώπη του απομονωτισμού, των εθνών κρατών, ή ίσως κάτι διαφορετικό.

megaλες στιγμές

Του Γιώργου Πρασσά

1. Ένας άνθρωπος που ψηφίστηκε από αριστερούς σε ρόλο Αδώνιδος

2. Τo πρώτo σχόλιo

3. "Τρομακτικό για έναν αριστερό να γίνει κυβέρνηση η Αριστερά"

 Χρήσιμος

Παπαρηγιές...

«Οι ψευδο-ριζοσπαστικοί επικριτές σας σας λένε ότι η κατάσταση δεν είναι ακόμη ώριμη για μια πραγματική κοινωνική αλλαγή. Ότι αν αναλάβετε τώρα την εξουσία, απλώς θα βοηθήσετε το σύστημα, καθιστώντας το πιο αποτελεσματικό. Νομίζω ότι αυτό σας λένε οι άνθρωποι από το ΚΚΕ, που είναι το κόμμα των ανθρώπων που εξακολουθούν να είναι ζωντανοί, επειδή ξέχασαν να πεθάνουν.»

Slavoj Zizek

Αφιερωμένο εξαιρετικά το video στους αφελείς(;) αριστερούς που δηλώνουν ότι αγωνίζονται για την ενότητα της Αριστεράς με το ΚΚΕ μπροστά!...

Φώτης Τερζάκης: Η έννοια του ολοκληρωτισμού και η φύση των κοινωνιών του ύστερου καπιταλισμού

Η τοποθέτηση του Φώτη Τερζάκη στη συζήτηση με θέμα "Σύγχρονος ολοκληρωτισμός και κατάσταση εξαίρεσης" που έγινε στο πλαίσιο του φεστιβάλ Occupy Planet Earth στις 3/6/2012, στο Πολυτεχνείο.

Η Ελλάδα και η Ευρώπη

«Βεβηλώνω σημαίνει

αποδίδω εκ νέου στην

κοινοχρηστία ό,τι είχε

διαχωριστεί στη σφαίρα

του ιερού»

Πριν ένα χρόνο η "εποχή" είχε δημοσιεύσει ένα ενδιαφέρον κείμενο του Τζόρτζιο Αγκάμπεν με τίτλο, το οποίο αξίζει να το διαβάσετε αν δεν το είχατε κάνει τότε:Τι είναι κίνημα;. Πρόσφατα δημοσίευε ένα άλλο πρόσφατο κείμενό του, το οποίο και αναδημοσιεύουμε:

Του 

Τζόρτζιο Αγκάμπεν*

Iσως να μην είναι τυχαίο ότι το πεπρωμένο της Ευρώπης αποφασίζεται σήμερα στην Ελλάδα, δηλαδή στη χώρα που γέννησε τη δυτική δημοκρατία. Η έκβαση αυτής της απόφασης θα εξαρτηθεί από το αν ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να απορρίψει το μοντέλο της Ευρώπης που προσπαθεί να επιβάλει ο χρηματιστηριακός καπιταλισμός, ένα μοντέλο που όχι μόνο στερείται πλέον οποιουδήποτε πραγματικού πολιτικού περιεχόμενου, αλλά ανάγεται σε τελευταία ανάλυση στην επιβολή των συμφερόντων της πλουσιότερης και πιο βάρβαρης μειοψηφίας –η οποία τις περισσότερες φορές συμπίπτει με μία μόνο χώρα- πάνω σε μια πιο πολιτισμένη και πιο φτωχή πλειοψηφία.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΕΡΙ Debate στους συντρόφους των κεντρικών "οργάνων":

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως θέλει ντιμπέιτ με ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς αρχηγούς κομμάτων που μπήκαν στη Βουλή εννοεί και το Μιχαλολιάκο; Η Γεννηματά είναι πιο "αντιφασίστρια" που θέλει debate με όσους συναντήθηκαν στην κοινή σύσκεψη με τον Παπούλια;

Θανάσης Κούρκουλας

Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

Κίνηση "ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ"

tel-fax: 210-5130373, 3306286,6974363037, www.ksm.gr

Αναπόφευκτες συγκρούσεις, επείγουσες προετοιμασίες

Αναδημοσίευση από το antapocrisis.gr

του Νίκου Γαλάνη

Μετά το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα στις 6 του Μάη, φαίνεται πολύ δύσκολο να εντοπίσει ο οποιοσδήποτε παρατηρητής τις συνεχείς αλλαγές στη διάθεση των μελών και οπαδών της αριστεράς. Η αισιοδοξία της νίκης εναλλάσσεται με τον φόβο και η αμηχανία με την απαισιοδοξία που δημιουργεί η δυσκολία της επόμενης μέρας. 

Αυτό είναι καταρχήν αποδεκτό μιας και η αριστερά ήταν ο κομπάρσος σε ένα μακράς διάρκειας έργο που σκηνοθετούσε το σύστημα, ενώ τώρα μοιάζει να διεκδικεί όχι μόνο τη θέση του πρωταγωνιστή, αλλά και του σκηνοθέτη. Η σκέψη όσο κι αν είχε αποβληθεί για χρόνια επανέρχεται μαζί με τον θρίαμβο της πολιτικής και του συγκεκριμένου. 

Την ίδια στιγμή διακρίνουμε βουτήγματα και τσαλαβουτήματα στη θεωρία και προσφυγή στην ιστορία και την ιδεολογία. Αλλά και ο λαός, αυτή η τρελή αλλά ωραία και καθοριστική μεταβλητή, βρίσκεται μεταξύ αισιοδοξίας και αμηχανίας, μεταξύ απαισιοδοξίας και θυμού, μεταξύ μικρών προσδοκιών και τεράστιων δυσκολιών κατανόησης και γνώσης των δεδομένων, των συσχετισμών και των επερχόμενων σκληρών αναμετρήσεων. Δύσκολοι, ωστόσο εξαιρετικοί καιροί … 

Το «Βήμα» παραποιεί τις δημοσκοπήσεις;

Η δημοσίευση του "Βήματος"

Αναδημοσίευση από το "Red NoteBook"

Αν οι αριθμοί δεν βολεύουν, τόσο το χειρότερο για τους αριθμούς

Του Στρατή Μπουρνάζου Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια. Παραβιάζει κανείς ανοιχτές θύρες (ή, για να το πω απλούστερα, κλέβει εκκλησία) αν θελήσει να τεκμηριώσει ή να αναλύσει πώς το Βήμα ή η Καθημερινή, λ.χ., δίνουν, καθημερινά,  αυτό τον  αγώνα: ένα ξεφύλλισμα αρκεί για του λόγου του ασφαλές. Ωστόσο, αυτή την Κυριακή 3 Ιουνίου, το Βήμα έκανε κάτι που δύσκολα θα φανταζόταν και ο πιο  καχύποπτος: άλλαξε, στον σχετικό πίνακα, τα νούμερα της δημοσκόπησης της Public Issue. Έτσι, ενώ η εταιρεία έδινε 31,5% στον ΣΥΡΙΖΑ και 25,5% στη Νέα Δημοκρατία, στον πίνακα του Βήματος  διαβάζουμε το ακριβώς αντίθετο: ΝΔ: 31,5% και ΣΥΡΙΖΑ 25,5% (το δημοσίευμα του Βήματος: http://www.tovima.gr/afieromata/elections2012/article/?aid=460664 και η έρευνα της Public Issue: http://www.publicissue.gr/2026/varometro-3o-kyma-mai-2012/). Το γεγονός δεν είναι καθόλου αμελητέο, ούτε πρέπει να περάσει στα ψιλά. Πρώτον, η Public Issue έχει αποδειχθεί, τα τελευταία χρόνια μια από τις πιο αξιόπιστες εταιρείες, ειδικά στις προβλέψεις του εκλογικού αποτελέσματος – επομένως μια πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ,  και μάλιστα με μεγάλη διαφορά, που δίνει, έχει βαρύτητα. Δεύτερον, χάρη σε αυτή την αντιστροφή, το Βήμα εμφανίζει, στο σχετικό δημοσίευμα, πέντε δημοσκοπήσεις της Παρασκευής 1.6 να δείχνουν όλες πρωτιά της ΝΔ – ενώ η πραγματικότητα είναι ότι τέσσερις (της Kάπα Research, της Rass, της Μarc και της Μetron Analysis) δείχνουν μικρό προβάδισμα της NΔ (μία με δύο μονάδες), και μία (της Public Issue) δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται με έξι μονάδες.

Κόντρα υψηλών κυβικών

Του Γιώργου Πρασσά

1. Κόντρα υψηλών κυβικών

Το ΚΚΕ διακαιούται την αυτοϊκανοποίησή του...